Kinderen
alle pijlers
Te onrustig om te kunnen bevallen?
zondag 31 mei 2009 om 17:08
Even van me afschrijven.
Wellicht helpt dat?
Of heeft iemand de gouden tip?
Ben nu 38 weken zwanger. Ik geniet vollop van de baby in mijn buik etc.
Maar het gaat nu om even wat anders.
Deze zwangerschap kenmerkt zich door extreme onzekerheid.
Heb het ook niet makkelijk gehad deze zwangerschap doordat ik 6 maanden lang honds-moe en honds-misselijk ben geweest.
Weinig begrip van collega's én leidinggevende.
Rond 22 weken bleek ik een darmonsteking te hebben en kreeg ik medicijnen, maar niemand die zich bekommerde om mijn kind. Niemand die naar me wilde luisteren. ( huisarts/vk/internist)
Vriend is harstikke lief, maar lijkt het allemaal maar moeilijk te begrijpen.
Afijn, nu die bevalling. Ik voel me ZO gestresst. Iedereen wimpeld mijn vragen af.
De verloskundige, mijn vriend, vrienden, familie.
''Maak je niet druk.'' Is het antwoord op élke vraag.
Terwijl ik notabene erbij vermeld dat mijn vragen slechts een gevoels-kwestie is en geruststelling vaak al voldoende is.
Maar zelfs dan nog. '' Maak je niet druk.''/ Laat het over je heen komen.
Dit is mijn derde kindje. In de vorige zwangerschap had ik een medische indicatie ivm vroegtijdig gebroken vliezen en moest ik ziekenhuis in en ziekenhuis uit.
Veel medische narigheid zeg maar.
Maar echt, ik ben tóen zelden bang geweest.
Ik maakte me nérgens druk over!
Ik wíst zeker dat alles goed kwam.
Zoon werd doodziek geboren, maar ook daar had ik alle vertrouwen in.
De borstvoeding maakte ik me ook niet druk om.
Want dat ging gewoon lukken. En...deed het ook!
Alles kwam goed.
Ik ben die tweede zwangerschap nog geen dag bang geweest. Terwijl ik voldoende redenen had dit wel te zijn.
En nu?
Heb de hele zwangerschap al wakker gelegen om vanalles.Stuitligging/te veel aankomen/keizersnede/borstvoeding mislukt/ tweeling?
En nu ben ik weer bang dat ik word ingeleid.......
Met mijn gezonde verstand weet ik dat ik niet zo moet overdrijven.
En het gáát ook beter.
Maar die paar vragen die ik nog heb.
Waarom worden ze niet gewoon beantwoord?
En waarom ben ik nu zo onzeker?
Ik heb nu het gevoel dat ik te gestresst ben om te gaan bevallen.
Kan dat trouwens?
Waar ik nu van wakker lig....:
Mijn kinderen zijn leerplichtig en moeten dus naar school. Maar hoe doe ik dat als de bevalling toch begint?
Met schoon-ouders hebben we afgesproken dat de kinderen naar hun toe gaan.
Vriend en zij vinden dat de kinderen naar school moeten.
Maar hebben ze het geregeld? Neen.
En ik voel me dus nu verantwoordelijk.
Hoe krijgen ze te eten dan? Lunch/wegbrengen/ophalen?
Wie doet wat?
Antwoord. ''Komt-wel-goed,''
Maar dat komt het niet.
Of ik kan dat gevoel in elk geval niet loslaten.
Ik ben daar mee bezig.
Of de kinderen goed worden opgevangen.
Hoe laat ik dat wat meer los?
En zo zijn er nog meer dingetjes...
Maar ze komen allemaal op hetzelfde neer.
Ik maak me druk om van-alles-en-nog wat en heb het gevoel geen rust te krijgen.
Niet in lijf.
Niet in mijn hoofd.
Hoe krijg ik dat voor elkaar?
Mijn verhaal is natuurlijk warrig en vol emoties.
Bij de verloskundige zeg ik ook niks.
Want diep in mijn hart weet ik wat voor *gezeur* het is.
En relatief onschuldig.
Hormonen kwestie wellicht.
Maar thuis is het janken.
Hoe krijg ik een beetje meer vertrouwen dat het weer goed komt met me?
Of dat hét wel goed komt.
Laat-het-over-je-heen-komen-modus gaat niet werken bij mij.
Alternatief?
PS: Van mij mag de baby dus gerust blijven zitten tm 42 weken. Naast het feit dat ik het nog heus heel gezellig heb met die dikke buik, zit ook daarachter dat ik me zo onrustig voel/niet klaar voor ben.
Dat is toch eigenlijk heel raar?
Wellicht helpt dat?
Of heeft iemand de gouden tip?
Ben nu 38 weken zwanger. Ik geniet vollop van de baby in mijn buik etc.
Maar het gaat nu om even wat anders.
Deze zwangerschap kenmerkt zich door extreme onzekerheid.
Heb het ook niet makkelijk gehad deze zwangerschap doordat ik 6 maanden lang honds-moe en honds-misselijk ben geweest.
Weinig begrip van collega's én leidinggevende.
Rond 22 weken bleek ik een darmonsteking te hebben en kreeg ik medicijnen, maar niemand die zich bekommerde om mijn kind. Niemand die naar me wilde luisteren. ( huisarts/vk/internist)
Vriend is harstikke lief, maar lijkt het allemaal maar moeilijk te begrijpen.
Afijn, nu die bevalling. Ik voel me ZO gestresst. Iedereen wimpeld mijn vragen af.
De verloskundige, mijn vriend, vrienden, familie.
''Maak je niet druk.'' Is het antwoord op élke vraag.
Terwijl ik notabene erbij vermeld dat mijn vragen slechts een gevoels-kwestie is en geruststelling vaak al voldoende is.
Maar zelfs dan nog. '' Maak je niet druk.''/ Laat het over je heen komen.
Dit is mijn derde kindje. In de vorige zwangerschap had ik een medische indicatie ivm vroegtijdig gebroken vliezen en moest ik ziekenhuis in en ziekenhuis uit.
Veel medische narigheid zeg maar.
Maar echt, ik ben tóen zelden bang geweest.
Ik maakte me nérgens druk over!
Ik wíst zeker dat alles goed kwam.
Zoon werd doodziek geboren, maar ook daar had ik alle vertrouwen in.
De borstvoeding maakte ik me ook niet druk om.
Want dat ging gewoon lukken. En...deed het ook!
Alles kwam goed.
Ik ben die tweede zwangerschap nog geen dag bang geweest. Terwijl ik voldoende redenen had dit wel te zijn.
En nu?
Heb de hele zwangerschap al wakker gelegen om vanalles.Stuitligging/te veel aankomen/keizersnede/borstvoeding mislukt/ tweeling?
En nu ben ik weer bang dat ik word ingeleid.......
Met mijn gezonde verstand weet ik dat ik niet zo moet overdrijven.
En het gáát ook beter.
Maar die paar vragen die ik nog heb.
Waarom worden ze niet gewoon beantwoord?
En waarom ben ik nu zo onzeker?
Ik heb nu het gevoel dat ik te gestresst ben om te gaan bevallen.
Kan dat trouwens?
Waar ik nu van wakker lig....:
Mijn kinderen zijn leerplichtig en moeten dus naar school. Maar hoe doe ik dat als de bevalling toch begint?
Met schoon-ouders hebben we afgesproken dat de kinderen naar hun toe gaan.
Vriend en zij vinden dat de kinderen naar school moeten.
Maar hebben ze het geregeld? Neen.
En ik voel me dus nu verantwoordelijk.
Hoe krijgen ze te eten dan? Lunch/wegbrengen/ophalen?
Wie doet wat?
Antwoord. ''Komt-wel-goed,''
Maar dat komt het niet.
Of ik kan dat gevoel in elk geval niet loslaten.
Ik ben daar mee bezig.
Of de kinderen goed worden opgevangen.
Hoe laat ik dat wat meer los?
En zo zijn er nog meer dingetjes...
Maar ze komen allemaal op hetzelfde neer.
Ik maak me druk om van-alles-en-nog wat en heb het gevoel geen rust te krijgen.
Niet in lijf.
Niet in mijn hoofd.
Hoe krijg ik dat voor elkaar?
Mijn verhaal is natuurlijk warrig en vol emoties.
Bij de verloskundige zeg ik ook niks.
Want diep in mijn hart weet ik wat voor *gezeur* het is.
En relatief onschuldig.
Hormonen kwestie wellicht.
Maar thuis is het janken.
Hoe krijg ik een beetje meer vertrouwen dat het weer goed komt met me?
Of dat hét wel goed komt.
Laat-het-over-je-heen-komen-modus gaat niet werken bij mij.
Alternatief?
PS: Van mij mag de baby dus gerust blijven zitten tm 42 weken. Naast het feit dat ik het nog heus heel gezellig heb met die dikke buik, zit ook daarachter dat ik me zo onrustig voel/niet klaar voor ben.
Dat is toch eigenlijk heel raar?
zondag 31 mei 2009 om 17:18
Misschien helpt het om een lijstje te maken van de zorgen die je hebt. Zet je grootste zorgen bovenaan, zet er ook bij wat het met je doet en of de zorg weggenomen kan worden.
Misschien dat je met dat lijstje toch nog eens om de tafel kan zitten met je man, je schoonouders, een vriendin, de verloskundige, nde buurvrouw, enz. om samen naar oplossingen te zoeken. Zeg ze wat jij nodig hebt.
Het helpt iig vaak al wel om de dingen wat meer op een rijtje te krijgen en het gevoel te krijgen dat je weer wat grip op de situatie hebt.
Misschien dat je met dat lijstje toch nog eens om de tafel kan zitten met je man, je schoonouders, een vriendin, de verloskundige, nde buurvrouw, enz. om samen naar oplossingen te zoeken. Zeg ze wat jij nodig hebt.
Het helpt iig vaak al wel om de dingen wat meer op een rijtje te krijgen en het gevoel te krijgen dat je weer wat grip op de situatie hebt.
zondag 31 mei 2009 om 17:28
Denk dat je wat last hebt van je hormonen...
Kan je nu ook wel vertellen dat alles goed komt, maar dat wil je niet horen.
Ik denk inderdaad dat de kunst hem zit in het loslaten. Als ik jouw zorgen zo lees zijn die niet wereldschokkend. Echt op het moment dat het zover is is er heus iemand die deze zaken regelt. Als het niet de buurvrouw is dan is het wel de schoonzus van de moeder van deze buurvrouw. Relax! Adem in, adem uit en VERTROUW op je omgeving.
Kun jij je richten op de aankomende bevalling.
Kan je nu ook wel vertellen dat alles goed komt, maar dat wil je niet horen.
Ik denk inderdaad dat de kunst hem zit in het loslaten. Als ik jouw zorgen zo lees zijn die niet wereldschokkend. Echt op het moment dat het zover is is er heus iemand die deze zaken regelt. Als het niet de buurvrouw is dan is het wel de schoonzus van de moeder van deze buurvrouw. Relax! Adem in, adem uit en VERTROUW op je omgeving.
Kun jij je richten op de aankomende bevalling.
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
zondag 31 mei 2009 om 17:47
Allemaak dank voor de tips!
En qwertu; ik kan me zo vinden in je tips! Ik zal eens proberen dat te gaan toepassen.
''Niet door je ertegen te verzetten, maar door gewoon te accepteren dat die zorgen er nu eenmaal zijn.''
Gewoon accepteren dat je al die zorgen en nog honderdduizend meer zorgen hébt. En dat is helemaal niet erg. Laat maar komen die zorgen, omarm ze en blaas ze weg / spoel ze van je af / leg ze naast je neer / schrijf ze op / whatever.
Echt wow! Ik ga hiermee aan de slag!
Zal niet makkelijk zijn. Maar het is al een heel begin.
En wat ik ook mooi vind. Ik heb er niemand voor nodig.
Just me-myself-and I.
En qwertu; ik kan me zo vinden in je tips! Ik zal eens proberen dat te gaan toepassen.
''Niet door je ertegen te verzetten, maar door gewoon te accepteren dat die zorgen er nu eenmaal zijn.''
Gewoon accepteren dat je al die zorgen en nog honderdduizend meer zorgen hébt. En dat is helemaal niet erg. Laat maar komen die zorgen, omarm ze en blaas ze weg / spoel ze van je af / leg ze naast je neer / schrijf ze op / whatever.
Echt wow! Ik ga hiermee aan de slag!
Zal niet makkelijk zijn. Maar het is al een heel begin.
En wat ik ook mooi vind. Ik heb er niemand voor nodig.
Just me-myself-and I.
zondag 31 mei 2009 om 18:00
goed, ik ben iets praktischer ingesteld....
Je hebt geen invloed op de bevalling, dus daar kan je niks aan veranderen. Elke zwangere maakt zich daar zorgen om.
Wat betreft de kinderen, ga met je schoonouders praten en regel het! Maak afspraken over hoe laat ze opgehaald moeten worden van school, over de lunch etc. Dat geeft jezelf een stuk meer rust. De dingen die geregeld kunnen worden heb je zefl in de hand. Ik ben 2 weken geleden bevallen van mijn 3e en woon in het buitenland dus geen familie om op terug te vallen. Ik moest dus ook zorgen dat alles vantevoren geregeld zou zijn! Zorg des noods dat je nog een andere oppas stand by hebt staan die je kan bellen.
Dingen over je bevalling waar je je zorgen om maakt kun je met de vk bespreken.
Begin met het lijstje, goede tip! schrijf dan meteen er achter wat je geregeld hebt en met wie je afspraken hebt gemaakt en gesproken hebt.
sterkte er mee!!!
Je hebt geen invloed op de bevalling, dus daar kan je niks aan veranderen. Elke zwangere maakt zich daar zorgen om.
Wat betreft de kinderen, ga met je schoonouders praten en regel het! Maak afspraken over hoe laat ze opgehaald moeten worden van school, over de lunch etc. Dat geeft jezelf een stuk meer rust. De dingen die geregeld kunnen worden heb je zefl in de hand. Ik ben 2 weken geleden bevallen van mijn 3e en woon in het buitenland dus geen familie om op terug te vallen. Ik moest dus ook zorgen dat alles vantevoren geregeld zou zijn! Zorg des noods dat je nog een andere oppas stand by hebt staan die je kan bellen.
Dingen over je bevalling waar je je zorgen om maakt kun je met de vk bespreken.
Begin met het lijstje, goede tip! schrijf dan meteen er achter wat je geregeld hebt en met wie je afspraken hebt gemaakt en gesproken hebt.
sterkte er mee!!!
zondag 31 mei 2009 om 18:08
quote:qwertu schreef op 31 mei 2009 @ 17:51:
FleurtjeFee, niemand heeft ooit gezegd toch, dat het makkelijk is om een kind te krijgen? En degenen die het wel zeggen, hebben zelf nog nooit stijf gestaan van de hormonen, dus die weten niet waarover ze spreken. Haha ik heb inderdaad geen kinderen dus misschien slaat mijn advies inderdaad nergens op
FleurtjeFee, niemand heeft ooit gezegd toch, dat het makkelijk is om een kind te krijgen? En degenen die het wel zeggen, hebben zelf nog nooit stijf gestaan van de hormonen, dus die weten niet waarover ze spreken. Haha ik heb inderdaad geen kinderen dus misschien slaat mijn advies inderdaad nergens op
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
zondag 31 mei 2009 om 19:27
Waarom schrijf je geen briefje voor je schoonouders met hoe laat de kinderen naar school moeten, wat ze mee naar school moeten nemen (gymspullen? lunch?) Hoe laat ze moeten eten. (des noods wat ze moeten eten) en dat soort dingen. Als je vriend en je schoonouders dan echt niks geregeld hebben kunnen ze zich daar aan vast houden als jij ligt te puffen.
zondag 31 mei 2009 om 22:50
En stel dát ze een dagje niet naar school gaan door de hectiek. Vergaat de wereld dan? Nee, gelukkig niet.
Ik snap het hoor, dat je je ineens overal druk over maakt. Maar probeer af en toe ook te bedenken dat de hormonen waarschijnlijk een aardig partijtje meeblazen, en dat relativeren ook wel eens fijn is.
En je gaat ook heus bevallen als je lijf en je kind er klaar voor zijn!
Ik snap het hoor, dat je je ineens overal druk over maakt. Maar probeer af en toe ook te bedenken dat de hormonen waarschijnlijk een aardig partijtje meeblazen, en dat relativeren ook wel eens fijn is.
En je gaat ook heus bevallen als je lijf en je kind er klaar voor zijn!
zondag 31 mei 2009 om 23:24
FleurtjeFee, die lijstjes die hier genoemd worden hebben mij ook door spannende tijden heen geholpen zoals bruiloft en bevallingen. Als ik het gevoel heb dat alles me boven het hoofd stijgt ga ik het opschrijven, rubriceren en prioriteren. En in jouw geval: is er niemand die je kan helpen met het afwerken van de acties? Een zus, een goede vriendin (of je partner, maar een vrouw kan nog wel eens prettig zijn als je toch al last hebt van hormonen). Gewoon iemand die iets van je kan overnemen?
@Qwertu - enigszins off topic, maar ik wil je even bedanken voor wat je schrijft over loslaten en ontspannen. Ik zit zelf met allerlei andere dingen in mijn hoofd (die dus niets met bevallen te maken hebben, maar goed) en heb denk ik veel aan je tips.
@Qwertu - enigszins off topic, maar ik wil je even bedanken voor wat je schrijft over loslaten en ontspannen. Ik zit zelf met allerlei andere dingen in mijn hoofd (die dus niets met bevallen te maken hebben, maar goed) en heb denk ik veel aan je tips.
maandag 1 juni 2009 om 10:22
Meid, als ik zo je zorgen lees, zou ik nog maar eens oppassen dat je straks niet doorrolt in een Post partum depressie. Want echt helemaal realistisch ben je niet.
Ik bedoel, zorgen is 1 ding en vaak komen veel dingen op hun pootjes terecht.
Maar als je het hebt over je kinderen met schoolplicht en dat je je daar zorgen over maakt. In het ergste geval komen ze (een paar uur) te laat of die dag helemaal niet. Schoolplicht of niet, dat zal je wel vergeven worden hoor. Je had andere prioriteiten.
Mens, ga dit als de sodemieter aangeven bij je huisarts of verloskundige. Zeg desnoods dat je het gevoel hebt de realiteit een beetje uit het oog te raken en dat je zo vreselijk gestressed bent dat je bang bent dat je met je baby een slechte start gaat maken. PLan desnoods een dubbele afspraak. Dan is je huisarts of verloskundige wel verplicht om naar je te luisteren.
Jeetje, zoveel begrip als ik destijds heb ontvangen tijdens mijn zwangerschap, zo weinig lees ik daarbij terug bij jou.
Sterkte meid en echt, doe er iets mee, want anders ga je misschien veel te gestressed de babyperiode in, met alle risico's van dien!
Ik bedoel, zorgen is 1 ding en vaak komen veel dingen op hun pootjes terecht.
Maar als je het hebt over je kinderen met schoolplicht en dat je je daar zorgen over maakt. In het ergste geval komen ze (een paar uur) te laat of die dag helemaal niet. Schoolplicht of niet, dat zal je wel vergeven worden hoor. Je had andere prioriteiten.
Mens, ga dit als de sodemieter aangeven bij je huisarts of verloskundige. Zeg desnoods dat je het gevoel hebt de realiteit een beetje uit het oog te raken en dat je zo vreselijk gestressed bent dat je bang bent dat je met je baby een slechte start gaat maken. PLan desnoods een dubbele afspraak. Dan is je huisarts of verloskundige wel verplicht om naar je te luisteren.
Jeetje, zoveel begrip als ik destijds heb ontvangen tijdens mijn zwangerschap, zo weinig lees ik daarbij terug bij jou.
Sterkte meid en echt, doe er iets mee, want anders ga je misschien veel te gestressed de babyperiode in, met alle risico's van dien!
dinsdag 2 juni 2009 om 11:02
@Schouderklopje, je hebt gelijk dat ik het wél in de gaten moet houden.. Maar gelukkig ben ik me ervan bewust.
Ik denk dat Qwertu een heel goed punt heeft gemaakt over mijn vorige zwangerschap die in het teken stond van medische ellende&missers en ik juist tóen geen seconde bang was. Apart toch?
En nu ben ik alléén maar bezorgd&bang. Terwijl feitelijk gezien er niet zoveel aan de hand is. Dáár ben ik wel van bewust.
Een mens zit wat dat betreft ook vreemd in elkaar.
Ik hoop dat ik me na de zwangerschap meer mijzelf voel.
Dat zal ook al een stuk helpen. Want dit is zo niet mij.
Ik ga nu spijkers met koppen slaan mbt dingetjes regelen met o.a schoonouders. Adres en wat info doorgeven.
Ik denk dat Qwertu een heel goed punt heeft gemaakt over mijn vorige zwangerschap die in het teken stond van medische ellende&missers en ik juist tóen geen seconde bang was. Apart toch?
En nu ben ik alléén maar bezorgd&bang. Terwijl feitelijk gezien er niet zoveel aan de hand is. Dáár ben ik wel van bewust.
Een mens zit wat dat betreft ook vreemd in elkaar.
Ik hoop dat ik me na de zwangerschap meer mijzelf voel.
Dat zal ook al een stuk helpen. Want dit is zo niet mij.
Ik ga nu spijkers met koppen slaan mbt dingetjes regelen met o.a schoonouders. Adres en wat info doorgeven.
...