Kinderen
alle pijlers
Wennen aan moederschap
vrijdag 4 oktober 2019 16:09
Hi allemaal,
10 dagen geleden ben ik bevallen van een heel lief dochtertje. Mijn grootste wens is altijd al geweest om moeder te zijn en van de zwangerschap heb ik intens genoten. Nu ik dan echt moeder ben geworden, zit ik in een rollercoaster van emoties. Ik kan sowieso moeilijk met veranderingen omgaan en dit is nogal een verandering
Onze baby is geboren na een spoedkeizersnede en de 1e dagen heb ik echt in een roes geleefd. Ik was 37 weken zwanger en had steeds in mijn hoofd nog wel 3 weken zwanger te zijn. Maar dit liep dus even anders.
Ik vond het heerlijk in het ziekenhuis en ook thuis was het fijn met de kraam. En nu is de kraam weg en komt het besef ineens dat ik dus echt moeder ben en dit benauwt me ineens heel erg. Het ene uur voel ik me geweldig, het andere uur huil ik. Ik kan gewoon niet bevatten wat er ineens veranderd is en heb het idee wel even te moeten wennen aan de hele situatie plus vooral de vermoeidheid.
Is dit normaal? Wordt dit minder? Ik praat er veel over met mijn man, ouders en vriendinnen en dat helpt goed. Maar toch heb ik ergens geruststelling nodig dat het allemaal goedkomt
10 dagen geleden ben ik bevallen van een heel lief dochtertje. Mijn grootste wens is altijd al geweest om moeder te zijn en van de zwangerschap heb ik intens genoten. Nu ik dan echt moeder ben geworden, zit ik in een rollercoaster van emoties. Ik kan sowieso moeilijk met veranderingen omgaan en dit is nogal een verandering
Onze baby is geboren na een spoedkeizersnede en de 1e dagen heb ik echt in een roes geleefd. Ik was 37 weken zwanger en had steeds in mijn hoofd nog wel 3 weken zwanger te zijn. Maar dit liep dus even anders.
Ik vond het heerlijk in het ziekenhuis en ook thuis was het fijn met de kraam. En nu is de kraam weg en komt het besef ineens dat ik dus echt moeder ben en dit benauwt me ineens heel erg. Het ene uur voel ik me geweldig, het andere uur huil ik. Ik kan gewoon niet bevatten wat er ineens veranderd is en heb het idee wel even te moeten wennen aan de hele situatie plus vooral de vermoeidheid.
Is dit normaal? Wordt dit minder? Ik praat er veel over met mijn man, ouders en vriendinnen en dat helpt goed. Maar toch heb ik ergens geruststelling nodig dat het allemaal goedkomt
vrijdag 4 oktober 2019 16:12
Is heel normaal en het wordt echt minder
Ten eerste gaan al je hormonen weer over de zeik. Ten tweede is een mensje ineens heel veel verantwoording, maar het is ook gewoon een kwestie van je kind leren kennen en routine krijgen. Binnenkort draai je je hand er niet Meer voor om en zijn jouw hormonen ook weer wat stabieler.
Gefeliciteerd! En geniet er van! Na een paar keer knipperen is ze ineens 16.
Ten eerste gaan al je hormonen weer over de zeik. Ten tweede is een mensje ineens heel veel verantwoording, maar het is ook gewoon een kwestie van je kind leren kennen en routine krijgen. Binnenkort draai je je hand er niet Meer voor om en zijn jouw hormonen ook weer wat stabieler.
Gefeliciteerd! En geniet er van! Na een paar keer knipperen is ze ineens 16.
vrijdag 4 oktober 2019 16:16
Je had een grootste wens, maar je hebt dan nog geen idee wat dat inhoudt. En net als die bevalling, je denkt dan 'dat wordt pittig maar ik sla me er door', maar in praktijk kunnen er zoveel onverwachte dingen gebeuren dat je totaal overvallen wordt en wordt pittig opeens heel eng en heel zwaar. Of een keizersnede idd.
De realiteit is totaal anders dan het idee, en dat is volkomen normaal. Het komt goed, het went. Maar dat kan best even een paar weken of maanden duren.
De realiteit is totaal anders dan het idee, en dat is volkomen normaal. Het komt goed, het went. Maar dat kan best even een paar weken of maanden duren.
vrijdag 4 oktober 2019 16:19
Het gaat over, ja echt, ik geloofde dat niet toen ik net als jij een nieuwbakken moeder was met een lijf vol hormonen, een hoofd vol onzekerheid en een ontelbaar aantal uren slaap tekort.
Ik vond het echt heel pittig vrijwel het eerste jaar, een voordeel, ze worden ouder en makkelijker.
Blijf erover praten je bevind je in een heel nieuw stuk van je leven, je bent niet alleen meer verantwoordelijk voor jezelf maar ook voor je kindje, en dat is ook best wel iets wat kan binnenkomen, althans bij mij kwam dat besef ook echt pas toen de oudste er net was.
Gaat het niet over of krijg je er meer sombere gevoelens bij dan is raadzaam je huisarts te raadplegen, ik bleek een B vitamine te kort te hebben weet zo even niet meer welke is al 23 jaar geleden.
( en geloof me nog lig ik soms wakker van hem
alleen is veel nu vooral zijn verantwoording dus ja echt het komt goed en ja het gaat over en ja het is normaal.
Ik vond het echt heel pittig vrijwel het eerste jaar, een voordeel, ze worden ouder en makkelijker.
Blijf erover praten je bevind je in een heel nieuw stuk van je leven, je bent niet alleen meer verantwoordelijk voor jezelf maar ook voor je kindje, en dat is ook best wel iets wat kan binnenkomen, althans bij mij kwam dat besef ook echt pas toen de oudste er net was.
Gaat het niet over of krijg je er meer sombere gevoelens bij dan is raadzaam je huisarts te raadplegen, ik bleek een B vitamine te kort te hebben weet zo even niet meer welke is al 23 jaar geleden.
( en geloof me nog lig ik soms wakker van hem
alleen is veel nu vooral zijn verantwoording dus ja echt het komt goed en ja het gaat over en ja het is normaal.
ladylola wijzigde dit bericht op 04-10-2019 16:20
0.11% gewijzigd
vrijdag 4 oktober 2019 16:19
Dag lieve moeder. Ja! Dit is heel erg normaal. Oh wat was ik emotioneel de eerste weken en ik heb me regelmatig zelfs afgevraagd of we de juiste keuze hadden gemaakt. Lang leve hormonen.
Je hoeft niets te veranderen, laat het maar over je heen komen. Je hormonen zullen steeds meer settelen en jullie gaan elkaar leren kennen en routine krijgen. Zorg goed voor jezelf en laat je af en toe goed verzorgen. Adem in, adem uit, alles komt goed!
En gefeliciteerd
Je hoeft niets te veranderen, laat het maar over je heen komen. Je hormonen zullen steeds meer settelen en jullie gaan elkaar leren kennen en routine krijgen. Zorg goed voor jezelf en laat je af en toe goed verzorgen. Adem in, adem uit, alles komt goed!
En gefeliciteerd
vrijdag 4 oktober 2019 16:20
Compleet normaal. Mij hielp het om er veel over te praten, vooral ook met vriendinnen die al moeder waren.
Geef het de tijd. Het is nogal wat, die verantwoordeljiikheid voor zo'n hummel...
Geef het de tijd. Het is nogal wat, die verantwoordeljiikheid voor zo'n hummel...
Twee dingen zijn oneindig: het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker..
-Albert Einstein-
-Albert Einstein-
vrijdag 4 oktober 2019 16:20
Ik kan enkel de post van Sudri onderschrijven. Opeens realiseer je je dat je verantwoordelijkheid draagt voor een heel nieuw leven. Dat is inderdaad een flinke omschakeling. Maar daar vind je je draai ook weer in. Echt waar.
En als toevoeging: Over 16 jaar staan er puisterige pubers met brommers voor de deur.
Gefeliciteerd met je moppie trouwens!
En als toevoeging: Over 16 jaar staan er puisterige pubers met brommers voor de deur.
Gefeliciteerd met je moppie trouwens!
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
vrijdag 4 oktober 2019 16:20
Heel normaal, ik had het na een maand of twee. Jankend de badkamerkastjes opgeruimd omdat ik echt geen tijd meer had om te tutten met maskertjes en cremes enzo. Geen tijd meer had voor de krant maar van ´s ochtends vroeg tot ´s avonds laat alleen maar bezig was met die baby, en dan met name het gedoe eromheen, zoals flesjes uitkoken, luiertjes verschonen, zorgen voor voldoende voeding, boodschappen, meer huishouden, veel meer was en strijk. Tjonge, wat was ik sielug.
Kwam weer helemaal goed.
Maar ja, dit is één van die dingen die ze je vooraf niet vertellen. Er komen nog meer dingen (google er maar eens op, op dit forum vind je verschillende oude topics).
En gefeliciteerd
Kwam weer helemaal goed.
Maar ja, dit is één van die dingen die ze je vooraf niet vertellen. Er komen nog meer dingen (google er maar eens op, op dit forum vind je verschillende oude topics).
En gefeliciteerd
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
vrijdag 4 oktober 2019 16:27
Ja hoor, is helemaal normaal. Het is ook niet niks om ineens de verantwoordelijkheid te hebben voor het welzijn van een krummel die in alles volledig afhankelijk is van jou/jullie, het zou raar zijn als je dat niet een beetje eng of spannend vond.
Belangrijk is dat je mensen om je heen hebt die je een beetje bij kunnen staan, al is het alleen maar met een luisterend oor. Maar dat zit wel goed zo te lezen.
Belangrijk is dat je mensen om je heen hebt die je een beetje bij kunnen staan, al is het alleen maar met een luisterend oor. Maar dat zit wel goed zo te lezen.
vrijdag 4 oktober 2019 16:39
Ik kan me nog goed herinneren hoe ik met een kussen over mijn hoofd lag het huilen van mijn eersteling proberen te blokken omdat papa voor haar zorgde, maar helaas, ze was niet te troosten en mijn man een beetje in paniek of ik haar over kon nemen en ja hoor, gelijk stil in mijn armen. Maar ik wilde zó graag slapen!
Bij kind nummer 2 herinner ik me nog goed de spanning toen mijn man weer naar zijn werk moest. Bij kind 1 kon mijn man de kerstvakantie erachteraan plakken, bij kind 2 niet en stond ik eropeens voor met twee kleintjes!
Het is even doorbijten, die grote verandering, zulke kleintjes die ook nog niet aan kunnen geven wat er aan mankeert.
En dan weer even doorbijten als ze in de peuterpuberteit raken.
En als ze in de gewone puberteit raken.
En dan zijn ze 20+ en vraag je je af: waar is de tijd gebleven?!
Bij kind nummer 2 herinner ik me nog goed de spanning toen mijn man weer naar zijn werk moest. Bij kind 1 kon mijn man de kerstvakantie erachteraan plakken, bij kind 2 niet en stond ik eropeens voor met twee kleintjes!
Het is even doorbijten, die grote verandering, zulke kleintjes die ook nog niet aan kunnen geven wat er aan mankeert.
En dan weer even doorbijten als ze in de peuterpuberteit raken.
En als ze in de gewone puberteit raken.
En dan zijn ze 20+ en vraag je je af: waar is de tijd gebleven?!
vrijdag 4 oktober 2019 17:29
Heel normaal. Ik was het liefst terug naar het ziekenhuis gegaan (terwijl ik toen ik daar was naar huis wilde) omdat ik 'zonder toezicht' was en dat heel gek vond.
Maar na een paar dagen ook leuk: ik kon knuffelen wanneer ik wilde en als ik echt een malle bui had gaf ik 10 minuten later die voeding
(chaoot die controlfreak werd zeg maar, dus doorsloeg).
Echt het wordt leuker en die hormonen horen erbij. Het is ook allemaal heel ingrijpend en 10 dagen is niks.
Ik werd pas na een week naar huis gestuurd en daarna twee weken nog kraamzorg, dus bij mij was het na drie weken nog van 'oh help'.
Maar na een paar dagen ook leuk: ik kon knuffelen wanneer ik wilde en als ik echt een malle bui had gaf ik 10 minuten later die voeding
(chaoot die controlfreak werd zeg maar, dus doorsloeg).
Echt het wordt leuker en die hormonen horen erbij. Het is ook allemaal heel ingrijpend en 10 dagen is niks.
Ik werd pas na een week naar huis gestuurd en daarna twee weken nog kraamzorg, dus bij mij was het na drie weken nog van 'oh help'.
vrijdag 4 oktober 2019 17:33
Kersverse mama gefeliciteerd met jullie dochter.
Wat jij omschrijft heb ik ook heel erg gehad en soms nog steeds wel een beetje. (Dochtertje 5 maand). Ik was ineens bang of ik het wel kon en stond er dan ook nog eens alleen voor.
Alle emoties door elkaar en ik begreep er helemaal niets van.
Ik kan je vertellen dat het echt minder word. Hoe langer je dochtertje er is en vertrouwder je met de situatie word hoe rustiger je word. Je krijgt steeds meer zelfvertrouwen en je gaat alles steeds wat positiever zien.
Ik denk dat de hormonen nog lekker bezig zijn ze zeggen niet voor niets 9 maanden op en weer 9 maanden af.
Maar het komt goed en je kan het en geniet er van. Laat het gewoon op je afkomen en wees niet te streng voor jezelf.
Wat jij omschrijft heb ik ook heel erg gehad en soms nog steeds wel een beetje. (Dochtertje 5 maand). Ik was ineens bang of ik het wel kon en stond er dan ook nog eens alleen voor.
Alle emoties door elkaar en ik begreep er helemaal niets van.
Ik kan je vertellen dat het echt minder word. Hoe langer je dochtertje er is en vertrouwder je met de situatie word hoe rustiger je word. Je krijgt steeds meer zelfvertrouwen en je gaat alles steeds wat positiever zien.
Ik denk dat de hormonen nog lekker bezig zijn ze zeggen niet voor niets 9 maanden op en weer 9 maanden af.
Maar het komt goed en je kan het en geniet er van. Laat het gewoon op je afkomen en wees niet te streng voor jezelf.
Blijf in jezelf geloven !
vrijdag 4 oktober 2019 17:41
vrijdag 4 oktober 2019 17:47
Gefeliciteerd met de kleine!
Het grootste nadeel aan een kind krijgen is dat je voorgoed je zorgeloze modus kwijt bent want er is altijd wel iets om je zorgen om te maken, ongeacht hoe oud ze zijn. Maar ook dat went.
Hoe je je voelt is heel normaal. Ik had zelf een pnd en zat echt enorm te huilen doorlopend. Ging pas over toen ik ging werken.
Ik vond het het zwaarst tot kind ging praten. Dat scheelt zoveel want dan kunnen ze duidelijk maken wat er is. Al is het wijzend naar gewenst voorwerp met het toverwoord: die.
Je bent dus heel normaal hoor
En straks maak je je zorgen over de eerste keer alleen naar school fietsen, heeft ze haar huiswerk wel gemaakt, de eerste 1 op de middelbare, eindexamen en gaat kind niet teveel zuipen tijdens het studeren.
Dus elke fase kent zijn eigen zorgen en je ligt gewoon op schema.
Het grootste nadeel aan een kind krijgen is dat je voorgoed je zorgeloze modus kwijt bent want er is altijd wel iets om je zorgen om te maken, ongeacht hoe oud ze zijn. Maar ook dat went.
Hoe je je voelt is heel normaal. Ik had zelf een pnd en zat echt enorm te huilen doorlopend. Ging pas over toen ik ging werken.
Ik vond het het zwaarst tot kind ging praten. Dat scheelt zoveel want dan kunnen ze duidelijk maken wat er is. Al is het wijzend naar gewenst voorwerp met het toverwoord: die.
Je bent dus heel normaal hoor
En straks maak je je zorgen over de eerste keer alleen naar school fietsen, heeft ze haar huiswerk wel gemaakt, de eerste 1 op de middelbare, eindexamen en gaat kind niet teveel zuipen tijdens het studeren.
Dus elke fase kent zijn eigen zorgen en je ligt gewoon op schema.
vrijdag 4 oktober 2019 17:53
Oh heel normaal echt... ik ben wel eena huilend uit de super gerend terwijl mijn moederthuis op baby pastte. Voelde me zoooo met haar verbonden en dat benauwde me tegelijk ook zo enorm en ik was gewoon 1 grote irrationele hormonenbom... komt wel weer goed, geef het de tijd en leer een beetje relativeren. Gefeliciteerd mama!
vrijdag 4 oktober 2019 18:14
Oh dit had ik ook ja. Vreselijk.snoepzak schreef: ↑04-10-2019 17:53Oh heel normaal echt... ik ben wel eena huilend uit de super gerend terwijl mijn moederthuis op baby pastte. Voelde me zoooo met haar verbonden en dat benauwde me tegelijk ook zo enorm en ik was gewoon 1 grote irrationele hormonenbom... komt wel weer goed, geef het de tijd en leer een beetje relativeren. Gefeliciteerd mama!
TO, ik kreeg een mailtje toen ik net bevallen was waarin stond: luxxxxx!!!!! Don’t worry! It seems like a mission impossible at first, but later on it’ll be just fine.
Dat stuurde een goede vriendin van m’n moeder mij en dat mailtje was mijn rots in de branding.
En het kwam echt goed. Maar ja, als je net moeder bent staat echt je hele wereld op z’n kop. En dat mag. Dat is heel normaal.
Later on it’ll be just fine
gefeliciteerd met je dochter!
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
vrijdag 4 oktober 2019 19:14
Gefeliciteerd!
Ik ben sinds 8 maanden moeder en ik heb me de eerste 3 maanden niet heel gelukkig gevoeld, maar het is toch goed gekomen!
Ik dacht dat ik nooit meer mezelf zou worden, dat ik nooit meer zou slapen, nooit meer tijd voor mezelf zou hebben, of voor mijn vriend of vriendinnen. Maar de baby wordt steeds makkelijker en daarmee wordt alles makkelijker. Ik geniet me nu suf.
Bij mij was de bevalling ook 'ineens' voorbij na een razendsnelle bevalling van 2 uur en een week voor de geplande keizersnede. Dus ik was helemaal overrompeld en verlangde terug naar de zwangerschap.
Praat erover, desnoods met je huisarts als je je echt ongelukkig voelt. Maar het komt hoe dan ook goed
Ik ben sinds 8 maanden moeder en ik heb me de eerste 3 maanden niet heel gelukkig gevoeld, maar het is toch goed gekomen!
Ik dacht dat ik nooit meer mezelf zou worden, dat ik nooit meer zou slapen, nooit meer tijd voor mezelf zou hebben, of voor mijn vriend of vriendinnen. Maar de baby wordt steeds makkelijker en daarmee wordt alles makkelijker. Ik geniet me nu suf.
Bij mij was de bevalling ook 'ineens' voorbij na een razendsnelle bevalling van 2 uur en een week voor de geplande keizersnede. Dus ik was helemaal overrompeld en verlangde terug naar de zwangerschap.
Praat erover, desnoods met je huisarts als je je echt ongelukkig voelt. Maar het komt hoe dan ook goed
vrijdag 4 oktober 2019 19:21
Heel herkenbaar hoor! Zelfs met een tweede kind ( bijna 10 weken) herken ik best wel wat in je verhaal.
Ik wijt het grotendeels aan de hormonen en de combinatie met allerlei radertjes in mijn hoofd/oren/ogen, die alles meekrijgen, waardoor ik een hele dag aan sta. Dat was wat minder geworden de afgelopen maanden met oudste dochter, die twee is. Minder nodig om alles te horen de hele dag door, want ik ken haar door en door.
Met een nieuwe baby is dat toch weer wennen, elkaar leren kennen, mezelf opnieuw leren kennen, want het is wel even een omschakeling.
Maar ik weet ook dat het na 3 maanden beter gaat en dat het daarna per maand makkelijker en leuker wordt. Verder ben ik ontzettend veel vergeten van die beginperiode, wat nu weer dubbel zo hard de hoek om komt zeilen Dus echt, het komt goed, wordt over het algemeen steeds makkelijker en leuker, want je leert je kind steeds beter kennen en je wordt weer wat meer jezelf.
Ik wijt het grotendeels aan de hormonen en de combinatie met allerlei radertjes in mijn hoofd/oren/ogen, die alles meekrijgen, waardoor ik een hele dag aan sta. Dat was wat minder geworden de afgelopen maanden met oudste dochter, die twee is. Minder nodig om alles te horen de hele dag door, want ik ken haar door en door.
Met een nieuwe baby is dat toch weer wennen, elkaar leren kennen, mezelf opnieuw leren kennen, want het is wel even een omschakeling.
Maar ik weet ook dat het na 3 maanden beter gaat en dat het daarna per maand makkelijker en leuker wordt. Verder ben ik ontzettend veel vergeten van die beginperiode, wat nu weer dubbel zo hard de hoek om komt zeilen
Dus echt, het komt goed, wordt over het algemeen steeds makkelijker en leuker, want je leert je kind steeds beter kennen en je wordt weer wat meer jezelf.
