Kinderen
alle pijlers
Single Mums
maandag 23 februari 2009 om 20:37
Inmiddels is dit een single mums topic waar we ervaringen kunnen delen die je als single mum tegenkomt.
Kan van alles zijn........
Iedereen is welkom en kan meeschrijven.
Ik laat mijn oorspronkelijke openingspost nog wel staan omdat het nog niet is afgehandeld en er dus ook nog voer gesproken word.
HalloIk zal proberen het allemaal zo duidelijk mogelijk te omschrijven hoe de situatie is en wat er tot nu toe is voor gevallen.Best lang verhaal..........sorryMijn zoontje van 4,5 geeft de laatste weken zeer regelmatig, paar keer per week aan dat hij niet meer naar zijn vader wil.Er zit een stijgende lijn in de manier waarop hij het kenbaar maakt aan mij.Hij huilt steeds intensiever.Mijn ex en ik zijn nu bijna 4 jaar gescheiden.Zoon was toen 9 maanden.Hij is vanaf het begin elk weekend naar zijn vader geweest.Misschien 1 of 2 keer niet door omstandigheden en dan in overleg.De scheiding was voor mij erg heftig en heb er lang over gedaan om weer de boel op de rails te krijgen.Ik ben naar zoon toe altijd positief over zijn vader geweest. De leuke dingen benoemen, Zijn vader ook wel eens benoemen als dat zo uitkomt.Zijn vader heeft nu ongeveer 3,5 jaar een relatie en met haar kon hij het vanaf het begin erg goed vinden. Ze behandeld hem alsof hij van haar is(positief bedoeld)Sinds augustus vorig jaar hebben hun nu samen eenb kindje.Hier word zoon erg bij betrokken zowel tijdens de zwangerschap als nu bij de verzorging, badderen fles geven spelen, buggy duwen enz enzOok zorgen ze er voor dat hij nog wel aandacht alleen van zijn vader rkijgt door af en toe ff wat samen te doen buiten de deur of tijdens slapen van baby een spelletje te doen enzo.Sinds een maand zegt zoon regelmatig dat hij niet naar papa toe wil.Ik vraag dan waarom en de antwoorden die ik dan krijg varieren van ik wil bij jou blijven of papa is strenger dan jou(wat ook zo is)Ook zegt hij regelmatig dat hij mij dan zo mist.Vorige week vroeg hij zo ineens waarom papa en ik niet meer verliefd op elkaar zijn.....Ik was stomverbaasd............huh..........die zag ik niet aankomen.Hem verteld dat wij erg veel ruzie hadden en dat het daarom niet meer gezellig was samen.Ik heb het expres zo neutraal mogelijk gehouden omdat ik vind dat zoon nu in ieder geval nog niks met de oorzaak van onze scheiding te maken heeft.Vervolgens vroeg hij of papa toen zijn vriendin heeft leren kennen.Ik antwoorde hier bevestigend op .Vervolgens begint zoon enorm te huilen...Ik mis je zo mama ik wil niet meer .Ik heb geprobeerd een gesprekje aan te gaan met hem.Heb hem vragen gesteld over of hij misschien bij papa wil wonen, dat hij zijn broertje mist, is hun huis mooier of hier.Misschien vreemd maar zo probeerde ik een beetje zijn gedachtengang duidelijk te krijgen.Ik heb hem steeds duidelijk gezegt dat papa en vriendin ook erg graag voor hem willen zorgen en ook heel veel van hem houden.Vervolgens heb ik hem gezegt dat als hij papa mist hij hem altijd mag bellen.Of hij dat nu ook wilde.Nee nu niet, 2 minuten later, mama ik wil papa wel bellen.Prima hier komt papa.......Papa praat ff met hem en vraagt oa aan hem hoe hij zich voelt.En standaard antwoord is dan.........goedNu reageerde hij heel timide met ..........Ik weet het niet, met een snik.....Papa was verbaasd en ik zei dat iuk het hem zo uitzou leggen.Ex is ff langsgewest maar zoon wilde het er met hem niet over hebben........Vanavond was het weer raak........huilen en intens verdrietig......Ik wil ECHT niet meer mama.............echt nietEn ik wist gewoon niet meer wat ik moest zeggen......Ik wil hem troosten en hem het gevoel geven dat ik hem heel serieus neem maar hij zal wel naar zijn vader gaan.......Op deze momenten baal ik zo...........voel ik me zo machteloos, en schuldig.............Ik doe er alles aan dat hij er zo weinig mogelijk last van heeft maar het lukt dus niet om te voorkomen dat hij er last van heeft en zijnb verdriet er over heeft...Ik vind van alles van mijn ex...............negatief danMaar............hij is wel de vader, wil graag ene goede band hebben en hij heeft het er niet slecht volgens mij, gewoon goed.Wat wil ik hier nu mee?Misschien tips , herkenning, schop onder de kont........
Kan van alles zijn........
Iedereen is welkom en kan meeschrijven.
Ik laat mijn oorspronkelijke openingspost nog wel staan omdat het nog niet is afgehandeld en er dus ook nog voer gesproken word.
HalloIk zal proberen het allemaal zo duidelijk mogelijk te omschrijven hoe de situatie is en wat er tot nu toe is voor gevallen.Best lang verhaal..........sorryMijn zoontje van 4,5 geeft de laatste weken zeer regelmatig, paar keer per week aan dat hij niet meer naar zijn vader wil.Er zit een stijgende lijn in de manier waarop hij het kenbaar maakt aan mij.Hij huilt steeds intensiever.Mijn ex en ik zijn nu bijna 4 jaar gescheiden.Zoon was toen 9 maanden.Hij is vanaf het begin elk weekend naar zijn vader geweest.Misschien 1 of 2 keer niet door omstandigheden en dan in overleg.De scheiding was voor mij erg heftig en heb er lang over gedaan om weer de boel op de rails te krijgen.Ik ben naar zoon toe altijd positief over zijn vader geweest. De leuke dingen benoemen, Zijn vader ook wel eens benoemen als dat zo uitkomt.Zijn vader heeft nu ongeveer 3,5 jaar een relatie en met haar kon hij het vanaf het begin erg goed vinden. Ze behandeld hem alsof hij van haar is(positief bedoeld)Sinds augustus vorig jaar hebben hun nu samen eenb kindje.Hier word zoon erg bij betrokken zowel tijdens de zwangerschap als nu bij de verzorging, badderen fles geven spelen, buggy duwen enz enzOok zorgen ze er voor dat hij nog wel aandacht alleen van zijn vader rkijgt door af en toe ff wat samen te doen buiten de deur of tijdens slapen van baby een spelletje te doen enzo.Sinds een maand zegt zoon regelmatig dat hij niet naar papa toe wil.Ik vraag dan waarom en de antwoorden die ik dan krijg varieren van ik wil bij jou blijven of papa is strenger dan jou(wat ook zo is)Ook zegt hij regelmatig dat hij mij dan zo mist.Vorige week vroeg hij zo ineens waarom papa en ik niet meer verliefd op elkaar zijn.....Ik was stomverbaasd............huh..........die zag ik niet aankomen.Hem verteld dat wij erg veel ruzie hadden en dat het daarom niet meer gezellig was samen.Ik heb het expres zo neutraal mogelijk gehouden omdat ik vind dat zoon nu in ieder geval nog niks met de oorzaak van onze scheiding te maken heeft.Vervolgens vroeg hij of papa toen zijn vriendin heeft leren kennen.Ik antwoorde hier bevestigend op .Vervolgens begint zoon enorm te huilen...Ik mis je zo mama ik wil niet meer .Ik heb geprobeerd een gesprekje aan te gaan met hem.Heb hem vragen gesteld over of hij misschien bij papa wil wonen, dat hij zijn broertje mist, is hun huis mooier of hier.Misschien vreemd maar zo probeerde ik een beetje zijn gedachtengang duidelijk te krijgen.Ik heb hem steeds duidelijk gezegt dat papa en vriendin ook erg graag voor hem willen zorgen en ook heel veel van hem houden.Vervolgens heb ik hem gezegt dat als hij papa mist hij hem altijd mag bellen.Of hij dat nu ook wilde.Nee nu niet, 2 minuten later, mama ik wil papa wel bellen.Prima hier komt papa.......Papa praat ff met hem en vraagt oa aan hem hoe hij zich voelt.En standaard antwoord is dan.........goedNu reageerde hij heel timide met ..........Ik weet het niet, met een snik.....Papa was verbaasd en ik zei dat iuk het hem zo uitzou leggen.Ex is ff langsgewest maar zoon wilde het er met hem niet over hebben........Vanavond was het weer raak........huilen en intens verdrietig......Ik wil ECHT niet meer mama.............echt nietEn ik wist gewoon niet meer wat ik moest zeggen......Ik wil hem troosten en hem het gevoel geven dat ik hem heel serieus neem maar hij zal wel naar zijn vader gaan.......Op deze momenten baal ik zo...........voel ik me zo machteloos, en schuldig.............Ik doe er alles aan dat hij er zo weinig mogelijk last van heeft maar het lukt dus niet om te voorkomen dat hij er last van heeft en zijnb verdriet er over heeft...Ik vind van alles van mijn ex...............negatief danMaar............hij is wel de vader, wil graag ene goede band hebben en hij heeft het er niet slecht volgens mij, gewoon goed.Wat wil ik hier nu mee?Misschien tips , herkenning, schop onder de kont........
donderdag 26 februari 2009 om 16:06
Bij mij zit er nog wel degelijk wat oud zeer, wat bij tijden nog flink de kop op steekt. Maar het is allemaal ook nog vrij recent (vanaf medio september vorig jaar de scheiding aangevraagd en begin februari was deze uitgesproken).
Ik heb dagen dat ik me prima voel en me ook weinig tot niets aantrek van ex. Maar moet ook eerlijk bekennen dat ik me nog vaak mee kan laten slepen in alle ellende die hij veroorzaakt heeft..
Wat alimentatie betreft: in het convenant is duidelijk bevestigd dat hij afziet van partneralimentatie. Wat de kinderalimentatie betreft: ik zal wel eens zien waar hij mee komt. Of dat redelijk is. Zo niet, dan kan ik altijd nog richting een rechter.
Maar om weer even terug te gaan naar waar we mee begonnen: hoe om te gaan met kinderen vs. je ex: ook mijn zoontje mag bij ex niet bang zijn in het donker. Ex doet bij het slapen gaan even een nachtlampje aan, maar doet deze na verloop van tijd weer uit. Immers, 'zonde van al het energieverbruik waar ik voor moet betalen dan!'
???
Ik heb dagen dat ik me prima voel en me ook weinig tot niets aantrek van ex. Maar moet ook eerlijk bekennen dat ik me nog vaak mee kan laten slepen in alle ellende die hij veroorzaakt heeft..
Wat alimentatie betreft: in het convenant is duidelijk bevestigd dat hij afziet van partneralimentatie. Wat de kinderalimentatie betreft: ik zal wel eens zien waar hij mee komt. Of dat redelijk is. Zo niet, dan kan ik altijd nog richting een rechter.
Maar om weer even terug te gaan naar waar we mee begonnen: hoe om te gaan met kinderen vs. je ex: ook mijn zoontje mag bij ex niet bang zijn in het donker. Ex doet bij het slapen gaan even een nachtlampje aan, maar doet deze na verloop van tijd weer uit. Immers, 'zonde van al het energieverbruik waar ik voor moet betalen dan!'
???
donderdag 26 februari 2009 om 18:31
zoon is nu naar zijn eerste zwemles.
Ik had er zooooo graag bij willen zijn
Ik had het ex la gevraagt maar helaas antwoord was niet zo enthousiast.
Vanmiddag vroeg zoon of ik ook mee ging, kon ik ook zien hoe goed hij al kan zwemmen
Vraag maar aan papa als hij je komt halen, als het van papa mag ga ik mee.
Helaas, volgens papa kon het niet
Volgende week ook niet maar misschien bij de derde keer.
Zoon accepteerde het en rende naar de auto. Hij had er zoveel zin in.
Bij mij sprongen er toch tranen in de ogen, hoe kinderachtig ik het zelf ook vind.
Vind het gewoon ook stom van mezelf hoor dat ik er zo graag bij wil zijn.
Vind het gewoon moeilijk om van die kleine hoogtepunten te missen.
Ik hoor het zo wel hoe het is geweest
Ik had er zooooo graag bij willen zijn
Ik had het ex la gevraagt maar helaas antwoord was niet zo enthousiast.
Vanmiddag vroeg zoon of ik ook mee ging, kon ik ook zien hoe goed hij al kan zwemmen
Vraag maar aan papa als hij je komt halen, als het van papa mag ga ik mee.
Helaas, volgens papa kon het niet
Volgende week ook niet maar misschien bij de derde keer.
Zoon accepteerde het en rende naar de auto. Hij had er zoveel zin in.
Bij mij sprongen er toch tranen in de ogen, hoe kinderachtig ik het zelf ook vind.
Vind het gewoon ook stom van mezelf hoor dat ik er zo graag bij wil zijn.
Vind het gewoon moeilijk om van die kleine hoogtepunten te missen.
Ik hoor het zo wel hoe het is geweest
donderdag 26 februari 2009 om 18:40
vrijdag 27 februari 2009 om 09:04
Zoon kwam helemaal blij weer thuis.
Was goed gegaan en was vooral leuk!!!
Alleen het van de kant in het water springen vond hij eng dus mocht hij zittend in het water plonsen.....
HIj had wel honger............
Dus lekker soepje met broodje voor hem gemaakt en daar heeft hij heelrijk van genoten.
Toen wilde hij ook nog ff met vriendin van mij bellen om te vertellen over zwemmen.
Ex had nauwleijks wat kunnen zien want dan moest je buiten staan in de regen verder is er niks te volgen.
f mxx,nzhnznzxjczzxnbzab zH zggg;gfggofodifodokkkjkfkkldkkjjnchjbxbxx xhxjxhhzhAghzzghzggxzgzfgzzgzznzhznzhzhzzjhzhxhzhx xnxzhxbxx nnc bbbzbjjswuuwhwuuwiuquqywywygssgedyuedyashydfus
boven staande is zoon zijn verhaal..........haha
Was goed gegaan en was vooral leuk!!!
Alleen het van de kant in het water springen vond hij eng dus mocht hij zittend in het water plonsen.....
HIj had wel honger............
Dus lekker soepje met broodje voor hem gemaakt en daar heeft hij heelrijk van genoten.
Toen wilde hij ook nog ff met vriendin van mij bellen om te vertellen over zwemmen.
Ex had nauwleijks wat kunnen zien want dan moest je buiten staan in de regen verder is er niks te volgen.
f mxx,nzhnznzxjczzxnbzab zH zggg;gfggofodifodokkkjkfkkldkkjjnchjbxbxx xhxjxhhzhAghzzghzggxzgzfgzzgzznzhznzhzhzzjhzhxhzhx xnxzhxbxx nnc bbbzbjjswuuwhwuuwiuquqywywygssgedyuedyashydfus
boven staande is zoon zijn verhaal..........haha
vrijdag 27 februari 2009 om 10:41
Ha ha, de nieuwe topic naam is in werking. Yoehoe!
Nou, gisteravond drama alom. Het is een heel verhaal, maar ik wil het graag kwijt, want de tranen zitten me nog steeds erg hoog...
Gisteren had mijn moeder als verrassing voor zoon een uitje met de trein naar de bioscoop geregeld. Iets waarvan wij beiden hadden gedacht dat hij dit helemaal leuk zou vinden.
Toen ik zoon 's avonds er naar vroeg was zijn reactie vrij lauwtjes. Mijn moeder vertelde dat hij de hele dag al een erg kort lontje had gehad, snel uit zijn hum en bozig. Ook ik merkte het gelijk bij thuiskomst: boos, opstandig en vervelend.
Later op de avond bleef dit zo: extreem boos als ik hem tot iets maande. Op enig moment zei ik dat het misschien goed was als hij eens met zijn knuffel ging gooien (die hij gebruikt als hij boos is). Hij pakt die knuffel op en begint keihard met dat ding tegen mij aan te slaan. Toen ik zei dat dit niet de bedoeling was, sloeg hij helemaal op tilt. 'Het is JOUW schuld, JOUW schuld!'. De tranen stroomden hem over zijn wangen en hij liep helemaal rood aan. Toen ik vroeg wat er dan mijn schuld was, riep hij : 'Het is JOUW schuld dat jullie uit elkaar zijn en dat ik verdrietig ben. Het komt door jou. Jij hebt pappa eerst pijn gedaan en daarna heeft pappa jou pas pijn gedaan!'
Toen ik hem wilde troosten, liet hij dit eerst niet toe en bleef gillend en huilend op bed liggen, duwde en trapte mij weg. Later werd hij rustiger en kwamer er nog opmerkingen als: 'Maar pappa houdt het allermeest van mij, van iedereen". En "Toen pappa nog bij ons woonde, was pappa hier de baas in huis, maar jij luisterde nooit naar pappa en toen kregen jullie ruzie, he mamma?'
Uiteindelijk een tijdje met hem zitten praten, uitgelegd dat het niemand's schuld is, dat dit iets is tussen papap en mama en dat wij samen hebben afgesproken om niet meer bij elkaar te wonen. Dat wij allebei enorm veel van hem houden, dat er niemand is die meer of minder van hem houdt, maar wij beiden even veel en dat ik het heel erg verdrietig voor hem vindt, maar dat het niet zo is, dat hij de enige is, dat er meer kindjes zijn van wie de pappa en de mamma niet meer samen wonen.
Pffff....wat een avond. En wat ben ik woedend! Ex is op deze manier volledig bezig om zoon stuk te maken. Hij is een fantastische basis aan het kweken voor het bekende loyaliteitsconflict, waarbij mamma stelselmatig wordt afgebroken. Hij brengt zoon in verwarring door hem te laten geloven dat oma I. niet van hem houdt ('want ik ben toch ook een klein kind mama, en oma I. houdt toch niet van kleine kinderen?'), zit kwaad over mij te spreken, laat zoon geloven dat het allemaal mama's schuld is, brengt het kind volledig in verwarring door hem te zeggen dat hij de waarheid niet mag vertellen...
Ik kan hem wel wurgen!
Ik ben benieuwd naar jullie reactie: wat is wijsheid: ex hier wel/niet op aanspreken. Kijk, wat dit alles met mij doet is allemaal nog tot daar aan toe, ik kan het nog redelijk relativeren en zien voor wat het is. Maar ik vraag me af of hij zich realiseert wat hij met dit gedrag teweeg brengt bij zoon, hoe hij hem doodongelukkig maakt zo, dat het kind gewoonweg niet meer weet wat/wie hij moet geloeven en wat hij met zijn emoties aan moet.
Als dit zo door gaat, dan denk ik aan bezoek onder toezicht straks. Ik laat niet toe dat hij met dit gedrag mijn kind helemaal de vernieling in helpt.
Nou, gisteravond drama alom. Het is een heel verhaal, maar ik wil het graag kwijt, want de tranen zitten me nog steeds erg hoog...
Gisteren had mijn moeder als verrassing voor zoon een uitje met de trein naar de bioscoop geregeld. Iets waarvan wij beiden hadden gedacht dat hij dit helemaal leuk zou vinden.
Toen ik zoon 's avonds er naar vroeg was zijn reactie vrij lauwtjes. Mijn moeder vertelde dat hij de hele dag al een erg kort lontje had gehad, snel uit zijn hum en bozig. Ook ik merkte het gelijk bij thuiskomst: boos, opstandig en vervelend.
Later op de avond bleef dit zo: extreem boos als ik hem tot iets maande. Op enig moment zei ik dat het misschien goed was als hij eens met zijn knuffel ging gooien (die hij gebruikt als hij boos is). Hij pakt die knuffel op en begint keihard met dat ding tegen mij aan te slaan. Toen ik zei dat dit niet de bedoeling was, sloeg hij helemaal op tilt. 'Het is JOUW schuld, JOUW schuld!'. De tranen stroomden hem over zijn wangen en hij liep helemaal rood aan. Toen ik vroeg wat er dan mijn schuld was, riep hij : 'Het is JOUW schuld dat jullie uit elkaar zijn en dat ik verdrietig ben. Het komt door jou. Jij hebt pappa eerst pijn gedaan en daarna heeft pappa jou pas pijn gedaan!'
Toen ik hem wilde troosten, liet hij dit eerst niet toe en bleef gillend en huilend op bed liggen, duwde en trapte mij weg. Later werd hij rustiger en kwamer er nog opmerkingen als: 'Maar pappa houdt het allermeest van mij, van iedereen". En "Toen pappa nog bij ons woonde, was pappa hier de baas in huis, maar jij luisterde nooit naar pappa en toen kregen jullie ruzie, he mamma?'
Uiteindelijk een tijdje met hem zitten praten, uitgelegd dat het niemand's schuld is, dat dit iets is tussen papap en mama en dat wij samen hebben afgesproken om niet meer bij elkaar te wonen. Dat wij allebei enorm veel van hem houden, dat er niemand is die meer of minder van hem houdt, maar wij beiden even veel en dat ik het heel erg verdrietig voor hem vindt, maar dat het niet zo is, dat hij de enige is, dat er meer kindjes zijn van wie de pappa en de mamma niet meer samen wonen.
Pffff....wat een avond. En wat ben ik woedend! Ex is op deze manier volledig bezig om zoon stuk te maken. Hij is een fantastische basis aan het kweken voor het bekende loyaliteitsconflict, waarbij mamma stelselmatig wordt afgebroken. Hij brengt zoon in verwarring door hem te laten geloven dat oma I. niet van hem houdt ('want ik ben toch ook een klein kind mama, en oma I. houdt toch niet van kleine kinderen?'), zit kwaad over mij te spreken, laat zoon geloven dat het allemaal mama's schuld is, brengt het kind volledig in verwarring door hem te zeggen dat hij de waarheid niet mag vertellen...
Ik kan hem wel wurgen!
Ik ben benieuwd naar jullie reactie: wat is wijsheid: ex hier wel/niet op aanspreken. Kijk, wat dit alles met mij doet is allemaal nog tot daar aan toe, ik kan het nog redelijk relativeren en zien voor wat het is. Maar ik vraag me af of hij zich realiseert wat hij met dit gedrag teweeg brengt bij zoon, hoe hij hem doodongelukkig maakt zo, dat het kind gewoonweg niet meer weet wat/wie hij moet geloeven en wat hij met zijn emoties aan moet.
Als dit zo door gaat, dan denk ik aan bezoek onder toezicht straks. Ik laat niet toe dat hij met dit gedrag mijn kind helemaal de vernieling in helpt.
vrijdag 27 februari 2009 om 11:00
YaYa,
Shit zeg. Ik denk dat je even je emotie moet laten zakken. Probeer jezelf niet mee te laten sleuren in het negatieve gevoel. Niet negatief praten over zijn vader. Niet doen! Hou jezelf in ere.
Ik weet niet of je moet reageren. Je ex weet dan wel dat hij je daarmee heeft en dus je kind kan gebruiken.
Probeer je zoon de ruimte te geven dat hij altijd open en eerlijk mag zijn tegen jou. Dat hij best negatieve dingen over jou mag zeggen en leg uit dat jij ze dan kan weerleggen. Jullie basis moet goed zijn en ik weet zeker als ik alles zo lees dat je het super goed doet.
Het is zo vervelend om te horen. Ik probeer Draak uit te leggen (alhoewel hij dit nooit zo als jouw zoon heeft gehad) dat we nu leven. Dat we het NU samen rooien en het leuk hebben.
Ach lieffie, mijn hart breekt voor je.
Liefs
Shit zeg. Ik denk dat je even je emotie moet laten zakken. Probeer jezelf niet mee te laten sleuren in het negatieve gevoel. Niet negatief praten over zijn vader. Niet doen! Hou jezelf in ere.
Ik weet niet of je moet reageren. Je ex weet dan wel dat hij je daarmee heeft en dus je kind kan gebruiken.
Probeer je zoon de ruimte te geven dat hij altijd open en eerlijk mag zijn tegen jou. Dat hij best negatieve dingen over jou mag zeggen en leg uit dat jij ze dan kan weerleggen. Jullie basis moet goed zijn en ik weet zeker als ik alles zo lees dat je het super goed doet.
Het is zo vervelend om te horen. Ik probeer Draak uit te leggen (alhoewel hij dit nooit zo als jouw zoon heeft gehad) dat we nu leven. Dat we het NU samen rooien en het leuk hebben.
Ach lieffie, mijn hart breekt voor je.
Liefs
Wie zonder zonde is gooie de eerste steen
vrijdag 27 februari 2009 om 11:09
Jeetje Yayaatje, heb het met open mond gelezen!
Ik kan niet anders zeggen dat je ex een gigantische lul is, sorry!
Hoe kan je nou tegen een ventje zeggen dat de papa meer van hem houd als de mama, dat doe je toch gewoon niet.
Ik zou ex er zeker op aan spreken, dan weet ie maar dat ie jou ermee heeft, hij heeft helemaal jullie zoontje ermee!
Wees eerlijk tegen je zoontje, zeg hem dat het je verdriet doet wat ie zegt, maar dat jij evenveel van hem houd als papa. Doe zeker niet zoals je ex, blijf (hoe moielijk ook) positief over papa. Negatief doe je dan maar lekker savonds aan de telefoon bij vriendinnen, of die boze oma L (die dus helemaal niet zo boos is, ze gaat immers met je zoon treinen en naar de bios, Heb je dat je zoontje verteld, dat als oma niet van kleine kinderen houd ze zoiets niet zou doen?)
Moeilijke situatie zeg, ik weet eigenlijk ook niet zo goed wat erop te zeggen, behalve dat je ex zo een lekkere basis aan het opbouwen is,
Ik kan niet anders zeggen dat je ex een gigantische lul is, sorry!
Hoe kan je nou tegen een ventje zeggen dat de papa meer van hem houd als de mama, dat doe je toch gewoon niet.
Ik zou ex er zeker op aan spreken, dan weet ie maar dat ie jou ermee heeft, hij heeft helemaal jullie zoontje ermee!
Wees eerlijk tegen je zoontje, zeg hem dat het je verdriet doet wat ie zegt, maar dat jij evenveel van hem houd als papa. Doe zeker niet zoals je ex, blijf (hoe moielijk ook) positief over papa. Negatief doe je dan maar lekker savonds aan de telefoon bij vriendinnen, of die boze oma L (die dus helemaal niet zo boos is, ze gaat immers met je zoon treinen en naar de bios, Heb je dat je zoontje verteld, dat als oma niet van kleine kinderen houd ze zoiets niet zou doen?)
Moeilijke situatie zeg, ik weet eigenlijk ook niet zo goed wat erop te zeggen, behalve dat je ex zo een lekkere basis aan het opbouwen is,
vrijdag 27 februari 2009 om 11:12
Dertigmin,
Dank je wel voor je snelle reactie. Fijn, dat er mensen mee willen denken.
Ik heb me - en zal me - nooit negatief uitlaten over zijn vader. Ook gisteravond niet na het bewuste incident. Het enige wat ik er over heb gezegd is dat ik begrijp dat het vervelend voor hem moet zijn als papa zulke dingen vertelt, omdat hij daarvan in de war raakt en dat ik papa zal vragen dit niet meer te doen.
Ik ben me er heel erg van bewust dat ik niet slecht praat over papa. Maar soms is het net alsof er dan 2 man het pleidooi voor papa bevechten: papa zelf, en mama ook nog eens. Van alle kanten wordt dus gezegd dat papa hartstikke lief voor hem is en dat hij een superpapa heeft.
Op zich prima, niks mis mee, maar als dan vervolgens de volgende stap is dat wordt verteld dat mama niet deugt, dan wordt het een beetje dubbelop allemaal.
Maar goed, dat is nog van het minste belang, wat mij betreft.
Het gaat mij veel meer om hoe zoon in de war is door al het gekokstoof van papa. Dat hij zoon opzet tegen oma, dat hij hem vertelt dat het de schuld van mama is dat wij uit elkaar zijn, dat papa veel meer van hem houdt dan mama.
Ik had ex gisteren een vraag per mail gestuurd (nog voordat dit zich allemaal voordeed). Hij reageerde nu net terug per mail dat hij me vanavond wel even zou bellen, oke?
Pffff....oke, dus hij gaat bellen. Op zich al helemaal geen zin in een gesprek met hem, maar tegelijkertijd dus wel een moment waarop ik hem spreek. Zit nog altijd in dubio wat te doen: hem hier wel of niet op aanspreken. Hem erop wijzen wat zijn gedrag met zoonlief doet.
Oh, hij zal het in alle toonaarden ontkennen tot hij erbij neervalt, maar het gaat mij er om dat hij zich bewust is van de uitwerking die dit heeft op zoonlief. Hoe verdrietig en in de war dat kind is door deze manipulaties van hem.
Maar goed, Dertigmin, jij denkt dus dat het het beste is om niets te zeggen? Ik heb er zo mijn twijfels bij...Kijk, dat ex mij wil raken, dat is overduidelijk en dat hij de liefde van zoon wil winnen ten koste van mij, ook dat is zonneklaar. Maar het gaat mij dus om de effecten die dit heeft op zoonlief. Hoe die hierop reageert en helemaal verdrietig en in de war is...
Dank je wel voor je snelle reactie. Fijn, dat er mensen mee willen denken.
Ik heb me - en zal me - nooit negatief uitlaten over zijn vader. Ook gisteravond niet na het bewuste incident. Het enige wat ik er over heb gezegd is dat ik begrijp dat het vervelend voor hem moet zijn als papa zulke dingen vertelt, omdat hij daarvan in de war raakt en dat ik papa zal vragen dit niet meer te doen.
Ik ben me er heel erg van bewust dat ik niet slecht praat over papa. Maar soms is het net alsof er dan 2 man het pleidooi voor papa bevechten: papa zelf, en mama ook nog eens. Van alle kanten wordt dus gezegd dat papa hartstikke lief voor hem is en dat hij een superpapa heeft.
Op zich prima, niks mis mee, maar als dan vervolgens de volgende stap is dat wordt verteld dat mama niet deugt, dan wordt het een beetje dubbelop allemaal.
Maar goed, dat is nog van het minste belang, wat mij betreft.
Het gaat mij veel meer om hoe zoon in de war is door al het gekokstoof van papa. Dat hij zoon opzet tegen oma, dat hij hem vertelt dat het de schuld van mama is dat wij uit elkaar zijn, dat papa veel meer van hem houdt dan mama.
Ik had ex gisteren een vraag per mail gestuurd (nog voordat dit zich allemaal voordeed). Hij reageerde nu net terug per mail dat hij me vanavond wel even zou bellen, oke?
Pffff....oke, dus hij gaat bellen. Op zich al helemaal geen zin in een gesprek met hem, maar tegelijkertijd dus wel een moment waarop ik hem spreek. Zit nog altijd in dubio wat te doen: hem hier wel of niet op aanspreken. Hem erop wijzen wat zijn gedrag met zoonlief doet.
Oh, hij zal het in alle toonaarden ontkennen tot hij erbij neervalt, maar het gaat mij er om dat hij zich bewust is van de uitwerking die dit heeft op zoonlief. Hoe verdrietig en in de war dat kind is door deze manipulaties van hem.
Maar goed, Dertigmin, jij denkt dus dat het het beste is om niets te zeggen? Ik heb er zo mijn twijfels bij...Kijk, dat ex mij wil raken, dat is overduidelijk en dat hij de liefde van zoon wil winnen ten koste van mij, ook dat is zonneklaar. Maar het gaat mij dus om de effecten die dit heeft op zoonlief. Hoe die hierop reageert en helemaal verdrietig en in de war is...
vrijdag 27 februari 2009 om 11:19
Dank je Maroon, voor je steun.
Het moeilijke is dat ex zich - zoals nu - altijd wentelt in volledige onschuld. Hij stuurt me nu dus doodleuk een mailtje van 'Ik bel je vanavond wel even, oke?'
Zo quasi vriendelijk, zich van geen kwaad bewust.
Terwijl ik dus via zoonlief nu van alles terughoor en zie waaruit ik opmaak hoe hij met hem praat, hoe hij hem bewerkt.
Het moeilijke is dat ex zich - zoals nu - altijd wentelt in volledige onschuld. Hij stuurt me nu dus doodleuk een mailtje van 'Ik bel je vanavond wel even, oke?'
Zo quasi vriendelijk, zich van geen kwaad bewust.
Terwijl ik dus via zoonlief nu van alles terughoor en zie waaruit ik opmaak hoe hij met hem praat, hoe hij hem bewerkt.
vrijdag 27 februari 2009 om 11:26
Moeilijk he, jij zit je op te vreten, en hij is zich (misschien wel echt) van geen kwaad bewust. Juist daarom zou ik het aankaarten. Hij zal dan natuurlijk aangeven dat het zo niet gegaan is en dat hij dat niet heeft gezegd en dat zoontje het verzint en bladiebla. Jij kunt dan kort en bondig aangeven dat het niet uitmaakt hoe het gegaan is, maar dat je liever hebt dat ex er een beetje op let, zodat jij weer een gezellig kindje thuis krijgt.
Zegt zij allemaal heel stoer, hoe vaak ik wel iets heb moeten slikken en er niks van heb gezegd, pfffffffffff.
Ben 1 keer goed uitgevallen, en dat heeft geloof ik wel effect gehad
Indertijd was ik door de scheiding etc depressief, en behoorlijk, zag het allemaal niet meer zitten en het leven kon me zogezegd gestolen worden. Ik sliep met behulp van temazepam, en was gewoon op. En toen had vriendin van ex het (gore) lef om mij te vertellen toen ik Snaak op kwam halen dat ze toch wel erg druk was geweest die dag. Ze waren naar het zwembad geweest en Snaak was niet te houden. En ik.. ik ontplofte! Het weekend als Snaak daar is is ze de zaterdag bij pake en beppe, omdat heitie werkt. Dus alleen zondags is ze feitelijk bij ex, en die zondag is ex dus ook nog samen met vriendin, en juist die ene dag in de 2 weken was hen al teveel. Ik heb met mijn vuist op tafel geslagen, gevraagd of ze gezien hebben hoeveel wallen ik had, hoe ik er aan toe was, en of ze mij hoorden klagen? Ik deed het immers de rest van de tijd alleen! Maar goed, als het teveel was zou ik Snaak voortaan wel thuis houden!
Het heeft heel lang geduurd voordat er weer eens iets van commentaar geleverd werd, haha.
Ik zou gewoon straks wat steekpunten voor jezelf op papier zetten, zo heb je vanavond tijdens het gesprek een beetje houvast, succes alvast!
Zegt zij allemaal heel stoer, hoe vaak ik wel iets heb moeten slikken en er niks van heb gezegd, pfffffffffff.
Ben 1 keer goed uitgevallen, en dat heeft geloof ik wel effect gehad
Indertijd was ik door de scheiding etc depressief, en behoorlijk, zag het allemaal niet meer zitten en het leven kon me zogezegd gestolen worden. Ik sliep met behulp van temazepam, en was gewoon op. En toen had vriendin van ex het (gore) lef om mij te vertellen toen ik Snaak op kwam halen dat ze toch wel erg druk was geweest die dag. Ze waren naar het zwembad geweest en Snaak was niet te houden. En ik.. ik ontplofte! Het weekend als Snaak daar is is ze de zaterdag bij pake en beppe, omdat heitie werkt. Dus alleen zondags is ze feitelijk bij ex, en die zondag is ex dus ook nog samen met vriendin, en juist die ene dag in de 2 weken was hen al teveel. Ik heb met mijn vuist op tafel geslagen, gevraagd of ze gezien hebben hoeveel wallen ik had, hoe ik er aan toe was, en of ze mij hoorden klagen? Ik deed het immers de rest van de tijd alleen! Maar goed, als het teveel was zou ik Snaak voortaan wel thuis houden!
Het heeft heel lang geduurd voordat er weer eens iets van commentaar geleverd werd, haha.
Ik zou gewoon straks wat steekpunten voor jezelf op papier zetten, zo heb je vanavond tijdens het gesprek een beetje houvast, succes alvast!
vrijdag 27 februari 2009 om 11:36
Jeetje wat een verhaal zeg!!!
Arm kind en arme jij, ja ook jij want is gewoon niet leuk als ex zo over jou praat naar zoon toe.
En het is ZO verwarrend voor ene kind......
Wat moet hij nou?
Je mag trots erop zijn dat hij zijn emoties wel heeft geuit bij jou! Hoe pijnlijk ok in dit geval.
Ik zou welmet ex gaan praten.
En om de volgende reden: Je zoon is hier de dupe van en dat maakt hem kapot, verwart en emotioneel uit balans.
Probeer in dat gesprek wel het bij de gevolgen voor je zoon te houden.
En zeg ook maar heel concreet dat als hij jou kapot wil maken hij dat niet voer de rug van zijn kind mag/hoeft te doen.
Jullie zijn gescheiden en daar hoeft zoon niet alle consequenties van te krijgen . tuurlijk helemaal niks gaat je never nooit niet lukken maar express schade toe brengen...........nee is niet te accepteren.
Naar je zoon toe blijf je doen over zijn vader zoals jij nu ook doet.
Niet negatief dus, maar wle met een kanttekening.
OP het moment dat zoon dingen uitspreekt als ik hou meer van je dan mama kun je dat best weerleggen en vind ik ook zeggen dat he tniet eerlijk is van papa om dat te zeggen.
Dus alleen ingaan op datgene wat zoon aangeeft en geen oude koeien uit de sloot halen enzo.........
Maar ow ik kan me je woede levendig voorstellen! Wat denkt hij wel en dan ook nog over de rug van jullie kind! Wat dnekt hij ermee te bereiken?
Meid sterkte ermee.
En mijn mening is misschien iets waar je wat mee kunt en anders lekker links laten liggen!!!!
knuffel
Arm kind en arme jij, ja ook jij want is gewoon niet leuk als ex zo over jou praat naar zoon toe.
En het is ZO verwarrend voor ene kind......
Wat moet hij nou?
Je mag trots erop zijn dat hij zijn emoties wel heeft geuit bij jou! Hoe pijnlijk ok in dit geval.
Ik zou welmet ex gaan praten.
En om de volgende reden: Je zoon is hier de dupe van en dat maakt hem kapot, verwart en emotioneel uit balans.
Probeer in dat gesprek wel het bij de gevolgen voor je zoon te houden.
En zeg ook maar heel concreet dat als hij jou kapot wil maken hij dat niet voer de rug van zijn kind mag/hoeft te doen.
Jullie zijn gescheiden en daar hoeft zoon niet alle consequenties van te krijgen . tuurlijk helemaal niks gaat je never nooit niet lukken maar express schade toe brengen...........nee is niet te accepteren.
Naar je zoon toe blijf je doen over zijn vader zoals jij nu ook doet.
Niet negatief dus, maar wle met een kanttekening.
OP het moment dat zoon dingen uitspreekt als ik hou meer van je dan mama kun je dat best weerleggen en vind ik ook zeggen dat he tniet eerlijk is van papa om dat te zeggen.
Dus alleen ingaan op datgene wat zoon aangeeft en geen oude koeien uit de sloot halen enzo.........
Maar ow ik kan me je woede levendig voorstellen! Wat denkt hij wel en dan ook nog over de rug van jullie kind! Wat dnekt hij ermee te bereiken?
Meid sterkte ermee.
En mijn mening is misschien iets waar je wat mee kunt en anders lekker links laten liggen!!!!
knuffel
vrijdag 27 februari 2009 om 11:37
Je hoeft ook echt niet te liegen tegen je zoontje. Je kan idd gewoon zeggen dat het je enorm raakt dat papa dat zo zegt maar dat papa heel veel van je zoontje houdt. (Net zoveel als jij).
Ik begrijp zo je gevoel. Heb je niet de neiging om de competitie aan te gaan? Ik moest mezelf altijd heel streng toe spreken als mij zoiets ter ore kwam. Zo van: "Nee, niet doen"
Ik begrijp zo je gevoel. Heb je niet de neiging om de competitie aan te gaan? Ik moest mezelf altijd heel streng toe spreken als mij zoiets ter ore kwam. Zo van: "Nee, niet doen"
Wie zonder zonde is gooie de eerste steen
vrijdag 27 februari 2009 om 11:39
vrijdag 27 februari 2009 om 11:44
Maroon,
Dank voor je tip. Dat ga ik zeker doen: een aantal dingen op papier zetten en er vooral geen scene van te maken. Gewoon te vertellen hoe ik zoonlief heb thuisgekregen en welk gedrag en uitspraken hij kwam en wat voor effect dit op hem heeft.
Ik zal hem vriendelijk verzoeken om zoon hier niet mee te belasten. Dat dit geen informatie is voor een 4-jarige. Een 4-jarige laat je lekker kind zijn en laat je spelen. En wanneer die behoefte heeft om te praten, dien je het gesprek dusdanig te sturen dat je het er te allen tijde voor waakt dat hij er een goed, gerust gevoel aan overhoudt. Zorg je ervoor dat je het zoon niet onnodig moeilijk maakt met belastende informatie over mama, oma. Informatie waar zoonlief niets mee kan, wat hij niet op waarde kan schatten en waar hij alleen maar onrustig en verdrietig van wordt.
Maar...dit is wel een terugkerend patroon hoor. Wel vaker dat ex uitspraken van dit kaliber deed (in eerdere fases heeft hij zelfs ronduit tegen zoon gezegd: 'Het is jouw schuld dat papa en mama uit elkaar zijn. Want omdat jij niet lief bent, krijgen papa en mama ruzie en daarom gaat papa nu ergens anders wonen'). Ja echt, je geloof het niet!
En pas nadat ik toen woedend, laaiend, ziedend hem hierop heb aangesproken, hoe hij het in godsnaam in zijn bolle kop haalde om dergelijke dingen te zeggen en wat hij hiermee bereikte, pas toen was het: 'Oh..nee, dat had ik niet moeten zeggen'. Duhhh....
En dan gaat het weer een tijdje goed, houdt hij zich weer even aan de afspraken totdat er weer een volgend moment komt.
Het erge aan alles vind ik hoe hij zoonlief hier mee beschadigd. Hoe hij op zijn manier stapelgek is met zoon en ondertussen absoluut niet schijnt te zien hoe hij hem bij tijden zó beschadigd.
Want eerst is het de schuld van zoon zelf dat papa en mama uit elkaar zijn, dan is het weer de schuld van mama...Echt...onvoorstelbaar...
Dank voor je tip. Dat ga ik zeker doen: een aantal dingen op papier zetten en er vooral geen scene van te maken. Gewoon te vertellen hoe ik zoonlief heb thuisgekregen en welk gedrag en uitspraken hij kwam en wat voor effect dit op hem heeft.
Ik zal hem vriendelijk verzoeken om zoon hier niet mee te belasten. Dat dit geen informatie is voor een 4-jarige. Een 4-jarige laat je lekker kind zijn en laat je spelen. En wanneer die behoefte heeft om te praten, dien je het gesprek dusdanig te sturen dat je het er te allen tijde voor waakt dat hij er een goed, gerust gevoel aan overhoudt. Zorg je ervoor dat je het zoon niet onnodig moeilijk maakt met belastende informatie over mama, oma. Informatie waar zoonlief niets mee kan, wat hij niet op waarde kan schatten en waar hij alleen maar onrustig en verdrietig van wordt.
Maar...dit is wel een terugkerend patroon hoor. Wel vaker dat ex uitspraken van dit kaliber deed (in eerdere fases heeft hij zelfs ronduit tegen zoon gezegd: 'Het is jouw schuld dat papa en mama uit elkaar zijn. Want omdat jij niet lief bent, krijgen papa en mama ruzie en daarom gaat papa nu ergens anders wonen'). Ja echt, je geloof het niet!
En pas nadat ik toen woedend, laaiend, ziedend hem hierop heb aangesproken, hoe hij het in godsnaam in zijn bolle kop haalde om dergelijke dingen te zeggen en wat hij hiermee bereikte, pas toen was het: 'Oh..nee, dat had ik niet moeten zeggen'. Duhhh....
En dan gaat het weer een tijdje goed, houdt hij zich weer even aan de afspraken totdat er weer een volgend moment komt.
Het erge aan alles vind ik hoe hij zoonlief hier mee beschadigd. Hoe hij op zijn manier stapelgek is met zoon en ondertussen absoluut niet schijnt te zien hoe hij hem bij tijden zó beschadigd.
Want eerst is het de schuld van zoon zelf dat papa en mama uit elkaar zijn, dan is het weer de schuld van mama...Echt...onvoorstelbaar...
vrijdag 27 februari 2009 om 11:45
pfffffffffffffff zit tegen mijn maandelijkse periode aan te hikken en voel me niet echt lekker.
Zoon is vandaag de hele dag vrij en heeft ook niet echt zijn dag geloof ik...........
Hebben net wel samen boven de douche schoongemaakt en alles gezogen.
Vooal de douche schoonmaken vind zoon geweldig en ik meot eerlijk bekennen dat hij het heel netjes doet en vaak nog zorgvuldiger dan hij.......
kreeg de vorige keer zelfs op mijn kop van hem...........moest de hoekjes ook goed schoonmaken.............haha
Knuffel werd ook nog gebadderd incl haren wassen en spetteren........
Toen afdrogen en als finising touch in de droger........
ach weer 2 handdoeken erbij in de wasmand........maar goed zoon had lol en dat was wel ff prettig
Morgen gaat zoon weer naar papa en heb ik ff rust.
Klinkt negatief misschien amar vind ik af en toe zo prettig en helaas ook noodzakelijk....
ff tijd voor mezelf en vooral bijslapen
Zoon is vandaag de hele dag vrij en heeft ook niet echt zijn dag geloof ik...........
Hebben net wel samen boven de douche schoongemaakt en alles gezogen.
Vooal de douche schoonmaken vind zoon geweldig en ik meot eerlijk bekennen dat hij het heel netjes doet en vaak nog zorgvuldiger dan hij.......
kreeg de vorige keer zelfs op mijn kop van hem...........moest de hoekjes ook goed schoonmaken.............haha
Knuffel werd ook nog gebadderd incl haren wassen en spetteren........
Toen afdrogen en als finising touch in de droger........
ach weer 2 handdoeken erbij in de wasmand........maar goed zoon had lol en dat was wel ff prettig
Morgen gaat zoon weer naar papa en heb ik ff rust.
Klinkt negatief misschien amar vind ik af en toe zo prettig en helaas ook noodzakelijk....
ff tijd voor mezelf en vooral bijslapen
vrijdag 27 februari 2009 om 11:48
YAYA: Dat vind ik ronduit schokkend dat hij tegen zoon zegt dat hij de oorzaak is van de scheiding!!!
Tjezus...........Ik zou het al triest vinden als hij het zou denken.....maar uitspreken en dan ook nog tegen kind van 4!!!!!
Zeer terecht dat je woedend was!!!
Blijkbaar heefgt hij niet echt veel inzicht in wat uitspraken op mensen/kinderen hebben.....
Tjezus...........Ik zou het al triest vinden als hij het zou denken.....maar uitspreken en dan ook nog tegen kind van 4!!!!!
Zeer terecht dat je woedend was!!!
Blijkbaar heefgt hij niet echt veel inzicht in wat uitspraken op mensen/kinderen hebben.....
vrijdag 27 februari 2009 om 12:10
Ha ha, wat klinkt dat gezellig Benmama, dat gekeuvel van jullie beiden in de badkamer.
Wat je schrijft over 'even rust als zoon naar papa is' , dat herken ik wel. Ik heb er zelf ook vaak wat dubbele gevoelens over. Tuurlijk mis ik hem als hij weg is en ben ik in gedachten veel met hem bezig. Maar ik moet ook eerlijk bekennen dat ik het vaak wel even heel prettig vind om even mijn handen vrij te hebben, echt de tijd voor mezelf voor inderdaad uitslapen, beetje cocoonen in huis, wat shoppen. Heerlijk, ff quality time met jezelf, hi hi
Fijn weekend dan alvast meid! Ik ben dit weekend ook alleen. Waar woon je overigens, in welke regio? Misschien kom ik je nog wel tegen in de stad
Wat je schrijft over 'even rust als zoon naar papa is' , dat herken ik wel. Ik heb er zelf ook vaak wat dubbele gevoelens over. Tuurlijk mis ik hem als hij weg is en ben ik in gedachten veel met hem bezig. Maar ik moet ook eerlijk bekennen dat ik het vaak wel even heel prettig vind om even mijn handen vrij te hebben, echt de tijd voor mezelf voor inderdaad uitslapen, beetje cocoonen in huis, wat shoppen. Heerlijk, ff quality time met jezelf, hi hi
Fijn weekend dan alvast meid! Ik ben dit weekend ook alleen. Waar woon je overigens, in welke regio? Misschien kom ik je nog wel tegen in de stad
vrijdag 27 februari 2009 om 12:14
Oh en wat de uitspraak van ex tegen zoon betreft (dat het zijn schuld was), dat heeft hij gezegd toen zoon net 3 was. Toen we al eerder op het punt stonden van uit elkaar gaan.
En dan moet ik dus eerst echt laaiend worden, moet hij het van zijn eigen moeder horen hoe ontzettend fout hij hierin is. En pas dan dat het een kwartje een beetje begint te vallen. Want eerst is het echt nog even van: 'Ja, maar dat is toch ook zeker zo? We hébben toch ook altijd gezeik om hem? Omdat jij zo soft voor hem bent en straks nog een halve homo van hem maakt met die slappe aanpak van je!'
Oh...hou maar op! Nee, dan kan het maar beter 'de schuld van mama' zijn. Maar ook dat zeg je niet tegen je kind. Ik vind dat je als ouders naar je kind 1 lijn moet trekken en omwille van het belang van je kind hem moet laten geloven dat het een gezamenlijke afspraak is, dat het iets is tussen papa en mama samen en dat het niemand's schuld is. Al zeker niet van het kind, maar ook niet van iemand anders. Het is heel verdrietig, maar soms lopen dingen zo.
Maar vanaf nu gaan we ons best doen om het allemaal weer heel gezellig te hebben met elkaar. Zoiets....
En dan moet ik dus eerst echt laaiend worden, moet hij het van zijn eigen moeder horen hoe ontzettend fout hij hierin is. En pas dan dat het een kwartje een beetje begint te vallen. Want eerst is het echt nog even van: 'Ja, maar dat is toch ook zeker zo? We hébben toch ook altijd gezeik om hem? Omdat jij zo soft voor hem bent en straks nog een halve homo van hem maakt met die slappe aanpak van je!'
Oh...hou maar op! Nee, dan kan het maar beter 'de schuld van mama' zijn. Maar ook dat zeg je niet tegen je kind. Ik vind dat je als ouders naar je kind 1 lijn moet trekken en omwille van het belang van je kind hem moet laten geloven dat het een gezamenlijke afspraak is, dat het iets is tussen papa en mama samen en dat het niemand's schuld is. Al zeker niet van het kind, maar ook niet van iemand anders. Het is heel verdrietig, maar soms lopen dingen zo.
Maar vanaf nu gaan we ons best doen om het allemaal weer heel gezellig te hebben met elkaar. Zoiets....
vrijdag 27 februari 2009 om 13:39
Hallo Yayaatje, was ik dan
Vreselijk he, als je kind zoveel verdriet heeft. Ik zou wél met ex gaan praten als ik jou was. Vertel hem dat het jou niet meer uitmaakt hoe hij over je denkt, maar dat hij zoon héél, héél erg verdrietig maakt en pijn doet door zo tegen hem te praten en dat hij als volwassene moet weten dat dat geen onderwerpen zijn voor een kind van vier. Zeg dat je wél heel erg geraakt bent door het verdriet van jullie zoon.
Als hij zijn houding niet verandert, wetende dat hij zijn zoon er pijn mee doet, dan zou ik niet nogmaals met hem gaan praten. "Wat er niet in zit, komt er ook niet uit" zegt mijn moeder altijd. Het enige wat je dan kunt doen is veel praten met je zoon en hem leren dat hij op zijn eigen gevoel moet vertrouwen. "Kijk eens in je hartje: Heb jij het gevoel dat oma van je houdt? Ja? Nou dan!"
Je kunt bij kinderen al vroeg beginnen met het stimuleren zélf na te denken, vrsagen te stellen, kritisch te zijn en niet alles klakkeloos aan te nemen. Zelfs niet van pappa en mamma.
Vreselijk he, als je kind zoveel verdriet heeft. Ik zou wél met ex gaan praten als ik jou was. Vertel hem dat het jou niet meer uitmaakt hoe hij over je denkt, maar dat hij zoon héél, héél erg verdrietig maakt en pijn doet door zo tegen hem te praten en dat hij als volwassene moet weten dat dat geen onderwerpen zijn voor een kind van vier. Zeg dat je wél heel erg geraakt bent door het verdriet van jullie zoon.
Als hij zijn houding niet verandert, wetende dat hij zijn zoon er pijn mee doet, dan zou ik niet nogmaals met hem gaan praten. "Wat er niet in zit, komt er ook niet uit" zegt mijn moeder altijd. Het enige wat je dan kunt doen is veel praten met je zoon en hem leren dat hij op zijn eigen gevoel moet vertrouwen. "Kijk eens in je hartje: Heb jij het gevoel dat oma van je houdt? Ja? Nou dan!"
Je kunt bij kinderen al vroeg beginnen met het stimuleren zélf na te denken, vrsagen te stellen, kritisch te zijn en niet alles klakkeloos aan te nemen. Zelfs niet van pappa en mamma.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
