Kinderen
alle pijlers
Peuterpuberteit
maandag 11 mei 2020 om 13:50
maandag 11 mei 2020 om 13:51
Hier viel het wel mee. Waren af en toe een paar weken dat het slecht ging, en dan weer een maand of 2 goed.
Meestal hingen die buien samen met een groeispurt.
Verder is mijn tip, pick your battles. Bekijk of je het echt nodig vindt om er drama om te maken.
En af en toe iets nieuws kopen bij de action. Dat houdt ze weer even bezig. En iets wat eigenlijk nog net te moeilijk is.
Hier is mijn mantra als het linksom niet wil gaan we rechtsom. En als dat ook niet wil, dan blijven we rustig wachten tot het over gaat.
Meestal hingen die buien samen met een groeispurt.
Verder is mijn tip, pick your battles. Bekijk of je het echt nodig vindt om er drama om te maken.
En af en toe iets nieuws kopen bij de action. Dat houdt ze weer even bezig. En iets wat eigenlijk nog net te moeilijk is.
Hier is mijn mantra als het linksom niet wil gaan we rechtsom. En als dat ook niet wil, dan blijven we rustig wachten tot het over gaat.
maandag 11 mei 2020 om 13:55
Onze dochter (zes jaar) heeft nog steeds regelmatig buien en haar zo veel mogelijk 'selluf' laten kiezen helpt echt heel veel. Alles voorstructureren ook. Voorbeeld: ze had een keer nieuwe schoenen en wilde die natuurlijk de hele dag aan. I wist dat we 's middags met vrienden naar het bos zouden gaan en zodra ik me dat realiseerde kondigde ik vast aan 'naar het bos doen we natuurlijk wel laarzen aan, zodat je lekker door de plassen kan stampen. Anders worden je nieuwe schoenen veel te vies!'. Daar werd ze wel even bozig van, maar dat haalde het niet bij de driftbui die we anders zeker 's middags gehad zouden hebben op het moment dat we daadwerkelijk gingen en ze haar schoenen niet aan mocht!
maduixa wijzigde dit bericht op 11-05-2020 15:18
Reden: Geen idee dat zes tussen haakjes dit (6) oplevert, en zo erg is onze dochter nou ook weer niet!! O.o
Reden: Geen idee dat zes tussen haakjes dit (6) oplevert, en zo erg is onze dochter nou ook weer niet!! O.o
0.65% gewijzigd
maandag 11 mei 2020 om 13:55
Wij hebben meet structuur aangebracht door middel van dag ritme kaartjes. Die heb ik zelf gemaakt. Dan wisten ze na het koekje gaan we naar buiten, dan moet ik even alleen spelen. Ik betrok ze in de planning door ze te laten kiezen wanneer we boodschappen gingen doen. En ik liet ze meer keuzes maken. Als we bijvoorbeeld sla aten dan mocht ze uit twee zakjes kiezen welke ze wilde eten. Andere ging weer terug het schrap in. En voor de rest is het gewoon uitzitten. Het wordt echt beter.
maandag 11 mei 2020 om 14:01
maandag 11 mei 2020 om 14:04
Ik denk inderdaad dat dit het belangrijkst is. Kies een paar dingen uit waar je een punt van maakt (denk aan veiligheid, gezondheid) en hou die ook echt aan. De rest kun je dan meer loslaten en de strijd laten gaan omdat het niet zo belangrijk is.lilalinda schreef: ↑11-05-2020 14:01gewoon niet de strijd aangaan
Van een heel enkel dingetje maakte ik een punt: Handvasthouden bij het oversteken bijvoorbeeld. Maar dan ook een echt punt, en mooi niet dat ze haar zin kreeg
als je van onzinnige punten geen punt maakt, houd je energie over voor de echte belangrijke zaken
maandag 11 mei 2020 om 14:08
Goeie!lilalinda schreef: ↑11-05-2020 14:01gewoon niet de strijd aangaan
Van een heel enkel dingetje maakte ik een punt: Handvasthouden bij het oversteken bijvoorbeeld. Maar dan ook een echt punt, en mooi niet dat ze haar zin kreeg
als je van onzinnige punten geen punt maakt, houd je energie over voor de echte belangrijke zaken
Zo heb ik het eigenlijk ook altijd gedaan, nooit echt een peuterpubertijd ervaren, tenminste, niet dat ik me nu achteraf nog kan herinneren...
En het gaat inderdaad over hoor (en dan komt de prepubertijd en de echte pubertijd enz. enz.).
maandag 11 mei 2020 om 14:10
Misschien een voordeeltje voor later, ik heb vroeger volgens mijn ouders een hele zware peuterpuberteit gehad, maar mijn latere puberteit verliep vlekkeloos. Ze zeggen dat dat dus komt omdat ik al eerder heb gepuberd.
En inderdaad niet de strijd aangaan, want dan geef je je dochter ook weer een reden om er tegen in te gaan. Laat haar even uitstomen boven op haar kamer als ze in een boze bui is
En inderdaad niet de strijd aangaan, want dan geef je je dochter ook weer een reden om er tegen in te gaan. Laat haar even uitstomen boven op haar kamer als ze in een boze bui is
maandag 11 mei 2020 om 14:12
Ik ben het hier helemaal eens, en toch vermijd je hier echt niet alle peuterdriftbuien mee. Ik heb wel eens een driftbui proberen af te kappen door te zeggen 'ok, dan poets je vandaag geen tanden' en dan werd de bui accuut 180 graden gedraaid en ging het erom dat mevrouw ABSOLUUT WEL en ook NU tanden wou poetsen. En dat dan 5x op een dag...
maandag 11 mei 2020 om 14:15
ach nee, de peuterpuberteit heeft niks te maken met de echte puberteit
Gewoon een kwestie van interactie tussen ouder&kind
en ook bij mijn pubers maak ik alleen een punt van de echt belangrijke zaken
maandag 11 mei 2020 om 14:16
als ik een vriendin op bezoek had en zin in even rustig bijkletsen was mijn tactiek: ik wil dat je vandaag NIET boven speeltMaduixa schreef: ↑11-05-2020 14:12Ik ben het hier helemaal eens, en toch vermijd je hier echt niet alle peuterdriftbuien mee. Ik heb wel eens een driftbui proberen af te kappen door te zeggen 'ok, dan poets je vandaag geen tanden' en dan werd de bui accuut 180 graden gedraaid en ging het erom dat mevrouw ABSOLUUT WEL en ook NU tanden wou poetsen. En dat dan 5x op een dag...
Binnen no-time zat peuter boven en wij rustig aan de thee
maandag 11 mei 2020 om 14:31
Ik vond zelf het boek How2Talk2Kids erg nuttig om te lezen. Het gaat niet specifiek over de peuterpuberteit, maar over hoe je op een fijne en duidelijke kunt communiceren met (kleine) kinderen.
Wat hier ook erg goed werkt is een duidelijk dagritme. Niet helemaal vast getimmerd, maar wel enigszins vaste tijden waarop we eten, slapen, spelen en naar buiten gaan. Ik merk aan mijn peuterdochter dat ze het hier erg goed op doet.
Kan me ook voorstellen dat het voor jou en je dochter fijn kan zijn als ze even met een ander kindje kan spelen. Misschien af en toe afspreken met een vriendin/buurvrouw/kennis met een kindje van haar leeftijd?
Wat hier ook erg goed werkt is een duidelijk dagritme. Niet helemaal vast getimmerd, maar wel enigszins vaste tijden waarop we eten, slapen, spelen en naar buiten gaan. Ik merk aan mijn peuterdochter dat ze het hier erg goed op doet.
Kan me ook voorstellen dat het voor jou en je dochter fijn kan zijn als ze even met een ander kindje kan spelen. Misschien af en toe afspreken met een vriendin/buurvrouw/kennis met een kindje van haar leeftijd?
maandag 11 mei 2020 om 14:32
Het ene kind is gewoon ook pittiger dan het andere. Verderop in de straat ook een heel driftig jongetje. Kleuter inmiddels. Ouders zijn super rustig en doen volgens mij niets anders, dan hoe ik het met mijn dochter doe: toch explodeert hij om de haverklap.
Kinderen kunnen hun emoties nog niet reguleren. Ze moeten dat van ons leren. Probeer dus vooral niet gefrustreerd te raken.
Dus dingen voorbespreken: hoe gaat het verlopen, niet overal je zin doordrijven en begrip tonen: 'moeilijk he dat je niet altijd snoepjes kunt eten? Je bent echt boos he?' Enzovoort.
Kinderen kunnen hun emoties nog niet reguleren. Ze moeten dat van ons leren. Probeer dus vooral niet gefrustreerd te raken.
Dus dingen voorbespreken: hoe gaat het verlopen, niet overal je zin doordrijven en begrip tonen: 'moeilijk he dat je niet altijd snoepjes kunt eten? Je bent echt boos he?' Enzovoort.
maandag 11 mei 2020 om 14:34
How2Talk2Kids vond ik ook fijn!
Mijn oudste is inmiddels 4, en volgens mij viel zijn peuterpuberteit erg mee. Zo eigenwijs als hij toen was, is hij nu nog steeds. En dat zit hem vooral in dingen niet zelf willen doen.
De strijd aangaan om dingen die belangrijk zijn, en andere dingen laten gaan, dat herken ik wel en probeer ik ook nog steeds bij mijn jongste (van bijna 2). Bij hem voorzie ik meer problemen. Hij wil alles juist zelf doen.
Mijn oudste is inmiddels 4, en volgens mij viel zijn peuterpuberteit erg mee. Zo eigenwijs als hij toen was, is hij nu nog steeds. En dat zit hem vooral in dingen niet zelf willen doen.
De strijd aangaan om dingen die belangrijk zijn, en andere dingen laten gaan, dat herken ik wel en probeer ik ook nog steeds bij mijn jongste (van bijna 2). Bij hem voorzie ik meer problemen. Hij wil alles juist zelf doen.
maandag 11 mei 2020 om 15:46
Mijn peuter kon er ook wat van toen ze een dreumes was. En ik merk dat het nu weer steeds vaker plaats vindt. Ze is vaak boos om het boos zijn. Dus ze begint met boos zijn omdat ze haar sandalen aan wil ook al vriest het buiten, en als ze dan eenmaal boos is is alles wat we doen reden om nog bozer te worden. Het gaat dus niet perse om de sandalen maar gewoon om emoties kwijt raken. Wat ons helpt (veel is al genoemd).
Structuur. Duidelijk heid over wat er staat te wachten en niet te veel onvoorspelbare dingen.
Duidelijke communicatie. Goed aankonidigen wat er gaat gebeuren en ook waarom dat gaat gebeuren. Ze begreep best al wel veel en wilde weten waarom dingen gebeuren.
Consequent zijn in het moment. Als ik nee zeg is het nee en dan blijft het nee. Hoe hard je ook huilt. Als we eens een enkele keer toegaven dan betekende dat de weken erna veel meer drama.
Accepteren. Zo gauw ik leerde accepteren dat er gewoon veel frustratie in dat kleine hoofdje zat en het niets met mij te maken had kon ik er makkelijk naast gaan zitten en het er gewoon laten zijn.
Benoemen dat we begrijpen dat het heel stom is dat ze X of Y niet mag. Dit op basis van wat ik op de facebook pagina van How2Talk2Kids las.
Je niets aantrekken van anderen. Mijn kind heeft de laatste dag voor de Corona lockdown 45 minuten staan gillen en huilen en stampvoeten op de opvang. Super relaxed met al die ouders die daar hun kinderen op kwamen halen. Maar ze moest op haar loopfiets naar huis en dat krijg ik niet voor elkaar als ze zo boos is. Dus een beker thee laten zetten en gewoon lekker met mijn andere dochter gaan spelen terwijl de oudste alleen maar boooooooos kon zijn. Echt genant naar andere ouders, maar heel veel meer kan ik ook niet doen.
Structuur. Duidelijk heid over wat er staat te wachten en niet te veel onvoorspelbare dingen.
Duidelijke communicatie. Goed aankonidigen wat er gaat gebeuren en ook waarom dat gaat gebeuren. Ze begreep best al wel veel en wilde weten waarom dingen gebeuren.
Consequent zijn in het moment. Als ik nee zeg is het nee en dan blijft het nee. Hoe hard je ook huilt. Als we eens een enkele keer toegaven dan betekende dat de weken erna veel meer drama.
Accepteren. Zo gauw ik leerde accepteren dat er gewoon veel frustratie in dat kleine hoofdje zat en het niets met mij te maken had kon ik er makkelijk naast gaan zitten en het er gewoon laten zijn.
Benoemen dat we begrijpen dat het heel stom is dat ze X of Y niet mag. Dit op basis van wat ik op de facebook pagina van How2Talk2Kids las.
Je niets aantrekken van anderen. Mijn kind heeft de laatste dag voor de Corona lockdown 45 minuten staan gillen en huilen en stampvoeten op de opvang. Super relaxed met al die ouders die daar hun kinderen op kwamen halen. Maar ze moest op haar loopfiets naar huis en dat krijg ik niet voor elkaar als ze zo boos is. Dus een beker thee laten zetten en gewoon lekker met mijn andere dochter gaan spelen terwijl de oudste alleen maar boooooooos kon zijn. Echt genant naar andere ouders, maar heel veel meer kan ik ook niet doen.
maandag 11 mei 2020 om 17:39
Daar hoop ik zo op. Ik heb een zevenjarige die maar blijft hangen.jillrose schreef: ↑11-05-2020 14:10Misschien een voordeeltje voor later, ik heb vroeger volgens mijn ouders een hele zware peuterpuberteit gehad, maar mijn latere puberteit verliep vlekkeloos. Ze zeggen dat dat dus komt omdat ik al eerder heb gepuberd.
En inderdaad niet de strijd aangaan, want dan geef je je dochter ook weer een reden om er tegen in te gaan. Laat haar even uitstomen boven op haar kamer als ze in een boze bui is
Wat mij erg hielp was deze site.
Relativeren.
https://reasonsmysoniscrying.tumblr.com/
maandag 11 mei 2020 om 17:42
Het is eerder karakter. Jongste is van nature wat ingewikkelder afgesteld dan oudste, die had amper puberstreken.
dinsdag 12 mei 2020 om 09:05
Het scheelt enorm per kind: mijn dochter had heel af en toe een driftaanvalletje, dat mocht geen naam hebben. Andere kinderen al iets meer, maar dat was niets vergeleken bij mijn jongste. Die had meerdere keren per dag aanvallen, waarbij hij minimaal een kwartier niet meer aanspreekbaar was en uitzitten en rustig blijven de enige optie was.
Ik ben bij hem, als enige, ook meermaals aangesproken door wildvreemden, die het knap vonden dat ik zo rustig bleef (dat was totaal niet knap, het was het enige wat ik kon doen). Hij deed zichzelf ook echt pijn, liet zich met zijn hoofd plat op de stenen vloer vallen, gaf kopstoten (ik heb meerdere blauwe ogen gehad) spuugde, trok zijn of mijn haren uit, enzovoorts.
En ineens, van de ene op de andere dag kon hij zijn emoties wel reguleren en was het over, was hij zelden meer boos en kon je prima met hem overleggen.
Ik ben bij hem, als enige, ook meermaals aangesproken door wildvreemden, die het knap vonden dat ik zo rustig bleef (dat was totaal niet knap, het was het enige wat ik kon doen). Hij deed zichzelf ook echt pijn, liet zich met zijn hoofd plat op de stenen vloer vallen, gaf kopstoten (ik heb meerdere blauwe ogen gehad) spuugde, trok zijn of mijn haren uit, enzovoorts.
En ineens, van de ene op de andere dag kon hij zijn emoties wel reguleren en was het over, was hij zelden meer boos en kon je prima met hem overleggen.
