Kinderen
alle pijlers
Rapley?
maandag 31 augustus 2009 om 20:09
Er is vast al eens een topic over geweest, maar ik zie het er niet meer bij staan. Vandaar een nieuw.
Vanavond mijn kleine meisje van 6 maanden, a la Rapley, een stukje bloemkool (gekookt) in haar handen gegeven. Ze lachte ernaar, probeerde het te pletten, smeet het door de kamer en stopte het toen in haar mond. Zonder blikken of blozen begon ze te kauwen. Leuk, ik was trots . Maar toen had ze een klein stukje in haar mond dat achterin haar mond bleef hangen. Er gebeurde niet echt iets engs, maar het zweet brak me uit. Hoe doen de fanatieke Rapley-aanhangers dit? Voor de goede orde: ik ben geen aanhanger, het lijkt me gewoon een leuke manier van leren eten. Maarre, best eng eigenlijk .
Vanavond mijn kleine meisje van 6 maanden, a la Rapley, een stukje bloemkool (gekookt) in haar handen gegeven. Ze lachte ernaar, probeerde het te pletten, smeet het door de kamer en stopte het toen in haar mond. Zonder blikken of blozen begon ze te kauwen. Leuk, ik was trots . Maar toen had ze een klein stukje in haar mond dat achterin haar mond bleef hangen. Er gebeurde niet echt iets engs, maar het zweet brak me uit. Hoe doen de fanatieke Rapley-aanhangers dit? Voor de goede orde: ik ben geen aanhanger, het lijkt me gewoon een leuke manier van leren eten. Maarre, best eng eigenlijk .
maandag 31 augustus 2009 om 20:12
Ik kan je niet helpen, mijn zoon (6 mnd) bijt gewoon meteen als een soort weerwolf een zo groot mogelijk stuk af en schrokt dat zonder kauwen achterin zijn keel. Na 3x gruwelijk verslikken, kokhalzen en ander paniekerig gedoe zijn wij er voor nu mee opgehouden.
Gevaarlijk of niet, je moet er in ieder geval stalen zenuwen voor hebben, en een relaxed kind dat geen schrokop is.
Gevaarlijk of niet, je moet er in ieder geval stalen zenuwen voor hebben, en een relaxed kind dat geen schrokop is.
maandag 31 augustus 2009 om 20:18
Hai,
Hier ook geen fanatieke aanhanger, maar wel (semi) mee begonnen bij zoon (nu 2). Heb niet direct stukken gegeven, maar wel grof geprakt als eerste hap, vrij snel gevolgd door stukjes. Ook hier is wel eens iets blijven hangen en wij hebben altijd geprobeerd daar heel rustig op te reageren. Zacht op de rug kloppen, proberen te laten hoesten. Ook duidelijk benoemd dat zoon moest hoesten, zodat hij tzt het woord ook herkende en daarwerkelijk zelf ging ophoesten als er iets bleef hangen.
Daarna pas de kamer uitlopen en schrikreactie vertonen pffffffff want af en toe is het wel gewoon echt schrikken en wordt je wel echt even getest...........
Vond het in het begin heel eng, maar ben nu heel blij dat we het gedaan hebben zoals we gedaan hebben. Zoon eet vrij makkelijk, schrikt niet van voedsel met een wat andere structuur dan anders. En moet eerlijk zeggen dat het ook heel makkelijk is wanneer je ergens anders eet of uit eten gaat en je kind gewoon van je bord mee eet.
Meestal zijn het de mensen uit de omgeving (met name opa's en oma's) die heel schrikkerig en bang reageren. Maar gewoon doorzetten op de manier waarop je zelf wilt, of het nu 100% rapley is of een combi.
Veel plezier en succes!
Hier ook geen fanatieke aanhanger, maar wel (semi) mee begonnen bij zoon (nu 2). Heb niet direct stukken gegeven, maar wel grof geprakt als eerste hap, vrij snel gevolgd door stukjes. Ook hier is wel eens iets blijven hangen en wij hebben altijd geprobeerd daar heel rustig op te reageren. Zacht op de rug kloppen, proberen te laten hoesten. Ook duidelijk benoemd dat zoon moest hoesten, zodat hij tzt het woord ook herkende en daarwerkelijk zelf ging ophoesten als er iets bleef hangen.
Daarna pas de kamer uitlopen en schrikreactie vertonen pffffffff want af en toe is het wel gewoon echt schrikken en wordt je wel echt even getest...........
Vond het in het begin heel eng, maar ben nu heel blij dat we het gedaan hebben zoals we gedaan hebben. Zoon eet vrij makkelijk, schrikt niet van voedsel met een wat andere structuur dan anders. En moet eerlijk zeggen dat het ook heel makkelijk is wanneer je ergens anders eet of uit eten gaat en je kind gewoon van je bord mee eet.
Meestal zijn het de mensen uit de omgeving (met name opa's en oma's) die heel schrikkerig en bang reageren. Maar gewoon doorzetten op de manier waarop je zelf wilt, of het nu 100% rapley is of een combi.
Veel plezier en succes!
maandag 31 augustus 2009 om 20:31
Hier een onbewuste Rapley-er. Toen mijn kersjes zooud waren bestond het hele rappley nog niet namelijk. maar potjes vonden ze vies en gepureerd kreeg ik er ook niet in. Dus kregen ze het eten dan maar heel. En dat ging best goed. Wel wat kokhalsreflexen en het erin proppen om daarna tot de ontdekking te komen dat het niet paste (en dan kreeg mamma de zooi weer terug, iew), maar al met al ging het goed. Niet te grote stukken geven in het begin (dan kunnen ze niet een hele banaan in een keer naar binnen proppen) en niet schrikken van bijvoorbeeld kokhalzen. Dat is alleen maar goed (ja echt), want zo zorgt het lichaam dat ze er niet in stikken. Daarbij leren ze van kokhalzen heel snel dat eten achter in je keel stouwen niet echt lekker is.
maandag 31 augustus 2009 om 21:09
Wij geven vuistgrote stukken of staafjes.
De kokhalsreflex is heel natuurlijk, die zit eerst vrij ver voorin en naarmate je kind meer went aan vast voedsel gaat die naar achteren. Wij hebben een paar keer gehad dat Bloemetje moest kokhalzen of zich een beetje verslikte, maar we wisten dat dat kon gebeuren en schrokken er niet echt van (we keken natuurlijk wel toe met de handen bij haar in de buurt). Vond het wel mooi om te zien hoe ze dat zelf op kan lossen.
Het ging hier supersnel, we zijn anderhalve maand geleden begonnen en ze valt nu vol enthousiasme aan op haar bordje worteltjes/boontjes/courgette/whatever, pakt haar eten er tamelijk netjes uit en begint lekker te knagen. Verslikken doet ze bijna nooit, kokhalzen heeft ze al weken niet meer gedaan.
En de opa's en oma's vinden het hier hartstikke leuk om te zien (maar ze hebben dan ook al bij andere kinderen gezien hoe zelfstandig die eten met een jaar)
De kokhalsreflex is heel natuurlijk, die zit eerst vrij ver voorin en naarmate je kind meer went aan vast voedsel gaat die naar achteren. Wij hebben een paar keer gehad dat Bloemetje moest kokhalzen of zich een beetje verslikte, maar we wisten dat dat kon gebeuren en schrokken er niet echt van (we keken natuurlijk wel toe met de handen bij haar in de buurt). Vond het wel mooi om te zien hoe ze dat zelf op kan lossen.
Het ging hier supersnel, we zijn anderhalve maand geleden begonnen en ze valt nu vol enthousiasme aan op haar bordje worteltjes/boontjes/courgette/whatever, pakt haar eten er tamelijk netjes uit en begint lekker te knagen. Verslikken doet ze bijna nooit, kokhalzen heeft ze al weken niet meer gedaan.
En de opa's en oma's vinden het hier hartstikke leuk om te zien (maar ze hebben dan ook al bij andere kinderen gezien hoe zelfstandig die eten met een jaar)
maandag 31 augustus 2009 om 21:29
maandag 31 augustus 2009 om 22:04
Mijn ervaring is dat kinderen zich echt niet zo snel verslikken, hoewel dat misschien wel zo lijkt. Ik zat er in het begin als een havik bovenop, maar heb eigenlijk ooit echt hoeven ingrijpen. De kokhalsreflex regelt het namelijk zelf wel.
Het went, echt waar (maar ik heb me wel eerst even laten informeren hoe je het eruit zou moeten krijgen )
Het went, echt waar (maar ik heb me wel eerst even laten informeren hoe je het eruit zou moeten krijgen )
maandag 31 augustus 2009 om 22:10
Toch schijnt het echt zo te zijn dat er kinderen zijn die gewoon niet kauwen, maar alles naar binnen schrokken, alsof ze ze inademen zeg maar. En dat lijkt me toch niet prettig, want dan gaat het echt om flinke en stevige stukken (banaan, aardappel etc kan echt de boel goed blokkeren). Maar misschien dat ik over een paar weken nog eens met kleinere stukjes ga proberen. Ik blijf het een leuk idee vinden!
maandag 31 augustus 2009 om 22:16
MissMara: sorry, het lijkt inderdaad alsof ik jouw post in twijfel trek maar dat bedoel ik niet zo. Er zijn natuurlijk wel kinderen die schrokken en zich zo snel verslikken.
Ik bedoel meer dat het -ook als het wel goed gaat- soms net lijkt of een kind zich verslikt, maar dan gaat het met wat kokhalzen vanzelf over.
Wat gebeurt er als het stuk zo groot is dat het niet in een keer naar binnen kan? Bijvoorbeeld een peer dat je zo hebt geschild dat hij het kan vasthouden, maar wel moet afbijten om naar binnen te krijgen?
Ik bedoel meer dat het -ook als het wel goed gaat- soms net lijkt of een kind zich verslikt, maar dan gaat het met wat kokhalzen vanzelf over.
Wat gebeurt er als het stuk zo groot is dat het niet in een keer naar binnen kan? Bijvoorbeeld een peer dat je zo hebt geschild dat hij het kan vasthouden, maar wel moet afbijten om naar binnen te krijgen?
maandag 31 augustus 2009 om 22:21
quote:lara1978 schreef op 31 augustus 2009 @ 22:16:
Wat gebeurt er als het stuk zo groot is dat het niet in een keer naar binnen kan? Bijvoorbeeld een peer dat je zo hebt geschild dat hij het kan vasthouden, maar wel moet afbijten om naar binnen te krijgen?yammini krijgt een halve peer/perzik met een of twee gaten erin gemaakt met een appelboor. zodat ze het makkelijk kan vasthouden maar wel moet afhappen en het niet in zn geheel naar binnen kan proppen
Wat gebeurt er als het stuk zo groot is dat het niet in een keer naar binnen kan? Bijvoorbeeld een peer dat je zo hebt geschild dat hij het kan vasthouden, maar wel moet afbijten om naar binnen te krijgen?yammini krijgt een halve peer/perzik met een of twee gaten erin gemaakt met een appelboor. zodat ze het makkelijk kan vasthouden maar wel moet afhappen en het niet in zn geheel naar binnen kan proppen
maandag 31 augustus 2009 om 22:26
quote:lara1978 schreef op 31 augustus 2009 @ 22:16:
Wat gebeurt er als het stuk zo groot is dat het niet in een keer naar binnen kan? Bijvoorbeeld een peer dat je zo hebt geschild dat hij het kan vasthouden, maar wel moet afbijten om naar binnen te krijgen?
Wat ik nu heb gezien duwt (propt) hij met kracht zoveel mogelijk naar binnen tot zijn mond volzit en dan gaat hij slikken, en dus meteen kokhalzen. Maar een heel rijpe peer heb ik nog niet gegeven. Wel gare bloemkool bijv, maar ook daar stampte hij een hele stronk zo achterin zijn keel, om hard te gaan hoesten, kokhalzen, rood aan te lopen, en nadat hij het er (grotendeels zelf) had uitgewerkt, heel hard te huilen.
Als je dat een paar keer hebt gezien dan kun je nog zo zwart op wit zien staan dat kokhalzen normaal en gezond is en dat het eigenlijk bijna altijd wel goed gaat (oid), maar dan is je vertrouwen wel een beetje weg. En ik heb ook een baby van net 6 maanden, dus ik heb besloten hem eerst even te laten wennen aan het concept van slikken en 'kauwen' enzo, voordat ik weer stukken aanbied.
Wat gebeurt er als het stuk zo groot is dat het niet in een keer naar binnen kan? Bijvoorbeeld een peer dat je zo hebt geschild dat hij het kan vasthouden, maar wel moet afbijten om naar binnen te krijgen?
Wat ik nu heb gezien duwt (propt) hij met kracht zoveel mogelijk naar binnen tot zijn mond volzit en dan gaat hij slikken, en dus meteen kokhalzen. Maar een heel rijpe peer heb ik nog niet gegeven. Wel gare bloemkool bijv, maar ook daar stampte hij een hele stronk zo achterin zijn keel, om hard te gaan hoesten, kokhalzen, rood aan te lopen, en nadat hij het er (grotendeels zelf) had uitgewerkt, heel hard te huilen.
Als je dat een paar keer hebt gezien dan kun je nog zo zwart op wit zien staan dat kokhalzen normaal en gezond is en dat het eigenlijk bijna altijd wel goed gaat (oid), maar dan is je vertrouwen wel een beetje weg. En ik heb ook een baby van net 6 maanden, dus ik heb besloten hem eerst even te laten wennen aan het concept van slikken en 'kauwen' enzo, voordat ik weer stukken aanbied.
maandag 31 augustus 2009 om 22:31
Iets te ethousiast dus...?
Misschien kun je het zelf voor hem vasthouden terwijl hij afhapt? Of accepteert hij dat niet? Als dat allemaal niet werkt dan zou ik er ook even mee wachten denk ik. Het moet allemaal wel leuk blijven natuurlijk.
Nouja, en anders pureer je het, maar gewoon niet te erg, zodat je nog enigszins stukjes terugproeft.
Misschien kun je het zelf voor hem vasthouden terwijl hij afhapt? Of accepteert hij dat niet? Als dat allemaal niet werkt dan zou ik er ook even mee wachten denk ik. Het moet allemaal wel leuk blijven natuurlijk.
Nouja, en anders pureer je het, maar gewoon niet te erg, zodat je nog enigszins stukjes terugproeft.
maandag 31 augustus 2009 om 23:06
Bedankt voor de tips, ik ga toch nog maar eens wat experimenteren, misschien met hele kleine stukjes banaan ofzo. Ik gun hem wel om zelf te eten, maar hij kreeg vanavond bijv een paar slierten spaghetti te pakken (leuke foto Yam! ) en die stopte hij me iets te enthousiast ver acher in zijn keel. Misschien moet ik hem trouwens alleen eten voorschotelen als hij helemaal verzadigd is, scheelt vast in het 'enthousiasme'/schrokkerigheid.
maandag 31 augustus 2009 om 23:20
MM, ik geef sowieso pas eten na een voeding ivm het in stand houden van de bv op lange termijn. Klinkt alsof je daar wel een punt mee hebt!
Mika, de Rapley-methode houdt in dat je kind de bijvoeding zelf eet. Je biedt het eten aan in stukjes, je kind pakt het op en stopt het in de mond. Het kind bepaalt zelf hoeveel er gegeten wordt Als het daar aan toe is, gaat het kauwen en doorslikken, daarvóór wordt het eten er weer uitgewerkt. Dat is het idee erachter. Voordelen die veel worden genoemd: kind eet snel zelfstandig, leert structuren en smaken van afzonderlijke etenswaren herkennen, onderzoekt en experimenteert, en wordt motorisch gestimuleerd. Uitgebreidere info o.a. hier
Mika, de Rapley-methode houdt in dat je kind de bijvoeding zelf eet. Je biedt het eten aan in stukjes, je kind pakt het op en stopt het in de mond. Het kind bepaalt zelf hoeveel er gegeten wordt Als het daar aan toe is, gaat het kauwen en doorslikken, daarvóór wordt het eten er weer uitgewerkt. Dat is het idee erachter. Voordelen die veel worden genoemd: kind eet snel zelfstandig, leert structuren en smaken van afzonderlijke etenswaren herkennen, onderzoekt en experimenteert, en wordt motorisch gestimuleerd. Uitgebreidere info o.a. hier
dinsdag 1 september 2009 om 08:42
MissMara ik gaf ze in het begin geen grote stukken. In de stoel, twee of drie kleine stukjes voor hun neus en laat maar gaan. Een druif of kers vonden ze ook lollig. Daar valt weinig mee te schrokken. (Wel mee te vingervoetballen ). Of geef je kindje een vorkje (geen ijzeren, maar zo een speciaal babyding) met een stukje eraan. Was hier ook een hit.
dinsdag 1 september 2009 om 08:44
Mika, het geeft wat zooi in het begin (tip, leg een bureaustoelplaat onder de kinderstoel), maar op den duur is het prettiger. Geen gedoe met potjes, geen kind dat stukjes weigert te eten, als je onderweg bent geeft je gewoon een stukje appel in plaats van potje, lepeltje en slab mee te slepen. Ze knaagden hier met een jaar al op komkommer en worteltjes.
