Kinderen
alle pijlers
Prematuur geboren kindje, 'lotgenoten' gezocht
zondag 10 december 2017 21:10
Benieuwd of er hier nog meer mama's zijn van te vroeg geboren kindjes die net als ik het gevoel hebben maar wat aan te modderen.
Mijn zoon is medio oktober 7 weken te vroeg geboren, 4 weken in het ziekenhuis gelegen en had daarna maar recht op 5 uur couveuse nazorg, dus heb alleen wat basis dingen geleerd van haar (in het zh niets geleerd, omdat daar geen tijd voor was, omdat het super druk was op de afdeling met veel kindjes met veel dipjes).
Nu merk ik dat ik toch wel heel veel vragen heb of van veel dingen geen idee. Dus ik google veel, maar lees vooral dingen die slaan op a terme kindjes. Daar kan ik dus niets mee.
Hebben meer mama's daar 'last' van?
Mijn zoon is medio oktober 7 weken te vroeg geboren, 4 weken in het ziekenhuis gelegen en had daarna maar recht op 5 uur couveuse nazorg, dus heb alleen wat basis dingen geleerd van haar (in het zh niets geleerd, omdat daar geen tijd voor was, omdat het super druk was op de afdeling met veel kindjes met veel dipjes).
Nu merk ik dat ik toch wel heel veel vragen heb of van veel dingen geen idee. Dus ik google veel, maar lees vooral dingen die slaan op a terme kindjes. Daar kan ik dus niets mee.
Hebben meer mama's daar 'last' van?
zondag 10 december 2017 21:23
Wel heel herkenbaar dat als je tegen problemen aanloopt veel van de standaard middeltjes niet helpen omdat er veel niet mag bij een prematuur geboren kind.
Wat dat betreft vond ik het een hoop gepruts: middeltjes tegen krampjes mochten niet, voeding indikken mocht niet, plat in bed/box mocht niet, inbakeren mocht niet en ga nog maar even door.
En veel van wat ze bij het consultatiebureau zeiden kon ook meteen de prullenbak in, die hadden er niet veel verstand van.
En hoe het dan wel moest, moest je zelf maar uitzoeken, er zat bepaald geen gebruiksaanwijzing bij!
Voor wat betreft de basisdingen kan ik je opmerking niet helemaal plaatsen geloof ik; behalve luiers verschonen, aan- en uitkleden, af en toe in bad doen en er wat te eten ingooien hoeft er toch niet zo veel te gebeuren?
Maar als je vragen hebt kun je ze hier stellen, het is wel een tijdje geleden, dochter is inmiddels zeven!
Wat dat betreft vond ik het een hoop gepruts: middeltjes tegen krampjes mochten niet, voeding indikken mocht niet, plat in bed/box mocht niet, inbakeren mocht niet en ga nog maar even door.
En veel van wat ze bij het consultatiebureau zeiden kon ook meteen de prullenbak in, die hadden er niet veel verstand van.
En hoe het dan wel moest, moest je zelf maar uitzoeken, er zat bepaald geen gebruiksaanwijzing bij!
Voor wat betreft de basisdingen kan ik je opmerking niet helemaal plaatsen geloof ik; behalve luiers verschonen, aan- en uitkleden, af en toe in bad doen en er wat te eten ingooien hoeft er toch niet zo veel te gebeuren?
Maar als je vragen hebt kun je ze hier stellen, het is wel een tijdje geleden, dochter is inmiddels zeven!
eckano wijzigde dit bericht op 10-12-2017 21:27
14.63% gewijzigd
Zullen we proberen het een beetje gezellig te houden?!
zondag 10 december 2017 21:24
Qua verzorging zijn er geen grote veranderingen dan bij a-terme kindjes, maar er zijn wel degelijk dingen waar je beter op moet letten of anders mee om moet gaan. Maar ook dat hangt van het kindje zelf af.
Vooral is er het punt ‘onzekerheid’, want bij de ouders ligt.
De kindjes zijn vaak kwetsbaarder en daardoor ben je misschien nog eerder bang om het ‘fout’ te doen.
Heel cliché, maar vertrouw op je instinct. Het is er...echt.
Vooral is er het punt ‘onzekerheid’, want bij de ouders ligt.
De kindjes zijn vaak kwetsbaarder en daardoor ben je misschien nog eerder bang om het ‘fout’ te doen.
Heel cliché, maar vertrouw op je instinct. Het is er...echt.
zondag 10 december 2017 21:29
Ik herken het wel. Ik had helemaal geen kraamzorg o.i.d. meer thuis, dus ik moest het helemaal zelf uitvogelen. Ik had geen idee. Ik wist niet eens hoe ik het bedje op moest maken. 
Heb je een beetje steun aan het CB? Of kom je nog bij de kinderarts en kun je daar je vragen stellen? Kun je zelf een paar dagen kraamzorg inhuren, of iemand anders vragen om je even wat meer wegwijs te maken?
Er is een vereniging voor ouders van couveusekinderen, daar heb ik wel veel informatie vandaan gehaald toentertijd. En ik weet dat ik ook wel op een forum voor prematuren wat informatie gehaald heb, maar ik weet niet of dat nog bestaat. Dat was tien jaar geleden al niet zo actief zeg maar.
Stel gerust je vragen hier. Er zitten hier voldoende vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten of hebben gezeten. Maar bedenk je ook dat het voor alle prille moeders onzeker is, zo groot is dat verschil niet. En uiteindelijk worden we allemaal in het diepe gegooid en moeten we het uitzoeken, hoe we het op onze manier het beste kunnen doen. Misschien dat dat je ook al een steuntje in de rug geeft, dat je daar eerder regel dan uitzondering in bent.
Oh nog een klein dingetje: verwar de vertroeteling van de kraamzorg niet met een cursus hoe ga ik om met mijn baby. Je leert hooguit de basics (en die zul je in het ziekenhuis vast ook wel geleerd hebben: voeding, luier verschonen, badje, dat soort dingen) en voor de rest moet je het zelf ontdekken. Ook als je wel kraamzorg gehad hebt. Wat ik zelf merkte, was dat ik achteraf gezien gewoon heel erg teleurgesteld was (en jaloers) dat mijn kraamtijd helemaal niet leuk was en dat het bij ons alleen maar stress, zorgen en hectiek was, waar ik van vriendinnen met op tijd geboren kinderen verhalen hoorde over kraamzorg die de was deed en beschuitjes en versgeperste jus op bed bracht. Dat vond ik gewoon stom en oneindig oneerlijk. Maar die cursus "hoe werkt mijn baby" hadden zij uiteindelijk dus net zo min gekregen als ik. Dat moesten we allebei zelf uitvogelen.
Heb je een beetje steun aan het CB? Of kom je nog bij de kinderarts en kun je daar je vragen stellen? Kun je zelf een paar dagen kraamzorg inhuren, of iemand anders vragen om je even wat meer wegwijs te maken?
Er is een vereniging voor ouders van couveusekinderen, daar heb ik wel veel informatie vandaan gehaald toentertijd. En ik weet dat ik ook wel op een forum voor prematuren wat informatie gehaald heb, maar ik weet niet of dat nog bestaat. Dat was tien jaar geleden al niet zo actief zeg maar.
Stel gerust je vragen hier. Er zitten hier voldoende vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten of hebben gezeten. Maar bedenk je ook dat het voor alle prille moeders onzeker is, zo groot is dat verschil niet. En uiteindelijk worden we allemaal in het diepe gegooid en moeten we het uitzoeken, hoe we het op onze manier het beste kunnen doen. Misschien dat dat je ook al een steuntje in de rug geeft, dat je daar eerder regel dan uitzondering in bent.
Oh nog een klein dingetje: verwar de vertroeteling van de kraamzorg niet met een cursus hoe ga ik om met mijn baby. Je leert hooguit de basics (en die zul je in het ziekenhuis vast ook wel geleerd hebben: voeding, luier verschonen, badje, dat soort dingen) en voor de rest moet je het zelf ontdekken. Ook als je wel kraamzorg gehad hebt. Wat ik zelf merkte, was dat ik achteraf gezien gewoon heel erg teleurgesteld was (en jaloers) dat mijn kraamtijd helemaal niet leuk was en dat het bij ons alleen maar stress, zorgen en hectiek was, waar ik van vriendinnen met op tijd geboren kinderen verhalen hoorde over kraamzorg die de was deed en beschuitjes en versgeperste jus op bed bracht. Dat vond ik gewoon stom en oneindig oneerlijk. Maar die cursus "hoe werkt mijn baby" hadden zij uiteindelijk dus net zo min gekregen als ik. Dat moesten we allebei zelf uitvogelen.
Dat de diva's even hun device erbij melden is het devies.
zondag 10 december 2017 21:31
s-a-r-kast schreef: ↑10-12-2017 21:27Probeer het buidelen thuis ook door te zetten.
Op momenten dat je het even niet meer weet, merkt dat je gestresst raakt en onzeker: doe wat je weet en kunt: er zijn voor je kind.
Rustig, huid op huid. Creeer rust voor je kind en jezelf.
Dit is een heel goede tip. Ik heb al snel een draagdoek aangeschaft, zodat ik mijn baby bij me kon dragen. Dat gaf haar rust en daar werd ik dan ook weer rustiger van.
Dat de diva's even hun device erbij melden is het devies.
zondag 10 december 2017 21:51
Misschien is het ook gewoon onzekerheid.
Toen we uit het ziekenhuis kwamen, hadden we onze zoon nog niet eens ooit in bad gedaan. Het was zo druk in het ziekenhuis (reorganisatie, onderbezetting en veel kritieke gevallen) dat hij überhaupt maar 2 keer in bad geweest is (door tijdgebrek, hij had het qua energie veel vaker aan gekund). En daar kon ik niet bij helpen omdat ik niet sterk genoeg was. Ik had dus geen idee hoe dat moest en zowel ik als man moesten dat leren van de kraam.
Op die vertroeteling van de kraamzorg kan ik ook jaloers worden. Doordat het zo druk was in het zh, werd ik totaal vergeten en moest ik zelf steeds vragen om mijn controles. Ik snap dat de prio bij de kindjes lag, maar ik was zelf bevallen met een knip en dus hechtingen en voelde me echt een beetje verwaarloosd.
Gelukkig heb ik die vertroeteling thuis wel enigszins ingehaald, maar dan door moeder, schoonmoeder en man. Thank god voor moeders.
Ik krijg nog steeds niet echt contact met mijn zoon en vind dat behoorlijk lastig. Hij eet en slaapt, maar net voor het slapen, als ik hem probeer te laten boeren, kijkt hij vooral langs me heen. Ik weet alleen niet zo goed wat ik daar mee aan moet. Is dat normaal voor zijn leeftijd, moet ik hem meer stimuleren?
En het CB heb je inderdaad niet veel aan. 'Hij is wel klein he'. Ja, vind je het gek muts, hij is gecorrigeerd min 3 weken en had dus nog niet eens geboren moeten zijn.
Toen we uit het ziekenhuis kwamen, hadden we onze zoon nog niet eens ooit in bad gedaan. Het was zo druk in het ziekenhuis (reorganisatie, onderbezetting en veel kritieke gevallen) dat hij überhaupt maar 2 keer in bad geweest is (door tijdgebrek, hij had het qua energie veel vaker aan gekund). En daar kon ik niet bij helpen omdat ik niet sterk genoeg was. Ik had dus geen idee hoe dat moest en zowel ik als man moesten dat leren van de kraam.
Op die vertroeteling van de kraamzorg kan ik ook jaloers worden. Doordat het zo druk was in het zh, werd ik totaal vergeten en moest ik zelf steeds vragen om mijn controles. Ik snap dat de prio bij de kindjes lag, maar ik was zelf bevallen met een knip en dus hechtingen en voelde me echt een beetje verwaarloosd.
Gelukkig heb ik die vertroeteling thuis wel enigszins ingehaald, maar dan door moeder, schoonmoeder en man. Thank god voor moeders.
Ik krijg nog steeds niet echt contact met mijn zoon en vind dat behoorlijk lastig. Hij eet en slaapt, maar net voor het slapen, als ik hem probeer te laten boeren, kijkt hij vooral langs me heen. Ik weet alleen niet zo goed wat ik daar mee aan moet. Is dat normaal voor zijn leeftijd, moet ik hem meer stimuleren?
En het CB heb je inderdaad niet veel aan. 'Hij is wel klein he'. Ja, vind je het gek muts, hij is gecorrigeerd min 3 weken en had dus nog niet eens geboren moeten zijn.
zondag 10 december 2017 21:58
Och wat een (herkanbare) nare start
Van harte gefeliciteerd met je zoontje!
Helaas stelt de couvesenazorg van de kraamzorg gewoon niet zoveel voor, dat viel mij ook erg tegen.
Bij de vereniging couveuse ouders zul je denk ik idd wel herkenning vinden. Ook op faceboek zijn er meerdere (besloten) groepen actief (prematurendag, kleine kanjers).
Wat zijn de dingen waar je tegenaan loopt?
Ik weet dat ik in het begin het voeden echt spannen vond (dronk zl wel genoeg? Klopt het wel met de ‘minumum intake’ die ik uit het ziekenhuis had meegekregen).
Uiteindelijk heb ik toch de eerste maand een weegschaal in huis gehaald, en zl de eerste vier keer eens per week gewogen (ook omdat ik bv gaf en daardoor niet altijd wist hoeveel zl gedronken had). Ik hoefde dan niet naar het consultatiebureau (bacterieen) en kon wel de groei in de gaten houden. Ook is de verpleegkundige van het cb in het begin extra langsgeweest met een weegschaal om te wegen.
Voor de rest: trek je niets aan van de adviezen van cb. Ik kon iig niets met de gekregen adviezen. Ook omstanders geven veel adviezen waar ik weinig mee kon.
In het begin heb ikzelf eindeloos veel gebuideld op de bank (met huilend/slapend kind). Dat was voor mij uiteindelijk het prettigste. Voor mijn gevoel was dat de enige manier waarop ik de begintijd kon ‘inhalen’
Van harte gefeliciteerd met je zoontje!
Helaas stelt de couvesenazorg van de kraamzorg gewoon niet zoveel voor, dat viel mij ook erg tegen.
Bij de vereniging couveuse ouders zul je denk ik idd wel herkenning vinden. Ook op faceboek zijn er meerdere (besloten) groepen actief (prematurendag, kleine kanjers).
Wat zijn de dingen waar je tegenaan loopt?
Ik weet dat ik in het begin het voeden echt spannen vond (dronk zl wel genoeg? Klopt het wel met de ‘minumum intake’ die ik uit het ziekenhuis had meegekregen).
Uiteindelijk heb ik toch de eerste maand een weegschaal in huis gehaald, en zl de eerste vier keer eens per week gewogen (ook omdat ik bv gaf en daardoor niet altijd wist hoeveel zl gedronken had). Ik hoefde dan niet naar het consultatiebureau (bacterieen) en kon wel de groei in de gaten houden. Ook is de verpleegkundige van het cb in het begin extra langsgeweest met een weegschaal om te wegen.
Voor de rest: trek je niets aan van de adviezen van cb. Ik kon iig niets met de gekregen adviezen. Ook omstanders geven veel adviezen waar ik weinig mee kon.
In het begin heb ikzelf eindeloos veel gebuideld op de bank (met huilend/slapend kind). Dat was voor mij uiteindelijk het prettigste. Voor mijn gevoel was dat de enige manier waarop ik de begintijd kon ‘inhalen’
zondag 10 december 2017 22:00
Hahaha ja het CB kwam bij mij ook met dat soort opmerkingen. Terwijl als ik dan voorstelde om er eens twee maanden vanaf te halen, ze verbaasd zeiden "dan is ze gemiddeld!". Ja. Duhuh. 
Langs me heen kijken heeft mijn prematuur ook heel lang gedaan. De eerste maanden had ze een compleet lege blik. Ze was er wel, maar er was niemand thuis zeg maar. Huilen deed ze de eerste drie maanden ook niet (en daarna juist aan een stuk...) en het eerste lachje daar heb ik bijna een half jaar op moeten wachten. Dan hoorde ik andere moeders zeggen dat als je baby dan lachte, je álle vermoeidheid vergeten was. Maar ja. die van mij lachte dus niet.
Uiteindelijk is het allemaal helemaal goed gekomen trouwens. Er is nu wel iemand thuis en lachen gebeurt regelmatig. Maar dat wist ik tien jaar geleden natuurlijk helemaal nog niet, dat het gewoon goed zou komen. Ook daar kun je heel onzeker van worden.
Probeer het toch een beetje los te laten en vertrouwen te hebben in je kind. In veruit de meeste gevallen komt het gewoon goed. En zorg een beetje voor jezelf. Ik duikelde door alle hectiek en stress en teleurstelling in een postnatale depressie. Dat was misschien sowieso wel gebeurd, maar het had wel gescheeld als ik in het begin wat beter voor mezelf gezorgd had.
Langs me heen kijken heeft mijn prematuur ook heel lang gedaan. De eerste maanden had ze een compleet lege blik. Ze was er wel, maar er was niemand thuis zeg maar.
Huilen deed ze de eerste drie maanden ook niet (en daarna juist aan een stuk...) en het eerste lachje daar heb ik bijna een half jaar op moeten wachten. Dan hoorde ik andere moeders zeggen dat als je baby dan lachte, je álle vermoeidheid vergeten was. Maar ja. die van mij lachte dus niet.Uiteindelijk is het allemaal helemaal goed gekomen trouwens. Er is nu wel iemand thuis en lachen gebeurt regelmatig.
Maar dat wist ik tien jaar geleden natuurlijk helemaal nog niet, dat het gewoon goed zou komen. Ook daar kun je heel onzeker van worden.Probeer het toch een beetje los te laten en vertrouwen te hebben in je kind. In veruit de meeste gevallen komt het gewoon goed. En zorg een beetje voor jezelf. Ik duikelde door alle hectiek en stress en teleurstelling in een postnatale depressie. Dat was misschien sowieso wel gebeurd, maar het had wel gescheeld als ik in het begin wat beter voor mezelf gezorgd had.
Dat de diva's even hun device erbij melden is het devies.
zondag 10 december 2017 22:06
Met een prematuur is je kraamtijd gewoonweg compleet anders dan ‘gebruikelijk’. Hoewel ik wel iets meer nacouveusezorg heb gehad, heel veel anders dan in bad doen en een filmpje over Dunstan’s babytaal heb ik ook niet gehad.
Hoe naar ook, ik denk echt dat je je erbij neer moet leggen dat ht allemaal anders liep (al ben ik nog steeds wel jaloers op de verwen-verhalen en dan is zl inmiddels alweer ruim 2).
Ik zou het contact nog even meer zoeken in het buidelen en knuffelen. Het echt aankijken duurde bij mij ook wel even: Zl was gecorrigeerd zeker een week of 3/4 toen hij mij wat meer ‘echt’ begon aan te kijken
Hoe naar ook, ik denk echt dat je je erbij neer moet leggen dat ht allemaal anders liep (al ben ik nog steeds wel jaloers op de verwen-verhalen en dan is zl inmiddels alweer ruim 2).
Ik zou het contact nog even meer zoeken in het buidelen en knuffelen. Het echt aankijken duurde bij mij ook wel even: Zl was gecorrigeerd zeker een week of 3/4 toen hij mij wat meer ‘echt’ begon aan te kijken
zondag 10 december 2017 22:09
Het langs je heen kijken heeft ze hier ook lang gedaan. Dat is niet raar.
Het cb.. tja.. die zijn de eerste tijd bij ons thuis gekomen. En als ze dan de groeilijntjes lieten zien zeiden ze altijd: schrik maar niet want haar lijntjes liggen erg onder het gemiddelde... joh!
Wij zijn thuis ook door gegaan met buidelen, zodra het even kon lag ze bij me.
Ook hebben we meteen een goede kinderarts gezocht bij ons in de buurt en hebben we even kennis gemaakt en haar laten nakijken, zodat hij wist hoe ze klonk als ze niet ziek was (Luchtwegproblemen). En als ik ook maar het kleinste onderbuikgevoel had dat er iets mis was mochten we meteen langskomen. Is een heel fijn gevoel om zo iemand achter je te hebben staan die je serieus neemt.
Het cb.. tja.. die zijn de eerste tijd bij ons thuis gekomen. En als ze dan de groeilijntjes lieten zien zeiden ze altijd: schrik maar niet want haar lijntjes liggen erg onder het gemiddelde... joh!
Wij zijn thuis ook door gegaan met buidelen, zodra het even kon lag ze bij me.
Ook hebben we meteen een goede kinderarts gezocht bij ons in de buurt en hebben we even kennis gemaakt en haar laten nakijken, zodat hij wist hoe ze klonk als ze niet ziek was (Luchtwegproblemen). En als ik ook maar het kleinste onderbuikgevoel had dat er iets mis was mochten we meteen langskomen. Is een heel fijn gevoel om zo iemand achter je te hebben staan die je serieus neemt.
zondag 10 december 2017 22:11
Verwar je het wegkijken (hoofd wegdraaien?) misschien met overstrekken?
Prematuren kunnen veel overstrekken.
Zeker als het is rond boertijd, oftewel oncomfortabel zijn, kan ik het overstrekken indenken.
Buidelen, knuffelen, drinken en luiers. Dat zijn je doelstellingen de eerste weken.
De was, stofzuigen, opruimen, ....vergeet het!
En echt: slaap als hij slaapt.
Prematuren kunnen veel overstrekken.
Zeker als het is rond boertijd, oftewel oncomfortabel zijn, kan ik het overstrekken indenken.
Buidelen, knuffelen, drinken en luiers. Dat zijn je doelstellingen de eerste weken.
De was, stofzuigen, opruimen, ....vergeet het!
En echt: slaap als hij slaapt.
zondag 10 december 2017 22:13
Ik bedoel met wegkijken dat de oogjes nog niet focussen en een lege blik.
Overstrekken gebeurde hier ook, maar dan was ze gewoon opeens zo stijf als een plankje en dan ging ik gewoon maar weer even heel rustig met 'r zitten en lieve woordjes fluisteren.
Overstrekken gebeurde hier ook, maar dan was ze gewoon opeens zo stijf als een plankje en dan ging ik gewoon maar weer even heel rustig met 'r zitten en lieve woordjes fluisteren.
Dat de diva's even hun device erbij melden is het devies.
zondag 10 december 2017 22:14
Wat ik me nog bedacht in aanvulling op het badje wat je noemt: mij is erg afgeraden om zl vaak in badje te doen (ivm afkoelen, maar ook ivm tere prematuur-huid). Hij is in de ziekehuisperiode ook maar een keer in badje geweest en toen hij thuis was het eerste halfjaar maar eens per 1,5 week. Nou koelde zl bij ons nig wel veel af tijdens/na het badje dus dat speelde wel mee.
zondag 10 december 2017 22:17
Ja, dat deden wij ook: eens in de week in bad, zonder zeep, hooguit met wat olie. Bij vaker in bad begon dat rode huidje meteen te schilferen, dus dat deden we niet. De instructies van het ziekenhuis waren anders bij ons, twee keer in de week moest ik haar in bad doen van hen. Maar ze konden me wel meer vertellen, dat deden we dus mooi niet!
Dat de diva's even hun device erbij melden is het devies.
zondag 10 december 2017 22:21
Hier ook een prematuur mama.
Mijn dochter is met 31 weken geboren en ik herken wat je zegt.
Ik heb heel erg met mijn gevoel in de knoop gezeten. Het falen van mijn lichaam, dat er zo veel emoties komen kijken maar dat je niets voelt en op automatische piloot overgaat (ik durfde niet blij te zijn want ging ze het wel overleven maar ik durfde ook noet angstig te zijn omdat ik het lot niet wilde tarten? Maar ook nooit de vraag durven stellen aan de KA).
Het programma van het ziekenhuis volgen en niet zomaar je kind kunnen pakken om te knuffelen, dat ik pas na een week daadwerkelijk zag dat ze een meid was, dat ik pas na 3 weken zag dat ze haar had enz enz.
Is bij jou medisch maatschappelijk werk aangeboden? Dat heeft mij enorm geholpen om alles te relativeren. Daarnaast zoals eerder genoemd veel buidelen/dragen in een draagdoek heeft mij enorm geholpen bij het binden met mijn dochter.
De tweede is op tijd geboren en wat hierboven ook al is gezegd hang niet veel aan kraamzorg (voorheen dacht ik makkelijk praten jij hebt tenminste een normale kraamtijd gehad) die een gebruiksaanwijzing heeft voor je kind want die is er niet.
Je moet jezelf gaan vertrouwen en op je gevoel afgaan.
Mijn dochter is met 31 weken geboren en ik herken wat je zegt.
Ik heb heel erg met mijn gevoel in de knoop gezeten. Het falen van mijn lichaam, dat er zo veel emoties komen kijken maar dat je niets voelt en op automatische piloot overgaat (ik durfde niet blij te zijn want ging ze het wel overleven maar ik durfde ook noet angstig te zijn omdat ik het lot niet wilde tarten? Maar ook nooit de vraag durven stellen aan de KA).
Het programma van het ziekenhuis volgen en niet zomaar je kind kunnen pakken om te knuffelen, dat ik pas na een week daadwerkelijk zag dat ze een meid was, dat ik pas na 3 weken zag dat ze haar had enz enz.
Is bij jou medisch maatschappelijk werk aangeboden? Dat heeft mij enorm geholpen om alles te relativeren. Daarnaast zoals eerder genoemd veel buidelen/dragen in een draagdoek heeft mij enorm geholpen bij het binden met mijn dochter.
De tweede is op tijd geboren en wat hierboven ook al is gezegd hang niet veel aan kraamzorg (voorheen dacht ik makkelijk praten jij hebt tenminste een normale kraamtijd gehad) die een gebruiksaanwijzing heeft voor je kind want die is er niet.
Je moet jezelf gaan vertrouwen en op je gevoel afgaan.
zondag 10 december 2017 22:30
Hier ook moeder van een prematuur kindje. Ik heb zelf enorm veel aan het ToP programma (gehad). Via dit programma is er de eerste periode wekelijks een fysio thuis langs gekomen welke meekijkt naar ontwikkeling en bijvoorbeeld het overstrekken. Maar zij heeft me vooral geholpen met leren mijn zoon te lezen, hoe je bepaalde gebaren als hoofd wegdraaien enz. Kan interpreteren. Programma is geloof ik voor kindjes welke of onder de 1500 gr waren of onder 32 weken geboren. Ik weet niet of je er voor in aanmerking zou komen, maar misschien het uitzoeken waard... Zoon is inmiddels bijna 8 maanden en de fysio komt nog steeds elke maand langs. Ik heb aan haar advies vaak veel meer als aan het CB.
zondag 10 december 2017 22:35
Ah, je was me net voor
ben dus niet de enige die hier veel aan heeft gehad!
zondag 10 december 2017 22:47
Ja zeker! Wij hebben het een jaar gehad en nu ik de vergelijking heb met kraamzorg bij de tweede veel meer aan gehad dan aan kraamzorgBurgervddag schreef: ↑10-12-2017 22:35Ah, je was me net voor
