Postivie / negatieve ervaringen met verloskundigen?

ik heb de mijne niet echt leren kennen, gewoon standaard controles en bij weeën kwam ze langs en stuurde me door naar het ziekenhuis (dat wilde ik).

na de geboorte is ze nog even langs geweest op kraamvisite, dat vond ik erg leuk. Voor de rest een heel aardig mens!



heb vorige maand een heel naar verhaal gehoord, een kindje van kennissen is overleden tijdens de geboorte en dat was de schuld van de verloskundige.

Ze zei telkens ik kan het wel aan, ik kan het wel alleen, maar ze bleek een afschuwelijke inschattingsfout te hebben gemaakt. En ja, het was absoluut te voorkomen geweest, het was gewoon haar schuld.

tot op heden heeft ze haar excuses niet aangeboden.

Op zich tijdens de voorcontroles goede ervaringen maar tijdens de bevalling waren drie telefoontjes nodig voordat ze kwam kijken.



Onze zoon was niet ingedaald en ik had al een poos krampen waarvan zij dacht dat het indalingsweeen waren, over de telefoon. Toen ze er eenmaal was braken tijdens het voelen van de ontsluiting de vliezen helaas. Onze zoon was toen niet ingedaald en ik moest dus naar het ziekenhuis, maar kon niet door het trapgat met de brancard. Je mag dan alleen horizontaal vervoerd worden, vandaar die brancard. Uiteindelijk moest daar een hoogwerker van de brandweer aan te pas komen. Toen ze er eenmaal was, was ze erg daadkrachtig, maar ze wist dat het kindje niet was ingedaald en had mijns inziens eerder moeten komen checken en beneden moeten toucheren ipv boven. Dit laatste gaf ze zelf ook wel toe.

Onze zoon was ook nog eens in een stuit gedraaid (geheel onverwacht) dus het is geeindigd in een keizersnede.



Later hoorde ik van haar dat de andere bevalling die ze ook die dag/ dat weekend had gehad niet goed was afgelopen, dat maakte het voor mij iets makkelijker met het verwerken. Klinkt wat hard, maar ik had gelukkig een gezond kindje in mijn armen. Maar bij ons had het ook heel erg fout kunnen gaan, en dat blijft steken........



Succes met je opleiding en laat je niet teveel afschrikken door dit soort verhalen hoor! Leer ervan:)

Hmm.



Ik loop sinds een week bij een gyn. in het ziekenhuis ivm zwangerschapsdiabetes, maar hiervoor natuurlijk bij een verlosk.



Die van mij is een praktijk met 5 verlosk.

Vind ik eigenlijk best te veel. Je leert ze geen van allen echt 'kennen' en zij jou niet.

Wat mij het meeste tegenstaat is dat ze er op een of andere manier al vanuit gaan dat je alles al weet.

Het is mijn eerste en totaal geen ervaring op dit gebied.

Ze vertellen weinig en eigenlijk sta je binnen 5 a 10 min. weer buiten.

Ik moet zelf vragen of alles er goed uit ziet etc.



Tip; vertel wat je voelt/ziet bij de 'patiënt.

Vraag of alles duidelijk is, of ze nog ergens mee zit of andere vragen heeft.

Ik heb 6 kinderen, waarvan er 4 zonder vk zijn geboren, dus alleen ik en mijn partner. Ik heb aan alle bevallingen wel goede herinneringen, gelukkig zijn ze ook allemaal zeer goed verlopen. Wat ik alleen wel behoorlijk dom vind van de vk die ik bij de vierde bevalling had, is dat hij wist dat ik er al 2 zonder vk had gekregen omdat de geboortes bij mij zo snel gaan, ik had hem gebeld toen mn vliezen gebroken waren en toen hij kwam ging hij toucheren, 2 cm. Toen is hij heel chagerijnig op de bank gaan zitten, ( het was s`nachts ), na een kwartiertje ging hij weer toucheren, 3 cm, toen zei hij `dit schiet niet op, ik ga weg en kom straks wel terug. Nog geen 10 minuten nadat hij weg was is mijn zoontje geboren.

Nu is het gelukkig goed gegaan en achteraf vond ik het super om het samen met mijn partner te doen, maar als het fout was gegaan was het een stuk minder leuk geweest natuurlijk..Dus eigenlijk vind ik dat hij niet weg had mogen gaan in mijn geval.

Verder vond ik het allemaal prima, geen gekke dingen meegemaakt...

Tijdens een standaard controle kreeg ik de vaste waarneemster. Ik zat bij een praktijk met 4 vk en we hadden afgesproken dat ik met 36 weken voor een groei-echo in het zh zou gaan vanwege een moeizame bevalling, groot kind en doordat mijn zus eenzelfde soort bevalling had gehad waarbij het veel minder goed is afgelopen (zowel met zus als met nichtje) Hierdoor zag ik ook erg tegen de bevalling op, mede omdat baby toen alweer 4 weken op voor lag qua groei. Ik wilde ook graag in het zh bevallen en dat was ook afgesproken.



Zegt ze; nou een tweede bevalling gaat altijd veel makkelijker en als iedereen er zo over zou denken dan kan de gyn wel in het zh blijven wonen

En eens een groot kind betekent gerust niet nog eens een groot kind, volgens mij heb je alleen veel vruchtwater. Dus ik zie niet in waarom je niet thuis kan bevallen.



Ik was helemaal beduusd. Bij de controle daarna heb ik dit verhaal verteld aan de vk en zij vond het ook een kansloze actie. Vooral omdat dit allemaal vast lag en beschreven dus ze zei dat ik me geen zorgen hoefde te maken, ik heb toen met nadruk gezegd dat ik haar NIET bij mijn bevalling wilde.



Kind bleek later zo groot dat ik met 29 weken ben doorgestuurd naar de gyn waarna ik na 38 weken ben ingeleid. Heb haar gelukkig nooit meer gezien.

Michelle, overal waar mensen werken worden fouten gemaakt. Dus ook in dit vak. Belangrijkste is dat je je patienten altijd serieus neemt en geen (onnodige) risico's neemt. En ook dan kan er iets mis gaan. Geef het dan gewoon toe.

Verder is het een heel leuk beroep!

Groet Blumpke (die het weekend 48uur dienst had en niet sliep )

Ik zat bij een vrij grote praktijk. Alles verliep soepel, dus nooit heel diep contact met de verloskundigen. Snelle controles en ik had weinig vragen. Ik had wel zo mijn voorkeuren (ik had wel alle verloskundigen gezien bij de controles).

Toen mijn weeen een tijdje bezig waren en we belden, bleek mijn minst favoriete verloskundige dienst te hebben.

Nu vind ik haar geweldig. Heel daadkrachtig/streng als het moest, lief als ik het zwaar had, mij serieus nemend op het moment dat ik het echt niet zag zitten dat ik naar het ziekenhuis ging en zij nog even naar een andere patient wilde en dus meteen met mij mee ging. Ze heeft me er echt super doorheen geloodst.



Dus vooral goed luisteren naar de vrouwen, serieus nemen maar wel de touwtjes in handen nemen.



Veel succes, mooi vak lijkt me maar wel zwaar.

Ben nu 39 weken zwanger en zat in t begin bij een verloskundigenpraktijk van de zorggroep. Waren 5 vrouwen maar de 2 die ik gezien heb hebben me doen besluiten om zo snel mogelijk naar een particuliere praktijk (met 3 vrouwen) over te stappen.

Ik begrijp dat als je verlos bent je alle dagen wel dezelfde vragen van vrouwen krijgt en dat die vragen je wel eens de keel uit hangen (werk zelf in de kinderopvang dus weet alles van zichzelf telkens weer herhalende vragen) maar deze twee dames haalden al het bijzondere van mijn eerste zwangerschap af door al mijn vragen te beantwoorden met "da's normaal, heeft iedereen, verder nog iets??"

Voelde me dus een nummer ipv iemand die voor het eerst zwanger was en voelde me zeker niet bijzonder. Vond ik erg jammer. Praktijk waar ik nu zit heeft dat aan alle kanten goed gemaakt, goede begeleiding en alle tijd en aandacht. Heel prettig!

Succes met je opleiding (en goed dat je er van tevoren bij stil staat )

Had voor de bevalling nog helemaal geen contact gehad, had gewoon controle met de huisarts, maar ivm met medische indicatie moest ik wel bevallen in het ziekenhuis.

Tijdens de bevalling dan kennis gemaakt met de verloskundige, een heel lief mens. Ik had heeeel heftige weeen, maar geen ontsluiting, en mocht dus niet aan de weeen toegeven. Na een aantal uur nog steeds weinig verandering in de ontsluiting, dus wee opwekkers gehad plus morfine, omdat het allemaal veel te heftig werd. Om het mezelf comfortabel te maken ben ik op mn zij gaan liggen, hierdoor zakte heel snel de hartslag van de baby, en dus moest ze snel geboren worden. Door de opwekkers had ik inmiddels wel al volledige ontsluiting gekregen, maar de bevalling wilde niet doorzetten. Toen besloten ze dat het mss verstandig was om keizersnee te doen, maar helaas was de gyn niet beschikbaar. Omdat er haast bij was is er een enrome knip gezet en hebben ze mn dochter uit mn buik geduwd. Toen ze haar op mn borst zouden leggen kon dit niet. De navelstreng was veel te kort (schijnt normaal iets van 60 cm te zijn, die van dochter was 25) en daardoor kreeg ik natuurlijk nooit de volledige ontsluiting. Nadat dochter geboren was moest ze heel even aan de zuurstof, en op de couveuse afdeling voor een nachtje, gelukkig was de apgarscore goed, dus niks ernstigs.

De volgende dag is de verloskundige nog bij ons aan bed geweest, en vertelde dat ze er enomr mee in haar mag had gezeten en dat het haar speet dat dit geen prettige bevalling was geweest. Zelf waren we er niet mee bezig, allang blij dat dochter gezond ter wereld was gekomen

Vond dit dus super van de verloskundige, zij zat er echt mee, en we hebben moeite moeten doen om haar te overtuigen dat ze het goed had gedaan, het kon immers niet anders.

Ook ik zat in een praktijk met 4 verloskundigen. Ik heb ze allemaal wel gezien tijdens de controles, daar zijn ze heel erg alert op geweest.



Tijdens de weeën is de vk geweest en de tweede keer bleef ze gelijk. Ze was heel rustig en loodste me door alles heen. De bevalling ging erg goed en die heeft zij ook heel goed geleid. Wel merkte ik dat ze heel gehaast was en gelijk nadat mijn dochter was geboren en gecontroleerd en nadat hetzelfde bij mij was gedaan ging zij naar een volgende bevalling (ze had er vier die dag).



Helaas kon ze met het blote oog niet zien dat er een stukje placenta ontbrak. Dat neem ik haar niet kwalijk, maar wel dat ze niet bereikbaar was toen mijn kraamverzorgende haar wilde bellen dat het niet goed ging. Pas na een uur kon ze haar telefoon opnemen en naar mij toekomen.

Tegen die tijd had ik al heel veel bloed verloren waardoor ik met spoed naar het ziekenhuis moest. Daar vertelde de gyn me dat ik er al veel eerder had moeten zijn. Ik kon na twee bloedtransfusies twee dagen later weer naar huis. Het had allemaal erger kunnen aflopen maar toch was mijn toestand kritiek.



Na die ervaring hebben we een aantal gesprekken gehad met haar en verteld dat we het vooral heel erg vonden dat zij niet bereikbaar was doordat er veel bevallingen dat weekend waren. We hebben echter nog steeds het gevoel dat we onbegrepen zijn en dat ze ook niet echt wilden luisteren. Dat was erg jammer. Vooral omdat zij met vier vk werkten en er maar eentje dienst had dat weekend, had zij geen hulp kunnen krijgen?

Had met 13 weken een miskraam gehad in het buitenland, terwijl we op vakantie waren. Toen contact gehad met vk en ben gerustgesteld toen ik zei dat ik bloedverlies had. Na een dag vertouwde ik het toch niet en bleek dat het idd mis was. Kan gebeuren, voor een vk is het ook moeilijk op afstand de situatie in te schatten, kan ik me zo voorstellen.



Een jaar later, 9 weken zwanger. We zouden de volgende dag weer op vakantie en ik had weer bloedverlies. Ik bellen met vk, verteld van voorgeschiedenis en vakantieplannen. Om echo gevraagd en dat was niet nodig, 'want bloedverlies kwam zo vaak voor in de zwangerschap'. Achteraf baal ik ervan dat ik me zo heb laten afschepen, want na 4 dagen konden we 1500 km terugrijden omdat in het buitenland in het zkh bleek dat ik weer een mk had. Als ze me had doorverwezen voor een echo was dit toch niet nodig geweest?



Wederom een jaar later weer zwanger. In de 15de week bloedverlies en het werd weer afgedaan als 'kan gebeuren'. Toen het telkens erger werd heb ik zelf een afspraak gemaakt bij de gyn voor een echo en toen bleken er grote stolsels hoog in de baarmoeder te zitten. Vanaf dat moment besloten de vk vaarwel te zeggen en bij de gyn te blijven. Helaas is deze zwangerschap na 22 weken beëindigd door een gescheurde vruchtzak, vanwege het vele bloed wat er langs kwam. Toen ik langs ging bij de vk om de overstap naar de gyn aan te kondigen, begreep ze eerst niet dat het bloedverlies de reden was... Ik was mijn vertrouwen toen wel helemaal kwijt.



Ik kreeg toch telkens de indruk dat de eerste reactie was: geruststellen/zwanger zijn is iets natuurlijks en zéker niet medisch/zo terughoudend mogelijk zijn met doorsturen naar een gyn.



(Inmiddels trouwens een gezonde zoon en 39 wkn zwanger van een dochter; de aanhouder wint ; wel beide onder begeleiding van een gyn)

Het belangrijkste is volgens mij dat je luistert naar de zwangere. Hóór wat ze zegt, ook als dat jou wat minder goed uitkomt. Daarmee bedoel ik dat ik soms het idee heb gehad dat er in de eerste plaats gedacht werd: "ze moet binnen deze praktijk blijven, als het even kan". Ze fungeerden bij mij niet als adviseur voor de bevalling, wat ik heel erg graag wel zo had ervaren. Ik stond bijvoorbeeld open voor het raadplegen van een doula en drong aan op een consult bij een gynaecoloog (wat later ook noodzakelijk bleek!!!!) maar dat werd direct van de hand gewezen. Ik had sterk (erg sterk) het gevoel dat dat kwam omdat het niet ten goede van hun portemonnee zou komen. Op die manier wordt er geen vertrouwensband opgebouwd.

Dus mijn tip: luister naar de zwangere, probeer een advies te geven dat bij HAAR past....dring niet jouw manier van bevallen op....

Ik had graag gewild dat ik wat meer info kreeg over de pijnmedicatie die ik zou krijgen in het ziekenhuis. Want thuis trok ik het niet meer en zouden we inderdaad naar ziekenhuis gaan (vlos werkte erg goed mee, dus die hoefde ik gelukkig niet te overtuigen ofzo). Maar eenmaal aangekomen in ziekenhuis bleef de lang verwachte pijnmedicatie nogal uit en heb ik nog drie uur gelegen voordat ze iets deden. Ik had de verwachting dat eenmaal aangkomen in ziekenhuis ik een ruggenprik zou krijgen. Helemaal niet bij stilgestaan dat dat wel eens kan duren of dat ze dat zelfs helemaal niet geven. Dat was een behoorlijke teleurstelling eigenlijk. Daar had mijn vlos mij wel een beetje op mogen voorbereiden vind ik.

En achteraf gezien zou het tegenwoordige beleid volgens mij zijn dat ze je al eerder insturen. Want ik werd pas na 20 uur weeën op eigen verzoek ingestuurd. Daardoor heeft mijn hele bevalling bijna 30 uur geduurd. Volgens mij vindt men dat tegenwoordig onnodig om zo lang te wachten?



Tot slot was ik totaal niet op de hoogte van de eerste drie dagen na bevalling. Ik weet niet of het tot takenpakket van vlos hoort, maar ook dat viel mij eerlijk gezegd nogal tegen en had niet verwacht dat ik bijvoorbeeld nog best wat pijn zou hebben na de bevalling (ben ingeknipt). Ik had hier graag wat meer info over gehad van mijn vlos die ik toch wel vertrouwde of iemadnd anders van de andere paramedici. Maar niemand zei wat. Ik heb gewoon twee nachten in bed liggen huilen van de pijn en was behoorlijk teleurgesteld dat de verwachte verlichting na een bevalling uitbleef.



Michelle, probeer gewoon een fijne, goede en eerlijke vlos te worden die ook vooral mens is. Geweldig is toch niet nodig? Goed en betrokken is goed genoeg hoor



Ik vind dat je een mooi beroep kiest. Ik heb respect voor de vrouwen en mannen die helpen de babys op de wereld te zetten en het lijkt me mooi en soms zwaar. Veel plezier in je loopbaan.

Ohja, ik had trouwens een stagiaire aan mijn bed (samen met de vlos hoor) en gek genoeg lever je je als bevallende vrouw helemaal over aan diegene die je bevalling doet. En de stagiaire heeft het heel fijn en rustig gedaan allemaal. 18 jaar en toch had ze mijn volledige vertrouwen.

Waar gewerkt wordt,worden fouten gemaakt..........



Toen mijn tweede zoon geboren werd,zei de verloskundige (terwijl mijn man even beneden was) goh Monique hij moet naar het ziekenhuis. Ze bleef steeds maar naar zijn handje kijken. Ik vroeg haar of hij zijn duimpje misschien gebroken had. Nee zei ze je hebt een mongooltje gekregen maar ach maak je niet druk joh,die kun je ook leuk aankleden. Ik wist niet wat ik hoorde en was finaal van de kaart. Ondertusen was mijn man boven en ook aan hem vertelde ze het precies zoals ze het aan mij vertelde. Hij geloofde er niks van. Ze vond dat de lijn in zijn handje een doortrokken streep was en ook dat zijn oortjes laag stonden,kortom ze vond dat ie de duidelijke tekens had van een mongoolltje (ja zo zei ze het...)

De volgende dag ging mijn man en mijn zus naar het ziekenhuis en werd het kindje geprikt. Dit bloed moest 8 dagen op kweek (genetisch centrum in Nijmegen) en omdat het kerst was duurde dat extra lang. Toen mijn man onderweg naar huis was,belde de kinderarts mij. Ik kwam daar al jaren met mijn oudste zoon. Ze probeerde me gerust te stellen en zei ik heb het kindje van top tot teen onderzocht en hij is echt kern gezond hoor,maak je aub niet druk,ik weet zeker dat het geen down-kindje is. Maar omdat de twijfels toch al de wereld in zijn wordt zijn bloed gewoon onderzocht in Nijmegen. Een vreselijke spannende kraamtijd,ook de kraamvisite reageerd echt anders dan normaal en weten niet goed wat ze moeten zeggen. Bij het kraamcentrum was al geregeld dat ik eventueel extra lang hulp zou krijgen maar ik vond 8 dagen genoeg. Vanwege de kerstdrukte etc moesten we wachten tot 8-1 (hij is geboren op 26-12) en de kraamhulp belde voor de uitslag omdat wij beide te gespannen waren. Ik vergeet het nooit meer,ze danste door mijn huiskamer!! Een heel bijzondere kraamtijd!



Waar gewerkt wordt,worden fouten gemaakt en de verloskundige heeft blijkbaar stellig gedacht dat mijn zoontje het syndroom had. dat kan natuurlijk maar het gaat erom hoe je dit bericht brengt. Ik vond het op een hele domme tactloze wijze gaan,zo van goh.........en dan ook nog eens van: die kun je ook mooi aankleden!

Na 10 dagen kwam ze langs en durfde eigenlijk niet goed binnen te komen. Verontschuldigde zich wel 25 keer.

Nu zijn we bijna 13 jaar verder en als ik haar tegen kom,komt ze er weer op terug..... sjonge Monique dat was toch wat toen he?

Ik denk dat het belangrijkste is dat je jezelf op je gemak voelt bij de verloskundig een dus bij de bevalling. Ik ben 5 weken geleden voor de tweede keer bevallen. De eerste keer had ik de verloskundige die ik het liefste had. Heel lief mens, daadkrachtig en ook gewoon duidelijk en luisterend. Had dit in de afspraken voorafgaande aan de bevalling ook zo ervaren.



Dit keer had ik de verloskundige waar ik het minste mee had. Toen ik haar belde dat ik elke 5 minuten weeen had, kwam ze wel direct, maar omdat ik me niet volledig kon ontspannen bij haar bleven ze weeen toen weg(zou je zeggen is onmogelijk, maar geloof me dat is het niet) Na toucheren 4cm ging ze toch eerst weer weg. Ze was de deur nog niet uit of de weeen kwamen weer terug! Anderhalf uur later haar weer gebeld dat de weeen wel krachtiger werden, langer aanhielden en sneller kwamen. We mochten naar het ziekenhuis, waar zij ook heen zou gaan. (ik heb geen pijnlijke weeen of mijn pijngrens is heel hoog, in elk geval ik doe het met 2 vingers in de neus zo ongeveer) In het ziekenhuis ging ze toucheren 7cm! Lekker ging dat dus. Ze is er een poos bij gaan zitten met de hand op mijn buik, maar ze kon de weeen niet voelen, terwijl ik ze toch echt wel had. Na een uurtje niks veranderd, kon me echt niet ontspannen! Ze ging toucheren en de vliezen breken, maar ook tijdens het toucheren kwam er geen wee mee en die had ze eigenlijk wel nodig om de vliezen te breken. Na 10 minuten kwam die wee dan eindelijk heel licht opzetten.



Ze ging weg om even wat in te vullen op de pc ofzo, in elk geval kwamen de weeen toen ineens heel heftig(heb ook echt pijn gehad toen, echt wel heftig uurtje was dat) Heb toen wel een uur een weeenstorm gehad en kon gewoon niet ademhalen af en toe, gevolg hyperventilatie en geen gevoel meer in armen en benen. Ze was toen wel heel daadkrachtig met een plasticzakje. Toen ik mocht persen ook verder geen problemen gehad en was mijn dochter er binnen 15 minuten. Daarna was ze ook echt niet verkeerd, maar net iets te onpersoonlijk ofzo.



In de kraamweek is ze 1x geweest en vertelde ze dat ze moeite had om mijn weeen aan de buitenkant te voelen, schijnt niet vaak zo moeilijk te zijn en dat ze vond dat ik nogal een harde(qua pijngrens) tante ben en dat ze me niet gehoord heeft bij de bevalling. Gaf dus min of meer een compliment aan me, maar toch voelde het nog steeds niet echt persoonlijk.



Toen de verloskundige er die mijn zoontje heeft gedaan in de de kraamweek kwam, was het gewoon gezellig en die was ook gewoon oprecht geinteresseerd. Heb nu net een afspraak voor de nacontrole gemaakt en ik moet zeggen dat ik blij ben dat ik dat nu gedaan heb. Ga niet naar de verloskundige die de bevalling heeft gedaan, want die heeft vakantie. Ga dus lekke rnaar de verloskundige die mijn zoontje ook gedaan heeft. Moet zeggen dat ik het heel leuk vind om haar nog even te zien en te spreken.



Mijn moraal van het verhaal, zorg dat mensen zich op het gemak voelen en neem een niet te afstandelijke koele houding aan. Je kan natuurlijk niet met iedereen matchen, maar als je dat aanvoelt, bespreek dat dan met de desbetreffende vrouw, misschien kan je iets ontdekken waardoor het anders zou kunnen worden.



Groetjes Ukkie



p.s. lijkt me een geweldig mooi beroep

Als je dit opslaat of uitprint heb je wel een leuk iets om mee te beginnen bij de opleiding. Hier worden zoveel tips gegeven, dat jullie er allemaal wel wat van kunnen leren.



Veel dingen gelden trouwens in meerdere beroepen denk ik, maar is zeker een leuk naslagwerk om iets mee te doen

Ik herken de ervaring van Intiem. Tijdens de bevallling ben ik erg goed begeleid door de verloskundige maar ik was erg teleurgesteld in de informatie die ik na de bevalling kreeg. Ik had een totaalruptuur en kon dus bijv. mijn ontlasting niet ophouden. Ik maakte me erge zorgen over het herstel en ben hierover erg slecht geinformeerd. Er werd mij sowieso pas na twee dagen verteld dat ik een totaalruptuur had gehad! Al met al heb ik hierdoor niet echt een leuke kraamtijd gehad.

Wat ik fijn vond aan onze VK die bij de bevalling was, was dat ze echt naar ons luisterde. Bij mij begonnen de weeen om 5 uur. Mijn man belde haar want het vruchtwater was niet mooi helder en ze kwam meteen. Ze vond het vruchtwater ook niet mooi, maar geen tekenen van poep. Toen ze ging voelen bij mij had ik 5 cm, maar de weeen kwamen heel snel en fel achter elkaar. Ze zei toen; ik ga even wat eten thuis en dan kom ik terug. Ik vertelde haar dat ik bang was en dat ik het gevoel had dat ze niet weg moest gaan. Mijn man heeft toen wat broodjes gemaakt en ze is gebleven. Achteraf de juiste keuze want ik had een weeenstorm en na 3 kwartier had ik 10 cm ontsluiting. Wat ik fijn vond was dat ze er echt was, maar toch ook weer niet. Ze was echt op de achtergrond en het was daardoor een hele mooie bevalling. Tot de persweeen kwamen dan. Die hadden niet voldoende kracht en er zat steeds heel veel tijd tussen. Zopontje zakte steeds weer helemaal terug. Dat hoor je wel vaker na een weeenstorm blijkbaar. Ze heeft achteraf te lang gedacht dat het wel zou lukken thuis maar al met al heeft onze zoon 2.5 uur in het geboortekanaal gezeten. Dat is wel wat te lang en ik was helemaal uitgeput. Toen moesten we toch naar het zkhs en is en een knip gezet en is hij met de vacuum gehaald. Ik vond het ook heel fijn dat ze er in de verloskamer bij bleef terwijl ik eigenlijk overgedragen was aan de gyn, en ze heeft de eerste foto's gemaakt van ons kindje. Ik had achteraf het gevoel dat ik niet goed mijn best had gedaan, omdat het me niet gelukt was zelf (ik perste me helemaal doodop) Gelukkig hebben we dat in het nagesprek nog goed besproken en had ik er al met al een goed gevoel over. Nog een hele tijd daarna contact gehad want mijn hechtingen deden vreselijk pijn. Naar de huisarts geweest. Die keek er nauwelijks naar en zei; mevr u heeft een steenpuist. Ga maar weken in de biotex. Dat leek me een beetje sterk op precies de hechtplek. Toen heb ik haar gebeld en ze is meteen komen kijken. Toen bleek dat er een stukje hechting niet goed was opgelost en dat ging ontsteken. Dat heeft ze toen met een mesje dat stukje eruit gehaald en weg was de pijn. (stomme reaktie van de huisarts ook trouwens).

Bij mijn eerste bevallen in het ziekenhuis met een wildvreemde (klinisch) verloskundige. Reden was medische indicatie (ik had al een paar dagen gebroken vliezen). Toen ik aankwam in het ziekenhuis had ik al 9 cm ontsluiting en veel voorwerk thuis gedaan. Wat ik prettig vond is dat ze heel directief was, maar niet te streng. Ik had daar behoefte aan en vond het onpersoonlijke dat ze uitstraalde niet erg. Dat mijn vriend erbij was vond ik voldoende, daar kon ik alles bij kwijt. De verloskundige leidde me stap voor stap door de bevalling heen in heel concrete termen ("en nu poepen").

Bij de tweede, drie maanden gelden, ben ik thuis bevallen, een waarneemster die ik een keer eerder had gezien. Ze had me eerst gestript toen ik belde of ze wilde komen kijken want ik had al twee nachten wat weeen. Toen ging ze weer weg en een paar uutjes later belde ze zelf op hoe het ging: ze vroeg: wil je dit afwachten of wil je vanavond bevallen en dan breek ik de vliezen. Nou, dat laatste natuurlijk en dochter was er binnen drie uurtjes. Al die tijd is ze bij ons gebleven samen met de kwaamverzorgster. Ze was heel vriendelijk, op de achtergrond aanwezig en vroeg zelf af en toe of we niet even alleen wilden zijn en ging even naar beneden. OP de juiste momenten was ze er weer. Ze was ook directief, niet steng, maar leidde me ook weer door de bevalling heen. Maar toch gaf ze me het gevoel de bevalling heel zelfstandig te hebben gedaan (samen met vriend natuurlijk). Toen ik moest persen was ze weer behoorlijk directief (o, wat doet dat zeer dat hoofdje....).

Ook liet ze me tijdens de ontsluitingsweeen op mijn zij liggen om het de baby wat gemakkelijker te maken in het geboortekanaal, en o, wat waren die weeen gemeen en dat zei ze ook, maar ze vertelde erbij wat het doel ervan was en dan doe je het wel!

Als het zo gaat vind ik een persoolijke band met de verloskunige niet nodig, maar iemand die eerlijk, directief en ook een beetje lief is, is dan goud waard!

O, ja, toen het hoofdje eraan zat te komen, had ik zo'n pijn.... Ik riep (heel irrationeel dat weet ik nu achteraf) dat ik een knip wilde. Nou zei ze: dat wil je echt niet en liet me een beetje inscheuren, dat veel minder erg is als een knip.

Ik krijg na het lezen van al deze verhalen bijna angst om te bevallen



Ik moet sowieso bevallen in het ziekenhuis ivm medische indicatie (overgewicht en nu zwangerschapsdiabetes)

Waarschijnlijk gaan ze hem met 38 weken halen.



Ik heb al 'kennis' gemaakt met een gyn in het ziekenhuis (arts-assistent), wat een l*l van een vent zeg!

Als hij bij de bevalling is, houd ik mijn knieën tegen elkaar.