Kinderen
alle pijlers
zo boos en niks weten te zeggen
maandag 3 november 2008 om 11:35
ik ben ontzettend boos! eerst op een ander en daarna op mijzelf, en t ergste is dat als het weer gebeurd ik nog steeds jiks weet te zeggen!
het zit zo; mijn zoon was zeer vervelend aan het doen in een winkel, op zich niks ergs hij is 2 en dan hoort dat er bij he. ik zet hem even op de grond ('strafhoekjes' heb je overal) en mijn man staat twee meter verder op hem in de gaten te houden terwijl ik verder wil winkelen. komt er een dame van die winkel naar hem toe, die tilt hem op en vraagt waar is je moeder? ik zeg; ik ben hier. die vrouw negeert mij verder totaal en zegt; oh gossie heb je straf? zeg ik ja, hij heeft straf ja. wederom negeert ze mij en ze loopt zo met hem weg; zegt ach gos ga je dan met mij mee? zwaai maar naar papa, daaaag!!
na een keer zwaaien vond zoon het toch niet zo leuk meer en ging huilen dat hij naar papa wilde, zegt ze; oh??? zullen we dan vragen of je geen straf meer hebt?
de pest is dus dat zowel man als ik beide met een bek vol tanden stonden, en dus beide niks gezegd hebben, maar ik was zo kwaad (op dat moment op haar) en later zo verschrikelijk kwaad op mijzelf!
ten eerste was de rest van de winkeltijd mijn kind helemaal niet meer te genieten (want als je hard brult komt er vast wel oiemand leuk doen) ten tweede had ze bij wijze van spreke zo kunnen weglopen met mijn kind...
ik ben echt z mijn hoofd er op aan het breken wat ik zeggen kan/kon!
ik wil totaal geen heisa maken, zeker mijn man is heel gevoelig voor andere mensen hun eventuele mening, en ik heb borderline waarbij ik nog niet geleerd hem mijn buien te doseren, waardoor ik als mijn man er bij is ook niet veel durf (als ik wat zeg en het gaat fout escaleert een situatie snel, niet wenselijk met je kinderen erbij, maar buiten dat zit ik daarna met ruzie thuis dat ik man voor schut gezet heb)
ik ga een assertiviteitscursus aanvragen, maar dat is niet binnen een daggeregeld en/of aangeleerd. ik zit op dit moment ook echt even niet te wachten op 'lullig' comentaar, ik voel mij echt heel rot hier onder! ik wil zo graag tips hebben wat ik kan zeggen waarmee ik duidelijk maak dat dit zeer ongewenst is/was, en waarmee ik de situatie weer onder controlle krijg (= dus mijn kind terug krijgen, en liever zelfs voorkomen dat als ik mijn kind terecht wijs een ander denkt er tegen aan te kunnen bemoeien, wat dus echt heel vaak gebeurd!)
het zit zo; mijn zoon was zeer vervelend aan het doen in een winkel, op zich niks ergs hij is 2 en dan hoort dat er bij he. ik zet hem even op de grond ('strafhoekjes' heb je overal) en mijn man staat twee meter verder op hem in de gaten te houden terwijl ik verder wil winkelen. komt er een dame van die winkel naar hem toe, die tilt hem op en vraagt waar is je moeder? ik zeg; ik ben hier. die vrouw negeert mij verder totaal en zegt; oh gossie heb je straf? zeg ik ja, hij heeft straf ja. wederom negeert ze mij en ze loopt zo met hem weg; zegt ach gos ga je dan met mij mee? zwaai maar naar papa, daaaag!!
na een keer zwaaien vond zoon het toch niet zo leuk meer en ging huilen dat hij naar papa wilde, zegt ze; oh??? zullen we dan vragen of je geen straf meer hebt?
de pest is dus dat zowel man als ik beide met een bek vol tanden stonden, en dus beide niks gezegd hebben, maar ik was zo kwaad (op dat moment op haar) en later zo verschrikelijk kwaad op mijzelf!
ten eerste was de rest van de winkeltijd mijn kind helemaal niet meer te genieten (want als je hard brult komt er vast wel oiemand leuk doen) ten tweede had ze bij wijze van spreke zo kunnen weglopen met mijn kind...
ik ben echt z mijn hoofd er op aan het breken wat ik zeggen kan/kon!
ik wil totaal geen heisa maken, zeker mijn man is heel gevoelig voor andere mensen hun eventuele mening, en ik heb borderline waarbij ik nog niet geleerd hem mijn buien te doseren, waardoor ik als mijn man er bij is ook niet veel durf (als ik wat zeg en het gaat fout escaleert een situatie snel, niet wenselijk met je kinderen erbij, maar buiten dat zit ik daarna met ruzie thuis dat ik man voor schut gezet heb)
ik ga een assertiviteitscursus aanvragen, maar dat is niet binnen een daggeregeld en/of aangeleerd. ik zit op dit moment ook echt even niet te wachten op 'lullig' comentaar, ik voel mij echt heel rot hier onder! ik wil zo graag tips hebben wat ik kan zeggen waarmee ik duidelijk maak dat dit zeer ongewenst is/was, en waarmee ik de situatie weer onder controlle krijg (= dus mijn kind terug krijgen, en liever zelfs voorkomen dat als ik mijn kind terecht wijs een ander denkt er tegen aan te kunnen bemoeien, wat dus echt heel vaak gebeurd!)
maandag 3 november 2008 om 13:28
Je zegt dat wanneer je echt boos wordt je je zelfbeheersing snel verliest.
Probeer anders eerst tot 10 te tellen en spreek dan de betreffende persoon in de supermarkt er op aan. Met boos worden bereik je echter niets. Tenminste dat is mij altijd geleerd door mijn ouders. Als ik als klein kind al boos werd zeiden mijn ouders altijd, dat kun je ook normaal zeggen. Je hoeft niet als een gekke tekeer tegaan.
En waarom zou je bang zijn voor de tegenreactie van een ander. Dat jij je niet bemoeit met een kind van een ander dat vind ik alleen maar knap van je. Dus dan kun je ook denken, ik bemoei me niet met een kind van een ander, dus een ander hoeft zich ook niet met mijn kind te bemoeien. Heel simpel. En als je dat op een normale manier duidelijk maakt, wordt dat van de andere kant ook beter begrepen dat wanneer je boos wordt.
Als iemand anders zijn stem behoorlijk verheft naar mij dan zeg ik: “kun je dat niet normaal tegen mij zeggen, je hoeft niet zo tegen mij te reageren, daar ben ik niet van gediend”
Ik praat immers ook niet zo tegen een ander.
Ik zou mijn kind ook niet zo in een andere hoek/ pad zetten in de supermarkt. Mijn moeder liet me vroeger nooit alleen in het openbaar. Zou het ook vreselijk vinden, en alleen/ bang.
Een jong kind wil zijn moeder ook niet uit het oog verliezen.
Dat je ruzie hebt met je man over het gebeuren komt omdat je voor je gevoel de situatie niet onder controle had.
Je moet dit niet op hem afreageren. Het enige wat je tegen hem kunt zeggen is of hij de volgende keer wat beter je kind(eren) in de gaten wilt houden.
Maar er niet teveel heisa van, daar heb je alleen maar jezelf mee, ga vrolijk boodschappen doen, betrek de kinderen erbij, en maak er een mooie dag van!
Probeer anders eerst tot 10 te tellen en spreek dan de betreffende persoon in de supermarkt er op aan. Met boos worden bereik je echter niets. Tenminste dat is mij altijd geleerd door mijn ouders. Als ik als klein kind al boos werd zeiden mijn ouders altijd, dat kun je ook normaal zeggen. Je hoeft niet als een gekke tekeer tegaan.
En waarom zou je bang zijn voor de tegenreactie van een ander. Dat jij je niet bemoeit met een kind van een ander dat vind ik alleen maar knap van je. Dus dan kun je ook denken, ik bemoei me niet met een kind van een ander, dus een ander hoeft zich ook niet met mijn kind te bemoeien. Heel simpel. En als je dat op een normale manier duidelijk maakt, wordt dat van de andere kant ook beter begrepen dat wanneer je boos wordt.
Als iemand anders zijn stem behoorlijk verheft naar mij dan zeg ik: “kun je dat niet normaal tegen mij zeggen, je hoeft niet zo tegen mij te reageren, daar ben ik niet van gediend”
Ik praat immers ook niet zo tegen een ander.
Ik zou mijn kind ook niet zo in een andere hoek/ pad zetten in de supermarkt. Mijn moeder liet me vroeger nooit alleen in het openbaar. Zou het ook vreselijk vinden, en alleen/ bang.
Een jong kind wil zijn moeder ook niet uit het oog verliezen.
Dat je ruzie hebt met je man over het gebeuren komt omdat je voor je gevoel de situatie niet onder controle had.
Je moet dit niet op hem afreageren. Het enige wat je tegen hem kunt zeggen is of hij de volgende keer wat beter je kind(eren) in de gaten wilt houden.
Maar er niet teveel heisa van, daar heb je alleen maar jezelf mee, ga vrolijk boodschappen doen, betrek de kinderen erbij, en maak er een mooie dag van!
maandag 3 november 2008 om 13:37
quote:eleonora schreef op 03 november 2008 @ 12:47:
Giga, huur de DVD van John Cleese eens. Die heeft een assertiviteitsfilm gemaakt. Heel beeldend uitgelegd hoe dat in z'n werk gaat, dat assertief zijn en vooral het contrast tussen hoe je je voelt en wat er daadwerkelijk gaat gebeuren als je je mond opendoet is fantastisch in beeld gebracht. Kijk samen met je man, die heeft er vast ook veel aan. Ik heb er in ieder geval veel aan gehad.
ik ben zoeken alleen is het onderdeel van een cursus al dan niet online te volgen, heeft alleen de dvd kijken dan nut? (en ligt dat in een videotheek?)
ik ga in ieder geval wel een cursus aanvragen, maar dat had ik al gezegd
Giga, huur de DVD van John Cleese eens. Die heeft een assertiviteitsfilm gemaakt. Heel beeldend uitgelegd hoe dat in z'n werk gaat, dat assertief zijn en vooral het contrast tussen hoe je je voelt en wat er daadwerkelijk gaat gebeuren als je je mond opendoet is fantastisch in beeld gebracht. Kijk samen met je man, die heeft er vast ook veel aan. Ik heb er in ieder geval veel aan gehad.
ik ben zoeken alleen is het onderdeel van een cursus al dan niet online te volgen, heeft alleen de dvd kijken dan nut? (en ligt dat in een videotheek?)
ik ga in ieder geval wel een cursus aanvragen, maar dat had ik al gezegd
maandag 3 november 2008 om 13:44
maandag 3 november 2008 om 13:46
quote:palientje schreef op 03 november 2008 @ 13:28:
Je zegt dat wanneer je echt boos wordt je je zelfbeheersing snel verliest.
Probeer anders eerst tot 10 te tellen en spreek dan de betreffende persoon in de supermarkt er op aan. Met boos worden bereik je echter niets. Tenminste dat is mij altijd geleerd door mijn ouders. Als ik als klein kind al boos werd zeiden mijn ouders altijd, dat kun je ook normaal zeggen. Je hoeft niet als een gekke tekeer tegaan.
En waarom zou je bang zijn voor de tegenreactie van een ander. Dat jij je niet bemoeit met een kind van een ander dat vind ik alleen maar knap van je. Dus dan kun je ook denken, ik bemoei me niet met een kind van een ander, dus een ander hoeft zich ook niet met mijn kind te bemoeien. Heel simpel. En als je dat op een normale manier duidelijk maakt, wordt dat van de andere kant ook beter begrepen dat wanneer je boos wordt.
Als iemand anders zijn stem behoorlijk verheft naar mij dan zeg ik: “kun je dat niet normaal tegen mij zeggen, je hoeft niet zo tegen mij te reageren, daar ben ik niet van gediend”
Ik praat immers ook niet zo tegen een ander.
Ik zou mijn kind ook niet zo in een andere hoek/ pad zetten in de supermarkt. Mijn moeder liet me vroeger nooit alleen in het openbaar. Zou het ook vreselijk vinden, en alleen/ bang.
Een jong kind wil zijn moeder ook niet uit het oog verliezen.
Dat je ruzie hebt met je man over het gebeuren komt omdat je voor je gevoel de situatie niet onder controle had.
Je moet dit niet op hem afreageren. Het enige wat je tegen hem kunt zeggen is of hij de volgende keer wat beter je kind(eren) in de gaten wilt houden.
Maar er niet teveel heisa van, daar heb je alleen maar jezelf mee, ga vrolijk boodschappen doen, betrek de kinderen erbij, en maak er een mooie dag van!Jij bent niet zo van het steun (als in een troostend woord enzo, steuntje in de rug) bieden, is het wel?
Je zegt dat wanneer je echt boos wordt je je zelfbeheersing snel verliest.
Probeer anders eerst tot 10 te tellen en spreek dan de betreffende persoon in de supermarkt er op aan. Met boos worden bereik je echter niets. Tenminste dat is mij altijd geleerd door mijn ouders. Als ik als klein kind al boos werd zeiden mijn ouders altijd, dat kun je ook normaal zeggen. Je hoeft niet als een gekke tekeer tegaan.
En waarom zou je bang zijn voor de tegenreactie van een ander. Dat jij je niet bemoeit met een kind van een ander dat vind ik alleen maar knap van je. Dus dan kun je ook denken, ik bemoei me niet met een kind van een ander, dus een ander hoeft zich ook niet met mijn kind te bemoeien. Heel simpel. En als je dat op een normale manier duidelijk maakt, wordt dat van de andere kant ook beter begrepen dat wanneer je boos wordt.
Als iemand anders zijn stem behoorlijk verheft naar mij dan zeg ik: “kun je dat niet normaal tegen mij zeggen, je hoeft niet zo tegen mij te reageren, daar ben ik niet van gediend”
Ik praat immers ook niet zo tegen een ander.
Ik zou mijn kind ook niet zo in een andere hoek/ pad zetten in de supermarkt. Mijn moeder liet me vroeger nooit alleen in het openbaar. Zou het ook vreselijk vinden, en alleen/ bang.
Een jong kind wil zijn moeder ook niet uit het oog verliezen.
Dat je ruzie hebt met je man over het gebeuren komt omdat je voor je gevoel de situatie niet onder controle had.
Je moet dit niet op hem afreageren. Het enige wat je tegen hem kunt zeggen is of hij de volgende keer wat beter je kind(eren) in de gaten wilt houden.
Maar er niet teveel heisa van, daar heb je alleen maar jezelf mee, ga vrolijk boodschappen doen, betrek de kinderen erbij, en maak er een mooie dag van!Jij bent niet zo van het steun (als in een troostend woord enzo, steuntje in de rug) bieden, is het wel?
maandag 3 november 2008 om 13:51
maandag 3 november 2008 om 14:08
quote:zusenzo schreef op 03 november 2008 @ 13:51:
Giga je gaat door dit voorval toch zeker geen cursus beginnen?
Denk je dat die vrouw uberhaupt weet wat ze bij jou teweeg heeft gebracht.
Laat gaan, zonde van je energie.
Zo een cursus is btw altijd goed hoor maar niet van 1 incident laten afhangen.
nee hoor, dit is gewoon een enorme druppel! ik sta geregeld met mijn mond vol tanden of knik ja als ik nee wil zeggen...
en omdat ik borderline heb dus die ik niet geheel onder controle heb kan het zomaar gebeuren dat als ik iemand wel vertrouw (of een wild vreemde die per ongeluk een verkeerde snaar raakt) de volle wind van vore krijgt die alle redelijkheid voorbij schiet.
die cursus is dus puur omdat het ronduit tijd is om te leren zeggen wat je denkt of echt wilt, mag de peut helpen met de rest
en nogmaals, kind is nooit! alleen.
Giga je gaat door dit voorval toch zeker geen cursus beginnen?
Denk je dat die vrouw uberhaupt weet wat ze bij jou teweeg heeft gebracht.
Laat gaan, zonde van je energie.
Zo een cursus is btw altijd goed hoor maar niet van 1 incident laten afhangen.
nee hoor, dit is gewoon een enorme druppel! ik sta geregeld met mijn mond vol tanden of knik ja als ik nee wil zeggen...
en omdat ik borderline heb dus die ik niet geheel onder controle heb kan het zomaar gebeuren dat als ik iemand wel vertrouw (of een wild vreemde die per ongeluk een verkeerde snaar raakt) de volle wind van vore krijgt die alle redelijkheid voorbij schiet.
die cursus is dus puur omdat het ronduit tijd is om te leren zeggen wat je denkt of echt wilt, mag de peut helpen met de rest
en nogmaals, kind is nooit! alleen.
maandag 3 november 2008 om 14:18
maandag 3 november 2008 om 14:33
zusenzo en pixymama; ik weet t! en toen ik dit topic opende dacht ik echt van; hoe kon ik dit nu zo laten gebeuren?!
nu ik merk dat er meer mensen zijn die daar wel perplex bij hadden gestaan helpt dat ook wel relativeren ik ga oefenen op zeggen dat ze van mijn kinderen af moeten blijven zonder als een kenau uit de hoek te komen (of heel oenig te lijken) en proberen het los te laten! (als in niet elk wat er zou kunnen gebeuren rampscenario uit denken)
blijf ik wel nieuwsgierig naar de dvd van elenora!
nu ik merk dat er meer mensen zijn die daar wel perplex bij hadden gestaan helpt dat ook wel relativeren ik ga oefenen op zeggen dat ze van mijn kinderen af moeten blijven zonder als een kenau uit de hoek te komen (of heel oenig te lijken
) en proberen het los te laten! (als in niet elk wat er zou kunnen gebeuren rampscenario uit denken)blijf ik wel nieuwsgierig naar de dvd van elenora!
