Kinderen
alle pijlers
wanneer is alles goed genoeg om met een kind te beginnen?
woensdag 10 december 2008 15:56
Naar aanleiding van het topic, hoe lang was je samen voordat je kinderen kreeg? open ik dit topic. uit dat topic komt namelijk naar voren dat niet alleen de duur van je relatie belangrijk is.
ook de omstandigheden zoals baan, huis en leeftijd worden naar voren gebracht. ik ben benieuwd wat jullie 'minimale eisen' zijn geweest voordat jullie wilden/durfden te beginnen met zwanger raken.
zelf vind ik dat ik mijn eigen diploma moet hebben, met een zekere hoeveelheid spaargeld en een baan. dat mijn vriend ook al afgestudeerd is, en dat we wonen in een appartement of huis met een aparte babykamer hoeft voor mij nog niet perse. me ontwikkelen in mijn werk kan ik naar mijn gevoel ook met een kind, en ik heb geen wensen meer zoals verre reizen of werken in het buitenland. mijn schoonouders hebben gedurende de studie van mijn schoonvader twee kinderen gekregen en dat ging goed.
we zijn 6 jaar bij elkaar en wonen er 4 samen. ik ben 27 en hij is 25. zouden jullie wachten tot hij ook is afgestudeerd, wat misschien nog wel 2 jaar duurt ivm tweede studie. of vinden jullie dat het best zou kunnen als ik dadelijk in juli klaar ben met mijn studie en dan een baan zoek?
groetjes Viane
ook de omstandigheden zoals baan, huis en leeftijd worden naar voren gebracht. ik ben benieuwd wat jullie 'minimale eisen' zijn geweest voordat jullie wilden/durfden te beginnen met zwanger raken.
zelf vind ik dat ik mijn eigen diploma moet hebben, met een zekere hoeveelheid spaargeld en een baan. dat mijn vriend ook al afgestudeerd is, en dat we wonen in een appartement of huis met een aparte babykamer hoeft voor mij nog niet perse. me ontwikkelen in mijn werk kan ik naar mijn gevoel ook met een kind, en ik heb geen wensen meer zoals verre reizen of werken in het buitenland. mijn schoonouders hebben gedurende de studie van mijn schoonvader twee kinderen gekregen en dat ging goed.
we zijn 6 jaar bij elkaar en wonen er 4 samen. ik ben 27 en hij is 25. zouden jullie wachten tot hij ook is afgestudeerd, wat misschien nog wel 2 jaar duurt ivm tweede studie. of vinden jullie dat het best zou kunnen als ik dadelijk in juli klaar ben met mijn studie en dan een baan zoek?
groetjes Viane
dinsdag 23 december 2008 12:42
Ideaal? Hmm, dat je overtuigd bent van je eigen redenen om een kind te willen, naast een stabiele relatie. Want een stabiele relatie is echt wel een plus, tenzij je net zo lief alleenstaand ouder bent. Maar als je wens is om samen oud te worden (los van wat er allemaal kán gebeuren omdat je dat toch niet in de hand hebt), is een enigzins uitgeraasde relatie wel fijn. Waarbij je elkaar niet om elk wissewasje in de haren vliegt, waarbij je van elkaar weet dat je ongeveer hetzelfde wil uit het leven, dezelfde ideeën hebt over opvoeden, normen, waarden, etc. Want anders krijg je nog flinke ruzie met elkaar!
Daarnaast dus de wetenschap dat je kinderwens puur is. Daarmee bedoel ik dat je weet van jezelf dat je het niet doet omdat het de norm is, omdat het je zo romantisch lijkt, omdat je je vriend aan je wilt binden, omdat je niet zo goed weet wat je met je vrije tijd moet of alles wat er allemaal onbewust en ongemerkt mee kan spelen, hoe gek het ook klinkt. Dat je kinderwens dus eigenlijk een hele natuurlijke en prettige wens is en dat je dus niet verlangt naar zwanger zijn, maar naar een kind. Dat zijn nl. twee verschillende dingen! En als je vriend ook dezelfde wens heeft natuurlijk haha, anders krijg je alleen maar gedonder in de tent.
Financiele voorwaarden zijn absoluut pro's, maar geen noodzakelijkheden. Emotioneel stabiel zijn (met de juiste redenen) samen met je partner is wél een noodzakelijkheid.
Daarnaast dus de wetenschap dat je kinderwens puur is. Daarmee bedoel ik dat je weet van jezelf dat je het niet doet omdat het de norm is, omdat het je zo romantisch lijkt, omdat je je vriend aan je wilt binden, omdat je niet zo goed weet wat je met je vrije tijd moet of alles wat er allemaal onbewust en ongemerkt mee kan spelen, hoe gek het ook klinkt. Dat je kinderwens dus eigenlijk een hele natuurlijke en prettige wens is en dat je dus niet verlangt naar zwanger zijn, maar naar een kind. Dat zijn nl. twee verschillende dingen! En als je vriend ook dezelfde wens heeft natuurlijk haha, anders krijg je alleen maar gedonder in de tent.
Financiele voorwaarden zijn absoluut pro's, maar geen noodzakelijkheden. Emotioneel stabiel zijn (met de juiste redenen) samen met je partner is wél een noodzakelijkheid.
dinsdag 23 december 2008 12:59
quote:intiem schreef op 23 december 2008 @ 12:42:
Daarnaast dus de wetenschap dat je kinderwens puur is. Daarmee bedoel ik dat je weet van jezelf dat je het niet doet omdat het de norm is, omdat het je zo romantisch lijkt, omdat je je vriend aan je wilt binden, omdat je niet zo goed weet wat je met je vrije tijd moet of alles wat er allemaal onbewust en ongemerkt mee kan spelen, hoe gek het ook klinkt. Dat je kinderwens dus eigenlijk een hele natuurlijke en prettige wens is en dat je dus niet verlangt naar zwanger zijn, maar naar een kind. Dat zijn nl. twee verschillende dingen!
En juist die vinden we nou beiden nog zo moeilijk te definieren. Een simpel antwoord op de vraag 'waarom wil je kinderen? Wat is de zin daarvan?' kunnen we nog niet geven voor onszelf. We zijn nog te bang in die 'on-pure' dingen te verzanden.Toch zijn we het er inmiddels wel over eens: we zouden er wel aan willen beginnen (ergens begin van het nieuwe jaar stoppen met de pil bijvoorbeeld).
Hoe kom je achter die puurheid van je eigen wens?
Daarnaast dus de wetenschap dat je kinderwens puur is. Daarmee bedoel ik dat je weet van jezelf dat je het niet doet omdat het de norm is, omdat het je zo romantisch lijkt, omdat je je vriend aan je wilt binden, omdat je niet zo goed weet wat je met je vrije tijd moet of alles wat er allemaal onbewust en ongemerkt mee kan spelen, hoe gek het ook klinkt. Dat je kinderwens dus eigenlijk een hele natuurlijke en prettige wens is en dat je dus niet verlangt naar zwanger zijn, maar naar een kind. Dat zijn nl. twee verschillende dingen!
En juist die vinden we nou beiden nog zo moeilijk te definieren. Een simpel antwoord op de vraag 'waarom wil je kinderen? Wat is de zin daarvan?' kunnen we nog niet geven voor onszelf. We zijn nog te bang in die 'on-pure' dingen te verzanden.Toch zijn we het er inmiddels wel over eens: we zouden er wel aan willen beginnen (ergens begin van het nieuwe jaar stoppen met de pil bijvoorbeeld).
Hoe kom je achter die puurheid van je eigen wens?
dinsdag 23 december 2008 13:24
Tia Dalma, voordat ik zwanger werd had ik natuurlijk het hele roze wolk idee van een baby in mijn buik, enzovoorts. Moeder zijn leek me heel mooi. Maar vooral leek het me een enorme uitdaging om zo'n klein frummel op te voeden tot een volwassen mens.
Ik vind die 'puurheid' een beetje overdreven. Geen enkele wens is puur, er zit altijd meer achter. Je kunt én een kind krijgen omdat je gewoon graag een kind wilt, omdat je zwanger wilt zijn, omdat je voelt dat het het juiste moment is, maar ondertussen ook omdat je je partner aan je wilt binden. Er zijn maar weinig mensen die je een pure reden kunnen geven om een kind te baren.
En wat is eigenlijk een pure reden? Is een kind willen omdat je zwanger wilt zijn geen pure reden? Ik vind eigenlijk van wel. Je groeit namelijk met je kind mee, in een gezonde situatie. Zelfs al wil je alleen een klein baby'tje, je groeit met je baby mee naar de peuterfase, de kinderfase en later de volwassenheid. Als je wegdroomt bij een kleine baby wil dat niet zeggen dat je dus geen pure kinderwens hebt. Je kunt je nou eenmaal niet gek veel voorstellen bij hoe het is om voor een 9 jarige te zorgen als je nog niet eens zwanger bent.
Ik vind die 'puurheid' een beetje overdreven. Geen enkele wens is puur, er zit altijd meer achter. Je kunt én een kind krijgen omdat je gewoon graag een kind wilt, omdat je zwanger wilt zijn, omdat je voelt dat het het juiste moment is, maar ondertussen ook omdat je je partner aan je wilt binden. Er zijn maar weinig mensen die je een pure reden kunnen geven om een kind te baren.
En wat is eigenlijk een pure reden? Is een kind willen omdat je zwanger wilt zijn geen pure reden? Ik vind eigenlijk van wel. Je groeit namelijk met je kind mee, in een gezonde situatie. Zelfs al wil je alleen een klein baby'tje, je groeit met je baby mee naar de peuterfase, de kinderfase en later de volwassenheid. Als je wegdroomt bij een kleine baby wil dat niet zeggen dat je dus geen pure kinderwens hebt. Je kunt je nou eenmaal niet gek veel voorstellen bij hoe het is om voor een 9 jarige te zorgen als je nog niet eens zwanger bent.
dinsdag 23 december 2008 13:54
Ik ben het wel eens dat een pure kinderwens moeilijk te definieren is en dat niks alleen maar puur is eigenlijk. En dan nog, wie garandeert je dat het dan allemaal zo uitpakt als je je had voorgesteld.
Maar zo puur als mogelijk is wel wenselijk denk ik. Daarbij kan ik eigenlijk vooral alleen maar terugblikken op mezelf en dat wat ik in mijn omgeving heb gezien en gehoord.
Als ik over mezelf spreek: ik denk dat mijn kinderwens achteraf genomen niet zo puur was. Want toen ik een tijd dacht dat ik met mijn vriend geen kinderen kon krijgen vanwege vermeende onvruchtbaarheid, toen werd het inene een item voor mij. Toen ben ik erg gaan nadenken over wat ik wilde (an sich logisch). Toen is er vlak na een abortus voor mij een tijd geweest waarin ik heel erg graag zwanger wilde worden. Over het hele kinderen krijg impact gedeelte had ik amper kaas gegeten, want nauwelijks ervaring met kinderen (terwijl ik die vroeger eigenlijk best stom vond). Daarna zat ik zelf geestelijk niet lekker in mijn vel en ben toen ook afgekeurd geraakt en met allerlei therapieen thuis komen te zitten. Mijn bestaande kinderwens kreeg toen heel erg een draai -gevoed door grote angst- om een excuus te hebben om thuis te mogen blijven zonder werkdruk. Ik was als de dood voor het werkende leven waar ik zulke slechte ervaringen mee had, me zo slecht in had gevoelt. Maar ik voelde me tevens ook schuldig om 'zomaar' thuis te blijven. Een kind leek me een legitiem excuus, áls je er al een excuus voor moet hebben.
Niet dat dat voor mij zo helder was hoor. Dit proces gebeurde o.a. in de krochten van mijn ziel en later ben ik dat pas ook kunnen gaan zien. Tis misschien een beetje overdreven voorbeeld, maar ik weet zéker dat er meerdere vrouwen vanuit dat soort motieven aan een kind beginnen. Omdat ze het werkende/volwassen leven bijvoorbeeld als te heftig ervaren en in zichzelf een veiligere rol zien als thuisblijfmama. Maar ja, dat werkt gewoon niet zo.
En zo heb ik dit ook terug gehoord van een vriendin van mij, dat zij achteraf pas besefte dat haar kinderwens deels gevoed werd vanuit haar angst het werk/werken niet aan te kunnen en thuis blijven leek veilig(er). Maar dan moet je wel een reden hebben (=kind).
Ook ken ik een meisje dat een slechte relatie had waarin zij zichzelf vaak aan de kant gezet voelde. Zij heeft zeer plotseling de pil overboord gegooid en is zwanger geworden. Maar als je het mij vraagt vooral vanuit de illusie dat dit hetgeen was wat haar relatie nodig had. Misschien pakt het zo uit (weet ik niet, want baby is nog maar 2 maanden). Maar ik acht de kans groter dat dit de frustraties alleen maar groter maakt.
En zo kan ik nog meer voorbeelden geven, waaruit ik denk, jeetje, is dat allemaal wel een goede start?? Op het oog heb je het voor elkaar: langdurige relatie, financieel, etc. Maar wat steekt daar allemaal onbewust achter?
Nou ja, hoop dat je het snapt.
Maar zo puur als mogelijk is wel wenselijk denk ik. Daarbij kan ik eigenlijk vooral alleen maar terugblikken op mezelf en dat wat ik in mijn omgeving heb gezien en gehoord.
Als ik over mezelf spreek: ik denk dat mijn kinderwens achteraf genomen niet zo puur was. Want toen ik een tijd dacht dat ik met mijn vriend geen kinderen kon krijgen vanwege vermeende onvruchtbaarheid, toen werd het inene een item voor mij. Toen ben ik erg gaan nadenken over wat ik wilde (an sich logisch). Toen is er vlak na een abortus voor mij een tijd geweest waarin ik heel erg graag zwanger wilde worden. Over het hele kinderen krijg impact gedeelte had ik amper kaas gegeten, want nauwelijks ervaring met kinderen (terwijl ik die vroeger eigenlijk best stom vond). Daarna zat ik zelf geestelijk niet lekker in mijn vel en ben toen ook afgekeurd geraakt en met allerlei therapieen thuis komen te zitten. Mijn bestaande kinderwens kreeg toen heel erg een draai -gevoed door grote angst- om een excuus te hebben om thuis te mogen blijven zonder werkdruk. Ik was als de dood voor het werkende leven waar ik zulke slechte ervaringen mee had, me zo slecht in had gevoelt. Maar ik voelde me tevens ook schuldig om 'zomaar' thuis te blijven. Een kind leek me een legitiem excuus, áls je er al een excuus voor moet hebben.
Niet dat dat voor mij zo helder was hoor. Dit proces gebeurde o.a. in de krochten van mijn ziel en later ben ik dat pas ook kunnen gaan zien. Tis misschien een beetje overdreven voorbeeld, maar ik weet zéker dat er meerdere vrouwen vanuit dat soort motieven aan een kind beginnen. Omdat ze het werkende/volwassen leven bijvoorbeeld als te heftig ervaren en in zichzelf een veiligere rol zien als thuisblijfmama. Maar ja, dat werkt gewoon niet zo.
En zo heb ik dit ook terug gehoord van een vriendin van mij, dat zij achteraf pas besefte dat haar kinderwens deels gevoed werd vanuit haar angst het werk/werken niet aan te kunnen en thuis blijven leek veilig(er). Maar dan moet je wel een reden hebben (=kind).
Ook ken ik een meisje dat een slechte relatie had waarin zij zichzelf vaak aan de kant gezet voelde. Zij heeft zeer plotseling de pil overboord gegooid en is zwanger geworden. Maar als je het mij vraagt vooral vanuit de illusie dat dit hetgeen was wat haar relatie nodig had. Misschien pakt het zo uit (weet ik niet, want baby is nog maar 2 maanden). Maar ik acht de kans groter dat dit de frustraties alleen maar groter maakt.
En zo kan ik nog meer voorbeelden geven, waaruit ik denk, jeetje, is dat allemaal wel een goede start?? Op het oog heb je het voor elkaar: langdurige relatie, financieel, etc. Maar wat steekt daar allemaal onbewust achter?
Nou ja, hoop dat je het snapt.
dinsdag 23 december 2008 14:00
Tia Dalma,
hoe kom je achter die puurheid van die wens? Nooit helemaal natuurlijk en wat Eowyn zegt klopt ook. Het hoeft niet alleen maar te draaien om die rammelende eierstokken. Maar probeer wel eerlijk te kijken naar jezelf/julliezelf en probeer erachter te komen wat je nog meer drijft. En of die redenen eerlijke en goede redenen zijn.
Verder dient kinderen geen ander doel dan een egoistische biologische vervulling, bedoelt om voort te planten. Dus je moet er verder ook niet meer van maken dan wat het is hoor
Je dient er echt geen hoger doel mee
hoe kom je achter die puurheid van die wens? Nooit helemaal natuurlijk en wat Eowyn zegt klopt ook. Het hoeft niet alleen maar te draaien om die rammelende eierstokken. Maar probeer wel eerlijk te kijken naar jezelf/julliezelf en probeer erachter te komen wat je nog meer drijft. En of die redenen eerlijke en goede redenen zijn.
Verder dient kinderen geen ander doel dan een egoistische biologische vervulling, bedoelt om voort te planten. Dus je moet er verder ook niet meer van maken dan wat het is hoor
Je dient er echt geen hoger doel mee
dinsdag 23 december 2008 14:01
Je geeft extreme voorbeelden Intiem, en ik denk dat er inderdaad veel vrouwen onder minder 'zuivere' motieven aan kinderen beginnen, maar jij hebt de pech dat het moederschap je zwaar valt en dan wordt het lastig. Er zijn ook hordes vrouwen die aan een baby beginnen 'omdat het tijd is' of omdat ze toch niet zo van werken houden, of omdat ze bang zijn dat hun man weggaat, die toch heel gelukkig zijn wanneer dat kind er eenmaal is. Je kunt aan iets beginnen om reden nr 1, maar daar kunnen redenen bijkomen als het zover is.
Een 'onzuivere' reden wil niet meteen zeggen dat het dus geen goede reden is. Dat kan het namelijk wel zijn en het kan nog heel goed uitpakken ook. Jij bent vooral gaan zoeken naar je motieven omdat je het zwaar had, lijkt me, en was de situatie anders geweest, dan had je je niet afgevraagd waarom je ook alweer kinderen wilde.
Een 'onzuivere' reden wil niet meteen zeggen dat het dus geen goede reden is. Dat kan het namelijk wel zijn en het kan nog heel goed uitpakken ook. Jij bent vooral gaan zoeken naar je motieven omdat je het zwaar had, lijkt me, en was de situatie anders geweest, dan had je je niet afgevraagd waarom je ook alweer kinderen wilde.
dinsdag 23 december 2008 14:04
Overigens wil ik niet zeggen dat er geen slechte redenen zijn om aan kinderen te beginnen hoor. Want zoals jij het beschrijft: een kind om je relatie te redden, dat is een slechte reden om een kind te krijgen.
Ik denk dat het achteraf verstandiger geweest was als ik een paar maanden later zwanger was geworden zodat ik mijn diploma had gehad. Door die paar maanden heb ik nu 2 jaar vertraging opgelopen. In die zin had ik mijn hormonen beter de mond kunnen snoeren op dat moment. Maar aan de andere kant, zo gaat het ook goed.
Ik denk dat het achteraf verstandiger geweest was als ik een paar maanden later zwanger was geworden zodat ik mijn diploma had gehad. Door die paar maanden heb ik nu 2 jaar vertraging opgelopen. In die zin had ik mijn hormonen beter de mond kunnen snoeren op dat moment. Maar aan de andere kant, zo gaat het ook goed.
dinsdag 23 december 2008 14:18
Bij mij begon de kinderwens eigenlijk pas te komen toen de randvoorwaarden die hier genoemd worden er wel zo'n beetje waren: een fijn huis, een superleuke man, prima inkomen, zelfvertrouwen...
Maar tis wel een interessante discussie: stel nou dat ik geen vriend zou hebben maar wel heel graag een kindje zou willen, dan zou ik er denk ik toch op de een of andere manier voor gaan.
Overigens ben ik nog niet zwanger, en ben recent weer aan een nogal heftige opleiding begonnen - qua 'planning' zou het niet ideaal zijn als ik nu wel ineens zwanger zou zijn, maar ik zou het toch super vinden! (dat er eigenlijk niet zoveel te plannen valt is elders op het forum hier ook wel te vinden)
Maar tis wel een interessante discussie: stel nou dat ik geen vriend zou hebben maar wel heel graag een kindje zou willen, dan zou ik er denk ik toch op de een of andere manier voor gaan.
Overigens ben ik nog niet zwanger, en ben recent weer aan een nogal heftige opleiding begonnen - qua 'planning' zou het niet ideaal zijn als ik nu wel ineens zwanger zou zijn, maar ik zou het toch super vinden! (dat er eigenlijk niet zoveel te plannen valt is elders op het forum hier ook wel te vinden)
dinsdag 23 december 2008 14:26
quote:tove schreef op 23 december 2008 @ 12:46:
ideaal is voor mij: als je het allebei heel erg graag wilt! En geld hebt om te kunnen eten.
Mooie samenvatting!
Inderdaad zie ik als minimum-eis dat je het kind onderdak moet kunnen geven, en kunnen voeden. En tuurlijk een baby kun je met de borst voeden, maar het is wel handig dat ie na de borstvoeding ook eten krijgt, en kleding enz. Dus ik denk dat een bepaalde financiele onafhankelijkheid wel nodig is.
ideaal is voor mij: als je het allebei heel erg graag wilt! En geld hebt om te kunnen eten.
Mooie samenvatting!
Inderdaad zie ik als minimum-eis dat je het kind onderdak moet kunnen geven, en kunnen voeden. En tuurlijk een baby kun je met de borst voeden, maar het is wel handig dat ie na de borstvoeding ook eten krijgt, en kleding enz. Dus ik denk dat een bepaalde financiele onafhankelijkheid wel nodig is.
dinsdag 23 december 2008 14:30
dinsdag 23 december 2008 14:33
dinsdag 23 december 2008 15:12
quote:Eowynn_ schreef op 23 december 2008 @ 14:01:
Je geeft extreme voorbeelden Intiem, en ik denk dat er inderdaad veel vrouwen onder minder 'zuivere' motieven aan kinderen beginnen...
Ik weet dat het een extreem voorbeeld is (zeg ik zelf ook geloof ik ).
Maar goed, je zult ze de kost moeten geven die ook niet altijd even "goede" motieven hebben om aan kinderen te beginnen. Wil niet zeggen dat het daardoor per definitie verkeert uitpakt. Maar hoe minder door angst ingegeven en hoe meer door een 'gewone' wens, hoe beter denk ik.
Je geeft extreme voorbeelden Intiem, en ik denk dat er inderdaad veel vrouwen onder minder 'zuivere' motieven aan kinderen beginnen...
Ik weet dat het een extreem voorbeeld is (zeg ik zelf ook geloof ik ).
Maar goed, je zult ze de kost moeten geven die ook niet altijd even "goede" motieven hebben om aan kinderen te beginnen. Wil niet zeggen dat het daardoor per definitie verkeert uitpakt. Maar hoe minder door angst ingegeven en hoe meer door een 'gewone' wens, hoe beter denk ik.
dinsdag 23 december 2008 15:12
Eowynn en Intiem: dankjulliewel voor jullie beide uitgebreide en eerlijke antwoorden. Ik kan daar heel wat mee, het raakt sterk aan hoe ik er zelf aan denk. De meervoudigheid van wensen en gedachten die Eowynn noemt en het meegroeien met de fases daarin, en ook de 'egoïstische biologische vervulling' van Intiem die mijn vriend en ik voorlopig als enige echte vaste definitie kunnen geven (anders dan onze liefde voor elkaar, de stabiliteit die wij zelf hebben en die we best graag met meer mensen (kinderen) willen delen in ons huis) van het willen 'hebben' van kinderen. Voel me nu overtuigd van het idee dat we er toch wel redelijk op een integere manier mee bezig zijn.
Al met al denk ik dat ik er in 2009 wel naar toe kan groeien.
Laat ik het zo zeggen: het potje foliumzuur is al gekocht al stop ik niet eerder dan begin volgend jaar met de pil...
Al met al denk ik dat ik er in 2009 wel naar toe kan groeien.
Laat ik het zo zeggen: het potje foliumzuur is al gekocht al stop ik niet eerder dan begin volgend jaar met de pil...
dinsdag 23 december 2008 15:20
Tia Dalma, klinkt goed. En er is niks verkeerd met de (natuurlijke!) biologische behoefte. Dat is ten slotte de overgrote reden waarom mensen en uberhaupt het hele dierenrijk nageslacht krijgt. Een hele pure fysieke en geestelijke behoefte die ontstaat als de tijd daar klaar voor is. Dan nog beetje passen en meten waar het lukt voor optimale omstandigheden (financieel bijvoorbeeld) en dan kan moedertje natuur gewoon d'r gang gaan zeg maar. Klinkt alsof jullie er goed over hebben nagedacht hoor.
dinsdag 23 december 2008 15:24
quote:viane schreef op 10 december 2008 @ 15:56:
Naar aanleiding van het topic, hoe lang was je samen voordat je kinderen kreeg? open ik dit topic. uit dat topic komt namelijk naar voren dat niet alleen de duur van je relatie belangrijk is.
ook de omstandigheden zoals baan, huis en leeftijd worden naar voren gebracht. ik ben benieuwd wat jullie 'minimale eisen' zijn geweest voordat jullie wilden/durfden te beginnen met zwanger raken.
Zoals hierboven al gezegd wordt: je kunt niks plannen. Ik heb het uitgesteld tot ons huis klaar was en we een x bedrag op de spaarrekening hadden staan, ik wou gewoon die zekerheid hebben voor ik eraan begon.
Het gevoel was er al eerder en toen mijn kind eenmaal geboren was, vond ik het zo fijn, dat ik spijt had dat ik het door al die materiële dingen voor me uit had geschoven.
Toen raakten zowel mijn man als ik ook nog eens binnen korte tijd achter elkaar onze baan kwijt en gebeurde er nog een reeks dingen die we nooit hadden kunnen voorzien en die we niet in de hand hadden.
Om kort te gaan was het spaargeld dat we hadden gereserveerd voor als ik een paar jaar lang parttime ging werken er met anderhalf jaar doorheen (aan vaste lasten).
Toch hebben we er ons in geschikt en redden we ons nu op een manier die ik eerder niet voor mogelijk had gehouden.
Je kunt echt niet plannen en als ik het over zou kunnen doen, zou ik enkel mijn hart volgen en zeker niet mijn portemonnee en carrièrevooruitzichten.
Naar aanleiding van het topic, hoe lang was je samen voordat je kinderen kreeg? open ik dit topic. uit dat topic komt namelijk naar voren dat niet alleen de duur van je relatie belangrijk is.
ook de omstandigheden zoals baan, huis en leeftijd worden naar voren gebracht. ik ben benieuwd wat jullie 'minimale eisen' zijn geweest voordat jullie wilden/durfden te beginnen met zwanger raken.
Zoals hierboven al gezegd wordt: je kunt niks plannen. Ik heb het uitgesteld tot ons huis klaar was en we een x bedrag op de spaarrekening hadden staan, ik wou gewoon die zekerheid hebben voor ik eraan begon.
Het gevoel was er al eerder en toen mijn kind eenmaal geboren was, vond ik het zo fijn, dat ik spijt had dat ik het door al die materiële dingen voor me uit had geschoven.
Toen raakten zowel mijn man als ik ook nog eens binnen korte tijd achter elkaar onze baan kwijt en gebeurde er nog een reeks dingen die we nooit hadden kunnen voorzien en die we niet in de hand hadden.
Om kort te gaan was het spaargeld dat we hadden gereserveerd voor als ik een paar jaar lang parttime ging werken er met anderhalf jaar doorheen (aan vaste lasten).
Toch hebben we er ons in geschikt en redden we ons nu op een manier die ik eerder niet voor mogelijk had gehouden.
Je kunt echt niet plannen en als ik het over zou kunnen doen, zou ik enkel mijn hart volgen en zeker niet mijn portemonnee en carrièrevooruitzichten.
dinsdag 23 december 2008 15:31
Er is volgens mij niets wat je kan voorbereiden op het krijgen van kinderen
Tia Dalma, hoewel je goed moet nadenken over het krijgen van kinderen moet je het ook niet enger maken dan het is. Ik vind het zelf soms zwaar, maar bovenal ook gewoon erg leuk, verbazingwekkend, ontroerend, verrassend. En je kunt je er niet op voorbereiden, je moet het gewoon over je heen laten komen.
Tia Dalma, hoewel je goed moet nadenken over het krijgen van kinderen moet je het ook niet enger maken dan het is. Ik vind het zelf soms zwaar, maar bovenal ook gewoon erg leuk, verbazingwekkend, ontroerend, verrassend. En je kunt je er niet op voorbereiden, je moet het gewoon over je heen laten komen.
