Kinderen
alle pijlers
Waarom wel?
donderdag 5 februari 2009 om 16:38
Ik weet niet of deze discussie al eens is gevoerd ...
maar waar ik dus heel benieuwd naar ben is:
Waarom willen mensen (voornamelijk vrouwen) zo graag kinderen?
Waarom zou je het willen?
Waarom wil je graag een gezin zijn?
Mensen zien het vaak als een 'doel' in het leven, maar wat is het doel dan precies...(ik vind dat dus heel vaag)
Klinkt natuurlijk heel zakelijk allemaal.
Het punt is dat ik soms denk dat ik wel een kind wil. (gewoon, een lief wezentje, niet meer, niet minder) Alleen...
dan vraag ik me soms af wat ik er precies mee moet doen.
Zo van: oke, je bent lief. En wat moet ik dan nu doen?
Beetje lullig geformuleerd maar zo voel ik dat dus.
Ik ben nooit zo geweest van: ''met kleine kinderen spelen"
En ik stel me dus voor dat je de hele dag leuke dingen moet doen met kind(eren) en ik ben best wel saai voor een kind denk ik.
Ben niet zo van veel spelletjes doen, zit graag te lezen, computeren, onderweg zijn, nouja....meer dat zeg maar.
Dus ik heb ook het idee dat ik voor een kind ook niet zo interessant ben. En daarnaast heb ik ook weinig geduld en kan ik slecht tegen aandachtvretende dingen!
En ik kan ook nog eens slecht managen.
Nouja ik weet nog wel veeeeeel meer wat redenen waarom het in mijn geval misschien beter is van niet.
Daarom vraag ik me af waarom anderen het wel willen. Want ik kan me voorstellen dat iedereen zo wel wat barrieres/twijfels heeft als het over kinderen krijgen gaat.Niemand is perfect toch?
Kortom, zie ik nog wat over het hoofd wat een reden zou kunnen zijn waarom het toch zo geweldig is om een kind te hebben? Wat geeft de doorslag?
alvast dank
maar waar ik dus heel benieuwd naar ben is:
Waarom willen mensen (voornamelijk vrouwen) zo graag kinderen?
Waarom zou je het willen?
Waarom wil je graag een gezin zijn?
Mensen zien het vaak als een 'doel' in het leven, maar wat is het doel dan precies...(ik vind dat dus heel vaag)
Klinkt natuurlijk heel zakelijk allemaal.
Het punt is dat ik soms denk dat ik wel een kind wil. (gewoon, een lief wezentje, niet meer, niet minder) Alleen...
dan vraag ik me soms af wat ik er precies mee moet doen.
Zo van: oke, je bent lief. En wat moet ik dan nu doen?
Beetje lullig geformuleerd maar zo voel ik dat dus.
Ik ben nooit zo geweest van: ''met kleine kinderen spelen"
En ik stel me dus voor dat je de hele dag leuke dingen moet doen met kind(eren) en ik ben best wel saai voor een kind denk ik.
Ben niet zo van veel spelletjes doen, zit graag te lezen, computeren, onderweg zijn, nouja....meer dat zeg maar.
Dus ik heb ook het idee dat ik voor een kind ook niet zo interessant ben. En daarnaast heb ik ook weinig geduld en kan ik slecht tegen aandachtvretende dingen!
En ik kan ook nog eens slecht managen.
Nouja ik weet nog wel veeeeeel meer wat redenen waarom het in mijn geval misschien beter is van niet.
Daarom vraag ik me af waarom anderen het wel willen. Want ik kan me voorstellen dat iedereen zo wel wat barrieres/twijfels heeft als het over kinderen krijgen gaat.Niemand is perfect toch?
Kortom, zie ik nog wat over het hoofd wat een reden zou kunnen zijn waarom het toch zo geweldig is om een kind te hebben? Wat geeft de doorslag?
alvast dank
donderdag 5 februari 2009 om 16:46
Potje thee, ik vind het heel moeilijk uitleggen waarom het hebben van een kind nou zo leuk is, want tja de dingen die jij opnoemt heb je ook, knutselen, terwijl je daar geen zin in hebt en nachten lang wakker liggen met een ziek kind ed en nog veel meer om op te noemen, kijk maar eens op de horrorpijler.
Maar dan toch, waarom niet?
Ik was 24 bij mijn eerste en er gewoon niet over nagedacht maar ik ben gewoon zwanger geworden.....door de pil heen.
Maar dan toch, waarom niet?
Ik was 24 bij mijn eerste en er gewoon niet over nagedacht maar ik ben gewoon zwanger geworden.....door de pil heen.
donderdag 5 februari 2009 om 16:49
donderdag 5 februari 2009 om 16:49
donderdag 5 februari 2009 om 16:54
Ik heb kinderen altijd al erg leuk gevonden . En op een bepaald moment kreeg ik vreselijke last van een leegaanvoelende baarmoeder ,. Bovendien hou ik van zorgen , van drukte , van spelletjes etc . en heb ik niet zo veel met honden , katten , konijnen en ander spul .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 5 februari 2009 om 16:58
Haha, ja ik heb er 2, maar soms heb je van 'die dagen'.
Dagen dat ik denk, 'Kunnen ze ze nog terug?'
Maar over het algemeen is het lachen hoor, 2 van die jongens, waarin je je leuke zelf herkent. (Of mn vriend)
En toendertijd dachten we gewoon: 'We houden van elkaar, en mn hele leven zo leven als ik nu doe, lijkt me ook niets, dus ik stop met de pil'. En toen kind 1 een makkie bleek, kwam daar ook gauw kind 2. Maar verder dachten wij, geloof ik, niet....
Dagen dat ik denk, 'Kunnen ze ze nog terug?'
Maar over het algemeen is het lachen hoor, 2 van die jongens, waarin je je leuke zelf herkent. (Of mn vriend)
En toendertijd dachten we gewoon: 'We houden van elkaar, en mn hele leven zo leven als ik nu doe, lijkt me ook niets, dus ik stop met de pil'. En toen kind 1 een makkie bleek, kwam daar ook gauw kind 2. Maar verder dachten wij, geloof ik, niet....
donderdag 5 februari 2009 om 17:01
Goh ja...zo diep hebben wij er nooit over na gedacht. Het was puur gevoelsmatig.
Bovendien zei mijn gynaecoloog dat, als we kinderen wilden, we daar niet al te lang mee moesten wachten. Ik ben verminderd vruchtbaar en die verminderde vruchtbaarheid zou rap erger worden naarmate ik ouder werd. Bovendien zouden de vruchtbaarheidsbehandelingen, die ik zowiezo nodig had, ook beter aanslaan op jongere leeftijd.
Bovendien zei mijn gynaecoloog dat, als we kinderen wilden, we daar niet al te lang mee moesten wachten. Ik ben verminderd vruchtbaar en die verminderde vruchtbaarheid zou rap erger worden naarmate ik ouder werd. Bovendien zouden de vruchtbaarheidsbehandelingen, die ik zowiezo nodig had, ook beter aanslaan op jongere leeftijd.
donderdag 5 februari 2009 om 17:03
Ik heb kinderen omdat ik een vrouw ben die precies dat wilde wat de evolutie bepaald heeft dat een mens (uitzonderingen uiteraard daar gelaten ) wil; voortplanten.
En aangezien kinderen hebben nogal zwaar kan zijn heeft de evolutie bepaald dat ik hele domme dingen heel leuk kan vinden (anders zouden er geen kinderen meer komen he; als het echt zo afschuwelijk is)
Ik was helemaal niet van baby's en kleine kinderen; en dat ben ik nog steeds niet; enigste kinderen die ik echt leuk vind zijn die van mijzelf
En aangezien kinderen hebben nogal zwaar kan zijn heeft de evolutie bepaald dat ik hele domme dingen heel leuk kan vinden (anders zouden er geen kinderen meer komen he; als het echt zo afschuwelijk is)
Ik was helemaal niet van baby's en kleine kinderen; en dat ben ik nog steeds niet; enigste kinderen die ik echt leuk vind zijn die van mijzelf
donderdag 5 februari 2009 om 17:04
Hm...het is dus ook een kwestie van niet teveel nadenken.
Ja kijk, daar gaat het mis
Gelukkig dat het meestal wel leuk is dan mevrouwk
Geeft een klein beetje moed.
Ik las ook ergens de tip: stel je leven voor over 20 jaar. Hoe zou je willen dat het er dan uitzag?
En dan is het ook wel weer vreemd dat je dan nog met z'n tweeen bent. Hoewel ik dat nu nog prima vind.
Ja kijk, daar gaat het mis
Gelukkig dat het meestal wel leuk is dan mevrouwk
Geeft een klein beetje moed.
Ik las ook ergens de tip: stel je leven voor over 20 jaar. Hoe zou je willen dat het er dan uitzag?
En dan is het ook wel weer vreemd dat je dan nog met z'n tweeen bent. Hoewel ik dat nu nog prima vind.
donderdag 5 februari 2009 om 17:09
Kinderen vind ik op zich wel leuk, maar dan voor max. 5 uur ofzo
Gewoon het idee dat ze er altijd zijn, voelt wel een beetje eng.
Ik kan me wel voorstellen dat je dat met eigen kinderen weer heel anders ervaart. Dus ja...
En of het echt went...gegil, gejank, drukke spelletjes met help ook allerlei vriendjes en vriendinnetjes die komen spelen, Whaaa!
Gewoon het idee dat ze er altijd zijn, voelt wel een beetje eng.
Ik kan me wel voorstellen dat je dat met eigen kinderen weer heel anders ervaart. Dus ja...
En of het echt went...gegil, gejank, drukke spelletjes met help ook allerlei vriendjes en vriendinnetjes die komen spelen, Whaaa!
donderdag 5 februari 2009 om 17:15
quote:Potjethee schreef op 05 februari 2009 @ 17:04:
Ik las ook ergens de tip: stel je leven voor over 20 jaar. Hoe zou je willen dat het er dan uitzag?
En dan is het ook wel weer vreemd dat je dan nog met z'n tweeen bent. Hoewel ik dat nu nog prima vind.
ja, maar je wil toch geen kindje op de wereld zetten omdat je anders over 20 jaar met zn tweeen bent? er zijn zat mensen die daar heel gelukkig mee worden,.
ik merkte op een gegeven moment dat ik een kindje wilde, was zelfs reden om mijn relatie af te breken (wilde geen kindje van hem) en heeft een paar jaar geduurd, maar ben er nu erg gelukkig mee, ondanks alle zorgen. En ik heb nog steeds niets met andersmans kinderen, alleen met mijn eigen kindje.
ik geloof dat je er niet aan toe bent, als je het zo rationeel benaderd. Een kindje willen is een instinctieve drang, geen weloverwogen keuze, want dan zou niemand eraan beginnen volgens mij
Ik las ook ergens de tip: stel je leven voor over 20 jaar. Hoe zou je willen dat het er dan uitzag?
En dan is het ook wel weer vreemd dat je dan nog met z'n tweeen bent. Hoewel ik dat nu nog prima vind.
ja, maar je wil toch geen kindje op de wereld zetten omdat je anders over 20 jaar met zn tweeen bent? er zijn zat mensen die daar heel gelukkig mee worden,.
ik merkte op een gegeven moment dat ik een kindje wilde, was zelfs reden om mijn relatie af te breken (wilde geen kindje van hem) en heeft een paar jaar geduurd, maar ben er nu erg gelukkig mee, ondanks alle zorgen. En ik heb nog steeds niets met andersmans kinderen, alleen met mijn eigen kindje.
ik geloof dat je er niet aan toe bent, als je het zo rationeel benaderd. Een kindje willen is een instinctieve drang, geen weloverwogen keuze, want dan zou niemand eraan beginnen volgens mij
donderdag 5 februari 2009 om 17:20
Bij mij was het een gevoel van meegaan in een soort van natuurlijke cyclus van het leven. Je wordt volwassen, studeert, werkt, doet leuke dingen, komt een man tegen.... Niks op tegen om dan gewoon door te gaan met werken en leuke dingen doen (werken vind ik overigens ook leuk - meestal ). Maar voor mij voelde het als een logische volgende stap om moeder te worden. Niet dat mijn leven verder geen zin had hoor, zo sterk was het niet.
Daarnaast ook een gevoel dat m'n lichaam daar nou eenmaal voor bedoeld was/is.
Ha ha, en ik vind mezelf ook erg saai, had niks met kinderen en kon me niks voorstellen bij gezellig knutselen met een peuter. Ben ook heel erg op m'n rust en eigen tijd gesteld. Ik zou me daar geen zorgen om maken. Knutselen, kleien en tekenen doet je kind ook heus wel op het kinderdagverblijf of peuterspeelzaal of met papa/opa/oma als jij dat niet leuk vindt (ik blijk het overigens wel degelijk leuk te vinden). Je bent graag op stap, schrijf je. Dat vindt een kind ook geweldig. Ik ben al vanaf dat dochter heel klein was veel met 'r op pad, da's echt genieten.
Ja, en tijd voor jezelf. Ligt er erg aan hoe je de zaken praktisch organiseert, maar in principe heb je die een jaar of 3, 4 gewoon erg weinig. Het went, en er zijn allerlei fases dat het weer eens wat makkelijker of moeilijker is. Maar daar kan ik verder weinig opbeurends over melden. Behalve dan dat tijd met kind op een gegeven moment ook wel als tijd voor jezelf gaat aanvoelen, al zijn er natuurlijk dingen die je dan niet kunt doen.
Daarnaast ook een gevoel dat m'n lichaam daar nou eenmaal voor bedoeld was/is.
Ha ha, en ik vind mezelf ook erg saai, had niks met kinderen en kon me niks voorstellen bij gezellig knutselen met een peuter. Ben ook heel erg op m'n rust en eigen tijd gesteld. Ik zou me daar geen zorgen om maken. Knutselen, kleien en tekenen doet je kind ook heus wel op het kinderdagverblijf of peuterspeelzaal of met papa/opa/oma als jij dat niet leuk vindt (ik blijk het overigens wel degelijk leuk te vinden). Je bent graag op stap, schrijf je. Dat vindt een kind ook geweldig. Ik ben al vanaf dat dochter heel klein was veel met 'r op pad, da's echt genieten.
Ja, en tijd voor jezelf. Ligt er erg aan hoe je de zaken praktisch organiseert, maar in principe heb je die een jaar of 3, 4 gewoon erg weinig. Het went, en er zijn allerlei fases dat het weer eens wat makkelijker of moeilijker is. Maar daar kan ik verder weinig opbeurends over melden. Behalve dan dat tijd met kind op een gegeven moment ook wel als tijd voor jezelf gaat aanvoelen, al zijn er natuurlijk dingen die je dan niet kunt doen.
donderdag 5 februari 2009 om 17:28
quote:Potjethee schreef op 05 februari 2009 @ 16:49:
@zusenzo: Soms is 'gewoon' plotseling zwanger worden misschien wel beter dan al dat geplan en ge-nadenk.
Want het is een gevoelskwestie zeggen ze altijd. Als je het met je volle verstand gaat beredeneren dan zie je vooral nadelen.
En ik ben dus echt zo iemand die alles rationeel wil beslissen.
Pcies. Ik ben ook "gewoon" zwanger geworden terwijl ik nog druk aan het bedenken was of ik het eigenlijk wel wilde (ik voelde wel heel erg dat ik wilde, maar inderdaad al die rationele tegenwerpingen en twijfels). het is ook zo'n gigantische beslissing. Ik had die volgens mij nooit echt durven nemen. Dus heb ik het maar laten gebeuren - en dat is natuurlijk ook een beslissing.
Ben er overigens erg gelukkig mee hoor!
En vriendjes en vriendinnetjes die komen spelen enzo, dat duurt nog wel een jaar of 3. Daar groei je in (vreselijk uitdrukking maar weer zo gauw niets anders dan de lading dekt).
@zusenzo: Soms is 'gewoon' plotseling zwanger worden misschien wel beter dan al dat geplan en ge-nadenk.
Want het is een gevoelskwestie zeggen ze altijd. Als je het met je volle verstand gaat beredeneren dan zie je vooral nadelen.
En ik ben dus echt zo iemand die alles rationeel wil beslissen.
Pcies. Ik ben ook "gewoon" zwanger geworden terwijl ik nog druk aan het bedenken was of ik het eigenlijk wel wilde (ik voelde wel heel erg dat ik wilde, maar inderdaad al die rationele tegenwerpingen en twijfels). het is ook zo'n gigantische beslissing. Ik had die volgens mij nooit echt durven nemen. Dus heb ik het maar laten gebeuren - en dat is natuurlijk ook een beslissing.
Ben er overigens erg gelukkig mee hoor!
En vriendjes en vriendinnetjes die komen spelen enzo, dat duurt nog wel een jaar of 3. Daar groei je in (vreselijk uitdrukking maar weer zo gauw niets anders dan de lading dekt).
donderdag 5 februari 2009 om 17:45
