Kinderen
alle pijlers
Waarom wel?
donderdag 5 februari 2009 om 16:38
Ik weet niet of deze discussie al eens is gevoerd ...
maar waar ik dus heel benieuwd naar ben is:
Waarom willen mensen (voornamelijk vrouwen) zo graag kinderen?
Waarom zou je het willen?
Waarom wil je graag een gezin zijn?
Mensen zien het vaak als een 'doel' in het leven, maar wat is het doel dan precies...(ik vind dat dus heel vaag)
Klinkt natuurlijk heel zakelijk allemaal.
Het punt is dat ik soms denk dat ik wel een kind wil. (gewoon, een lief wezentje, niet meer, niet minder) Alleen...
dan vraag ik me soms af wat ik er precies mee moet doen.
Zo van: oke, je bent lief. En wat moet ik dan nu doen?
Beetje lullig geformuleerd maar zo voel ik dat dus.
Ik ben nooit zo geweest van: ''met kleine kinderen spelen"
En ik stel me dus voor dat je de hele dag leuke dingen moet doen met kind(eren) en ik ben best wel saai voor een kind denk ik.
Ben niet zo van veel spelletjes doen, zit graag te lezen, computeren, onderweg zijn, nouja....meer dat zeg maar.
Dus ik heb ook het idee dat ik voor een kind ook niet zo interessant ben. En daarnaast heb ik ook weinig geduld en kan ik slecht tegen aandachtvretende dingen!
En ik kan ook nog eens slecht managen.
Nouja ik weet nog wel veeeeeel meer wat redenen waarom het in mijn geval misschien beter is van niet.
Daarom vraag ik me af waarom anderen het wel willen. Want ik kan me voorstellen dat iedereen zo wel wat barrieres/twijfels heeft als het over kinderen krijgen gaat.Niemand is perfect toch?
Kortom, zie ik nog wat over het hoofd wat een reden zou kunnen zijn waarom het toch zo geweldig is om een kind te hebben? Wat geeft de doorslag?
alvast dank
maar waar ik dus heel benieuwd naar ben is:
Waarom willen mensen (voornamelijk vrouwen) zo graag kinderen?
Waarom zou je het willen?
Waarom wil je graag een gezin zijn?
Mensen zien het vaak als een 'doel' in het leven, maar wat is het doel dan precies...(ik vind dat dus heel vaag)
Klinkt natuurlijk heel zakelijk allemaal.
Het punt is dat ik soms denk dat ik wel een kind wil. (gewoon, een lief wezentje, niet meer, niet minder) Alleen...
dan vraag ik me soms af wat ik er precies mee moet doen.
Zo van: oke, je bent lief. En wat moet ik dan nu doen?
Beetje lullig geformuleerd maar zo voel ik dat dus.
Ik ben nooit zo geweest van: ''met kleine kinderen spelen"
En ik stel me dus voor dat je de hele dag leuke dingen moet doen met kind(eren) en ik ben best wel saai voor een kind denk ik.
Ben niet zo van veel spelletjes doen, zit graag te lezen, computeren, onderweg zijn, nouja....meer dat zeg maar.
Dus ik heb ook het idee dat ik voor een kind ook niet zo interessant ben. En daarnaast heb ik ook weinig geduld en kan ik slecht tegen aandachtvretende dingen!
En ik kan ook nog eens slecht managen.
Nouja ik weet nog wel veeeeeel meer wat redenen waarom het in mijn geval misschien beter is van niet.
Daarom vraag ik me af waarom anderen het wel willen. Want ik kan me voorstellen dat iedereen zo wel wat barrieres/twijfels heeft als het over kinderen krijgen gaat.Niemand is perfect toch?
Kortom, zie ik nog wat over het hoofd wat een reden zou kunnen zijn waarom het toch zo geweldig is om een kind te hebben? Wat geeft de doorslag?
alvast dank
donderdag 5 februari 2009 om 17:45
donderdag 5 februari 2009 om 18:06
Kinderen krijgen lijkt de normaalste zaak van de wereld, maar ik vind het wel goed dat jij daar serieus je vraagtekens bij zet. Zo normaal vind ik het helemaal niet.
Het is een hoop werk om kinderen op te voeden. Ze drijven je regelmatig tot waanzin. Ik heb ze net met zn 3en naar boven gestuurd, en dan mogen ze over een half uur terugkomen om tv te kijken. Chantage dus. Of dat eigenlijk wel mag van de Moederpolitie weet ik niet, maar het is de enige manier om deze middag door te komen.
Kinderen maken op een bepaalde manier je leven kompleet; het is een warm gevoel om een gezin te vormen. Maar dat gevoel kan je ook op een andere manier krijgen denk ik.
Het is een hoop werk om kinderen op te voeden. Ze drijven je regelmatig tot waanzin. Ik heb ze net met zn 3en naar boven gestuurd, en dan mogen ze over een half uur terugkomen om tv te kijken. Chantage dus. Of dat eigenlijk wel mag van de Moederpolitie weet ik niet, maar het is de enige manier om deze middag door te komen.
Kinderen maken op een bepaalde manier je leven kompleet; het is een warm gevoel om een gezin te vormen. Maar dat gevoel kan je ook op een andere manier krijgen denk ik.
donderdag 5 februari 2009 om 19:14
quote:Helenita2 schreef op 05 februari 2009 @ 17:20:
Bij mij was het een gevoel van meegaan in een soort van natuurlijke cyclus van het leven. Je wordt volwassen, studeert, werkt, doet leuke dingen, komt een man tegen.... Niks op tegen om dan gewoon door te gaan met werken en leuke dingen doen (werken vind ik overigens ook leuk - meestal ). Maar voor mij voelde het als een logische volgende stap om moeder te worden. Niet dat mijn leven verder geen zin had hoor, zo sterk was het niet.
Daarnaast ook een gevoel dat m'n lichaam daar nou eenmaal voor bedoeld was/is.
Ha ha, en ik vind mezelf ook erg saai, had niks met kinderen en kon me niks voorstellen bij gezellig knutselen met een peuter. Ben ook heel erg op m'n rust en eigen tijd gesteld. Ik zou me daar geen zorgen om maken. Knutselen, kleien en tekenen doet je kind ook heus wel op het kinderdagverblijf of peuterspeelzaal of met papa/opa/oma als jij dat niet leuk vindt (ik blijk het overigens wel degelijk leuk te vinden). Je bent graag op stap, schrijf je. Dat vindt een kind ook geweldig. Ik ben al vanaf dat dochter heel klein was veel met 'r op pad, da's echt genieten.
Ja, en tijd voor jezelf. Ligt er erg aan hoe je de zaken praktisch organiseert, maar in principe heb je die een jaar of 3, 4 gewoon erg weinig. Het went, en er zijn allerlei fases dat het weer eens wat makkelijker of moeilijker is. Maar daar kan ik verder weinig opbeurends over melden. Behalve dan dat tijd met kind op een gegeven moment ook wel als tijd voor jezelf gaat aanvoelen, al zijn er natuurlijk dingen die je dan niet kunt doen.
Dit dus, behalve dan dat ik knutselen nog steeds niet erg leuk vindt, ben totaal niet creatief wat dat betreft
Ben vooral ook heel vaak op pad met beide kids, lekker wandelen, even naar de winkel, lekker de stad in, naar het bos...
Da's best weleens lastig op regenachtige dagen (en dus verplicht binnen zitten wat mij betreft), maar wat ik dan meestal doe is boekjes voorlezen, beetje bouwen met de duplo, wat laten helpen met wassen enzo.
En ach, er zijn inderdaad best zware periodes maar het voordeel daarvan is dat je ook heel gauw weer vergeten bent als alles lekker loopt! (en andersom helaas ook )
Bij mij was het een gevoel van meegaan in een soort van natuurlijke cyclus van het leven. Je wordt volwassen, studeert, werkt, doet leuke dingen, komt een man tegen.... Niks op tegen om dan gewoon door te gaan met werken en leuke dingen doen (werken vind ik overigens ook leuk - meestal ). Maar voor mij voelde het als een logische volgende stap om moeder te worden. Niet dat mijn leven verder geen zin had hoor, zo sterk was het niet.
Daarnaast ook een gevoel dat m'n lichaam daar nou eenmaal voor bedoeld was/is.
Ha ha, en ik vind mezelf ook erg saai, had niks met kinderen en kon me niks voorstellen bij gezellig knutselen met een peuter. Ben ook heel erg op m'n rust en eigen tijd gesteld. Ik zou me daar geen zorgen om maken. Knutselen, kleien en tekenen doet je kind ook heus wel op het kinderdagverblijf of peuterspeelzaal of met papa/opa/oma als jij dat niet leuk vindt (ik blijk het overigens wel degelijk leuk te vinden). Je bent graag op stap, schrijf je. Dat vindt een kind ook geweldig. Ik ben al vanaf dat dochter heel klein was veel met 'r op pad, da's echt genieten.
Ja, en tijd voor jezelf. Ligt er erg aan hoe je de zaken praktisch organiseert, maar in principe heb je die een jaar of 3, 4 gewoon erg weinig. Het went, en er zijn allerlei fases dat het weer eens wat makkelijker of moeilijker is. Maar daar kan ik verder weinig opbeurends over melden. Behalve dan dat tijd met kind op een gegeven moment ook wel als tijd voor jezelf gaat aanvoelen, al zijn er natuurlijk dingen die je dan niet kunt doen.
Dit dus, behalve dan dat ik knutselen nog steeds niet erg leuk vindt, ben totaal niet creatief wat dat betreft
Ben vooral ook heel vaak op pad met beide kids, lekker wandelen, even naar de winkel, lekker de stad in, naar het bos...
Da's best weleens lastig op regenachtige dagen (en dus verplicht binnen zitten wat mij betreft), maar wat ik dan meestal doe is boekjes voorlezen, beetje bouwen met de duplo, wat laten helpen met wassen enzo.
En ach, er zijn inderdaad best zware periodes maar het voordeel daarvan is dat je ook heel gauw weer vergeten bent als alles lekker loopt! (en andersom helaas ook )
donderdag 5 februari 2009 om 19:21
Past zo leuk bij m'n jas, haha. Nou, volgens mij heb je gerust nog van die vrouwen die zo denken. Die het echt als een accessoire zien.
@nijntje. Ja precies, het is vooral dat ik het niet per definitie normaal vind om kinderen te krijgen, juist als iets wat je niet zomaar doet. Dat terwijl veel mensen het gewoon willen, en niet precies weten waarom niet of wel.
En niet dat dat goed of fout is of wat dan ook.
Wat jij zegt over een gevoel van kompleet zijn, een warm nest, ja dat is dus wat ik op dit moment niet voel, niet snap.
We zien het wel...ik heb nog tijd zat! (tenminste, ben begin 30 )
Bedankt voor de reacties!
@nijntje. Ja precies, het is vooral dat ik het niet per definitie normaal vind om kinderen te krijgen, juist als iets wat je niet zomaar doet. Dat terwijl veel mensen het gewoon willen, en niet precies weten waarom niet of wel.
En niet dat dat goed of fout is of wat dan ook.
Wat jij zegt over een gevoel van kompleet zijn, een warm nest, ja dat is dus wat ik op dit moment niet voel, niet snap.
We zien het wel...ik heb nog tijd zat! (tenminste, ben begin 30 )
Bedankt voor de reacties!
donderdag 5 februari 2009 om 19:26
Ik was er nooit zo mee bezig, pas toen ik op mijn 32e ziek werd en kinderen krijgen ineens geen optie meer was. Ik moet eerljk bekennen, wij missen het ook niet, ik denk soms wel eens, misschien wel jammer, ik ben nl wel van het knutselen enz maar mijn man heeft er totaal niks mee. Als ik dan op een verjaardag de slechtopgevoede kinderen ( roken en drinken met 15 jaar... totaal geen manieren, luisteren niet ) van mijn broer en zus zie dan mis ik het al helemaal niet! ( Maar volgens hun ben ik hopeloos ouderwets)
vrijdag 6 februari 2009 om 09:18
quote:Potjethee schreef op 05 februari 2009 @ 16:46:
Nee, geen hond, die likken overal aan bllll.
Dan moet je al helemaal niet aan kinderen beginnen, want die smeren echt overal hun snotneuzen aan af. Bij voorkeur aan hun ouders.
Oh, en als je graag een lief kindje zou willen: heb je ook al een plan voor wat je met dat kind gaat doen tegen de tijd dat het lief babietje af is en ook af en toe behoorlijk lastig wordt?
Nee, geen hond, die likken overal aan bllll.
Dan moet je al helemaal niet aan kinderen beginnen, want die smeren echt overal hun snotneuzen aan af. Bij voorkeur aan hun ouders.
Oh, en als je graag een lief kindje zou willen: heb je ook al een plan voor wat je met dat kind gaat doen tegen de tijd dat het lief babietje af is en ook af en toe behoorlijk lastig wordt?
vrijdag 6 februari 2009 om 09:20
quote:Potjethee schreef op 05 februari 2009 @ 17:00:
Oke, dus als je niet houdt van drukte, spelletjes e.d. moet je er niet aan beginnen? Precies! Ik houd niet van drukte (daarvan word ik gillend gek) en die infantiele spelletjes hou ik ook niet langer dan 5 minuten vol. Volkomen ongeschikt dus voor het moederschap.
Oke, dus als je niet houdt van drukte, spelletjes e.d. moet je er niet aan beginnen? Precies! Ik houd niet van drukte (daarvan word ik gillend gek) en die infantiele spelletjes hou ik ook niet langer dan 5 minuten vol. Volkomen ongeschikt dus voor het moederschap.
vrijdag 6 februari 2009 om 21:49
@intiem. haha, ja ik heb je bericht gelezen, dankje! Sjonge ja ik zit ook overal hetzelfde verhaal te spuien volgens mij
Maarja ik ben er behoorlijk mee bezig want het is wel zo dat vanaf mijn 30e het onderwerp 'Kinderen' wel meer en anders op mij afkomt dan eerst. Het gekke is dat ik het 'vroeger' wel graag wou of in ieder geval het toch wel zag gebeuren. Het is iets van de afgelopen 3 jaar dat ik het anders ben gaan zien. Dingen ben gaan zien waar ik eerst nooit over na dacht. Maar ik zal nog ff op dat andere topic van jou reageren, is makkelijker.
@Miffy. Ehm nee, ik heb dus geen plan
want dat is juist waar ik mee zit, dat ik baby's op zich wel leuk vind, maar als ze ouder worden enzo, dat vind ik maar vreemd. Ik weet niet zeker of ik het dan nog wel leuk vind maar dat heeft dus te maken met het feit dat ik niet zo goed ben in 'kinderdingen' , ik kan me gewoon niet voorstellen dat er dan eentje rondloopt die ik dan steeds moet 'bezighouden'...(dat gevoel)
@elninjoo. Haha ik moet ook altijd wel lachen om jouw berichten! Die zijn altijd errrrg duidelijk Ik ben nog wat meer een twijfelaar maar alles wat jij zegt, herken ik zeg maar wel.
Ik heb ook net als jij dat ik me volkomen ongeschikt voel voor het moederschap *shaking hands*
Dat lijkt me schrikken Jetty, als je zo plotseling ermee geconfronteerd wordt en de keuze ineens gemaakt is voor je. Dat is toch wel weer een heel ander verhaal. Gelukkig dat je het nu eigenlijk niet mist...ja ergens weet je natuurlijk ook niet precies wat je mist. Tenminste zo ervaar ik dat nu ook. En in die zin kan je het niet missen.
Maar de reden dat ik hier deze vraag stelde is omdat ik denk dat ik WEL iets Byzonders ga missen!!
Aan de ene kant vind ik mijn leven nu wel prima maar dan dat definitieve besluit van NEE, wij doen het niet (kinderen) dat durf ik niet te nemen. Gewoon het idee dat je misschien toch een belangrijk iets mist en later spijt krijgt.
De meesten zeggen (ook hier) : bij twijfel Niet Doen!!
Maar ik heb ook weleens een expert op dit gebied horen zeggen: (als het gaat over kinderen) bij twijfel WEL doen) ......??? Want de kans dat je dan spijt krijgt is kleiner dan de kans dat je spijt krijgt van het niet doen. Alleen in het eerste geval spijt hebben is weer erger natuurlijk, is je kind wel de dupe...
Pfffffff wat een verhaal weer zeg, sorry.
Ik ben ook niet zo goed in schrijven, vind het altijd heel moeilijk om mijn gedachten onder woorden te krijgen (ben meer een prater).
In ieder geval bedankt voor de reacties, ik zal jullie punten in mijn overwegingen meenemen, haha!!
Maarja ik ben er behoorlijk mee bezig want het is wel zo dat vanaf mijn 30e het onderwerp 'Kinderen' wel meer en anders op mij afkomt dan eerst. Het gekke is dat ik het 'vroeger' wel graag wou of in ieder geval het toch wel zag gebeuren. Het is iets van de afgelopen 3 jaar dat ik het anders ben gaan zien. Dingen ben gaan zien waar ik eerst nooit over na dacht. Maar ik zal nog ff op dat andere topic van jou reageren, is makkelijker.
@Miffy. Ehm nee, ik heb dus geen plan
want dat is juist waar ik mee zit, dat ik baby's op zich wel leuk vind, maar als ze ouder worden enzo, dat vind ik maar vreemd. Ik weet niet zeker of ik het dan nog wel leuk vind maar dat heeft dus te maken met het feit dat ik niet zo goed ben in 'kinderdingen' , ik kan me gewoon niet voorstellen dat er dan eentje rondloopt die ik dan steeds moet 'bezighouden'...(dat gevoel)@elninjoo. Haha ik moet ook altijd wel lachen om jouw berichten! Die zijn altijd errrrg duidelijk
Ik ben nog wat meer een twijfelaar maar alles wat jij zegt, herken ik zeg maar wel.Ik heb ook net als jij dat ik me volkomen ongeschikt voel voor het moederschap *shaking hands*
Dat lijkt me schrikken Jetty, als je zo plotseling ermee geconfronteerd wordt en de keuze ineens gemaakt is voor je. Dat is toch wel weer een heel ander verhaal. Gelukkig dat je het nu eigenlijk niet mist...ja ergens weet je natuurlijk ook niet precies wat je mist. Tenminste zo ervaar ik dat nu ook. En in die zin kan je het niet missen.
Maar de reden dat ik hier deze vraag stelde is omdat ik denk dat ik WEL iets Byzonders ga missen!!
Aan de ene kant vind ik mijn leven nu wel prima maar dan dat definitieve besluit van NEE, wij doen het niet (kinderen) dat durf ik niet te nemen. Gewoon het idee dat je misschien toch een belangrijk iets mist en later spijt krijgt.
De meesten zeggen (ook hier) : bij twijfel Niet Doen!!
Maar ik heb ook weleens een expert op dit gebied horen zeggen: (als het gaat over kinderen) bij twijfel WEL doen) ......??? Want de kans dat je dan spijt krijgt is kleiner dan de kans dat je spijt krijgt van het niet doen. Alleen in het eerste geval spijt hebben is weer erger natuurlijk, is je kind wel de dupe...
Pfffffff wat een verhaal weer zeg, sorry.
Ik ben ook niet zo goed in schrijven, vind het altijd heel moeilijk om mijn gedachten onder woorden te krijgen (ben meer een prater).
In ieder geval bedankt voor de reacties, ik zal jullie punten in mijn overwegingen meenemen, haha!!
zaterdag 14 februari 2009 om 11:17
Nou, als je denkt dat je iets bijzonders gaat missen als je niet aan een kind begint is reden genoeg om toch eens met de pil te stoppen en kijken hoe dat voelt. Ik wist pas dat ik het wel echt echt echt wilde toen ik bij de 3e menstruatie 3 dagen heel verdrietig down was omdat ik niet zwanger was. Vervolgens viel de blauwe predictor dan toch weer rauw op m'n dak, zwangerschap, bevalling en kraamtijd was ook 3 keer niks, maar nu ze een half jaar is wordt het echt leuk.
Maar andere kinderen zijn nog steeds niet mijn ding hoor!
Maar andere kinderen zijn nog steeds niet mijn ding hoor!
zaterdag 14 februari 2009 om 11:34
quote:elninjoo schreef op 06 februari 2009 @ 09:20:
[...]
Precies! Ik houd niet van drukte (daarvan word ik gillend gek) en die infantiele spelletjes hou ik ook niet langer dan 5 minuten vol. Volkomen ongeschikt dus voor het moederschap.Maar wederom aanwezig op de kinderenpijlerT. Ik zeg: toch een kinderwens, maar nog niet tot je doorgedrongen.
[...]
Precies! Ik houd niet van drukte (daarvan word ik gillend gek) en die infantiele spelletjes hou ik ook niet langer dan 5 minuten vol. Volkomen ongeschikt dus voor het moederschap.Maar wederom aanwezig op de kinderenpijlerT. Ik zeg: toch een kinderwens, maar nog niet tot je doorgedrongen.
zaterdag 14 februari 2009 om 12:08
Ik had altijd al het gevoel dat ik jong moeder wilde worden. Gewoon een gevoel. Maar omdat vriendlief het nog niet wilde, die wilde dat ik eerst afgestudeerde, een vaste baan had enz.. hebben we langer gewacht. Ben trouwens ook nooit gek geweest op andermans kinderen ofzo, maar ik wist wel dat ik ze graag zelf wilde;-)
Vriendlief wilde liever nog jaren wachten, maar toen mijn vader ongeneeslijk ziek werd, werd bij mij het gevoel extra sterk. Op de een of andere manier zorgde zijn ziekte en later zijn overlijden voor een extra groot verlangen naar een eigen gezin. Daar is vriendlief in meegegaan en we hebben nu een zoontje.
Vriendlief wilde liever nog jaren wachten, maar toen mijn vader ongeneeslijk ziek werd, werd bij mij het gevoel extra sterk. Op de een of andere manier zorgde zijn ziekte en later zijn overlijden voor een extra groot verlangen naar een eigen gezin. Daar is vriendlief in meegegaan en we hebben nu een zoontje.
zondag 15 februari 2009 om 00:51
@Evi.
Ja kan me best voorstellen dat in die situatie met je vader je een soort stilzet. Wat erg dat hij er nu niet is...dat hij je jullie gezinnetje nu niet meemaakt hè.
En heerlijk natuurlijk dat je er geen spijt van hebt! Maar jij wist altijd wel dat je ooit wel kinderen wou toch?
Inderdaad, Elninjoo komt wel altijd kijken hier, toch wel vreemd
En minirenata zou ook best eens gelijk kunnen hebben...wat jij zegt over iets byzonders missen.
Ja dat meen ik echt. Vond je zwanger zijn enzo niet leuk?
Bevallen lijkt me ook niks maar zwanger zijn nog wel. Behalve op het laatst en als er kwaaltjes komen natuurlijk.
Het wordt toch wel eng nu want op dit moment heb ik dus echt wel klapperende eierstokken hahaha. Het is zo gek. Een paar dagen geleden kreeg ik zowat een paniekaanval als ik me bedacht dat IK kinderen zou hebben. Gewoon een enorme angst voel ik dan, een enorme bedreiging als het ware. Dat kan ik niet goed omschrijven. Dan voel ik me zo rot en denk ik NEE, echt nooit niet, dat het kind er dan ALTIJD is en ik er altijd verantwoordelijk voor ben. En nooit meer tijd voor mezelf en..ik weet het allemaal niet maar gewoon ENG.
En nu voel ik dat helemaal niet zo, en lijkt opvoeden me leuk en interessant, en wordt het een lief kind waar ik veel van hou en denk ik echt dat ik het wel aankan en dat ik het uiteindelijk leuker ga vinden dan altijd maar met z'n tweetjes. Oja, en het lijkt me bijv. heel leuk om later een volwassen dochter te hebben. Dat sowieso. Klinkt miss egoistisch maar als ik dus verder in de toekomst kijk, denk ik: tja, nu is samen nog leuk, maar over 10/20 jaar?
Dus volgens mij zijn dit typisch klapperende eierstokken
Of niet?
En over 2 dagen...dan vraag ik me wrs af hoe ik er in vredesnaam bij kwam. Wat ook een angst van mij is, is dat ik denk dat ik niet van mijn kind zal houden en dat is dus een ramp want je moet wel! Je moet er mee verder! Dat lijkt me echt vreselijk (en het komt gelukkig niet vaak voor. toch?)
Nou, dit was het dan weer even
Bedankt weer voor de reacties, heel fijn, ik hoop dat er nog iemand wil reageren op mijn bericht! (f)
Ja kan me best voorstellen dat in die situatie met je vader je een soort stilzet. Wat erg dat hij er nu niet is...dat hij je jullie gezinnetje nu niet meemaakt hè.
En heerlijk natuurlijk dat je er geen spijt van hebt! Maar jij wist altijd wel dat je ooit wel kinderen wou toch?
Inderdaad, Elninjoo komt wel altijd kijken hier, toch wel vreemd
En minirenata zou ook best eens gelijk kunnen hebben...wat jij zegt over iets byzonders missen.
Ja dat meen ik echt. Vond je zwanger zijn enzo niet leuk?
Bevallen lijkt me ook niks maar zwanger zijn nog wel. Behalve op het laatst en als er kwaaltjes komen natuurlijk.
Het wordt toch wel eng nu want op dit moment heb ik dus echt wel klapperende eierstokken hahaha. Het is zo gek. Een paar dagen geleden kreeg ik zowat een paniekaanval als ik me bedacht dat IK kinderen zou hebben. Gewoon een enorme angst voel ik dan, een enorme bedreiging als het ware. Dat kan ik niet goed omschrijven. Dan voel ik me zo rot en denk ik NEE, echt nooit niet, dat het kind er dan ALTIJD is en ik er altijd verantwoordelijk voor ben. En nooit meer tijd voor mezelf en..ik weet het allemaal niet maar gewoon ENG.
En nu voel ik dat helemaal niet zo, en lijkt opvoeden me leuk en interessant, en wordt het een lief kind waar ik veel van hou en denk ik echt dat ik het wel aankan en dat ik het uiteindelijk leuker ga vinden dan altijd maar met z'n tweetjes. Oja, en het lijkt me bijv. heel leuk om later een volwassen dochter te hebben. Dat sowieso. Klinkt miss egoistisch maar als ik dus verder in de toekomst kijk, denk ik: tja, nu is samen nog leuk, maar over 10/20 jaar?
Dus volgens mij zijn dit typisch klapperende eierstokken
Of niet?
En over 2 dagen...dan vraag ik me wrs af hoe ik er in vredesnaam bij kwam. Wat ook een angst van mij is, is dat ik denk dat ik niet van mijn kind zal houden en dat is dus een ramp want je moet wel! Je moet er mee verder! Dat lijkt me echt vreselijk (en het komt gelukkig niet vaak voor. toch?)
Nou, dit was het dan weer even
Bedankt weer voor de reacties, heel fijn, ik hoop dat er nog iemand wil reageren op mijn bericht! (f)
zondag 15 februari 2009 om 11:09
Potjethee, ik wist inderdaad altijd al dat ik kinderen wilde, alleen zorgde de situatie ervoor dat het eerder kwam. Inderdaad heel jammer dat mijn vader er niet bij is, maar dat is hij ook weer wel. Maar wat denk jij er veel over na!! Wel grappig om zo te lezen, want kan me eigenlijk niet meer herinneren of ik dat ook zo heb gedaan. Volgens mij gingen wij er gewoon voor. En wat Traincha ook zegt, geen tijd hebben voor jezelf valt reuze mee hoor!
zondag 15 februari 2009 om 12:14
Hangt ervan af wat je definieert als tijd voor jezelf. Met je baby naast je in de wieg een kop koffie drinken definieer ik niet als tijd voor jezelf. Dat heb ik 'pas' als ik niet hoef te zorgen. Ik kan in mijn eentje best boodschappen halen en sommige moeders vinden dat hun zalige rustmomentje. Ik persoonlijk vind het armoe als je het daarvan moet hebben.
zondag 15 februari 2009 om 12:19
Potje Thee, herkenbaar, hoe jij denkt. Ik vind het ook niet vanzelfsprekend dat je kinderen wilt. En ik vind het iets heel groots om heel goed over na te denken. Snap het ook nooit zo goed, als mensen zeggen dat het gewoon goed voelde of er niet zo over na hebben gedacht. Hoewel dat misschien wel makkelijker is...
Everytime you make a typo, the errorists win.
zondag 15 februari 2009 om 13:07
Intiem, dat ben ik met je eens hoor. Ik vind tijd voor mezelf ook echt tijd zonder kind zeg maar. Maar gelukkig vindt mijn vriend het ook erg leuk om samen met mijn zoon te zijn en op die momenten dan kan ik doen wat ik wil
Infojunk, als je doelt op wat ik zei dan komt het misschien niet helemaal over zoals bedoeld. Bij ons was het krijgen van een kind een logische 'stap' voor ons beiden. Relatie zat goed en de juiste randvoorwaarden (voor ons) waren aanwezig. Dus het is niet zo dat we er 'zomaar' aan begonnen zijn. Aan de andere kant kun je over een helehoop dingen nadenken van te voren, waarvan je toch niet weet hoe ze uiteindelijk gaan uitpakken. Zeker met het krijgen van een kind vind ik dat zo. Iedereen kan je vertellen hoe is het enz., maar hoe het echt is, dat weet je pas als het zover is. Vind ik dan hè..
Infojunk, als je doelt op wat ik zei dan komt het misschien niet helemaal over zoals bedoeld. Bij ons was het krijgen van een kind een logische 'stap' voor ons beiden. Relatie zat goed en de juiste randvoorwaarden (voor ons) waren aanwezig. Dus het is niet zo dat we er 'zomaar' aan begonnen zijn. Aan de andere kant kun je over een helehoop dingen nadenken van te voren, waarvan je toch niet weet hoe ze uiteindelijk gaan uitpakken. Zeker met het krijgen van een kind vind ik dat zo. Iedereen kan je vertellen hoe is het enz., maar hoe het echt is, dat weet je pas als het zover is. Vind ik dan hè..
dinsdag 17 februari 2009 om 20:06
Nee hoor Evi, ik reageerde niet op jou in het bijzonder.
En het is ook niet bedoeld als oordeel, ikzelf denk er misschien gewoon meer over na of vind het een grotere, moeilijkere beslissing dan sommige anderen, voor wie het vanzelfsprekender is. En zoals ik al schreef, dat is waarschijnlijk wel makkelijker en fijner!
En het is ook niet bedoeld als oordeel, ikzelf denk er misschien gewoon meer over na of vind het een grotere, moeilijkere beslissing dan sommige anderen, voor wie het vanzelfsprekender is. En zoals ik al schreef, dat is waarschijnlijk wel makkelijker en fijner!
Everytime you make a typo, the errorists win.
