Kinderen
alle pijlers
Zoon(8) wordt gepest op school
woensdag 19 november 2008 om 11:13
Sinds het begin van dit schooljaar wordt mijn zoon van 8 gepest op school. Het is begonnen in de klas. Hij werd naast een nieuw jongetje gezet dat vorig jaar is blijven zitten. Het kind schopte, kneep en sloeg hem. Melden bij de juf leverde niets op. Wij zijn zelf een aantal keer bij de juf geweest en toen we de laatste keer dreigden de directie in te schakelen als ze geen actie ondernam heeft ze de klas opnieuw ingedeeld. Sindsdien gaat het goed in de klas. Zoon bleef echter met tegenzin naar school gaan, klaagde over buikpijn, misselijkheid, diarree, hoofdpijn. Hij had een gruwelijk humeur terwijl het normaal gesproken een heel lief zachtaardig en vrolijk kind is. Zijn frustraties werden op zijn broertjes en ons uitgeleefd. Vorige week kwam na een goed gesprek het hoge woord er uit: hij wordt nog steeds gepest, door hetzelfde kind, alleen heeft hij zijn werkterrein naar het schoolplein en de kleedkamer van de gymzaal verplaatst.
Het pestende joch doet thuis altijd gewelddadige spelletjes op de computer, met fonteinen van bloed, geweren, messen en vechtsporthandelingen. Die speelt hij op het plein na. Mijn zoon wordt in zijn rug getrapt, krijgt ellebogen in zijn nieren, wordt op de grond gewerkt, zijn ondergoed wordt afgepakt, hij wordt met natte handdoeken geslagen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Zijn vriendje krijgt dezelfde behandeling en zijn klasgenoten staan daar lachend omheen.
Hij meldt altijd alles aan de juf, die er niets aan doet, hooguit waarschuwen.
Toen ik dat hoorde ben ik de dag er op meteen naar de juf gegaan, samen met de moeder van het andere gepeste jongetje. Juf bleek ziek en we zijn meteen doorgelopen naar de directie. We hebben een gesprek met de adjunct gehad, die beloofde actie te ondernemen. Dat heeft ze ook gedaan, ze heeft een gesprek gehad met mijn zoon en zijn vriendje en met de pester. Zij legde aan de kinderen uit dat de pester niet goed weet hoe hij vriendjes moet maken en daarom pest. Waarop mijn zoon, heel terecht, antwoordde dat hem dat op deze manier ook niet zou lukken en dat hij zijn vriendje iig niet wilde worden. En nu moeten we afwachten wat er gaat gebeuren.
Ik heb er alleen niet zo'n goed gevoel over. De pester is bekend op school. Hij heeft blijkbaar een "verleden", de thuissituatie schijnt niet optimaal te zijn, maar er wordt geen enkele mededeling gedaan over de privesituatie van het kind. Hoeft van mij ook niet per se, maar inmiddels gonst het op het plein en in de klas van de geruchten, roddels en hele en halve waarheden. De moeder van het kind heb ik nog nooit gezien of gesproken, ze staat nooit op het plein en dat voedt natuurlijk de roddels en geruchten nog meer. Wij hebben het idee dat dit kind de hand boven het hoofd wordt gehouden en in hele bedekte termen geeft de school dat ook toe. Op een of andere manier voelt het niet goed.
Wij willen in ieder geval zoon op weerbaarheidstraining doen, om hem wat meer zelfvertrouwen te geven, want dat is nu wel tot het nulpunt gedaald. Maar eigenlijk wil hij helemaal niet meer naar school. Hij is woedend en voelt zich oneerlijk behandeld.
Ik ben zelf vroeger gepest(en mijn man ook) en ik weet dus maar al te goed hoe hij zich voelt. Hoe ver pesterijen door kunnen werken in je latere leven. Ik kan me nog zo goed de frustratie, woede en machteloosheid voor de geest halen die ik toen voelde. Ook wat betreft de school; mijn school heeft er nooit wat tegen gedaan, sterker nog, de docent die ik toen had(en ook de directeur was), deed vrolijk mee.
Ik wil dus voorkomen dat zijn hele basischooltijd verpest wordt. Ten eerste door hem weerbaarheidstraining te laten volgen, ten tweede wil ik dat de school ook haar verantwoordelijkheid neemt. Er is een pestprotocol, maak daar dan ook gebruik van.
Iemand ervaring, tips?
Het pestende joch doet thuis altijd gewelddadige spelletjes op de computer, met fonteinen van bloed, geweren, messen en vechtsporthandelingen. Die speelt hij op het plein na. Mijn zoon wordt in zijn rug getrapt, krijgt ellebogen in zijn nieren, wordt op de grond gewerkt, zijn ondergoed wordt afgepakt, hij wordt met natte handdoeken geslagen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Zijn vriendje krijgt dezelfde behandeling en zijn klasgenoten staan daar lachend omheen.
Hij meldt altijd alles aan de juf, die er niets aan doet, hooguit waarschuwen.
Toen ik dat hoorde ben ik de dag er op meteen naar de juf gegaan, samen met de moeder van het andere gepeste jongetje. Juf bleek ziek en we zijn meteen doorgelopen naar de directie. We hebben een gesprek met de adjunct gehad, die beloofde actie te ondernemen. Dat heeft ze ook gedaan, ze heeft een gesprek gehad met mijn zoon en zijn vriendje en met de pester. Zij legde aan de kinderen uit dat de pester niet goed weet hoe hij vriendjes moet maken en daarom pest. Waarop mijn zoon, heel terecht, antwoordde dat hem dat op deze manier ook niet zou lukken en dat hij zijn vriendje iig niet wilde worden. En nu moeten we afwachten wat er gaat gebeuren.
Ik heb er alleen niet zo'n goed gevoel over. De pester is bekend op school. Hij heeft blijkbaar een "verleden", de thuissituatie schijnt niet optimaal te zijn, maar er wordt geen enkele mededeling gedaan over de privesituatie van het kind. Hoeft van mij ook niet per se, maar inmiddels gonst het op het plein en in de klas van de geruchten, roddels en hele en halve waarheden. De moeder van het kind heb ik nog nooit gezien of gesproken, ze staat nooit op het plein en dat voedt natuurlijk de roddels en geruchten nog meer. Wij hebben het idee dat dit kind de hand boven het hoofd wordt gehouden en in hele bedekte termen geeft de school dat ook toe. Op een of andere manier voelt het niet goed.
Wij willen in ieder geval zoon op weerbaarheidstraining doen, om hem wat meer zelfvertrouwen te geven, want dat is nu wel tot het nulpunt gedaald. Maar eigenlijk wil hij helemaal niet meer naar school. Hij is woedend en voelt zich oneerlijk behandeld.
Ik ben zelf vroeger gepest(en mijn man ook) en ik weet dus maar al te goed hoe hij zich voelt. Hoe ver pesterijen door kunnen werken in je latere leven. Ik kan me nog zo goed de frustratie, woede en machteloosheid voor de geest halen die ik toen voelde. Ook wat betreft de school; mijn school heeft er nooit wat tegen gedaan, sterker nog, de docent die ik toen had(en ook de directeur was), deed vrolijk mee.
Ik wil dus voorkomen dat zijn hele basischooltijd verpest wordt. Ten eerste door hem weerbaarheidstraining te laten volgen, ten tweede wil ik dat de school ook haar verantwoordelijkheid neemt. Er is een pestprotocol, maak daar dan ook gebruik van.
Iemand ervaring, tips?
woensdag 19 november 2008 om 11:31
Luna, wat een klotesituatie zeg! Ik leef met je mee, mijn oudste dochter werd ook veel gepest. Gelukkig is de school hier wel goed op ingegaan, heeft gehandeld volgens het pestprotocol en nu is het afgelopen. Ik heb ook een rustig gesprek gehad met de ouders van de pesters. Zij schrokken ervan. Wisten wel dat hun kind nogal eens ruzie had met andere kinderen, maar pesten was hen niet bekend/nooit verteld. Boden hun excuses aan en beloofden hun zoontje erop aan te spreken. Vroegen ook of we een maand later nog eens terug wilden komen om te kijken of het beter ging. Zo kan het dus ook. Weet jij waar dat pestjongetje woont? Ik zou zeer zeker op korte termijn een gesprek met die ouders aangaan, desnoods met de ouders van jouw zoons vriendje die immers ook gepest wordt. Samen sta je sterker. Eis desnoods een gesprek, want het gaat om jouw kind en ouders moeten zich er bewust van gemaakt worden dat hun kind verkeerd bezig is. Ik heb geen ervaring met weerbaarheidstraining maar wat ik ervan gehoord heb is het erg goed voor het zelfvertrouwen van het gepeste kind. Sterkte!
woensdag 19 november 2008 om 11:44
Ik weet niet of het zinvol is om zo bezig te zijn met de ouders van de pester. Blijkbaar is daar ook e.e.a mis, misschien hebben die ouders helemaal geen controle over het kind, of vinden ze dat alle kinderen wel ens vechten, ogf zijn het de beruchtie "mijn kind doet zoiets niet"-ouders. En zelfs als de ouders de pester straf geven wil dat niet zeggen dat het ophoudt. Mijn moeder is ook wel ens gan praten met de ouders van mijn pester, gevolg was dat ie de volgende dag met 20 vriendjes buiten het hek op me stond te wachten.
Leer jouw zoontje dat ie best voor zichzelf mag opkomen, en dat ie de pester best ook eens mag terugslaan. naar de juf gaan helft idd niet, want pesters vinden vanzelf wel een manier om dat soort dingen buiten het zicht van volwassenen om te doen, en de gepeste dusdanig te bedreigen dat ie ook niet meer durft te "klikken".
Ik denk dat het heel goed is om je nu bezig te houden met je eigen kind, geef het inderdaad een weerbaarheidstrainig, leer hem zijn grenzen aangeven en respcet afdwingen, en hem daarna misschien overplaatsen naar een school waar ze wel iets doen met dat pestprotocol? ( direct naar een andere school heeft geen zin omdat je zoontje zijn oude gedrag meeneemt en grote kans heeft om weer slachtoffer te worden. na een weerbaarheidstraining kan ie in een nieuwe groep echt met een schone lei starten. dta zal in de huidige groep altijd lastig blijven.
Leer jouw zoontje dat ie best voor zichzelf mag opkomen, en dat ie de pester best ook eens mag terugslaan. naar de juf gaan helft idd niet, want pesters vinden vanzelf wel een manier om dat soort dingen buiten het zicht van volwassenen om te doen, en de gepeste dusdanig te bedreigen dat ie ook niet meer durft te "klikken".
Ik denk dat het heel goed is om je nu bezig te houden met je eigen kind, geef het inderdaad een weerbaarheidstrainig, leer hem zijn grenzen aangeven en respcet afdwingen, en hem daarna misschien overplaatsen naar een school waar ze wel iets doen met dat pestprotocol? ( direct naar een andere school heeft geen zin omdat je zoontje zijn oude gedrag meeneemt en grote kans heeft om weer slachtoffer te worden. na een weerbaarheidstraining kan ie in een nieuwe groep echt met een schone lei starten. dta zal in de huidige groep altijd lastig blijven.
woensdag 19 november 2008 om 12:02
Misschien een beetje een rigoreuze oplossing voor één pestend kind. En hopelijk nog niet nodig in dit geval, maar ik ben mijn ouders nog steeds dankbaar dat ze op een gegeven moment van school hebben gehaald.
Weerbaarheidstraining is inderdaad een hele goeie! Had ik ook wel kunnen gebruiken destijds.
Weerbaarheidstraining is inderdaad een hele goeie! Had ik ook wel kunnen gebruiken destijds.
woensdag 19 november 2008 om 12:14
In principe zou ik best een gesprek met de moeder willen hebben(de vader schijnt uit beeld te zijn), maar zelfs de school geeft aan dat moeder voor helemaal niets open staat. Het kind is op school bekend als "probleemkind" dus dit komt niet als een donderslag uit de heldere hemel vallen neem ik aan.
Ik heb al zo vaak tegen hem gezegd dat hij best terug mag slaan, ik zou hem belonen en een ijsje met hem gaan eten bij wijze van spreken;-). Maar hij durft niets terug te doen.
Ik heb verder nog niets gehoord van de school, dus ik moet afwachten waar ze mee komen. Misschien ben ik het wel eens met hun oplossing, maar tot nu toe vind ik het niet erg daadkrachtig overkomen allemaal. Het pestprotocol zal ik zeker ter sprake brengen.
Het punt is dat ik verder heel tevreden ben over de school. Ik heb nog twee zoons op die school zitten, waaronder een met een aan autisme verwante stoornis en daar doen ze het vreselijk goed mee. Ze staan bekend als een goede school voor probleemgevallen. Daarom snap ik niet dat ze hier(naar mijn idee) zoveel steken laten vallen.
Ik heb al zo vaak tegen hem gezegd dat hij best terug mag slaan, ik zou hem belonen en een ijsje met hem gaan eten bij wijze van spreken;-). Maar hij durft niets terug te doen.
Ik heb verder nog niets gehoord van de school, dus ik moet afwachten waar ze mee komen. Misschien ben ik het wel eens met hun oplossing, maar tot nu toe vind ik het niet erg daadkrachtig overkomen allemaal. Het pestprotocol zal ik zeker ter sprake brengen.
Het punt is dat ik verder heel tevreden ben over de school. Ik heb nog twee zoons op die school zitten, waaronder een met een aan autisme verwante stoornis en daar doen ze het vreselijk goed mee. Ze staan bekend als een goede school voor probleemgevallen. Daarom snap ik niet dat ze hier(naar mijn idee) zoveel steken laten vallen.
woensdag 19 november 2008 om 12:21
Bij ons op school hebben ze toen de kinderen een rots en water training gegeven. Dan krijgen de kinderen klassikaal training over weerbaarheid en kwetsbaarheid. Als je googelt op "rots en water" vind je er meer over wat misschien nuttig kan zijn voor de school. Ze moeten er gewoon iets aan doen. Vaak heeft zo'n moeilijk kind al een "rugzakje" (bij ons geval tenminste) en kan het daaruit betaald worden. Buiten dat moeten ze er gewoon alles aan doen om dit uit te bannen!
woensdag 19 november 2008 om 19:12
Persoonlijk zou ik mijn kind eens een weekje ziek melden zodat hij bij kan komen. Mag niet, dat zal best, maar in principe lieg je niet eens als je hem ziek meldt.
Dan zou je eens kunnen kijken of er een mogelijkheid is om een vader aanwezig te laten zijn in de kleedkamer van de jongens, of ik zou juf naar aanleiding van deze situatie pertinent verbieden mijn kind mee naar de gymzaal te nemen. Dan maar geen gym, dat is wel het laatste waar ik me druk om zou maken.
Dan, hij is acht, dus hij heeft nog ruim 3 jaar te gaan. Laat je hem die 3 jaar verpesten?? Misschien een jaar terug. Ook geen ideale oplossing, maar je moet toch wat. Of inderdaad van school afhalen.
Maar ik zou mijn kind niet in zo'n situatie laten.
Wat nog een optie zou kunnen zijn, op judo of karate doen (mits hij daar een beetje een type voor is). Want de pester is ook nog eens ouder. Ga er maar aan staan als kind.
En ja, ik ben vroeger ook gepest. Onze klas bestond uit 2 groepen en de 'dure' groep pestte de groep waar de ouders niet zoveel geld hadden. Maar ik had wel altijd vriendinnen en ik ben nooit geslagen.
Dan zou je eens kunnen kijken of er een mogelijkheid is om een vader aanwezig te laten zijn in de kleedkamer van de jongens, of ik zou juf naar aanleiding van deze situatie pertinent verbieden mijn kind mee naar de gymzaal te nemen. Dan maar geen gym, dat is wel het laatste waar ik me druk om zou maken.
Dan, hij is acht, dus hij heeft nog ruim 3 jaar te gaan. Laat je hem die 3 jaar verpesten?? Misschien een jaar terug. Ook geen ideale oplossing, maar je moet toch wat. Of inderdaad van school afhalen.
Maar ik zou mijn kind niet in zo'n situatie laten.
Wat nog een optie zou kunnen zijn, op judo of karate doen (mits hij daar een beetje een type voor is). Want de pester is ook nog eens ouder. Ga er maar aan staan als kind.
En ja, ik ben vroeger ook gepest. Onze klas bestond uit 2 groepen en de 'dure' groep pestte de groep waar de ouders niet zoveel geld hadden. Maar ik had wel altijd vriendinnen en ik ben nooit geslagen.
woensdag 19 november 2008 om 19:21
Het is altijd zo dat de kinderen die pesten minder aangepakt worden dan de kinderen die gepest worden. Was bij mij op school ook, ik kreeg zelfs een mes tegen m'n buik aan (op de basisschool!). Het enige wat die jongen heeft hoeven doen, is "sorry" tegen me mompelen. Dacht altijd dat ik er niks aan over had gehouden, maar begin steeds meer te denken dat dat wel zo is. Verschrikkelijk dat pesten, echt. Bovendien hebben zowel mijn moeder als mijn school heel actief en goed gehandeld. Het probleem is, dat als het pesten over is, je er nog steeds niet bijhoort. Bijna de hele klas pestte mij (ik was niet populair) en ik hoop echt dat mijn kinderen later polulair maar wel lief en niet pestend worden, met veel vriendjes. Dan ben je pas echt een onbezorgd kind..
woensdag 19 november 2008 om 19:32
Toch vind ik dat je -naast een weerbaarheidscursus voor je zoontje- die moeder er op aan moet spreken. De school kan wel zeggen dat de moeder voor helemaal niets open staat, maar jij als moeder laat dit toch niet over je kant gaan?! Al zou zij er niet voor openstaan, je hebt dan toch je zegje gedaan, in een persoonlijk gesprek - wie weet wat daar dan toch uitkomt. Dan heb je ook die moeder een kans gegeven - doet ze er niets mee dan is dat erg vervelend maar jij hebt je best gedaan. Een klas terugplaatsen lijkt me geen optie. Je zoontje voelt zich waarschijnlijk al knap waardeloos door dat gepest, en dan ook nog eens een klas terug...bovendien is het geen garantie dat het gepest dan over is. Het blijft een moeilijke situatie, ik begrijp het helemaal. Ben vroeger ook vaak gepest. Werd vaak geschopt en geslagen door 1 ouder kind dat me altijd na school ergens stond op te wachten. Kwam ik jankend thuis, zei m'n ma altijd:"Je moet niet janken, maar terugslaan!" Dan voelde ik me nog beroerder en alleen staan. Weerbaarheidscursussen waren er in de jaren 70 nog niet helaas. Nu is daar veel meer aandacht voor. Ik hoop dat je zoontje zich daarbij uiteindelijk goed en sterk genoeg voelt om eens een flinke dreun terug te geven en zo een einde te maken aan het gepest. Sterkte!!!
woensdag 19 november 2008 om 19:44
Moeilijk hoor. De jongen die pest heeft (meestal) een groep (angstige) scholieren achter zich. Als hij alleen is, is het waarschijnlijk een angsthaas. En ja, moeilijke omstandigheden, we kunnen wel alles zielig vinden. Meestal zit het in het karakter van het kind. En het is inderdaad heel moeilijk om op dit soort kinderen grip te krijgen. Het enige wat je kunt doen is je kind zo weerbaar mogelijk te maken. Op dit soort kinderen krijg je, anti-pest beleid of niet, nauwelijks invloed
woensdag 19 november 2008 om 20:32
Een klas terug plaatsen is beslist geen optie, hij loopt ontzettend voor op zijn klasgenoten, krijgt extra werk en verdiepingsstof en verveelt zich nog rot op school. Dit is al besproken met de leerkracht die beloofde actie te ondernemen en de intern begeleider in te schakelen om te kijken wat de opties voor hem zijn. Tot nu toe is daar niets van terecht gekomen. Ik wijt het echt aan de juf, ze is echt zo enorm laks. Maar dat speelt tegelijkertijd ook nog mee, het is zoveel ineens.
Voordat dit joch bij mijn zoon in de klas kwam werd hij nooit gepest, hij hoorde bij de populaire kinderen van de klas. Het was ook een hele leuke sociale klas, als er al eens gepest werd, werd de pester net zo lang buitengesloten tot hij zich weer gedroeg. Daar is nu niets meer van over. De pester heeft meelopers(waarschijnlijk kinderen die bang zijn en zo hopen geen slachtoffer te worden), de sfeer in de klas is naar zijn grootje door 1 kind, zo jammer.
De moeder wil geen gesprek, wil helemaal geen contact met andere ouders. Ook de school krijgt haar met heel veel moeite te spreken. Ik denk niet dat ik verder kom met praten met zo iemand, al zou ik het willen.
De moeder van het vriendje van mijn zoon heeft de directrice vanmiddag gesproken, over iets anders, maar heeft en passant even naar de stand van zaken gevraagd. Er is gesproken met de moeder en er worden maatregelen getroffen. Wat is nog niet helemaal duidelijk en moet overlegd worden met de directie en dat gaat ongeveer twee weken kosten. Dat geeft mij in ieder geval de hoop dat er daadwerkelijk serieuze actie wordt ondernomen, anders was er niet zoveel tijd voor nodig. Maar voor ik ga juichen wil ik eerst horen wat er besloten is. En dan wil ik alsnog met dat pestprotocol bezig in de klas. Misschien valt er zonder de pester nog wat te redden van de sfeer.
Zoon heeft iig toegestemd in weerbaarheidstraining. Hij wilde in eerste instantie niet, vond het eng. Maar toen de voordelen hem duidelijk werden was het goed.
Voordat dit joch bij mijn zoon in de klas kwam werd hij nooit gepest, hij hoorde bij de populaire kinderen van de klas. Het was ook een hele leuke sociale klas, als er al eens gepest werd, werd de pester net zo lang buitengesloten tot hij zich weer gedroeg. Daar is nu niets meer van over. De pester heeft meelopers(waarschijnlijk kinderen die bang zijn en zo hopen geen slachtoffer te worden), de sfeer in de klas is naar zijn grootje door 1 kind, zo jammer.
De moeder wil geen gesprek, wil helemaal geen contact met andere ouders. Ook de school krijgt haar met heel veel moeite te spreken. Ik denk niet dat ik verder kom met praten met zo iemand, al zou ik het willen.
De moeder van het vriendje van mijn zoon heeft de directrice vanmiddag gesproken, over iets anders, maar heeft en passant even naar de stand van zaken gevraagd. Er is gesproken met de moeder en er worden maatregelen getroffen. Wat is nog niet helemaal duidelijk en moet overlegd worden met de directie en dat gaat ongeveer twee weken kosten. Dat geeft mij in ieder geval de hoop dat er daadwerkelijk serieuze actie wordt ondernomen, anders was er niet zoveel tijd voor nodig. Maar voor ik ga juichen wil ik eerst horen wat er besloten is. En dan wil ik alsnog met dat pestprotocol bezig in de klas. Misschien valt er zonder de pester nog wat te redden van de sfeer.
Zoon heeft iig toegestemd in weerbaarheidstraining. Hij wilde in eerste instantie niet, vond het eng. Maar toen de voordelen hem duidelijk werden was het goed.
woensdag 19 november 2008 om 20:57
Luna, wat rot voor je!!
Ik word plaatsvervangend laaiend woest op die lakse houding van zijn juf en de voorzichtigheid waarmee de school de pest-moeder benaderd. Ik zou er veel meer druk op leggen. Veel meer stampei maken. Wel de directie op het matje roepen, dagelijks de juf confronteren met de gevolgen dat mijn kind gepest word, bij die moeder op de stoep staan, wel de pester aanspreken, andere ouders mobiliseren....
Kinderen weerbaar maken is oke maar niet als antwoord op gepest worden. Geen enkel kind is weerbaar tegen pesten door een pester met aanhangers. Dit is geen probleem van het gepeste kind maar een volwassenprobleem. Alleen volwassenen kunnen dit doorbreken door de beslissing te nemen het niet toe te staan en dat betekent dat jij de stem van jouw kind moet zijn.
Zeg tegen je kind dat jij het gaat oplossen. Dat jij alles gaat doen en zeggen om dit te stoppen. En doe dat vervolgens ook.
Ik word plaatsvervangend laaiend woest op die lakse houding van zijn juf en de voorzichtigheid waarmee de school de pest-moeder benaderd. Ik zou er veel meer druk op leggen. Veel meer stampei maken. Wel de directie op het matje roepen, dagelijks de juf confronteren met de gevolgen dat mijn kind gepest word, bij die moeder op de stoep staan, wel de pester aanspreken, andere ouders mobiliseren....
Kinderen weerbaar maken is oke maar niet als antwoord op gepest worden. Geen enkel kind is weerbaar tegen pesten door een pester met aanhangers. Dit is geen probleem van het gepeste kind maar een volwassenprobleem. Alleen volwassenen kunnen dit doorbreken door de beslissing te nemen het niet toe te staan en dat betekent dat jij de stem van jouw kind moet zijn.
Zeg tegen je kind dat jij het gaat oplossen. Dat jij alles gaat doen en zeggen om dit te stoppen. En doe dat vervolgens ook.
donderdag 20 november 2008 om 07:57
quote:Piper_ schreef op 19 november 2008 @ 20:57:
Luna, wat rot voor je!!
Ik word plaatsvervangend laaiend woest op die lakse houding van zijn juf en de voorzichtigheid waarmee de school de pest-moeder benaderd. Ik zou er veel meer druk op leggen. Veel meer stampei maken. Wel de directie op het matje roepen, dagelijks de juf confronteren met de gevolgen dat mijn kind gepest word, bij die moeder op de stoep staan, wel de pester aanspreken, andere ouders mobiliseren....
Kinderen weerbaar maken is oke maar niet als antwoord op gepest worden. Geen enkel kind is weerbaar tegen pesten door een pester met aanhangers. Dit is geen probleem van het gepeste kind maar een volwassenprobleem. Alleen volwassenen kunnen dit doorbreken door de beslissing te nemen het niet toe te staan en dat betekent dat jij de stem van jouw kind moet zijn.
Zeg tegen je kind dat jij het gaat oplossen. Dat jij alles gaat doen en zeggen om dit te stoppen. En doe dat vervolgens ook.
Piper, in principe zou ik dat ook willen doen, maar elke dag bij de juf gaan klagen of stampei bij de directie maken levert ben ik bang meer nadelen voor ons op dan voordelen. Aan de juf begin ik niet eens meer. Alle keren dat ik daar ben geweest kreeg ik nul op het rekest. Voortaan gaat alles via de directie. En het feit dat die al niet eens meer voorstelt eerst met de juf te gaan praten zegt genoeg.
De directie heeft beloofd actie te ondernemen. Ik heb drie kinderen op deze school en het is de eerste keer dat er iets voorvalt, waarvoor ik de juf het meest verantwoordelijk houd, niet de directie want die kwam meteen in actie. Het feit dat ze zo omslachtig met die moeder van het kind omgaan, ja, daar ben ik het niet mee eens en dat is ook heel duidelijk gemaakt. Deze twee weken hebben ze nodig om dingen in gang te zetten, ze hebben handtekeningen van moeder voor instanties nodig, dus er wordt wel iets gedaan. Als ik nu voortdurend kom klagen dat het allemaal zo lang duurt wordt ik op een gegeven moment niet meer serieus genomen en afgeschilderd als zeikmoeder. En dat wil ik voorkomen, ook voor mijn andere kinderen die het wel goed op school hebben.
Andere ouders zijn gemobiliseerd. Het probleem is dat het heel traag op gang komt, heel langzaam komen andere kinderen met verhalen over pesterijen van het kind. En sommige ouders vinden dat hun kind zoiets zelf maar op moet lossen en gaan dus niet klagen.
Ik heb niet gezegd tegen mijn zoon dat ik dit ga oplossen. Ik weet namelijk niet of ik dit volledig kan oplossen. Ik heb wel gezegd dat ik alles zal doen om hem te helpen en te zorgen dat hij zich weer fijn voelt op school. Of dat nu deze school is, of een andere klas, of desnoods op een andere school. Maar die weerbaarheidstraining is noodzaak voor hem. Overal zijn pestende types, ook als je later aan het werk gaat.
Het grootste probleem na de pester is nu die ontwrichte klas(de pester houdt zich opvallend koest). De meeste kinderen uit zijn klas hebben zich tegen hem gekeerd. Vriendjes waar hij normaal gewoon mee speelt schelden hem ineens uit en willen niet meer spelen. Dat is dus een probleem waar ik ook zsm weer met de directie om te tafel moet. En daarbovenop nog het feit dat hij blijkbaar ver onder zijn niveau zit te werken in de klas, waardoor hij nog gefrustreerder raakt omdat de juf daar niets aan doet, wat ze wel beloofd heeft. Ik denk dat ik de directie maar eens moet voorstellen zoon een iq test af te laten nemen en hem te laten onderzoeken door een orthopedagoog. Misschien verklaart dat ook een hoop frustratie. Het pesten wordt er niet beter van, maar zijn zelfbeeld misschien wel.
Luna, wat rot voor je!!
Ik word plaatsvervangend laaiend woest op die lakse houding van zijn juf en de voorzichtigheid waarmee de school de pest-moeder benaderd. Ik zou er veel meer druk op leggen. Veel meer stampei maken. Wel de directie op het matje roepen, dagelijks de juf confronteren met de gevolgen dat mijn kind gepest word, bij die moeder op de stoep staan, wel de pester aanspreken, andere ouders mobiliseren....
Kinderen weerbaar maken is oke maar niet als antwoord op gepest worden. Geen enkel kind is weerbaar tegen pesten door een pester met aanhangers. Dit is geen probleem van het gepeste kind maar een volwassenprobleem. Alleen volwassenen kunnen dit doorbreken door de beslissing te nemen het niet toe te staan en dat betekent dat jij de stem van jouw kind moet zijn.
Zeg tegen je kind dat jij het gaat oplossen. Dat jij alles gaat doen en zeggen om dit te stoppen. En doe dat vervolgens ook.
Piper, in principe zou ik dat ook willen doen, maar elke dag bij de juf gaan klagen of stampei bij de directie maken levert ben ik bang meer nadelen voor ons op dan voordelen. Aan de juf begin ik niet eens meer. Alle keren dat ik daar ben geweest kreeg ik nul op het rekest. Voortaan gaat alles via de directie. En het feit dat die al niet eens meer voorstelt eerst met de juf te gaan praten zegt genoeg.
De directie heeft beloofd actie te ondernemen. Ik heb drie kinderen op deze school en het is de eerste keer dat er iets voorvalt, waarvoor ik de juf het meest verantwoordelijk houd, niet de directie want die kwam meteen in actie. Het feit dat ze zo omslachtig met die moeder van het kind omgaan, ja, daar ben ik het niet mee eens en dat is ook heel duidelijk gemaakt. Deze twee weken hebben ze nodig om dingen in gang te zetten, ze hebben handtekeningen van moeder voor instanties nodig, dus er wordt wel iets gedaan. Als ik nu voortdurend kom klagen dat het allemaal zo lang duurt wordt ik op een gegeven moment niet meer serieus genomen en afgeschilderd als zeikmoeder. En dat wil ik voorkomen, ook voor mijn andere kinderen die het wel goed op school hebben.
Andere ouders zijn gemobiliseerd. Het probleem is dat het heel traag op gang komt, heel langzaam komen andere kinderen met verhalen over pesterijen van het kind. En sommige ouders vinden dat hun kind zoiets zelf maar op moet lossen en gaan dus niet klagen.
Ik heb niet gezegd tegen mijn zoon dat ik dit ga oplossen. Ik weet namelijk niet of ik dit volledig kan oplossen. Ik heb wel gezegd dat ik alles zal doen om hem te helpen en te zorgen dat hij zich weer fijn voelt op school. Of dat nu deze school is, of een andere klas, of desnoods op een andere school. Maar die weerbaarheidstraining is noodzaak voor hem. Overal zijn pestende types, ook als je later aan het werk gaat.
Het grootste probleem na de pester is nu die ontwrichte klas(de pester houdt zich opvallend koest). De meeste kinderen uit zijn klas hebben zich tegen hem gekeerd. Vriendjes waar hij normaal gewoon mee speelt schelden hem ineens uit en willen niet meer spelen. Dat is dus een probleem waar ik ook zsm weer met de directie om te tafel moet. En daarbovenop nog het feit dat hij blijkbaar ver onder zijn niveau zit te werken in de klas, waardoor hij nog gefrustreerder raakt omdat de juf daar niets aan doet, wat ze wel beloofd heeft. Ik denk dat ik de directie maar eens moet voorstellen zoon een iq test af te laten nemen en hem te laten onderzoeken door een orthopedagoog. Misschien verklaart dat ook een hoop frustratie. Het pesten wordt er niet beter van, maar zijn zelfbeeld misschien wel.
donderdag 20 november 2008 om 09:43
www.pesten.net
Kijk daar eens en lees hoe je je daadkrachtiger kan opstellen in deze situatie. Je zoon is erbij gebaat dat het nu stopt en niet wanneer de school eindelijk zijn pestprotocol heeft uitgedokterd. Met iedereen wordt nu rekening gehouden....de school is aan het praten, de juf wordt voorbijgegaan, kinderen uit de klas worden niet gestopt in hun negativiteit, de moeder wordt voorzichtig benaderd, de pester wordt niet ter verantwoording geroepen en jij wil geen zeikmoeder zijn en wacht......en wat gebeurd er ondertussen met je zoontje?
Kijk daar eens en lees hoe je je daadkrachtiger kan opstellen in deze situatie. Je zoon is erbij gebaat dat het nu stopt en niet wanneer de school eindelijk zijn pestprotocol heeft uitgedokterd. Met iedereen wordt nu rekening gehouden....de school is aan het praten, de juf wordt voorbijgegaan, kinderen uit de klas worden niet gestopt in hun negativiteit, de moeder wordt voorzichtig benaderd, de pester wordt niet ter verantwoording geroepen en jij wil geen zeikmoeder zijn en wacht......en wat gebeurd er ondertussen met je zoontje?
donderdag 20 november 2008 om 10:53
donderdag 20 november 2008 om 15:44
Luna,
Heb tranen in mijn ogen als ik dit verhaal lees. Moet er echt van huilen, er komt zoveel verdriet boven. Ik ben als kind ook vreselijk gepest en waarom?
Heb niet echt een goeie tip, maar als het pesten niet stopt, dan moet je hem van school halen en naar een andere school doen. Lijkt misschien een zwakke oplossing, maar het is het allerbelangrijkste dat je mannetje weer lol in school krijgt en dat zijn zelfvertrouwen nu al verpest wordt.
Ik denk ook dat het erg belangrijk is dat je hem veel verteld dat het niet aan hem ligt, maar aan dat andere pokkeventje.
ook goed kijken dat je wel andre vriendjes te spelen vraagt zodat hij niet helemaal alleen is, hij zal zich waarschijnlijk toch al wel alleen voelen.
Misschien kun je eens voorstellen dat ze op school een boek voorlezen waarin de gevolgen van pesten heel duidelijk te merken zijn. Hopelijk schrikt dat het ventje wel af.
Heel veel sterkte, hoop zo dat er heel snel een oplossing komt!!!!!
Heb tranen in mijn ogen als ik dit verhaal lees. Moet er echt van huilen, er komt zoveel verdriet boven. Ik ben als kind ook vreselijk gepest en waarom?
Heb niet echt een goeie tip, maar als het pesten niet stopt, dan moet je hem van school halen en naar een andere school doen. Lijkt misschien een zwakke oplossing, maar het is het allerbelangrijkste dat je mannetje weer lol in school krijgt en dat zijn zelfvertrouwen nu al verpest wordt.
Ik denk ook dat het erg belangrijk is dat je hem veel verteld dat het niet aan hem ligt, maar aan dat andere pokkeventje.
ook goed kijken dat je wel andre vriendjes te spelen vraagt zodat hij niet helemaal alleen is, hij zal zich waarschijnlijk toch al wel alleen voelen.
Misschien kun je eens voorstellen dat ze op school een boek voorlezen waarin de gevolgen van pesten heel duidelijk te merken zijn. Hopelijk schrikt dat het ventje wel af.
Heel veel sterkte, hoop zo dat er heel snel een oplossing komt!!!!!
donderdag 20 november 2008 om 18:20
Hi Luna,
Echt een vervelende situatie. Ben vroeger ook gepest, al was het niet heel erg. Meest irritant om te horen vond ik: ja dan moet je wat terug doen. Alsof ik dat niet al deed :s. Dat ik mijn probleem vertelde, betekende al dat het dus fout zat en ik het niet meer zelf op kon lossen. Tijd dus om inderdaad actie te ondernemen. Erg vervelend dat de juf niet meewerkt. Wel fijn dat de directie het zich meer aantrekt.
Toch zou ik erop blijven hameren bij de directie dat de juf in dit geval gewoon niet functioneert. Het gaat inmiddels niet meer alleen om de pester, maar om de sfeer in de hele klas begrijp ik. Daarbij komt ook nog de verveling die toeslaat bij je zoon, dat gebeurt niet als je een goede leerkracht voor de klas hebt staan.
Het advies om je zoon maar ziek te melden en gym over te slaan vind ik absurd. Wat leer je hem daarmee: problemen lossen we niet op, daar gaan we gewoon voor aan de kant. Net alsof ze er dan ineens niet zijn. Fijne les voor je zoon..
Dan de iq-test. Dat is een zeer eenzijdige test, dat maar een heel beperkt deel van je zoon zijn intelligentie test. Slaat in feite niet echt ergens op. Het ligt er ook maar net aan of je zich op dat moment lekker voelt, of gemotiveerd. Dat bepaalt dan de uitslag. Zoals jij het beschrijft is mijns insziens al duidelijk dat je zoon gewoon voorloopt, daar hoeft geen test meer aan te pas te komen. Taak van de school om hem meer uit te dagen, geef aan dat je hier op rekent.
Mijn ervaring is dat opdrachten waarbij je echt zelf na moet denken goed werken. Tenminste, dat was bij mij het geval. Dus niet: maak een werkstuk over de middeleeuwen, maar hoe zou jij geleefd hebben in de middeleeuwen? Daar zijn ze wel even zoet mee hoor. En verder is wat meer individuele aandacht op school ook goed denk ik. Kinderen met wie het qua onderwijs gewoon goed gaat (goede cijfers, geen problemen) worden vaak genegeerd, het gaat immers toch wel goed, waarom dan (extra) aandacht? Verwacht van de school dat ze dit gaan aanpakken, want niets is zo demotiverend als niks te doen hebben op school.
Succes!
Echt een vervelende situatie. Ben vroeger ook gepest, al was het niet heel erg. Meest irritant om te horen vond ik: ja dan moet je wat terug doen. Alsof ik dat niet al deed :s. Dat ik mijn probleem vertelde, betekende al dat het dus fout zat en ik het niet meer zelf op kon lossen. Tijd dus om inderdaad actie te ondernemen. Erg vervelend dat de juf niet meewerkt. Wel fijn dat de directie het zich meer aantrekt.
Toch zou ik erop blijven hameren bij de directie dat de juf in dit geval gewoon niet functioneert. Het gaat inmiddels niet meer alleen om de pester, maar om de sfeer in de hele klas begrijp ik. Daarbij komt ook nog de verveling die toeslaat bij je zoon, dat gebeurt niet als je een goede leerkracht voor de klas hebt staan.
Het advies om je zoon maar ziek te melden en gym over te slaan vind ik absurd. Wat leer je hem daarmee: problemen lossen we niet op, daar gaan we gewoon voor aan de kant. Net alsof ze er dan ineens niet zijn. Fijne les voor je zoon..
Dan de iq-test. Dat is een zeer eenzijdige test, dat maar een heel beperkt deel van je zoon zijn intelligentie test. Slaat in feite niet echt ergens op. Het ligt er ook maar net aan of je zich op dat moment lekker voelt, of gemotiveerd. Dat bepaalt dan de uitslag. Zoals jij het beschrijft is mijns insziens al duidelijk dat je zoon gewoon voorloopt, daar hoeft geen test meer aan te pas te komen. Taak van de school om hem meer uit te dagen, geef aan dat je hier op rekent.
Mijn ervaring is dat opdrachten waarbij je echt zelf na moet denken goed werken. Tenminste, dat was bij mij het geval. Dus niet: maak een werkstuk over de middeleeuwen, maar hoe zou jij geleefd hebben in de middeleeuwen? Daar zijn ze wel even zoet mee hoor. En verder is wat meer individuele aandacht op school ook goed denk ik. Kinderen met wie het qua onderwijs gewoon goed gaat (goede cijfers, geen problemen) worden vaak genegeerd, het gaat immers toch wel goed, waarom dan (extra) aandacht? Verwacht van de school dat ze dit gaan aanpakken, want niets is zo demotiverend als niks te doen hebben op school.
Succes!
donderdag 20 november 2008 om 18:57
Ik heb vanmiddag weer een gesprek gehad met de adjunct. De pester krijgt een eigen kleedkamer in de gymzaal, zodat hij andere kinderen niet kan lastigvallen. Ook moet hij naast de juf lopen als ze naar en van de gymzaal lopen(gymzaal is niet bij de school), hij mag niet meer in de rij meelopen. Vandaag had zoon gym. Ik snap dat de eigen kleedkamer niet zo 123 geregeld kan worden, zal overlegd moeten worden bij de beheerder, maar hij hoefde ook niet naast de juf te lopen. Dat houd ik dus scherp in de gaten. Al ben ik daarvan weer afhankelijk van mijn zoon, die naar nu blijkt, ook niet altijd de waarheid vertelt...Hij is vanmorgen weer te grazen genomen door de pester en vertelde dat er helemaal geen pleinwacht was om in te grijpen of te vertellen dat het kind pestte.
Ik ben dus flink van leer getrokken tegen de adjunct, die meteen navraag is gaan doen. En toen bleek dat er maar liefst 3 pleinwachten waren in de pauze. Zoon is niet komen klagen en zij hebben niets gezien. Bovendien was hij ook niet naar de juf gegaan om het te vertellen, wat hem op het hart gedrukt is door ons en door de adjunct. Zonder zijn klacht kunnen zij niet straffen.
En als ik hem dan vraag waarom hij niet naar de juf is gegaan, of naar de adjunct(dat mag ook altijd als hij niet bij juf wil klagen) zegt ie "oh, vergeten.." Tsja, dat kan ik me dan niet voorstellen, zoiets vergeet je niet. Tenzij het pesten je niet raakt.
Wat de juf betreft staan de adjunct en ik lijnrecht tegenover elkaar. Zij herkent zich helemaal niet in mijn verhaal over de juf en ik niet in het hare. Tsja, wat moet je daarmee. Ik ken de juf alleen van dit schooljaar en zij al veel langer. Godzijdank is ze zwanger, ze gaat in maart met verlof.
De adjunct heeft als het goed is vanmiddag de juf nog aangesproken op de verdiepingsstof die zoon zou krijgen maar nog niet heeft. Verder zijn er op deze school veel mogelijkheden voor snelle leerlingen. In de hogere klassen kunnen voorlopers bv Spaans, Wiskunde of Filosofie gaan volgen, dat willen ze doortrekken naar de lagere groepen. Ook heb ik de sfeer in de klas nog maar eens ter sprake gebracht.
De iq-test is meer om het "labeltje" te krijgen en zo sneller hulp te kunnen krijgen als dat nodig is. Het cijfertje wat er aan gehangen wordt boeit me niet zo. Mijn man heeft een iq van 160, maar de havo lukte hem niet door een totaal verkeerde aanpak. Met de uitslag van zo'n test wapperen kan nog wel eens wat deuren openen. We hebben een zoon op deze school met een autistische stoornis, zonder label had hij nooit de hulp gekregen die we nu hebben. Tijdens zijn onderzoeken is er ook een iq-test gedaan en die uitslag heeft ons wel degelijk geholpen. Ik zie er dan ook geen kwaad in om die test te laten doen, ik hang er verder niets aan op.
Ik ben dus flink van leer getrokken tegen de adjunct, die meteen navraag is gaan doen. En toen bleek dat er maar liefst 3 pleinwachten waren in de pauze. Zoon is niet komen klagen en zij hebben niets gezien. Bovendien was hij ook niet naar de juf gegaan om het te vertellen, wat hem op het hart gedrukt is door ons en door de adjunct. Zonder zijn klacht kunnen zij niet straffen.
En als ik hem dan vraag waarom hij niet naar de juf is gegaan, of naar de adjunct(dat mag ook altijd als hij niet bij juf wil klagen) zegt ie "oh, vergeten.." Tsja, dat kan ik me dan niet voorstellen, zoiets vergeet je niet. Tenzij het pesten je niet raakt.
Wat de juf betreft staan de adjunct en ik lijnrecht tegenover elkaar. Zij herkent zich helemaal niet in mijn verhaal over de juf en ik niet in het hare. Tsja, wat moet je daarmee. Ik ken de juf alleen van dit schooljaar en zij al veel langer. Godzijdank is ze zwanger, ze gaat in maart met verlof.
De adjunct heeft als het goed is vanmiddag de juf nog aangesproken op de verdiepingsstof die zoon zou krijgen maar nog niet heeft. Verder zijn er op deze school veel mogelijkheden voor snelle leerlingen. In de hogere klassen kunnen voorlopers bv Spaans, Wiskunde of Filosofie gaan volgen, dat willen ze doortrekken naar de lagere groepen. Ook heb ik de sfeer in de klas nog maar eens ter sprake gebracht.
De iq-test is meer om het "labeltje" te krijgen en zo sneller hulp te kunnen krijgen als dat nodig is. Het cijfertje wat er aan gehangen wordt boeit me niet zo. Mijn man heeft een iq van 160, maar de havo lukte hem niet door een totaal verkeerde aanpak. Met de uitslag van zo'n test wapperen kan nog wel eens wat deuren openen. We hebben een zoon op deze school met een autistische stoornis, zonder label had hij nooit de hulp gekregen die we nu hebben. Tijdens zijn onderzoeken is er ook een iq-test gedaan en die uitslag heeft ons wel degelijk geholpen. Ik zie er dan ook geen kwaad in om die test te laten doen, ik hang er verder niets aan op.
donderdag 20 november 2008 om 19:10
Een IQ van 160?? Uhm.. dat lijkt mij zéér stug..
160 is de maximaal te behalen score. Sorry, maar dat haalt zelfs Einstein niet.
Direct wel het bewijs dat die test dus niet echt deugd.. Al snap ik je motivatie bij je zoon wel.
Kan het zijn dat je zoon geen zin heeft om alles te melden, omdat hij bang is anders dat vervelende zeur-jongetje te worden, zijn klasgenootjes kunnen dat gemakkelijk gaan denken namelijk.
Ik vind het ergens ook heel sneu voor de pester, al kan hij een en ander natuurlijk door zijn eigen gedrag aan te passen verbeteren, maar beseft een kind van 8 dat al?
160 is de maximaal te behalen score. Sorry, maar dat haalt zelfs Einstein niet.
Direct wel het bewijs dat die test dus niet echt deugd.. Al snap ik je motivatie bij je zoon wel.
Kan het zijn dat je zoon geen zin heeft om alles te melden, omdat hij bang is anders dat vervelende zeur-jongetje te worden, zijn klasgenootjes kunnen dat gemakkelijk gaan denken namelijk.
Ik vind het ergens ook heel sneu voor de pester, al kan hij een en ander natuurlijk door zijn eigen gedrag aan te passen verbeteren, maar beseft een kind van 8 dat al?
donderdag 20 november 2008 om 20:39
quote:Annepanne1 schreef op 20 november 2008 @ 19:10:
Een IQ van 160?? Uhm.. dat lijkt mij zéér stug..
160 is de maximaal te behalen score. Sorry, maar dat haalt zelfs Einstein niet.
Direct wel het bewijs dat die test dus niet echt deugd.. Al snap ik je motivatie bij je zoon wel.
Kan het zijn dat je zoon geen zin heeft om alles te melden, omdat hij bang is anders dat vervelende zeur-jongetje te worden, zijn klasgenootjes kunnen dat gemakkelijk gaan denken namelijk.
Ik vind het ergens ook heel sneu voor de pester, al kan hij een en ander natuurlijk door zijn eigen gedrag aan te passen verbeteren, maar beseft een kind van 8 dat al?
Sorry, moest 150 zijn....ik ben juist heel erg verschrikkelijk slecht in getallen, heb zware dyscalculie . Mij moeten ze geen iq-test laten doen, waarschijnlijk kom ik niet verder dan Bonnie st Claire, terwijl ik toch op mijn sloffen de havo heb gedaan, weliswaar zonder wis- schei- en natuurkunde. Daarom hecht ik ook niet zo heel veel waarde aan zo'n test, het is voornamelijk rekenwerk en logisch nadenken. Maar goed, mijn man is 15 jaar geleden getest, die testen zullen vast veranderd zijn(en hopelijk verbeterd )
Ik denk dat het feit dat hij bang is om voor zeur uitgemaakt te worden zeker meespeelt in het niet-vertellen. Maar het is de enige manier om het kind zijn straf te laten krijgen, tenzij ze ineens heel alert worden op school en de pleinwacht er voortdurend met zijn of haar neus bovenop te zetten.
Ik vind het ook sneu hoor, het is niet zo dat ik een gruwelijke hekel aan het kind heb(niet dat ik het een leuk kind vind..). Er moet iets grondig mis zijn in zijn in zijn thuissituatie en hij schijnt een stoornis te hebben. En de aanpak van de school door hem in pestsituaties te isoleren voorkomt wel dat hij gaat pesten, maar leert hem niet het juiste gedrag aan. Ik heb geen flauw idee wat de school met die moeder bespreekt, maar ik neem aan dat ze toch iig een SoVatraining ten zeerste hebben aangeraden, die wordt gewoon op school gegeven. Of hij het beseft? Dat ligt ook aan de stoornis, waar geen mededelingen over mogen worden gedaan. Een van mijn zoons heeft een autistische stoornis en heeft heel veel moeite met het herkennen van emoties bij een ander, daar snapt hij niets van, want hij ervaart ze zelf niet zo. In zo'n geval kan een kind niet zonder een hele hoop hulp zijn gedrag veranderen.
Mijn (autistische) zoon is godzijdank helemaal niet agressief en zo intelligent dat hij gewenst sociaal gedrag heeft aangeleerd/aan het aanleren is. Dit kind zou dat in principe ook moeten kunnen, maar dan moet de moeder wel meewerken.
Een IQ van 160?? Uhm.. dat lijkt mij zéér stug..
160 is de maximaal te behalen score. Sorry, maar dat haalt zelfs Einstein niet.
Direct wel het bewijs dat die test dus niet echt deugd.. Al snap ik je motivatie bij je zoon wel.
Kan het zijn dat je zoon geen zin heeft om alles te melden, omdat hij bang is anders dat vervelende zeur-jongetje te worden, zijn klasgenootjes kunnen dat gemakkelijk gaan denken namelijk.
Ik vind het ergens ook heel sneu voor de pester, al kan hij een en ander natuurlijk door zijn eigen gedrag aan te passen verbeteren, maar beseft een kind van 8 dat al?
Sorry, moest 150 zijn....ik ben juist heel erg verschrikkelijk slecht in getallen, heb zware dyscalculie . Mij moeten ze geen iq-test laten doen, waarschijnlijk kom ik niet verder dan Bonnie st Claire, terwijl ik toch op mijn sloffen de havo heb gedaan, weliswaar zonder wis- schei- en natuurkunde. Daarom hecht ik ook niet zo heel veel waarde aan zo'n test, het is voornamelijk rekenwerk en logisch nadenken. Maar goed, mijn man is 15 jaar geleden getest, die testen zullen vast veranderd zijn(en hopelijk verbeterd )
Ik denk dat het feit dat hij bang is om voor zeur uitgemaakt te worden zeker meespeelt in het niet-vertellen. Maar het is de enige manier om het kind zijn straf te laten krijgen, tenzij ze ineens heel alert worden op school en de pleinwacht er voortdurend met zijn of haar neus bovenop te zetten.
Ik vind het ook sneu hoor, het is niet zo dat ik een gruwelijke hekel aan het kind heb(niet dat ik het een leuk kind vind..). Er moet iets grondig mis zijn in zijn in zijn thuissituatie en hij schijnt een stoornis te hebben. En de aanpak van de school door hem in pestsituaties te isoleren voorkomt wel dat hij gaat pesten, maar leert hem niet het juiste gedrag aan. Ik heb geen flauw idee wat de school met die moeder bespreekt, maar ik neem aan dat ze toch iig een SoVatraining ten zeerste hebben aangeraden, die wordt gewoon op school gegeven. Of hij het beseft? Dat ligt ook aan de stoornis, waar geen mededelingen over mogen worden gedaan. Een van mijn zoons heeft een autistische stoornis en heeft heel veel moeite met het herkennen van emoties bij een ander, daar snapt hij niets van, want hij ervaart ze zelf niet zo. In zo'n geval kan een kind niet zonder een hele hoop hulp zijn gedrag veranderen.
Mijn (autistische) zoon is godzijdank helemaal niet agressief en zo intelligent dat hij gewenst sociaal gedrag heeft aangeleerd/aan het aanleren is. Dit kind zou dat in principe ook moeten kunnen, maar dan moet de moeder wel meewerken.
