Kinderen
alle pijlers
zo boos en niks weten te zeggen
maandag 3 november 2008 om 11:35
ik ben ontzettend boos! eerst op een ander en daarna op mijzelf, en t ergste is dat als het weer gebeurd ik nog steeds jiks weet te zeggen!
het zit zo; mijn zoon was zeer vervelend aan het doen in een winkel, op zich niks ergs hij is 2 en dan hoort dat er bij he. ik zet hem even op de grond ('strafhoekjes' heb je overal) en mijn man staat twee meter verder op hem in de gaten te houden terwijl ik verder wil winkelen. komt er een dame van die winkel naar hem toe, die tilt hem op en vraagt waar is je moeder? ik zeg; ik ben hier. die vrouw negeert mij verder totaal en zegt; oh gossie heb je straf? zeg ik ja, hij heeft straf ja. wederom negeert ze mij en ze loopt zo met hem weg; zegt ach gos ga je dan met mij mee? zwaai maar naar papa, daaaag!!
na een keer zwaaien vond zoon het toch niet zo leuk meer en ging huilen dat hij naar papa wilde, zegt ze; oh??? zullen we dan vragen of je geen straf meer hebt?
de pest is dus dat zowel man als ik beide met een bek vol tanden stonden, en dus beide niks gezegd hebben, maar ik was zo kwaad (op dat moment op haar) en later zo verschrikelijk kwaad op mijzelf!
ten eerste was de rest van de winkeltijd mijn kind helemaal niet meer te genieten (want als je hard brult komt er vast wel oiemand leuk doen) ten tweede had ze bij wijze van spreke zo kunnen weglopen met mijn kind...
ik ben echt z mijn hoofd er op aan het breken wat ik zeggen kan/kon!
ik wil totaal geen heisa maken, zeker mijn man is heel gevoelig voor andere mensen hun eventuele mening, en ik heb borderline waarbij ik nog niet geleerd hem mijn buien te doseren, waardoor ik als mijn man er bij is ook niet veel durf (als ik wat zeg en het gaat fout escaleert een situatie snel, niet wenselijk met je kinderen erbij, maar buiten dat zit ik daarna met ruzie thuis dat ik man voor schut gezet heb)
ik ga een assertiviteitscursus aanvragen, maar dat is niet binnen een daggeregeld en/of aangeleerd. ik zit op dit moment ook echt even niet te wachten op 'lullig' comentaar, ik voel mij echt heel rot hier onder! ik wil zo graag tips hebben wat ik kan zeggen waarmee ik duidelijk maak dat dit zeer ongewenst is/was, en waarmee ik de situatie weer onder controlle krijg (= dus mijn kind terug krijgen, en liever zelfs voorkomen dat als ik mijn kind terecht wijs een ander denkt er tegen aan te kunnen bemoeien, wat dus echt heel vaak gebeurd!)
het zit zo; mijn zoon was zeer vervelend aan het doen in een winkel, op zich niks ergs hij is 2 en dan hoort dat er bij he. ik zet hem even op de grond ('strafhoekjes' heb je overal) en mijn man staat twee meter verder op hem in de gaten te houden terwijl ik verder wil winkelen. komt er een dame van die winkel naar hem toe, die tilt hem op en vraagt waar is je moeder? ik zeg; ik ben hier. die vrouw negeert mij verder totaal en zegt; oh gossie heb je straf? zeg ik ja, hij heeft straf ja. wederom negeert ze mij en ze loopt zo met hem weg; zegt ach gos ga je dan met mij mee? zwaai maar naar papa, daaaag!!
na een keer zwaaien vond zoon het toch niet zo leuk meer en ging huilen dat hij naar papa wilde, zegt ze; oh??? zullen we dan vragen of je geen straf meer hebt?
de pest is dus dat zowel man als ik beide met een bek vol tanden stonden, en dus beide niks gezegd hebben, maar ik was zo kwaad (op dat moment op haar) en later zo verschrikelijk kwaad op mijzelf!
ten eerste was de rest van de winkeltijd mijn kind helemaal niet meer te genieten (want als je hard brult komt er vast wel oiemand leuk doen) ten tweede had ze bij wijze van spreke zo kunnen weglopen met mijn kind...
ik ben echt z mijn hoofd er op aan het breken wat ik zeggen kan/kon!
ik wil totaal geen heisa maken, zeker mijn man is heel gevoelig voor andere mensen hun eventuele mening, en ik heb borderline waarbij ik nog niet geleerd hem mijn buien te doseren, waardoor ik als mijn man er bij is ook niet veel durf (als ik wat zeg en het gaat fout escaleert een situatie snel, niet wenselijk met je kinderen erbij, maar buiten dat zit ik daarna met ruzie thuis dat ik man voor schut gezet heb)
ik ga een assertiviteitscursus aanvragen, maar dat is niet binnen een daggeregeld en/of aangeleerd. ik zit op dit moment ook echt even niet te wachten op 'lullig' comentaar, ik voel mij echt heel rot hier onder! ik wil zo graag tips hebben wat ik kan zeggen waarmee ik duidelijk maak dat dit zeer ongewenst is/was, en waarmee ik de situatie weer onder controlle krijg (= dus mijn kind terug krijgen, en liever zelfs voorkomen dat als ik mijn kind terecht wijs een ander denkt er tegen aan te kunnen bemoeien, wat dus echt heel vaak gebeurd!)
maandag 3 november 2008 om 11:39
Wat een raar mens zeg.
Oefen thuis al wat zinnen die je evt. zou kunnen zeggen in zo'n situatie. Zeg bijv: u bedoelt het waarschijnlijk goed, maar ik stel het niet op prijs dat u zich met mijn kind bemoeit. Mocht iemand dan iets terugzeggen of er over doorgaan, zeg dan rustig: ik ga hier niet over in discussie. Zeg dit rustig en op vriendelijke toon.
Oefen thuis al wat zinnen die je evt. zou kunnen zeggen in zo'n situatie. Zeg bijv: u bedoelt het waarschijnlijk goed, maar ik stel het niet op prijs dat u zich met mijn kind bemoeit. Mocht iemand dan iets terugzeggen of er over doorgaan, zeg dan rustig: ik ga hier niet over in discussie. Zeg dit rustig en op vriendelijke toon.
Cum non tum age
maandag 3 november 2008 om 11:43
maandag 3 november 2008 om 11:47
Of..blijf met je tengels van mijn kind af! En dan ook nog jouw capaciteiten als opvoedende moeder in twijfel trekken! Kan me goed voorstellen dat je er flink pissig van was. Maar goed, hier heb je niets aan.. Ik denk niet dat het nog zin heeft terug te gaan naar de winkel, maar zoals noa zegt, een aantal zinnen in je hoofd houden die je in zo´n situatie kunt gebruiken. Dingen als ´Ik ben hier niet van gediend´, ´Dit kan ik prima zelf aan/doen/beoordelen/afhandelen, etc´, ´Ik heb graag dat u zich hier buiten houdt´, etc kun je vaak genoeg toepassen.
maandag 3 november 2008 om 11:48
(bijna) iedereen zou in dezelfde situatie met een bek vol tanden hebben gestaan!!! hoe haalt ze het in haar hoofd met jouw kind te leuren??? je hebt wel vaker van dit soort situaties dat je te 'verbaasd' geshockeerd oid bent om te reageren....Menselijk is het...en zeker niet jouw fout als we van die rare vrouw...
maandag 3 november 2008 om 11:49
met als toevoeging dat ik wel heel voorzichtig zou zijn met je kind straffen in openbaar...daar komt wel vaker reactie op van buitenstaanders....
deze vrouw wilde 'alleen maar' je kindje troosten...een malloot zou idd je kind mee kunnen nemen en weet ik wat niet doen....ik zou er zelf dus wel heel erg voorzichtig mee zijn...
deze vrouw wilde 'alleen maar' je kindje troosten...een malloot zou idd je kind mee kunnen nemen en weet ik wat niet doen....ik zou er zelf dus wel heel erg voorzichtig mee zijn...
maandag 3 november 2008 om 11:54
Ik heb geleerd dat assertief niet agressief is maar juist heel rustig heel duidelijk iets zeggen.
"mevrouw wilt u mijn kind loslaten en verder zich er niet mee bemoeien?"
Ik vind het zelf ook vaak genoeg heel moeilijk. En nu ik zwanger ben neig ik door de hormonen helaas vaker naar de harde verbale kant ipv de rustige verbale kant. Maar het enige dat ik je kan aanraadden is diep ademhalen op zo'n moment en thuis, gewoon op rustige momenten, zinnetjes oefenen die je zou kunnen gebruiken. Succes!!
"mevrouw wilt u mijn kind loslaten en verder zich er niet mee bemoeien?"
Ik vind het zelf ook vaak genoeg heel moeilijk. En nu ik zwanger ben neig ik door de hormonen helaas vaker naar de harde verbale kant ipv de rustige verbale kant. Maar het enige dat ik je kan aanraadden is diep ademhalen op zo'n moment en thuis, gewoon op rustige momenten, zinnetjes oefenen die je zou kunnen gebruiken. Succes!!
maandag 3 november 2008 om 11:54
Maar je moet toch als moeder zeker zelf kunnen bepalen waar en wanneer je je kind straft??
Als je je kind alleen maar binnenshuis 'mag' straffen, heb je buitenshuis een ongenietbaar kind, want dat voelt zich dan vrij om te doen en laten wat-ie wil.
En dat alleen maar om reacties van andere mensen te voorkomen? Nee toch zeker!!!
Enne, ik ben erg assertief en zou ook met m'n mond vol tanden gestaan hebben! Waar haalt die vrouw het lef vandaan!
Als je je kind alleen maar binnenshuis 'mag' straffen, heb je buitenshuis een ongenietbaar kind, want dat voelt zich dan vrij om te doen en laten wat-ie wil.
En dat alleen maar om reacties van andere mensen te voorkomen? Nee toch zeker!!!
Enne, ik ben erg assertief en zou ook met m'n mond vol tanden gestaan hebben! Waar haalt die vrouw het lef vandaan!
maandag 3 november 2008 om 11:55
Het wijf is gek! Maf joh!
Ik had laatst dat ik een kleine huilende peuter onderaan een roltrap aantrof. Toen boog ik mij wel even over hem heen, totdat ik de vader bovenaan zag gebaren. Okee, dan trek ik mij terug. Maar normaliter zou ik me al niet eens (zo snel) ermee bemoeid hebben, ware het niet dat ik even attent was vanwege de roltrap en dat het ook wel druk was.
Waar bemoeit ze zich mee?! Wat DejaVu zegt, tegen die mevrouw zeggen dat ze zich er niet mee heeft te bemoeien.
Ik had laatst dat ik een kleine huilende peuter onderaan een roltrap aantrof. Toen boog ik mij wel even over hem heen, totdat ik de vader bovenaan zag gebaren. Okee, dan trek ik mij terug. Maar normaliter zou ik me al niet eens (zo snel) ermee bemoeid hebben, ware het niet dat ik even attent was vanwege de roltrap en dat het ook wel druk was.
Waar bemoeit ze zich mee?! Wat DejaVu zegt, tegen die mevrouw zeggen dat ze zich er niet mee heeft te bemoeien.
maandag 3 november 2008 om 12:16
Ik moest wel even lachen hoor. Wat een situatie
Maar nou even serieus. In een geval als dit zou uitflippen een redelijk normale reactie zijn geweest hoor. Je zomaar met andermans kind bemoeien kan natuurlijk niet (tenzij een kind geslagen wordt). Deze dame ging in dit geval gewoon veel te ver. En inderdaad, zo leert een kind dat als je maar hard genoeg brult, het vanzelf weer goed komt. De volgende keren zit jij met een jengelend kind en daar komt dan van andere mensen weer commentaar op.
Kinderen moeten dingen leren. Mijn dochter is geen peuter meer maar anders had zij dat heel goed kunnen zijn, daar onder aan die roltrap. Ik heb haar ook wel eens laten zitten omdat de dame alleen maar naar boven wilde als we met de lift zouden gaan. Tja, dan niet.
En geloof me, als daar commentaar op gekomen was dan was ik absoluut niet aardig geweest.
Troost je met het feit dat je het op de eerste plaats in de ogen van anderen toch nooit goed genoeg doet, en dat je de meeste mensen nooit meer ziet.
Maar nou even serieus. In een geval als dit zou uitflippen een redelijk normale reactie zijn geweest hoor. Je zomaar met andermans kind bemoeien kan natuurlijk niet (tenzij een kind geslagen wordt). Deze dame ging in dit geval gewoon veel te ver. En inderdaad, zo leert een kind dat als je maar hard genoeg brult, het vanzelf weer goed komt. De volgende keren zit jij met een jengelend kind en daar komt dan van andere mensen weer commentaar op.
Kinderen moeten dingen leren. Mijn dochter is geen peuter meer maar anders had zij dat heel goed kunnen zijn, daar onder aan die roltrap. Ik heb haar ook wel eens laten zitten omdat de dame alleen maar naar boven wilde als we met de lift zouden gaan. Tja, dan niet.
En geloof me, als daar commentaar op gekomen was dan was ik absoluut niet aardig geweest.
Troost je met het feit dat je het op de eerste plaats in de ogen van anderen toch nooit goed genoeg doet, en dat je de meeste mensen nooit meer ziet.
maandag 3 november 2008 om 12:16
zoals je in mijn OP kan lezen was ik behoorlijk bang dat mensen zouden denken; hoe kan je nou je kind zo laten vertrekken! gelukkig (en daar ben ik echt blij om deze bevestiging) zouden jullie ook even met de mond vol staan.
de reden dat ik hier tips vraag over wat te zeggen is dat wanneer ik echt boos word (wanneer ik dus vraag of ze er niet mee willen bemoeien/van mijn kind willen afblijven en ze reageren nogal eh... aso) ik mijn zelfbeheersing erg snel verlies en we dus knap voor lul staan omdat ik mijn snuffert 10x te groot open trek. uit angst voor escalatie houd ik dus mijn kaken stijf, maar ook gewoon omdat ik ven echt niks wist te zeggen (alles klonk heel lullig en heel passief op dat moment in mijn hoofd)
ik ga zeker niet wachten tot we thuis zijn met 'straffen' hijis heel erg van de uit probeer en wanneer ik moet wachten tot we thuis zijn heb ik een serieus probleem op straat!
juist vanwege de uitprobeer zet ik hem dus redelijk vaak buiten de deur in een hoek, dat werkt gewoon heel goed bij hem, en we maken ook zeker enorme vooruit gang, ware het niet dat ik dus bijna altijd iemand heb die zich er tegen aan bemoeit! (ik straal denk wel uit dat er met mij te sollen is ofzo
)
in de supermarkt hier heb ik nu wel de truc zoon (of soms dochter) op te pakken en gewoon een pad/hoek/deur verder te zetten, niet echt beleefd maar wel duidelijk.
alleen dat zij zo weg liep....
de reden dat ik hier tips vraag over wat te zeggen is dat wanneer ik echt boos word (wanneer ik dus vraag of ze er niet mee willen bemoeien/van mijn kind willen afblijven en ze reageren nogal eh... aso) ik mijn zelfbeheersing erg snel verlies en we dus knap voor lul staan omdat ik mijn snuffert 10x te groot open trek. uit angst voor escalatie houd ik dus mijn kaken stijf, maar ook gewoon omdat ik ven echt niks wist te zeggen (alles klonk heel lullig en heel passief op dat moment in mijn hoofd)
ik ga zeker niet wachten tot we thuis zijn met 'straffen' hijis heel erg van de uit probeer en wanneer ik moet wachten tot we thuis zijn heb ik een serieus probleem op straat!
juist vanwege de uitprobeer zet ik hem dus redelijk vaak buiten de deur in een hoek, dat werkt gewoon heel goed bij hem, en we maken ook zeker enorme vooruit gang, ware het niet dat ik dus bijna altijd iemand heb die zich er tegen aan bemoeit! (ik straal denk wel uit dat er met mij te sollen is ofzo
)in de supermarkt hier heb ik nu wel de truc zoon (of soms dochter) op te pakken en gewoon een pad/hoek/deur verder te zetten, niet echt beleefd maar wel duidelijk.
alleen dat zij zo weg liep....
maandag 3 november 2008 om 12:20
Giga, oefen jezelf in goed rechtop staan, dan straal je meer zelfvertrouwen uit.
Dan, als je je kind ergens in een hoek zet, blijf in de buurt en laat aan anderen duidelijk merken dat je hem wel degelijk in de gaten houdt.
Dat die vrouw je kind oppakt en zo meeneemt is echt te gek voor woorden. Een simpel HÉ achterna roepen was waarschijnlijk voldoende geweest, met als toevoeging dat je haar had kunnen beschuldigen van kidnapping. Dan laat ze het de volgende keer wel uit haar hoofd.
Dan, als je je kind ergens in een hoek zet, blijf in de buurt en laat aan anderen duidelijk merken dat je hem wel degelijk in de gaten houdt.
Dat die vrouw je kind oppakt en zo meeneemt is echt te gek voor woorden. Een simpel HÉ achterna roepen was waarschijnlijk voldoende geweest, met als toevoeging dat je haar had kunnen beschuldigen van kidnapping. Dan laat ze het de volgende keer wel uit haar hoofd.
maandag 3 november 2008 om 12:24
Ach, het is goed afgelopen en het is niet geëscaleerd of zo. Je kunt ook je schouders ophalen, naderhand nog even lachen over dit soort idiote medemensen en overgaan tot de orde van de dag.
Mijn 'levensvisie' is dat je sommige voorvallen niet groter moet maken dan ze zijn. Je naderhand druk maken heeft geen zin. Uiteindelijk is er niets ernstigs gebeurt en je kunt de situatie niet nog een keer overdoen. Je kunt je woede beter bewaren voor als er eens een keer iets écht ernstigs aan de hand is.
Mijn 'levensvisie' is dat je sommige voorvallen niet groter moet maken dan ze zijn. Je naderhand druk maken heeft geen zin. Uiteindelijk is er niets ernstigs gebeurt en je kunt de situatie niet nog een keer overdoen. Je kunt je woede beter bewaren voor als er eens een keer iets écht ernstigs aan de hand is.
maandag 3 november 2008 om 12:26
Ik snap dat je even te overdonderd was om te reageren. Dat mens is gewoon gek!
Ik denk dat je, mocht het nog een keer gebeuren , het best gewoon naar de persoon in kwestie kan toelopen en je kind terugpakken. Dan houdt het meteen op en hoef je verder ook niks uit te leggen of boos te worden.
Ik denk dat je, mocht het nog een keer gebeuren , het best gewoon naar de persoon in kwestie kan toelopen en je kind terugpakken. Dan houdt het meteen op en hoef je verder ook niks uit te leggen of boos te worden.
Ga in therapie!
maandag 3 november 2008 om 12:31
Sommige mensen Giga, gaan van nature gewoon de grenzen van het onbetamelijke over, meestal omdat niemand ze een strobreed in de weg legt. Het spreekwoord zegt 'de brutalen hebben de halve wereld' en verdomd, soms lijkt dat er inderdaad op!
Wat die mevrouw deed was buiten alle proporties. Niet te geloven en niet te begrijpen. Als ze zich al oprecht afvroeg of je kind z'n moeder kwijt was, dan was dat opgehelderd toen jij je meldde. Dus verbaas je niet over je eigen woede.
Nu heb je er niks meer aan om te weten wat je had moeten zeggen, het moment is voorbij. Maar wel heel goed om na te denken over je grenzen en wanneer iemand daar overheen holt, zoals in dit geval. Netjes en ferm zeggen wat je wil is denk ik de beste reactie, zoals Dejavu beschrijft.
Het ligt niet aan jou, het was een héle rare actie van die mevrouw en het gaat je vast en zeker nooit meer gebeuren.
Toen mijn dochter twee was en zo'n beroemde over-de-grond-dweilen-en-niet-voor-rede-vatbaar-hysteriebui had hebben mensen zich ook eens met mij bemoeid. Ik bleef kalm maar zei niets. Toen het me nog een keer gebeurde heb ik meteen de eerste de beste die wel even zou vertellen hoe het moest gevraagd zich niet met mijn zaken te bemoeien. Heel rustig. Huppekee, klaar was het gebemoei.
Wat die mevrouw deed was buiten alle proporties. Niet te geloven en niet te begrijpen. Als ze zich al oprecht afvroeg of je kind z'n moeder kwijt was, dan was dat opgehelderd toen jij je meldde. Dus verbaas je niet over je eigen woede.
Nu heb je er niks meer aan om te weten wat je had moeten zeggen, het moment is voorbij. Maar wel heel goed om na te denken over je grenzen en wanneer iemand daar overheen holt, zoals in dit geval. Netjes en ferm zeggen wat je wil is denk ik de beste reactie, zoals Dejavu beschrijft.
Het ligt niet aan jou, het was een héle rare actie van die mevrouw en het gaat je vast en zeker nooit meer gebeuren.
Toen mijn dochter twee was en zo'n beroemde over-de-grond-dweilen-en-niet-voor-rede-vatbaar-hysteriebui had hebben mensen zich ook eens met mij bemoeid. Ik bleef kalm maar zei niets. Toen het me nog een keer gebeurde heb ik meteen de eerste de beste die wel even zou vertellen hoe het moest gevraagd zich niet met mijn zaken te bemoeien. Heel rustig. Huppekee, klaar was het gebemoei.
maandag 3 november 2008 om 12:41
Ik moet zeggen dat ik soms wel versteld sta van ouders met hun kind(eren) in de supermarkt.
Sommige ouders pakken hun kind echt streng aan, en praten dan hard tegen hun kind, zodat ook vele omstanders dit horen. En dan kan het zijn dat er iemand denkt: “goh wat zielig voor dat kind, dat had ook wel anders gekund’’ (dat denk ik ook weleens, maar ik stap er niet op af)
Je hebt trouwens voor kleine kinderen ook dat zitje in de winkelwagen, dan heb je misschien wat meer overzicht over je kind. En je kind wat in de handen geven (geeft afleiding)
De volgende keer als zoiets weer gebeurt, zou je (tenminste dat zou ik doen) er als volgt op kunnen inhaken als iemand zich met jou kind bemoeit. Dit kun je uiteraard vriendelijk vragen:
“Mevr waar bent u mee bezig? Wilt u zo vriendelijk zijn om mijn kind met rust te laten!”
Ik zou niet antwoorden op haar vraag of je zoon straf heeft, want ook daar heeft zij niets mee te maken.
Dat had je wel heel netjes kunnen zeggen zonder dat je daarbij je man voor schut had gezet.
Na het winkelen had je je man er in de auto even op kunnen aanspreken dat hij in het vervolg iets beter op jullie zoon wil letten, zodat jij rustig boodschappen kunt doen. Taken verdelen.
Probeer je er niet al te rot onder te voelen. Je hebt nu van deze situatie geleerd toch?
Zodat je de volgende keer niet diezelfde fout weer maakt.
Het is jullie kind en niet die van een vreemde.
Sommige ouders pakken hun kind echt streng aan, en praten dan hard tegen hun kind, zodat ook vele omstanders dit horen. En dan kan het zijn dat er iemand denkt: “goh wat zielig voor dat kind, dat had ook wel anders gekund’’ (dat denk ik ook weleens, maar ik stap er niet op af)
Je hebt trouwens voor kleine kinderen ook dat zitje in de winkelwagen, dan heb je misschien wat meer overzicht over je kind. En je kind wat in de handen geven (geeft afleiding)
De volgende keer als zoiets weer gebeurt, zou je (tenminste dat zou ik doen) er als volgt op kunnen inhaken als iemand zich met jou kind bemoeit. Dit kun je uiteraard vriendelijk vragen:
“Mevr waar bent u mee bezig? Wilt u zo vriendelijk zijn om mijn kind met rust te laten!”
Ik zou niet antwoorden op haar vraag of je zoon straf heeft, want ook daar heeft zij niets mee te maken.
Dat had je wel heel netjes kunnen zeggen zonder dat je daarbij je man voor schut had gezet.
Na het winkelen had je je man er in de auto even op kunnen aanspreken dat hij in het vervolg iets beter op jullie zoon wil letten, zodat jij rustig boodschappen kunt doen. Taken verdelen.
Probeer je er niet al te rot onder te voelen. Je hebt nu van deze situatie geleerd toch?
Zodat je de volgende keer niet diezelfde fout weer maakt.
Het is jullie kind en niet die van een vreemde.
maandag 3 november 2008 om 12:43
mamalelie uiteraard blijf ik in de buurt (of in dit geval mijn man) ik ben wel zot maar niet gek
thuiszorg zei dat ik had moeten zeggen; zet nu mijn kind neer of ik bel de politie! (inderdaad met oog op kidnapping) maar dat durf ik dus echt niet
wilt u zich niet met mijn kind bemoeien, het klinkt nu wel heel netjes maar op dat moment klonk het in mijn hoofd zo passief en oenig.
ik ben ook erg bang voor de tegen reactie, ik zou namelijk nooit mij bemoeien met een kind wat duidelijk bij iemand hoort die er op let, ik kan dus ook totaal niet inschatten wat zo iemand denkt en hoe die reageert....
ik ga in ieder geval vanavond wel even voor de spiegel staan en oefenen op; wilt u van mijn kind afblijven (dat vind ik namelijk wel het aller belangrijkste!)
moet straks boodschappen doen, kan je zeggen; ik kijk er niet naar uit! :S
thuiszorg zei dat ik had moeten zeggen; zet nu mijn kind neer of ik bel de politie! (inderdaad met oog op kidnapping) maar dat durf ik dus echt niet
wilt u zich niet met mijn kind bemoeien, het klinkt nu wel heel netjes maar op dat moment klonk het in mijn hoofd zo passief en oenig.
ik ben ook erg bang voor de tegen reactie, ik zou namelijk nooit mij bemoeien met een kind wat duidelijk bij iemand hoort die er op let, ik kan dus ook totaal niet inschatten wat zo iemand denkt en hoe die reageert....
ik ga in ieder geval vanavond wel even voor de spiegel staan en oefenen op; wilt u van mijn kind afblijven (dat vind ik namelijk wel het aller belangrijkste!)
moet straks boodschappen doen, kan je zeggen; ik kijk er niet naar uit! :S
maandag 3 november 2008 om 12:47
Giga, huur de DVD van John Cleese eens. Die heeft een assertiviteitsfilm gemaakt. Heel beeldend uitgelegd hoe dat in z'n werk gaat, dat assertief zijn en vooral het contrast tussen hoe je je voelt en wat er daadwerkelijk gaat gebeuren als je je mond opendoet is fantastisch in beeld gebracht. Kijk samen met je man, die heeft er vast ook veel aan. Ik heb er in ieder geval veel aan gehad.
maandag 3 november 2008 om 13:02
maandag 3 november 2008 om 13:02
laura80; het had in zoverre gevolgen dat mijn kind daarna helemaal niet meer luisterde, in een hoek betekend namelijk; er komt iemand gezellig doen!
een winkelwagen gebruik je niet altijd (als je 1pak melk nodig hebt) en is niet overal he meestal gaat winkelen/boodschappen doen ook wel erg leuk, en als ik zoon 1x apart zet is het meestal ook klaar met het gedonder.
overigens verhef ik mijn stem wel redelijk snel (ben ik aan t afleren) en ja het wil weleens gebeuren dat ik niet echt geduld meer heb, maar dat was niet eens aan de orde hier, ik was heel kalm gebleven tegen zoon, maar wel duidelijk dat hij te ver ging.
ik heb geleerd van de situatie ja, dat ik iemand gewoon met mijn kind laat weglopen! en daar voel ik mij echt rot onder.
heb naderhand wel tegen man gezegd heel kwaad te zijn op haar, en later op mijzelf omdat ik niks wist te doen.
ik heb net het er met hem overgehad, en voila 'ruzie' (niet echt ruzie, maar we zitten niet op 1lijn!) had ik net zo goed mijn grote waffel wat dat betreft kunnen optrekken, dan was het ook gelijk klaar geweest behalve dat ik mijn kinderen weer t andere uiterste van wat niet moet/hoort leer....)
ik vraag mij ook af of dit borderline is die denkt/typte of de moeder in mij die zwaar faalde....
een winkelwagen gebruik je niet altijd (als je 1pak melk nodig hebt) en is niet overal he meestal gaat winkelen/boodschappen doen ook wel erg leuk, en als ik zoon 1x apart zet is het meestal ook klaar met het gedonder.
overigens verhef ik mijn stem wel redelijk snel (ben ik aan t afleren) en ja het wil weleens gebeuren dat ik niet echt geduld meer heb, maar dat was niet eens aan de orde hier, ik was heel kalm gebleven tegen zoon, maar wel duidelijk dat hij te ver ging.
ik heb geleerd van de situatie ja, dat ik iemand gewoon met mijn kind laat weglopen! en daar voel ik mij echt rot onder.
heb naderhand wel tegen man gezegd heel kwaad te zijn op haar, en later op mijzelf omdat ik niks wist te doen.
ik heb net het er met hem overgehad, en voila 'ruzie' (niet echt ruzie, maar we zitten niet op 1lijn!) had ik net zo goed mijn grote waffel wat dat betreft kunnen optrekken, dan was het ook gelijk klaar geweest behalve dat ik mijn kinderen weer t andere uiterste van wat niet moet/hoort leer....)
ik vraag mij ook af of dit borderline is die denkt/typte of de moeder in mij die zwaar faalde....
maandag 3 november 2008 om 13:10
Hoi Gigaluilak,
Je bent vooral bang dat jij jezelf niet weet te beheersen en doet daarom niets meer. Dat is geen goede boodschap naar je kind toe.
Probeer je emoties op zo'n moment onder controle te houden, maar zeg wel waar het op staat (rustig, maar duidelijk en ferm). En handel daar ook naar: Pak je kind terug als zij het niet direct neerzet en negeer haar verder. Ga niet met haar discussie, maak zo direct duidelijk dat jij het hier voor het zeggen hebt.
Zo leer je je kind dat er met jou niet te sollen valt, niet door hem maar ook niet door volwassenen.
Je bent vooral bang dat jij jezelf niet weet te beheersen en doet daarom niets meer. Dat is geen goede boodschap naar je kind toe.
Probeer je emoties op zo'n moment onder controle te houden, maar zeg wel waar het op staat (rustig, maar duidelijk en ferm). En handel daar ook naar: Pak je kind terug als zij het niet direct neerzet en negeer haar verder. Ga niet met haar discussie, maak zo direct duidelijk dat jij het hier voor het zeggen hebt.
Zo leer je je kind dat er met jou niet te sollen valt, niet door hem maar ook niet door volwassenen.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
maandag 3 november 2008 om 13:18
quote:gigaluilak schreef op 03 november 2008 @ 13:02:
laura80; het had in zoverre gevolgen dat mijn kind daarna helemaal niet meer luisterde, in een hoek betekend namelijk; er komt iemand gezellig doen!
een winkelwagen gebruik je niet altijd (als je 1pak melk nodig hebt) en is niet overal he meestal gaat winkelen/boodschappen doen ook wel erg leuk, en als ik zoon 1x apart zet is het meestal ook klaar met het gedonder.
overigens verhef ik mijn stem wel redelijk snel (ben ik aan t afleren) en ja het wil weleens gebeuren dat ik niet echt geduld meer heb, maar dat was niet eens aan de orde hier, ik was heel kalm gebleven tegen zoon, maar wel duidelijk dat hij te ver ging.
ik heb geleerd van de situatie ja, dat ik iemand gewoon met mijn kind laat weglopen! en daar voel ik mij echt rot onder.
heb naderhand wel tegen man gezegd heel kwaad te zijn op haar, en later op mijzelf omdat ik niks wist te doen.
ik heb net het er met hem overgehad, en voila 'ruzie' (niet echt ruzie, maar we zitten niet op 1lijn!) had ik net zo goed mijn grote waffel wat dat betreft kunnen optrekken, dan was het ook gelijk klaar geweest behalve dat ik mijn kinderen weer t andere uiterste van wat niet moet/hoort leer....)
ik vraag mij ook af of dit borderline is die denkt/typte of de moeder in mij die zwaar faalde....
Tja... ik ben er niet bij geweest en ben ook niet alwetend in dit soort zaken hoor. Maar even een korte reactie.
- Ik denk dat de conclusie dat je anderen er met je kind vandoor laat gaan niet terecht is. Als deze vrouw aanstalten had gemaakt om de winkel uit te lopen met de kleine, had je waarschijnlijk wél gereageerd.
- Voor de rest... er kunnen volgens mij 1001 redenen zijn waarom kleine kinderen een keertje boos worden, niet luisteren, even van slag zijn etc. Nu was het toevallig een wat minder sociaal vaardige vrouw die een 'opvoedmoment' dwarsboomde. De volgende keer is er misschien iemand die met z'n winkelwagentje per ongeluk tegen je spruit opbotst of een familielid die wat verkeerds doet of zo.
Kortom: ik denk echt dat je veel te zwaar tilt aan dit voorval.
laura80; het had in zoverre gevolgen dat mijn kind daarna helemaal niet meer luisterde, in een hoek betekend namelijk; er komt iemand gezellig doen!
een winkelwagen gebruik je niet altijd (als je 1pak melk nodig hebt) en is niet overal he meestal gaat winkelen/boodschappen doen ook wel erg leuk, en als ik zoon 1x apart zet is het meestal ook klaar met het gedonder.
overigens verhef ik mijn stem wel redelijk snel (ben ik aan t afleren) en ja het wil weleens gebeuren dat ik niet echt geduld meer heb, maar dat was niet eens aan de orde hier, ik was heel kalm gebleven tegen zoon, maar wel duidelijk dat hij te ver ging.
ik heb geleerd van de situatie ja, dat ik iemand gewoon met mijn kind laat weglopen! en daar voel ik mij echt rot onder.
heb naderhand wel tegen man gezegd heel kwaad te zijn op haar, en later op mijzelf omdat ik niks wist te doen.
ik heb net het er met hem overgehad, en voila 'ruzie' (niet echt ruzie, maar we zitten niet op 1lijn!) had ik net zo goed mijn grote waffel wat dat betreft kunnen optrekken, dan was het ook gelijk klaar geweest behalve dat ik mijn kinderen weer t andere uiterste van wat niet moet/hoort leer....)
ik vraag mij ook af of dit borderline is die denkt/typte of de moeder in mij die zwaar faalde....
Tja... ik ben er niet bij geweest en ben ook niet alwetend in dit soort zaken hoor. Maar even een korte reactie.
- Ik denk dat de conclusie dat je anderen er met je kind vandoor laat gaan niet terecht is. Als deze vrouw aanstalten had gemaakt om de winkel uit te lopen met de kleine, had je waarschijnlijk wél gereageerd.
- Voor de rest... er kunnen volgens mij 1001 redenen zijn waarom kleine kinderen een keertje boos worden, niet luisteren, even van slag zijn etc. Nu was het toevallig een wat minder sociaal vaardige vrouw die een 'opvoedmoment' dwarsboomde. De volgende keer is er misschien iemand die met z'n winkelwagentje per ongeluk tegen je spruit opbotst of een familielid die wat verkeerds doet of zo.
Kortom: ik denk echt dat je veel te zwaar tilt aan dit voorval.
