Kinderen
alle pijlers
positieve zwangerschaps- en bevallingsverhalen
dinsdag 14 augustus 2007 om 16:25
Ik ben een vrouw van 30 en heb nooit gedacht dat ik kinderen zou willen, maar vanaf het moment dat ik mijn huidige vriend ken, dendert steeds het gevoel van "ik wil een kindje met jou" door mijn lijf. Ik krijg er zelfs vlinders van mijn in buik.
Maar ik moet heel eerlijk bekennen dat ik doodsbang ben voor de bevalling. Ik weet dat ik soms teveel nadenk (ook bijvoorbeeld over de verantwoordelijkheid ed) en ik praat daar veel met mijn vriend over. Hij zegt dat het allemaal wel goedkomt, maar ik denk dan "jij hoeft geen kindje uit dat gaatje van jou te persen".
Aangezien ik veel dingen lees over dingen die niet zo fijn zijn, zou ik het fijn vinden als er meiden zijn die juist positieve dingen willen plaatsen. Niet om mij een té rooskleurig beeld te geven, maar wel om niet alleen de negatieve dingen te lezen.
Maar ik moet heel eerlijk bekennen dat ik doodsbang ben voor de bevalling. Ik weet dat ik soms teveel nadenk (ook bijvoorbeeld over de verantwoordelijkheid ed) en ik praat daar veel met mijn vriend over. Hij zegt dat het allemaal wel goedkomt, maar ik denk dan "jij hoeft geen kindje uit dat gaatje van jou te persen".
Aangezien ik veel dingen lees over dingen die niet zo fijn zijn, zou ik het fijn vinden als er meiden zijn die juist positieve dingen willen plaatsen. Niet om mij een té rooskleurig beeld te geven, maar wel om niet alleen de negatieve dingen te lezen.
donderdag 16 augustus 2007 om 11:29
quote:tadaa schreef op 16 augustus 2007 @ 09:00:
[...]
Heel erg graag!! Ik denk er momenteel 24 uur per dag aan. Da's niet goed; ik weet het.
Gelukkig ga ik maandag weer werken (klinkt wel raar, maar ik heb 7 weken vakantie gehad en ik heb nu gewoon weer zin om er tegenaan te gaan) en dan heb ik dus weer andere dingen aan mijn hoofd.
Ga je nog voor een vierde kindje, Swinta? Hoe oud zijn je kindjes nu? Lijkt me wel leuk een groot gezin, maar ik heb altijd geroepen dat ik wel kinderen (tijdelijk) wilde opvangen. Mijn vriend denkt er ook zo over, maar helaas is mijn huis momenteel te klein. Wie weet in de toekomst...
Bedankt voor je verhaal! Liefs xxMijn zoon is 10 jaar, mijn eerste dochter is 7 jaar en mijn tweede dochter is bijna 6 maanden. Ikzelf zou nog graag een vierde willen (én 5 én 6) maar ik denk dat manlief dat niet wilt.
Ik ben zwanger geworden van mijn zoon omdat ik de pil vergeten was. Wij waren helemaal niet bezig met kindjes krijgen en ook wij hadden niet een groot huis. Maar we vonden het geweldig!
En we zijn heel blij dat we op de manier aan kindjes zijn begonnen, omdat er altijd wel een reden is om het uit te stellen (en ruimtegebrek is daar een van)
Werkse!
[...]
Heel erg graag!! Ik denk er momenteel 24 uur per dag aan. Da's niet goed; ik weet het.
Gelukkig ga ik maandag weer werken (klinkt wel raar, maar ik heb 7 weken vakantie gehad en ik heb nu gewoon weer zin om er tegenaan te gaan) en dan heb ik dus weer andere dingen aan mijn hoofd.
Ga je nog voor een vierde kindje, Swinta? Hoe oud zijn je kindjes nu? Lijkt me wel leuk een groot gezin, maar ik heb altijd geroepen dat ik wel kinderen (tijdelijk) wilde opvangen. Mijn vriend denkt er ook zo over, maar helaas is mijn huis momenteel te klein. Wie weet in de toekomst...
Bedankt voor je verhaal! Liefs xxMijn zoon is 10 jaar, mijn eerste dochter is 7 jaar en mijn tweede dochter is bijna 6 maanden. Ikzelf zou nog graag een vierde willen (én 5 én 6) maar ik denk dat manlief dat niet wilt.
Ik ben zwanger geworden van mijn zoon omdat ik de pil vergeten was. Wij waren helemaal niet bezig met kindjes krijgen en ook wij hadden niet een groot huis. Maar we vonden het geweldig!
En we zijn heel blij dat we op de manier aan kindjes zijn begonnen, omdat er altijd wel een reden is om het uit te stellen (en ruimtegebrek is daar een van)
Werkse!
donderdag 16 augustus 2007 om 12:44
quote:tadaa schreef op 15 augustus 2007 @ 21:32:
Reisa, gefeliciteerd met je zwangerschap!! Hoe ver ben je nu? Hoe loopt de zwangerschap op dit moment? En hoe gaat het met je dochtertje? Hoe oud is nu?
Ik zit nu samen met mijn vriend alle verhalen nog eens na te lezen en we praten over wat we gelezen hebben.
Volgens mij heb ik al eerder gehoord dat de ontsluitingsweeën pijn doen, maar de persweeën niet. Is dat bij iedereen zo?
Liefs xx
Hoi,
Mijn dochter is nu 22 maanden, alweer bijna 2, waar blijft de tijd. En ik ben nu 9 weken zwanger van nummer 2. Het verloopt nu niet echt vlekkeloos, ik heb nu 2 keer bloedverlies gehad, maar op de echo's die ik steeds kreeg bleek alles in orde te zijn. We hebben inmiddels 3 echo's gehad. Een bij 6 weken, een bij 8 en een bij 9 weken. Iedere keer klopte het hartje.
Ik moet ook zeggen dat ik een beetje zenuwachtig ben door een miskraam die ik vorig jaar oktober heb gehad.
Maar als je er zoveel aan denkt, zou ik zeggen ga ervoor. Het duurt meestal nog wel even voor je zwanger bent, vervolgens ben je 9 maanden zwanger. Echt genoeg tijd om er aan te wennen!!
Groetjes
Reisa, gefeliciteerd met je zwangerschap!! Hoe ver ben je nu? Hoe loopt de zwangerschap op dit moment? En hoe gaat het met je dochtertje? Hoe oud is nu?
Ik zit nu samen met mijn vriend alle verhalen nog eens na te lezen en we praten over wat we gelezen hebben.
Volgens mij heb ik al eerder gehoord dat de ontsluitingsweeën pijn doen, maar de persweeën niet. Is dat bij iedereen zo?
Liefs xx
Hoi,
Mijn dochter is nu 22 maanden, alweer bijna 2, waar blijft de tijd. En ik ben nu 9 weken zwanger van nummer 2. Het verloopt nu niet echt vlekkeloos, ik heb nu 2 keer bloedverlies gehad, maar op de echo's die ik steeds kreeg bleek alles in orde te zijn. We hebben inmiddels 3 echo's gehad. Een bij 6 weken, een bij 8 en een bij 9 weken. Iedere keer klopte het hartje.
Ik moet ook zeggen dat ik een beetje zenuwachtig ben door een miskraam die ik vorig jaar oktober heb gehad.
Maar als je er zoveel aan denkt, zou ik zeggen ga ervoor. Het duurt meestal nog wel even voor je zwanger bent, vervolgens ben je 9 maanden zwanger. Echt genoeg tijd om er aan te wennen!!
Groetjes
donderdag 16 augustus 2007 om 17:21
quote:coravanmora schreef op 16 augustus 2007 @ 11:14:
Je moet je volgens mij ook bedenken dat goed nieuws over het algemeen niet in de krant komt. De horrorverhalen worden uitgemeten, maar tegenover het aantal vrouwen dat een jaar na de bevalling nog last heeft staat een veeeeeeeeel groter aantal dat geen last (meer) heeft (of ooit gehad). En daar hoor je nooit iets over omdat het geen nieuwswaarde heeft.
O ja, ook zo'n dooddoener, maar voor mij effectief: als al die vrouwen, miljarden!, die je voor gingen, het ook konden, waarom jij dan niet?
Bedankt voor je reactie, Cora. Ik vind het heerlijk om jullie verhalen te lezen! Hoe oud zijn je kindjes nu? Zijn ze al zo oud dat je ze af en toe achter het behang wilt plakken?!
Ik moet ineens denken wat mijn moeder vorige week tegen me zei toen we in de stad liepen: "Kijk eens om je heen; iedereen is op die manier gekomen." Heerlijk relativerend!
En ik geloof ook inderdaad dat iedereen vooral vragen heeft over dingen die ff niet zo lekker gaan en dat de 'gruwelverhalen' altijd het nieuws bereiken. Slecht nieuws is in de meeste gevallen blijkbaar interessanter dan goed nieuws.
Liefs Tadaa
PS Toch wel "jammer" in dit geval dat ik er altijd zo makkelijk vanaf kom bij de tandarts.
Je moet je volgens mij ook bedenken dat goed nieuws over het algemeen niet in de krant komt. De horrorverhalen worden uitgemeten, maar tegenover het aantal vrouwen dat een jaar na de bevalling nog last heeft staat een veeeeeeeeel groter aantal dat geen last (meer) heeft (of ooit gehad). En daar hoor je nooit iets over omdat het geen nieuwswaarde heeft.
O ja, ook zo'n dooddoener, maar voor mij effectief: als al die vrouwen, miljarden!, die je voor gingen, het ook konden, waarom jij dan niet?
Bedankt voor je reactie, Cora. Ik vind het heerlijk om jullie verhalen te lezen! Hoe oud zijn je kindjes nu? Zijn ze al zo oud dat je ze af en toe achter het behang wilt plakken?!
Ik moet ineens denken wat mijn moeder vorige week tegen me zei toen we in de stad liepen: "Kijk eens om je heen; iedereen is op die manier gekomen." Heerlijk relativerend!
En ik geloof ook inderdaad dat iedereen vooral vragen heeft over dingen die ff niet zo lekker gaan en dat de 'gruwelverhalen' altijd het nieuws bereiken. Slecht nieuws is in de meeste gevallen blijkbaar interessanter dan goed nieuws.
Liefs Tadaa
PS Toch wel "jammer" in dit geval dat ik er altijd zo makkelijk vanaf kom bij de tandarts.
donderdag 16 augustus 2007 om 17:30
quote:reisa1978 schreef op 16 augustus 2007 @ 12:44:
Hoi,
Mijn dochter is nu 22 maanden, alweer bijna 2, waar blijft de tijd. En ik ben nu 9 weken zwanger van nummer 2. Het verloopt nu niet echt vlekkeloos, ik heb nu 2 keer bloedverlies gehad, maar op de echo's die ik steeds kreeg bleek alles in orde te zijn. We hebben inmiddels 3 echo's gehad. Een bij 6 weken, een bij 8 en een bij 9 weken. Iedere keer klopte het hartje.
Ik moet ook zeggen dat ik een beetje zenuwachtig ben door een miskraam die ik vorig jaar oktober heb gehad.
Maar als je er zoveel aan denkt, zou ik zeggen ga ervoor. Het duurt meestal nog wel even voor je zwanger bent, vervolgens ben je 9 maanden zwanger. Echt genoeg tijd om er aan te wennen!!
Groetjes
Wat heftig, Reisa. Ik hoop ècht dat alles goed gaat met je zwangerschap. Wanneer heb je de volgende echo? En weet de verloskundige waar het bloedverlies vandaan komt? En hoe voel je je verder, buiten de zenuwen en het bloedverlies om? Hebben jullie het al tegen mensen gezegd of is het nog jullie geheimpje?
Leuk dat je dochter alweer 2 jaar is. Volgens mij vliegt de tijd soms als je kinderen hebt. Behalve als ze aan het puberen zijn.
Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik steeds meer aan het idee van een zwangerschap en bevalling begin te wennen. Dat komt omdat ik er veel over lees en ik praat er ook veel over met m'n moeder en vriend...en hier natuurlijk! Ik zie inderdaad hier op sommige topics dat het niet altijd even snel gaat als je zou willen. Mij lijkt het verschrikkelijk spannend iedere maand tegen je menstruatie aan. Steeds maar hopen dat het nu "raak" is. En ik ben zelf natuurlijk al weer iets ouder. In november word ik al 31. Maar ik ben wel blij dat ik niet 'zomaar' ergens aan begin; dit is iets waar je voor de volle 100% met zijn tweetjes achter moet staan. En dat doen we!!
Sterkte met je zwangerschap! Ik ben benieuwd wat het wordt!
Liefs en knuffel Tadaa
Hoi,
Mijn dochter is nu 22 maanden, alweer bijna 2, waar blijft de tijd. En ik ben nu 9 weken zwanger van nummer 2. Het verloopt nu niet echt vlekkeloos, ik heb nu 2 keer bloedverlies gehad, maar op de echo's die ik steeds kreeg bleek alles in orde te zijn. We hebben inmiddels 3 echo's gehad. Een bij 6 weken, een bij 8 en een bij 9 weken. Iedere keer klopte het hartje.
Ik moet ook zeggen dat ik een beetje zenuwachtig ben door een miskraam die ik vorig jaar oktober heb gehad.
Maar als je er zoveel aan denkt, zou ik zeggen ga ervoor. Het duurt meestal nog wel even voor je zwanger bent, vervolgens ben je 9 maanden zwanger. Echt genoeg tijd om er aan te wennen!!
Groetjes
Wat heftig, Reisa. Ik hoop ècht dat alles goed gaat met je zwangerschap. Wanneer heb je de volgende echo? En weet de verloskundige waar het bloedverlies vandaan komt? En hoe voel je je verder, buiten de zenuwen en het bloedverlies om? Hebben jullie het al tegen mensen gezegd of is het nog jullie geheimpje?
Leuk dat je dochter alweer 2 jaar is. Volgens mij vliegt de tijd soms als je kinderen hebt. Behalve als ze aan het puberen zijn.
Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik steeds meer aan het idee van een zwangerschap en bevalling begin te wennen. Dat komt omdat ik er veel over lees en ik praat er ook veel over met m'n moeder en vriend...en hier natuurlijk! Ik zie inderdaad hier op sommige topics dat het niet altijd even snel gaat als je zou willen. Mij lijkt het verschrikkelijk spannend iedere maand tegen je menstruatie aan. Steeds maar hopen dat het nu "raak" is. En ik ben zelf natuurlijk al weer iets ouder. In november word ik al 31. Maar ik ben wel blij dat ik niet 'zomaar' ergens aan begin; dit is iets waar je voor de volle 100% met zijn tweetjes achter moet staan. En dat doen we!!
Sterkte met je zwangerschap! Ik ben benieuwd wat het wordt!
Liefs en knuffel Tadaa
donderdag 16 augustus 2007 om 17:38
quote:Swinta schreef op 16 augustus 2007 @ 11:29:
Mijn zoon is 10 jaar, mijn eerste dochter is 7 jaar en mijn tweede dochter is bijna 6 maanden. Ikzelf zou nog graag een vierde willen (én 5 én 6) maar ik denk dat manlief dat niet wilt.
Ik ben zwanger geworden van mijn zoon omdat ik de pil vergeten was. Wij waren helemaal niet bezig met kindjes krijgen en ook wij hadden niet een groot huis. Maar we vonden het geweldig!
En we zijn heel blij dat we op de manier aan kindjes zijn begonnen, omdat er altijd wel een reden is om het uit te stellen (en ruimtegebrek is daar een van)
Werkse!
Soms is het ook niet handig om keuzes te maken en dan is het gewoon makkelijker als het gewoon zo is. Ik wilde eigenlijk liever wachten tot het huis van mij en en mijn ex verkocht zou zijn (dat staat nu ruim 1,5 jaar te koop) maar ik ben inmiddels zover, dat ik denk dat ik het ook daar niet vanaf moet laten hangen. In het ergste geval zou ik hoogzwanger zijn als we moeten verhuizen, maar dan hebben we genoeg mensen om ons heen om mee te helpen. Met een beetje mazzel hoef ik trouwens niet te verhuizen; ik ben nl momenteel samen met mijn ex aan het uitzoeken of ik het huis toch niet alleen op mijn naam over kan schrijven. Dat is best spannend en eind van deze week weet ik waarschijnlijk meer.
Leuk dat je een vol huis hebt thuis; en vooral dat de vrouwen in de meerderheid zijn. Heb je het met je man wel eens over een vierde kindje gehad? Het is eigenlijk niet meer van deze tijd hè?! En veel mensen vinden dat toch raar. Ik niet hoor. Zoals de gynacoloog laatst tegen me zei: "Meid, laat de natuur maar lekker z'n gang gaan! Ga maar lekker kindjes krijgen." Mijn vriend en ik hebben na die afspraak nog de hele dag regelmatig de slappe lach gekregen. Heerlijke man was dat zeg!
Liefs xx Tadaa
Mijn zoon is 10 jaar, mijn eerste dochter is 7 jaar en mijn tweede dochter is bijna 6 maanden. Ikzelf zou nog graag een vierde willen (én 5 én 6) maar ik denk dat manlief dat niet wilt.
Ik ben zwanger geworden van mijn zoon omdat ik de pil vergeten was. Wij waren helemaal niet bezig met kindjes krijgen en ook wij hadden niet een groot huis. Maar we vonden het geweldig!
En we zijn heel blij dat we op de manier aan kindjes zijn begonnen, omdat er altijd wel een reden is om het uit te stellen (en ruimtegebrek is daar een van)
Werkse!
Soms is het ook niet handig om keuzes te maken en dan is het gewoon makkelijker als het gewoon zo is. Ik wilde eigenlijk liever wachten tot het huis van mij en en mijn ex verkocht zou zijn (dat staat nu ruim 1,5 jaar te koop) maar ik ben inmiddels zover, dat ik denk dat ik het ook daar niet vanaf moet laten hangen. In het ergste geval zou ik hoogzwanger zijn als we moeten verhuizen, maar dan hebben we genoeg mensen om ons heen om mee te helpen. Met een beetje mazzel hoef ik trouwens niet te verhuizen; ik ben nl momenteel samen met mijn ex aan het uitzoeken of ik het huis toch niet alleen op mijn naam over kan schrijven. Dat is best spannend en eind van deze week weet ik waarschijnlijk meer.
Leuk dat je een vol huis hebt thuis; en vooral dat de vrouwen in de meerderheid zijn. Heb je het met je man wel eens over een vierde kindje gehad? Het is eigenlijk niet meer van deze tijd hè?! En veel mensen vinden dat toch raar. Ik niet hoor. Zoals de gynacoloog laatst tegen me zei: "Meid, laat de natuur maar lekker z'n gang gaan! Ga maar lekker kindjes krijgen." Mijn vriend en ik hebben na die afspraak nog de hele dag regelmatig de slappe lach gekregen. Heerlijke man was dat zeg!
Liefs xx Tadaa
donderdag 16 augustus 2007 om 17:42
quote:bloempje797 schreef op 16 augustus 2007 @ 17:28:
Tadaa, ontsluitingsweeen niet gevoeld, dacht dat m'n kindje wat harder schopte als normaal... (maar geloof dat ik een beetje een uitzondering ben)
Hahaha! Da's toch mooi? Hoe gaat het met je kindje? En met jou? Heb je een zoontje of een dochtertje? Hoe oud is je kindje nu?
Liefs Tadaa
Tadaa, ontsluitingsweeen niet gevoeld, dacht dat m'n kindje wat harder schopte als normaal... (maar geloof dat ik een beetje een uitzondering ben)
Hahaha! Da's toch mooi? Hoe gaat het met je kindje? En met jou? Heb je een zoontje of een dochtertje? Hoe oud is je kindje nu?
Liefs Tadaa
donderdag 16 augustus 2007 om 21:19
Hoi Tadaa,
Mijn eerste zwangerschap was niet echt vreselijk rooskleurig te noemen.
Al vanaf een week of 25 standaard harde buiken. Ik stond zo'n beetje mee op en ging ermee naar bed.
Maar volgens de echoś die ik kreeg daarvoor was er voor alsnog niets aan de hand en was het gewoon 'lastig'.
Maar moest wel stoppen met werken, wat ik braaf gedaan heb.
Mijn dochter (geboren 4-10-2003) is met 39 weken geboren dmv een spoedkeizersnede, na 7 uur flinke weeen ) omdat mijn ontsluiting bleef steken op 2 cm en zij het erg slecht had. Dat was wel een domper.
Tijdens de weeen (sorry.. kan de puntjes niet vinden boven de 'e') riep ik ook tegen mijn man; welke debiel wil er meer als 1 kind als je DIT weet.
Euh... nou... IK!
Bij mijn tweede zwangerschap was ik de eerste paar weken wel heel erg misselijk, had vreselijke last van maagzuur, heeft hij alles van binnen aan gort getrapt en op het laatst, vanaf een week of 35, kreeg ik erge last van bandenpijn.
Niet erg leuk,maar het zij zo.
Wat me wel erg bezig hield was de bevalling.
Ik wilde perse GEEN ks meer! En volgens mijn gyn was er geen enkele reden om aan te nemen dat het niet op de natuurlijke wijze zou kunnen.
Hij en ik waren zo ongeveer ook de enigen die daarin geloofden trouwens, want iedereen riep ook; dat past nooit uit zo'n klein lijffie. (ben 1.53 en 42 kilo)
Quess what!? Met 37 weken en 1 dag, is mijn zoon na een best snelle bevalling van 4 uurtjes geboren via de natuurlijke weg!!!
De eerste 3 uur waren qua weeen nog redelijk te doen, al had ik na 2,5 uur 'al' 5 cm ontsluiting.
Op een gegeven moment hield ik het niet meer en vroeg mijn man of ie iemand wilde halen, want het deed nu toch wel heel erg zeer.
Dus manlief braaf een verpleegkundige gehaald en die wilde me toucheren en aan de hand daarvan beslissen of ik pijnstilling kreeg of niet.
Tijdens het toucheren braken mijn vliezen, constateerde ze 9!! cm ontsluiting.
Ze had mn vliezen nog niet gebroken of ik kreeg persdrang (wat een overweldigend gevoel is dat).
Ik moest het eigenlijk nog wegpuffen,maar dat ging met de beste wil van de wereld niet.
MIjn lichaam deed mooi waar ie zelf zijn in had.
10 minuten later kwam mijn kleine man als een kleine superman, met zn handje naast zn hoofd, ter wereld.
Ik vond de uitdrijving heel bijzonder... ik voelde NIKS!
Het enige wat ik voelde was, dat mijn zoontje zich als het ware 'ontvouwde'toen hij eruit kwam.
Had het graag nog eens overgedaan,maar helaas... manlief vind 2 kindjes meer dan genoeg.
En Tadaa weet je.... ook al ben je misschien bang voor de bevalling, loopt je zwangerschap niet zoals je verwacht/gehoopt had... het is heeeeeel cliche,maar zodra je je kindje in je armen hebt dan weet je precies waar je het voor gedaan hebt.
Mijn eerste zwangerschap was niet echt vreselijk rooskleurig te noemen.
Al vanaf een week of 25 standaard harde buiken. Ik stond zo'n beetje mee op en ging ermee naar bed.
Maar volgens de echoś die ik kreeg daarvoor was er voor alsnog niets aan de hand en was het gewoon 'lastig'.
Maar moest wel stoppen met werken, wat ik braaf gedaan heb.
Mijn dochter (geboren 4-10-2003) is met 39 weken geboren dmv een spoedkeizersnede, na 7 uur flinke weeen ) omdat mijn ontsluiting bleef steken op 2 cm en zij het erg slecht had. Dat was wel een domper.
Tijdens de weeen (sorry.. kan de puntjes niet vinden boven de 'e') riep ik ook tegen mijn man; welke debiel wil er meer als 1 kind als je DIT weet.
Euh... nou... IK!
Bij mijn tweede zwangerschap was ik de eerste paar weken wel heel erg misselijk, had vreselijke last van maagzuur, heeft hij alles van binnen aan gort getrapt en op het laatst, vanaf een week of 35, kreeg ik erge last van bandenpijn.
Niet erg leuk,maar het zij zo.
Wat me wel erg bezig hield was de bevalling.
Ik wilde perse GEEN ks meer! En volgens mijn gyn was er geen enkele reden om aan te nemen dat het niet op de natuurlijke wijze zou kunnen.
Hij en ik waren zo ongeveer ook de enigen die daarin geloofden trouwens, want iedereen riep ook; dat past nooit uit zo'n klein lijffie. (ben 1.53 en 42 kilo)
Quess what!? Met 37 weken en 1 dag, is mijn zoon na een best snelle bevalling van 4 uurtjes geboren via de natuurlijke weg!!!
De eerste 3 uur waren qua weeen nog redelijk te doen, al had ik na 2,5 uur 'al' 5 cm ontsluiting.
Op een gegeven moment hield ik het niet meer en vroeg mijn man of ie iemand wilde halen, want het deed nu toch wel heel erg zeer.
Dus manlief braaf een verpleegkundige gehaald en die wilde me toucheren en aan de hand daarvan beslissen of ik pijnstilling kreeg of niet.
Tijdens het toucheren braken mijn vliezen, constateerde ze 9!! cm ontsluiting.
Ze had mn vliezen nog niet gebroken of ik kreeg persdrang (wat een overweldigend gevoel is dat).
Ik moest het eigenlijk nog wegpuffen,maar dat ging met de beste wil van de wereld niet.
MIjn lichaam deed mooi waar ie zelf zijn in had.
10 minuten later kwam mijn kleine man als een kleine superman, met zn handje naast zn hoofd, ter wereld.
Ik vond de uitdrijving heel bijzonder... ik voelde NIKS!
Het enige wat ik voelde was, dat mijn zoontje zich als het ware 'ontvouwde'toen hij eruit kwam.
Had het graag nog eens overgedaan,maar helaas... manlief vind 2 kindjes meer dan genoeg.
En Tadaa weet je.... ook al ben je misschien bang voor de bevalling, loopt je zwangerschap niet zoals je verwacht/gehoopt had... het is heeeeeel cliche,maar zodra je je kindje in je armen hebt dan weet je precies waar je het voor gedaan hebt.
donderdag 16 augustus 2007 om 21:53
quote:tadaa schreef op 16 augustus 2007 @ 17:30:
[...]
Wat heftig, Reisa. Ik hoop ècht dat alles goed gaat met je zwangerschap. Wanneer heb je de volgende echo? En weet de verloskundige waar het bloedverlies vandaan komt? En hoe voel je je verder, buiten de zenuwen en het bloedverlies om? Hebben jullie het al tegen mensen gezegd of is het nog jullie geheimpje?
Leuk dat je dochter alweer 2 jaar is. Volgens mij vliegt de tijd soms als je kinderen hebt. Behalve als ze aan het puberen zijn.
Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik steeds meer aan het idee van een zwangerschap en bevalling begin te wennen. Dat komt omdat ik er veel over lees en ik praat er ook veel over met m'n moeder en vriend...en hier natuurlijk! Ik zie inderdaad hier op sommige topics dat het niet altijd even snel gaat als je zou willen. Mij lijkt het verschrikkelijk spannend iedere maand tegen je menstruatie aan. Steeds maar hopen dat het nu "raak" is. En ik ben zelf natuurlijk al weer iets ouder. In november word ik al 31. Maar ik ben wel blij dat ik niet 'zomaar' ergens aan begin; dit is iets waar je voor de volle 100% met zijn tweetjes achter moet staan. En dat doen we!!
Sterkte met je zwangerschap! Ik ben benieuwd wat het wordt!
Liefs en knuffel Tadaa
Hoi,
De 1e keer bloedverlies was een innestelingsbloeding, waarbij er bij de innesteling van het eitje dus iets net niet helemaal goed gaat.
De tweede keer was een zogenoemde contactbloeding. Eh, na het hebben van seks dus. En dat was dus de 1e keer sinds een lange tijd ivm misselijkheid enz. Erg fijn om je verloskundige dan te bellen en alles uit te leggen.
Verder weten mijn vader, broer, zus en aanhang en de vader, moeder en broer met aanhang van mijn man het.
Dus eigenlijk de mensen die je het ook zou vertellen als het mis zou gaan.
We zijn vanavond voor de eerste geplande keer naar de verloskundige geweest. Helaas kon ze het hartje nog niet horen, maar daar is het ook nog wel heel vroeg voor.
Groetjes
[...]
Wat heftig, Reisa. Ik hoop ècht dat alles goed gaat met je zwangerschap. Wanneer heb je de volgende echo? En weet de verloskundige waar het bloedverlies vandaan komt? En hoe voel je je verder, buiten de zenuwen en het bloedverlies om? Hebben jullie het al tegen mensen gezegd of is het nog jullie geheimpje?
Leuk dat je dochter alweer 2 jaar is. Volgens mij vliegt de tijd soms als je kinderen hebt. Behalve als ze aan het puberen zijn.
Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik steeds meer aan het idee van een zwangerschap en bevalling begin te wennen. Dat komt omdat ik er veel over lees en ik praat er ook veel over met m'n moeder en vriend...en hier natuurlijk! Ik zie inderdaad hier op sommige topics dat het niet altijd even snel gaat als je zou willen. Mij lijkt het verschrikkelijk spannend iedere maand tegen je menstruatie aan. Steeds maar hopen dat het nu "raak" is. En ik ben zelf natuurlijk al weer iets ouder. In november word ik al 31. Maar ik ben wel blij dat ik niet 'zomaar' ergens aan begin; dit is iets waar je voor de volle 100% met zijn tweetjes achter moet staan. En dat doen we!!
Sterkte met je zwangerschap! Ik ben benieuwd wat het wordt!
Liefs en knuffel Tadaa
Hoi,
De 1e keer bloedverlies was een innestelingsbloeding, waarbij er bij de innesteling van het eitje dus iets net niet helemaal goed gaat.
De tweede keer was een zogenoemde contactbloeding. Eh, na het hebben van seks dus. En dat was dus de 1e keer sinds een lange tijd ivm misselijkheid enz. Erg fijn om je verloskundige dan te bellen en alles uit te leggen.
Verder weten mijn vader, broer, zus en aanhang en de vader, moeder en broer met aanhang van mijn man het.
Dus eigenlijk de mensen die je het ook zou vertellen als het mis zou gaan.
We zijn vanavond voor de eerste geplande keer naar de verloskundige geweest. Helaas kon ze het hartje nog niet horen, maar daar is het ook nog wel heel vroeg voor.
Groetjes
donderdag 16 augustus 2007 om 21:57
Ik heb een heerlijke zwangerschap gehad, eigenlijk helemaal geen kwalen gehad, behalve vermoeidheid en een kort lontje . Mijn vk adviseerde me daarom ook om wat minder uren te gaan werken per dag en dat deed me echt goed. Kon iedere middag lekker een paar uurtjes gaan liggen zodat ik aan mijn rust toekwam. In het begin van de zwangerschap dacht ik heel makkelijk over de bevalling, maar naarmate het dichterbij kwam vond ik het toch wel een beetje eng, zag er enorm tegenop. Toen de weeën eenmaal begonnen was ik de rust zelve, ik liet het maar gewoon over me heen komen. Helaas vorderde de ontsluiting niet en moest ik naar het zh (wilde eigenlijk thuisbevallen). Daar werd ik ingeleid en dat was wel heftig, ik had constant rugweeën. Omdat de ontsluiting nog niet vorderde (had na 17 uur nog maar 5 cm ontsluiting) vond de gynaecoloog het beter om een keizersnee te doen. En op dat moment vond ik alles best, als dat kind er maar uit kwam. Een uur later is ons meisje geboren en alle clichées zijn waar, je vergeet alle ellende ervoor heel snel! Onze dochter is nu 3,5 maand en we denken al voorzichtig aan een 2e. Als het weer een keizersnee zou worden zou ik het niet eens erg vinden, als mijn kindje maar gezond is. Iedere zwangerschap en bevalling is anders, ook al is het geen leuke zwangerschap en heb je een rotbevalling, het belangrijkste is het eindresultaat! Als je eenmaal je kindje in je armen hebt maakt dat allemaal niks meer uit. Je kunt hier wel positieve verhalen gaan lezen, en je een voorstelling maken hoe jouw zwangerschap of bevalling gaat zijn, maar het is toch altijd anders! Dus ik zou zeggen, laat het lekker over je heen komen. Ik hoop dat je snel zwanger mag raken, want dat kan ook altijd nog even duren.
vrijdag 17 augustus 2007 om 00:02
en alle clichées zijn waar, je vergeet alle ellende ervoor heel snel! .[/quote]
Die heb ik vaker gehoord,maar ben het er niet helemaal mee eens!
Mijn dochter is nu bijna 4 en ik weet nog heel goed hoe die bevalling was gegaan en hoe dat voelde.
Ik had namelijk ook rugweeen bij haar en die waren NIET leuk (understatement) en dankte God op mn blote knieen toen eenmaal die ruggeprik gezet was en ik van die pijn af was.
Ik kan ook de bevalling van mijn zoontje ( nu tien maanden geleden)bijna tot op de minuut nauwkeurig nog herinneren en voor me halen,maar dan met een ander gevoel...
Ik vond deze bevalling echt geweldig!
De pijn die je had maakt geen bal meer uit, op het moment dat je je kindje op je buik gelegd krijgt, of zoals bij mijn dochter, dat je haar voor het eerst hoort huilen.
Maar vergeten??
Neuh... dat dan weer net niet.
Die heb ik vaker gehoord,maar ben het er niet helemaal mee eens!
Mijn dochter is nu bijna 4 en ik weet nog heel goed hoe die bevalling was gegaan en hoe dat voelde.
Ik had namelijk ook rugweeen bij haar en die waren NIET leuk (understatement) en dankte God op mn blote knieen toen eenmaal die ruggeprik gezet was en ik van die pijn af was.
Ik kan ook de bevalling van mijn zoontje ( nu tien maanden geleden)bijna tot op de minuut nauwkeurig nog herinneren en voor me halen,maar dan met een ander gevoel...
Ik vond deze bevalling echt geweldig!
De pijn die je had maakt geen bal meer uit, op het moment dat je je kindje op je buik gelegd krijgt, of zoals bij mijn dochter, dat je haar voor het eerst hoort huilen.
Maar vergeten??
Neuh... dat dan weer net niet.
vrijdag 17 augustus 2007 om 08:30
Hoi Toetie,
Bedankt voor je verhaal. Ik had het gister nog even gelezen voor het slapen gaan en ik moest wel ff (een keer of 10) slikken. Ik heb mijn vriend nog minstens een uur wakker gehouden met mijn "Ja maar...."
En toch vind ik het wel fijn dat je het getypt heb, want het is in de werkelijkheid natuurlijk niet allemaal rozegeur en...
Ik vind het ook wel eng voor de relatie met mijn vriend. Ik heb best wel een turbulent liefdesleven gehad en helaas is nog niet alles afgerond (huis met mijn ex). Ik ben zo bang dat mijn vriend (5 jaar jonger) straks denkt: "Hey, leuk meisje daar; dat lijkt me leuker dan baby-gedoe." En die gedachtes zijn niet terecht hoor. Mijn vriend weet nl voor 100% zeker dat hij een kindje met MIJ wel. Dat wist hij vanaf het eerste moment en heeft daar geen seconde aan getwijfeld. Maar door mijn exen twijfel ik weleens aan de toekomst, want: je weet nooit...
liefs Tadaa
Bedankt voor je verhaal. Ik had het gister nog even gelezen voor het slapen gaan en ik moest wel ff (een keer of 10) slikken. Ik heb mijn vriend nog minstens een uur wakker gehouden met mijn "Ja maar...."
En toch vind ik het wel fijn dat je het getypt heb, want het is in de werkelijkheid natuurlijk niet allemaal rozegeur en...
Ik vind het ook wel eng voor de relatie met mijn vriend. Ik heb best wel een turbulent liefdesleven gehad en helaas is nog niet alles afgerond (huis met mijn ex). Ik ben zo bang dat mijn vriend (5 jaar jonger) straks denkt: "Hey, leuk meisje daar; dat lijkt me leuker dan baby-gedoe." En die gedachtes zijn niet terecht hoor. Mijn vriend weet nl voor 100% zeker dat hij een kindje met MIJ wel. Dat wist hij vanaf het eerste moment en heeft daar geen seconde aan getwijfeld. Maar door mijn exen twijfel ik weleens aan de toekomst, want: je weet nooit...
liefs Tadaa
vrijdag 17 augustus 2007 om 08:38
[quote]reisa1978 schreef op 16 augustus 2007 @ 21:53:
Hoi,
De 1e keer bloedverlies was een innestelingsbloeding, waarbij er bij de innesteling van het eitje dus iets net niet helemaal goed gaat.
De tweede keer was een zogenoemde contactbloeding. Eh, na het hebben van seks dus. En dat was dus de 1e keer sinds een lange tijd ivm misselijkheid enz. Erg fijn om je verloskundige dan te bellen en alles uit te leggen.
Verder weten mijn vader, broer, zus en aanhang en de vader, moeder en broer met aanhang van mijn man het.
Dus eigenlijk de mensen die je het ook zou vertellen als het mis zou gaan.
We zijn vanavond voor de eerste geplande keer naar de verloskundige geweest. Helaas kon ze het hartje nog niet horen, maar daar is het ook nog wel heel vroeg voor.
Groetjes[/quote]
Hahaha! Ik zie inderdaad mezelf dat al uitleggen. Ik moet ineens aan die serie Dharma en Graig denken. Greg heeft zijn rug overbelast en zij gaat aan die dokter uitleggen dat het kwam van dat ene moeilijke standje onder de douche.
Wat leuk dat je gister naar de verloskundige bent geweest. Was verder alles goed met jou en het kindje? Weet je al wat het wordt of wil je dat niet weten (ik heb btw totaal geen idee vanaf welke maand ze dat kunnen zien)? En weet je al wanneer je uitgerekend bent?
Ook zo'n probleem hè: ik weet ècht helemaal totaal niks van babytjes. Ik heb me er nooit in verdiept omdat ik het vreselijke herrieschoppers vond. **bloos** Maarja...ik heb nu pas 2x in mijn leven ofzo (onder druk bijna) een baby vastgehouden en ehm...hoe moet dat straks dan hè?! Wist jij alles al?
Liefs Tadaa
Hoi,
De 1e keer bloedverlies was een innestelingsbloeding, waarbij er bij de innesteling van het eitje dus iets net niet helemaal goed gaat.
De tweede keer was een zogenoemde contactbloeding. Eh, na het hebben van seks dus. En dat was dus de 1e keer sinds een lange tijd ivm misselijkheid enz. Erg fijn om je verloskundige dan te bellen en alles uit te leggen.
Verder weten mijn vader, broer, zus en aanhang en de vader, moeder en broer met aanhang van mijn man het.
Dus eigenlijk de mensen die je het ook zou vertellen als het mis zou gaan.
We zijn vanavond voor de eerste geplande keer naar de verloskundige geweest. Helaas kon ze het hartje nog niet horen, maar daar is het ook nog wel heel vroeg voor.
Groetjes[/quote]
Hahaha! Ik zie inderdaad mezelf dat al uitleggen. Ik moet ineens aan die serie Dharma en Graig denken. Greg heeft zijn rug overbelast en zij gaat aan die dokter uitleggen dat het kwam van dat ene moeilijke standje onder de douche.
Wat leuk dat je gister naar de verloskundige bent geweest. Was verder alles goed met jou en het kindje? Weet je al wat het wordt of wil je dat niet weten (ik heb btw totaal geen idee vanaf welke maand ze dat kunnen zien)? En weet je al wanneer je uitgerekend bent?
Ook zo'n probleem hè: ik weet ècht helemaal totaal niks van babytjes. Ik heb me er nooit in verdiept omdat ik het vreselijke herrieschoppers vond. **bloos** Maarja...ik heb nu pas 2x in mijn leven ofzo (onder druk bijna) een baby vastgehouden en ehm...hoe moet dat straks dan hè?! Wist jij alles al?
Liefs Tadaa
vrijdag 17 augustus 2007 om 08:43
quote:layla1969 schreef op 16 augustus 2007 @ 21:57:
Ik heb een heerlijke zwangerschap gehad, eigenlijk helemaal geen kwalen gehad, behalve vermoeidheid en een kort lontje . Mijn vk adviseerde me daarom ook om wat minder uren te gaan werken per dag en dat deed me echt goed. Kon iedere middag lekker een paar uurtjes gaan liggen zodat ik aan mijn rust toekwam. In het begin van de zwangerschap dacht ik heel makkelijk over de bevalling, maar naarmate het dichterbij kwam vond ik het toch wel een beetje eng, zag er enorm tegenop. Toen de weeën eenmaal begonnen was ik de rust zelve, ik liet het maar gewoon over me heen komen. Helaas vorderde de ontsluiting niet en moest ik naar het zh (wilde eigenlijk thuisbevallen). Daar werd ik ingeleid en dat was wel heftig, ik had constant rugweeën. Omdat de ontsluiting nog niet vorderde (had na 17 uur nog maar 5 cm ontsluiting) vond de gynaecoloog het beter om een keizersnee te doen. En op dat moment vond ik alles best, als dat kind er maar uit kwam. Een uur later is ons meisje geboren en alle clichées zijn waar, je vergeet alle ellende ervoor heel snel! Onze dochter is nu 3,5 maand en we denken al voorzichtig aan een 2e. Als het weer een keizersnee zou worden zou ik het niet eens erg vinden, als mijn kindje maar gezond is. Iedere zwangerschap en bevalling is anders, ook al is het geen leuke zwangerschap en heb je een rotbevalling, het belangrijkste is het eindresultaat! Als je eenmaal je kindje in je armen hebt maakt dat allemaal niks meer uit. Je kunt hier wel positieve verhalen gaan lezen, en je een voorstelling maken hoe jouw zwangerschap of bevalling gaat zijn, maar het is toch altijd anders! Dus ik zou zeggen, laat het lekker over je heen komen. Ik hoop dat je snel zwanger mag raken, want dat kan ook altijd nog even duren.
Bedankt Layla. Gefeliciteerd met je dochter! Hoe gaat het nu met haar? Kom je wel een beetje aan je rust toe?
Bij mij is het eigenlijk omgedraaid: ik maak me er nu vreselijk druk over en straks zal het wel goedkomen. Ik ben nogal eens een druktemaker. **bloos** En ehm...dat korte lontje heb ik nu ook wel eens. (ff serieus: ik heb de laatste tijd echt vreselijke aanvallen. Dan ben ik ineens supersjago of boos ofzo. En dan zegt mijn vriend; "Wat is er?" En dat weet ik dan niet. Het lijkt soms wel of de hormonen door mijn lijf gieren.)
Liefs Tadaa
Ik heb een heerlijke zwangerschap gehad, eigenlijk helemaal geen kwalen gehad, behalve vermoeidheid en een kort lontje . Mijn vk adviseerde me daarom ook om wat minder uren te gaan werken per dag en dat deed me echt goed. Kon iedere middag lekker een paar uurtjes gaan liggen zodat ik aan mijn rust toekwam. In het begin van de zwangerschap dacht ik heel makkelijk over de bevalling, maar naarmate het dichterbij kwam vond ik het toch wel een beetje eng, zag er enorm tegenop. Toen de weeën eenmaal begonnen was ik de rust zelve, ik liet het maar gewoon over me heen komen. Helaas vorderde de ontsluiting niet en moest ik naar het zh (wilde eigenlijk thuisbevallen). Daar werd ik ingeleid en dat was wel heftig, ik had constant rugweeën. Omdat de ontsluiting nog niet vorderde (had na 17 uur nog maar 5 cm ontsluiting) vond de gynaecoloog het beter om een keizersnee te doen. En op dat moment vond ik alles best, als dat kind er maar uit kwam. Een uur later is ons meisje geboren en alle clichées zijn waar, je vergeet alle ellende ervoor heel snel! Onze dochter is nu 3,5 maand en we denken al voorzichtig aan een 2e. Als het weer een keizersnee zou worden zou ik het niet eens erg vinden, als mijn kindje maar gezond is. Iedere zwangerschap en bevalling is anders, ook al is het geen leuke zwangerschap en heb je een rotbevalling, het belangrijkste is het eindresultaat! Als je eenmaal je kindje in je armen hebt maakt dat allemaal niks meer uit. Je kunt hier wel positieve verhalen gaan lezen, en je een voorstelling maken hoe jouw zwangerschap of bevalling gaat zijn, maar het is toch altijd anders! Dus ik zou zeggen, laat het lekker over je heen komen. Ik hoop dat je snel zwanger mag raken, want dat kan ook altijd nog even duren.
Bedankt Layla. Gefeliciteerd met je dochter! Hoe gaat het nu met haar? Kom je wel een beetje aan je rust toe?
Bij mij is het eigenlijk omgedraaid: ik maak me er nu vreselijk druk over en straks zal het wel goedkomen. Ik ben nogal eens een druktemaker. **bloos** En ehm...dat korte lontje heb ik nu ook wel eens. (ff serieus: ik heb de laatste tijd echt vreselijke aanvallen. Dan ben ik ineens supersjago of boos ofzo. En dan zegt mijn vriend; "Wat is er?" En dat weet ik dan niet. Het lijkt soms wel of de hormonen door mijn lijf gieren.)
Liefs Tadaa
vrijdag 17 augustus 2007 om 09:31
Hoi Tadaa,
Waarom moest je slikken na het lezen van mijn verhaal? Zo erg was het (achteraf) allemaal niet hoor.
Wat jij zegt over dat je bang bent voor je relatie evt... dan moet ik wel heel eerlijk zijn.
OOk al wil je samen met je partner voor 100% samen een kindje... het doet zeker wat met je relatie.
Je bent allebei voor het eerst ouder.. jullie moeten wennen aan het kindje, de nieuwe situatie.
Ik weet nog heel goed dat mijn man tijdens de kraamweek van mijn dochter ineens in huilen uitbarste waar de kraamhulp bij was. Vond ik zo sneu.
Want, zo zei hij; hij probeerde zo z'n best te doen en het enige wat ik kon was snauwen en grauwen naar hem. Daar ben ik toen best van geschrokken eigenlijk.
Besefte niet dat ik zo'n draak was geweest op dat moment.
Een kindje krijgen vind ik de grootste beproeving voor je relatie. Het vergt veel van je. Het sleutelwoord is ook : communiceren!
Wat jij zegt over het; ja maar...
Ik merk dat je ergens nog twijfels hebt.. hetzij over het krijgen van een kindje dan wel wat voor effect het heeft op je relatie.
Ik ben ook bang geweest dat mijn man er vandoor zou gaan,maar hij ging mooi niet!
En twijfels heb ik ook gehad... over zo'n beetje alles wat met baby's zwangerschap, bevalling enz te maken had. Op een gegeven moment moet je je er gewoon bij neerleggen en op je af laten komen.
En dat je soms zo sjachie bent en niet weet waarom??
Och meis, ik heb tijdens mijn zwangerschappen 'gebitched'( heb zelf ook een zeer kort lontje) en gejankt dat wil je niet weten.
En als mn man dan vroeg wat er was wist ik het ook niet en snapte ik mezelf ook niet.
Hij heeft het nooit helemaal begrepen,maar zich er op een gegeven moment bij neergelegt dat ik dergelijke buien had. En het is allemaal goedgekomen.
Wat de toekomst brengt weet je nooit...misschien een 'troost' voor je om te weten; mijn vader ( moeders 2e man) is 7 jaar jonger als mijn moeder.
Ze kregen samen mijn zusje toen hij 24 was en mijn moeder 31 . Ze zijn al 28 jaar samen.
Groetjes, Toetie.
Waarom moest je slikken na het lezen van mijn verhaal? Zo erg was het (achteraf) allemaal niet hoor.
Wat jij zegt over dat je bang bent voor je relatie evt... dan moet ik wel heel eerlijk zijn.
OOk al wil je samen met je partner voor 100% samen een kindje... het doet zeker wat met je relatie.
Je bent allebei voor het eerst ouder.. jullie moeten wennen aan het kindje, de nieuwe situatie.
Ik weet nog heel goed dat mijn man tijdens de kraamweek van mijn dochter ineens in huilen uitbarste waar de kraamhulp bij was. Vond ik zo sneu.
Want, zo zei hij; hij probeerde zo z'n best te doen en het enige wat ik kon was snauwen en grauwen naar hem. Daar ben ik toen best van geschrokken eigenlijk.
Besefte niet dat ik zo'n draak was geweest op dat moment.
Een kindje krijgen vind ik de grootste beproeving voor je relatie. Het vergt veel van je. Het sleutelwoord is ook : communiceren!
Wat jij zegt over het; ja maar...
Ik merk dat je ergens nog twijfels hebt.. hetzij over het krijgen van een kindje dan wel wat voor effect het heeft op je relatie.
Ik ben ook bang geweest dat mijn man er vandoor zou gaan,maar hij ging mooi niet!
En twijfels heb ik ook gehad... over zo'n beetje alles wat met baby's zwangerschap, bevalling enz te maken had. Op een gegeven moment moet je je er gewoon bij neerleggen en op je af laten komen.
En dat je soms zo sjachie bent en niet weet waarom??
Och meis, ik heb tijdens mijn zwangerschappen 'gebitched'( heb zelf ook een zeer kort lontje) en gejankt dat wil je niet weten.
En als mn man dan vroeg wat er was wist ik het ook niet en snapte ik mezelf ook niet.
Hij heeft het nooit helemaal begrepen,maar zich er op een gegeven moment bij neergelegt dat ik dergelijke buien had. En het is allemaal goedgekomen.
Wat de toekomst brengt weet je nooit...misschien een 'troost' voor je om te weten; mijn vader ( moeders 2e man) is 7 jaar jonger als mijn moeder.
Ze kregen samen mijn zusje toen hij 24 was en mijn moeder 31 . Ze zijn al 28 jaar samen.
Groetjes, Toetie.
vrijdag 17 augustus 2007 om 09:36
Tadaa,
Ik vind het zo super dat jij je nu laat informeren over van alles, echt waar. Maar soms kun je beter iets niet weten. Omdat het toch elke keer weer anders gaat. Zo ook de bevalling, ik heb er drie gehad en alle drie anders. Van alle vrouwen op de hele wereld is geen een bevalling gelijk geweest. Dus heb je eigenlijk nog niets aan onze verhalen (hoewel die heel leuk zijn om te lezen )
En straks als jij je baby in je armen sluit zal het heel natuurlijk verlopen. De eerste weken zal inderdaad wennen zijn, daar sta je dan met je baby en niemand die je uitlegt hoe je zijn luier moet verschonen. Gelukkig hebben we hier in nederland kraamverzorgsters, die je alles gaan leren in die eerste week. En ben je een paar weken verder dan draai je je hand niet meer om voor een vieze broek!
(trouwens, toen ik mijn derde kreeg vond ik het ook weer priegelig allemaal hoor. Ook was ik vergeten wat je allemaal klaar moet zetten voor het badje, dus zelfs ervaren moeders weten niet alles!)
Ik zeg dus hetzelfde als je gyn, hup, weg de anticonceptie, laat het klussen beginnen!
X Swinta
Ik vind het zo super dat jij je nu laat informeren over van alles, echt waar. Maar soms kun je beter iets niet weten. Omdat het toch elke keer weer anders gaat. Zo ook de bevalling, ik heb er drie gehad en alle drie anders. Van alle vrouwen op de hele wereld is geen een bevalling gelijk geweest. Dus heb je eigenlijk nog niets aan onze verhalen (hoewel die heel leuk zijn om te lezen )
En straks als jij je baby in je armen sluit zal het heel natuurlijk verlopen. De eerste weken zal inderdaad wennen zijn, daar sta je dan met je baby en niemand die je uitlegt hoe je zijn luier moet verschonen. Gelukkig hebben we hier in nederland kraamverzorgsters, die je alles gaan leren in die eerste week. En ben je een paar weken verder dan draai je je hand niet meer om voor een vieze broek!
(trouwens, toen ik mijn derde kreeg vond ik het ook weer priegelig allemaal hoor. Ook was ik vergeten wat je allemaal klaar moet zetten voor het badje, dus zelfs ervaren moeders weten niet alles!)
Ik zeg dus hetzelfde als je gyn, hup, weg de anticonceptie, laat het klussen beginnen!
X Swinta
vrijdag 17 augustus 2007 om 09:40
quote:tadaa schreef op 15 augustus 2007 @ 09:16:
Stomme vraag misschien: maar denkt jouw man/vriend er ook zo over?Natuurlijk vindt vriend het jammer dat we beperkter zijn in ons sexleven, maar hij maakt er geen probleen van. We hebben het er wel eens samen over, we balen er beiden van, maar het is even niet anders. Vriend vindt het met name erg vervelend voor mij, dat ik nog steeds pijn heb. Het is niet leuk, maar ik zou het geen goed teken voor onze relatie vinden als dit tussen ons in zou komen te staan. En als ik zie hoe dol hij op onze zoon is, denk ik dat hij het er nog voor over had om nooit meer sex te hebben. Maar daar gaan we toch maar niet van uit!!!!
Stomme vraag misschien: maar denkt jouw man/vriend er ook zo over?Natuurlijk vindt vriend het jammer dat we beperkter zijn in ons sexleven, maar hij maakt er geen probleen van. We hebben het er wel eens samen over, we balen er beiden van, maar het is even niet anders. Vriend vindt het met name erg vervelend voor mij, dat ik nog steeds pijn heb. Het is niet leuk, maar ik zou het geen goed teken voor onze relatie vinden als dit tussen ons in zou komen te staan. En als ik zie hoe dol hij op onze zoon is, denk ik dat hij het er nog voor over had om nooit meer sex te hebben. Maar daar gaan we toch maar niet van uit!!!!
vrijdag 17 augustus 2007 om 09:41
Kleine toevoeging; mijn eigen vader (moeders eerste man) was wat jaartjes ouder dan mijn moeder.
Ze zijn jaren bezig geweest om een kindje te krijgen wat niet lukte en uiteindelijk hebben ze mij geadopteerd.
2,5 jaar later is hun huwelijk gestrand omdat mijn vader op een gegeven moment meer in zijn vrachtwagen (hij was vrachtwagenchauffeur) geintereseerd was dan in mij/ons en mijn moeder troost vond bij een ander. waar ze dus nu al 28 jaar mee samen is.
Moraal van dit korte verhaal; leeftijd zegt niks hoor.
Ze zijn jaren bezig geweest om een kindje te krijgen wat niet lukte en uiteindelijk hebben ze mij geadopteerd.
2,5 jaar later is hun huwelijk gestrand omdat mijn vader op een gegeven moment meer in zijn vrachtwagen (hij was vrachtwagenchauffeur) geintereseerd was dan in mij/ons en mijn moeder troost vond bij een ander. waar ze dus nu al 28 jaar mee samen is.
Moraal van dit korte verhaal; leeftijd zegt niks hoor.
anoniem_44746 wijzigde dit bericht op 17-08-2007 10:05
Reden: typefoutjes, sorry...
Reden: typefoutjes, sorry...
% gewijzigd
vrijdag 17 augustus 2007 om 10:37
Daar zit ik dan....hier een beetje met waterige oogjes jullie verhalen te lezen... Wat zijn jullie allemaal lieverds zeg!! Ja, jij ook, Toetie, ook al maak je het je man af en toe moeilijk.
En nu ga eerst eens lekker fietsen. Het zonnetje schijnt hier en mijn vakantie is bijna afgelopen. Ik reageer later wel wat uitgebreider.
Fijne dag allemaal!
Warme knuffel van Tadaa
En nu ga eerst eens lekker fietsen. Het zonnetje schijnt hier en mijn vakantie is bijna afgelopen. Ik reageer later wel wat uitgebreider.
Fijne dag allemaal!
Warme knuffel van Tadaa
vrijdag 17 augustus 2007 om 14:13
Joh, daar moet je je écht geen zorgen over maken!!
Tuurlijk, laat ik eerlijk zijn, een bevalling is geen pretje. En op t hoogtepunt van de weeen dacht ik ook écht, waarom heb ik dit in godsnaam gewild. toen ik halverwege de bevalling toch nog naar t ziekenhuis moest, dacht ik: maak er aub snel een keizersnede van, want ik wil niet meer.
Maar ja, een baby die er inzit moet er ook uit. Dat is een paar uurtjes afzien, en dan is je kindje er!!! En dat is zo fantastisch, dat t je ook wel 10 x zoveel pijn waard zou zijn geweest! En na een paar dagen kun je je echt weinig meer van die pijn herinneren. Ik weet nu alleen nog dát ik dacht 'maak er een keizersnede van'. En daardoor weet ik dat t dus wel pijn moet hebben gedaan, maar de pijn zelf, daar weet ik weinig meer van.
En nu geniet ik zo enorm van mijn jongetje (inmiddels 6.5 maand), als ik dit had gelaten omdat ik bang was voor de pijn.... dat had ik mezelf achteraf nooit vergeven! Ik had geen hele soepele bevalling (vacuumpomp) maar t was het driedubbeldwars waard!
Wat betreft niks van babys afweten: dat legt de kraamzorg je allemaal haarfijn uit, geen zorgen! Over verschil tussen ontsluitings- enpersweeen: das voor iedereen anders. En je relatie: dat is natuurlijk ook voor iedereen anders, maar voor mij geldt dat onze relatie er heel veel sterker van is geworden. We hebben nu echt ies om samen van te genieten, en samen ons allerhardste best voor te doen!
Als ik jouw postings zo lees, ben je er hartstikke klaar voor, maar moet je t nog even aan jezelf toegeven! het in detail verdiepen in bevalling moet je nu niet doen joh, dat doe jij straks lekker in de laatste 3 maanden van je zwangerschap, en op je zwangerschapsgym!
Tuurlijk, laat ik eerlijk zijn, een bevalling is geen pretje. En op t hoogtepunt van de weeen dacht ik ook écht, waarom heb ik dit in godsnaam gewild. toen ik halverwege de bevalling toch nog naar t ziekenhuis moest, dacht ik: maak er aub snel een keizersnede van, want ik wil niet meer.
Maar ja, een baby die er inzit moet er ook uit. Dat is een paar uurtjes afzien, en dan is je kindje er!!! En dat is zo fantastisch, dat t je ook wel 10 x zoveel pijn waard zou zijn geweest! En na een paar dagen kun je je echt weinig meer van die pijn herinneren. Ik weet nu alleen nog dát ik dacht 'maak er een keizersnede van'. En daardoor weet ik dat t dus wel pijn moet hebben gedaan, maar de pijn zelf, daar weet ik weinig meer van.
En nu geniet ik zo enorm van mijn jongetje (inmiddels 6.5 maand), als ik dit had gelaten omdat ik bang was voor de pijn.... dat had ik mezelf achteraf nooit vergeven! Ik had geen hele soepele bevalling (vacuumpomp) maar t was het driedubbeldwars waard!
Wat betreft niks van babys afweten: dat legt de kraamzorg je allemaal haarfijn uit, geen zorgen! Over verschil tussen ontsluitings- enpersweeen: das voor iedereen anders. En je relatie: dat is natuurlijk ook voor iedereen anders, maar voor mij geldt dat onze relatie er heel veel sterker van is geworden. We hebben nu echt ies om samen van te genieten, en samen ons allerhardste best voor te doen!
Als ik jouw postings zo lees, ben je er hartstikke klaar voor, maar moet je t nog even aan jezelf toegeven! het in detail verdiepen in bevalling moet je nu niet doen joh, dat doe jij straks lekker in de laatste 3 maanden van je zwangerschap, en op je zwangerschapsgym!
anoniem_35631 wijzigde dit bericht op 17-08-2007 14:25
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
zaterdag 18 augustus 2007 om 10:54
hoi hoi,
Ik heb twee zwangerschappen en twee bevallingen uit een boekje gehad.
het zijn echt de mooiste momenten uit mijn leven!.
Ik had me alleen de eerste maanden met een baby veel mooier voorgesteld.
vooral bij mijn eerste kind vielen die eerste maanden ontzettend tegen.
hij huilde veel en ik had onnoemelijk slaaptekort...en dat hakt er in!
Ik dacht het ergste gehad te hebben na de bevalling...maar dan begint het eigenlijk pas (in mijn geval dan he).
maar uiteindelijk ben ik super gelukkig met mijn kids, en zou het voor geen goud hebben willen missen. kan het iedereen aanraden moeder te worden!
het is zoveel meer als alleen zorgen...ze zijn mijn alles!!
Ik heb twee zwangerschappen en twee bevallingen uit een boekje gehad.
het zijn echt de mooiste momenten uit mijn leven!.
Ik had me alleen de eerste maanden met een baby veel mooier voorgesteld.
vooral bij mijn eerste kind vielen die eerste maanden ontzettend tegen.
hij huilde veel en ik had onnoemelijk slaaptekort...en dat hakt er in!
Ik dacht het ergste gehad te hebben na de bevalling...maar dan begint het eigenlijk pas (in mijn geval dan he).
maar uiteindelijk ben ik super gelukkig met mijn kids, en zou het voor geen goud hebben willen missen. kan het iedereen aanraden moeder te worden!
het is zoveel meer als alleen zorgen...ze zijn mijn alles!!
zaterdag 18 augustus 2007 om 20:17
Nog een positief verhaal: Ondanks dat ik graag thuis wilde bevallen en mijn zoon uiteindelijk via een keizersnee ter wereld kwam, was het een pracht van een bevalling.
Soms gaan de dingen niet helemaal zoals je het had bedacht. Ik kreeg aan het einde van mijn zwangerschap pre-eclampsie en moest daardoor in het ziekenhuis worden opgenomen. Omdat men vond dat het kind nu wel snel moest komen (hoewel ik nergens last van had), werd ik ingeleid. Er gebeurde alleen helemaal niks. Aan de lopende band verlieten mijn 'buurvrouwen' die ook waren ingeleid de kamer richting verloskamers. Bij mij niks. Het kind moest en zou komen en dus werd er besloten dat ik een keizersnee moest krijgen... Ik zou ondergaan wat me het ergste einde van de zwangerschap leek, maar uiteindelijk was het geweldig!
Ik heb geen wee gehad, de ruggenprik was een interessante en prettige sensatie en ik zag mijn zoon via een soort verkeersspiegel geboren worden. Er stonden meer dan tien mensen om mijn bed, maar voor mijn gevoel waren ze er niet. Ik was in een 'zone', met mezelf, mijn man aan mijn hoofdeinde en later ook mijn kind. Ik voelde me geweldig!
Het enige jammere is dat ik nu nog steeds niet weet hoe het voelt om te bevallen. We proberen nu ons tweede kindje te krijgen, dus misschien dat het deze keer wel zo mag zijn. Zo niet is het ook best.
Ik wens je heel veel plezier in de tijd die je tegemoet gaat. Het is reuzespannend en af en toe word je gek van jezelf en de omgeving, maar ik sluit mij aan bij de voorgaande schrijfsters en alle cliché's: het is de moeite waard! Geniet ervan.
Groetjes, Utah xx.
Soms gaan de dingen niet helemaal zoals je het had bedacht. Ik kreeg aan het einde van mijn zwangerschap pre-eclampsie en moest daardoor in het ziekenhuis worden opgenomen. Omdat men vond dat het kind nu wel snel moest komen (hoewel ik nergens last van had), werd ik ingeleid. Er gebeurde alleen helemaal niks. Aan de lopende band verlieten mijn 'buurvrouwen' die ook waren ingeleid de kamer richting verloskamers. Bij mij niks. Het kind moest en zou komen en dus werd er besloten dat ik een keizersnee moest krijgen... Ik zou ondergaan wat me het ergste einde van de zwangerschap leek, maar uiteindelijk was het geweldig!
Ik heb geen wee gehad, de ruggenprik was een interessante en prettige sensatie en ik zag mijn zoon via een soort verkeersspiegel geboren worden. Er stonden meer dan tien mensen om mijn bed, maar voor mijn gevoel waren ze er niet. Ik was in een 'zone', met mezelf, mijn man aan mijn hoofdeinde en later ook mijn kind. Ik voelde me geweldig!
Het enige jammere is dat ik nu nog steeds niet weet hoe het voelt om te bevallen. We proberen nu ons tweede kindje te krijgen, dus misschien dat het deze keer wel zo mag zijn. Zo niet is het ook best.
Ik wens je heel veel plezier in de tijd die je tegemoet gaat. Het is reuzespannend en af en toe word je gek van jezelf en de omgeving, maar ik sluit mij aan bij de voorgaande schrijfsters en alle cliché's: het is de moeite waard! Geniet ervan.
Groetjes, Utah xx.
zaterdag 18 augustus 2007 om 22:16
Hahaha! Ik zie inderdaad mezelf dat al uitleggen. Ik moet ineens aan die serie Dharma en Graig denken. Greg heeft zijn rug overbelast en zij gaat aan die dokter uitleggen dat het kwam van dat ene moeilijke standje onder de douche.
Wat leuk dat je gister naar de verloskundige bent geweest. Was verder alles goed met jou en het kindje? Weet je al wat het wordt of wil je dat niet weten (ik heb btw totaal geen idee vanaf welke maand ze dat kunnen zien)? En weet je al wanneer je uitgerekend bent?
Ook zo'n probleem hè: ik weet ècht helemaal totaal niks van babytjes. Ik heb me er nooit in verdiept omdat ik het vreselijke herrieschoppers vond. **bloos** Maarja...ik heb nu pas 2x in mijn leven ofzo (onder druk bijna) een baby vastgehouden en ehm...hoe moet dat straks dan hè?! Wist jij alles al?
Liefs Tadaa[/quote]
Hoi,
Wist ik alles al? Nee, natuurlijk niet. Wie weet er wel alles? Ik heb wel alle info van de kraamzorg gelezen, daar staat alles in over de verzorging van baby's. En ik heb het meeste geleerd van de kraamhulp, die legt je alles uit. Maar dan weet je nog niets over jouw kindje. Die leer je vanzelf kennen in de eerste weken. En eigenlijk zijn baby's niet zo moeilijk hoor. Ze zijn gezond als ze goed eten, groeien en genoeg vieze luiers hebben. En als ze het ergens niet mee eens zijn gaan ze huilen en daar reageer je echt wel op en dan probeer je erachter te komen wat er aan de hand is. En dat lukt meestal wel.
De verloskundige kon het hartje nog niet horen van de baby, daar was het nog te vroeg voor. Het ligt nog te diep weg in mijn buik. Waarschijnlijk krijgen wij bij de 20 weken echo te horen wat het geslacht is, dat willen we graag weten. En ik denk niet dat we voor 20 weken een echo krijgen. Dat is niet standaard, dan zou er iets aan de hand zijn.
Ik geloof dat ze het rond de 18 weken op een echo kunnen zien, maar er worden daar wel eens fouten bij gemaakt. Alleen met een vruchtwaterpunctie kunnen ze het gelijk al zeggen. Maar zo'n onderzoek heeft een kans op een miskraam en doen ze alleen als je bijv. een grote kans hebt op een kindje met down-syndroom. Maar daar legt de verloskundige tegen die tijd alles wel over uit.
Als je trouwens het leuk vindt om meer te lezen over zwangerschap enz. dan kun je ook eens op de site van jonge gezinnen kijken.
Oja, ik ben 14 maart uitgerekend.
Groetjes
Wat leuk dat je gister naar de verloskundige bent geweest. Was verder alles goed met jou en het kindje? Weet je al wat het wordt of wil je dat niet weten (ik heb btw totaal geen idee vanaf welke maand ze dat kunnen zien)? En weet je al wanneer je uitgerekend bent?
Ook zo'n probleem hè: ik weet ècht helemaal totaal niks van babytjes. Ik heb me er nooit in verdiept omdat ik het vreselijke herrieschoppers vond. **bloos** Maarja...ik heb nu pas 2x in mijn leven ofzo (onder druk bijna) een baby vastgehouden en ehm...hoe moet dat straks dan hè?! Wist jij alles al?
Liefs Tadaa[/quote]
Hoi,
Wist ik alles al? Nee, natuurlijk niet. Wie weet er wel alles? Ik heb wel alle info van de kraamzorg gelezen, daar staat alles in over de verzorging van baby's. En ik heb het meeste geleerd van de kraamhulp, die legt je alles uit. Maar dan weet je nog niets over jouw kindje. Die leer je vanzelf kennen in de eerste weken. En eigenlijk zijn baby's niet zo moeilijk hoor. Ze zijn gezond als ze goed eten, groeien en genoeg vieze luiers hebben. En als ze het ergens niet mee eens zijn gaan ze huilen en daar reageer je echt wel op en dan probeer je erachter te komen wat er aan de hand is. En dat lukt meestal wel.
De verloskundige kon het hartje nog niet horen van de baby, daar was het nog te vroeg voor. Het ligt nog te diep weg in mijn buik. Waarschijnlijk krijgen wij bij de 20 weken echo te horen wat het geslacht is, dat willen we graag weten. En ik denk niet dat we voor 20 weken een echo krijgen. Dat is niet standaard, dan zou er iets aan de hand zijn.
Ik geloof dat ze het rond de 18 weken op een echo kunnen zien, maar er worden daar wel eens fouten bij gemaakt. Alleen met een vruchtwaterpunctie kunnen ze het gelijk al zeggen. Maar zo'n onderzoek heeft een kans op een miskraam en doen ze alleen als je bijv. een grote kans hebt op een kindje met down-syndroom. Maar daar legt de verloskundige tegen die tijd alles wel over uit.
Als je trouwens het leuk vindt om meer te lezen over zwangerschap enz. dan kun je ook eens op de site van jonge gezinnen kijken.
Oja, ik ben 14 maart uitgerekend.
Groetjes
maandag 15 oktober 2007 om 17:37
