Kinderen
alle pijlers
Zo veel twijfel, 'een derde' ... Nu of Nooit
zaterdag 22 augustus 2009 om 10:19
Hallo!
Ik, Pessie, mama van 2 kindjes, dochter Liv, 10 jaar en zoon Valentijn 6 jaar. Ow ja, en een hele grote twijfelkont!
Ik ben 34 jaar, bijna 35. Heb al 2 (redelijk) zelfstandige & schoolgaande kids. Vind dit heerlijk, heb een part-time job, een leuke vent. Kortom we hebben het heerlijk met z'n vieren!
En nu komt het..... ik twijfel de hele tijd, soms denk ik er overigens weken niet aan, over een derde kindje. Laat ik beginnen om te zeggen, dat ik weet dat er een boel hormonen bij kijken, en dat bijna iedere vrouw voor haar 40e die 'zgn eind-kriebel' krijgt.
Verstandelijk gezien vind ik het prima zo, en zie ik erg op tegen alle praktische dingen, zoals weer terug in de tijd met de luiers, nachtbraken, buggies, speentjes, de hele ratteplan. Bovendien vind ik zwanger zijn echt afschuwelijk, en duren die 9 maanden voor mij zooo lang dat het wel 9 jaar lijkt.
Als je dit zo leest zou je je afvragen, wat ik dus zelf ook de laatste jaren doe, waarom zou JIJ in hemelsnaam nog een derde willen. Tsja... lastig, omdat ik toch veel liefde voel, die zogenaamde kriebel nu al jaren iedere keer blijft opspelen, ik zoveel liefde te geven heb, en op een of andere manier bang ben om spijt te krijgen als we het nu zo laten.
Er komt overigens nog wel een probleem om te hoek kijken, en dat is, dat manlief het niet wil (althans verstandelijk niet) en onze kids dreigen met weglopen als er een broertje of zusje bij zou komen, omdat ze het nu zo fijn hebben....
Onmogelijke situatie?
Trouwens, stel dat manlief opeens zou zeggen, we gaan het proberen! Ik denk dat ik in paniek raak en toch nog steeds enorm zou twijfelen.
Wat een rare, vreemde en twijfelachtige situatie he?
Alvast bedankt voor eventuele ervarings of herkenningsreacties
Ik, Pessie, mama van 2 kindjes, dochter Liv, 10 jaar en zoon Valentijn 6 jaar. Ow ja, en een hele grote twijfelkont!
Ik ben 34 jaar, bijna 35. Heb al 2 (redelijk) zelfstandige & schoolgaande kids. Vind dit heerlijk, heb een part-time job, een leuke vent. Kortom we hebben het heerlijk met z'n vieren!
En nu komt het..... ik twijfel de hele tijd, soms denk ik er overigens weken niet aan, over een derde kindje. Laat ik beginnen om te zeggen, dat ik weet dat er een boel hormonen bij kijken, en dat bijna iedere vrouw voor haar 40e die 'zgn eind-kriebel' krijgt.
Verstandelijk gezien vind ik het prima zo, en zie ik erg op tegen alle praktische dingen, zoals weer terug in de tijd met de luiers, nachtbraken, buggies, speentjes, de hele ratteplan. Bovendien vind ik zwanger zijn echt afschuwelijk, en duren die 9 maanden voor mij zooo lang dat het wel 9 jaar lijkt.
Als je dit zo leest zou je je afvragen, wat ik dus zelf ook de laatste jaren doe, waarom zou JIJ in hemelsnaam nog een derde willen. Tsja... lastig, omdat ik toch veel liefde voel, die zogenaamde kriebel nu al jaren iedere keer blijft opspelen, ik zoveel liefde te geven heb, en op een of andere manier bang ben om spijt te krijgen als we het nu zo laten.
Er komt overigens nog wel een probleem om te hoek kijken, en dat is, dat manlief het niet wil (althans verstandelijk niet) en onze kids dreigen met weglopen als er een broertje of zusje bij zou komen, omdat ze het nu zo fijn hebben....
Onmogelijke situatie?
Trouwens, stel dat manlief opeens zou zeggen, we gaan het proberen! Ik denk dat ik in paniek raak en toch nog steeds enorm zou twijfelen.
Wat een rare, vreemde en twijfelachtige situatie he?
Alvast bedankt voor eventuele ervarings of herkenningsreacties
zaterdag 22 augustus 2009 om 10:23
Ja, inderdaad een vreemde situatie. Volgens mij hebben veel vrouwen last van die "kriebel" (ik niet, nooit gehad ook), ook na hun 40e hoor...
Als ik alles op een rijtje zet wat je schrijft, denk ik: ga lekker op babietjes passen, maar begin er zelf niet aan! Zeker niet met 2 behoorlijk grote kinderen.....
Als ik alles op een rijtje zet wat je schrijft, denk ik: ga lekker op babietjes passen, maar begin er zelf niet aan! Zeker niet met 2 behoorlijk grote kinderen.....
zaterdag 22 augustus 2009 om 10:24
Als ik het zo lees (jij hebt ernstige twijfels, man wil niet) is het niet zo'n goed idee. Waarom wil je man eigenlijk niet?
Ik vind dat je kinderen er niet zo veel over te zeggen hebben. Natuurlijk vind ik dat ze een voorkeur mogen hebben, maar dreigen weg te lopen als er nog een kindje komt...dat vind ik echt heel raar. Ze klinken een beetje verwend zo (ik bedoel niet te zeggen dat jij ze verwend hebben!) Waarom vinden ze dit zo vreselijk?
Ik vind dat je kinderen er niet zo veel over te zeggen hebben. Natuurlijk vind ik dat ze een voorkeur mogen hebben, maar dreigen weg te lopen als er nog een kindje komt...dat vind ik echt heel raar. Ze klinken een beetje verwend zo (ik bedoel niet te zeggen dat jij ze verwend hebben!) Waarom vinden ze dit zo vreselijk?
zaterdag 22 augustus 2009 om 10:27
De spoeling wordt dunner als 3 moeten leven waar er nu 2 leven. Heb je wel 3 kinderkamers in huis? Drie op de achterbank zit 'n stuk krapper dan 2. Ook al heb je op dit moment geld om alles voor 3 kids te bekostigen, dat kan ook veranderen en dan zit je er mee. Als je man niet wil dan is de kans groot dat hij je ermee laat zitten als je toch je zin doordrijft en als bijstandsmoeder met 3 stuks ziet het leven er vast niet meer zo rooskleurig uit als je hormonen je nu voorspiegelen.
zaterdag 22 augustus 2009 om 10:49
Àls ik je verhaal zo lees zeg ik; niet doen. Je man wil het niet, je kinderen willen het niet en jij weet niet eens zeker of je het wel wilt. Lijkt me nogal een twijfelachtige basis om aan een kind te beginnen.
Je schrijft dat je bang bent om spijt te krijgen als je het niet doet, maar heb je je ook al bedacht dat je wel eens spijt zou kunnen krijgen als je het wel hebt gedaan?
Je schrijft dat je bang bent om spijt te krijgen als je het niet doet, maar heb je je ook al bedacht dat je wel eens spijt zou kunnen krijgen als je het wel hebt gedaan?
The time is now
zaterdag 22 augustus 2009 om 11:12
quote:elninjoo schreef op 22 augustus 2009 @ 10:27:
De spoeling wordt dunner als 3 moeten leven waar er nu 2 leven. Heb je wel 3 kinderkamers in huis? Drie op de achterbank zit 'n stuk krapper dan 2. Ook al heb je op dit moment geld om alles voor 3 kids te bekostigen, dat kan ook veranderen en dan zit je er mee. Als je man niet wil dan is de kans groot dat hij je ermee laat zitten als je toch je zin doordrijft en als bijstandsmoeder met 3 stuks ziet het leven er vast niet meer zo rooskleurig uit als je hormonen je nu voorspiegelen.
Mee eens.
Je moet het wel met z'n 2-en willen. Het komt je relatie anders niet ten goede.
Wij hebben er ook 3. En je hebt een andere auto nodig voor 3 autostoelen. Zelfs in een senic past het niet lekker. En kinderen hebben, vind ik, ook allemaal een eigen kamer nodig. Zeker als ze al zo oud zijn als de jouwe. Heb het bij een vriendin gezien. Dochter kon vaak niet boven spelen met vriendinnetje omdat broertje lag te slapen op "hun" kamer.
Alleen als je vriend en jijzelf er voor willen gaan zou ik het doen. En als de financiele situatie er naar is. En als ze allemaal een eigen kamer hebben.
Maar dat is mijn mening.
De spoeling wordt dunner als 3 moeten leven waar er nu 2 leven. Heb je wel 3 kinderkamers in huis? Drie op de achterbank zit 'n stuk krapper dan 2. Ook al heb je op dit moment geld om alles voor 3 kids te bekostigen, dat kan ook veranderen en dan zit je er mee. Als je man niet wil dan is de kans groot dat hij je ermee laat zitten als je toch je zin doordrijft en als bijstandsmoeder met 3 stuks ziet het leven er vast niet meer zo rooskleurig uit als je hormonen je nu voorspiegelen.
Mee eens.
Je moet het wel met z'n 2-en willen. Het komt je relatie anders niet ten goede.
Wij hebben er ook 3. En je hebt een andere auto nodig voor 3 autostoelen. Zelfs in een senic past het niet lekker. En kinderen hebben, vind ik, ook allemaal een eigen kamer nodig. Zeker als ze al zo oud zijn als de jouwe. Heb het bij een vriendin gezien. Dochter kon vaak niet boven spelen met vriendinnetje omdat broertje lag te slapen op "hun" kamer.
Alleen als je vriend en jijzelf er voor willen gaan zou ik het doen. En als de financiele situatie er naar is. En als ze allemaal een eigen kamer hebben.
Maar dat is mijn mening.
zaterdag 22 augustus 2009 om 11:21
Mijn vriendin heeft een tweede leg en haar kinderen waren 12 en 10 toen hun zusje werd geboren. Vooral haar zoon van 10 wilde het echt niet en zeker geen meisje. Tijdens de zwangerschap zei hij als het een meisje is geef je haar maar weg. Nu 3 jaar later en nog een zusje rijker, zijn zowel grote broer als zus super trots op hun kleine zusjes. De kleine meisjes delen een kamer de groten hebben een eigen kamer.
Uiteindelijk draaien de kinderen wel bij, maar jullie als ouders moeten het allebei zeker willen. Zolang dat niet zo is: Niet doen...
Uiteindelijk draaien de kinderen wel bij, maar jullie als ouders moeten het allebei zeker willen. Zolang dat niet zo is: Niet doen...
zaterdag 22 augustus 2009 om 11:33
Lieve allemaal,
Bedankt, tot dusver, voor de reacties. Wat jullie schrijven besef ik me allemaal, en dat maakt het dus voor mij zo 'lastig' , ik weet het 'verstandelijk' en 'praktisch' gezien allemaal.
Heb het in mijn bericht wellicht ook wel iets te zwart-wit voorgesteld. Manlief vind het namelijk best leuk, alleen hij vind, net als ik, de verstandelijke bezwaren wat zwaarder wegen.
Volgens mij kun je overigens nooit spijt krijgen van een kind, maar dat even terzijde.
Ook dat mijn kinderen verwend over komen, tsja, we zijn een nogal knuffelachtig gezin en ik denk dat ze bang zijn dat dat 'over' zou zijn.
Nogmaals meiden, ik stel jullie eerlijke en oprechte reacties zeer op prijs, al is het wel een beetje confronterend...
En had ik misschien stiekem ook wel gehoopt op een paar positieve eigen-ervarings-berichtjes
Bedankt, tot dusver, voor de reacties. Wat jullie schrijven besef ik me allemaal, en dat maakt het dus voor mij zo 'lastig' , ik weet het 'verstandelijk' en 'praktisch' gezien allemaal.
Heb het in mijn bericht wellicht ook wel iets te zwart-wit voorgesteld. Manlief vind het namelijk best leuk, alleen hij vind, net als ik, de verstandelijke bezwaren wat zwaarder wegen.
Volgens mij kun je overigens nooit spijt krijgen van een kind, maar dat even terzijde.
Ook dat mijn kinderen verwend over komen, tsja, we zijn een nogal knuffelachtig gezin en ik denk dat ze bang zijn dat dat 'over' zou zijn.
Nogmaals meiden, ik stel jullie eerlijke en oprechte reacties zeer op prijs, al is het wel een beetje confronterend...
En had ik misschien stiekem ook wel gehoopt op een paar positieve eigen-ervarings-berichtjes
zaterdag 22 augustus 2009 om 11:47
quote:Bronny schreef op 22 augustus 2009 @ 11:41:
Jemig, je hebt twee gezonde gelukkige kinderen en een man die van je houdt. Wat wil je nog meer?
Is er een wet dat zegt dat bij 2 gezonde kinderen niemand meer een kinderwens mag hebben.
Ik heb dit bericht geplaatst om mijn twijfel van me af te schrijven en wellicht wat tips, maar met zo'n bericht als dit kan ik niks, sorry!
Jemig, je hebt twee gezonde gelukkige kinderen en een man die van je houdt. Wat wil je nog meer?
Is er een wet dat zegt dat bij 2 gezonde kinderen niemand meer een kinderwens mag hebben.
Ik heb dit bericht geplaatst om mijn twijfel van me af te schrijven en wellicht wat tips, maar met zo'n bericht als dit kan ik niks, sorry!
zaterdag 22 augustus 2009 om 11:52
@pessiepessie:
Ik bedoelde (natuurlijk) ook niet dat je spijt krijgt van een kind als in dat je ervan baalt dat hij/zij er is, maar dat de nieuwe situatie je tegenvalt. Wat als bijvoorbeeld je kinderen niet bijdraaien. Zij zouden zich ook behoorlijk moeten aanpassen. Je zult als gezin een hoop vrijheid verliezen.
Ik bedoelde (natuurlijk) ook niet dat je spijt krijgt van een kind als in dat je ervan baalt dat hij/zij er is, maar dat de nieuwe situatie je tegenvalt. Wat als bijvoorbeeld je kinderen niet bijdraaien. Zij zouden zich ook behoorlijk moeten aanpassen. Je zult als gezin een hoop vrijheid verliezen.
The time is now
zaterdag 22 augustus 2009 om 11:53
Ik snap het heel goed hoor, maar ik denk ook inderdaad dat het eerder de hormonen zijn die opspelen dan dat jij misschien echt een derde wilt. Ik verzet me namelijk ook nog maandelijks tegen de drang van een tweede, en dan heb ik er nog een half-half schuldgevoel bij dat ik mn dochter geen broertje of zusje heb gegeven om leuk samen mee op te groeien.
Probeer het eens rationeel te bekijken en schrijf de voors en tegens maar eens naast elkaar op. Kijk eens welke lijst het langste is. Misschien dat dat helpt.
Succes!
Probeer het eens rationeel te bekijken en schrijf de voors en tegens maar eens naast elkaar op. Kijk eens welke lijst het langste is. Misschien dat dat helpt.
Succes!
zaterdag 22 augustus 2009 om 11:55
quote:_lente_ schreef op 22 augustus 2009 @ 11:53:
Ik snap het heel goed hoor, maar ik denk ook inderdaad dat het eerder de hormonen zijn die opspelen dan dat jij misschien echt een derde wilt. Ik verzet me namelijk ook nog maandelijks tegen de drang van een tweede, en dan heb ik er nog een half-half schuldgevoel bij dat ik mn dochter geen broertje of zusje heb gegeven om leuk samen mee op te groeien.
Probeer het eens rationeel te bekijken en schrijf de voors en tegens maar eens naast elkaar op. Kijk eens welke lijst het langste is. Misschien dat dat helpt.
Succes!Thanks! Hier kan ik wat mee.
Ik snap het heel goed hoor, maar ik denk ook inderdaad dat het eerder de hormonen zijn die opspelen dan dat jij misschien echt een derde wilt. Ik verzet me namelijk ook nog maandelijks tegen de drang van een tweede, en dan heb ik er nog een half-half schuldgevoel bij dat ik mn dochter geen broertje of zusje heb gegeven om leuk samen mee op te groeien.
Probeer het eens rationeel te bekijken en schrijf de voors en tegens maar eens naast elkaar op. Kijk eens welke lijst het langste is. Misschien dat dat helpt.
Succes!Thanks! Hier kan ik wat mee.
zaterdag 22 augustus 2009 om 11:58
Hoe herkenbaar PessiePessie! Ik heb twee dochtertjes en wilde altijd vier kinderen. Als ik er echt voor wil gaan, zal mijn man me niet weerhouden, maar het lijkt wel of ik over die gevoelens ben heen gegroeid. Het was puur emotie, maar nu ik meer tijd voor mezelf heb, weer werk, lekker aan de lijn ben en zie wat ik allemaal kan ondernemen met mijn meiden is de emotie veranderd. Ik denk nu:" Wat doet het met de onderlinge band van mijn dochters? Wat als het kindje niet gezond is?" In plaats van de wens is de emotie angst om de hoek komen kijken. De beperkingen die het mijn gezin geeft vind ik het niet meer waard. Wat jij voelt is niet weg te rationaliseren. Want als je HEEL objectief bent zou je kunnen stellen dat kinderen in je leven rationeel gezien ook niet altijd handig zijn: denk maar aan de hele santemekraam die je mee moet slepen, de eerste vermoeiende jaren, de clubjes waar ze heen willen, de tijd en het geld wat het kost. Maar je doet het wel en als ze er zijn zul je er mijnsinsziens (ook bij een derde niet) nooit spijt van krijgen, dat allesomvattende gevoel voor een kind is niet weg te denken. Ik wens je veel succes met deze beslissing. Toen ik mijn droom vaarwel zei heb ik best wel eens een traantje gelaten. Nu ben ik opgelucht en gaat mijn man binnenkort voor een knip. Een mens zit raar in elkaar.
zaterdag 22 augustus 2009 om 13:20
Wij zaten een paar jaar geleden in dezelfde situatie. 2 jongens, vriend hoefde niet meer kinderen om dezelfde verstandelijke redenen die jij noemt en ik had nog kriebels voor een derde... Maar zag ook wel de praktische bezwaren daarom besloten om het niet te doen.
Oudste is nu bijna 11, middelste bijna 10 en de jongste is net 2. Beslissing is dus genomen op gevoel en niet naar de praktische bezwaren gekeken. De jongens slapen bij elkaar op een kamer, het huis is wel een beetje vol nu. We hebben een grotere auto gekocht en het gaat lekker zo. Mijn 2 oudsten vonden het alleen vervelend als de baby huilde voor de rest zijn ze stapelgek met hun zusje. Voor mijn vriend hoefde een derde dus ook niet zo maar omdat bij mij de wens zo groot was zijn we er toch voor gegaan. Vriend is nu wel gesteriliseerd;-)
Oudste is nu bijna 11, middelste bijna 10 en de jongste is net 2. Beslissing is dus genomen op gevoel en niet naar de praktische bezwaren gekeken. De jongens slapen bij elkaar op een kamer, het huis is wel een beetje vol nu. We hebben een grotere auto gekocht en het gaat lekker zo. Mijn 2 oudsten vonden het alleen vervelend als de baby huilde voor de rest zijn ze stapelgek met hun zusje. Voor mijn vriend hoefde een derde dus ook niet zo maar omdat bij mij de wens zo groot was zijn we er toch voor gegaan. Vriend is nu wel gesteriliseerd;-)
zaterdag 22 augustus 2009 om 13:24
Ik was acht en mijn broertje zes toen mijn moeder zwanger was van mijn kleine zusje. Wij dachten ook dat het stom zou zijn, een baby kan toch niks en huilt de hele tijd? Toen zusje eenmaal geboren was waren we niet weg te slaan bij de wieg, toen ze begon te zitten, lopen, etc. waren wij haar grootste supporters. Kortom, de kinderen zou ik wat dat betreft niet al te serieus nemen. Sowieso is het een beslissing die je samen met je man neemt. Ik zou mijn kinderen (de eerste moet nog geboren worden, maar goed) er in ieder geval niet betrekken.
Als ik het goed begrijp heeft je man met name rationele bezwaren. Misschien kunnen jullie daar samen over praten. Hoe realistisch zijn die bezwaren en hoe realistisch is jouw wens dan nog? Succes!
Als ik het goed begrijp heeft je man met name rationele bezwaren. Misschien kunnen jullie daar samen over praten. Hoe realistisch zijn die bezwaren en hoe realistisch is jouw wens dan nog? Succes!
if we all light up, we can scare away the dark...
zaterdag 22 augustus 2009 om 15:34
zaterdag 22 augustus 2009 om 15:39
quote:Nammma schreef op 22 augustus 2009 @ 13:50:
Maar wie zegt dat na een derde de kriebels voor een vierde er niet meer zijn of komen??? Waarom wil een mens toch altijd meer en meer....Snap ik ook niet. Er is ook zoveel wat ik allemaal wil (niets kind-gerelateerd uiteraard) maar mijn verstand zorgt er gelukkig voor dat ik mezelf niet in de nesten werk.
Maar wie zegt dat na een derde de kriebels voor een vierde er niet meer zijn of komen??? Waarom wil een mens toch altijd meer en meer....Snap ik ook niet. Er is ook zoveel wat ik allemaal wil (niets kind-gerelateerd uiteraard) maar mijn verstand zorgt er gelukkig voor dat ik mezelf niet in de nesten werk.
zaterdag 22 augustus 2009 om 17:26
quote:Nammma schreef op 22 augustus 2009 @ 13:50:
Maar wie zegt dat na een derde de kriebels voor een vierde er niet meer zijn of komen??? Waarom wil een mens toch altijd meer en meer....
Vind die vergelijking beetje ver gezocht, vind het zo iets anders om over een eventueel derde kind na te denken dan om het meteen maar over veel meer kinderen te hebben. En nogmaals, volgens mij had ik dat eigenlijk al wel duidelijk gemaakt, gaat het totaal niet om de 'heb'. Het is een puur gevoel. Als er iemand is die altijd riep 2 is genoeg, want ik heb maar twee handen, dan ben ik het wel.
Ik ben misschien nog wel de meest sceptische in ons midden, echter wilde alleen mijn gevoel over nog 1 kindje delen...
Maar wie zegt dat na een derde de kriebels voor een vierde er niet meer zijn of komen??? Waarom wil een mens toch altijd meer en meer....
Vind die vergelijking beetje ver gezocht, vind het zo iets anders om over een eventueel derde kind na te denken dan om het meteen maar over veel meer kinderen te hebben. En nogmaals, volgens mij had ik dat eigenlijk al wel duidelijk gemaakt, gaat het totaal niet om de 'heb'. Het is een puur gevoel. Als er iemand is die altijd riep 2 is genoeg, want ik heb maar twee handen, dan ben ik het wel.
Ik ben misschien nog wel de meest sceptische in ons midden, echter wilde alleen mijn gevoel over nog 1 kindje delen...
