Kinderen
alle pijlers
Zeer slecht zaad
zaterdag 16 augustus 2008 om 20:31
Hoi medeforummers,
Man en ik zijn een paar maanden de medische molen in gegaan m.b.t. het (niet) zwanger worden. Mijn menstruatie is regelmatig, maar nu blijkt het zaad van mijn man van zeer slechte kwaliteit te zijn. Man heeft bij de huisarts zaad ingeleverd, die zei dat het niet goed was, maar ook niet hopeloos. Hij heeft ons doorverwezen naar een academisch ziekenhuis.
Nu had mijn man vorige maand daar zaad ingeleverd, en dat bleek erg slecht te zijn: de arts gaf aan dat er in één druppel maar 8 zaadcellen zaten, die ook nog eens weinig tot niet bewogen. De arts heeft aangegeven dat de slechte zaadproductie komt doordat de zaadballen bij mijn man als foetus zijnde in de baarmoeder niet voldoende zijn ontwikkeld. Dit was voor ons best een schok. De arts had het op een gegeven moment zelfs over donorzaad, dus daar zijn we ook best van geschrokken. Man en ik willen beiden geen donorzaad en niet adopteren, dus dan zou het mogelijk nu al voor ons afgelopen zijn, wat moeilijk te behappen is.
Volgende maand gaat mijn man weer zaad inleveren, en ondertussen zijn wij er eigenlijk alles aan het doen om zo goed mogelijk zaad te verkrijgen: gezonder eten, afvallen, etc. (man rookt en drinkt sowieso niet) Maar als dat resultaat heeft, zal dat niet al over een maand zichtbaar zijn, aangezien zaad er 3 maanden over doet om geproduceerd te worden.
We weten niet zo goed wat we er verder mee moeten. Als blijkt dat het zaad weer heel slecht is en ze er niets mee kunnen, willen we eigenlijk voorstellen om over een half jaar, wanneer man meer gewicht verloren heeft (overgewicht heeft een negatief effect op de zaadproductie) nog een keer een zaadtest doen, maar ik weet niet in hoeverre wij daar zelf zeggenschap in hebben. Daarnaast heb ik, in een poging om zo goed mogelijk voorgelicht en voorbereid te zijn, wat fora doorgelezen en lees dan bijvoorbeeld ook over MESE en TESE. In mijn werk ben ik assertief, maar op één of andere manier ben ik in zo'n dokterskamer een soort van lam dat braaf aanhoort wat de arts zegt en eigenlijk niet heel erg doorvraagt.
Zijn er mensen die dit traject hebben doorlopen (man met zeer slecht zaad)? Hoe ging dit? Heb je tips? Waar moeten we op letten? Zijn er nog andere mogelijkheden? Hoe kom je - in het ergste geval - tot acceptatie van ongewenste kinderloosheid? Op mijn werk zijn veel zwangeren en pas bevallenen, en dat is soms erg moeilijk. Ik wil dit ook eigenlijk niet bespreken met mijn collega's (alleen 1 weet het), maar áls we bijvoorbeeld een ICSI traject in zouden gaan ontkom ik er niet aan om het te vertellen. Maar ik wil niet het medelijden van anderen zien, dat is te pijnlijk. Hoe zijn anderen hier mee om gegaan?
Nou ja, ik moest even mijn ei kwijt (no pun intended).
Man en ik zijn een paar maanden de medische molen in gegaan m.b.t. het (niet) zwanger worden. Mijn menstruatie is regelmatig, maar nu blijkt het zaad van mijn man van zeer slechte kwaliteit te zijn. Man heeft bij de huisarts zaad ingeleverd, die zei dat het niet goed was, maar ook niet hopeloos. Hij heeft ons doorverwezen naar een academisch ziekenhuis.
Nu had mijn man vorige maand daar zaad ingeleverd, en dat bleek erg slecht te zijn: de arts gaf aan dat er in één druppel maar 8 zaadcellen zaten, die ook nog eens weinig tot niet bewogen. De arts heeft aangegeven dat de slechte zaadproductie komt doordat de zaadballen bij mijn man als foetus zijnde in de baarmoeder niet voldoende zijn ontwikkeld. Dit was voor ons best een schok. De arts had het op een gegeven moment zelfs over donorzaad, dus daar zijn we ook best van geschrokken. Man en ik willen beiden geen donorzaad en niet adopteren, dus dan zou het mogelijk nu al voor ons afgelopen zijn, wat moeilijk te behappen is.
Volgende maand gaat mijn man weer zaad inleveren, en ondertussen zijn wij er eigenlijk alles aan het doen om zo goed mogelijk zaad te verkrijgen: gezonder eten, afvallen, etc. (man rookt en drinkt sowieso niet) Maar als dat resultaat heeft, zal dat niet al over een maand zichtbaar zijn, aangezien zaad er 3 maanden over doet om geproduceerd te worden.
We weten niet zo goed wat we er verder mee moeten. Als blijkt dat het zaad weer heel slecht is en ze er niets mee kunnen, willen we eigenlijk voorstellen om over een half jaar, wanneer man meer gewicht verloren heeft (overgewicht heeft een negatief effect op de zaadproductie) nog een keer een zaadtest doen, maar ik weet niet in hoeverre wij daar zelf zeggenschap in hebben. Daarnaast heb ik, in een poging om zo goed mogelijk voorgelicht en voorbereid te zijn, wat fora doorgelezen en lees dan bijvoorbeeld ook over MESE en TESE. In mijn werk ben ik assertief, maar op één of andere manier ben ik in zo'n dokterskamer een soort van lam dat braaf aanhoort wat de arts zegt en eigenlijk niet heel erg doorvraagt.
Zijn er mensen die dit traject hebben doorlopen (man met zeer slecht zaad)? Hoe ging dit? Heb je tips? Waar moeten we op letten? Zijn er nog andere mogelijkheden? Hoe kom je - in het ergste geval - tot acceptatie van ongewenste kinderloosheid? Op mijn werk zijn veel zwangeren en pas bevallenen, en dat is soms erg moeilijk. Ik wil dit ook eigenlijk niet bespreken met mijn collega's (alleen 1 weet het), maar áls we bijvoorbeeld een ICSI traject in zouden gaan ontkom ik er niet aan om het te vertellen. Maar ik wil niet het medelijden van anderen zien, dat is te pijnlijk. Hoe zijn anderen hier mee om gegaan?
Nou ja, ik moest even mijn ei kwijt (no pun intended).
vrijdag 5 september 2008 om 18:01
Hoi allemaal,
We zijn vanmiddag voor second opinion geweest, en wat blijkt; mijn man is steriel. Nul zaadcellen.
Uroloog heeft dat niet zo verteld, dus de gyn van de kliniek had die fijne taak vanmiddag.
de grond is onder onze voeten weggeslagen.
we hebben info meegekregen over het zwanger worden met donorzaad. Daar staan we op zich niet meteen heel negatief tegenover maar het is nu nog te vroeg.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik voel, vanmiddag moest ik erg huilen maar nu is er wel een soort van opluchtingsgevoel.
Mijn man is heel erg aangeslagen maar zei wel vanmiddag dat als hij iets positiefs moest noemen hij blij was dat hij zelf zeg maar er niks aan kan doen. Foutje van de natuur, hij heeft er geen "schuld" aan. Ja klinkt een beetje raar maar weet het even niet beter te verwoorden.
Ik blijf wel meeschrijven, maar ga dit even allemaal laten bezinken en op een rijtje proberen te zetten.
En een stevige borrel nemen met een paar sigaretjes. Dat mag nu wel dacht ik zo.
He Sophy: lekker laten stromen die waterlanders, en heel veel succes! Het is je gegund!
Amber.
We zijn vanmiddag voor second opinion geweest, en wat blijkt; mijn man is steriel. Nul zaadcellen.
Uroloog heeft dat niet zo verteld, dus de gyn van de kliniek had die fijne taak vanmiddag.
de grond is onder onze voeten weggeslagen.
we hebben info meegekregen over het zwanger worden met donorzaad. Daar staan we op zich niet meteen heel negatief tegenover maar het is nu nog te vroeg.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik voel, vanmiddag moest ik erg huilen maar nu is er wel een soort van opluchtingsgevoel.
Mijn man is heel erg aangeslagen maar zei wel vanmiddag dat als hij iets positiefs moest noemen hij blij was dat hij zelf zeg maar er niks aan kan doen. Foutje van de natuur, hij heeft er geen "schuld" aan. Ja klinkt een beetje raar maar weet het even niet beter te verwoorden.
Ik blijf wel meeschrijven, maar ga dit even allemaal laten bezinken en op een rijtje proberen te zetten.
En een stevige borrel nemen met een paar sigaretjes. Dat mag nu wel dacht ik zo.
He Sophy: lekker laten stromen die waterlanders, en heel veel succes! Het is je gegund!
Amber.
zaterdag 6 september 2008 om 09:55
Oh Ambertje..........ik weet niet wat ik moet zeggen. Wat moeten jullie je verslagen voelen. Jezus. Dat die uroloog daar niet duidelijk over is geweest. Mijn god. Wat erg voor jullie.
En ergens idd wel fijn dat je man er niets aan kan doen voor hem. Dat herken ik ook bij mijn eigen man.
Is er ook gesproken over mesa of tese? Dat is volgens mij een optie juist voor steriele mannen, of heb ik het verkeerd begrepen?
Meisje, laat het inderdaad erst bezinken. Drink er maar een hoor Ik denk aan je met mijn emo-hoofd
Sterkte x
En ergens idd wel fijn dat je man er niets aan kan doen voor hem. Dat herken ik ook bij mijn eigen man.
Is er ook gesproken over mesa of tese? Dat is volgens mij een optie juist voor steriele mannen, of heb ik het verkeerd begrepen?
Meisje, laat het inderdaad erst bezinken. Drink er maar een hoor Ik denk aan je met mijn emo-hoofd
Sterkte x
zaterdag 6 september 2008 om 13:28
zaterdag 6 september 2008 om 19:30
Hoi, ben ik weer even. Vond het bericht ook erg confronterend.
Hopelijk kunnen Ambertje en haar vriend een beetje troost bij elkaar vinden. Je kunt het wel aan een vriendin o.i.d. vertellen, maar ik merk dat mensen die niet zelf met het probleem zitten toch niet echt begrijpen wat je voelt en wat je door maakt.
Sophy, nogmaals echt super dat jullie gelijk van start zijn gegaan. Ik hoop ook echt dat het voor jullie gaat lukken. Je had het over hormonen toedienen; blijft de verpleegkundige dat doen of moet je dat zelf gaan doen? Ben benieuwd wat nu het verdere verloop is.
A.s. dinsdag krijgen man en ik de uitslag van het laatste zaadonderzoek, dus dat is weer erg spannend. Vorige keer waren we er met een zeer neutrale houding naar toe gegaan, maar de uitslag was toch een klap in het gezicht. Ik denk dat ik nu maar van het slechtste uit ga, dan kan het altijd nog meevallen.
We gaan idd nog lekker een week naar het buitenland en daar heb ik erg veel zin in. Lekker even helemaal de boel de boel laten en allerlei leuke dingen doen. Als je thuis bent kun je je toch niet helemaal losmaken.
Hopelijk kunnen Ambertje en haar vriend een beetje troost bij elkaar vinden. Je kunt het wel aan een vriendin o.i.d. vertellen, maar ik merk dat mensen die niet zelf met het probleem zitten toch niet echt begrijpen wat je voelt en wat je door maakt.
Sophy, nogmaals echt super dat jullie gelijk van start zijn gegaan. Ik hoop ook echt dat het voor jullie gaat lukken. Je had het over hormonen toedienen; blijft de verpleegkundige dat doen of moet je dat zelf gaan doen? Ben benieuwd wat nu het verdere verloop is.
A.s. dinsdag krijgen man en ik de uitslag van het laatste zaadonderzoek, dus dat is weer erg spannend. Vorige keer waren we er met een zeer neutrale houding naar toe gegaan, maar de uitslag was toch een klap in het gezicht. Ik denk dat ik nu maar van het slechtste uit ga, dan kan het altijd nog meevallen.
We gaan idd nog lekker een week naar het buitenland en daar heb ik erg veel zin in. Lekker even helemaal de boel de boel laten en allerlei leuke dingen doen. Als je thuis bent kun je je toch niet helemaal losmaken.
zondag 7 september 2008 om 10:22
@Ambertje:
@Branwen: oeh spannend dinsdag! Ik ga ook altijd van het slechtste uit hoor. Bij de laatste zaadtest zeiden een aantal mensen tegen mij 'nee, je moet positief denken, wie weet valt het hel erg mee.' Zat ik daar met mijn kunstamtige positieve gedachten, was het dus wel kut! Toen voelde ik me zo in de zeik genomen! Dan maar negatieve gedachten hoor, zo'n klap in je gezicht gun je idd niemand (en ik luister nooit meer naar zulke adviezen, ik laat andere mensen lekker positief denken haha )
Gaan jullie naar mooi weer?
Ik moet de hormonen zelf injecteren. En ik heb enorme naaldenangst (al werd dat wel steeds beter met al die keren bloedprikken), dus ik zag er best tegenop. Maar het gaat verbazingwekkend goed eigenlijk! De eerste keer moest ik echt even hard huilen en heb ik man wegestuurd (dan let ik teveel op hem ofzo), maar nu gaat het prima. Ik jas de naalden er in 1 keer in hahah Nooit gedacht
Vandaag weer echo gehad en morgen weer...denk dat ik morgen wel hoor wanneer de punctie is.
Gek hoor zo'n ziekenhuis op zondagochtend.....heel surrealistisch.......
Ben vandaag wel een beetje jankerig, maar hey, dat mag Pyjamadag dus!
Hoe is het met iedereen? Sidney, ben je alweer terug?
x
@Branwen: oeh spannend dinsdag! Ik ga ook altijd van het slechtste uit hoor. Bij de laatste zaadtest zeiden een aantal mensen tegen mij 'nee, je moet positief denken, wie weet valt het hel erg mee.' Zat ik daar met mijn kunstamtige positieve gedachten, was het dus wel kut! Toen voelde ik me zo in de zeik genomen! Dan maar negatieve gedachten hoor, zo'n klap in je gezicht gun je idd niemand (en ik luister nooit meer naar zulke adviezen, ik laat andere mensen lekker positief denken haha )
Gaan jullie naar mooi weer?
Ik moet de hormonen zelf injecteren. En ik heb enorme naaldenangst (al werd dat wel steeds beter met al die keren bloedprikken), dus ik zag er best tegenop. Maar het gaat verbazingwekkend goed eigenlijk! De eerste keer moest ik echt even hard huilen en heb ik man wegestuurd (dan let ik teveel op hem ofzo), maar nu gaat het prima. Ik jas de naalden er in 1 keer in hahah Nooit gedacht
Vandaag weer echo gehad en morgen weer...denk dat ik morgen wel hoor wanneer de punctie is.
Gek hoor zo'n ziekenhuis op zondagochtend.....heel surrealistisch.......
Ben vandaag wel een beetje jankerig, maar hey, dat mag
Pyjamadag dus!Hoe is het met iedereen? Sidney, ben je alweer terug?
x
dinsdag 9 september 2008 om 21:24
Hoi Sophy,
Hoe gaat het? Lekker pyjamazondag gehad lees ik
Heb je al te horen gekregen wanneer de punctie is?
Ai met naalden heb ik ook zeer slechte ervaringen... Maar dat jij aangeeft dat het meevalt stelt mij een beetje gerust. Knap en best wel stoer dat je ze er nu zo injast!
Nou vandaag hadden we dus de uitslag van de zaadanalyse, en we zijn vooralsnog super opgelucht. Ze vonden nu ongeveer 1 miljoen zaadcellen! In vergelijking met de vorige keer (8 zaadcellen in 1 druppel - wat neerkomt op ongeveer 80 zaadcellen in totaal) is dat dus een hemelsbreed verschil. De arts gaf aan dat een man met normale vruchtbaarheid ongeveer 3 miljoen zaadcellen heeft, dus die 1 miljoen is nog wel steeds te weinig voor een spontane zwangerschap, maar iig wel voldoende om ons verder door te sturen voor een IVF of ICSI traject. Hij gaf aan dat 1 miljoen net op de grens tussen IVF en ICSI ligt, maar dat gaan ze dan later preciezer bekijken. Ik ben nu doorgestuurd naar de gyn, die mij nu helemaal gaat bekijken. Hoogstwaarschijnlijk zal ik iig wat moeten gaan afvallen, maar daar was ik al mee bezig. En verder moet natuurlijk ook nog maar uitwijzen dat bij mij alles in orde is. Maar we zijn zo super opgelucht dat het vandaag niet meteen einde oefening was en dat we iig voorlopig verder kunnen!
Hoe gaat het? Lekker pyjamazondag gehad lees ik
Heb je al te horen gekregen wanneer de punctie is?
Ai met naalden heb ik ook zeer slechte ervaringen... Maar dat jij aangeeft dat het meevalt stelt mij een beetje gerust. Knap en best wel stoer dat je ze er nu zo injast!
Nou vandaag hadden we dus de uitslag van de zaadanalyse, en we zijn vooralsnog super opgelucht. Ze vonden nu ongeveer 1 miljoen zaadcellen! In vergelijking met de vorige keer (8 zaadcellen in 1 druppel - wat neerkomt op ongeveer 80 zaadcellen in totaal) is dat dus een hemelsbreed verschil. De arts gaf aan dat een man met normale vruchtbaarheid ongeveer 3 miljoen zaadcellen heeft, dus die 1 miljoen is nog wel steeds te weinig voor een spontane zwangerschap, maar iig wel voldoende om ons verder door te sturen voor een IVF of ICSI traject. Hij gaf aan dat 1 miljoen net op de grens tussen IVF en ICSI ligt, maar dat gaan ze dan later preciezer bekijken. Ik ben nu doorgestuurd naar de gyn, die mij nu helemaal gaat bekijken. Hoogstwaarschijnlijk zal ik iig wat moeten gaan afvallen, maar daar was ik al mee bezig. En verder moet natuurlijk ook nog maar uitwijzen dat bij mij alles in orde is. Maar we zijn zo super opgelucht dat het vandaag niet meteen einde oefening was en dat we iig voorlopig verder kunnen!
woensdag 10 september 2008 om 10:50
Hey meis, goed nieuws dus! Super! Wat kan het dan verschillen he?!
Bij ons is 1 miln zelfs goed voor iui! Maar dan moeten ze wel allemaal goed bewegend zijn. IVF en ICSI is qua behandeling nagenoeg hetzelfde.......
Gelukkig biedt dit meer perspectief voor je meid. Ben echt heel blij voor jullie. Zou je op zich in zo'n traject willen stappen? (sommige mensen willen het per definitie niet of twijfelen heel erg)
Ik ben ook heel opgelucht want de punctie zit erop! BEn nog een beetje dizzy van de pijnstilling, maar het viel me alles mee. En ik was echt echt echt heel erg bang. Ik kreeg dus pijnstilling en voelde nog wel een beetje, maar heel erg goed te doen. Ze waren heel lief en geduldig en ik heb wel heel veel gehuild, maar van verdriet en niet van paniek. En gelukkig kon ik heel snel weer grapjes maken, het was bijna gezellig
Er is gelukkig ook een eicel meegekomen (dat was nog even spannend, net als de vraag of de follikel er nog zat) maar so far so good! Zaterdag horen we of er een terugplaatsing is. Er kan nog 1 en ander misgaan....dat het eitje niet rijp genoeg is, dat ze het kapotprikken of dat het niet deelt bijvoorbeeld. Spannend dus!
Wat zijn bij jou de volgende stappen? Hoe was je man eronder?
Andere meiden, hoe is het bij jullie?
Liefs Sophy
Bij ons is 1 miln zelfs goed voor iui! Maar dan moeten ze wel allemaal goed bewegend zijn. IVF en ICSI is qua behandeling nagenoeg hetzelfde.......
Gelukkig biedt dit meer perspectief voor je meid. Ben echt heel blij voor jullie. Zou je op zich in zo'n traject willen stappen? (sommige mensen willen het per definitie niet of twijfelen heel erg)
Ik ben ook heel opgelucht want de punctie zit erop! BEn nog een beetje dizzy van de pijnstilling, maar het viel me alles mee. En ik was echt echt echt heel erg bang. Ik kreeg dus pijnstilling en voelde nog wel een beetje, maar heel erg goed te doen. Ze waren heel lief en geduldig en ik heb wel heel veel gehuild, maar van verdriet en niet van paniek. En gelukkig kon ik heel snel weer grapjes maken, het was bijna gezellig
Er is gelukkig ook een eicel meegekomen (dat was nog even spannend, net als de vraag of de follikel er nog zat) maar so far so good! Zaterdag horen we of er een terugplaatsing is. Er kan nog 1 en ander misgaan....dat het eitje niet rijp genoeg is, dat ze het kapotprikken of dat het niet deelt bijvoorbeeld. Spannend dus!
Wat zijn bij jou de volgende stappen? Hoe was je man eronder?
Andere meiden, hoe is het bij jullie?
Liefs Sophy
anoniem_62544 wijzigde dit bericht op 11-09-2008 15:11
Reden: een fillokel is niks
Reden: een fillokel is niks
% gewijzigd
donderdag 11 september 2008 om 09:54
Hoi Sophy,
Zaterdag wordt dus een hele spannende dag voor jullie! Fijn dat de punctie mee viel en dat je die nu achter de rug hebt; dat zal wel een last van je schouders zijn. Ik ga voor je duimen dat het allemaal goed gaat.
Lief van je dat je blij bent voor ons; ik ben ook blij voor jullie. Alles is voor ons beiden momenteel even helemaal goed
Manlief zei achteraf dat hij al verwacht had dat het zaad beter zou zijn. Dus hij was niet heel erg verbaasd, maar uiteraard net als ik wel heel erg opgelucht. Het is wel grappig; we lopen zelfs vandaag nog met een soort van grijns op ons gezicht rond.
We hebben ook best wel veel gevraagd aan de arts, alleen ben ik vergeten te vragen wat nou precies de kwaliteit was; of er voldoende goede en bewegelijke in zaten. Maar ik ga ervan dat de kwaliteit goed genoeg was, anders zou hij ons niet verder door hebben gestuurd en de opties van ofwel IVF óf ICSI (raar, ze spreken het uit als ìksie - terwijl ik al die tijd met ie-cee-es-ie in mijn hoofd zat hahaha) besproken hebben.
Ja wij willen zeker zo'n traject in! Ik zou niet kunnen rusten totdat ik er alles aan gedaan zou hebben, ook al lijkt mij de procedure zelf ronduit kut (heb o.a. slechte ervaringen met eendebekken en ben net als jij bang van naalden). Daar moet ik dan maar 'gewoon' doorheen. Nu ben ik door onze arts dus doorgestuurd naar de gyn, en die pakt het nu van hem over. Ze gaan dus nu eerst mij doorlichten en de volgende afspraak is over 3 weken. En voordat ik mezelf nu al met een baby'tje in mijn armen zie moet ik mezelf echt voor houden dat er bij mij ook een probleem kàn zijn, en dat die drie pogingen die je hebt bij IVF/ICSI ook zeker geen 100% garantie bieden. Maar ik haal mezelf later wel weer even terug op aarde; nu droom ik nog even van dat baby'tje
Ben ook benieuwd hoe het met de rest van de dames is?
Zaterdag wordt dus een hele spannende dag voor jullie! Fijn dat de punctie mee viel en dat je die nu achter de rug hebt; dat zal wel een last van je schouders zijn. Ik ga voor je duimen dat het allemaal goed gaat.
Lief van je dat je blij bent voor ons; ik ben ook blij voor jullie. Alles is voor ons beiden momenteel even helemaal goed
Manlief zei achteraf dat hij al verwacht had dat het zaad beter zou zijn. Dus hij was niet heel erg verbaasd, maar uiteraard net als ik wel heel erg opgelucht. Het is wel grappig; we lopen zelfs vandaag nog met een soort van grijns op ons gezicht rond.
We hebben ook best wel veel gevraagd aan de arts, alleen ben ik vergeten te vragen wat nou precies de kwaliteit was; of er voldoende goede en bewegelijke in zaten. Maar ik ga ervan dat de kwaliteit goed genoeg was, anders zou hij ons niet verder door hebben gestuurd en de opties van ofwel IVF óf ICSI (raar, ze spreken het uit als ìksie - terwijl ik al die tijd met ie-cee-es-ie in mijn hoofd zat hahaha) besproken hebben.
Ja wij willen zeker zo'n traject in! Ik zou niet kunnen rusten totdat ik er alles aan gedaan zou hebben, ook al lijkt mij de procedure zelf ronduit kut (heb o.a. slechte ervaringen met eendebekken en ben net als jij bang van naalden). Daar moet ik dan maar 'gewoon' doorheen. Nu ben ik door onze arts dus doorgestuurd naar de gyn, en die pakt het nu van hem over. Ze gaan dus nu eerst mij doorlichten en de volgende afspraak is over 3 weken. En voordat ik mezelf nu al met een baby'tje in mijn armen zie moet ik mezelf echt voor houden dat er bij mij ook een probleem kàn zijn, en dat die drie pogingen die je hebt bij IVF/ICSI ook zeker geen 100% garantie bieden. Maar ik haal mezelf later wel weer even terug op aarde; nu droom ik nog even van dat baby'tje
Ben ook benieuwd hoe het met de rest van de dames is?
zaterdag 13 september 2008 om 10:24
Hey Branwen (en andere meiden!),
HIer goed nieuws! We hebben een terugplaatsing! Zo opgelucht! Maar nu twee heel spannende weken
Ik dacht ook altijd ie ceee es ie Maar het is idd echt IXI
Wat heel fijn dat je weer een beetje hoop krijgt! En dat je graag (naja, graag:-)) het traject in wil. Ik heb heel erg getwijfeld in het begin, maar ja, als je geen keus hebt.........en nu sta ik er 100% achter hoor....anders redt je het ook niet.
Spannend hoor die onderzoeken. Achteraf ging dat heel snel bij ons, het wachten op uitslag en start behandeling duurden heel lang voor mijn gevoel.
Meid je komt er wel, hartstikke goed dat je er zo positief in staat joh! Lukt het wachten op de afspraak een beetje?
Liefs!
HIer goed nieuws! We hebben een terugplaatsing! Zo opgelucht! Maar nu twee heel spannende weken
Ik dacht ook altijd ie ceee es ie
Maar het is idd echt IXI Wat heel fijn dat je weer een beetje hoop krijgt! En dat je graag (naja, graag:-)) het traject in wil. Ik heb heel erg getwijfeld in het begin, maar ja, als je geen keus hebt.........en nu sta ik er 100% achter hoor....anders redt je het ook niet.
Spannend hoor die onderzoeken. Achteraf ging dat heel snel bij ons, het wachten op uitslag en start behandeling duurden heel lang voor mijn gevoel.
Meid je komt er wel, hartstikke goed dat je er zo positief in staat joh! Lukt het wachten op de afspraak een beetje?
Liefs!
zaterdag 13 september 2008 om 11:27
Sophy, wat geweldig! Jullie zullen wel superblij zijn
En dan idd 2 hele weken moeten wachten! Ik ga voor jullie duimen.
Ben wel benieuwd waarom je getwijfeld hebt om het traject te starten? De enige reden waarom ik heel misschien zou gaan twijfelen is omdat je weleens hoort dat het biologisch gezien minder 'goede' kinderen zou opleveren (survival of the fittest idee), maar ik heb daar wat wetenschappelijke artikelen over gelezen en dat blijkt tot mijn opluchting niet waar te zijn. De eerste lichting IVF kinderen is bijvoorbeeld nu bezig met zelf kinderen krijgen, en dat gaat prima. Ze hebben ook geen defects o.i.d.
Dat wachten op de afspraak lukt wel. Mijn verwachting is dat we - als bij mij alles in orde blijkt te zijn - sowieso niet meteen kunnen starten, omdat ik eerst nog meer gewicht moet verliezen. Ik ben al superblij dat we uberhaupt verder kunnen, dus dat wachten kan er wel bij
Ik las in het andere topic dat je om 13.00 uur de terugplaatsing hebt. Heel veel succes meid!!
En dan idd 2 hele weken moeten wachten! Ik ga voor jullie duimen.
Ben wel benieuwd waarom je getwijfeld hebt om het traject te starten? De enige reden waarom ik heel misschien zou gaan twijfelen is omdat je weleens hoort dat het biologisch gezien minder 'goede' kinderen zou opleveren (survival of the fittest idee), maar ik heb daar wat wetenschappelijke artikelen over gelezen en dat blijkt tot mijn opluchting niet waar te zijn. De eerste lichting IVF kinderen is bijvoorbeeld nu bezig met zelf kinderen krijgen, en dat gaat prima. Ze hebben ook geen defects o.i.d.
Dat wachten op de afspraak lukt wel. Mijn verwachting is dat we - als bij mij alles in orde blijkt te zijn - sowieso niet meteen kunnen starten, omdat ik eerst nog meer gewicht moet verliezen. Ik ben al superblij dat we uberhaupt verder kunnen, dus dat wachten kan er wel bij
Ik las in het andere topic dat je om 13.00 uur de terugplaatsing hebt. Heel veel succes meid!!
zaterdag 13 september 2008 om 21:42
Hey Branwen,
Dank je voor het duimen De terugplaatsing ging goed, was een eitje Er is een 8-cellig embryo-unit terug geplaatst, dat schijnt heel goed te zijn. Oh ben nu al zat van het wachten Maar het is ook wel heel bijzonder hoor!
Eh...waarom ik getwijfeld heb......Ik was ten eerste gewoon helemaal van de kaart van het nieuws. het was zo'n teleurstelling dat het nooit spontaan zou kunnen en het was een tijd met al een heleboel andere teleurstellingen, dat ik eerst tijd nodig had mijn hoofd leeg te maken voordat ik uberhaupt kon nadenken. Dat was reden voor enige reserve.
Daarnaast heb ik enorme naaldenfobie. Vanaf dat ik stopte met de pil las ik alles wat ik kon lezen over zwanger worden en bleek enorm geïntrigeerd door de medische verhalen. Daar las ik over 100 keer bloedprikken, zelf hormonen spuiten en de pucntie. Ik kon me gewoon niet voorstellen dat ik dat zou kunnen. En helemaal niet omdat je niet weet of je ook bij het slagingspercentage gaat horen.
Ik dacht gewoon echt dat ik het niet aan kon zo'n traject en had er heel erg weinig vertrouwen in. Nu moet ik er wel bij vertellen dat ik toen in een heel lastige periode zat waarin ik veel paniekaanvallen had, bij mijn vader was net kanker geconstateerd en ik had al het nodige achter de kiezen. Dit was de welbekende druppel..........ik zag het gewoon echt niet zitten.
Pas toen het helemaal definitief was dat het icsi zou worden (dat was een paar maand later) kon ik er echt voor kiezen en echt voor gaan. En dat niet eens, want ik heb daarna ook vaak getwijfeld of ik het wel aan zou kunnen en of dit de goede timing was (vader net overleden, paniek aanvallen net over). Eigenlijk pas bij de eerste echo anderhalve week geleden wist ik helemaal zeker dat dit het goede was op het goede moment.
Het zit ook wel in mijn karakter hoor.....ik denk overal heel erg over na en bekijk alles van 5 kanten en moet altijd heel goed naar mijn intuitie luisteren voordat ik iets beslis. Dat is voor mijn gevoel het veiligst. Als ik eenmaal beslis, dan kijk ik ook nooit meer terug over het algemeen en pakt het heel goed uit.
Nou heel verhaal Dat dus
De percentages afwijkingen heb ik idd ook goed nagevraagd en is maar een 1% verhoogd geloof ik.
Fijn dat jij het wachten nog ziet zitten. Het was natuurlij kook heel positief nieuws. heb je van jezelf een regelmatige cyclus eigenlijk? En dan eerst afvallen....moet je veel? heb je al een plan van aanpak, of weet je het nog niet?
Fijne avond, ik ga zo naar bed, bijkomen van deze week
xxx
(ps, andere meiden: zijn jullie er nog?)
Dank je voor het duimen
De terugplaatsing ging goed, was een eitje Er is een 8-cellig embryo-unit terug geplaatst, dat schijnt heel goed te zijn. Oh ben nu al zat van het wachten Maar het is ook wel heel bijzonder hoor!Eh...waarom ik getwijfeld heb......Ik was ten eerste gewoon helemaal van de kaart van het nieuws. het was zo'n teleurstelling dat het nooit spontaan zou kunnen en het was een tijd met al een heleboel andere teleurstellingen, dat ik eerst tijd nodig had mijn hoofd leeg te maken voordat ik uberhaupt kon nadenken. Dat was reden voor enige reserve.
Daarnaast heb ik enorme naaldenfobie. Vanaf dat ik stopte met de pil las ik alles wat ik kon lezen over zwanger worden en bleek enorm geïntrigeerd door de medische verhalen. Daar las ik over 100 keer bloedprikken, zelf hormonen spuiten en de pucntie. Ik kon me gewoon niet voorstellen dat ik dat zou kunnen. En helemaal niet omdat je niet weet of je ook bij het slagingspercentage gaat horen.
Ik dacht gewoon echt dat ik het niet aan kon zo'n traject en had er heel erg weinig vertrouwen in. Nu moet ik er wel bij vertellen dat ik toen in een heel lastige periode zat waarin ik veel paniekaanvallen had, bij mijn vader was net kanker geconstateerd en ik had al het nodige achter de kiezen. Dit was de welbekende druppel..........ik zag het gewoon echt niet zitten.
Pas toen het helemaal definitief was dat het icsi zou worden (dat was een paar maand later) kon ik er echt voor kiezen en echt voor gaan. En dat niet eens, want ik heb daarna ook vaak getwijfeld of ik het wel aan zou kunnen en of dit de goede timing was (vader net overleden, paniek aanvallen net over). Eigenlijk pas bij de eerste echo anderhalve week geleden wist ik helemaal zeker dat dit het goede was op het goede moment.
Het zit ook wel in mijn karakter hoor.....ik denk overal heel erg over na en bekijk alles van 5 kanten en moet altijd heel goed naar mijn intuitie luisteren voordat ik iets beslis. Dat is voor mijn gevoel het veiligst. Als ik eenmaal beslis, dan kijk ik ook nooit meer terug over het algemeen en pakt het heel goed uit.
Nou heel verhaal
Dat dus De percentages afwijkingen heb ik idd ook goed nagevraagd en is maar een 1% verhoogd geloof ik.
Fijn dat jij het wachten nog ziet zitten. Het was natuurlij kook heel positief nieuws. heb je van jezelf een regelmatige cyclus eigenlijk? En dan eerst afvallen....moet je veel? heb je al een plan van aanpak, of weet je het nog niet?
Fijne avond, ik ga zo naar bed, bijkomen van deze week
xxx
(ps, andere meiden: zijn jullie er nog?
)
zondag 14 september 2008 om 10:06
Hoi Sophy,
Hartstikke fijn dat het goed ging! En nu idd het wachten
Kan me voorstellen dat je letterlijk bijna niet kunt wachten.
Gecondoleerd dan nog, met je vader. Dat lijkt me ook erg moeilijk; aan de ene kant verlies je iemand, en aan de andere kant krijg je er als het goed is iemand bij. Dat is ook wel veel om te verwerken allemaal. Hopelijk gaat het nu alleen maar bergopwaarts voor jullie!
Die naaldenfobie is trouwens helaas erg herkenbaar. Ik ben een aantal jaar geleden zeer ernstig ziek geweest en heb een tijdje in het ziekenhuis gelegen, waarbij veel bloed geprikt moest worden en infusen aangelegd moesten worden, maar doordat ik enorm opgezwollen was, was het prikken erg moeilijk, en gingen ze bijvoorbeeld ook op mijn voeten trachten een infuus aan te leggen, wat erg veel pijn doet, vooral als ze ook nog eens continue misprikken. Nu ben ik dus tegenwoordig helaas bang voor naalden, maar ja, zo'n traject kán uiteraard niet zonder naalden. Ik vind het knap van je dat je het toch hebt gedaan, want ik kan me voorstellen dat de naalden je er mogelijk vanaf zouden hebben gehouden.
Wat betreft mijn cyclus; die is gelukkig erg regelmatig. Doorgaans op de klok af 28 dagen, dus dat geeft enige geruststelling. Ik verwacht nog zo'n 15 kilo te moeten afvallen. Ik ben er al 8,5 kwijt, dus dat scheelt. Man en ik zijn beiden bezig met afvallen. Nu in de vakantie stagneert het even, maar zodra ik weer aan het werk ga (en dus structuur en ritme heb), ga ik er weer flink tegenaan. Plan van aanpak is: meer bewegen en minder (en gezonder) eten. We volgen geen speciaal dieet o.i.d.
Nou, ik ga even aan mijn ontbijt Fijne zondag verder nog!
Hartstikke fijn dat het goed ging! En nu idd het wachten
Kan me voorstellen dat je letterlijk bijna niet kunt wachten.
Gecondoleerd dan nog, met je vader. Dat lijkt me ook erg moeilijk; aan de ene kant verlies je iemand, en aan de andere kant krijg je er als het goed is iemand bij. Dat is ook wel veel om te verwerken allemaal. Hopelijk gaat het nu alleen maar bergopwaarts voor jullie!
Die naaldenfobie is trouwens helaas erg herkenbaar. Ik ben een aantal jaar geleden zeer ernstig ziek geweest en heb een tijdje in het ziekenhuis gelegen, waarbij veel bloed geprikt moest worden en infusen aangelegd moesten worden, maar doordat ik enorm opgezwollen was, was het prikken erg moeilijk, en gingen ze bijvoorbeeld ook op mijn voeten trachten een infuus aan te leggen, wat erg veel pijn doet, vooral als ze ook nog eens continue misprikken. Nu ben ik dus tegenwoordig helaas bang voor naalden, maar ja, zo'n traject kán uiteraard niet zonder naalden. Ik vind het knap van je dat je het toch hebt gedaan, want ik kan me voorstellen dat de naalden je er mogelijk vanaf zouden hebben gehouden.
Wat betreft mijn cyclus; die is gelukkig erg regelmatig. Doorgaans op de klok af 28 dagen, dus dat geeft enige geruststelling. Ik verwacht nog zo'n 15 kilo te moeten afvallen. Ik ben er al 8,5 kwijt, dus dat scheelt. Man en ik zijn beiden bezig met afvallen. Nu in de vakantie stagneert het even, maar zodra ik weer aan het werk ga (en dus structuur en ritme heb), ga ik er weer flink tegenaan. Plan van aanpak is: meer bewegen en minder (en gezonder) eten. We volgen geen speciaal dieet o.i.d.
Nou, ik ga even aan mijn ontbijt Fijne zondag verder nog!
zondag 14 september 2008 om 11:41
Hai Branwen,
Ik hoop ook dat dit het einde is van de neerwaartse spiraal
Wat heftig klinkt dat zeg, jouw ziek zijn........en ik kan me voorstellen dat je dan helemaal bang bent voor prikjes. Bij mij heeft het niet eens een reden, moet je nagaan!
Uiteindelijk viel het me allemaal heel erg mee hoor met de prikjes. En tijdens de vooronderzoeken moest ik zal zo vaak bloedprikken, daar ben ik aan gewend geraakt. Eigenlijk ben ik gewoon door dit traject van mijn naaldenfobie afgeraakt. (Alarm! Alarm! Positief punt ontdekt aan ivf traject! Alarm! )
Een regelmatige cuyclus is het meest gunstige teken dat bij jou niet zoveel mis is. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, maar mijn gyn werd enorm positief toen ik een regelmatige cyclus bleek te hebben. Of je eileiders dichtzitten is voor een ivf/icsi traject niet interessant, dus daar hoef je ook geen drukte om te hebben. Waarschijnlijk gaan ze wel hormoonwaardes meten, maar in sommige ziekenhuizen doen ze dat al niet eens meer. Lijkt goed dus!
En dat afvallen gaat je ook lukken! Al 7,5 kilo kwijt, super! En gezond eten en goed bewegen is de beste remedie idd! Heel erg goed dat je zelf ook de 'noodzaak' ziet. Heel veel vrouwen met overgewicht of rokende vrouwen of vrouwen met een ongezonde leefstijl zien dat niet. Of willen het niet zien.
Ik ben nu al wel klaar met het wachten Maar ja, niets aan te doen.
Jij ook fijne zondag! Ging je nou nog een weekje weg?
x
Ik hoop ook dat dit het einde is van de neerwaartse spiraal
Wat heftig klinkt dat zeg, jouw ziek zijn........en ik kan me voorstellen dat je dan helemaal bang bent voor prikjes. Bij mij heeft het niet eens een reden, moet je nagaan!
Uiteindelijk viel het me allemaal heel erg mee hoor met de prikjes. En tijdens de vooronderzoeken moest ik zal zo vaak bloedprikken, daar ben ik aan gewend geraakt. Eigenlijk ben ik gewoon door dit traject van mijn naaldenfobie afgeraakt. (Alarm! Alarm! Positief punt ontdekt aan ivf traject! Alarm! )
Een regelmatige cuyclus is het meest gunstige teken dat bij jou niet zoveel mis is. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, maar mijn gyn werd enorm positief toen ik een regelmatige cyclus bleek te hebben. Of je eileiders dichtzitten is voor een ivf/icsi traject niet interessant, dus daar hoef je ook geen drukte om te hebben. Waarschijnlijk gaan ze wel hormoonwaardes meten, maar in sommige ziekenhuizen doen ze dat al niet eens meer. Lijkt goed dus!
En dat afvallen gaat je ook lukken! Al 7,5 kilo kwijt, super! En gezond eten en goed bewegen is de beste remedie idd! Heel erg goed dat je zelf ook de 'noodzaak' ziet. Heel veel vrouwen met overgewicht of rokende vrouwen of vrouwen met een ongezonde leefstijl zien dat niet. Of willen het niet zien.
Ik ben nu al wel klaar met het wachten
Maar ja, niets aan te doen. Jij ook fijne zondag! Ging je nou nog een weekje weg?
x
maandag 15 september 2008 om 12:06
Hoi Sophy,
Goed om te weten dat het op zich met de naalden dus wel te doen is Ach ja, ik moet het maar gewoon doorstaan; ogen dicht en niet kijken naar de naald is hoe ik het tot nu toe nog gered heb als ik eens een keer moest bloedprikken
Roken of drinken doen we gelukkig niet; het gewicht is onze enige 'zonde'. En daar blijven/gaan we gewoon hard aan werken.
Ja we gaan a.s. woensdag een week weg; wel naar het buitenland maar niet echt naar beter/mooier weer dan hier, maar wel lekker de natuur in, dingen zien en doen en gewoon even lekker weg van huis!
Als ik terug ben hoef jij nog maar een paar dagen te wachten
Goed om te weten dat het op zich met de naalden dus wel te doen is Ach ja, ik moet het maar gewoon doorstaan; ogen dicht en niet kijken naar de naald is hoe ik het tot nu toe nog gered heb als ik eens een keer moest bloedprikken
Roken of drinken doen we gelukkig niet; het gewicht is onze enige 'zonde'. En daar blijven/gaan we gewoon hard aan werken.
Ja we gaan a.s. woensdag een week weg; wel naar het buitenland maar niet echt naar beter/mooier weer dan hier, maar wel lekker de natuur in, dingen zien en doen en gewoon even lekker weg van huis!
Als ik terug ben hoef jij nog maar een paar dagen te wachten
maandag 22 september 2008 om 21:46
*breekt even in*
Sorry dames voor het inbreken, ik wilde dit topic even uppen voor Demismile. Zij heeft een soortgelijk topic geopend en ik hoop voor haar dat zij wat heeft aan jullie verhalen.
Sterkte allemaal, ik heb met jullie meegelezen en wat jullie doormaken is allemaal erg heftig. En Spohy, je kent me niet hoor, maar ik "volg" je verhaal een beetje. Ik duim echt voor je.
Wat zeg ik, ik hoop voor jullie allemaal...
*breekt weer uit*
Sorry dames voor het inbreken, ik wilde dit topic even uppen voor Demismile. Zij heeft een soortgelijk topic geopend en ik hoop voor haar dat zij wat heeft aan jullie verhalen.
Sterkte allemaal, ik heb met jullie meegelezen en wat jullie doormaken is allemaal erg heftig. En Spohy, je kent me niet hoor, maar ik "volg" je verhaal een beetje. Ik duim echt voor je.
Wat zeg ik, ik hoop voor jullie allemaal...
*breekt weer uit*
dinsdag 23 september 2008 om 08:54
Hey wat lief Lalie! Dat is altijd leuk
Branwen: ik hoop dat je een goede week hebt gehad, je bent al bijna weer thuis!
Andere meisjes: zijn jullie er nog?
Hier alles ok....gespannen en niet superpositief, ik denk dat ik gewoon ongesteld wordt....alle symptomen die ik heb als ik ongesteld moet worden heb ik nu ook. Ik weet dat dat niet alles zegt, maar het voelt niet heel goed......naja we shall see
xx
Branwen: ik hoop dat je een goede week hebt gehad, je bent al bijna weer thuis!
Andere meisjes: zijn jullie er nog?
Hier alles ok....gespannen en niet superpositief, ik denk dat ik gewoon ongesteld wordt....alle symptomen die ik heb als ik ongesteld moet worden heb ik nu ook. Ik weet dat dat niet alles zegt, maar het voelt niet heel goed......naja we shall see
xx
donderdag 25 september 2008 om 08:47
Hoi Sophy,
Ik heb wel eens gehoord dat zwangerschapstekenen hetzelfde zijn als de tekenen van ongesteld worden, dus misschien kan het toch nog? Wanneer kun je testen c.q. moet je ongesteld worden?
De week vakantie was heerlijk; we hebben goed weer gehad, droog en zonnig, dus dat was erg fijn. We hebben veel gezien en gedaan; jammer dat we nu weer terug zijn.
Ik heb wel eens gehoord dat zwangerschapstekenen hetzelfde zijn als de tekenen van ongesteld worden, dus misschien kan het toch nog? Wanneer kun je testen c.q. moet je ongesteld worden?
De week vakantie was heerlijk; we hebben goed weer gehad, droog en zonnig, dus dat was erg fijn. We hebben veel gezien en gedaan; jammer dat we nu weer terug zijn.
donderdag 25 september 2008 om 10:01
Haj Branwen!
Fijn dat jullie het leuk hadden! Moet je nu direct weer aan het werk? Heb je het een beetje los kunnen laten?
Ik moet zaterdag testen, maar ik durf niet hoor hih iEn ik heb nu ook buikpijn, dus ik geloof gewoon niet op een goede afloop. Maar ja mijn andere forumvriendinnetjes zeggen ook allemaal dat menstruatie en zwangerschapsklachten zo op elkaar lijken en dan hou je toch hoop.......pff ik vind dit echt zenuwslopend hoor.....Nou ja.....ik hou je op de hoogte
Fijn dat jullie het leuk hadden! Moet je nu direct weer aan het werk? Heb je het een beetje los kunnen laten?
Ik moet zaterdag testen, maar ik durf niet hoor hih iEn ik heb nu ook buikpijn, dus ik geloof gewoon niet op een goede afloop. Maar ja mijn andere forumvriendinnetjes zeggen ook allemaal dat menstruatie en zwangerschapsklachten zo op elkaar lijken en dan hou je toch hoop.......pff ik vind dit echt zenuwslopend hoor.....Nou ja.....ik hou je op de hoogte
vrijdag 26 september 2008 om 11:23
Hey Branwen........
ik wilde het hier ook wel neerzetten, maar het berichtje daarvoor was ook al van mij, vond het zo zielig staan hihi Lief dat je er naar raagt
Gaat ok. Volgens mij.......voel me wel rustig, maar verdrietig. Ben wel gewoon gaan werken en dat gaat redelijk.
Gister was ik zo op van de zenuwen, ben blij dat ik daar vanaf ben. Maar goed, circus begint gewoon overnieuw. Voor man is het ook zwaar. Hij ziet het nu echt als een kans minder. En dat is ook zo. Maar goed....we redden het wel saampjes. We zijn elastisch, dus kop d'r veur en we gaan weer door. Maar dit weekend zijn we zielig
Hoe is het bij jou?
x
ik wilde het hier ook wel neerzetten, maar het berichtje daarvoor was ook al van mij, vond het zo zielig staan hihi Lief dat je er naar raagt
Gaat ok. Volgens mij.......voel me wel rustig, maar verdrietig. Ben wel gewoon gaan werken en dat gaat redelijk.
Gister was ik zo op van de zenuwen, ben blij dat ik daar vanaf ben. Maar goed, circus begint gewoon overnieuw. Voor man is het ook zwaar. Hij ziet het nu echt als een kans minder. En dat is ook zo. Maar goed....we redden het wel saampjes. We zijn elastisch, dus kop d'r veur en we gaan weer door. Maar dit weekend zijn we zielig
Hoe is het bij jou?
x
vrijdag 26 september 2008 om 12:31
Tuurlijk, jullie moeten ook de tijd nemen om het te verwerken, dus gewoon even lekker met z'n tweetjes zielig zijn En hoop houden voor de volgende keer; er komen gelukkig nog meer kansen. Maar kan me voorstellen dat je man het gevoel heeft een kans te hebben verloren en zich hier niet prettig bij voelt.
Met mij gaat het goed; ik heb alles even lekker van me af kunnen zetten. Volgende week vrijdag hebben we de afspraak bij de gyneacoloog, dus ben erg benieuwd wat die gaat zeggen en wat de volgende stap zal zijn. Vooralsnog heb ik een soort gevoel met een schone lei te zijn begonnen, dus dat is wel fijn.
Met mij gaat het goed; ik heb alles even lekker van me af kunnen zetten. Volgende week vrijdag hebben we de afspraak bij de gyneacoloog, dus ben erg benieuwd wat die gaat zeggen en wat de volgende stap zal zijn. Vooralsnog heb ik een soort gevoel met een schone lei te zijn begonnen, dus dat is wel fijn.
