Kinderen
alle pijlers
Vanaf oktober 2010 kindvrij - deel 22 -
vrijdag 18 mei 2018 13:40
Sterkte Snoopylynn 
Noorse Boskat of een vergelijkbaar ras, liefste 2 dan. We hebben een hele mooie lange gang waar ik dan van die plateau's in zou willen maken zodat ze daar overdag kunnen spelen/slapen.
Valhalla! Where the brave may live Forever!
vrijdag 18 mei 2018 15:32
Mijn katten zijn zo trouw joh. Waar wij zijn, zijn zij ook. De ene zit veel buiten (we zitten op de camping, thuis kunnen ze niet naar buiten), de andere zit binnen als wij binnen zijn en is buiten als wij buiten zijn.
Als ik roep komen ze meteen aanrennen, de ene moet altijd op schoot als ik onder mijn dekentje zit en slaapt tussen ons in. De andere slaapt altijd bovenop mij. Als we op de camping een stukje gaan wandelen, moeten we altijd uitkijken, want ze hobbelen er gerust achteraan. Eentje zijn we al een keer kwijt geweest omdat ze zover was meegelopen. Als we thuiskomen moet er eerst uitgebreid geknuffeld worden, ze gaan gewoon voor je voeten liggen. En dan kletsen ze ook nog, alsof ze je echt verstaan. En ook zo lief dat als je je niet lekker voelt, dat ze je komen troosten, ze voelen het echt aan. En ze slopen niks. Krabbelen gebeurt aan de krabpaal, niet aan de bank. En ze doen hun behoefte op de bak, ook al lopen ze buiten.
Ja, ik heb liever mijn katten dan een kind, mijn katten zijn echt mijn kinderen. En honden vind ik leuk, maar ik hoef ze zelf niet. Nu kan ik nog eens een nachtje weg, met een hond is dat toch lastiger. En ik wil daar andere mensen niet mee lastigvallen.
Als ik roep komen ze meteen aanrennen, de ene moet altijd op schoot als ik onder mijn dekentje zit en slaapt tussen ons in. De andere slaapt altijd bovenop mij. Als we op de camping een stukje gaan wandelen, moeten we altijd uitkijken, want ze hobbelen er gerust achteraan. Eentje zijn we al een keer kwijt geweest omdat ze zover was meegelopen. Als we thuiskomen moet er eerst uitgebreid geknuffeld worden, ze gaan gewoon voor je voeten liggen. En dan kletsen ze ook nog, alsof ze je echt verstaan. En ook zo lief dat als je je niet lekker voelt, dat ze je komen troosten, ze voelen het echt aan. En ze slopen niks. Krabbelen gebeurt aan de krabpaal, niet aan de bank. En ze doen hun behoefte op de bak, ook al lopen ze buiten.
Ja, ik heb liever mijn katten dan een kind, mijn katten zijn echt mijn kinderen. En honden vind ik leuk, maar ik hoef ze zelf niet. Nu kan ik nog eens een nachtje weg, met een hond is dat toch lastiger. En ik wil daar andere mensen niet mee lastigvallen.
zaterdag 19 mei 2018 00:51
snoopylynn schreef: ↑18-05-2018 09:04Ik heb vorige week mijn lieve hondje in moeten laten slapen na 14 jaar. Wat een verdriet geeft dat zeg..
En ja hij heeft mij zoveel liefde, steun, troost, gezelligheid en mooie herinneringen gegeven van alles wat we samen gedeeld hebben.
Nog nooit in mijn leven heb ik zo'n pijn gehad om verlies, zelfs niet bij mensen.
Alle wandelingen door de regen, kosten voor oppas en dierenarts, jasjes want die droeg hij met flair heb ik met liefde gemaakt. En ik zou het zo weer over doen want ik hield enorm veel van hem.
zaterdag 19 mei 2018 16:16
Yess, lees onderstaande eens en je hebt je antwoord.
ze laat eigenlijk nooit meer iets horen, toont weinig interesse
maar ze kan nooit en ze reageert ook nooit enthousiast
maar nooit een reactie, berichtje... En ze reageren wel allemaal op anderen.
En nu zie ik net dat haar man mij weer verwijderd heeft?
Verwijder haar en neem nooit meer contact op. Soms is het lastig om te doen, want jullie hebben het ongetwijfeld ooit leuk gehad met elkaar, maar die tijd is al heel lang voorbij. Je zult merken dat het je oplucht.
ze laat eigenlijk nooit meer iets horen, toont weinig interesse
maar ze kan nooit en ze reageert ook nooit enthousiast
maar nooit een reactie, berichtje... En ze reageren wel allemaal op anderen.
En nu zie ik net dat haar man mij weer verwijderd heeft?
Verwijder haar en neem nooit meer contact op. Soms is het lastig om te doen, want jullie hebben het ongetwijfeld ooit leuk gehad met elkaar, maar die tijd is al heel lang voorbij. Je zult merken dat het je oplucht.
zaterdag 19 mei 2018 17:32
Hi yesss, het is heel hard maar helaas gebeurt dit veel. Mensen krijgen een gezin hebben alleen daar nog oog voor. Of alleen nog oog voor mensen die in een zrlfde fase zitten. Het is heel hard en ook zeker oneerlijk van ze (ik vermoed dat jij namelijk je best hebt gedaan tijdens de babyshowers, interesse tonen, kraamvisite, etc). En nu laten ze je vallen. Ter sprake brengen of uitspreken naar haar lucht misschien op maar ik merk uit je bericht op dat je het wat confronterend vind. Laat het nu dan gaan. Ontvolg, negeer en stop de vriendschap voor jezelf. Het is heel jammer maar haar leven veranderde en hoewel jullie vriendschap wat jou betreft gewoon kon blijven bestaan denkt zij er blijkbaar anders over. Sterkte en liefs
zaterdag 19 mei 2018 17:39
Je slaat de spijker op zijn kop Familiemens, ik ben er inderdaad altijd voor haar geweest... Overal bij geweest. Ze heeft inderdaad wel contact met een gezamenlijke kennis (die ook kinderen heeft) Ik zit zelf in een belangrijke fase en er is gewoon totaal geen betrokkenheid/interesse. Iedere keer geef ik haar toch weer het voordeel van de twijfel, maar ik merk dat het op is.
En zij is inderdaad allang doorgegaan en heeft genoeg aan haar gezin, nu ik nog.
Moet inderdaad echt gaan loslaten.
En zij is inderdaad allang doorgegaan en heeft genoeg aan haar gezin, nu ik nog.
Moet inderdaad echt gaan loslaten.
yesss wijzigde dit bericht op 19-05-2018 17:41
0.20% gewijzigd
zaterdag 19 mei 2018 18:00
Het is wat het is yesss. You can do this. Overigens heb ik de andere kant ook al meegemaakt. Een vriendin die ook helemaal op ging in haar gezin en na 3 jaar lang aandacht voor haar (bruiloft, kind 1 en kind 2 met alle bijbehorende feestjes, showers en noem maar op) hoorde ik niets meer. Meerdere vriendinnen klaagden erover. We hebben haar erop aangesproken en ze gaf aan dat een gezin veel werk is dus ze had geen tijd voor nutteloze contacten (haha right...). Ik heb het geaccepteerd en hoewel ze me wel ieder jaar stug in een groepsapp gooit voor verjaardag van kind 1 of kind 2,ik ieder jaar weiger en ook al heb gezegd dat ze me niet meer hoefde uit te nodigen blijft ze dat doen. Tot ze ongeveer een jaar terug ontdekte dat manlief vreemd ging, relatie over, huis te koop, beide verhuizen en ja hoor daar kwamen de appjes en belletjes. Komen jullie helpen verhuizen? Zullen we drankje doen in de stad? Ik heb bedankt. 1 van die vriendinnen heeft wel weer intensiever contact maar de rest inclusief mijzelf dus niet. Als ik haar zie bij verjaardag van vriendin groet ik maar no way dat ik nu ineens weer aandacht aan haar ga besteden. Succes met je twee basisschoolkinderen, flatje en je geklaag dat het zwaar is om fulltime te werken met kinderen. Jammer voor je. Als je nou even wat aandacht had gehouden voor mensen om je heen die je altijd hebben gesteund had je een vangnet gehad. Via die vriendin die wel contact met haar heeft hoor ik hoe zwaar ze het heeft en dat veel vrienden die oorspronkelijk bij ex-man vandaan kwamen het contact met hem houden en met haar niet. Ze voelt zich eenzaam en vind het gemeen dat ze niet terug kan in oude vriendinnengroep. Eigen schuld dikke bult 
zaterdag 19 mei 2018 18:57
Groot gelijk Familiemens ik snap je helemaal, wat dat betreft ben ik misschien te lief... Want eigenlijk ben ik er langer klaar mee.
Het gemak waarmee je aan de kant geschoven wordt.
Die vriendin moest ook altijd door laten schemeren dat ze allemaal geen tijd meer had voor sociale dingen, want ze had nu kinderen. (?)
Het gaat er mij niet om dat iemand het drukker heeft en minder tijd, maar een bepaalde houding, ongeïnteresseerd vooral, helemaal niet meer hartelijk. En dan met smoesjes aankomen dat ze het allemaal zo druk heeft (maar wel afspreken met anderen)... Ik werd op een gegeven moment niet meer uitgenodigd voor de verjaardag van de kinderen, (terwijl ik er altijd bij was) vanaf dat moment is het bergafwaarts gegaan, het is echt allemaal heel raar gelopen.
Oh en trouwens, nu je het zo zegt... Ik ben niet de enige. Ze heeft met meer vriendinnen geen contact meer bedenk ik me nu ineens.
Het gemak waarmee je aan de kant geschoven wordt.
Die vriendin moest ook altijd door laten schemeren dat ze allemaal geen tijd meer had voor sociale dingen, want ze had nu kinderen. (?)
Het gaat er mij niet om dat iemand het drukker heeft en minder tijd, maar een bepaalde houding, ongeïnteresseerd vooral, helemaal niet meer hartelijk. En dan met smoesjes aankomen dat ze het allemaal zo druk heeft (maar wel afspreken met anderen)... Ik werd op een gegeven moment niet meer uitgenodigd voor de verjaardag van de kinderen, (terwijl ik er altijd bij was) vanaf dat moment is het bergafwaarts gegaan, het is echt allemaal heel raar gelopen.
Oh en trouwens, nu je het zo zegt... Ik ben niet de enige. Ze heeft met meer vriendinnen geen contact meer bedenk ik me nu ineens.
zaterdag 19 mei 2018 21:38
O die zijn heel lief ja. Wij hebben er ook één. Super lief beest. Rustig en aanhankelijk. Makkelijk en snel tevreden, alleen die haren hè...overal
zondag 20 mei 2018 08:51
Jup, ik ken het. Daarom zou ik ze overdag in de gang willen houden (die is namelijk echt best groot). Dat scheelt dan ook weer in de woonkamer. En dan kan mijn meneer die robotstofzuiger kopen die hij zo graag wil .
Valhalla! Where the brave may live Forever!
zondag 20 mei 2018 08:58
Zijn jullie als kindvrije ook blij enigst kind te zijn of juist blij dat je wel siblings hebt?
Ik vraag 't me af vanwege het topic dat nu loopt. Zelf ben ik blij enigst kind te zijn, omdat ik als kind al geen affiniteit met jongere kinderen had. En als volwassene nog steeds omdat ik die drukte er niet bij had kunnen hebben juist in het ziekteproces van mijn vader.
Ik vraag 't me af vanwege het topic dat nu loopt. Zelf ben ik blij enigst kind te zijn, omdat ik als kind al geen affiniteit met jongere kinderen had. En als volwassene nog steeds omdat ik die drukte er niet bij had kunnen hebben juist in het ziekteproces van mijn vader.
zondag 20 mei 2018 10:58
redbulletje schreef: ↑20-05-2018 08:58Zijn jullie als kindvrije ook blij enigst kind te zijn of juist blij dat je wel siblings hebt?
Ik vraag 't me af vanwege het topic dat nu loopt. Zelf ben ik blij enigst kind te zijn, omdat ik als kind al geen affiniteit met jongere kinderen had. En als volwassene nog steeds omdat ik die drukte er niet bij had kunnen hebben juist in het ziekteproces van mijn vader.
O ik vind het echt super leuk dat ik siblings heb! Ik heb er ook meer dan één. Lijkt me ook heel saai om maar 1 broer/zus te hebben. Maar misschien scheelt het dat ik de jongste ben. Dus geen vervelende jongere kinderen om me heen.
Nee ik ben juist heel erg blij met mijn siblings
zondag 20 mei 2018 10:59
Haha slim plan. Hier is de gang niet zo heel groot dus kan dat niet.
zondag 20 mei 2018 11:15
Ben je dan niet bang dat je siblings kinderen nemen waardoor je ongewenst met die kinderen zit bij familieetentjes?Vixxen schreef: ↑20-05-2018 10:58O ik vind het echt super leuk dat ik siblings heb! Ik heb er ook meer dan één. Lijkt me ook heel saai om maar 1 broer/zus te hebben. Maar misschien scheelt het dat ik de jongste ben. Dus geen vervelende jongere kinderen om me heen.
Nee ik ben juist heel erg blij met mijn siblings
zondag 20 mei 2018 12:26
redbulletje schreef: ↑20-05-2018 11:15Ben je dan niet bang dat je siblings kinderen nemen waardoor je ongewenst met die kinderen zit bij familieetentjes?
Dat is wel gebeurd bij eentje ja. Maar mijn familie heeft regelmatig etentjes zonder mijn neefje. Kerst vier ik niet en als mijn neefje jarig is ben ik ook vaak op vakantie. Iedereen wist van tevoren al dat ik niet veel met kinderen heb dus er wordt ook niet van me verwacht dat ik nu ineens de betrokken tante ben. Dat scheelt. Daarnaast zal het bij één neefje blijven. Mijn zus win niet meer kinderen en de rest wil net als ik ook geen kinderen
zondag 20 mei 2018 17:06
Daar heb je dan wel geluk bij dat het er bij eentje blijft en dat je ook gewoon familie-etentjes hebt zonder kind erbij.Vixxen schreef: ↑20-05-2018 12:26Dat is wel gebeurd bij eentje ja. Maar mijn familie heeft regelmatig etentjes zonder mijn neefje. Kerst vier ik niet en als mijn neefje jarig is ben ik ook vaak op vakantie. Iedereen wist van tevoren al dat ik niet veel met kinderen heb dus er wordt ook niet van me verwacht dat ik nu ineens de betrokken tante ben. Dat scheelt. Daarnaast zal het bij één neefje blijven. Mijn zus win niet meer kinderen en de rest wil net als ik ook geen kinderen
Vaak zie je toch dat de hele dynamiek ten nadele verandert als er 1 of 2 kleinkinderen aanwezig zijn bij dat soort dingen.
zondag 20 mei 2018 17:43
Ik ging vrijwillig mee tot ik zelf buiten Europa ging reizen. Vond 't altijd heerlijk, lekker elke dag samen uit eten enzo. En als m'n ouders 'ns een kerk inliepn om te bezichtigen bleef ik wel buiten in de zon zitten met m'n walkman en 'n boekje. Ik denk dat ik tussen mijn 20 en 30 nauwelijks met mijn ouders op vakantie ben geweest, maar daarna gingen we zeker om de paar jaar met z'n drieen op verre reis.
