Poes laten inslapen, wat vertel ik onze dochter (2,5 jaar)

Ik heb ook nog een mooi boek in de kast: Een vriend voor altijd. Gaat over een aantal dieren en hun vriend Vos, die overlijdt.

Maar misschien is ze daar nog te klein voor. Ik denk sowieso dat 2,5 nog erg jong is om het te begrijpen hoor. Kijk eerst maar even hoe je kindje reageert, voor je er zelf van alles bijhaalt wat haar wel eens attent zou kunnen maken op de ernst van de situatie..



Thanks, Muis en WW!

quote:mormeltje schreef op 16 juli 2008 @ 23:29:

[...]





Stel je niet zo aan zeg Dat was mijn laatste empathische post!

Grrrrr......

In deze situatie heb ik ook gezeten, al was mijn dochter denk ik net iets ouder, 3,5. We hebben haar niet meegenomen, omdat het zeker goed zou gaan als we haar niet meenamen en als we haar wel meenamen kon dat inderdaad angst voor prikken of slapen opleveren. Verder heb ik verteld dat de poes heel erg ziek was en heel veel pijn had en nooit meer beter kon worden en dat ze nu dood zou gaan en niet meer terug zou komen. Ze was verdrietig en nu, een jaar later, heeft ze het nog regelmatig over die poes, maar ze heeft er geen angst of trauma of zo aan overgehouden.



Mijn vriendin vertelde haar dat de poes in de hemel was en dat brengt haar veel meer in de war. Laatst vroeg ze of wij eens naar de hemel konden gaan omdat ze de poes weer eens wilde zien. Tja, en probeer dan nog maar eens uit te leggen hoe en wat.



Gewoon ziek, pijn, niet meer beter kunnen worden en dood, geeft het minste verdriet en nare gevolgen. En dat kunnen ze aan. Ze zal er waarschijnlijk af en toe nog eens op terugkomen, mogelijk weer verdrietig zijn en dan vlak daarna ineens weer vrolijk gaan spelen.

Oh, en ik had er dus ook hier een topic over geopend en deze tips gekregen en het werkte dus uitstekend

ik vertelde mijn zoon van 2 toen me hond van 14 in moest laten slapen dat hij nou bij allemaal vriendjes was en een feestje aan het vieren is.daar legde hij zich helemaal bij neer en vond het prima...nu hij bijna 4 is weet hij wel dat hondje dood is maar zegt nog steeds dat hij een feestje aan vieren is(erg lang feestje)

Ik weet niet of het boek nog bestaat maar als kind hadden wij een boek dat "Dat is heel wat voor een kat, vind je niet?"

heette.

Het gaat over een kat die doodgaat en de ouders begraven de poes waarna er een boom op het grafje groeit.

Heel simpel maar prachtig verteld en mooie plaatjes erbij.



Ik zou ook eerlijk zijn.

Of ik mijn kind mee zou nemen weet ik niet.

Ik zou zelf erg moeten huilen en de laatste minuten samen met mijn poes willen zijn zonder al te vele met andere zaken (of kinderen) bezig te willen zijn.

Ik zou wel de dode poes laten zien denk ik maar dat ik kind afhankelijk.

Mijn dochter is drie en enorm met de dood bezig.

Daarom zou ik het haar laten zien.



Heel veel sterkte vanavond!

Ik zou vertellen dat de poes heel erg ziek was, niet meer beter gemaakt kon worden, en dood is gegaan, en dat ze nu geen pijn meer hoeft te hebben.

Maar ik zou vermijden dat jullie en de dierenarts daar een actieve rol in hebben gespeeld.

Ik zou kinderen onder de 12 ook zeker niet meenemen naar het laten inslapen..

quote:Muis66 schreef op 16 juli 2008 @ 22:47:

Indertijd was Muizelien even oud als jouw dochter toen de poes van mijn moeder overleed. Die was in haar slaap overleden. Wij gingen toen mijn moeder en de poes halen. Ik had verteld dat de poes naar de poezenhemel was gegaan - wat haar niet veel zei - en dat oma verdrietig was. Dat begreep ze wel. Ze is gewoon meegeweest naar het crematorium, al snapte ze er niets van. Toen ze 6 was, overleed onze poes. Althans, die moesten wij net als jij laten inslapen. Toen begreep ze meer. Toen ook over poezenhemels gesproken. Ik liet haar een tekening maken en een speelgoedmuis kopen en ze was erbij.

Nog niet zo lang geleden moest de cavia inslapen. Dat raakte haar meer.



Gewoon eerlijk vertellen dat de poes ziek is en dat de dokter haar niet meer beter kan maken. Dat poes gaat slapen en dan niet meer wakker wordt, althans, hier, maar wel in de poezen of dierenhemel. En dat poes dan geen pijn meer heeft.

Je kan haar erbij laten. Onze dierenarts is een zeer schappelijk man, die je alle tijd en ruimte geeft, en ook vertelt wat hij gaat doen, eerst prikje om te slapen, dan prikje voor de hemel.



Wat juist veel pijnlijker is, is dat je kindje ineens geen poes meer ziet en dan is een dierenarts met prikjes een helemaal heel vaag begrip.



Sterkte morgen



De poes gaat slapen en wordt niet meer wakker zou ik zelf niet zeggen. Kinderen denken dan dat het zelf ook kan overkomen dat ze niet meer wakker worden.

Hier is de cavia ook net overleden en we hebben zoon van 2,5 verteld dat de cavia dood is omdat hij heel erg ziek was en de dierendokter hem niet meer beter kon maken. Je moet er niet een te lang verhaal van maken , daar zijn ze nog te jong voor.

Het enige wat hij zei was: cavia dood, jammer!

Mijn oudste was ook 2,5 toen ik een van onze twee katten moest laten inslapen (nu ruim 2 jaar geleden). Onze jongste was een jaar, die heeft er weinig van meegekregen.

Ik dacht eigenlijk dat het op de oudste ook weinig indruk zou maken, maar ondanks dat hij er niet bij was en het dus al twee jaar geleden is, heeft hij het nog regelmatig over Toetje de kater en dat die dood is.

De kat was wel al langer ziek en dat heeft mijn oudste zoontje wel kunnen zien. Toen het echt niet meer ging heb ik de dierenarts thuis laten komen om de verlossende injecties te geven. Ik wilde zo'n ziek dier niet ook nog eens de stress aandoen van in de auto en naar de dierenarts. (dit misschien als tip voor anderen; het kan ook thuis!)

De kinderen zijn naar mijn ouders gegaan toen. En dat was maar goed, een kind van 2,5 kan denk ik nog niet plaatsen dat een dier eerst nog leeft, dan twee spuitjes krijgt en doodgaat. (tel daarbij op mijn verdriet en glazen wijn naar binnen gietend omdat het 'echte dood' zo op zich liet wachten, kat was echt al dood maar heeft nog bijna een half uur spiertrekkingen gehad, ook de dierenarts vond het ontzettend naar allemaal)

Mijn moeder heeft de kat later in haar tuin begraven, dat hebben we de jongens ook niet laten zien. Leek ons een luguber idee voor ze, omdat ze het allemaal toch nog niet goed kunnen plaatsen.

Ik wel gezegd dat Toetje dood was, dat hij heel oud en ziek was en dat hij niet meer beter kon worden.

Strikt gezien heeft de oudste hem nog wel zien liggen; ze kwamen thuis toen de dierenarts net wegging. Maar hij heeft niet doorgehad dat de kat dood was.

Achteraf denk ik dat ik misschien wel had kunnen laten zien hoe dood Toetje was. Maar ik vind zelf zo'n dood lijfje zo naar.



Ik begrijp dat je vandaag de kat laat inslapen. Sterkte meid, het is vreselijk. Maar je doet er goed aan denk ik, een lijdensweg kun je ook niet maken.

Ik zou zeggen: neem je kind niet mee. Het kan dus ook anders gaan dan 'spuit en dood', als je dier spiertrekkingen krijgt die heel lang duren lijkt me dat voor een kind traumatisch. Beest is dan wel al klinisch dood hoor, maar het ziet er vreselijk uit.

xx lisa.

fijn dat poes rustig in je armen is heen gegaan. beter zo dan stilletjes alleen weggekropen , of een ander naar scenario.

het is het beste wat je voor het beestje heb kunnen doen.

maar zeer doet het altijd