Kinderen
alle pijlers
Wil een 3e, kan het lichamelijk (misschien) niet aan
maandag 27 oktober 2008 om 12:37
Hoi allemaal. Ik heb 2 leuke zoontjes en ik zou zo graag een derde willen maar verstandelijk weet ik dat het niet verstandig zou zijn maar toch denk ik er telkens aan. En voel ik me zo verdrietig worden van het idee dat er geen derde meer zou komen.
Het is niet verstandig omdat ik lichamelijk best veel klachten heb. En dat vooral na de bevallingen. Bij beide kids was ik tot zker 3 jaar na de bevalling gewoon niet mezelf. Een soort van langdurige postnatale depressie maar dan vooral met lichamelijke klachten: spierpijnen, moe, buikpijnen enz. Schildklier enz is nagekeken. Heb min of meer het etiket CVS opgeplakt gekregen.
Nu is mijn jongste ruim 3 en voel ik me wel beter (alhoewel nog steeds vaak moe etc) maar denk ik zo vaak aan nog een kindje.
Vooral op dagen dat ik me wel oke voel. Dan denk ik al snel; het lukt best, een derde. Maar als ik weer terug denk aan afgelopen jaren weet ik eigenlijk dat het niet verstandig is.
Maar de volgende dag denk ik weer; wat een doemdenkerij; ik ga er gewoon voor....
Mijn man wil op zich ook graag een derde maar niet als ik me lichamelijk zo voel. Er komt natuurlijk ook meer op zijn schouders terecht.
Wie herkent hier iets van?
Het is niet verstandig omdat ik lichamelijk best veel klachten heb. En dat vooral na de bevallingen. Bij beide kids was ik tot zker 3 jaar na de bevalling gewoon niet mezelf. Een soort van langdurige postnatale depressie maar dan vooral met lichamelijke klachten: spierpijnen, moe, buikpijnen enz. Schildklier enz is nagekeken. Heb min of meer het etiket CVS opgeplakt gekregen.
Nu is mijn jongste ruim 3 en voel ik me wel beter (alhoewel nog steeds vaak moe etc) maar denk ik zo vaak aan nog een kindje.
Vooral op dagen dat ik me wel oke voel. Dan denk ik al snel; het lukt best, een derde. Maar als ik weer terug denk aan afgelopen jaren weet ik eigenlijk dat het niet verstandig is.
Maar de volgende dag denk ik weer; wat een doemdenkerij; ik ga er gewoon voor....
Mijn man wil op zich ook graag een derde maar niet als ik me lichamelijk zo voel. Er komt natuurlijk ook meer op zijn schouders terecht.
Wie herkent hier iets van?
maandag 27 oktober 2008 om 12:55
Moeilijk he, dat piekeren.
hier is er sinds kort wel een 3de, maar onze omstandigheden waren positief, we zijn jong, plek in huis, inkomsten, gezondheid, allemaal was dat geen reden voor twijfel.
Wél hebben we getwijfeld, omdat je na 2 gezonde kinderen, en vrij goede zwangerschappen en bevallingen, alsnog niet weet of het dit keer weer allemaal goed zal gaan.
Het is niet niks voor je lichaam, en ondanks dat ik alles 'mee' had, voelde het toch wel een stuk zwaarder allemaal de derde keer..
Ik had van alle kleine kwaaltjes eerder last, mijn spieren, energie, banden, alles was gewoon wat sneller pijnlijk, en het is ook vermoeiender omdat er al 2 kinderen zijn (en die van mij zitten alle 2 al op school dus ik hoefde ze gelukkig niet te tillen enz)
Ik denk dat je echt zelf een beste keuze kunt maken, met je man, eventueel je huisarts ( ? ) wij zijn echt heel gelukkig met nummer 3, maar het is wel weer wat zwaarder allemaal
(ondanks dat het ook weer vanzelf gaat, want nummer 3 moet gewoon mee met de rest van het gezin)
hier is er sinds kort wel een 3de, maar onze omstandigheden waren positief, we zijn jong, plek in huis, inkomsten, gezondheid, allemaal was dat geen reden voor twijfel.
Wél hebben we getwijfeld, omdat je na 2 gezonde kinderen, en vrij goede zwangerschappen en bevallingen, alsnog niet weet of het dit keer weer allemaal goed zal gaan.
Het is niet niks voor je lichaam, en ondanks dat ik alles 'mee' had, voelde het toch wel een stuk zwaarder allemaal de derde keer..
Ik had van alle kleine kwaaltjes eerder last, mijn spieren, energie, banden, alles was gewoon wat sneller pijnlijk, en het is ook vermoeiender omdat er al 2 kinderen zijn (en die van mij zitten alle 2 al op school dus ik hoefde ze gelukkig niet te tillen enz)
Ik denk dat je echt zelf een beste keuze kunt maken, met je man, eventueel je huisarts ( ? ) wij zijn echt heel gelukkig met nummer 3, maar het is wel weer wat zwaarder allemaal
(ondanks dat het ook weer vanzelf gaat, want nummer 3 moet gewoon mee met de rest van het gezin)
Op het dak zie je kleine musjes,
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
maandag 27 oktober 2008 om 13:37
Je zult die keuze inderdaad zelf moeten maken. Maar je schrijft dat je twee prachtige zoontjes hebt en dat het je een jaar of drie gekost heeft om weer lekker jezelf te zijn.
Ik vind het persoonlijk wel erg egoistisch naar je andere kindjes toe. Waarom geniet je niet van je mannetjes door leuke dingen met ze te ondernemen. Je oudste zoontje heeft al een behoorlijke tijd zonder fitte mama moeten doorbrengen en je jongste ook al een tijdje. Je gunt hen toch ook een leuke moeder die ondernemend is? Dat je er lichamelijk niet goed uitkomt, daar kun je niets aan doen. Je kunt nu echter wel een keuze maken die ook voor je andere kindjes goed uitpakt.
Ik vind het persoonlijk wel erg egoistisch naar je andere kindjes toe. Waarom geniet je niet van je mannetjes door leuke dingen met ze te ondernemen. Je oudste zoontje heeft al een behoorlijke tijd zonder fitte mama moeten doorbrengen en je jongste ook al een tijdje. Je gunt hen toch ook een leuke moeder die ondernemend is? Dat je er lichamelijk niet goed uitkomt, daar kun je niets aan doen. Je kunt nu echter wel een keuze maken die ook voor je andere kindjes goed uitpakt.
maandag 27 oktober 2008 om 13:44
Sorry dat ik dit zeg hoor, maar je hèbt al 2 gezonde kindjes. Wees blij. Ik ken zat vrouwen waaronder ikzelf die ongewenst kinderloos zijn. Als ik dan lees dat jij verdrietig wordt omdat er misschien geen DERDE kan komen voel ik me toch een beetje heel nijdig worden.
Ik weet dat dit niet eerlijk naar jou is, het is mijn eigen frustratie maar alsjeblieft, probeer te genieten van het feit dat je er al 2 hebt.
En denk ook een beetje aan wat je je kinderen weer aandoet als jij je weer een tijd niet goed gaat voelen door een zwangerschap cq bevalling.
Ik weet dat dit niet eerlijk naar jou is, het is mijn eigen frustratie maar alsjeblieft, probeer te genieten van het feit dat je er al 2 hebt.
En denk ook een beetje aan wat je je kinderen weer aandoet als jij je weer een tijd niet goed gaat voelen door een zwangerschap cq bevalling.
maandag 27 oktober 2008 om 13:58
Hoi, ik vraag mij af wat voor jou een 3e kindje precies toevoegd, zeker gezien het feit dat je er een hoge prijs voor betaald (fysiek/geestelijk). Ik zelf heb sinds kort 1 kindje en hoe fantastisch ik het ook vind, het is een hele klus, maar goed dit ligt misschien ook wel aan mij persoonlijk, had een behoorlijk vermoeiende zwangerschap en herstel maar als ik jouw situatie bekijk dan vraag ik mij af waarom nog een derde? Inderdaad 2 is toch ook al fantastisch, nogmaals wat voegt die derde extra toe, en krijg je dit gevoel dan niet nogmaals na die 3e? Niet om je aan te vallen hoor, nogmaals dit is natuurlijk heel erg persoonlijk en gevoelsmatig, ben gewoon benieuwd omdat ik dit zelf (nog?) niet zo ervaar.
En Cajean, ik kan me voorstellen dat dit soort topics voor jouw bijzonder pijnlijk kunnen zijn, ik vind dat Lizett natuurlijk ook haar ei kwijt moet kunnen maar inderdaad het is voor vrouwen die moeilijk of geen kinderen kunnen nogal schrijnend lijkt mij om dit te lezen
En Cajean, ik kan me voorstellen dat dit soort topics voor jouw bijzonder pijnlijk kunnen zijn, ik vind dat Lizett natuurlijk ook haar ei kwijt moet kunnen maar inderdaad het is voor vrouwen die moeilijk of geen kinderen kunnen nogal schrijnend lijkt mij om dit te lezen
maandag 27 oktober 2008 om 14:05
Waarom 3? Is het voor jou dat je een fijne kraamtijd wilt hebben en dat je weer helemaal opnieuw mag beginnen of wat is dat gevoel? je zult een keer afscheid moeten nemen van het zwanger zijn en de tijd erna. Nu heb ik begrepen dat je nogal lang uit de running bent na de bevalling dus waarom zoek je het dan weer op. Heb je stiekem de hoop dat de volgende een meisje wordt???
Wees blij met 2 gezonde kinderen en geef hun je liefde en aandacht.
Schrijf maar eens voor jezelf de voor- en nadelen op van een 3e kindje.
Ik ken veel huwelijken die kapot zijn gegaan omdat er zo nodig een derde moest komen ondanks dat de moeder lichamelijk of geestelijk de eerste tijd niks kon.
Is het jouw huwelijk waard?
En kun je wel stoppen als nr 3 er is of krijg je dan ook weer de gedachte voor een 4e kindje?
Veel vragen maar denk erover na want het is niet alleen zonneschijn maar er zijn ook wolken en soms een beetje regen.
Wees blij met 2 gezonde kinderen en geef hun je liefde en aandacht.
Schrijf maar eens voor jezelf de voor- en nadelen op van een 3e kindje.
Ik ken veel huwelijken die kapot zijn gegaan omdat er zo nodig een derde moest komen ondanks dat de moeder lichamelijk of geestelijk de eerste tijd niks kon.
Is het jouw huwelijk waard?
En kun je wel stoppen als nr 3 er is of krijg je dan ook weer de gedachte voor een 4e kindje?
Veel vragen maar denk erover na want het is niet alleen zonneschijn maar er zijn ook wolken en soms een beetje regen.
maandag 27 oktober 2008 om 14:35
Waarom 3 is net zo'n vraag als waarom 2. Of waarom 4. Voor sommige mensen voelt het compleet met 2, voor anderen met 3 of meer. Dit betekend niet, dat je niet dankbaar bent voor de eerste 2, of dat je na 2 jongengs graag een meisje wilt (zoals iemand hier suggereert). Het betekent dat je er graag nog eentje bij zou willen hebben.
Lizett, ik herken het deels. Heb bij beide zwangerschappen heel veel last van mijn bekken gehad (tot aan rolstoel toe) en nu een jaar na de jongste heb ik nog steeds regelmatig bekkenpijn. Tussen de zwangerschappen door hebben er nog wat heftige dingen plaats gevonden, waardoor mijn man en ik nu het idee hebben dat het eindelijk weer wat rustiger wordt in ons leven.
Voor mijn bekken zou een derde funest kunnen zijn (lees: permanent in rolstoel). Mijn man is na jaren van overleven blij dat we weer wat tijd voor de leuke dingen in het leven krijgen en wil dus niet nog een kindje. En ik... ik snap het. Verstandelijk vind ik het ook mooi zo, ben ik gezegend met twee (grotendeels) gezonde kinderen. Maar gevoelsmatig vind ik het heel jammer dat er geen derde komt. Ik heb hier ook echt afscheid van moeten nemen (en doe dat nog steeds af en toe). Gelukkig begrijpt mijn man me, praten we er samen over en snapt hij dat ik verdriet heb. En ik ga er vanuit dat het gevoel vanzelf minder wordt.
Lizett, ik herken het deels. Heb bij beide zwangerschappen heel veel last van mijn bekken gehad (tot aan rolstoel toe) en nu een jaar na de jongste heb ik nog steeds regelmatig bekkenpijn. Tussen de zwangerschappen door hebben er nog wat heftige dingen plaats gevonden, waardoor mijn man en ik nu het idee hebben dat het eindelijk weer wat rustiger wordt in ons leven.
Voor mijn bekken zou een derde funest kunnen zijn (lees: permanent in rolstoel). Mijn man is na jaren van overleven blij dat we weer wat tijd voor de leuke dingen in het leven krijgen en wil dus niet nog een kindje. En ik... ik snap het. Verstandelijk vind ik het ook mooi zo, ben ik gezegend met twee (grotendeels) gezonde kinderen. Maar gevoelsmatig vind ik het heel jammer dat er geen derde komt. Ik heb hier ook echt afscheid van moeten nemen (en doe dat nog steeds af en toe). Gelukkig begrijpt mijn man me, praten we er samen over en snapt hij dat ik verdriet heb. En ik ga er vanuit dat het gevoel vanzelf minder wordt.
maandag 27 oktober 2008 om 14:50
bedankt voor jullie reacties. Ik reageer nu even kort, ik moet zo weg. Julie zetten me wel aan het denken en ik ben best geschrokken van sommige reacties.
Want ja, zoontjes hebben wel gemerkt dat mama vaak moe is. Ik weet niet of ik minder met ze onderneem. Ik vind het heerlijk om met ze bezig te zijn. Maar misschien moet ik dat meer doen nu ik me lichamelijk weer iets beter voel.
Waarom wil ik graag een derde..?
Omdat ik het geweldig vind om kinderen te hebben, zo eigen en ze zijn zo leuk..! Ik wil het graag nog een keer meemaken; zwangerschap, bevalling, babytijd enz.
Misschien is het inderdaad egoistisch. Ik heb 2 gezonde jongens en natuurlijk ben ik daar ook heel gelukkig mee.
Ik wil ook mensen die geen kinderen kunnen krijgen absoluut niet voor het hoofd stoten!!!! Dat lijkt me heel erg en dan zie ik dit misschien ook meer als 'luxe probleem'.
Maar ik blijf erover piekeren. Dat ik graag nog een meisje zou willen...ik wil graag nog een kind! (ookal zal ik niet ontkennen dat een meisje heel leuk zou zijn..)
Mijn man snapt ook dat ik verdrietig hierover ben. Hij gaat er ook vanuit dat dat gevoel minder zal worden.
Maar ik ben er nu gewoon nog niet aan toe afscheid te moeten nemen van de wens voor een derde..
Want ja, zoontjes hebben wel gemerkt dat mama vaak moe is. Ik weet niet of ik minder met ze onderneem. Ik vind het heerlijk om met ze bezig te zijn. Maar misschien moet ik dat meer doen nu ik me lichamelijk weer iets beter voel.
Waarom wil ik graag een derde..?
Omdat ik het geweldig vind om kinderen te hebben, zo eigen en ze zijn zo leuk..! Ik wil het graag nog een keer meemaken; zwangerschap, bevalling, babytijd enz.
Misschien is het inderdaad egoistisch. Ik heb 2 gezonde jongens en natuurlijk ben ik daar ook heel gelukkig mee.
Ik wil ook mensen die geen kinderen kunnen krijgen absoluut niet voor het hoofd stoten!!!! Dat lijkt me heel erg en dan zie ik dit misschien ook meer als 'luxe probleem'.
Maar ik blijf erover piekeren. Dat ik graag nog een meisje zou willen...ik wil graag nog een kind! (ookal zal ik niet ontkennen dat een meisje heel leuk zou zijn..)
Mijn man snapt ook dat ik verdrietig hierover ben. Hij gaat er ook vanuit dat dat gevoel minder zal worden.
Maar ik ben er nu gewoon nog niet aan toe afscheid te moeten nemen van de wens voor een derde..
maandag 27 oktober 2008 om 15:47
Poeh als je niet eens je volledig kunt geven aan je twee kinderen dan begrijp ik helemaal niet dat je er nog 1 bij wilt? Je gaat dus voor het meisje? Je hebt 50% kans dat het weer een jongen is trouwens. Jij wilt het maakbare leven, maar je kan niet alles willen en het leven loopt zoals het loopt. Vaak moet je je dromen en wensen bijstellen aan de realiteit, zo gaat dat.
maandag 27 oktober 2008 om 16:09
Dat andere mensen geen kinderen kunnen krijgen staat nu natuurlijk niet ter discussie. Het is heel erg als je je liefste wens niet kunt waarmaken, maar daarom mag jij nog wel vragen stellen of je wel of geen derde wilt.
Tja... en een meid. Je hebt inderdaad 50% kans op een meisje. En ik weet ook wel dat je zielsgelukkig zult zijn met een jongetje. Toch vind ik jouw wens nog steeds niet helemaal eerlijk ten opzichte van je andere kindjes.
Tja... en een meid. Je hebt inderdaad 50% kans op een meisje. En ik weet ook wel dat je zielsgelukkig zult zijn met een jongetje. Toch vind ik jouw wens nog steeds niet helemaal eerlijk ten opzichte van je andere kindjes.
maandag 27 oktober 2008 om 16:43
Mijn eerste vraag is nu: En als het nu weer een jongetje wordt en je bent weer ziek? Ga jij dat nieuwe manneke dat verwijten?
2e Vraag is: idealiseer je die babytijd nu niet een beetje? Het lijkt je zo leuk om het nog een keer mee te maken. Wat wil je meemaken, dat je weer ziek wordt en 3 jaar bij moet komen. Fantastisch hoor maar ook heel erg egoïstisch to jouw man en 2 scheetjes van kids.
3e Vraag is dat als je een meisje krijgt dat jouw 2 andere kids nog minder aandacht krijgen omdat je de puf die je hebt liever aan haar besteed?
2e Vraag is: idealiseer je die babytijd nu niet een beetje? Het lijkt je zo leuk om het nog een keer mee te maken. Wat wil je meemaken, dat je weer ziek wordt en 3 jaar bij moet komen. Fantastisch hoor maar ook heel erg egoïstisch to jouw man en 2 scheetjes van kids.
3e Vraag is dat als je een meisje krijgt dat jouw 2 andere kids nog minder aandacht krijgen omdat je de puf die je hebt liever aan haar besteed?
maandag 27 oktober 2008 om 16:47
Wetenschappelijk gezien heb je niet 50% kans op een meisje. Als je al 2 jongens hebt, schijnt de kans dat de derde weer een jongen is groter te zijn, dan de kans op een meisje. Blijkbaar is de combinatie van jou en je man beter in jongens maken dan in meisjes maken (of zoiets).
En mijn fysio zei tegen mij "je jongens hebben niets aan een moeder in een rolstoel". Dat heeft bij mij het nadenken over een derde wel veranderd. Ik had het erg leuk gevonden, zou het nog steeds leuk vinden. Maar dan als toevoeging aan mijn leven. Niet ten koste van mijn leven.
Het afscheid nemen blijft lastig. Jongste zoon is net 1 jaar geworden en dan besef ik wel, dat ik nu dus echt uit de baby's ben. Er staan ook spullen klaar om te verkopen en dat vind ik best moeilijk. Maar ja, ik vind de jongste al een echt cadeautje na de jaren die eraan vooraf gingen.
Neem de tijd, je kunt vanzelf afscheid nemen en dan komen je gevoel en je verstand vanzelf op 1 lijn.
En mijn fysio zei tegen mij "je jongens hebben niets aan een moeder in een rolstoel". Dat heeft bij mij het nadenken over een derde wel veranderd. Ik had het erg leuk gevonden, zou het nog steeds leuk vinden. Maar dan als toevoeging aan mijn leven. Niet ten koste van mijn leven.
Het afscheid nemen blijft lastig. Jongste zoon is net 1 jaar geworden en dan besef ik wel, dat ik nu dus echt uit de baby's ben. Er staan ook spullen klaar om te verkopen en dat vind ik best moeilijk. Maar ja, ik vind de jongste al een echt cadeautje na de jaren die eraan vooraf gingen.
Neem de tijd, je kunt vanzelf afscheid nemen en dan komen je gevoel en je verstand vanzelf op 1 lijn.
maandag 27 oktober 2008 om 18:37
hmm, nee ik bedoel niet dat ik wil gaan voor een meisje!!
Ik wil graag nog een kind. Ik heb alleen gezegd dat ik een meisje leuk zou vinden. Een jongetje is zeker zo welkom natuurlijk. En ik heb trouwens wel het gevoel dat ik me helemaal kan geven aan mijn kinderen hoor. Ik heb in de afgelopen jaren misschien minder uitstapjes gemaakt dan andere moeders maar lekker samen op de bank knuffelen en boekjes lezen doe ik zeker niet minder..
Maargoed, dit is misschien wel zo; als ik weer een enorme terugval heb na een derde, wat doe ik mijn man en kinderen kan aan..?
Ik wil graag nog een kind. Ik heb alleen gezegd dat ik een meisje leuk zou vinden. Een jongetje is zeker zo welkom natuurlijk. En ik heb trouwens wel het gevoel dat ik me helemaal kan geven aan mijn kinderen hoor. Ik heb in de afgelopen jaren misschien minder uitstapjes gemaakt dan andere moeders maar lekker samen op de bank knuffelen en boekjes lezen doe ik zeker niet minder..
Maargoed, dit is misschien wel zo; als ik weer een enorme terugval heb na een derde, wat doe ik mijn man en kinderen kan aan..?
maandag 27 oktober 2008 om 19:07
Even wat misverstanden uit de weg ruimen:
1) De keuze voor een kind is altijd egoïstisch, niet alleen als je ziek bent / wordt van een zwangerschap.
2) Een kinderwens kan een wens voor een, voor 2 of voor mij part voor 8 kinderen zijn. Als de wens voor één kind niet vervuld wordt, is dat afschuwelijk. Maar als je een wens hebt voor meer die niet vervuld wordt, dan is het niet zo "dat je maar blij moet zijn met wat je hebt". Dat geldt althans net zo zeer voor alle anderen met onvervulde verlangens. En net zoals we het onbeschoft vinden om tegen iemand met een primair onvervulde kinderwens te zeggen dat ze maar blij moet zijn met haar man en haar huisdieren en haar vrienden en familie, of met "wat ze al heeft", is het ook niet netjes om tegen iemand met een secundair onvervulde kinderwens te zeggen dat ze maar blij moet zijn met wat ze heeft.
3) Het leven met een chronisch zieke (of in een rolstoel zittende) moeder betekent niet dat je er niet kunt zijn voor je kind(eren). Ik heb er zelf nooit wat van gemerkt dat mijn moeder gezondheidsproblemen had en van andere (inmiddels volwassen) kinderen met zieke moeders hoor ik soortgelijke verhalen: als ze het al opmerken, dan hebben ze er geen last van. Je weet als kind niet beter.
4) Het is een misverstand om te denken dat anderen dan jijzelf en je man iets te maken hebben met je kinderwens. Iedereen heeft er een mening over, dat wel. Maar de enige meningen die ter zake doen zijn die van jou en je man. Als jullie een kind willen en ervoor willen gaan (de nadelen ervan in aanmerking genomen), dan moet je ervoor gaan. Het is júllie wens, het zijn júllie kinderen en het zijn júllie levens.
Je kind zal er echt niet slechter van worden als jij er vier keer mee de deur uit gaat in plaats van vijf. Of zelfs maar drie keer in plaats van vijf. Ironisch genoeg valt mij op dat de mensen voor wie kinderen krijgen niet vanzelfsprekend is, juist veel bewuster met hun kinderen (en de behoeftes van die kinderen) omgaan dan mensen die "gewoon een kind nemen" of die "er gewoon nog eentje bij nemen".
Lizett, ik wens je veel succes met je keuze. Jou en je man. Ik denk dat je dit vooral sámen moet bespreken, dat je vooral sámen af moet wegen hoe belangrijk een derde is en of het de prijs die jij ervoor betaalt (en daarmee ook jou gezin) het jullie waard is.
Mijn liefste wens is ook drie kinderen. Voor mij staat bij voorbaat al vast dat dit een utopie is. Ik herken je vertwijfeling, ik herken ook de reacties ("waarom ben je niet gewoon blij met wat je hebt") en ik weet dat de positie waarin je zit niet bepaald benijdenswaardig is. Veel sterkte ermee!
1) De keuze voor een kind is altijd egoïstisch, niet alleen als je ziek bent / wordt van een zwangerschap.
2) Een kinderwens kan een wens voor een, voor 2 of voor mij part voor 8 kinderen zijn. Als de wens voor één kind niet vervuld wordt, is dat afschuwelijk. Maar als je een wens hebt voor meer die niet vervuld wordt, dan is het niet zo "dat je maar blij moet zijn met wat je hebt". Dat geldt althans net zo zeer voor alle anderen met onvervulde verlangens. En net zoals we het onbeschoft vinden om tegen iemand met een primair onvervulde kinderwens te zeggen dat ze maar blij moet zijn met haar man en haar huisdieren en haar vrienden en familie, of met "wat ze al heeft", is het ook niet netjes om tegen iemand met een secundair onvervulde kinderwens te zeggen dat ze maar blij moet zijn met wat ze heeft.
3) Het leven met een chronisch zieke (of in een rolstoel zittende) moeder betekent niet dat je er niet kunt zijn voor je kind(eren). Ik heb er zelf nooit wat van gemerkt dat mijn moeder gezondheidsproblemen had en van andere (inmiddels volwassen) kinderen met zieke moeders hoor ik soortgelijke verhalen: als ze het al opmerken, dan hebben ze er geen last van. Je weet als kind niet beter.
4) Het is een misverstand om te denken dat anderen dan jijzelf en je man iets te maken hebben met je kinderwens. Iedereen heeft er een mening over, dat wel. Maar de enige meningen die ter zake doen zijn die van jou en je man. Als jullie een kind willen en ervoor willen gaan (de nadelen ervan in aanmerking genomen), dan moet je ervoor gaan. Het is júllie wens, het zijn júllie kinderen en het zijn júllie levens.
Je kind zal er echt niet slechter van worden als jij er vier keer mee de deur uit gaat in plaats van vijf. Of zelfs maar drie keer in plaats van vijf. Ironisch genoeg valt mij op dat de mensen voor wie kinderen krijgen niet vanzelfsprekend is, juist veel bewuster met hun kinderen (en de behoeftes van die kinderen) omgaan dan mensen die "gewoon een kind nemen" of die "er gewoon nog eentje bij nemen".
Lizett, ik wens je veel succes met je keuze. Jou en je man. Ik denk dat je dit vooral sámen moet bespreken, dat je vooral sámen af moet wegen hoe belangrijk een derde is en of het de prijs die jij ervoor betaalt (en daarmee ook jou gezin) het jullie waard is.
Mijn liefste wens is ook drie kinderen. Voor mij staat bij voorbaat al vast dat dit een utopie is. Ik herken je vertwijfeling, ik herken ook de reacties ("waarom ben je niet gewoon blij met wat je hebt") en ik weet dat de positie waarin je zit niet bepaald benijdenswaardig is. Veel sterkte ermee!
maandag 27 oktober 2008 om 19:27
maar toch qwertu vind ik de opmerking wees blij met wat je hebt wel relevant. Ik wil ook heel graag drie kinderen, dat is mijn wens, en zeker die van mijn vriend. Toch twijfel vooral ik, kan ik het aan, durf ik het aan, etc etc. Als er geen derde komt mis ik voor mijn gevoel een kind, is het niet compleet hier in huis en zal ik daar verdriet om hebben. Maar ik voel mij wel zo veel gezegender dan mijn kinderloze vriendin, die ook graag een gezin had gehad maar die niet gaat krijgen. Of mijn vriendin met 1 kind bij wie een tweede niet gaat lukken. of nog niet gaat lukken. En ik vind het wel degelijk verstandig om na te denken over de consequenties voor je eerdere kinderen, zoal bij marije. Een moeder in een rolstoel kan net zo'n goede en lieve moeder zijn als een lopende moeder, toch levert het beperkingen op voor haar kinderen. Of een moeder met psychische problemen omdat de last haar te groot is, kan best dat je als kind niet beter weet, toch ben je als kind beter af met een stabiele, wel uitgeruste en lekker in haar vel zittende moeder.
maandag 27 oktober 2008 om 19:33
quote:qwertu schreef op 27 oktober 2008 @ 19:07:
3) Het leven met een chronisch zieke (of in een rolstoel zittende) moeder betekent niet dat je er niet kunt zijn voor je kind(eren). Ik heb er zelf nooit wat van gemerkt dat mijn moeder gezondheidsproblemen had en van andere (inmiddels volwassen) kinderen met zieke moeders hoor ik soortgelijke verhalen: als ze het al opmerken, dan hebben ze er geen last van. Je weet als kind niet beter.Mijn nichtje had 'n ziekelijke moeder die nauwelijks kon lopen en meestal in een rolstoel zat. Geestelijk was ze ook niet optimaal. Echt wel dat nichtje er last van had dat zij als gezin nooit 'ns wat leuks gingen doen terwijl haar vriendinnetjes met de ouders leuke dingen deden en weg gingen. Wij namen nichtje wel 'ns mee op 'n dagje weg omdat het zo zielig voor haar was dat ze thuis niks konden.
3) Het leven met een chronisch zieke (of in een rolstoel zittende) moeder betekent niet dat je er niet kunt zijn voor je kind(eren). Ik heb er zelf nooit wat van gemerkt dat mijn moeder gezondheidsproblemen had en van andere (inmiddels volwassen) kinderen met zieke moeders hoor ik soortgelijke verhalen: als ze het al opmerken, dan hebben ze er geen last van. Je weet als kind niet beter.Mijn nichtje had 'n ziekelijke moeder die nauwelijks kon lopen en meestal in een rolstoel zat. Geestelijk was ze ook niet optimaal. Echt wel dat nichtje er last van had dat zij als gezin nooit 'ns wat leuks gingen doen terwijl haar vriendinnetjes met de ouders leuke dingen deden en weg gingen. Wij namen nichtje wel 'ns mee op 'n dagje weg omdat het zo zielig voor haar was dat ze thuis niks konden.
maandag 27 oktober 2008 om 19:46
quote:elninjoo schreef op 27 oktober 2008 @ 19:33:
[...]
Mijn nichtje had 'n ziekelijke moeder die nauwelijks kon lopen en meestal in een rolstoel zat. Geestelijk was ze ook niet optimaal. Echt wel dat nichtje er last van had dat zij als gezin nooit 'ns wat leuks gingen doen terwijl haar vriendinnetjes met de ouders leuke dingen deden en weg gingen. Wij namen nichtje wel 'ns mee op 'n dagje weg omdat het zo zielig voor haar was dat ze thuis niks konden.Mijn moeder was chronisch ziek. Alhoewel de ziekte zich pas echt manifesteerde in mijn tienertijd is het altijd op de achtergrond aanwezig geweest. En heeft wel degelijk een stempel gedrukt op mijn jeugd en hoe ik nu in het leven sta. Het heeft dus zeker wel inpact.
[...]
Mijn nichtje had 'n ziekelijke moeder die nauwelijks kon lopen en meestal in een rolstoel zat. Geestelijk was ze ook niet optimaal. Echt wel dat nichtje er last van had dat zij als gezin nooit 'ns wat leuks gingen doen terwijl haar vriendinnetjes met de ouders leuke dingen deden en weg gingen. Wij namen nichtje wel 'ns mee op 'n dagje weg omdat het zo zielig voor haar was dat ze thuis niks konden.Mijn moeder was chronisch ziek. Alhoewel de ziekte zich pas echt manifesteerde in mijn tienertijd is het altijd op de achtergrond aanwezig geweest. En heeft wel degelijk een stempel gedrukt op mijn jeugd en hoe ik nu in het leven sta. Het heeft dus zeker wel inpact.
maandag 27 oktober 2008 om 19:55
maandag 27 oktober 2008 om 20:53
Het is voor mij niet hetzelfde, want mijn wens voor een derde is niet zo dringend. Maar die beslissing maak ik wel puur met mijn verstand, mijn gevoel zou best nog een derde willen ook.
Maar mijn lichaam heeft het zwaar te verduren gehad tijdens en na beide zwangerschappen. Het hebben van 2 kinderen valt mij zowel lichamelijk als geestelijk zwaar. Ik red het tijdens mijn zwangerschap en de maanden erna niet zonder (veel) hulp van man en familie. Kortom. Ik wil het mijn lijf en degenen die zo veel hebben moeten inspringen niet meer aandoen.
Daarom laat ik mijn gevoel niet spreken, ik ga er niet over zitten zwijmelen dat nog een kindje toch wel heel leuk zou zijn.
Ook over de 2e hebben we op die manier nagedacht, maar met 1 kind voelde het niet compleet, en toen heb ik mijn verstand dus tijdelijk uitgeschakeld en ben er voor gegaan. Maar dat doe ik niet nog een keer.
We hebben het goed zo en ik wil mijn lichamelijke en geestelijke gezondheid niet nog meer op het spel zetten. Ik vind dat man, kinderen en naaste familie daar recht op hebben. Dat ik die grenzen van mezelf goed bewaak want zij hebben er ook last van als ik dat niet zou doen.
Maar mijn lichaam heeft het zwaar te verduren gehad tijdens en na beide zwangerschappen. Het hebben van 2 kinderen valt mij zowel lichamelijk als geestelijk zwaar. Ik red het tijdens mijn zwangerschap en de maanden erna niet zonder (veel) hulp van man en familie. Kortom. Ik wil het mijn lijf en degenen die zo veel hebben moeten inspringen niet meer aandoen.
Daarom laat ik mijn gevoel niet spreken, ik ga er niet over zitten zwijmelen dat nog een kindje toch wel heel leuk zou zijn.
Ook over de 2e hebben we op die manier nagedacht, maar met 1 kind voelde het niet compleet, en toen heb ik mijn verstand dus tijdelijk uitgeschakeld en ben er voor gegaan. Maar dat doe ik niet nog een keer.
We hebben het goed zo en ik wil mijn lichamelijke en geestelijke gezondheid niet nog meer op het spel zetten. Ik vind dat man, kinderen en naaste familie daar recht op hebben. Dat ik die grenzen van mezelf goed bewaak want zij hebben er ook last van als ik dat niet zou doen.
