Kinderen
alle pijlers
vorig jaar rond deze tijd
woensdag 2 juli 2008 om 15:26
Zat ik erdoor. Over geen enkel vlak in mijn leven had ik controle. Ik had een zoon van 6 maanden waar ik me geen raad mee wist. Werk wat niet meer ging. M'n moeder die aankondigde dat ze ging emigreren, een ontplofte hormoonhuishouding.
Ik denk er ineens aan omdat ik zie dat de tour de france weer begint. Vorig jaar heb ik de hele tour de france gezien. Hele dagen heb ik voor de tv gezeten. Het was me soms teveel moeite om m'n zoon aandacht te geven.
Wat ben ik dan nu trots op mezelf! De mooiste zoon van de wereld! Een nieuwe baan! Allemaal lieve familieleden die me aan alle kanten gesteund hebben. En natuurlijk niet te vergeten een aantal mensen op dit forum.
Ik hoop 1 ding wel, en dat is dat ik de tour de france nog steeds leuk vind! Hahaha.
Wat wil ik hier nu mee? Ach, weet ik niet eens. Soms lees ik berichtjes van nieuwe moeders die er helemaal doorheen zitten, en dan doet m'n hart een beetje pijn omdat ik weet hoe het voelt. Ik heb weinig herinneringen aan het eerste jaar met mijn zoon. Het komt echter wel goed. Je moet wel stappen ondernemen, zelf initiatieven komen, maar het komt goed.
Nu ga ik mijn lieve jongetje uit bed halen..
Ik denk er ineens aan omdat ik zie dat de tour de france weer begint. Vorig jaar heb ik de hele tour de france gezien. Hele dagen heb ik voor de tv gezeten. Het was me soms teveel moeite om m'n zoon aandacht te geven.
Wat ben ik dan nu trots op mezelf! De mooiste zoon van de wereld! Een nieuwe baan! Allemaal lieve familieleden die me aan alle kanten gesteund hebben. En natuurlijk niet te vergeten een aantal mensen op dit forum.
Ik hoop 1 ding wel, en dat is dat ik de tour de france nog steeds leuk vind! Hahaha.
Wat wil ik hier nu mee? Ach, weet ik niet eens. Soms lees ik berichtjes van nieuwe moeders die er helemaal doorheen zitten, en dan doet m'n hart een beetje pijn omdat ik weet hoe het voelt. Ik heb weinig herinneringen aan het eerste jaar met mijn zoon. Het komt echter wel goed. Je moet wel stappen ondernemen, zelf initiatieven komen, maar het komt goed.
Nu ga ik mijn lieve jongetje uit bed halen..
anoniem_5504 wijzigde dit bericht op 02-07-2008 15:33
Reden: toevoeging.
Reden: toevoeging.
% gewijzigd
woensdag 2 juli 2008 om 15:32
vorig jaar rond deze tijd zat ik in een halfgesloopt huis, met een verhuizing en verbouwing voor de boeg, heb niets van de Tour gezien, had geen TV namelijk
ik zat er lang niet zo slecht bij als Krokusje, gelukkig! maar net als zij ziet het er nu allemaal een stuk rooskleuriger uit
Krokus, schouderklopje voor jou en geniet van deze zomer!
ik zat er lang niet zo slecht bij als Krokusje, gelukkig! maar net als zij ziet het er nu allemaal een stuk rooskleuriger uit
Krokus, schouderklopje voor jou en geniet van deze zomer!
woensdag 2 juli 2008 om 15:56
woensdag 2 juli 2008 om 16:02
goed gedaan meid !!!
Vorig jaar was ik opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis met een moeder-kind eenheid. Dit omdat ik een zware psychose en PPD heb gehad.
Nu ben ik jammerlijk genoeg nog steeds op zoek naar werk, maar die baan gaat er komen. Ben van plan een korte opleiding te volgen, om zo mijn arbeidskansen te verhogen. Goed nieuws is wel dat het afbouwen van de medicatie is begonnen.
Vorig jaar was ik opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis met een moeder-kind eenheid. Dit omdat ik een zware psychose en PPD heb gehad.
Nu ben ik jammerlijk genoeg nog steeds op zoek naar werk, maar die baan gaat er komen. Ben van plan een korte opleiding te volgen, om zo mijn arbeidskansen te verhogen. Goed nieuws is wel dat het afbouwen van de medicatie is begonnen.
woensdag 2 juli 2008 om 16:06
Krokusje, supergoed! Gefeliciteerd, wat fijn dat alles weer op rolletjes loopt
Niet echt kindergerelateerd, maar: vorig jaar rond deze tijd stond ik op het punt om voor een half jaar naar het buitenland te gaan en daar zag ik erg tegenop. Het was ook niet zo'n leuke tijd, maar nu ben ik weer in Nederland en ik ben zo blij dat ik dit jaar gewoon thuis mag blijven!
Niet echt kindergerelateerd, maar: vorig jaar rond deze tijd stond ik op het punt om voor een half jaar naar het buitenland te gaan en daar zag ik erg tegenop. Het was ook niet zo'n leuke tijd, maar nu ben ik weer in Nederland en ik ben zo blij dat ik dit jaar gewoon thuis mag blijven!
This was not judgment day - only morning. Morning: excellent and fair.
woensdag 2 juli 2008 om 16:42
woensdag 2 juli 2008 om 17:52
quote:qwertu schreef op 02 juli 2008 @ 17:08:
Vorig jaar was ik vol goede hoop over mijn zwangerschap (en mijn huwelijk!) en nu kamp ik met een stevige PPD.
Wat je moet met dit berichtje, Krokusje? Mensen zoals ik laten zien dat het eindig is. Het is eindig Q! Uit je postings weet ik dat je een doorpakker bent. Dus niemand hoeft jou iets te laten zien! Je redt het. Zorg dat je hulp durft te vragen aan mensen om je heen. Wees je bewust van de mooie momenten van je Qrummel (en ik hoop ook van de mooie momenten met je man). Het komt goed.
Vorig jaar was ik vol goede hoop over mijn zwangerschap (en mijn huwelijk!) en nu kamp ik met een stevige PPD.
Wat je moet met dit berichtje, Krokusje? Mensen zoals ik laten zien dat het eindig is. Het is eindig Q! Uit je postings weet ik dat je een doorpakker bent. Dus niemand hoeft jou iets te laten zien! Je redt het. Zorg dat je hulp durft te vragen aan mensen om je heen. Wees je bewust van de mooie momenten van je Qrummel (en ik hoop ook van de mooie momenten met je man). Het komt goed.
woensdag 2 juli 2008 om 19:14
Toen ik de titel las dacht ik: die klote-depressie....
Een jaar geleden was ik moeder van een zoon van bijna drie maanden oud. Ik was druk op zoek naar zijn gebruiksaanwijzing, hij had Kiss en een zeer afgeplat hoofdje (de fysiotherapie is net afgerond), had pijn van de verstopping van zijn darmen... ik wist me weinig raad met het mooie leuke jochie, in tegenstelling tot mijn oudste. Ik wilde soms zelfs dat ik hem nooit gekregen had en zat er helemaal doorheen. En ondertussen maar je best doen om niets te laten merken aan de omgeving... "lekker op vakantie" (waar geen klap aan was)
Pas in februari kwamen we erachter dat ik al die tijd een postpartumdepressie heb gehad, gecombineerd met burn-out achtige verschijnselen.
Nu slik ik superpillen, heb goede gesprekken en ontwikkel mezelf als een tierelier. Ik houd zielsveel van beide zoons en ben weer blij. Ik kan weer genieten van dingen en begin mezelf weer terug te vinden.... want tering... wat ben ik verweg geweest.
Kortom: er is hoop!
Een jaar geleden was ik moeder van een zoon van bijna drie maanden oud. Ik was druk op zoek naar zijn gebruiksaanwijzing, hij had Kiss en een zeer afgeplat hoofdje (de fysiotherapie is net afgerond), had pijn van de verstopping van zijn darmen... ik wist me weinig raad met het mooie leuke jochie, in tegenstelling tot mijn oudste. Ik wilde soms zelfs dat ik hem nooit gekregen had en zat er helemaal doorheen. En ondertussen maar je best doen om niets te laten merken aan de omgeving... "lekker op vakantie" (waar geen klap aan was)
Pas in februari kwamen we erachter dat ik al die tijd een postpartumdepressie heb gehad, gecombineerd met burn-out achtige verschijnselen.
Nu slik ik superpillen, heb goede gesprekken en ontwikkel mezelf als een tierelier. Ik houd zielsveel van beide zoons en ben weer blij. Ik kan weer genieten van dingen en begin mezelf weer terug te vinden.... want tering... wat ben ik verweg geweest.
Kortom: er is hoop!
woensdag 2 juli 2008 om 19:28
woensdag 2 juli 2008 om 23:13
Ik doe ook even mee hoor.
Een jaar geleden woonden we in ons kleine huis, zonder eigen slaapkamer voor onze tweede zoon, die toen net een jaar oud geworden was (en zijn eerste jaar was niet bepaald een makkelijk jaar). Bij zijn grote broer op de kamer slapen kon niet, want hij sliep heel licht en ze hielden elkaar wakker. Dus sliep de jongste bij ons. En werd elke nacht wakker en huilde dan een paar uur achter elkaar. Wat waren wij geslóópt!
En nu? Wonen we in een twee keer zo groot huis, met voor iedereen een eigen kamer, en sinds de verhuizing een aantal maanden geleden slaapt zoon door! Wat scheelt dat enorm, als je zelf weer normale nachten kunt maken. Overdag, maar ook 's avonds. Een jaar geleden stortte ik zelf in zodra de kinderen op bed lagen... Nu kan ik ook nog weleens 's avonds forummen!
Een dikke knuffel voor iedereen die NU in de situatie zit waar wij een jaar geleden zaten, en: hou vol! het wordt ECHT weer beter!!!
Caro
Een jaar geleden woonden we in ons kleine huis, zonder eigen slaapkamer voor onze tweede zoon, die toen net een jaar oud geworden was (en zijn eerste jaar was niet bepaald een makkelijk jaar). Bij zijn grote broer op de kamer slapen kon niet, want hij sliep heel licht en ze hielden elkaar wakker. Dus sliep de jongste bij ons. En werd elke nacht wakker en huilde dan een paar uur achter elkaar. Wat waren wij geslóópt!
En nu? Wonen we in een twee keer zo groot huis, met voor iedereen een eigen kamer, en sinds de verhuizing een aantal maanden geleden slaapt zoon door! Wat scheelt dat enorm, als je zelf weer normale nachten kunt maken. Overdag, maar ook 's avonds. Een jaar geleden stortte ik zelf in zodra de kinderen op bed lagen... Nu kan ik ook nog weleens 's avonds forummen!
Een dikke knuffel voor iedereen die NU in de situatie zit waar wij een jaar geleden zaten, en: hou vol! het wordt ECHT weer beter!!!
Caro
Pluk de dag! - In loving memory A.C. ❤
woensdag 2 juli 2008 om 23:26
woensdag 2 juli 2008 om 23:34
Euh eh oh, vorig jaar (denk denk) woonde ik nog in mijn oude woonplaats (stad) waar ik nooit heb willen wonen en wat veel discussies met lief opleverde, want hij wilde daar wel wonen nl.
Ik heb toen in mijn eentje de knoop doorgehakt om te verhuizen naar daar waar ik het liefste wilde zijn, mijn huidige woonplaats (dorp) in de buurt van mijn roots. Ik ben dolgelukkig met mijn keuze en fiets supervaak met een intense smile langs al dit groen en juich dat ik dit mag meemaken. Sterker, vriend is om en wil hier (in dit dorp) ook wonen (gelukkige meevaller).
Ik heb toen in mijn eentje de knoop doorgehakt om te verhuizen naar daar waar ik het liefste wilde zijn, mijn huidige woonplaats (dorp) in de buurt van mijn roots. Ik ben dolgelukkig met mijn keuze en fiets supervaak met een intense smile langs al dit groen en juich dat ik dit mag meemaken. Sterker, vriend is om en wil hier (in dit dorp) ook wonen (gelukkige meevaller).
donderdag 3 juli 2008 om 09:29
donderdag 3 juli 2008 om 12:24
Wat een herkenning.
Goed gedaan Krokusje!
Vorig jaar rond deze tijd zat ik fors in de kreukels. Ik dacht dat het nooit meer goed zou komen. Nu ben ik een leuker mens en grijp het leven aan waar ik kan.
Voor iedereen die denkt dat het nooit meer over gaat; geef jezelf de tijd, zoek hulp. Samen kun je het.
Goed gedaan Krokusje!
Vorig jaar rond deze tijd zat ik fors in de kreukels. Ik dacht dat het nooit meer goed zou komen. Nu ben ik een leuker mens en grijp het leven aan waar ik kan.
Voor iedereen die denkt dat het nooit meer over gaat; geef jezelf de tijd, zoek hulp. Samen kun je het.
