Kinderen
alle pijlers
(tot nog toe) onvervulde kinderwens:: gevoel van leegte :-(
zondag 28 juni 2009 om 17:19
Hallo,
Mijn man en ik zijn al drie jaar aan het proberen zwanger te worden. Een jaar geleden ben ik zwanger geworden maar dat is na 10 weken helaas geëindigd in een miskraam. Nu zijn we al weer een jaar verder en zijn we met IUI begonnen. We proberen het deze maand voor de 2e keer.
Afgelopen drie jaar zijn heel moeilijk voor mij geweest, al mijn vriendinnen worden stuk voor stuk zwanger (inmiddels van een tweede) en ik heb het gevoel in een soort wachtkamer te zitten met mijn leven. Ik heb een sterk gevoel gemis en zou het vreselijk vinden als ik nooit kinderen zou kunnen krijgen. Ik voel een leegte die soms bijna fysiek pijn doet en ik vraag me af of die leegte komt omdat het ons niet lukt zwanger te worden, of dat die ergens anders vandaan komt. Hoe gaan andere vrouwen ermee om die al lang proberen kinderen te krijgen? Wat doen jullie met het verdriet elke maand als je weer ongesteld wordt? Kunnen jullie er met mensen over praten? Ik vind het heel moeilijk om hier met mensen over te praten, aangezien je met praten toch niet veel verder komt, je wordt er niet zwanger van... Ervaren jullie ook een gevoel van leegte en hoe vullen jullie die op in afwachting van het (hopelijk) zwanger worden? Ik zou het fijn vinden wat tips&reacties van andere lotgenoten te krijgen.
Mijn man en ik zijn al drie jaar aan het proberen zwanger te worden. Een jaar geleden ben ik zwanger geworden maar dat is na 10 weken helaas geëindigd in een miskraam. Nu zijn we al weer een jaar verder en zijn we met IUI begonnen. We proberen het deze maand voor de 2e keer.
Afgelopen drie jaar zijn heel moeilijk voor mij geweest, al mijn vriendinnen worden stuk voor stuk zwanger (inmiddels van een tweede) en ik heb het gevoel in een soort wachtkamer te zitten met mijn leven. Ik heb een sterk gevoel gemis en zou het vreselijk vinden als ik nooit kinderen zou kunnen krijgen. Ik voel een leegte die soms bijna fysiek pijn doet en ik vraag me af of die leegte komt omdat het ons niet lukt zwanger te worden, of dat die ergens anders vandaan komt. Hoe gaan andere vrouwen ermee om die al lang proberen kinderen te krijgen? Wat doen jullie met het verdriet elke maand als je weer ongesteld wordt? Kunnen jullie er met mensen over praten? Ik vind het heel moeilijk om hier met mensen over te praten, aangezien je met praten toch niet veel verder komt, je wordt er niet zwanger van... Ervaren jullie ook een gevoel van leegte en hoe vullen jullie die op in afwachting van het (hopelijk) zwanger worden? Ik zou het fijn vinden wat tips&reacties van andere lotgenoten te krijgen.
zondag 28 juni 2009 om 17:45
Hoi Kanarie,
ik zou als ik jou was, lid worden van Freya (vereniging van mensen die kampen met onvruchtbaarheid). Is het voor jullie nog een idee om te adopteren of om pleegouder te worden?
Is IVF nog niet aan bod geweest? Asl je na 3 jaar nu begint met IUI..lijkt me misschien niet per definitief de "snelste" methode. Is duidelijk waar het aan ligt dat het niet lukt? Hoe oud ben je?
Bij ons lukte het zwangerworden van de tweede jarenlang niet. Ik heb me op mijn werk gestort in die periode. En verder is het gewoon iedere maand keihard slikken en weer doorgaan als het weer niet raak is..
Sterkte!
ik zou als ik jou was, lid worden van Freya (vereniging van mensen die kampen met onvruchtbaarheid). Is het voor jullie nog een idee om te adopteren of om pleegouder te worden?
Is IVF nog niet aan bod geweest? Asl je na 3 jaar nu begint met IUI..lijkt me misschien niet per definitief de "snelste" methode. Is duidelijk waar het aan ligt dat het niet lukt? Hoe oud ben je?
Bij ons lukte het zwangerworden van de tweede jarenlang niet. Ik heb me op mijn werk gestort in die periode. En verder is het gewoon iedere maand keihard slikken en weer doorgaan als het weer niet raak is..
Sterkte!
zondag 28 juni 2009 om 18:38
@mirjam762
Ik vind het eerlijk gezegd ook nogal lang om pas na 3 jaar met IUI te beginnen. Maar omdat zowel bij mijn man als bij mij in principe niets aan de hand lijkt, heeft de gynaecoloog lange tijd gezegd dat we het maar moesten blijven proberen op de natuurlijke manier (geholpen door hormonenpil Clomid).
Omdat ik het zo moeilijk vind om met deze nare emoties om te gaan stort ik me ook helemaal op mijn werk en draai vaak overuren om me maar niet zo rot te voelen. Maar inmiddels ben ik een beetje oververmoeid geworden van dat vele en harde werken (zelfs mijn baas zegt dat ik het rustig aan moet doen), dat ik toch een andere manier moet vinden om er mee om te gaan.
Ik ben 30 jaar, dus in principe hebben we nog genoeg de tijd om verder te proberen.
Ik overweeg idd lid te worden van Freya.
@newstylista
dank voor de tip
Ik vind het eerlijk gezegd ook nogal lang om pas na 3 jaar met IUI te beginnen. Maar omdat zowel bij mijn man als bij mij in principe niets aan de hand lijkt, heeft de gynaecoloog lange tijd gezegd dat we het maar moesten blijven proberen op de natuurlijke manier (geholpen door hormonenpil Clomid).
Omdat ik het zo moeilijk vind om met deze nare emoties om te gaan stort ik me ook helemaal op mijn werk en draai vaak overuren om me maar niet zo rot te voelen. Maar inmiddels ben ik een beetje oververmoeid geworden van dat vele en harde werken (zelfs mijn baas zegt dat ik het rustig aan moet doen), dat ik toch een andere manier moet vinden om er mee om te gaan.
Ik ben 30 jaar, dus in principe hebben we nog genoeg de tijd om verder te proberen.
Ik overweeg idd lid te worden van Freya.
@newstylista
dank voor de tip
zondag 28 juni 2009 om 18:52
Klote voor je!
Wij zijn in augustus 2 jaar bezig. Twee jaar geleden een vroege miskraam gehad, daarna niets meer. Ik begrijp hoe je je voelt. Bij ons is het zo dat we voorzichtig de eerste stappen in de mm aan het zetten zijn. Vriend heeft zaad laten testen en ik moet in aug. naar de gyneacologe. Daar ga ik sowieso ieder jaar al heen en op het eerste oog (echo) ziet alles er normaal uit. Dus dit keer ga ik toch maar vragen of ik verder onderzocht kan worden.
Hoe ik ermee omga? Eigenlijk wel heel prima geloof ik. Ik heb niet zo de behoefte om er over te praten alleen met de meiden op de topics waar ik schrijf. Het woord ongesteld heb ik omgetoverd tot teleurgesteld. En ik verwacht halverwege volgende week weer teleurgesteld te worden.
Heel veel verdriet doet het me nog steeds niet eerlijk gezegd. Ik baal wel altijd weer en soms vliegt het me even aan, maar aan de andere kant kan ik me, na bijna 2 jaar, eigenlijk zo weinig voorstellen hoe het is om zwanger te zijn dat ik er iedere maand ook weer echt van overtuigd ben dat ik gewoon weer teleurgesteld word. Wat ook altijd zo is. Kan me gewoon geen ander scenario indenken dus ik kan dan hooguit even balen en ga dan weer door.
Ik heb er nog nooit een huilbui om gehad eigenlijk. Maar misschien komt dat nog.
Spannend dat jullie aan IUI gaan beginnen. Er gebeurt tenminste wat! Ik hoop dat je er positief instaat. In ieder geval vol goede moed.
Wij zijn in augustus 2 jaar bezig. Twee jaar geleden een vroege miskraam gehad, daarna niets meer. Ik begrijp hoe je je voelt. Bij ons is het zo dat we voorzichtig de eerste stappen in de mm aan het zetten zijn. Vriend heeft zaad laten testen en ik moet in aug. naar de gyneacologe. Daar ga ik sowieso ieder jaar al heen en op het eerste oog (echo) ziet alles er normaal uit. Dus dit keer ga ik toch maar vragen of ik verder onderzocht kan worden.
Hoe ik ermee omga? Eigenlijk wel heel prima geloof ik. Ik heb niet zo de behoefte om er over te praten alleen met de meiden op de topics waar ik schrijf. Het woord ongesteld heb ik omgetoverd tot teleurgesteld. En ik verwacht halverwege volgende week weer teleurgesteld te worden.
Heel veel verdriet doet het me nog steeds niet eerlijk gezegd. Ik baal wel altijd weer en soms vliegt het me even aan, maar aan de andere kant kan ik me, na bijna 2 jaar, eigenlijk zo weinig voorstellen hoe het is om zwanger te zijn dat ik er iedere maand ook weer echt van overtuigd ben dat ik gewoon weer teleurgesteld word. Wat ook altijd zo is. Kan me gewoon geen ander scenario indenken dus ik kan dan hooguit even balen en ga dan weer door.
Ik heb er nog nooit een huilbui om gehad eigenlijk. Maar misschien komt dat nog.
Spannend dat jullie aan IUI gaan beginnen. Er gebeurt tenminste wat! Ik hoop dat je er positief instaat. In ieder geval vol goede moed.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
zondag 28 juni 2009 om 19:11
Dag Winterdip,
Wat fijn dat je er zo relaxt mee om kan geen, heerlijk lijkt me dat! Je hebt wel gelijk dat als je al zo vaak ongesteld bent geworden en het al zo lang niet lukt, dat je er wel aan went, en dat je je niet meer kan voorstellen dat het ooit wel zal lukken.
Het helpt me ook elke keer dat ik ongesteld ben, te denken: volgende maand weer nieuwe ronden nieuwe kansen. Op zich wel fijn dat er elke maand weer een nieuwe kans is.
Het 'fijne' van al eens een miskraam te hebben gehad is wel dat je weet dat je zwanger KAN worden.
Ik heb veel last van PMS, dus de dagen voordat ik ongesteld wordt, voel ik me zowieso heel rot, en omdat we ook nog eens zwanger willen worden en ik de teleurstelling al voel aankomen, maakt het extra lastig.
Ik geloof dat de zwangerschapstestenindustrie al rijk aan mij is geworden, want elke maand doe ik toch weer een test om te kijken of het toch niet gelukt is (en dan de volgende dag ongesteld te worden...)
Wat fijn dat je er zo relaxt mee om kan geen, heerlijk lijkt me dat! Je hebt wel gelijk dat als je al zo vaak ongesteld bent geworden en het al zo lang niet lukt, dat je er wel aan went, en dat je je niet meer kan voorstellen dat het ooit wel zal lukken.
Het helpt me ook elke keer dat ik ongesteld ben, te denken: volgende maand weer nieuwe ronden nieuwe kansen. Op zich wel fijn dat er elke maand weer een nieuwe kans is.
Het 'fijne' van al eens een miskraam te hebben gehad is wel dat je weet dat je zwanger KAN worden.
Ik heb veel last van PMS, dus de dagen voordat ik ongesteld wordt, voel ik me zowieso heel rot, en omdat we ook nog eens zwanger willen worden en ik de teleurstelling al voel aankomen, maakt het extra lastig.
Ik geloof dat de zwangerschapstestenindustrie al rijk aan mij is geworden, want elke maand doe ik toch weer een test om te kijken of het toch niet gelukt is (en dan de volgende dag ongesteld te worden...)
zondag 28 juni 2009 om 19:17
zondag 28 juni 2009 om 19:21
Och ja.... Ik ben inmiddels aandeelhouder bij Clear Blue. Zwangerschapstesten koop ik nauwelijks meer, maar ovulatietesten wel. En die vertellen me eigenlijk ook iedere maand hetzelfde; ovulatie tussen dag 11 en 14 ongeveer.
Weet je, ik slinger ook wel eens tussen gedachten hoor. Van: "Het is ons gewoon niet gegund" tot "Ik weet zeker dat het ons ook (binnenkort) lukt!"
Maar meestal zet ik het vrij snel van me af. Ik kan er toch niets aan veranderen dus ik probeer het niet te veel mijn leven te laten beheersen. Zo rook ik nog steeds (ja, dat is wel heel slecht, I know) en drink ik ook lekker mijn wijntjes (zie onderschrift) en zie ik wel wat mij wel (of niet) "in mijn schoot geworpen" wordt.
En inderdaad, feit dat er een miskraam is geweest betekent in principe dat je zwanger kunt worden. Daar houd ik me dan ook maar aan vast.
Maar ik snap je helemaal hoor. Het blijft iedere maand hetzelfde riedeltje:
- teleurgesteld
- voornemen om je er deze ronde niet meer zo druk om te maken
- er niet mee bezig zijn
- spanning loopt op, vruchtbare dagen komen eraan, testen doen en kalender checken of de seks wel uitkomt (hoe sneu is dat?!)
- vruchtbare dagen en actie
- wachtbankje
- spanning, spanning, spanning, zou het nu dan eindelijk....
- teleurgesteld
- voornemen om je er deze ronde NU ECHT niet meer zo druk om te maken
Begint saai te worden he?
Weet je, ik slinger ook wel eens tussen gedachten hoor. Van: "Het is ons gewoon niet gegund" tot "Ik weet zeker dat het ons ook (binnenkort) lukt!"
Maar meestal zet ik het vrij snel van me af. Ik kan er toch niets aan veranderen dus ik probeer het niet te veel mijn leven te laten beheersen. Zo rook ik nog steeds (ja, dat is wel heel slecht, I know) en drink ik ook lekker mijn wijntjes (zie onderschrift) en zie ik wel wat mij wel (of niet) "in mijn schoot geworpen" wordt.
En inderdaad, feit dat er een miskraam is geweest betekent in principe dat je zwanger kunt worden. Daar houd ik me dan ook maar aan vast.
Maar ik snap je helemaal hoor. Het blijft iedere maand hetzelfde riedeltje:
- teleurgesteld
- voornemen om je er deze ronde niet meer zo druk om te maken
- er niet mee bezig zijn
- spanning loopt op, vruchtbare dagen komen eraan, testen doen en kalender checken of de seks wel uitkomt (hoe sneu is dat?!)
- vruchtbare dagen en actie
- wachtbankje
- spanning, spanning, spanning, zou het nu dan eindelijk....
- teleurgesteld
- voornemen om je er deze ronde NU ECHT niet meer zo druk om te maken
Begint saai te worden he?
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
zondag 28 juni 2009 om 20:39
quote:newstylista schreef op 28 juni 2009 @ 18:00:
dit is een topic waar meer vrouwen zitten met een vergelijkbare situatie mbt IUI kaetje & de prikbitches
je bent van harte welkom bij kaetje aan tafel .
en de bitches zijn best heel lief, en zullen je met open armen ontvangen
groetjes yam <- bitch en yammini , <- vrucht van de IUI
dit is een topic waar meer vrouwen zitten met een vergelijkbare situatie mbt IUI kaetje & de prikbitches
je bent van harte welkom bij kaetje aan tafel .
en de bitches zijn best heel lief, en zullen je met open armen ontvangen
groetjes yam <- bitch en yammini , <- vrucht van de IUI
zondag 28 juni 2009 om 21:48
Haha, winterdip, je hebt wel gevoel voor humor!
Je nickname zou beter 'Zomerzon' kunnen zijn, je lijkt me niet als iemand met een winterdip
> Och ja.... Ik ben inmiddels aandeelhouder bij Clear Blue.
tjsa, de een zijn dood is de ander zijn brood!
Ik heb dezelfde riedel als jij; elke maand als het weer niet gelukt is, ben ik teleurgesteld, maar tegelijkertijd denk ik: ha, fijn, dan kan ik nog genieten van lekker wijn drinken! En dan openen mijn man en ik een fles wijn en dan geniet ik extra van het glas wijn dat deze maand dus nog kan, dus dat is ook weer positief
Dus: lekker nog maar een wijntje inschenken
Je nickname zou beter 'Zomerzon' kunnen zijn, je lijkt me niet als iemand met een winterdip
> Och ja.... Ik ben inmiddels aandeelhouder bij Clear Blue.
tjsa, de een zijn dood is de ander zijn brood!
Ik heb dezelfde riedel als jij; elke maand als het weer niet gelukt is, ben ik teleurgesteld, maar tegelijkertijd denk ik: ha, fijn, dan kan ik nog genieten van lekker wijn drinken! En dan openen mijn man en ik een fles wijn en dan geniet ik extra van het glas wijn dat deze maand dus nog kan, dus dat is ook weer positief
Dus: lekker nog maar een wijntje inschenken
zondag 28 juni 2009 om 21:49
zondag 28 juni 2009 om 22:27
Klopt Kanarie, ik ben totaal geen "dip" tiepje. Dus mijn nick is eigenlijk een beetje grappig bedoeld. Ik probeer altijd de zonnige of humoristische kanten ergens van in te zien. Neemt niet weg dat ik heel af toe toch wel eens in een dip (-je) schiet hoor. Net als jij en ieder ander. Ik lees net dat je nog een topic hebt geopend en dat je nog meer te verstouwen hebt op het moment.
Als ik je een tip mag geven: Probeer eerst een goede basis met jezelf te bereiken. Balans in jezelf en in je eigen leven. Da's belangrijk, zeker als je ook aan kinderen begint.
Tot zover, de tip van Winterdip.
Sterkte en succes met alles en tot die tijd, laat die vinootjes maar doorkomen hoor!
Liefs.
Als ik je een tip mag geven: Probeer eerst een goede basis met jezelf te bereiken. Balans in jezelf en in je eigen leven. Da's belangrijk, zeker als je ook aan kinderen begint.
Tot zover, de tip van Winterdip.
Sterkte en succes met alles en tot die tijd, laat die vinootjes maar doorkomen hoor!
Liefs.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
zondag 28 juni 2009 om 22:56
Ja, het kan heel moeilijk zijn. Ik moet zeggen dat ik zelf niet zo veel moeite heb met kinderen van andere mensen. Maar soms denk ik wel eens over onze eigen toekomst na en over het waarom-vraagstuk. En dat vind ik wel moeilijk. Want daar krijg je geen antwoord op. De toekomst kan je niet zien/voorspellen.
Lijkt me heel moeilijk om eindelijk zwanger te zijn en dan een miskraam te krijgen. Vreselijk verdrietig
Je bent van harte welkom om bij ons mee te schrijven! We zijn wel weer toe aan een paar nieuwe leden. Veel van ons hebben ivm de zomervakantie een pauze in de behandelingen dus het is een beetje rustiger nu. Ikzelf sta na 8 IUI nu aan de rand van IVF. Bij ons zitten allerlei vrouwen die op verschillende punten in allerlei behandelingen staan. Laat je niet afschrikken door de lange lijst met leden, je bent echt welkom en ziet vanzelf wel wie wie is en welk verhaal er zo'n beetje bij hoort, dat hoeft helemaal niet in het begin. Je hoeft ook niet op iedereen te reageren, je kan ook gewoon je vragen stellen en wat over jezelf vertellen, no problem.
In ieder geval hoop ik voor je dat het snel weer lukt en dat het dan wel een gezonde zwangerschap zal zijn!
Lijkt me heel moeilijk om eindelijk zwanger te zijn en dan een miskraam te krijgen. Vreselijk verdrietig
Je bent van harte welkom om bij ons mee te schrijven! We zijn wel weer toe aan een paar nieuwe leden. Veel van ons hebben ivm de zomervakantie een pauze in de behandelingen dus het is een beetje rustiger nu. Ikzelf sta na 8 IUI nu aan de rand van IVF. Bij ons zitten allerlei vrouwen die op verschillende punten in allerlei behandelingen staan. Laat je niet afschrikken door de lange lijst met leden, je bent echt welkom en ziet vanzelf wel wie wie is en welk verhaal er zo'n beetje bij hoort, dat hoeft helemaal niet in het begin. Je hoeft ook niet op iedereen te reageren, je kan ook gewoon je vragen stellen en wat over jezelf vertellen, no problem.
In ieder geval hoop ik voor je dat het snel weer lukt en dat het dan wel een gezonde zwangerschap zal zijn!
maandag 29 juni 2009 om 08:03
Hey Kanarie,
Ik herken het gevoel van het wachtbankje heel sterk. Heb helaas geen tips hoe je hier mee om kunt gaan.
Ik schrijf zelf mee met Kaetje (ben een van de bitches ). Ik schrijf niet vanaf het begin mee, maar ben later ingestapt. Moet zeggen dat het schrijven erg prettig is, omdat je altijd je hart kunt luchten en ervaringen kunt uitwisselen.
Veel sterkte meid en ik hoop dat je snel zwanger raakt.
Ik herken het gevoel van het wachtbankje heel sterk. Heb helaas geen tips hoe je hier mee om kunt gaan.
Ik schrijf zelf mee met Kaetje (ben een van de bitches
). Ik schrijf niet vanaf het begin mee, maar ben later ingestapt. Moet zeggen dat het schrijven erg prettig is, omdat je altijd je hart kunt luchten en ervaringen kunt uitwisselen.Veel sterkte meid en ik hoop dat je snel zwanger raakt.
maandag 29 juni 2009 om 08:32
Kanarie
Moeilijk, moeilijk.
Ik ben ook 3 jaar bezig geweest, waarbij in het laatste jaar 2 vroege miskramen. Ik heb er flink doorheen gezeten. Ik ben er 3 jaar héél erg mee bezig geweest, zoals Winterdip al beschreef. De ENORME teleurstelling elke maand was verschrikkelijk. Mega-huilbuien. Jaloezie naar andere zwangeren, ik kon ze soms niet meer zien op straat. Of geen kinderwagens meer zien. Nieuwe zwangeren in mijn omgeving leidden steevast tot 1 dag depressie.
En ik had mezelf niet in de hand. Elke maand pepte ik mezelf weer op. Ik beloofde mezelf er ECHT deze maand niet mee bezig te zijn, maar ja.... Die oplopende spanning rond de menstruatiedatum hè? Het is een ware rollercoaster.
Ik merk dat ik eigenlijk geen tips voor je heb. Sorry.
Cliché's als 'loslaten' en 'vertrouwen hebben' ken je al.
Het op Viva van je afschrijven heeft me, denk ik, heel goed geholpen. Dat praat makkelijker dan met vrienden of collega's. Dus ga inderdaad lekker meekletsen met een groepje. Ik wens je heel veel succes met de IUI's en zwanger worden. Ik hoop héél erg voor je dat je snel zwanger wordt !!!!
Moeilijk, moeilijk.
Ik ben ook 3 jaar bezig geweest, waarbij in het laatste jaar 2 vroege miskramen. Ik heb er flink doorheen gezeten. Ik ben er 3 jaar héél erg mee bezig geweest, zoals Winterdip al beschreef. De ENORME teleurstelling elke maand was verschrikkelijk. Mega-huilbuien. Jaloezie naar andere zwangeren, ik kon ze soms niet meer zien op straat. Of geen kinderwagens meer zien. Nieuwe zwangeren in mijn omgeving leidden steevast tot 1 dag depressie.
En ik had mezelf niet in de hand. Elke maand pepte ik mezelf weer op. Ik beloofde mezelf er ECHT deze maand niet mee bezig te zijn, maar ja.... Die oplopende spanning rond de menstruatiedatum hè? Het is een ware rollercoaster.
Ik merk dat ik eigenlijk geen tips voor je heb. Sorry.
Cliché's als 'loslaten' en 'vertrouwen hebben' ken je al.
Het op Viva van je afschrijven heeft me, denk ik, heel goed geholpen. Dat praat makkelijker dan met vrienden of collega's. Dus ga inderdaad lekker meekletsen met een groepje. Ik wens je heel veel succes met de IUI's en zwanger worden. Ik hoop héél erg voor je dat je snel zwanger wordt !!!!
What matters most is how you see yourself
maandag 29 juni 2009 om 09:15
Kanarie Het is ook allemaal niet makkelijk.. Ook ik spreek uit ervaring, en schrijf met Kaetje mee.. Ik schrijf wel al redelijk vanaf het begin mee en ben 1 van de eerste die ook al bijna uitbehandeld is.. Ik ben in april 2004 gestopt met de pil, en in mei 2005 naar de huisarts gegaan. In 2006 begonnen met iui. In 2007 begonnen met ivf/icsi. in 2008 hebben we een jaar rust gehad. En in februari 2009 gestart met de laatste icsi (4e). Uit deze behandeling hadden we ook nog 4 cryo's waarvan we er inmiddels gebruikt hebben.. Helaas bij geen enkele behandeling resultaat. Ook in het jaar rust helemaal niks.. Nu staan we aan het einde van onze middelen..
Ook ik heb weinig moeite met de kinderen van andere, ik pas zelfs elke week op mijn neefje.. En daar kan ik heerlijk van genieten. Waar ik wel heel veel moeite mee heb zijn al die zwangere buiken.. Dat ik daar moeite mee heb komt omdat ik jaloers ben, misschien mag ik dat zelf wel nooit meemaken..
Zelf ben ik bij een psycholoog geweest om het een en ander te verwerken en ik merk dat me dat echt goed gedaan heeft. Ik heb inmiddels in mijn omgeving geen vriendin meer die niet zwanger is of een kleine heeft. Zou ik die allemaal ontwijken blijf ik zo alleen over.. Iedereen is op de hoogte van onze situatie en probeert daar rekening mee te houden. Het oppassen op mijn neefje is echt niet altijd makkelijk maar hij geeft zoveel liefde dat ik echt denk dat hij me daardoor helpt in mijn verwerkingsproces..
Hopelijk komen je wensen snel uit..
Sterkte, groetjes Merel
Ook ik heb weinig moeite met de kinderen van andere, ik pas zelfs elke week op mijn neefje.. En daar kan ik heerlijk van genieten. Waar ik wel heel veel moeite mee heb zijn al die zwangere buiken.. Dat ik daar moeite mee heb komt omdat ik jaloers ben, misschien mag ik dat zelf wel nooit meemaken..
Zelf ben ik bij een psycholoog geweest om het een en ander te verwerken en ik merk dat me dat echt goed gedaan heeft. Ik heb inmiddels in mijn omgeving geen vriendin meer die niet zwanger is of een kleine heeft. Zou ik die allemaal ontwijken blijf ik zo alleen over.. Iedereen is op de hoogte van onze situatie en probeert daar rekening mee te houden. Het oppassen op mijn neefje is echt niet altijd makkelijk maar hij geeft zoveel liefde dat ik echt denk dat hij me daardoor helpt in mijn verwerkingsproces..
Hopelijk komen je wensen snel uit..
Sterkte, groetjes Merel
maandag 29 juni 2009 om 15:17
Wat doen jullie met het verdriet elke maand als je weer ongesteld wordt? Kunnen jullie er met mensen over praten? Ik vind het heel moeilijk om hier met mensen over te praten, aangezien je met praten toch niet veel verder komt, je wordt er niet zwanger van...
pasklare antwoorden zijn er niet. het hangt van jou persoonlijk af, wat het beste is. Je kunt kijken naar hoe je met andere crises in je leven bent omgegaan bijv. het overlijden van een dierbare. Wat deed je toen,hoe werd je toen rustig, hoe gaf je het toen een plaatsje? doe die dingen nu dan ook. Het is in feite een beetje een 'rouwproces'. het is elke maand een beetje 'sterven' . wat bij mij altijd hield was bewust een kwartier stilstaan bij de negatieve test, dan plens water in je gezicht, jezelf toespreken, mooi opmaken en de dag het hoofd bieden.
s avonds opnieuw jezelf toestaan om te huilen, maar niet eindeloos. weer plens water in je gezicht en tegen jezelf zeggen: zolang ik niet gestopt ben, is er altijd een kans...volgende maand.
je kan jezelf idd aansluiten bij Freya, of wat boeken lezen erover. hierboven las ik het idee een psycholoog te bezoeken. ook heel erg waardevol.
sterkte, en ik hoop dat het jou mag lukken.
pasklare antwoorden zijn er niet. het hangt van jou persoonlijk af, wat het beste is. Je kunt kijken naar hoe je met andere crises in je leven bent omgegaan bijv. het overlijden van een dierbare. Wat deed je toen,hoe werd je toen rustig, hoe gaf je het toen een plaatsje? doe die dingen nu dan ook. Het is in feite een beetje een 'rouwproces'. het is elke maand een beetje 'sterven' . wat bij mij altijd hield was bewust een kwartier stilstaan bij de negatieve test, dan plens water in je gezicht, jezelf toespreken, mooi opmaken en de dag het hoofd bieden.
s avonds opnieuw jezelf toestaan om te huilen, maar niet eindeloos. weer plens water in je gezicht en tegen jezelf zeggen: zolang ik niet gestopt ben, is er altijd een kans...volgende maand.
je kan jezelf idd aansluiten bij Freya, of wat boeken lezen erover. hierboven las ik het idee een psycholoog te bezoeken. ook heel erg waardevol.
sterkte, en ik hoop dat het jou mag lukken.
maandag 29 juni 2009 om 20:16
Ik heb eigenlijk wel een paar dingen die ik doe als ik weer ongesteld ben geworden. Ten eerste vind ik van mezelf dat ik geen extra ongemak en pijn hoef te hebben van die rottige ongesteldheid. Dus lekker 2 pijnstillers er in zodat ik de eerste dag geen buikpijn heb. (eerder nam ik het maar voor lief en zat het uit.) Ten tweede heb ik extra knuffels nodig en kruip dan ook lekker tegen mijn man aan. Hij zorgt extra goed voor me en dat heb ik ook wel nodig die eerste dag. Een lekker kopje thee en een koekje of een ijsje of een pizza ipv gewoon warm eten. En dan ga ik altijd lekker in bad ontspannen. Badolie er in, boekje mee en heerlijk alles even vergeten. De dag erna richt ik me vaak al weer op de nieuwe cyclus. Ik zie het maar weer als de start van een nieuwe ronde met nieuwe kansen ipv als het einde van de vorige ronde. Vooral als je met IUI bezig bent en hormonen moet spuiten is dit heel makkelijk (vind ik dan, iedereen is natuurlijk anders). Op de derde dag ging ik altijd al weer prikken dus dan werk je al weer naar de eisprong toe en is er weer een nieuwe kans in aantocht. De eerste dag van de menstruatie vind ik vaak wel zwaar maar daarna gaat het vaak wel weer. Nieuwe ronde, nieuwe kansen denk ik dan maar en ga weer verder...
maandag 29 juni 2009 om 21:06
quote:Meiroosje schreef op 29 juni 2009 @ 15:17:
Wat doen jullie met het verdriet elke maand als je weer ongesteld wordt? Kunnen jullie er met mensen over praten? Ik vind het heel moeilijk om hier met mensen over te praten, aangezien je met praten toch niet veel verder komt, je wordt er niet zwanger van...
pasklare antwoorden zijn er niet. het hangt van jou persoonlijk af, wat het beste is. Je kunt kijken naar hoe je met andere crises in je leven bent omgegaan bijv. het overlijden van een dierbare. Wat deed je toen,hoe werd je toen rustig, hoe gaf je het toen een plaatsje? doe die dingen nu dan ook. Het is in feite een beetje een 'rouwproces'. het is elke maand een beetje 'sterven' .Ik vind dit een rare vergelijking of bedoel je om het in perspectief te zien?
Wat doen jullie met het verdriet elke maand als je weer ongesteld wordt? Kunnen jullie er met mensen over praten? Ik vind het heel moeilijk om hier met mensen over te praten, aangezien je met praten toch niet veel verder komt, je wordt er niet zwanger van...
pasklare antwoorden zijn er niet. het hangt van jou persoonlijk af, wat het beste is. Je kunt kijken naar hoe je met andere crises in je leven bent omgegaan bijv. het overlijden van een dierbare. Wat deed je toen,hoe werd je toen rustig, hoe gaf je het toen een plaatsje? doe die dingen nu dan ook. Het is in feite een beetje een 'rouwproces'. het is elke maand een beetje 'sterven' .Ik vind dit een rare vergelijking of bedoel je om het in perspectief te zien?
maandag 29 juni 2009 om 23:02
quote:Jane 1973 schreef op 29 juni 2009 @ 08:32:
Kanarie
Moeilijk, moeilijk.
Jaloezie naar andere zwangeren, ik kon ze soms niet meer zien op straat. Of geen kinderwagens meer zien. Nieuwe zwangeren in mijn omgeving leidden steevast tot 1 dag depressie.
ik vind inderdaad het zien van zwangere vrouwen op straat het allermoeilijkste, ik krijg er moordneigingen van. Ik heb ook altijd het gevoel dat ze expres hun buik demonstreren aan de hele wereld. Wat me ook altijd enorm irriteert/deprimeert: we gaan nu al twee jaar af en aan naar het ziekenhuis en dan zitten we in de wachtkamer bij de afdeling gynecologie tussen allemaal vrouwen met hoogzwangere buiken. Kunnen ze geen twee wachtkamers maken: een voor vrouwen bij wie kinderen krijgen niet lukt en een voor wel zwangere vrouwen? Ik vind het zo moeilijk om tegen die buiken aan te kijken als ik in de wachtkamer zit.
Kanarie
Moeilijk, moeilijk.
Jaloezie naar andere zwangeren, ik kon ze soms niet meer zien op straat. Of geen kinderwagens meer zien. Nieuwe zwangeren in mijn omgeving leidden steevast tot 1 dag depressie.
ik vind inderdaad het zien van zwangere vrouwen op straat het allermoeilijkste, ik krijg er moordneigingen van. Ik heb ook altijd het gevoel dat ze expres hun buik demonstreren aan de hele wereld. Wat me ook altijd enorm irriteert/deprimeert: we gaan nu al twee jaar af en aan naar het ziekenhuis en dan zitten we in de wachtkamer bij de afdeling gynecologie tussen allemaal vrouwen met hoogzwangere buiken. Kunnen ze geen twee wachtkamers maken: een voor vrouwen bij wie kinderen krijgen niet lukt en een voor wel zwangere vrouwen? Ik vind het zo moeilijk om tegen die buiken aan te kijken als ik in de wachtkamer zit.
maandag 29 juni 2009 om 23:04
quote:kaetje schreef op 29 juni 2009 @ 20:16:
Ik heb eigenlijk wel een paar dingen die ik doe als ik weer ongesteld ben geworden. Ten eerste vind ik van mezelf dat ik geen extra ongemak en pijn hoef te hebben van die rottige ongesteldheid. Dus lekker 2 pijnstillers er in zodat ik de eerste dag geen buikpijn heb. (eerder nam ik het maar voor lief en zat het uit.) Ten tweede heb ik extra knuffels nodig en kruip dan ook lekker tegen mijn man aan. Hij zorgt extra goed voor me en dat heb ik ook wel nodig die eerste dag. Een lekker kopje thee en een koekje of een ijsje of een pizza ipv gewoon warm eten. En dan ga ik altijd lekker in bad ontspannen. Badolie er in, boekje mee en heerlijk alles even vergeten. De dag erna richt ik me vaak al weer op de nieuwe cyclus. Ik zie het maar weer als de start van een nieuwe ronde met nieuwe kansen ipv als het einde van de vorige ronde. Vooral als je met IUI bezig bent en hormonen moet spuiten is dit heel makkelijk (vind ik dan, iedereen is natuurlijk anders). Op de derde dag ging ik altijd al weer prikken dus dan werk je al weer naar de eisprong toe en is er weer een nieuwe kans in aantocht. De eerste dag van de menstruatie vind ik vaak wel zwaar maar daarna gaat het vaak wel weer. Nieuwe ronde, nieuwe kansen denk ik dan maar en ga weer verder...dat vind ik wel een gezonde manier om er mee om te gaan kaetje. Gewoon jezelf verwennen, het is al moeilijk genoeg. Ik vind vooral de dagen voordat ik ongesteld moet worden moeilijk omdat ik dan al enorme buikpijn en PMS heb. Als ik eenmaal ongesteld ben, dan bereid ik me ook al voor op de nieuwe cyclus en nieuwe kansen.
Ik heb eigenlijk wel een paar dingen die ik doe als ik weer ongesteld ben geworden. Ten eerste vind ik van mezelf dat ik geen extra ongemak en pijn hoef te hebben van die rottige ongesteldheid. Dus lekker 2 pijnstillers er in zodat ik de eerste dag geen buikpijn heb. (eerder nam ik het maar voor lief en zat het uit.) Ten tweede heb ik extra knuffels nodig en kruip dan ook lekker tegen mijn man aan. Hij zorgt extra goed voor me en dat heb ik ook wel nodig die eerste dag. Een lekker kopje thee en een koekje of een ijsje of een pizza ipv gewoon warm eten. En dan ga ik altijd lekker in bad ontspannen. Badolie er in, boekje mee en heerlijk alles even vergeten. De dag erna richt ik me vaak al weer op de nieuwe cyclus. Ik zie het maar weer als de start van een nieuwe ronde met nieuwe kansen ipv als het einde van de vorige ronde. Vooral als je met IUI bezig bent en hormonen moet spuiten is dit heel makkelijk (vind ik dan, iedereen is natuurlijk anders). Op de derde dag ging ik altijd al weer prikken dus dan werk je al weer naar de eisprong toe en is er weer een nieuwe kans in aantocht. De eerste dag van de menstruatie vind ik vaak wel zwaar maar daarna gaat het vaak wel weer. Nieuwe ronde, nieuwe kansen denk ik dan maar en ga weer verder...dat vind ik wel een gezonde manier om er mee om te gaan kaetje. Gewoon jezelf verwennen, het is al moeilijk genoeg. Ik vind vooral de dagen voordat ik ongesteld moet worden moeilijk omdat ik dan al enorme buikpijn en PMS heb. Als ik eenmaal ongesteld ben, dan bereid ik me ook al voor op de nieuwe cyclus en nieuwe kansen.
maandag 29 juni 2009 om 23:44
quote:kanarie79 schreef op 29 juni 2009 @ 23:02:
ik vind inderdaad het zien van zwangere vrouwen op straat het allermoeilijkste, ik krijg er moordneigingen van. Ik heb ook altijd het gevoel dat ze expres hun buik demonstreren aan de hele wereld. Wat me ook altijd enorm irriteert/deprimeert: we gaan nu al twee jaar af en aan naar het ziekenhuis en dan zitten we in de wachtkamer bij de afdeling gynecologie tussen allemaal vrouwen met hoogzwangere buiken. Kunnen ze geen twee wachtkamers maken: een voor vrouwen bij wie kinderen krijgen niet lukt en een voor wel zwangere vrouwen? Ik vind het zo moeilijk om tegen die buiken aan te kijken als ik in de wachtkamer zit. Heel herkenbaar! (heb net op je gereageerd bij Kaetje & de prikbitches. Ben ook een prikbitch. Maar eentje die nu dus zelf zwanger is. ) Ik had altijd zo'n hekel aan al die zwangeren. Ik kon ze wel wat aandoen! En had ook echt een hekel aan de wachtkamer van de gyn. Nu zit ik daar dus met dikke buik. En dat voelt heel raar. Ik zou me bijna schuldig voelen (deed ik in het begin ook wel, maar nu gelukkig niet meer).
Trouwens... 'fijn' om weer nieuwe leden te hebben bij de topic van Kaetje. Het werd een beetje stil daar. Er schrijven ook veel zwangeren en da's natuurlijk hoopvol, maar soms ook wel confronterend voor de meiden die nog niet zwanger zijn. Heb fijn even tussen haakjes gezet, want natuurlijk had je er liever niet geschreven.
ik vind inderdaad het zien van zwangere vrouwen op straat het allermoeilijkste, ik krijg er moordneigingen van. Ik heb ook altijd het gevoel dat ze expres hun buik demonstreren aan de hele wereld. Wat me ook altijd enorm irriteert/deprimeert: we gaan nu al twee jaar af en aan naar het ziekenhuis en dan zitten we in de wachtkamer bij de afdeling gynecologie tussen allemaal vrouwen met hoogzwangere buiken. Kunnen ze geen twee wachtkamers maken: een voor vrouwen bij wie kinderen krijgen niet lukt en een voor wel zwangere vrouwen? Ik vind het zo moeilijk om tegen die buiken aan te kijken als ik in de wachtkamer zit. Heel herkenbaar! (heb net op je gereageerd bij Kaetje & de prikbitches. Ben ook een prikbitch. Maar eentje die nu dus zelf zwanger is. ) Ik had altijd zo'n hekel aan al die zwangeren. Ik kon ze wel wat aandoen! En had ook echt een hekel aan de wachtkamer van de gyn. Nu zit ik daar dus met dikke buik. En dat voelt heel raar. Ik zou me bijna schuldig voelen (deed ik in het begin ook wel, maar nu gelukkig niet meer).
Trouwens... 'fijn' om weer nieuwe leden te hebben bij de topic van Kaetje. Het werd een beetje stil daar. Er schrijven ook veel zwangeren en da's natuurlijk hoopvol, maar soms ook wel confronterend voor de meiden die nog niet zwanger zijn. Heb fijn even tussen haakjes gezet, want natuurlijk had je er liever niet geschreven.
