Kinderen
alle pijlers
Streng of soft?? (11 jarige),
dinsdag 25 november 2008 om 20:23
Hallo,
Ik heb 2 kids en een derde op komst.
De oudste is 11 en begint tegen de puberteit aan te lopen.
We zijn best streng, ze luisteren allebei zeer goed.
Ik merk alleen dat de oudste nu aan het uitproberen is. Ik krijg nu bijna op alles wat ik zeg een waarom?? of een hoezo??.
Mijn respons is dan vaak, omdat ik het zeg daarom! Dat brengt soms wel meer spanning met zich mee en we reageren dan ook vaak op een geirriteerde manier naar elkaar.
Ik vind dat best moeilijk maar aan de andere kant heb ik geen zin om soft te zijn alleen maar voor de goede vrede. Voor je het weet lopen ze over je heen.
Hoe gaan jullie hier mee om? Reageer je op alle geirriteerde antwoorden van je kind? Geef je vaak toe aan zijn of haar wensen alleen om de vrede te bewaren?
Groetjes
Ik heb 2 kids en een derde op komst.
De oudste is 11 en begint tegen de puberteit aan te lopen.
We zijn best streng, ze luisteren allebei zeer goed.
Ik merk alleen dat de oudste nu aan het uitproberen is. Ik krijg nu bijna op alles wat ik zeg een waarom?? of een hoezo??.
Mijn respons is dan vaak, omdat ik het zeg daarom! Dat brengt soms wel meer spanning met zich mee en we reageren dan ook vaak op een geirriteerde manier naar elkaar.
Ik vind dat best moeilijk maar aan de andere kant heb ik geen zin om soft te zijn alleen maar voor de goede vrede. Voor je het weet lopen ze over je heen.
Hoe gaan jullie hier mee om? Reageer je op alle geirriteerde antwoorden van je kind? Geef je vaak toe aan zijn of haar wensen alleen om de vrede te bewaren?
Groetjes
dinsdag 25 november 2008 om 20:28
Ik heb zelf geen kinderen, maar ik denk wel dat het belangrijk is, vooral op die leeftijd, om je kinderen rustig uitleg te geven waarom je iets niet wil hebben, of waarom je iets juist wel wil hebben. Mocht je kind dan nog door blijven zeuren, dan is er nog altijd de tijd om streng op te treden.
Zo zou ik het in ieder geval zo aanpakken.
Daarbij heb ik er respect voor dat jij het voor elkaar hebt gekregen dat je kinderen goed luisteren. Ik word een beetje moedeloos van ouders die alles maar pikken en over zich heen laten lopen door hun kids. Chapeau!
Zo zou ik het in ieder geval zo aanpakken.
Daarbij heb ik er respect voor dat jij het voor elkaar hebt gekregen dat je kinderen goed luisteren. Ik word een beetje moedeloos van ouders die alles maar pikken en over zich heen laten lopen door hun kids. Chapeau!
dinsdag 25 november 2008 om 20:32
Als een kind gaat puberen, wordt het tijd voor een andere aanpak. Je kunt daar met de meeste kinderen goed over praten. Geef aan dat je ziet dat ze toe is aan meer verantwoordelijkheid en overleg, een volwassener benadering. Maar benadruk dat je haar alleen volwassener kan behandelen als ze zich ook zo gedraagt.
Op deze wijze voorkom je dat je pas gaat praten met je kind, als er al heftige confrontaties zijn geweest. Dat maakt een gesprek vaak beladener en het verzet daardoor groter.
Op deze wijze voorkom je dat je pas gaat praten met je kind, als er al heftige confrontaties zijn geweest. Dat maakt een gesprek vaak beladener en het verzet daardoor groter.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 25 november 2008 om 20:35
Ik ben ook blij dat ze goed luisteren maar soms denk ik dat ik misschien te streng ben. Niet dat we ze straffen ofzo maar ik heb een gruwelijke hekel aan dreinen en zeuren en janken om niks en dat hebben ze in die 11 jaar ook echt nog nooit gedaan.
Bv, ze wil morgen met een vriendinnetje naar een overdekt winkelcentrum hier vlakbij. Mij komt dat niet uit want ik ben vrij en ik wil morgen de rest van de 5 dec kadootjes met ze gaan halen.
Ze heeft vandaag en gisteren ook al een date met een schoolvriendin hier thuis gehad.
Ik gaf net aan dat ze morgen niet mag afspreken want...
Zij kan dan gerust 5 keer vragen waarom niet. Ik heb maar het geduld om één keer te zeggen waarom niet en dan ben ik klaar wat mij betreft.
Maar omdat ik dan volhoud in mijn beslissing zal de stemming morgenmiddag minder leuk zijn.
Bv, ze wil morgen met een vriendinnetje naar een overdekt winkelcentrum hier vlakbij. Mij komt dat niet uit want ik ben vrij en ik wil morgen de rest van de 5 dec kadootjes met ze gaan halen.
Ze heeft vandaag en gisteren ook al een date met een schoolvriendin hier thuis gehad.
Ik gaf net aan dat ze morgen niet mag afspreken want...
Zij kan dan gerust 5 keer vragen waarom niet. Ik heb maar het geduld om één keer te zeggen waarom niet en dan ben ik klaar wat mij betreft.
Maar omdat ik dan volhoud in mijn beslissing zal de stemming morgenmiddag minder leuk zijn.
dinsdag 25 november 2008 om 20:40
Je kunt een (bijna)puber echt niet meer met 'omdat ik het zeg' koest houden.
Je zult je toch wat anders op moeten gaan stellen, want anders voorspel ik je de komende jaren nog heel wat problemen!!
Uiteraard hoef je niet alles goed te vinden en als dingen echt niet kunnen / mogen is dat zo; maar een grote mond en melodramatische jankpartijen zul je toch niet kunnen voorkomen.
De komende jaren zal ze zich steeds meer los gaan maken van jou en hoe strakker je haar bij je wil houden hoe harder zij zal 'trekken'.
Je zult je toch wat anders op moeten gaan stellen, want anders voorspel ik je de komende jaren nog heel wat problemen!!
Uiteraard hoef je niet alles goed te vinden en als dingen echt niet kunnen / mogen is dat zo; maar een grote mond en melodramatische jankpartijen zul je toch niet kunnen voorkomen.
De komende jaren zal ze zich steeds meer los gaan maken van jou en hoe strakker je haar bij je wil houden hoe harder zij zal 'trekken'.
dinsdag 25 november 2008 om 20:51
Pauline: ik geef altijd aan waarom iets niet of wel maar als er daarna nog wordt doorgezeurd dan ben ik er klaar mee.
Maar ik heb dit topic ook geopend om juist tips te krijgen want ik ben ook niet alleswetend. Ervaringen zijn dus zeer welkom!
Ja de reden waarom ik dit vraag is idd omdat ik haar niet weg wil stoten. Maar is de oplossing dan maar alles toestaan? Of zoveel mogelijk toestaan? Dat geeft me ook geen goed gevoel. Ik vind het moeilijk de juiste balans te vinden.
Maar ik heb dit topic ook geopend om juist tips te krijgen want ik ben ook niet alleswetend. Ervaringen zijn dus zeer welkom!
Ja de reden waarom ik dit vraag is idd omdat ik haar niet weg wil stoten. Maar is de oplossing dan maar alles toestaan? Of zoveel mogelijk toestaan? Dat geeft me ook geen goed gevoel. Ik vind het moeilijk de juiste balans te vinden.
dinsdag 25 november 2008 om 21:18
Is het een idee eens rustig te gaan zitten nadat ze weer eens waarom niet herhaalt? Dan zeggen dat je dit heel vervelend vindt en hier in het vervolg dan ook niet meer op in zult gaan, je hebt immers een reden gegeven. Bovendien denk je dat ze nu al wat te groot is voor dit soort kinderlijke dingen en dat het daarom wellicht tijd is het op een volwassen manier aan te pakken. 'Kunnen we dat afspreken?'
Doet ze het de volgende keer weer (wat ongetwijfeld gebeurt) dan hoef je slechts maar te vragen of ze de afspraak vergeten is. 'Nee', 'Nou dan weet je heel goed dat ik hier nu mee stop'.
Ik verzin zomaar wat hoor, maar misschien heb je er wat aan.
Doet ze het de volgende keer weer (wat ongetwijfeld gebeurt) dan hoef je slechts maar te vragen of ze de afspraak vergeten is. 'Nee', 'Nou dan weet je heel goed dat ik hier nu mee stop'.
Ik verzin zomaar wat hoor, maar misschien heb je er wat aan.
dinsdag 25 november 2008 om 21:19
Als toevoeging, op die wijze leg je ook verantwoordelijkheid bij haar, zij kan ruzie nu (mede) voorkomen. En gaat ze toch door, dan kan je haar daar ook op aanspreken.
Met verantwoordelijkheid bedoel ik overigens niet dat jij het op haar afschuift, maar dat zij zich bewust is van de afspraken en dus onderdeel daarvan uitmaakt, met de verantwoordelijkheid die daar bij hoort om je aan die afspraken te houden.
Met verantwoordelijkheid bedoel ik overigens niet dat jij het op haar afschuift, maar dat zij zich bewust is van de afspraken en dus onderdeel daarvan uitmaakt, met de verantwoordelijkheid die daar bij hoort om je aan die afspraken te houden.
dinsdag 25 november 2008 om 21:35
quote:tiaraatje schreef op 25 november 2008 @ 20:51:
Ja de reden waarom ik dit vraag is idd omdat ik haar niet weg wil stoten. Maar is de oplossing dan maar alles toestaan? Of zoveel mogelijk toestaan? Dat geeft me ook geen goed gevoel. Ik vind het moeilijk de juiste balans te vinden.
Maar het is toch niet zwart-wit? Er zijn toch meer oplossingen te bedenken dan 'omdat ik het zeg' en 'alles toestaan'?
Juist als een kind gaat puberen kun je het wijzen op zijn gedrag en zijn verantwoordelijkheid. En er dan samen zorg voor dragen dat het gezellig blijft in huis.
Overigens hoort het afzetten tegen regels en tegen je ouders bij de puberteit. Heb dus niet de illusie dat je dit volledig kunt voorkomen.
Ja de reden waarom ik dit vraag is idd omdat ik haar niet weg wil stoten. Maar is de oplossing dan maar alles toestaan? Of zoveel mogelijk toestaan? Dat geeft me ook geen goed gevoel. Ik vind het moeilijk de juiste balans te vinden.
Maar het is toch niet zwart-wit? Er zijn toch meer oplossingen te bedenken dan 'omdat ik het zeg' en 'alles toestaan'?
Juist als een kind gaat puberen kun je het wijzen op zijn gedrag en zijn verantwoordelijkheid. En er dan samen zorg voor dragen dat het gezellig blijft in huis.
Overigens hoort het afzetten tegen regels en tegen je ouders bij de puberteit. Heb dus niet de illusie dat je dit volledig kunt voorkomen.
dinsdag 25 november 2008 om 21:44
Als ik het goed begrijp, mag ze morgen niet met haar vriendin naar het winkelcentrum omdat jij andere dingen te doen hebt. Je hebt haar dit duidelijk uitgelegd.
Zij vraagt keer op keer: Waarom niet?
Mijn wedervraag zou zijn: welk gedeelte van mijn uitleg heb je niet begrepen? Wil je dat ik het nog een keer uitleg?
(op vriendelijke toon)
Nooit en te nimmer toegeven aan dreinen en zeuren. Daar krijg je pas een nare sfeer van in je gezin...
Sterkte.
Zij vraagt keer op keer: Waarom niet?
Mijn wedervraag zou zijn: welk gedeelte van mijn uitleg heb je niet begrepen? Wil je dat ik het nog een keer uitleg?
(op vriendelijke toon)
Nooit en te nimmer toegeven aan dreinen en zeuren. Daar krijg je pas een nare sfeer van in je gezin...
Sterkte.
dinsdag 25 november 2008 om 23:50
Onderscheid maken tussen de (legitieme) vraag en de manier waarop. Benoem hóé ze het zegt (Zo gaan we hier in huis niet met elkaar om, als je die toon aanpast praten we verder) maar beantwoord de vraag óók.
Sorry voor mij is je antwoord ook niet toereikend. Nou en dat jij iets moet doen, waarom mag zij dan niet iets anders doen? Waarom kan ze die Sint cadeautjes niet zelf regelen, waarom moet het nu en niet op een ander moment? Kun je zeuren noemen maar als ik iets wil dan ga ik natuurlijk niet met een variant op 'daarom' genoegen nemen. (sprak de advocaat van de duivel )
Anyway een grote mond hoef je niet te pikken, je dochter hoeft echter geen 'daarom' te pikken. Oh enne chose your battles, wat is écht belangrijk?
Sorry voor mij is je antwoord ook niet toereikend. Nou en dat jij iets moet doen, waarom mag zij dan niet iets anders doen? Waarom kan ze die Sint cadeautjes niet zelf regelen, waarom moet het nu en niet op een ander moment? Kun je zeuren noemen maar als ik iets wil dan ga ik natuurlijk niet met een variant op 'daarom' genoegen nemen. (sprak de advocaat van de duivel )
Anyway een grote mond hoef je niet te pikken, je dochter hoeft echter geen 'daarom' te pikken. Oh enne chose your battles, wat is écht belangrijk?
woensdag 26 november 2008 om 07:19
Bedankt voor de vele tips!
Ik weet dat het een illusie is om dit soort dingen te voorkomen maar ik vind het wel fijn te weten wat ik nu het beste kan doen en daar heb ik nu al veel tips voor gehad.
Mevrdekees, dat is idd mijn dillema, mag ik gewoon zeggen: omdat ik het zeg want ik ben je moeder of worden ze daar nu te groot voor..
Ik had het er gisteren nog met mn man over en die is van mening dat je niet alles hoeft uit te leggen en dat sommige dingen zo gebeuren omdat wij dat zo willen.
Maar ik zal het eens zo doen zoals Annepanne het zegt.1 keer rustig uitleggen en mocht ze in herhaling vallen, vragen of ze onze afspraak is vergeten.
Nou ben klaar voor een frisse dag haha!
Ik weet dat het een illusie is om dit soort dingen te voorkomen maar ik vind het wel fijn te weten wat ik nu het beste kan doen en daar heb ik nu al veel tips voor gehad.
Mevrdekees, dat is idd mijn dillema, mag ik gewoon zeggen: omdat ik het zeg want ik ben je moeder of worden ze daar nu te groot voor..
Ik had het er gisteren nog met mn man over en die is van mening dat je niet alles hoeft uit te leggen en dat sommige dingen zo gebeuren omdat wij dat zo willen.
Maar ik zal het eens zo doen zoals Annepanne het zegt.1 keer rustig uitleggen en mocht ze in herhaling vallen, vragen of ze onze afspraak is vergeten.
Nou ben klaar voor een frisse dag haha!
woensdag 26 november 2008 om 08:16
Opvoeden is wel degelijk veranderen en evalueren ; wat werkt als ze drie zijn werkt niet meer als ze tien zijn .
Er is ook niks mis met uitleggen waarom je een regel hebt gemaakt , net zomin als er niets mis is om soms van een regel af te stappen omdat zij daar aan toe zijn .
Er is ook niks mis met uitleggen waarom je een regel hebt gemaakt , net zomin als er niets mis is om soms van een regel af te stappen omdat zij daar aan toe zijn .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 26 november 2008 om 08:56
En een hele belangrijke: pick up your battles. Oftewel een aantal belangrijke zaken zijn 'hard' en daar wordt niet aan getornd en voor de rest eerst even bij jezelf te rade gaan of het nou echt belangrijk is wat jij wilt of dat er ook ruimte is voor haar om het anders te doen.
Ik ken iemand die meteen "nee" roept als ze zelf iets anders in gedachten had, terwijl het vaak over futiliteiten gaat. Dan krijg je werkelijk overal strijd over en is het onderscheid tussen wel en niet belangrijk steeds moeilijker aan te geven.
Verder geef je aan dat je zelf ook geïrriteerd reageert op haar als ze vraagt waarom? of hoezo? Tja, actie geeft reactie, dus ik vind niet dat je haar dan kunt verwijten dat zij ook geïrriteerd terug doet.
En wat ik gisteren al schreef en wat BGB ook aangeeft: je zult mee moeten groeien met je kinderen. Een 4-jarige moet gewoon mee als je boodschappen gaat doen want die kan niet alleen thuis blijven, voor een 11 jarige is dat al weer een heel ander verhaal, om maar een simpel voorbeeld te gebruiken.
En als je haar als 'groot' behandelt en (wat) verantwoordelijkheid geeft zal ze dat beter oppikken dan wanneer je haar als een klein kind blijft behandelen, want dan zal zij zich als een klein kind gedragen.
Succes!!
Ik ken iemand die meteen "nee" roept als ze zelf iets anders in gedachten had, terwijl het vaak over futiliteiten gaat. Dan krijg je werkelijk overal strijd over en is het onderscheid tussen wel en niet belangrijk steeds moeilijker aan te geven.
Verder geef je aan dat je zelf ook geïrriteerd reageert op haar als ze vraagt waarom? of hoezo? Tja, actie geeft reactie, dus ik vind niet dat je haar dan kunt verwijten dat zij ook geïrriteerd terug doet.
En wat ik gisteren al schreef en wat BGB ook aangeeft: je zult mee moeten groeien met je kinderen. Een 4-jarige moet gewoon mee als je boodschappen gaat doen want die kan niet alleen thuis blijven, voor een 11 jarige is dat al weer een heel ander verhaal, om maar een simpel voorbeeld te gebruiken.
En als je haar als 'groot' behandelt en (wat) verantwoordelijkheid geeft zal ze dat beter oppikken dan wanneer je haar als een klein kind blijft behandelen, want dan zal zij zich als een klein kind gedragen.
Succes!!
