Kinderen
alle pijlers
Wie vindt borstvoeden nou echt, écht leuk..?
maandag 28 mei 2007 om 18:10
Eerlijk, wie vindt borstvoeden nou eigenlijk echt, écht leuk? Wie zwijmelt over het feit dat je lieverdje elke 2 tot 3 uur (als je geluk hebt!) voor minstens een half uur (als je geluk hebt!) aan je borst hangt? Inclusief 's nachts.. 'omdat het zo lekker :? licht verteerbaar is'?
En dan die pijnlijke tepels. Kloofjes. Stuwing. Bij tijd en wijle aan flarden gezogen tepels omdat je lieverdje een regeldag heeft. Wel goed aanleggen hoor anders heb je risico op borstontstekingen. Je lieverdje trekt soms, uit ballorigheid lijkt het (maar meestal omdat hij last heeft van gepoep tijdens het eten, 'laden en lossen' noemen we dat hier thuis) zijn hoofdje fluks naar achter met jouw tepel in zijn mond ... en dan krijg je bij wijze van dankjewel ook nog hangtieten aan het eind van de borstvoedingsperiode.
En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat je als regel (murphy) bij elke kraamvisite half uit de kleren moet omdat de kleine honger heeft en je tegenwoordig niet preuts hoeft te doen over zoiets moois als borstvoeding.. Het is toch zo natuurlijk allemaal.. en dus moet de visite daar ook van meegenieten.
En dan ben ik nog niet eens begónnen over de geneugtes van het kolven, dat je toch moet doen als je nog een beetje een leven naast je lieverdje wilt voeren.
Wie vindt dat nou echt leuk .. ?
(R heeft vandaag een regeldagje, een krampdagje, een groeistuip een een huildag tegelijkertijd.)
En dan die pijnlijke tepels. Kloofjes. Stuwing. Bij tijd en wijle aan flarden gezogen tepels omdat je lieverdje een regeldag heeft. Wel goed aanleggen hoor anders heb je risico op borstontstekingen. Je lieverdje trekt soms, uit ballorigheid lijkt het (maar meestal omdat hij last heeft van gepoep tijdens het eten, 'laden en lossen' noemen we dat hier thuis) zijn hoofdje fluks naar achter met jouw tepel in zijn mond ... en dan krijg je bij wijze van dankjewel ook nog hangtieten aan het eind van de borstvoedingsperiode.
En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat je als regel (murphy) bij elke kraamvisite half uit de kleren moet omdat de kleine honger heeft en je tegenwoordig niet preuts hoeft te doen over zoiets moois als borstvoeding.. Het is toch zo natuurlijk allemaal.. en dus moet de visite daar ook van meegenieten.
En dan ben ik nog niet eens begónnen over de geneugtes van het kolven, dat je toch moet doen als je nog een beetje een leven naast je lieverdje wilt voeren.
Wie vindt dat nou echt leuk .. ?
(R heeft vandaag een regeldagje, een krampdagje, een groeistuip een een huildag tegelijkertijd.)
dinsdag 29 mei 2007 om 09:09
Ik! Ik vind borstvoeden nou echt,echt leuk! fijn dat je het vraagt, ik zou willen dat meer mensen in mn omgeving dat eens deden.....
Ik kan me herrinneren dat ik de kraamverzorgster steeds vroeg, van 'gaan we nu de baby weer aanleggen' en 'moet ie niet weer drinken', ik vond het gewoon echt leuk! De kraamverzorgster viel het ook op dat ik het zo leuk vond en ook zei ze dat mijn zoontje een echte borstvoedingsbaby is, wat ik weer als een enorm fijn compliment zag.
Nu heb ik dus makkelijk praten, geen kloofje gehad, geen borstontsteking, vanaf eerste dag , 6 voedingen max. Iedere keer die glimlach als ie klaar is met drinken, en dat voldane koppie met die rode wangetjes, echt zo lief, dan smelt ik steeds weer, en dan is ook meteen helemaal opgewarmd, en hebben we ook alweer een half uur geknuffeld, want zo zie ik het drinken ook wel eigenlijk, als het echte nodige lichaams en huidcontact, nodig voor hem en voor mij trouwens, echt heerlijk. Ook heeft ie nog geen tandjes, dat zie ik ook als een cadeautje van hem aan mij. En dan die oxytocine, tja werkt voor mij echt als een rust/gelukgever, heerlijk....
O ja, en ik kan en mag me ongelooflijk vol eten met de heerlijkste dingen want ja hoor, na 1 week zat ik alweer op mn oude gewicht, en nu zelfs een paar kilo eronder (niet dat dat mn doel was ofzo..). Dus ik beloon mezelf met de heerlijkste dingen, de hele dag (en nacht soms) door.... die 1000 calorieen extra klopt zeker voor mij.
En het enorme voordeel van een half jaar niet ongesteld, ook dat vond ik echt leuk!
ok, ik ken ook wel de nadelen; altijd met een strak hempje slapen, flinke stuwing, borstcompressen dragen en daarom dus ook geen lichte, strakken truitjes meer aan kunnen. Snachts die voedingen, ik durfde echt niet in slaap te vallen, en dan voelt een half uur wakker blijven + verschonen echt als heeeel vervelend en zwaar soms. En tja kolven, erzijn leukere dingen ja, maar ik zie het steeds als een half uurtje verplichte afschakeling van mn werk en even tot jezelf komen. En die totale afhankelijkheid vind ik wel ontzettend mooi eigenlijk, en soms natuurlijk heel onhandig, tja ieder voordeel, heb zn nadeel....
Maar hoe leuk ik het meestal ook vind, alle voor- en nadelen zijn voor mij geen reden om borstvoeding te geven of te laten. Het hoort er gewoon bij, net als de zwangerschap en bevalling zelf. En als het inderdaad echt alleen maar leuk was en zo makkelijk gaf iedereen natuurlijk (behalve dan als medisch niet kan) borstvoeding. Nee, ik geef borstvoeding omdat dat het voedingsadvies is van alle belangrijke instanties op dat gebied, en daar wil ik me aan houden. Ik heb gewoon nog geen redenen gehad om me niet aan dat advies te houden.
En als bonus vind ik het meestal echt, echt leuk!
Alane
Ik kan me herrinneren dat ik de kraamverzorgster steeds vroeg, van 'gaan we nu de baby weer aanleggen' en 'moet ie niet weer drinken', ik vond het gewoon echt leuk! De kraamverzorgster viel het ook op dat ik het zo leuk vond en ook zei ze dat mijn zoontje een echte borstvoedingsbaby is, wat ik weer als een enorm fijn compliment zag.
Nu heb ik dus makkelijk praten, geen kloofje gehad, geen borstontsteking, vanaf eerste dag , 6 voedingen max. Iedere keer die glimlach als ie klaar is met drinken, en dat voldane koppie met die rode wangetjes, echt zo lief, dan smelt ik steeds weer, en dan is ook meteen helemaal opgewarmd, en hebben we ook alweer een half uur geknuffeld, want zo zie ik het drinken ook wel eigenlijk, als het echte nodige lichaams en huidcontact, nodig voor hem en voor mij trouwens, echt heerlijk. Ook heeft ie nog geen tandjes, dat zie ik ook als een cadeautje van hem aan mij. En dan die oxytocine, tja werkt voor mij echt als een rust/gelukgever, heerlijk....
O ja, en ik kan en mag me ongelooflijk vol eten met de heerlijkste dingen want ja hoor, na 1 week zat ik alweer op mn oude gewicht, en nu zelfs een paar kilo eronder (niet dat dat mn doel was ofzo..). Dus ik beloon mezelf met de heerlijkste dingen, de hele dag (en nacht soms) door.... die 1000 calorieen extra klopt zeker voor mij.
En het enorme voordeel van een half jaar niet ongesteld, ook dat vond ik echt leuk!
ok, ik ken ook wel de nadelen; altijd met een strak hempje slapen, flinke stuwing, borstcompressen dragen en daarom dus ook geen lichte, strakken truitjes meer aan kunnen. Snachts die voedingen, ik durfde echt niet in slaap te vallen, en dan voelt een half uur wakker blijven + verschonen echt als heeeel vervelend en zwaar soms. En tja kolven, erzijn leukere dingen ja, maar ik zie het steeds als een half uurtje verplichte afschakeling van mn werk en even tot jezelf komen. En die totale afhankelijkheid vind ik wel ontzettend mooi eigenlijk, en soms natuurlijk heel onhandig, tja ieder voordeel, heb zn nadeel....
Maar hoe leuk ik het meestal ook vind, alle voor- en nadelen zijn voor mij geen reden om borstvoeding te geven of te laten. Het hoort er gewoon bij, net als de zwangerschap en bevalling zelf. En als het inderdaad echt alleen maar leuk was en zo makkelijk gaf iedereen natuurlijk (behalve dan als medisch niet kan) borstvoeding. Nee, ik geef borstvoeding omdat dat het voedingsadvies is van alle belangrijke instanties op dat gebied, en daar wil ik me aan houden. Ik heb gewoon nog geen redenen gehad om me niet aan dat advies te houden.
En als bonus vind ik het meestal echt, echt leuk!
Alane
dinsdag 29 mei 2007 om 09:22
Tja... vind ik het nou écht leuk???
Nu wel geloof ik...
Bij 1e en 2e dochter was het een gewoon logisch dat ik bv ging geven, en dat lukte... niet lang, beide keren 3 mnd (bij 1e dochter overleed mijn vader toen en dochter wou geen afgekolfde melk uit fles, wel kv en bij tweede dochter had ik het idee dat ze niet genoeg kreeg, achteraf ws niet waar, maar helaas, toen was ik al overgestapt....)
Bij 3e dochter ook gewoon logisch dat ik bv ging geven en of ik dat nou echt leuk vond?? Het is gewoon makkelijk en gezond (allergieën en astma in familie) en dit keer wou ik het "wat" langer volhouden...
Nu is dochter 10 mnd en ze krijgt nog steeds bv, zal ook wel moeten, want madam weigert de fles! Maar ondertussen is ze wel al oud genoeg om genoeg ander spul te eten (en het begint eindelijk dat ze dat ook wel wil), en zou ik misschien best kunnen stoppen met bv... maar ik vind het stiekem gewoon leuk!
En nee, echt niet altijd, ik heb bv nog geen nacht doorgeslapen (en ik heb ook veel slaap nodig, getuige de migraine aanval van vannacht), kan niet een dagje weg.... Maar dat kleine meisje zo lekker dicht tegen me aan, héérlijk!! En dat ze dus al zó groot geworden is dankzij mij, dat vind ik gewoon geweldig!!!
Dus ja,ik vind het (meestal) leuk!
Nu wel geloof ik...
Bij 1e en 2e dochter was het een gewoon logisch dat ik bv ging geven, en dat lukte... niet lang, beide keren 3 mnd (bij 1e dochter overleed mijn vader toen en dochter wou geen afgekolfde melk uit fles, wel kv en bij tweede dochter had ik het idee dat ze niet genoeg kreeg, achteraf ws niet waar, maar helaas, toen was ik al overgestapt....)
Bij 3e dochter ook gewoon logisch dat ik bv ging geven en of ik dat nou echt leuk vond?? Het is gewoon makkelijk en gezond (allergieën en astma in familie) en dit keer wou ik het "wat" langer volhouden...
Nu is dochter 10 mnd en ze krijgt nog steeds bv, zal ook wel moeten, want madam weigert de fles! Maar ondertussen is ze wel al oud genoeg om genoeg ander spul te eten (en het begint eindelijk dat ze dat ook wel wil), en zou ik misschien best kunnen stoppen met bv... maar ik vind het stiekem gewoon leuk!
En nee, echt niet altijd, ik heb bv nog geen nacht doorgeslapen (en ik heb ook veel slaap nodig, getuige de migraine aanval van vannacht), kan niet een dagje weg.... Maar dat kleine meisje zo lekker dicht tegen me aan, héérlijk!! En dat ze dus al zó groot geworden is dankzij mij, dat vind ik gewoon geweldig!!!
Dus ja,ik vind het (meestal) leuk!
dinsdag 29 mei 2007 om 10:02
De eerste drie maanden vond ik het echt niet leuk! Borstontstekingen, constant stuwing, tepelkloven, uitslag, heel veel pijn...
Daarna ging het beter en kon ik er gelukkig ook nog van genieten! Toch niet voor niets zo lang doorgezet! Al had ik wel al mijn energie en reserves doorheengejaagd. Met zes maanden ben ik dan met pijn in mijn hart ermee gestopt. Ik bleef overgevoelige borsten houden (kan je dus je kind niet eens lekker tegen je aan houden) en ik bleef maar afvallen, was echt niet tegenin te eten.
Dus het hielp bij mij zeker tegen de extra zwangerschapskilo's al had er van mij wel wat aan mogen blijven hangen!
En als het goedgaat is borstvoeding echt een warm moment samen met je kind, heel relaxed. En mijn zoontje sliep met 4 maanden door dus die nachtvoedingen daar kwam al snel een eind aan. Kon ik weer doorslapen, wat een luxe, dat is ook genieten!
Daarna ging het beter en kon ik er gelukkig ook nog van genieten! Toch niet voor niets zo lang doorgezet! Al had ik wel al mijn energie en reserves doorheengejaagd. Met zes maanden ben ik dan met pijn in mijn hart ermee gestopt. Ik bleef overgevoelige borsten houden (kan je dus je kind niet eens lekker tegen je aan houden) en ik bleef maar afvallen, was echt niet tegenin te eten.
Dus het hielp bij mij zeker tegen de extra zwangerschapskilo's al had er van mij wel wat aan mogen blijven hangen!
En als het goedgaat is borstvoeding echt een warm moment samen met je kind, heel relaxed. En mijn zoontje sliep met 4 maanden door dus die nachtvoedingen daar kwam al snel een eind aan. Kon ik weer doorslapen, wat een luxe, dat is ook genieten!
dinsdag 29 mei 2007 om 10:19
Xaloy, ik heb ongelofelijk genoten van je topic verhaal.
Als ik dat zo lees, denk ik: klopt, ja klopt, uh..klopt ook...Waarom vond ik t eigenlijk leuk???:D
De eerste periode was een hel, maar daarna was t echt top. Oke, t kolven en voeden in t openbaar vond ik stukken minder. Maar 's ochtends vroeg een klein mannetje wat zich tegen je aan krult en drinkt, niets mooiers voor mij.
Wat borsten betreft denk ik: f.ck..ik had iets eerder moeten stoppen....
Een discussies over fv of bv. Nooit gesnapt waarom daar discussies over gemaakt worden. Een ieder doet wat hij prettig vindt, wilt doen of moet doen.
Als ik dat zo lees, denk ik: klopt, ja klopt, uh..klopt ook...Waarom vond ik t eigenlijk leuk???:D
De eerste periode was een hel, maar daarna was t echt top. Oke, t kolven en voeden in t openbaar vond ik stukken minder. Maar 's ochtends vroeg een klein mannetje wat zich tegen je aan krult en drinkt, niets mooiers voor mij.
Wat borsten betreft denk ik: f.ck..ik had iets eerder moeten stoppen....
Een discussies over fv of bv. Nooit gesnapt waarom daar discussies over gemaakt worden. Een ieder doet wat hij prettig vindt, wilt doen of moet doen.
koffie, zwart graag...
dinsdag 29 mei 2007 om 10:41
Ik vond het niet leuk. Oh sorry, dat vroeg je niet, maar ik wil het toch even kwijt. En nee, het was niet omdat ik me een hemelse ervaring ervan voor had gesteld, omdat ik me niet goed genoeg zou hebben voorbereid, omdat ik eigenlijk niet echt zou willen, het deed gewoon zeer.
Ach, deed het zeer? Wat flauw zeg. Ja, het deed Echt Heel Erg Zeer.
Ik had een negenponder. Ik eerst nog naief denken dat ze dan wel wat reserves zou hebben. Foutje, ze had juist extra veel nodig. Ze viel aan. Ze viel echt aan.
De verpleegkundige zei dat ik naar achteren schoof, terwijl ik het niet door had. Ze zeiden me meermalen dat ik ook gewoon kon stoppen. Maar nee, ik wilde niet stoppen. Want oudste had eczeem, en ik had toen maar een week of acht borstvoeding gegeven. Dus moest dat wel mijn schuld zijn. Dat stoppen deed ik overigens toen ook niet uit gemakzucht, maar omdat ik merkte dat hoewel ik genoeg melk had, baby er niet genoeg aan had en er dus te weinig voedingsstoffen uit kon halen (ja echt, het bestaat).
Maar met nummer 2 zou het me niet gebeuren. Ik zou nu wel doorzetten, nog vaker aanleggen. Dus beet ik mijn tanden op elkaar en veegde mijn tranen weg. Ik deed het, maar elke keer weer dacht ik: oh nee, daar komt ze weer. Heel stiekem dacht ik dat, en ik voelde me enorm schuldig, maar die gedachte kwam gewoon spontaan opzetten.
Oh ja, ik had ook nog vijf liter bloed verloren en was dus enorm verzwakt. Ik kreeg wel een paar liter terug, maar de rest moet je lichaam zelf aanmaken.
Uiteindelijk, na een maand of drie ben ik toch gestopt. Ja, de tepels waren inmiddels gehard en het deed inderdaad niet zo heel veel pijn meer, maar baby bleef huilen. Nee, ik ben niet in 1x gestopt, niet zomaar, niet zonder moeite, niet zonder tranen. Gewoon langzaam afwisselen met een flesje. Hoe kon het nu dat ze na een voeding van een half uur lang nog een hele fles leegklokte? In dan binnen anderhalve minuut. Zonder overdrijven.
Uiteindelijk kregen we het advies om de Nutrilon Forte te nemen. De voeding voor extra hongerige baby's. Eindelijk, eindelijk was ze tevreden na een voeding. Nadat daar twee pakken van op waren, vroegen we ons af of we weer op de gewone voeding over konden. Daar hadden we tenslotte ook wat van staan. Nu, dat hebben we geweten. In plaats van na 4 uur kwam ze 2,5 uur later alweer. En krijsen, krijsen, krijsen, met zo'n volume dat ik met trillende handen weer een flesje stond klaar te maken. Snel snel snel.
Oh ja, met nummer 3 heb ik het overigens gewoon weer geprobeerd. Nee ho, niet geprobeerd, gewoon gedaan. En toen deed het niet zeer. Dus het had echt met het type kind te maken. Nummer 3 was rustig, heel rustig. Als zij huilde, dan was dat met een reden. Na de voeding was ze tevreden.
Totdat ze na een aantal weken na elke voeding begon te huilen. Zachtjes, jammerend. En ik wist dat het weer aan de borstvoeding moest liggen. Ik heb nog vaker en langer aangelegd. Allemaal in het belang van het kind. En na een heel langzame overgang ben ik uiteindelijk toch op de fles overgegaan. En toen was ze weer rustig. Het was zo duidelijk, dus weg met de schuldgevoelens.
Ach, deed het zeer? Wat flauw zeg. Ja, het deed Echt Heel Erg Zeer.
Ik had een negenponder. Ik eerst nog naief denken dat ze dan wel wat reserves zou hebben. Foutje, ze had juist extra veel nodig. Ze viel aan. Ze viel echt aan.
De verpleegkundige zei dat ik naar achteren schoof, terwijl ik het niet door had. Ze zeiden me meermalen dat ik ook gewoon kon stoppen. Maar nee, ik wilde niet stoppen. Want oudste had eczeem, en ik had toen maar een week of acht borstvoeding gegeven. Dus moest dat wel mijn schuld zijn. Dat stoppen deed ik overigens toen ook niet uit gemakzucht, maar omdat ik merkte dat hoewel ik genoeg melk had, baby er niet genoeg aan had en er dus te weinig voedingsstoffen uit kon halen (ja echt, het bestaat).
Maar met nummer 2 zou het me niet gebeuren. Ik zou nu wel doorzetten, nog vaker aanleggen. Dus beet ik mijn tanden op elkaar en veegde mijn tranen weg. Ik deed het, maar elke keer weer dacht ik: oh nee, daar komt ze weer. Heel stiekem dacht ik dat, en ik voelde me enorm schuldig, maar die gedachte kwam gewoon spontaan opzetten.
Oh ja, ik had ook nog vijf liter bloed verloren en was dus enorm verzwakt. Ik kreeg wel een paar liter terug, maar de rest moet je lichaam zelf aanmaken.
Uiteindelijk, na een maand of drie ben ik toch gestopt. Ja, de tepels waren inmiddels gehard en het deed inderdaad niet zo heel veel pijn meer, maar baby bleef huilen. Nee, ik ben niet in 1x gestopt, niet zomaar, niet zonder moeite, niet zonder tranen. Gewoon langzaam afwisselen met een flesje. Hoe kon het nu dat ze na een voeding van een half uur lang nog een hele fles leegklokte? In dan binnen anderhalve minuut. Zonder overdrijven.
Uiteindelijk kregen we het advies om de Nutrilon Forte te nemen. De voeding voor extra hongerige baby's. Eindelijk, eindelijk was ze tevreden na een voeding. Nadat daar twee pakken van op waren, vroegen we ons af of we weer op de gewone voeding over konden. Daar hadden we tenslotte ook wat van staan. Nu, dat hebben we geweten. In plaats van na 4 uur kwam ze 2,5 uur later alweer. En krijsen, krijsen, krijsen, met zo'n volume dat ik met trillende handen weer een flesje stond klaar te maken. Snel snel snel.
Oh ja, met nummer 3 heb ik het overigens gewoon weer geprobeerd. Nee ho, niet geprobeerd, gewoon gedaan. En toen deed het niet zeer. Dus het had echt met het type kind te maken. Nummer 3 was rustig, heel rustig. Als zij huilde, dan was dat met een reden. Na de voeding was ze tevreden.
Totdat ze na een aantal weken na elke voeding begon te huilen. Zachtjes, jammerend. En ik wist dat het weer aan de borstvoeding moest liggen. Ik heb nog vaker en langer aangelegd. Allemaal in het belang van het kind. En na een heel langzame overgang ben ik uiteindelijk toch op de fles overgegaan. En toen was ze weer rustig. Het was zo duidelijk, dus weg met de schuldgevoelens.
dinsdag 29 mei 2007 om 10:42
Hallo, ik reageer niet vaak, maar krijg bijna hartkloppingen als ik de reacties lees. Ruim een jaar geleden bevallen van prachtdochter. En ja, ik wilde wel borstvoeding geven. Na kloven, verkeerde aanlegtechniek en binnen twee weken de eerste borstontsteking werd ik helemaal neurotisch. Ik moest en zou borstvoeding blijven geven. Ondanks een lactatiekundige en dankzij heel veel hormonen en een gigantische labiliteit en een aanlegtrauma bij mij, maar besloten tot fulltime kolven. Wat een klus. En hoe vaak een huilend kindje voor me als ik aan het kolven was. Na 5 maanden besloten af te bouwen en als nog een laatste giga-borstonsteking. Graag wil ik een tweede kindje, Maar ik hoop dat als het borstvoeden weer zo'n ellende wordt, dat ik de moed heb om de borstvoedingsmaffia te trotseren en te kiezen voor flesvoeding (en daar zijn de hartkloppingen weer.... ).
ahahah you didn't say the magic word
dinsdag 29 mei 2007 om 10:54
Als je zelfs hartkloppingen krijgt van de mening van andere vrouwen, zou ik lekker overstappen op die fles. Is het toch allemaal niet waard, zoveel frustratie.
Ben ook in gelukkige omstandigheid dat borstvoeden hier altijd makkelijk ging/gaat. Geldt kennelijk niet voor iedereen en dat vind ik sneu, gun iedereen zo'n fijne borstvoedingsperiode. Niet alleen voor kind maar ook voor moeder, het moet natuurlijk niet alleen maar afzien, op tanden bijten, tranen en ellende zijn. Als na maanden het voeden nog steeds zo ellende is, gewoon stoppen en je vooral niet schuldig voelen.
Ben ook in gelukkige omstandigheid dat borstvoeden hier altijd makkelijk ging/gaat. Geldt kennelijk niet voor iedereen en dat vind ik sneu, gun iedereen zo'n fijne borstvoedingsperiode. Niet alleen voor kind maar ook voor moeder, het moet natuurlijk niet alleen maar afzien, op tanden bijten, tranen en ellende zijn. Als na maanden het voeden nog steeds zo ellende is, gewoon stoppen en je vooral niet schuldig voelen.
dinsdag 29 mei 2007 om 11:11
quote:
Overigens zijn nachtvoedingen met borstvoeding een stuk ontspannender dan met flesvoeding lijkt me (naar beneden lopen met je duffe kop, fles maken, schepjes tellen met slaapdronken kop (hoe doen mensen dat, ik kon het al niet eens overdag), wachten op magnetron en dan weer naar boven strompelen...even aan de borst is toch makkelijker).
Het kan natuurlijk ook een simpeler. Flessenwarmer naast het bed, flesje er alvast in. Bakje met afgemeten hoeveelheid poedermelk ernaast. Bij de eerste kik even een druk op de knop van de flessenwarmer, nog ff doorsudderen en tegen dat baby echt wakker dreigt te worden is het water warm, kan de poeder erbij en kan baby uit bed gehaald worden voor de fles. Fles leeg, baby weer in bed, moeder weer in bed. Schoonmaken kan de volgende ochtend. Ik bedoel: je moet het ook niet ingewikkelder maken dan nodig is hè.
Overigens zijn nachtvoedingen met borstvoeding een stuk ontspannender dan met flesvoeding lijkt me (naar beneden lopen met je duffe kop, fles maken, schepjes tellen met slaapdronken kop (hoe doen mensen dat, ik kon het al niet eens overdag), wachten op magnetron en dan weer naar boven strompelen...even aan de borst is toch makkelijker).
Het kan natuurlijk ook een simpeler. Flessenwarmer naast het bed, flesje er alvast in. Bakje met afgemeten hoeveelheid poedermelk ernaast. Bij de eerste kik even een druk op de knop van de flessenwarmer, nog ff doorsudderen en tegen dat baby echt wakker dreigt te worden is het water warm, kan de poeder erbij en kan baby uit bed gehaald worden voor de fles. Fles leeg, baby weer in bed, moeder weer in bed. Schoonmaken kan de volgende ochtend. Ik bedoel: je moet het ook niet ingewikkelder maken dan nodig is hè.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
dinsdag 29 mei 2007 om 11:18
quote:
quote: nippo reageerde
Anky, ik vind ook niet dat je ten koste van alles bv moet geven. Zo groot zijn de gezondheidsvoordelen nou ook weer niet. Maar het verbaast me dan wel dat iemand na 4 dagen al opgeeft.
En als je je 4 dagen lang zwaar klote voelt? Huilen, angstig en bijna een hekel krijgen aan je kind 'wat alweer moet'. En nog precies weten van de 1e (2 maanden gevoed) hoe het toen ging? Dat ik zodra ik stopte met de bv mezelf weer terugvond?
Ik vond het ook snel, na 4 dagen. (En Xaloy heeft mijn halve inboedel aan zoogcompressen en voedingskleding overgenomen, dus ik was echt van plan om lang te gaan voeden.) Ik heb de hele nacht nagedacht, alle voors en tegens tegen elkaar afgewogen en ik werd zo gelukkig toen ik bedacht dat ik ook mocht stoppen...
(dit was wel na een zeer zware zwangerschap, 4 weken dagelijks voorweeen, wekenlang niet meer kunnen lopen door de BI)
4 héle dagen? Tjonge jonge.....
Sorry hoor, ik zal niet snel zeggen dat ik iets onzin vindt, maar dít vind ik écht onzin. Wat is nou 4 dagen? Ik heb me 3 maanden ellendig gevoeld, moest voor en na een voeding wegen, dochter was veel te klein. Had kloven tot bloedens aan toe, moest eerst kolven,dan wegen, dan aan de borst, dan wegen, dan geven met de fles, dan verschonen en dan kon ik zo'n beetje weer overnieuw beginnen. Dit zeg ik niet om op te scheppen van 'kijk eens hoe ik heb volgehouden', want dat vind ik niet meer dan logisch. Ik zie gewoon niet hoe koste wat kost beter willen voelen van jezelf opweegt tegen de gezondheid van je kind.
Je voelt je na een bevalling meestal belabberd, borstvoeding of niet. En sorry, maar volgens mij praten mensen het zichzelf aan als ze zeggen 'ik voelde me zó ellendig, flesvoeding was dé oplossing'. Ik heb jankend door het huis gelopen, huilend zitten voeden van de pijn, de vermoeidheid en de stress. Maar toch vind ik de gezondheid van mijn dochter vele malen belangrijker dan een paar maanden ongemak van mijzelf. Ik ben er weer bovenop gekomen hoor en je bent het zó weer vergeten.
Relativeren is ook een vak.
quote: nippo reageerde
Anky, ik vind ook niet dat je ten koste van alles bv moet geven. Zo groot zijn de gezondheidsvoordelen nou ook weer niet. Maar het verbaast me dan wel dat iemand na 4 dagen al opgeeft.
En als je je 4 dagen lang zwaar klote voelt? Huilen, angstig en bijna een hekel krijgen aan je kind 'wat alweer moet'. En nog precies weten van de 1e (2 maanden gevoed) hoe het toen ging? Dat ik zodra ik stopte met de bv mezelf weer terugvond?
Ik vond het ook snel, na 4 dagen. (En Xaloy heeft mijn halve inboedel aan zoogcompressen en voedingskleding overgenomen, dus ik was echt van plan om lang te gaan voeden.) Ik heb de hele nacht nagedacht, alle voors en tegens tegen elkaar afgewogen en ik werd zo gelukkig toen ik bedacht dat ik ook mocht stoppen...
(dit was wel na een zeer zware zwangerschap, 4 weken dagelijks voorweeen, wekenlang niet meer kunnen lopen door de BI)
4 héle dagen? Tjonge jonge.....
Sorry hoor, ik zal niet snel zeggen dat ik iets onzin vindt, maar dít vind ik écht onzin. Wat is nou 4 dagen? Ik heb me 3 maanden ellendig gevoeld, moest voor en na een voeding wegen, dochter was veel te klein. Had kloven tot bloedens aan toe, moest eerst kolven,dan wegen, dan aan de borst, dan wegen, dan geven met de fles, dan verschonen en dan kon ik zo'n beetje weer overnieuw beginnen. Dit zeg ik niet om op te scheppen van 'kijk eens hoe ik heb volgehouden', want dat vind ik niet meer dan logisch. Ik zie gewoon niet hoe koste wat kost beter willen voelen van jezelf opweegt tegen de gezondheid van je kind.
Je voelt je na een bevalling meestal belabberd, borstvoeding of niet. En sorry, maar volgens mij praten mensen het zichzelf aan als ze zeggen 'ik voelde me zó ellendig, flesvoeding was dé oplossing'. Ik heb jankend door het huis gelopen, huilend zitten voeden van de pijn, de vermoeidheid en de stress. Maar toch vind ik de gezondheid van mijn dochter vele malen belangrijker dan een paar maanden ongemak van mijzelf. Ik ben er weer bovenop gekomen hoor en je bent het zó weer vergeten.
Relativeren is ook een vak.
dinsdag 29 mei 2007 om 11:21
Gek trouwens dat zoveel vrouwen roepen 'ik wou écht borstvoeding geven, écht waar', maar dat het dan tóch niet lukt. Ik neem aan dat diezelfde vrouwen ook écht een kind wilden. Mocht dat niet lukken dan zijn de meesten bereid om jarenlang de meest pijnlijke behandelingen te ondergaan, zichzelf plat te spuiten met hormonen, maandelijks een aantal keren naar het ziekenhuis te gaan, hun geestelijke gezondheid op het spel te zetten vanwege de enorme psychische belasting, maar als het op borstvoeding aankomt is die wilskracht opeens een stúk minder.
dinsdag 29 mei 2007 om 11:24
Jaaaa, borstvoeding geven vind ik geweldig!!
Bij zoon destijds 8,5 maand gevoed (waarvan 6 maanden volledig). Ik vond het toen heel wat, "zo lang"
te hebben gevoed. Wilde graag dat mijn lichaam weer "van mij" was (alsof het dat ook al niet was toen ik borstvoeding gaf, maar goed..).
En nu hebben we een tweede kindje. Lang (jaren) op moeten wachten, niet gedacht dat ze nog komen, maar ze is er. Ze is nu 4,5 maand en deze keer wil ik blijven voeden tot ze een jaar of 2 is ofzo. We zien wel waar het schip strandt. Ze drinkt kort: in maximaal 10 minuten (meestal 6 à 7 minuten zelfs) heeft ze een hele voeding op. Maar ik geef ook heel vaak een slokje tussendoor. Ik geniet intens van de wetenschap dat ik mijn kind het allerbeste geef, en bovenal geniet ik van haar kleine lijfje dicht tegen me aan, haar handjes op mijn borst. Ik voed overal (wel discreet natuurlijk, heb er zelf ook geen behoefte aan dat iederen mijn borsten kan zien), ik kolf vrij gemakkelijk, heb geen tepelkloven, dus ik geniet inderdaad met volle teugen.
Het begin van de borstvoeding was deze keer trouwens wel een beetje lastig: kwam het bij zoon snel (binnen 2 dagen) heel goed op gang, nu duurde het een dag of vier vanwege de (spoed)keizersnede die ik had gekregen.
Bij zoon destijds 8,5 maand gevoed (waarvan 6 maanden volledig). Ik vond het toen heel wat, "zo lang"
te hebben gevoed. Wilde graag dat mijn lichaam weer "van mij" was (alsof het dat ook al niet was toen ik borstvoeding gaf, maar goed..).En nu hebben we een tweede kindje. Lang (jaren) op moeten wachten, niet gedacht dat ze nog komen, maar ze is er. Ze is nu 4,5 maand en deze keer wil ik blijven voeden tot ze een jaar of 2 is ofzo. We zien wel waar het schip strandt. Ze drinkt kort: in maximaal 10 minuten (meestal 6 à 7 minuten zelfs) heeft ze een hele voeding op. Maar ik geef ook heel vaak een slokje tussendoor. Ik geniet intens van de wetenschap dat ik mijn kind het allerbeste geef, en bovenal geniet ik van haar kleine lijfje dicht tegen me aan, haar handjes op mijn borst. Ik voed overal (wel discreet natuurlijk, heb er zelf ook geen behoefte aan dat iederen mijn borsten kan zien), ik kolf vrij gemakkelijk, heb geen tepelkloven, dus ik geniet inderdaad met volle teugen.
Het begin van de borstvoeding was deze keer trouwens wel een beetje lastig: kwam het bij zoon snel (binnen 2 dagen) heel goed op gang, nu duurde het een dag of vier vanwege de (spoed)keizersnede die ik had gekregen.
dinsdag 29 mei 2007 om 11:27
quote:Gek trouwens dat zoveel vrouwen roepen 'ik wou écht borstvoeding geven, écht waar', maar dat het dan tóch niet lukt. Ik neem aan dat diezelfde vrouwen ook écht een kind wilden. Mocht dat niet lukken dan zijn de meesten bereid om jarenlang de meest pijnlijke behandelingen te ondergaan, zichzelf plat te spuiten met hormonen, maandelijks een aantal keren naar het ziekenhuis te gaan, hun geestelijke gezondheid op het spel te zetten vanwege de enorme psychische belasting, maar als het op borstvoeding aankomt is die wilskracht opeens een stúk minder.Dit vind ik persoonlijk appels met peren vergelijken. Zo kan ik nog wel een paar 'leuke' vergelijkingen hier neerplempen.
dinsdag 29 mei 2007 om 11:36
Borstvoeding leuk, ik weet het niet. Ik vind het niet geweldig. het kost me veel energie, ik val hard af en ben al niet heel dik (blijf nu eindelijk een beetje op gewicht). De start was moeilijk, ze dronk niet goed, viel te veel af, kolven, vingerfeeden, afgekolfde melk in de fles, want madame was te verzwakt om zelf moeite te doen, een voeding duurde 1,5 uur met vingerfeeden en ze moest eigenlijk om de 2 uur ook `s nachts). Uiteindelijk kreeg ze borstvoeding met een 3 standenspeen op stand 3 en na een tijdje kreeg ze eindelijk energie. Kon de speen naar stand 1, kon ze een gewone 1 speen. Eindelijk hapte ze aan met tepelhoedje en ineens en dat ging heel snel dronk ze gewoon zo uit de borst. Ze dronk wel een half uur tot een uur en kwam na 1 tot 2 uur weer. Maar het lukte eindelijk. Dat ik nergens meer an toe kwam nam ik voor lief.
Uiteindelijk ging het beter. Ze is lang om de 2 uur blijven komen, soms om de 3 uur. Toen ik weer ging werken kwam ze daar om de 3 uur, maar thuis uit de borst om de 2 uur. Met 4 maanden kwam ze pas om de 3 uur. En nu met 6 maanden gaat dit langzaam naar om de 4 uur. Ze komt weer `s nachts. Heeft af en toe een kleine periode dat ze doorslaapt, maar komt nu weer 2 x per nacht. Ja het kost me energie. Nee het is niet leuk dat ik altijd moet kolven als ik weg wil. Ik wil ook wel weer eens drinken, vind het nu zonde om daarna af te kolven en weg te gooien. Het kolven sloopt me af en toe echt. En soms baal ik er gigantisch van.
De eerste maanden telde ik af tot de 6 maanden, want die moest ik van mezelf halen. En nu, ze is 6 maanden en dan mocht ik van mezelf afbouwen, nu wil ik helemala niet afbouwen. Ik heb er zo veel energie ingestopt en het gaat nu goed. Ik kolf wel minder en dat scheelt. De druk is eraf en ik zie wel hoe het evrder loopt. Ik wil haar gewoon het beste meegeven. Hoop dat het helpt tegen de allergien en astma in de familie.
Soms baal ik er gigantisch van en soms geniet ik ervan. Ik vind het ook wel weer leuk dat ze als ze honger heeft en bij haar vader zit meteen naar mij lonkt. Dat ze zich ineens opzij laat vallen naar mijn borst. Dat ze blij wordt als ze ziet dat ik mijn shirt omhoog doe. Als ze lekker tegen me aan ligt.
Maar als ze mijn tepel weer eens naar achter trekt vidn ik er niets aan. Als ze weer eens blijft huilen, want ze heeft een regeldag dan is het zwaar k*t. Als ze krampjes heeft, omdat ik blijkbaar iets verkeerds gegeten heb voel ik me schuldig.
Nee het is niet allemaal leuk. Maar ik doe het wel, omdat ik denk dat ik haar zo het beste meegeef. En waarschijnlijk zal ik het missen als ik stop, maar zal ik ook opgelucht zijn dat ik weer meer energie heb, weer meer vrijheid heb en vooral dat ik niet meer hoef te kolven.
Uiteindelijk ging het beter. Ze is lang om de 2 uur blijven komen, soms om de 3 uur. Toen ik weer ging werken kwam ze daar om de 3 uur, maar thuis uit de borst om de 2 uur. Met 4 maanden kwam ze pas om de 3 uur. En nu met 6 maanden gaat dit langzaam naar om de 4 uur. Ze komt weer `s nachts. Heeft af en toe een kleine periode dat ze doorslaapt, maar komt nu weer 2 x per nacht. Ja het kost me energie. Nee het is niet leuk dat ik altijd moet kolven als ik weg wil. Ik wil ook wel weer eens drinken, vind het nu zonde om daarna af te kolven en weg te gooien. Het kolven sloopt me af en toe echt. En soms baal ik er gigantisch van.
De eerste maanden telde ik af tot de 6 maanden, want die moest ik van mezelf halen. En nu, ze is 6 maanden en dan mocht ik van mezelf afbouwen, nu wil ik helemala niet afbouwen. Ik heb er zo veel energie ingestopt en het gaat nu goed. Ik kolf wel minder en dat scheelt. De druk is eraf en ik zie wel hoe het evrder loopt. Ik wil haar gewoon het beste meegeven. Hoop dat het helpt tegen de allergien en astma in de familie.
Soms baal ik er gigantisch van en soms geniet ik ervan. Ik vind het ook wel weer leuk dat ze als ze honger heeft en bij haar vader zit meteen naar mij lonkt. Dat ze zich ineens opzij laat vallen naar mijn borst. Dat ze blij wordt als ze ziet dat ik mijn shirt omhoog doe. Als ze lekker tegen me aan ligt.
Maar als ze mijn tepel weer eens naar achter trekt vidn ik er niets aan. Als ze weer eens blijft huilen, want ze heeft een regeldag dan is het zwaar k*t. Als ze krampjes heeft, omdat ik blijkbaar iets verkeerds gegeten heb voel ik me schuldig.
Nee het is niet allemaal leuk. Maar ik doe het wel, omdat ik denk dat ik haar zo het beste meegeef. En waarschijnlijk zal ik het missen als ik stop, maar zal ik ook opgelucht zijn dat ik weer meer energie heb, weer meer vrijheid heb en vooral dat ik niet meer hoef te kolven.
dinsdag 29 mei 2007 om 11:40
Doe toch allemaal een beetje nuchter, mensen. Beetje baas boven baas spelen, wie er toch echt vééél meer pijn en moeite mee had om zelf te voeden maar het wél heeft volgehouden. Er staat nog net geen 'naaanananaaanaaaaa!' achter. Andere moeders schuldgevoel aanpraten, ik vind het zó makkelijk.
Iedereen weet dat borstvoeding het beste is voor je kind. Dat er - zeker in begin - nu eenmaal ongemakken bij horen maar dat die ongemakken uiteindelijk opwegen tegen de vele voordelen.
Maar, wel/geen 2 of 3% van de vrouwen waarbij bewezen is dat borstvoeden écht niet lukt: Niemand die er bij stil staat dat pijn- ervaringen ook sterk kunnen verschillen. Dat omstandigheden enorm kunnen verschillen. Als je al niet zo goed tegen veranderingen kunt, of stressgevoelig bent, of sowieso al een tijd niet lekker in je vel zit, kan die eventuele borstvoedings-ellende de genade-klap zijn om je in neerwaartse spiraal te brengen. Dat beetje benodigde positiviteit en motivatie kan dan heel makkelijk ontbreken en in moment van onzekerheid lijkt flesvoeding ineens het walhalla. We zijn niet allemaal het zelfde en volgens mij is er hier geen enkele moeder geweest die sowieso het nut van borstvoeding onderschat.
VInd het echt jammer dat vrouwen elkaar zo af kunnen rekenen op meest kwetsbare rol die je hebt als moeder, die van verzorger en opvoeder,
Iedereen weet dat borstvoeding het beste is voor je kind. Dat er - zeker in begin - nu eenmaal ongemakken bij horen maar dat die ongemakken uiteindelijk opwegen tegen de vele voordelen.
Maar, wel/geen 2 of 3% van de vrouwen waarbij bewezen is dat borstvoeden écht niet lukt: Niemand die er bij stil staat dat pijn- ervaringen ook sterk kunnen verschillen. Dat omstandigheden enorm kunnen verschillen. Als je al niet zo goed tegen veranderingen kunt, of stressgevoelig bent, of sowieso al een tijd niet lekker in je vel zit, kan die eventuele borstvoedings-ellende de genade-klap zijn om je in neerwaartse spiraal te brengen. Dat beetje benodigde positiviteit en motivatie kan dan heel makkelijk ontbreken en in moment van onzekerheid lijkt flesvoeding ineens het walhalla. We zijn niet allemaal het zelfde en volgens mij is er hier geen enkele moeder geweest die sowieso het nut van borstvoeding onderschat.
VInd het echt jammer dat vrouwen elkaar zo af kunnen rekenen op meest kwetsbare rol die je hebt als moeder, die van verzorger en opvoeder,
dinsdag 29 mei 2007 om 11:49
Eens met Bambi. Ik verbaas me elke keer weer over de felheid van sommigen als het op borstvoeding aankomt. Ik doe graag het beste voor mijn kind, maar soms doe ik ook weleens het op-een-na-beste en heel soms (vertel het maar niet verder) het op tien-na-beste. Sigarettenrook is ook niet goed voor een baby, maar ik loop soms wel door het winkelcentrum waar soms gerookt wordt om bij de Hema te komen. En mijn kinderen krijgen soms ook snoep, terwijl suiker vast niet het beste voor ze is.
Als je iets écht wil dan kan het.....
* onderstaande zinnen berusten niet op werkelijkheid, maar zijn ter illustratie*
- Ik had best graag een tweeling gehad, maar toch is het niet gelukt
- Ik had graag 2 meiden gehad, maar ineens kreeg ik een zoon
- Ik had graag kinderen gehad, maar toch lukte het niet ondanks 4 IVF-pogingen
Beetje flauw misschien, maar ik word altijd een beetje moe van opmerkingen in deze trant.
Als je iets écht wil dan kan het.....
* onderstaande zinnen berusten niet op werkelijkheid, maar zijn ter illustratie*
- Ik had best graag een tweeling gehad, maar toch is het niet gelukt
- Ik had graag 2 meiden gehad, maar ineens kreeg ik een zoon
- Ik had graag kinderen gehad, maar toch lukte het niet ondanks 4 IVF-pogingen
Beetje flauw misschien, maar ik word altijd een beetje moe van opmerkingen in deze trant.
dinsdag 29 mei 2007 om 12:00
quote:
Doe toch allemaal een beetje nuchter, mensen. Beetje baas boven baas spelen, wie er toch echt vééél meer pijn en moeite mee had om zelf te voeden maar het wél heeft volgehouden. Er staat nog net geen 'naaanananaaanaaaaa!' achter. Andere moeders schuldgevoel aanpraten, ik vind het zó makkelijk.
Iedereen weet dat borstvoeding het beste is voor je kind. Dat er - zeker in begin - nu eenmaal ongemakken bij horen maar dat die ongemakken uiteindelijk opwegen tegen de vele voordelen.
Maar, wel/geen 2 of 3% van de vrouwen waarbij bewezen is dat borstvoeden écht niet lukt: Niemand die er bij stil staat dat pijn- ervaringen ook sterk kunnen verschillen. Dat omstandigheden enorm kunnen verschillen. Als je al niet zo goed tegen veranderingen kunt, of stressgevoelig bent, of sowieso al een tijd niet lekker in je vel zit, kan die eventuele borstvoedings-ellende de genade-klap zijn om je in neerwaartse spiraal te brengen. Dat beetje benodigde positiviteit en motivatie kan dan heel makkelijk ontbreken en in moment van onzekerheid lijkt flesvoeding ineens het walhalla. We zijn niet allemaal het zelfde en volgens mij is er hier geen enkele moeder geweest die sowieso het nut van borstvoeding onderschat.
VInd het echt jammer dat vrouwen elkaar zo af kunnen rekenen op meest kwetsbare rol die je hebt als moeder, die van verzorger en opvoeder, Amen, Bambi.
Je kunt toch verdorie het woord borstvoeding hier op het forum niet noemen zonder dat flesvoedende moeders bijna als verwaarlozende moeders worden neergezet.
Flesvoeding ongezond. Get real.
Ook helemaal eens met jou, Sosofie.
Doe toch allemaal een beetje nuchter, mensen. Beetje baas boven baas spelen, wie er toch echt vééél meer pijn en moeite mee had om zelf te voeden maar het wél heeft volgehouden. Er staat nog net geen 'naaanananaaanaaaaa!' achter. Andere moeders schuldgevoel aanpraten, ik vind het zó makkelijk.
Iedereen weet dat borstvoeding het beste is voor je kind. Dat er - zeker in begin - nu eenmaal ongemakken bij horen maar dat die ongemakken uiteindelijk opwegen tegen de vele voordelen.
Maar, wel/geen 2 of 3% van de vrouwen waarbij bewezen is dat borstvoeden écht niet lukt: Niemand die er bij stil staat dat pijn- ervaringen ook sterk kunnen verschillen. Dat omstandigheden enorm kunnen verschillen. Als je al niet zo goed tegen veranderingen kunt, of stressgevoelig bent, of sowieso al een tijd niet lekker in je vel zit, kan die eventuele borstvoedings-ellende de genade-klap zijn om je in neerwaartse spiraal te brengen. Dat beetje benodigde positiviteit en motivatie kan dan heel makkelijk ontbreken en in moment van onzekerheid lijkt flesvoeding ineens het walhalla. We zijn niet allemaal het zelfde en volgens mij is er hier geen enkele moeder geweest die sowieso het nut van borstvoeding onderschat.
VInd het echt jammer dat vrouwen elkaar zo af kunnen rekenen op meest kwetsbare rol die je hebt als moeder, die van verzorger en opvoeder, Amen, Bambi.
Je kunt toch verdorie het woord borstvoeding hier op het forum niet noemen zonder dat flesvoedende moeders bijna als verwaarlozende moeders worden neergezet.
Flesvoeding ongezond. Get real.
Ook helemaal eens met jou, Sosofie.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 29 mei 2007 om 12:05
quote:Anky, ik zeg niet dat als je echt iets wil dat het dan lukt, maar wél dat als je écht iets wilt dat je er dan alles aan doet om het te laten lukken.Ja maar als borstvoeden niet lukt is er een goed en bereikbaar alternatief. Als kinderen krijgen niet lukt is een hond kopen nu niet echt een oplossing.
Dat is toch geen vergelijking....
Dat is toch geen vergelijking....
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 29 mei 2007 om 12:09
In dat opzicht niet nee. Maar toch vind ik het zo frappant dat er zo snel naar dat alternatief gegrepen wordt. Zeker als je bedenkt dat het een stuk minder is. En ik vindt het nog frappanter dat de 2e keus hier in Nederland zo vaak gelijk wordt gesteld met BV. Alsof doorslapen, papa een flesje laten geven en niet in het openbaar hoeven voeden opweegt en het geven van melk die voor kalfjes is bedoeld opweegt tegen de voeding die gewoon voor je kind bedoeld is en die je kind verwacht te krijgen.
dinsdag 29 mei 2007 om 12:11
quote:
quote: Eowynn reageerde
Anky, ik zeg niet dat als je echt iets wil dat het dan lukt, maar wél dat als je écht iets wilt dat je er dan alles aan doet om het te laten lukken.
Ja maar als borstvoeden niet lukt is er een goed en bereikbaar alternatief. Als kinderen krijgen niet lukt is een hond kopen nu niet echt een oplossing.
Dat is toch geen vergelijking....
Volgens gaat het om wat wel en niet beinvloedbaar (sorry, trema doet het niet) is. Wel of geen kind krijgen is maar zijdelings te beinvloeden: gezond leven helpt een hoop en soms ook gynaecologisch ingrijpen/behandelingen. Maar borstvoeding is voor 98% van de vrouwen fysiologisch gezien gewoon prima mogelijk. Dus dan komen inderdaad wel de wil om door te zetten en een goede begeleiding om de hoek kijken.
Maar goed, het wordt weer een discussie. Xaloy vroeg zich af wie er echt van borstvoeden geniet. Ik wel dus.
quote: Eowynn reageerde
Anky, ik zeg niet dat als je echt iets wil dat het dan lukt, maar wél dat als je écht iets wilt dat je er dan alles aan doet om het te laten lukken.
Ja maar als borstvoeden niet lukt is er een goed en bereikbaar alternatief. Als kinderen krijgen niet lukt is een hond kopen nu niet echt een oplossing.
Dat is toch geen vergelijking....
Volgens gaat het om wat wel en niet beinvloedbaar (sorry, trema doet het niet) is. Wel of geen kind krijgen is maar zijdelings te beinvloeden: gezond leven helpt een hoop en soms ook gynaecologisch ingrijpen/behandelingen. Maar borstvoeding is voor 98% van de vrouwen fysiologisch gezien gewoon prima mogelijk. Dus dan komen inderdaad wel de wil om door te zetten en een goede begeleiding om de hoek kijken.
Maar goed, het wordt weer een discussie. Xaloy vroeg zich af wie er echt van borstvoeden geniet. Ik wel dus.
