Kinderen
alle pijlers
Peutertopic II
maandag 20 mei 2019 21:38
Deel 2, deel 1 zat rammetje vol.
Originele OP (met dank aan Nijntje):
Na het babytopic en het dreumestopic..
Tijd voor de eigenwijze peuters!
Ik ben twee en ik zeg nee
Ik ben drie en ik wil het nie
Kom maar door met alle vragen, ervaringen, frustraties en vooral ook trotse verhalen over de leeftijdsfase waarin onze kleine ukjes ineens uitgroeien richting slimme, nieuwsgierige kleuters!
Originele OP (met dank aan Nijntje):
Na het babytopic en het dreumestopic..
Tijd voor de eigenwijze peuters!
Ik ben twee en ik zeg nee
Ik ben drie en ik wil het nie
Kom maar door met alle vragen, ervaringen, frustraties en vooral ook trotse verhalen over de leeftijdsfase waarin onze kleine ukjes ineens uitgroeien richting slimme, nieuwsgierige kleuters!
maandag 7 oktober 2019 13:01
Aardbei-banaan schreef: ↑07-10-2019 12:24Ik weet niet eens meer wat ik heb gereageerd op die vrouw maar volgens mij was ik redelijk duidelijk dat ik niet gediend was van haar bemoei
Vriend vind dat ik het mezelf teveel aantrek, maar ik word dan ook zo boos door zoon zijn gedrag. Ben ook nog best lang boos geweest, toen we thuis waren.
Vind deze fase echt lastig.
Er zo boos om worden heeft geen nut. Als je je bedenkt dat je peuter denkt dat hij door het putje van de douche past of door de kraan (vraag maar..) dan heeft het geen enkel nut om zo boos te worden. Hij doet nog niet aan ‘grote mensen regels’.
Ik zou op zo’n moment boos kunnen zijn omdat de dag niet zo verloopt als ik wil. Maar dat heb ik een tijd terug al opgegeven. Toen spatte ik uit mijn panty omdat ik na de hele dag zeulen en beulen voor peuter, het huishouden en de rest van de wereld, ik niet eens even een koekje op de bank kon eten zonder jengelende peuter. Dat was voor mij een moment om na te denken over wat ik nou écht wilde. Voor mij was dat uiteindelijk, minder gaan werken.
maandag 7 oktober 2019 13:18
Omdat onze ochtend/middag (weer) verpest word door zoon zn gedrag.
Omdat ik me schaam voor zijn gedrag.
Omdat ik het vervelend vind dat hij zich niet normaal kan gedragen.
...
Ik snap ook wel dat het totaaaaal geen nut heeft om zo boos te worden, maar die boosheid overkomt me (net zoals bij zoon
) en kan ik dan niet goed binnen houden. Baal er gewoon enorm van dat de laatste keren dat we iets leuks met zoon wilden doen het erop uitloopt dat zoon een woede-aanval heeft en we de activiteit moeten afbreken.
maandag 7 oktober 2019 13:26
Aardbei , je zoon en jij spiegelen, is precies wat je zegt die booshied overkomt je en je zoon ook , grote verschil is dat jij kan gaan relativeren en hij dat nog een hele poos niet kan of gaat doen.
Ik snap zo goed wat je zegt, je denkt dat je allerlei leuke dingen doet voor hem of met hem en het voelt soms gewoon ondankbaar, wat natuurlijk niet zijn bedoeling is want zo beleefd hij het niet .
ik heb er best een poos over gedaan om mijn kinderen als kinneren te zien en niet als volwassenen, en dat op allerlei vlakken, 0515 wakker worden en moe zijn heel de dag miepen, waarom slaap je dan verdorie niet gewoon to 0800, hebben we allemaal een betere dag, maar goed dat krijg ik natuurlijk niet uitgelegd op 2 jarige leeftijd, en ik moet me ook vermannen hoor dan smorgens want men eerste gedachte is JESUS GA SLAPEN EN LAATME MET RUST.
Zo kunnen we hier allemaal voorbeelden noemen, waar peuter het bloed onder je nagels vandaan haalt, maar tegelijkertijd is het gewoon een kind in een wereld vol volwassenen met een andere denkwijze.
ik vond het ook meolijk dat ik momenten had dat ich dacht misshcien heb ik dit allemaal zo onderschat om een klein mensje op te voeden , want man man wat is het iedere dag een uitdaging.
Ik snap zo goed wat je zegt, je denkt dat je allerlei leuke dingen doet voor hem of met hem en het voelt soms gewoon ondankbaar, wat natuurlijk niet zijn bedoeling is want zo beleefd hij het niet .
ik heb er best een poos over gedaan om mijn kinderen als kinneren te zien en niet als volwassenen, en dat op allerlei vlakken, 0515 wakker worden en moe zijn heel de dag miepen, waarom slaap je dan verdorie niet gewoon to 0800, hebben we allemaal een betere dag, maar goed dat krijg ik natuurlijk niet uitgelegd op 2 jarige leeftijd, en ik moet me ook vermannen hoor dan smorgens want men eerste gedachte is JESUS GA SLAPEN EN LAATME MET RUST.
Zo kunnen we hier allemaal voorbeelden noemen, waar peuter het bloed onder je nagels vandaan haalt, maar tegelijkertijd is het gewoon een kind in een wereld vol volwassenen met een andere denkwijze.
ik vond het ook meolijk dat ik momenten had dat ich dacht misshcien heb ik dit allemaal zo onderschat om een klein mensje op te voeden , want man man wat is het iedere dag een uitdaging.
maandag 7 oktober 2019 13:29
Ach aardbei-banaan, wat frustrerend zeg. Is zoon thuis ook wel eens zo driftig? Of kan het zijn dat het de prikkels van een nieuwe omgeving zijn? En wellicht kun je zelf gewoon even niet zo veel hebben (goede post van Glitter!)?
Driftbuien horen erbij, probeer er consequent op te reageren, en het niet op jezelf te betrekken. Maar ik weet dat dat makkelijker gezegd dan gedaan is.
@Teckel: hoe gaat het bij jullie? Is je tepel aan het genezen? Wat stom zeg dat je nog 2 weken op uitslag zou moeten wachten, inderdaad gewoon over een week vast bellen!
En beterschap voor alle zieke kindjes en ouders! Ik zit vandaag ook thuis met een snotterig en koortsig kindje. Komt wel weer goed, even proberen wat te werken nu hij slaapt.
Driftbuien horen erbij, probeer er consequent op te reageren, en het niet op jezelf te betrekken. Maar ik weet dat dat makkelijker gezegd dan gedaan is.
@Teckel: hoe gaat het bij jullie? Is je tepel aan het genezen? Wat stom zeg dat je nog 2 weken op uitslag zou moeten wachten, inderdaad gewoon over een week vast bellen!
En beterschap voor alle zieke kindjes en ouders! Ik zit vandaag ook thuis met een snotterig en koortsig kindje. Komt wel weer goed, even proberen wat te werken nu hij slaapt.
happiness = reality - expectations
maandag 7 oktober 2019 13:58
Misschien heeft zoon een ander idee van leuk? Heeft hij liever een glijbaan dan een winkel? Of een middag knutselen in plaats van de hort op?Aardbei-banaan schreef: ↑07-10-2019 13:18Omdat onze ochtend/middag (weer) verpest word door zoon zn gedrag.
Omdat ik me schaam voor zijn gedrag.
Omdat ik het vervelend vind dat hij zich niet normaal kan gedragen.
...
Ik snap ook wel dat het totaaaaal geen nut heeft om zo boos te worden, maar die boosheid overkomt me (net zoals bij zoon
Wij hebben hier van de week zoon maar uit de Ikea gedragen. Was geen land mee te bezeilen, en hij heeft waarschijnlijk hetzelfde over mij gedacht. Op weg naar de uitgang hoorde ik nog net een andere moeder naar haar zoontje dreigen dat hij nu moest luisteren, anders zou het voor hem ook zo aflopen
maandag 7 oktober 2019 14:16
Ja, toen ik mijn vorige post typte en aan het typen was dat die boosheid me overkomt besefte ik me dat die woede zoon ook overkomt. Een perfect voorbeeld van spiegelen inderdaad! En het voelt inderdaad ondankbaar. We doen zoveel voor hem, gaan kleren kopen VOOR hem en dan krijgen we dit gedag terug.Quest schreef: ↑07-10-2019 13:26Aardbei , je zoon en jij spiegelen, is precies wat je zegt die booshied overkomt je en je zoon ook , grote verschil is dat jij kan gaan relativeren en hij dat nog een hele poos niet kan of gaat doen.
Ik snap zo goed wat je zegt, je denkt dat je allerlei leuke dingen doet voor hem of met hem en het voelt soms gewoon ondankbaar, wat natuurlijk niet zijn bedoeling is want zo beleefd hij het niet .
[knip]
Ik snap ook heel goed dat een tweejarige niet zo denkt maar het voelt toch als een soort afwijzing ofzo. Thanks voor je goede post.
maandag 7 oktober 2019 14:19
@Whoopsadaisies: jazeker, thuis is hij ook driftig. Gisteren had hij ook duidelijk zijn dag niet. Wanneer iets niet ging zoals hij het wilde brak de hel los. Wilde bijv. niks van zijn vader weten maar zodra vriend naar de winkel ging (en weg was) begon zoon te gillen dat hij mee wilde naar de winkel. Duurde ook weer 20 minuten voordat hij rustig was.
@rosings: je hebt helemaal gelijk dat het normaal gedrag voor een tweejarige is, maar op dat moment komt dat even niet bij me op.
@Maartje:
Vrijdagochtend zijn we al samen naar een binnenspeeltuin geweest waar hij heerlijk heeft gespeeld.
@rosings: je hebt helemaal gelijk dat het normaal gedrag voor een tweejarige is, maar op dat moment komt dat even niet bij me op.
@Maartje:
Dat zal best, maar kunnen niet altijd doen wat zoon het liefste wil natuurlijk.Misschien heeft zoon een ander idee van leuk? Heeft hij liever een glijbaan dan een winkel? Of een middag knutselen in plaats van de hort op?
Vrijdagochtend zijn we al samen naar een binnenspeeltuin geweest waar hij heerlijk heeft gespeeld.
maandag 7 oktober 2019 14:29
Het is gewoon moeilijk om je iedere dag in een peuter te verplaatsen , en zo dus hun wereld te begrijpen, laten we eerlijk zijn, de omgang met volwassen is dan gewoon makkelijker, wij weten tot bepaalde hoogte hoe we ons horen te gedragen thuis, in de winkel in grote groepen ect, maar onze peuters hebben geen idee en de persoontjes die ze zijn die zijn ze nu eenmaal, ook weer bijzonder om te zien hoe puur en onbezonnen ze zijn en ze geven werkelijk waar nergens om, kom ik niet mee weg hoor haha
En het erge is die momenten die ik hier heb nu met dochter soms, ik zie mezelf zo in haar terug het is soms gewoon eng.
Denk dat we allemaal wel van die momenten hebben, ik had gisteren middag dreumes en peuter jankend op de vloer liggen, niks was goed meer, ik ben op de wc gaan zitten en men eerste gedachte was ook joh zoek het uit dan , dan doet mama lekker niks meer daag!
De meeste momenten op een dag gaat het goed maar ik loop wel eens naar de schuur en vloek daar even lekker als ik weer eens de spinazie uit de vriezer haal die ik dan met liefde kook en zoon daar weer met liefde tegen het plafond aanslaat, een simple " mam ik heb vandaag niet zo een trek in spinazie" zou ik ook genoeg vinden!
En het erge is die momenten die ik hier heb nu met dochter soms, ik zie mezelf zo in haar terug het is soms gewoon eng.
Denk dat we allemaal wel van die momenten hebben, ik had gisteren middag dreumes en peuter jankend op de vloer liggen, niks was goed meer, ik ben op de wc gaan zitten en men eerste gedachte was ook joh zoek het uit dan , dan doet mama lekker niks meer daag!
De meeste momenten op een dag gaat het goed maar ik loop wel eens naar de schuur en vloek daar even lekker als ik weer eens de spinazie uit de vriezer haal die ik dan met liefde kook en zoon daar weer met liefde tegen het plafond aanslaat, een simple " mam ik heb vandaag niet zo een trek in spinazie" zou ik ook genoeg vinden!
maandag 7 oktober 2019 14:29
Ik heb even een vraagje. Zoon is dus vorige week 2 geworden en is een heel rustig jongetje. Laatst bij het jaargesprek op het Kdv kwam dat ook naar voren en gaf de leidster aan dat ze er alert op moeten zijn hem niet te vergeten. Hij kan zichzelf heel goed vermaken en speelt daar gerust de hele dag zonder dat je hem hoort. Thuis praat hij wel veel en ook in zinnen, dus die taalontwikkeling zit wel goed. Maar hij is dus wel heel gereserveerd. Ze hebben wel het idee dat hij het daar fijn heeft (ik zelf ook), ze noemen hem een stille genieter. Deze kant kennen wij ook zeker van hem, maar hij kan ook heel enthousiast en uitgelaten zijn. Dit zien ze daar niet.
Gisteren hadden we een bbq met de vriendengroep met zo'n 10 kinderen, waaronder een aantal van zijn leeftijd die hij regelmatig ziet. Ik zag daar hetzelfde gedrag als ze beschrijven op het Kdv. Rustig spelen, in z'n eentje. Ik zou het zelf eerlijk gezegd leuk vinden als hij wat meer oog zou hebben voor andere kinderen. Ik zie wel dat hij er niet bang voor is, hij zondert zich niet bewust af, maar is gewoon te druk met z'n eigen spel. Is dit voor jullie herkenbaar? Hebben jullie tips om hem hierin wat meer te stimuleren? Of komt het vanzelf?
Het Kdv gaf overigens aan het helemaal normaal te vinden en passend bij de leeftijd. Ze bedoelde het vooral gewoon beschrijvend van hoe hij is daar, niet om haar zorgen te uiten ofzo. Ze benoemde ook dat samenspel op deze leeftijd nog niet echt aan de orde is.
Westerpaviljoen, ik ben eigenlijk ook heel benieuwd hoe jouw zoon daarin is, aangezien ze maar 4 dagen schelen. Gefeliciteerd nog!
Gisteren hadden we een bbq met de vriendengroep met zo'n 10 kinderen, waaronder een aantal van zijn leeftijd die hij regelmatig ziet. Ik zag daar hetzelfde gedrag als ze beschrijven op het Kdv. Rustig spelen, in z'n eentje. Ik zou het zelf eerlijk gezegd leuk vinden als hij wat meer oog zou hebben voor andere kinderen. Ik zie wel dat hij er niet bang voor is, hij zondert zich niet bewust af, maar is gewoon te druk met z'n eigen spel. Is dit voor jullie herkenbaar? Hebben jullie tips om hem hierin wat meer te stimuleren? Of komt het vanzelf?
Het Kdv gaf overigens aan het helemaal normaal te vinden en passend bij de leeftijd. Ze bedoelde het vooral gewoon beschrijvend van hoe hij is daar, niet om haar zorgen te uiten ofzo. Ze benoemde ook dat samenspel op deze leeftijd nog niet echt aan de orde is.
Westerpaviljoen, ik ben eigenlijk ook heel benieuwd hoe jouw zoon daarin is, aangezien ze maar 4 dagen schelen. Gefeliciteerd nog!
maandag 7 oktober 2019 14:31
Ik bedoel: je baalt ervan dat jullie iets leuks met zoon doen, maar dat hij zich dan zo gedraagd. Maar wat voor ons leuk is, is voor hem niet perse zo. Dus het is niet dat hij jullie leuk bedachte activiteit wil verzieken, maar dat hij teleurgesteld is dat dat beloofde leuke niet komt.Aardbei-banaan schreef: ↑07-10-2019 14:19
@Maartje:
Dat zal best, maar kunnen niet altijd doen wat zoon het liefste wil natuurlijk.
Vrijdagochtend zijn we al samen naar een binnenspeeltuin geweest waar hij heerlijk heeft gespeeld.
maandag 7 oktober 2019 14:35
Zo gaat dat met mijn peuter ook in een winkel. Boodschappen doen gaat nog wel, maar écht winkelen is voor hem een brug te ver. Ik snap je frustratie wel, maar zou de (praktische) oplossing zoeken bij jezelf. Peuter gaat niet veranderen namelijk en vertoont inderdaad heel normaal gedrag. Wat ik dus doe: ik neem 1 perfect passende trui en 1 perfect passende broek van hem mee en ga zónder hem winkelen. Door de nieuwe kleren op die perfect zittende te leggen weet ik dus welke maat ik mee moet nemen, of wat een te breed/smal/kort/lang model heeft. Dochter winkelt wel heel graag, dus die neem ik wel mee en zij helpt ook mee kiezen voor haar broertje. Thuis showt ze dan vol trots wat ze voor zichzelf en voor haar broertje heeft uitgekozen, peuter gaat mee in dat enthousiasme en is daardoor overal blij mee en vertelt overal dat zijn zus dat voor hem heeft gekocht. Peuter is die zaterdag of zondagmiddag bij man thuis en bouwt een duploboerderij oid. Iedereen blij. En iedereen een leuke dag gehad, dat dat dan opgesplitst was maakt mij verder niet zoveel uit.
maandag 7 oktober 2019 15:12
Sorry, had ik je verkeerd begrepen. Ik snap ook dat hij het niet expres verziekt. Ik zeg daarom ook niet 'Hee zoon, we gaan iets leuks doen!' maar meer 'We gaan zo naar de stad en dan gaan we nieuwe kleren voor jou kopen.'Maartje2016 schreef: ↑07-10-2019 14:31Ik bedoel: je baalt ervan dat jullie iets leuks met zoon doen, maar dat hij zich dan zo gedraagd. Maar wat voor ons leuk is, is voor hem niet perse zo. Dus het is niet dat hij jullie leuk bedachte activiteit wil verzieken, maar dat hij teleurgesteld is dat dat beloofde leuke niet komt.
Imo is dat best duidelijk.
In ieder geval iedereen bedankt voor jullie tips en jullie kijkwijze te delen
@Quest: jij verwoord het allemaal een stuk beter, hetgeen wat jij schrijft is precies ook hoe ik het af en toe voel!
@Funnymiss: ik wil wel graag met zn 3en iets doen. Vriend werkt doordeweeks fulltime en vind het leuk om ook tijd met zn 3en buitenshuis door te brengen. Zie er weinig in om in mijn eentje naar de stad te gaan om voor zoon kleren te kopen.
maandag 7 oktober 2019 15:49
Aardbei: dankbaarheid is aangeleerd gedrag. Er zijn culturen (stammen, amazone) waar dit gedrag niet voorkomt. Als je dankbaarheid jong aan wil leren dan is dreigen en straffen de beste manier. Zo deed/doen de kerk en de overheid het. Dankbaarheid door het kopiëren van positief gedrag is pas op latere leeftijd en na vele goede voorbeelden aan te leren.
Dus de komende jaren gooit je peuter/kleuter nog met nieuw gekregen speelgoed, eten en zal je 9 jarige een gat in zijn mooie trui knippen.
Dus de komende jaren gooit je peuter/kleuter nog met nieuw gekregen speelgoed, eten en zal je 9 jarige een gat in zijn mooie trui knippen.
maandag 7 oktober 2019 16:01
Het zijn gewoon soms klootzakken! Maar we houden wel van ze!Aardbei-banaan schreef: ↑07-10-2019 15:12Sorry, had ik je verkeerd begrepen. Ik snap ook dat hij het niet expres verziekt. Ik zeg daarom ook niet 'Hee zoon, we gaan iets leuks doen!' maar meer 'We gaan zo naar de stad en dan gaan we nieuwe kleren voor jou kopen.'
Imo is dat best duidelijk.
In ieder geval iedereen bedankt voor jullie tips en jullie kijkwijze te delen
@Quest: jij verwoord het allemaal een stuk beter, hetgeen wat jij schrijft is precies ook hoe ik het af en toe voel!
@Funnymiss: ik wil wel graag met zn 3en iets doen. Vriend werkt doordeweeks fulltime en vind het leuk om ook tijd met zn 3en buitenshuis door te brengen. Zie er weinig in om in mijn eentje naar de stad te gaan om voor zoon kleren te kopen.
Komt goed aardbei! Adem in adem uit, en soms even de vriezer volsschelden voelen ze niks van
Glitter wat je zegt , het is nog te vroeg voor dankbaarheid, snap ik helemaal en zo een opvoeding zouden we allemaal niet willen, neemt niet weg dat we ons soms gewoon alleen maar verzorger voelen die de hele dag alles doet wat in haar macht ligt om een lekker maaltje voor te schotelen ze te vertroetelen ze grenzen aan te leren ze te knuffelen en dan denk ik dr we toch allemaal wel eens denken ja een dankjewel of een fijne middag zou wel fijn zijn en niet stank voor dank gewoon omdat je het lekker is er even over te zeiken heerlijk! En tuurlijk kind snapt er niks van en kan er niks aan doen net zo zeer dat we ons gevoel soms niet kunnen opkroppen!
Maar jou post geeft even weer een relativerings puntje aan
maandag 7 oktober 2019 16:48
@aardbei, ik snap dat je in het weekend graag dingen samen doet maar je moet dan ook accepteren dat het niet altijd zo gaat als dat je zelf bedacht had. Al helemaal met een peuter...
Wij doen soms wel bewust dingen zonder peuter of afzonderlijk van elkaar zodat we niet leeglopen met energie omdat we het zo graag samen willen doen. Als peuter kleding kopen echt niet leuk vindt zou ik dat juist wel zonder peuter doen. Maar goed als je iets gaat doen wat peuter leuk vindt heb je natuurlijk net zo goed de kans dat er een driftbui komt, het is hun manier om zich te uiten.
Laat je op het moment zelf ook weten aan peuter dat het je boos maakt? Grote kans dat het daardoor juist erger wordt.
Gelukkig gaat die fase ook weer vanzelf voorbij!
Wij doen soms wel bewust dingen zonder peuter of afzonderlijk van elkaar zodat we niet leeglopen met energie omdat we het zo graag samen willen doen. Als peuter kleding kopen echt niet leuk vindt zou ik dat juist wel zonder peuter doen. Maar goed als je iets gaat doen wat peuter leuk vindt heb je natuurlijk net zo goed de kans dat er een driftbui komt, het is hun manier om zich te uiten.
Laat je op het moment zelf ook weten aan peuter dat het je boos maakt? Grote kans dat het daardoor juist erger wordt.
Gelukkig gaat die fase ook weer vanzelf voorbij!
maandag 7 oktober 2019 17:00
Zo zie ik het ook. Ik zou dolgraag met zn vieren een heel weekend gezellige en leuke dingen doen. Realiteit is echter dat interesses mijlenver uitelkaar liggen en de spanningsboog van (kleine) kinderen altijd gespannen is. Dus de, ook bij ons, kostbare gezinstijd, wordt dan nog korter. Kwaliteit gaat dan, voor mij, boven kwantiteit. Hoewel ik het zelf ook heel fijn vindt om afentoe alle tijd te hebben voor 1 kind, zonder 'afleiding' van man of ander kind.Envelop schreef: ↑07-10-2019 16:48@aardbei, ik snap dat je in het weekend graag dingen samen doet maar je moet dan ook accepteren dat het niet altijd zo gaat als dat je zelf bedacht had. Al helemaal met een peuter...
Wij doen soms wel bewust dingen zonder peuter of afzonderlijk van elkaar zodat we niet leeglopen met energie omdat we het zo graag samen willen doen. Als peuter kleding kopen echt niet leuk vindt zou ik dat juist wel zonder peuter doen. Maar goed als je iets gaat doen wat peuter leuk vindt heb je natuurlijk net zo goed de kans dat er een driftbui komt, het is hun manier om zich te uiten.
Laat je op het moment zelf ook weten aan peuter dat het je boos maakt? Grote kans dat het daardoor juist erger wordt.
Gelukkig gaat die fase ook weer vanzelf voorbij!
maandag 7 oktober 2019 17:41
Snap dat je het moeilijk vindt aardbei. Er zijn al goede reacties gegeven denk ik en het is goed dat je je beseft dat peuter het niet express doet en dat oll jouw boosheid je overvalt.
Ik winkel daarom wel bewust zonder peuter of offline. Zo kunnen we wel leuke dingen blijven doen met elkaar.
@Whoops lief dat je het vraagt. M'n tepel gaat wel. Het doet wel pijn als peuter wild is of als baby aan me loopt te plukken.
Verder is er super veel geschreven vamdaag en werd ik opgeslokt door werk. Ben even helemaal leeg en zal dus vast vergeten ergens op te reageren.
Ik winkel daarom wel bewust zonder peuter of offline. Zo kunnen we wel leuke dingen blijven doen met elkaar.
@Whoops lief dat je het vraagt. M'n tepel gaat wel. Het doet wel pijn als peuter wild is of als baby aan me loopt te plukken.
Verder is er super veel geschreven vamdaag en werd ik opgeslokt door werk. Ben even helemaal leeg en zal dus vast vergeten ergens op te reageren.
maandag 7 oktober 2019 19:15
maandag 7 oktober 2019 19:16
Maar voor wie zou je dat graag anders zien? Voor je kindje of voor jou? En waarom?maud85 schreef: ↑07-10-2019 14:29Ik heb even een vraagje. Zoon is dus vorige week 2 geworden en is een heel rustig jongetje. Laatst bij het jaargesprek op het Kdv kwam dat ook naar voren en gaf de leidster aan dat ze er alert op moeten zijn hem niet te vergeten. Hij kan zichzelf heel goed vermaken en speelt daar gerust de hele dag zonder dat je hem hoort. Thuis praat hij wel veel en ook in zinnen, dus die taalontwikkeling zit wel goed. Maar hij is dus wel heel gereserveerd. Ze hebben wel het idee dat hij het daar fijn heeft (ik zelf ook), ze noemen hem een stille genieter. Deze kant kennen wij ook zeker van hem, maar hij kan ook heel enthousiast en uitgelaten zijn. Dit zien ze daar niet.
Gisteren hadden we een bbq met de vriendengroep met zo'n 10 kinderen, waaronder een aantal van zijn leeftijd die hij regelmatig ziet. Ik zag daar hetzelfde gedrag als ze beschrijven op het Kdv. Rustig spelen, in z'n eentje. Ik zou het zelf eerlijk gezegd leuk vinden als hij wat meer oog zou hebben voor andere kinderen. Ik zie wel dat hij er niet bang voor is, hij zondert zich niet bewust af, maar is gewoon te druk met z'n eigen spel. Is dit voor jullie herkenbaar? Hebben jullie tips om hem hierin wat meer te stimuleren? Of komt het vanzelf?
Het Kdv gaf overigens aan het helemaal normaal te vinden en passend bij de leeftijd. Ze bedoelde het vooral gewoon beschrijvend van hoe hij is daar, niet om haar zorgen te uiten ofzo. Ze benoemde ook dat samenspel op deze leeftijd nog niet echt aan de orde is.
Westerpaviljoen, ik ben eigenlijk ook heel benieuwd hoe jouw zoon daarin is, aangezien ze maar 4 dagen schelen. Gefeliciteerd nog!
Ik lees eigenlijk niets vreemds
maandag 7 oktober 2019 20:02
maandag 7 oktober 2019 20:16
Even uit de meeleesmodus, want ik herken het Aardbei!
Dochter is hier net 2 en ze heeft vreselijke drift-en woedeaanvallen.
Zo uit het niets lijkt het te ontstaan. Het is iets waar ze nog niet goed mee om kan gaan, ze blijft er ook echt in hangen.
Afgelopen donderdag ben ik met een kruipende peuter de stad door gegaan. Mijn moeder was er gelukkig bij, zodat zij zich met de baby kon bezighouden en ik kreeg vooral meelevende blikken van voorbijgangers.
Wat ik ook deed, het maakte geen biet uit. Ik voelde me wel even opgelaten, maar so be it. Ik ben niet de eerste en zal ook niet de laatste zijn met een driftig kind.
Ik heb de lieve, strenge, grappige, meelevende moeder uitgehangen en ze bleef krijsen ( zonder tranen overigens) en ik weet nog steeds niet wat de trigger is. We zijn bij de eerste tekenen rechtsomkeert gegaan, maar moesten nog wel een stukje lopen. Half dragend, half trekkend zijn we uiteindelijk bij de auto aangekomen en toen was ik er wel even helemaal klaar mee. Mijn moeder nam het toen even over ( die toen heel pedagogisch niet verantwoord en niet serieus opperde of ik haar niet onder de koude kraan kon houden. Nee mam, dat doen we niet!).
Eenmaal thuis nog geprobeerd haar te kalmeren, maar ook dat lukte niet. In bed gelegd en toen was het 2,5 uur stil.
De laatste weken lijkt het toe te nemen, haar frustratie en vooral het bijbehorende gekrijs. Het is ook echt oorverdovend krijsen, zonder daadwerkelijk te huilen. Als ze haar zin niet krijgt, als ze zich per ongeluk stoot, als ze een boterham krijgt ipv een cracker, als we een rood shirt willen aantrekken, ipv een jurkje etc.) Alles lijkt een discussiepunt te moeten worden en dat vertik ik. Ik zal grenzen moeten aangeven, maar lastig vind ik het wel, ze is nog maar 2 en snapt de helft van de tijd gewoon niet waar ze zelf last van heeft. Ik tel heeeeel vaak tot 10, want het wordt alleen maar erger als ze ziet en merkt dat ik gefrustreerd/boos word op haar.
Maar, ik blijf het makkelijker vinden om peuterdochter de hele dag bij me te hebben, dan babydochter van 10 weken
De oudste is een stuk voorspelbaarder voor mij en ze kan wat meer hebben
Dochter is hier net 2 en ze heeft vreselijke drift-en woedeaanvallen.
Zo uit het niets lijkt het te ontstaan. Het is iets waar ze nog niet goed mee om kan gaan, ze blijft er ook echt in hangen.
Afgelopen donderdag ben ik met een kruipende peuter de stad door gegaan. Mijn moeder was er gelukkig bij, zodat zij zich met de baby kon bezighouden en ik kreeg vooral meelevende blikken van voorbijgangers.
Wat ik ook deed, het maakte geen biet uit. Ik voelde me wel even opgelaten, maar so be it. Ik ben niet de eerste en zal ook niet de laatste zijn met een driftig kind.
Ik heb de lieve, strenge, grappige, meelevende moeder uitgehangen en ze bleef krijsen ( zonder tranen overigens) en ik weet nog steeds niet wat de trigger is. We zijn bij de eerste tekenen rechtsomkeert gegaan, maar moesten nog wel een stukje lopen. Half dragend, half trekkend zijn we uiteindelijk bij de auto aangekomen en toen was ik er wel even helemaal klaar mee. Mijn moeder nam het toen even over ( die toen heel pedagogisch niet verantwoord en niet serieus opperde of ik haar niet onder de koude kraan kon houden. Nee mam, dat doen we niet!).
Eenmaal thuis nog geprobeerd haar te kalmeren, maar ook dat lukte niet. In bed gelegd en toen was het 2,5 uur stil.
De laatste weken lijkt het toe te nemen, haar frustratie en vooral het bijbehorende gekrijs. Het is ook echt oorverdovend krijsen, zonder daadwerkelijk te huilen. Als ze haar zin niet krijgt, als ze zich per ongeluk stoot, als ze een boterham krijgt ipv een cracker, als we een rood shirt willen aantrekken, ipv een jurkje etc.) Alles lijkt een discussiepunt te moeten worden en dat vertik ik. Ik zal grenzen moeten aangeven, maar lastig vind ik het wel, ze is nog maar 2 en snapt de helft van de tijd gewoon niet waar ze zelf last van heeft. Ik tel heeeeel vaak tot 10, want het wordt alleen maar erger als ze ziet en merkt dat ik gefrustreerd/boos word op haar.
Maar, ik blijf het makkelijker vinden om peuterdochter de hele dag bij me te hebben, dan babydochter van 10 weken
De oudste is een stuk voorspelbaarder voor mij en ze kan wat meer hebben
maandag 7 oktober 2019 20:33
Maar jij hebt een volwassen stel hersens, en je kind zit vast in een peuterdenkwijze. Dus wat in jouw ogen heel duidelijk is, kan bij peuter iets heel anders betekenen.Aardbei-banaan schreef: ↑07-10-2019 15:12Sorry, had ik je verkeerd begrepen. Ik snap ook dat hij het niet expres verziekt. Ik zeg daarom ook niet 'Hee zoon, we gaan iets leuks doen!' maar meer 'We gaan zo naar de stad en dan gaan we nieuwe kleren voor jou kopen.'
Imo is dat best duidelijk.
Voorbeeld uit een ander topic, gaat toevallig over kleren kopen:
Ouder: " vind je dit mooi?"
Peuter: "ja."
ouder denkt nu: "hoera, niks meer aan doen en door naar de kassa, want we hebben er een shirt bij wat we allebei leuk vinden en wat gedragen gaat worden". Fout, even doorvragen.
Ouder: "ga je het ook aantrekken?"
peuter denkt nu: "aantrekken? Maar net vroeg je nog of ik het mooi vond, dat zijn toch twee verschillende dingen?"
Peuter: "nee!"
Gewoon om aan te geven, dat wat voor ons logisch is, voor een peuter totaal iets anders kan betekenen.
maartje2016 wijzigde dit bericht op 07-10-2019 21:32
0.05% gewijzigd
maandag 7 oktober 2019 21:26
Het hoeft niet perse anders hoor. Het zette me aan het denken na dat jaargesprek of we hier iets in moeten richting hem (stimuleren in sociale contacten bedoel ik) of dat het inderdaad past bij zijn leeftijd en ontwikkelingsfase. En karakter speelt natuurlijk ook mee. Hij zit lekker in z'n vel en ik heb er verder geen last van. Het lijkt me wel leuk om hem met andere kinderen te zien spelen, dat wel.
