Zoon (5) is opeens een monstertje

08-06-2009 09:59 55 berichten
Alle reacties Link kopieren
M'n oudste zoon van 5 is altijd een heel lief jongetje geweest. Heel zacht van karakter, (bijna) altijd lief, geen wild 'jongensgedoe', maar altijd heel voorzichtig en bedachtzaam. Niks mis mee, dankzij z'n mondigheid redde hij het altijd prima tussen de wildere jongens.



De laatste tijd lijkt het wel alsof ik een ander kind heb. Hij is opeens heel wild en klimt overal op en in. Nou is daar ook niks mis mee, maar hij is ook heel brutaal en, nog erger, hij loopt te klieren en slaat andere kinderen. Het was me thuis al opgevallen dat hij z'n kleine broertje loopt te pesten en hem slaat, maar de juffen op de bso was het ook opgevallen.



Dit weekend hebben we met hem gepraat over z'n gedrag omdat hij z'n kleine broer weer liep te slaan. Hij zegt dat hij het 'gewoon' doet, voor de lol. We hebben hem uitgelegd dat andere kinderen slaan en klieren niet 'gewoon' of leuk is en dat hij ermee moet stoppen. Hij beloofde dat hij dat zou doen, maar wat doet hij vanochtend voor hij de deur uitgaat? Inderdaad, z'n kleine broer een mep verkopen....



Is dit normaal gedrag voor een 5-jarige? Ik weet niet zo goed hoe ik dit moet aanpakken, want praten en straffen (op de gang zetten) lijkt geen moer te helpen.
quote:rider schreef op 08 juni 2009 @ 13:01:

[...]



Wist je dat een piemel een dichtgegroeide vagina + overontwikkelde clitoris is? Jongens zijn eigenlijk een soort misvormde meisjes, die door een overdaad aan testosteron zo geworden zijn. Best zielig trouwens, als je er over nadenkt



Maar goed, ja, dat begint al in de baarmoeder, en het is een afwijking waar hij de rest van zijn leven mee te maken zal hebben.





[...]

Jij bent zeker een meisje. Slaan bij gebrek aan woorden? Dat is, met alle respect hoor, echt een vrouwenvisie. Nee, je slaat gewoon omdat het lekker is te slaan, het is fysiek, het is krachtmeting, het is agressie, kortom, het is een jongens-ding. (Gokje, vindt hij grote lawaaimakende machines geweldig?)





[...]

Dat zeg ik. JIJ vindt dat erg, omdat je een meisje bent, of als je een jongen was geweest, omdat je inmiddels opgevoed bent. Maar hij vindt het lollig, omdat het ook gewoon lollig is als 5-jarige jongen.





[...]

Natuurlijk niet. Als hij dat zou doen, zou ik me pas zorgen maken, of "gebrek aan woorden"-verklaringen gaan zoeken.



Met meisjes ga je geen competitie aan, meisjes zijn stom, of worden dat binnen een paar jaar. Bijvoorbeeld omdat meisjes gaan janken of vals doen als je gewoon gezellig wil matten.



Wen er maar aan, een zoon hebben is anders, als je zelf een meisje bent. (Schijnt, ik hoor dat van mijn vrouw. Zelf vind ik het heel herkenbaar allemaal)



En wat doe je er aan? Om te beginnen alternatieven bieden. Hij wil zich fysiek kunnen uiten, en competitie aan gaan. Zoek eens naar mogelijkheden. Stoeit/echt hij ook met zijn vader? En durft pa dan ver genoeg te gaan, mag het pijn doen? Laat hem maar ervaren wat het is om te matten, en wat het is om te verliezen.



En aan de andere kant, gewoon gezag laten gelden. Niks uitrazen, geen praatsessies, en geen bach-bloesem-gelul, gewoon je gezag laten gelden. Jij wil niet dat er geslagen wordt, en DUS gebeurt het niet, wat voor excuses en verklaringen er ook te bedenken zijn. Gewoon niet, omdat jij het zegt. En anders straf, op de manier die jij vindt passen & werken.

Hahaha! Ik heb hardop moeten lachen om je post Rider

Maar ik weet nu eindelijk wat er met Sarahmeisje aan de hand is; ze heeft last van teveel testosteron!
quote:Sarah Scott schreef op 08 juni 2009 @ 13:41:

[...]



Hahaha! Ik heb hardop moeten lachen om je post Rider

Je weet wat jongens doen als ze het met slaan niet redden? dan leren ze mensen aan het lachen te maken
Alle reacties Link kopieren
Hier precies hetzelfde met een eveneens 5 jarig knulletje. Vroeger een veel te zoet en altijd lief kind, nu af en toe een rotzakje met veel energie.



Ik gooi het op een combi van 'eindelijk een echt jongetje' en 'alsnog een soort peuterpubertijd'. Zoon is namelijk ineens ook hondsbrutaal. De peuterpubertijd heeft zoon echt nooit gehad, dus blijkbaar valt er wat in te halen.



Ik meld hem dat ik bepaald gedrag niet accepteer, ik verbind er verder geen straf aan (tenzij ik het echt de spuigaten vind uitlopen, maar dat is nog niet gebeurd). Werkt redelijk goed, hij slaat nu alleen zijn zusje nog maar, maar die haalt bij mij ook regelmatig het bloed onder mijn nagels vandaan en mept zelf ook behoorlijk (ze is 2,5), dus dat laat ik meestal gaan. Vaak geven ze mekaar 1 mep en dan gaan ze allebei 2 minuten gillen en dan is het weer over. Schijnen ze van te leren... Ik merk wel dat als ik me ermee bemoei dat ze proberen mij op hun hand te krijgen en we een verhaal van een half uur hebben of wie nu het zieligst is, dus negeren is hier veel effectiever. Alleen als ze doormeppen zeg ik er wat van.
Alle reacties Link kopieren
Volgens mij hoort het wel degelijk bij de leeftijd. Je zegt ook dat hij meekomt met de 'stoere' jongens.. bij mij in de stageklas is een groepje van 6 jongens van 5-6 jaar oud, en die hebben constant op allemaal verschillende manieren strijd om wie het beste, het stoerste en het sterkste is. En daarbij worden regelmatig klappen uitgedeeld.



Wat Rider zegt, het is het kwijtraken van testosteron maar ook grenzen verkennen en verhoudingen duidelijk maken voor een deel.

Als wij het zien overigens wijzen we er wel op dat we op school niet schoppen en slaan, maar we hebben er geen grote straf voor ofzo. Het gaat vaak ook weer gewoon over
en zolang je dit nog niet onder zijn hoofdkussen vindt...



quote:rider schreef op 08 juni 2009 @ 13:44:

[...]



Je weet wat jongens doen als ze het met slaan niet redden? dan leren ze mensen aan het lachen te maken (Jij had dus gewoon een verstandige moeder! )
Baunie, bedankt voor jouw post, kan ik me vast voorbereiden op wat er hier gaat komen

(Dochter"lief" loopt nu al over zoonlief heen.....dat wordt nog leuk in de puberteit )
quote:Sarah Scott schreef op 08 juni 2009 @ 14:19:

[...]



(Jij had dus gewoon een verstandige moeder! )Nee, ik was gewoon een watje. Nog steeds trouwens. Ik ben niet tegen geweld. Ik ben wel tegen geweld binnen 100 meter van mij vandaan.
Hier nog een watje (nouja, Sarahzoon dan ) maar hij is wel het liefste ventje ter wereld
Alle reacties Link kopieren
Rider, door jouw uitleg over hoe het werkt bij jongens realiseer ik me dat ik inderdaad een meisje-meisje ben. Niet zozeer in gedrag, ben best stoer, maar ik heb helemaal geen 'ervaring' met jongens. Kom zelf uit een gezin met 4 meiden met een hele lieve zachte vader, misschien dat dat er ook mee te maken heeft.



Hij vindt meisjes trouwens niet stom, integendeel zelfs. Juist omdat hij zo zacht was, is hij altijd erg in trek geweest bij de meisjes. Denk dat dat door z'n huidige gedrag wel snel zal veranderen eigenlijk.



Baunie, jouw zoon lijkt zo te lezen erg op die van mij. Hier ook geen peuterpuberteit gehad, het is altijd een zoet mannetje geweest. Vandaar ook dat ik me zo verbaas over het monstertje dat het nu aan het worden is. Al vraag ik me door de wijze woorden van Rider wel af of het niet gewoon een 5-jarig jongetje is.....
quote:flint schreef op 08 juni 2009 @ 15:31:

Rider, door jouw uitleg over hoe het werkt bij jongens realiseer ik me dat ik inderdaad een meisje-meisje ben. Niet zozeer in gedrag, ben best stoerHoe stoer ook, een meisje wordt nooit een jongetje. Al die vrouwen die stoer roepen dat ze "one of the guys" zijn, zijn dat gewoon niet. "Ze doen tegen mij net zoals tegen hun vrienden" betekent "ik denk dat ik ze begrijp, en heb niet door dat ze zich wel degelijk aan mijn aanwezigheid aanpassen".



Andersom natuurlijk net zo overigens.



Sommige dingen moet je maar gewoon accepteren



quote:maar ik heb helemaal geen 'ervaring' met jongens. Kom zelf uit een gezin met 4 meiden met een hele lieve zachte vader, misschien dat dat er ook mee te maken heeft.Zelfs heel lieve zachte vaders zijn nog steeds jongetjes quote:Hij vindt meisjes trouwens niet stom, integendeel zelfs.Komt wel. en dat ligt niet aan hem hoor, maar aan die meisjes. Meisjes veranderen, gaan zichzelf "te groot" vinden, en voor je het weet zijn ze op het punt dat ze mannen als "eeuwige kinderen" gaan aanduiden. Vanaf dat moment zijn ze stom

Gelukkig compenseren de meeste meisjes dat met kanten die zo onweerstaanbaar leuk zijn, dat jongens die stomheid er maar bij accepteren. Zolang meisjes maar op gepaste afstand blijven.



quote:Juist omdat hij zo zacht was, is hij altijd erg in trek geweest bij de meisjes. Denk dat dat door z'n huidige gedrag wel snel zal veranderen eigenlijk.Vast wel, maak je daar maar geen zorgen over.quote:Vandaar ook dat ik me zo verbaas over het monstertje dat het nu aan het worden is. Al vraag ik me door de wijze woorden van Rider wel af of het niet gewoon een 5-jarig jongetje is.....Natuurlijk. Ik weet dat het zwaar over-the-top klinkt, maar bespaar je zoon de geestelijke castratie van "je bent mijn lieve zoontje, zolang je maar geen echt jongetje bent". Hij is géén monstertje. Hooguit moet hij eens een paar blauwe plekken en een bloedneus krijgen. Daar worden jongetjes groot van.
Alle reacties Link kopieren
Precies Rider, hoe 'stoer' ik ook ben, ik ben en blijf een meisje (nou ja, meisje, mevrouw ). Het is me vandaag wel weer duidelijk geworden dat die toch echt heel anders denken dan jongetjes.



Het klinkt heel tegenstrijdig, maar ik vind het wel goed dat hij wat weerbaarder is geworden. Als hij vroeger een mep kreeg van een ander jongetje, dan ging hij huilen of hij liep er gewoon bij weg. Nu laat hij het niet meer over z'n kant gaan, dat vind ik wel goed. Het gaat mij meer om dat semi-lollige 'kijk mij m'n broertje van net 3 eens heel grappig een mep verkopen'.
quote:flint schreef op 08 juni 2009 @ 16:03:

Precies Rider, hoe 'stoer' ik ook ben, ik ben en blijf een meisje (nou ja, meisje, mevrouw ). Het is me vandaag wel weer duidelijk geworden dat die toch echt heel anders denken dan jongetjes. Ik heb het op dit forum al eens vaker genoemd geloof ik: je zou dit boek eens moeten lezen, geweldig inzicht in wat-het-betekent-om-jongetje-te-zijn: http://www.bol.com/nl/p/b ... 01004004464168/index.html



Vooral het hoofdstuk over de bowling-baan geeft fantastisch inzicht, vind ik.



quote:Het klinkt heel tegenstrijdig, maar ik vind het wel goed dat hij wat weerbaarder is geworden. Als hij vroeger een mep kreeg van een ander jongetje, dan ging hij huilen of hij liep er gewoon bij weg. Nu laat hij het niet meer over z'n kant gaan, dat vind ik wel goed. Het gaat mij meer om dat semi-lollige 'kijk mij m'n broertje van net 3 eens heel grappig een mep verkopen'.

Als onze jongens kwamen/komen janken dat ze geslagen zijn, of gepest ofzo, is de eerste vraag "en wat heb je terug gedaan?". Meestal vrij weinig, want mijn zoons zijn al net zulke watjes als hun vader



Maar ik was er wel blij mee toen ze eindelijk eens wat van zich af gingen bijten. Als ze elkaar te lijf gaan en echt proberen zoveel mogelijk pijn te doen, grijp ik wel in. Wat ik al eerder zei: het is gezond dat jongens willen meppen. Het is ook gezond dat ouders ze dat weer afleren
Alle reacties Link kopieren
Goeie tip, Rider, ga ik zeker doen. Misschien ga ik m'n man dan ook beter begrijpen



Hier is de vraag momenteel meer 'waarom doe je dat?' Hier in de buurt zijn alleen maar meisjes en die hebben hem nog nooit geslagen. Z'n kleine broer slaat alleen maar terug, die begint niet uit zichzelf. En wat er op de bso gebeurt, kan ik niet zien, dan heb ik alleen maar het verhaal van de leidsters. Ik weet dus ook niet of hij begonnen is met meppen om zich te verweren of dat hij op een dag wakker werd en dacht 'goh, het is eigenlijk best lollig om af en toe om me heen te meppen.'
Alle reacties Link kopieren
Rider, geweldige postings! Ik leer mijn jongens opeens weer wat meer begrijpen. En dat boek ga ik lezen.



Flint, mijn zoontje is nogal veranderd sinds hij op school zit (broertje meer slaan, brutaal doen, dwars zijn). Wat hier helpt, is aan het eind van een dag school ruimte geven voor hem om wat fysieke energie kwijt te kunnen. Dus een stuk lopen, rennen, over randjes lopen, van de glijbaan. Ik neem vanuit school dus vaak een kleine omweg waarin hij flink wat energie kwijt kan.



In het weekend helpt hij zijn vader met "stoere klussen" zoals in de tuin graven, afval naar de stort brengen, motor wassen.



Daarnaast 1 op 1 aandacht, hier doe ik dat als jongste slaapt. Dan ga ik met oudste samen een spel doen, voetballen, wat dan ook. Zeker een half uur tot een uur, daarna mag hij zelf spelen terwijl ik nog even wat in huis doe.



En als laatste; 's avonds lekker knuffelen bij het naar bed brengen, kletsen over de dag, kusjes. Ja Rider, dat gaat er vast af als hij ouder wordt maar nu zijn ze pas 4 (of 5) en hebben ze echt nog behoefte aan lijfelijk contact. Dus hier wordt er bij het naar bed brengen op schoot voorgelezen, lekker gekroeld en geknuffeld en stoppen we hem lekker in (samen met alle knuffels die hij nog in zijn armen wil hebben liggen).



En verder vertrouw ik op mijn mantra "deze fase gaat voorbij".
Alle reacties Link kopieren
quote:flint schreef op 08 juni 2009 @ 15:31:

Rider, door jouw uitleg over hoe het werkt bij jongens realiseer ik me dat ik inderdaad een meisje-meisje ben. Niet zozeer in gedrag, ben best stoer, maar ik heb helemaal geen 'ervaring' met jongens. Kom zelf uit een gezin met 4 meiden met een hele lieve zachte vader, misschien dat dat er ook mee te maken heeft.



Hij vindt meisjes trouwens niet stom, integendeel zelfs. Juist omdat hij zo zacht was, is hij altijd erg in trek geweest bij de meisjes. Denk dat dat door z'n huidige gedrag wel snel zal veranderen eigenlijk.



Baunie, jouw zoon lijkt zo te lezen erg op die van mij. Hier ook geen peuterpuberteit gehad, het is altijd een zoet mannetje geweest. Vandaar ook dat ik me zo verbaas over het monstertje dat het nu aan het worden is. Al vraag ik me door de wijze woorden van Rider wel af of het niet gewoon een 5-jarig jongetje is.....



Het valt me op dat jij het woord lief een paar keer gebruikt alsof jouw zoon nu niet meer lief is. Ook in je openingspost schrijf je iets van (ik kan hem niet teruglezen....) veranderd is van een lief jongetje in een...



Nou snap ik wel dat je slaan niet lief vindt, maar je moet denk ik van het idee af dat een jongetje van 5 dat slaat niet lief is. Ook al zal je het zo niet menen, het komt wel zo over op mij en misschien ook wel op hem.
Alle reacties Link kopieren
Morrie, ik vind het echt nog steeds een schatje, hoor! Hij kan nog steeds heel lief zijn, vooral als er niemand om hem heen is. Zaterdag heb ik ongeveer de hele dag met hem alleen doorgebracht en het was gewoon een engeltje. Gezellig samen op pad geweest, een ijsje gegeten en heerlijke gesprekken gevoerd. En toen kwam z'n broertje thuis en was het weer klieren geblazen, daar word ik gewoon heel moe van. Het contrast is gewoon ook heel groot omdat hij vroeger echt alleen maar lief was.



Marije, zoon gaat na school naar de bso waar hij echt z'n ei wel kwijt kan: voetballen, tennissen, kuilen graven, klimmen, in de tuin werken en gewoon lekker spelen. En dat knuffelen doen we hier ook, hoor. Ons standaard afscheid 's avonds in bed is:

zoon: jij bent de allerallerallerallerallerallerliefste mama van de hele wereld

ik: en jij bent de allerallerallerallerallerliefste X van de hele wereld.

hij: maar er zijn toch meer x-en op de wereld?

ik: maar jij bent de allerliefste X



En dan kussen en knuffelen we elkaar helemaal plat en gaat hij slapen.



Dus nee, ik ben niet bang dat hij denkt dat ik hem niet meer lief vind. Ik wil alleen dat het tot hem doordringt dat slaan niet lief is en helemaal niet lollig om zomaar te doen.
Alle reacties Link kopieren
Flint, lastig he. Ik herken echt veel in je verhaal. Hier is zoon ook een schatje als we samen wat doen. En bij het naar bed gaan is het hier ook net zo zoetsappig als bij jou (leuk he!).



Maar opeens kan dan zijn broertje een duw krijgen zodat hij voorover valt, knijpt hij mijn man keihard in zijn been, of is hij oostindisch doof als we gaan eten. Vreselijk vermoeiend. Ik zal het testosteron in gedachten houden en wacht verder op de gouden tip.
Alle reacties Link kopieren
Marije, het lijkt hier bij het naar bed gaan soms net de EO, je zou tranen in je ogen krijgen, zo lief gaat het er aan toe



Ik moet zeggen dat alle verhalen van vandaag me wel 'gerustgesteld' hebben, het is gewoon een jongen van 5. In ieder geval heeft de preek van vanochtend wel indruk gemaakt op z'n kleine broer, want hij heeft vanavond wel 10x tegen me gezegd: mama, slaan mag niet he, slaan is niet lief.



Misschien moet ik het een beetje laten gaan.....
Alle reacties Link kopieren
quote:MarijeMarije schreef op 08 juni 2009 @ 19:35:

Ik zal het testosteron in gedachten houden en wacht verder op de gouden tip.Jongens zijn erg gevoelig voor competitie ; wie het langste niet kan slaan ......
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
quote:MarijeMarije schreef op 08 juni 2009 @ 16:54:

Ja Rider, dat gaat er vast af als hij ouder wordt maar nu zijn ze pas 4 (of 5) en hebben ze echt nog behoefte aan lijfelijk contact.

Neeeee, laat dat er nooit af gaan! Lijfelijk contact, fysiek zijn, is juist ZO belangrijk!



Mijn oudste is 10, en zowel zijn moeder als ik zitten aan één stuk door aan hem. OK, in mijn geval vaak om hem in de struiken te duwen, pootje te haken, met zijn hoofd in de yoghurt te duwen, etc., maar het punt is: fysiek contact is juist hardstikke belangrijk voor ze. Niet mee stoppen, tenzij ze dat zelf dringend aangeven!
Alle reacties Link kopieren
Haha, bgb, ik weet niet of dat de beste benadering is. Record voor 'wie het langste z'n mond kan houden' staat hier nog steeds op 3 seconden.....
Alle reacties Link kopieren
quote:blijfgewoonbianca schreef op 08 juni 2009 @ 19:49:

[...]





Jongens zijn erg gevoelig voor competitie ; wie het langste niet kan slaan ......



Dat competitiegedrag had ik al door... Alles, maar dan ook alles is een wedstrijd hier volgens de oudste. Soms wel handig (wie eet het snelst zijn boterham op), maar ik word er ook wel eens moedeloos van.



Even een vraag aan jullie, ervaren jongensmoeders en -vaders. De oudste van ons wil ook graag de sterkste zijn (en de snelste, beste etc). Nou hebben we hem wel eens laten winnen met handjedruk en vervolgens roept hij, dat hij de allersterkste is van de hele wereld omdat hij van iedereen wint. Kan ik dat al even zo laten, of moeten we hem ook wat vaker laten verliezen? Wanneer kun je niet meer kind vaak laten winnen?



En over boeken: is er ook een boek "hoe word ik later een leuke schoonmoeder?". Zie hier zo vaak topics voorbij komen waardoor ik angstdromen krijg



En ook hier bijna EO, heerlijk he?! Rider, zolang ze willen mogen ze op schoot, zoenen, kroelen, knuffelen alles. We zitten ook vaak met zijn allen in bad, hoewel het met 4 wat krap wordt en oudste dan onder de douche wil. Maar dan moet er wel weer een van ons mee En ik weet nog dat zowel mijn broers als ik als (jong) volwassenen ook nog regelmatig tegen mijn moeder aankropen op de bank. Lekker geaaid worden en je hart uitstorten, of gewoon even lekker liggen.
Alle reacties Link kopieren
laten winnen ? ja-haaaa , dat zijn lastige dingen

Papa was al-tijd de sterkste , met spelletjes lieten we ze geregeld winnen ; de oudste werd " groter " door de jongste te laten winnen en zo kreeg de jongste ook zijn beurt om nog niet helemaal met de harde wereld mee te moeten gaan .



Weet je dat pa er écht wel moeite mee had toen die voor het eerst verslagen werd op iets waarin hij eigenlijk altijd de beste geweest was ? Die wilde meteen revanche , maar ook de tweede keer won zoon het van " die ouwe " . En die valt niet meer te troosten met een doosje rozijnen ! ( en natuurlijk was hij ook trots )
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
herkenbaar. Mijn oudste verslaat me tegenwoordig met een computerspel, dat notabene ook nog voor 16+ is. En dat kost me moeite!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven