Zoon (net 4) zorgt voor zorgen op de basisschool

wat een vervelende situatie zeg... Ook geen lekker gevoel voor jou om je zoontje weg te brengen naar een plek waar er zo negatief over hem gepraat wordt..

Vroeg me af of hij wel al eerder op een creche/dagopvang heeft gezeten? En hoe ging dat?

Ik zou zeker een gesprek aangaan! Een ochtend meekijken lijkt me niet zinvol, omdat de kans groot is dat het gedrag van je zoon beinvloed wordt door jouw aanwezigheid.

Ik vind 3 kwartier in de kring zitten voor die kleintjes trouwens ook behoorlijk lang.

Oh laat maar.. hij heeft op de peuterspeelzaal gezeten...

Ik heb geen tips want mijn kind gaat over twee weken pas voor het eerst naar school, maar ik lees wel graag met je mee. Lijkt me erg vervelend.

En wat merk je aan je zoontje?

Sosofie, wat vervelend zeg! Ik vind het vooral jammer te lezen dat de juf elke dag iets negatiefs zegt over een kindje wat nog maar net begonnen is op school. Ik krijg het idee dat ze erg aan hem moet wennen en wellicht bang is de controle over de klas te verliezen omdat hij wat meer aandacht nodig heeft dan een gemiddeld kind. Maar dat is op zich haar probleem en daarom hoeft ze nog niet elke dag negatief over hem te zijn.



Ik denk dat ik wel een gesprek met haar zou aangaan, met de intern begeleider erbij (nadat die je zoon geobserveerd heeft). En dat je dan je eigen ervaringen en die van je omgeving vertelt en afspraken maakt over hoe zij hem het beste kan benaderen. Je moet ook zeker zeggen dat je het fijner vindt als ze wat positiever is, want ik denk dat op die manier deze negatieve spiraal ook doorbroken kan worden. Jouw zoontje voelt vast haarfijn aan hoe zijn juf over hem denkt en zal daar weer op reageren.



Mijn zoon is ook net naar school en het lijkt me echt níet leuk als zijn juf steeds negatief over hem zou zijn.

Sosofie, ik kan me helemaal voorstellen dat je je hier zo klote over voelt. Heb je de juf ook gevraagd of hij dan echt zo verschilt van de andere kinderen? Zijn dat dan allemaal voorbeeldige 'machientjes' bij wie je maar op een knopje hoeft te drukken en ze doen precies wat juf wil?



Ik kan wel mijn verhaal ook delen.

Ik heb vorige week tienminutengesprek gehad met de juffen van mijn zoon. Hij is in augustus vijf geworden en zit dus al in groep 2 (maar op zijn school zijn het allemaal combi-klassen 1/2).

Nooit ook maar één minder positief geluid gehoord. Niet op de speelzaal, niet op het dagverblijf, niet in het vorige schooljaar (toen had hij een andere juf). Alles Hosanna in den hoge zeg maar. Hij heeft vorig schooljaar twee testen gehad en scoorde een A (= hoogste). Enige onvoldoende op zijn rapport was voor potlood vasthouden.

Dit even ter achtergrond.

Want vorige week kaartte deze nieuwe juf, die ik overigens hoog acht, aan dat ze toch wel wat opvallende dingen ziet bij mijn zoon.

Ze wilde niet spreken van een probleem, maar het viel op en ze wilde weten of ik het herkende.

Nu heeft hij wel een paar typische trekjes, maar daar zijn wij natuurlijk aan gewend en zien het vooral als grappig. Hij kan bijvoorbeeld als hij iets uitlegt, ontzettend belerend en docerend praten. Heel overdreven articulerend ook. Dat doet hij dus op school ook. Hij is heel strak op de regeltjes, vond de juf. Dat was hij thuis ook toen hij nog een stuk jonger was, ik heb me daar ook weleens zorgen over gemaakt, maar het is overgegaan.

Enfin, zo zijn er nog wat dingen.

In eerste instantie was ik een beetje beduusd. Hoe goed ze het ook inkleedde en hoe nadrukkelijk ze het ook niet als negatief wilde zien, toch voelde het zo.

En nog wel een beetje. Ik zie altijd al veel beren op de weg en nu zie ik doemscenario's waarin mijn zoon moelijk vriendjes zal maken, gepest gaat worden, concentratiestoornissen heeft (wat op zich zou kunnen want die heb ik zelf ook en dat is erfelijk)... Het is echt wennen. Het leek allemaal zo voorspoedig te gaan, altijd alles goed of zwaar bovengemiddeld volgens leidsters en juffen en nu opeens kanttekeningen.

Ik heb er ook al veel over gepraat met mensen die mijn zoon goed kennen. En eigenlijk zegt iedereen wat ze ook tegen jou, TO, zeggen. Een leuk kereltje met heel eigen trekjes, enthousiast, leergierig, nieuwsgierig.

Inmiddels maak ik me niet zo'n zorgen meer. Alleen nog over het concenteren. Maar aan de andere kant... hij is vijf. Jouw zoon is vier. Wat kun je ook verwachten denk ik dan? Zich niet zo goed kunnen zetten tot minder leuke werkjes, tsja, is dat echt zo apart? Geloof ik eerlijk gezegd geen bal van.



Heb jij heel bewust voor die school gekozen of kwam het toevallig zo uit, of was nergens anders plaats? Heb je alternatieven? Meteen switchen is wellicht overdreven, maar als het echt allemaal niet goed blijft voelen kan het nu nog.

Heb je ook andere ouders weleens over die bewuste juf gehoord? Ik hoorde van een kennis van het forum hier dat er bij haar kinderen op school een juf is die altijd bij iedereen dyslexie ziet, bijvoorbeeld.



Dus het kan ook bij haar liggen. Probeer objectief te kijken en vraag inderdaad raad, wacht ook niet te lang met zelf een deskundige mee laten kijken als de juf blijft aangeven en jij je twijfels blijft houden. Je kunt helemaal in de war raken van die opmerkingen, vaak zullen ze terecht zijn maar niet altijd.

xx lisa.

Ik las laatst ergens dat jongensgedrag (actief zijn) moeilijker geaccepteerd wordt tegenwoordig. Omdat er in het onderwijs bijna alleen maar vrouwen werken, wordt actief gedrag gezien als fout gedrag. Ook het fysieke uiten wordt afgekeurd; praten over je gevoel is de norm geworden terwijl dat lang niet voor iedereen de eerste optie is. De norm is veranderd.



Ga eens praten met de juf en geef aan hoe jij je erbij voelt. Vraag hoe jullie hier samen uit kunnen komen. Wat zij voorstelt als 'overgang' misschien...



Succes!

Precies, ze kan het ook anders brengen. Wel een negatief punt aangeven, maar dan gevolgd door iets dat hij wel goed gedaan heeft.



Hoe groot is de groep eigenlijk? Ik kan me voorstellen dat het een hele omschakeling is voor hem en misschien kan hij daar minder goed tegen. Aan de andere kant zit hij ook pas net een paar weken op school. Laat je hem ook gewoon elke dag gaan of hou je hem ook wel eens thuis om even bij te komen?



Bij ons op school zegt de juf niet zoveel. Een paar weken na de eerste schooldag gaat ze graag een 10-minutengesprek met je aan. Ook omdat het gewoon vrij chaotisch is met brengen en halen en je niet genoeg tijd hebt om zaken nader uit te leggen.

Is er eventueel ook mogelijkheid van een andere groep met andere juf dus? Misschien loop ik veel te hard van stapel hoor, maar zo'n negatief mens...

xx lisa.

Sosofie, wat vervelend zeg! Zeker als ik lees dat ze ELKE dag iets negatiefs zeggen en vooral dat ze alleen maar negatieve dingen zeggen. Een kindje doet altijd wel iets leuks/goeds op een dag. Ik zou het heel belangrijk vinden dat de juffen dat ook vertellen. Ik vind dat er nogal een negatieve sfeer hangt.



Is video interactie geen idee? Dan kun jij observeren hoe jouw zoontje het in de klas doet, zonder dat je er bij zit. Ik kan me nml voorstellen dat jouw aanwezigheid zeker invloed heeft op jouw zoontje.



En als je zo'n negatief gevoel blijft houden bij deze juffen en van andere blijf je horen dat er niets mis is met jouw zoontje, dan zou ik me afvragen of hij wel past op deze school.



Heel veel succes met deze situatie!

Jules

Als nu drie professionele mensen in principe niets mis vinden aan je kind, zou ik proberen of er niet een plekje is in een andere klas.

Misschien klikt het gewoonweg niet met de juf, dat is jammer en getuigd niet echt van een professionele houding van de juf, maar dat kan natuurlijk.

Ik ga meer en meer denken dat leerkrachten er op gebrand zijn om "probleemgevallen" te zoeken ipv te "ontdekken".

Ik denk dat ik zelfs nogwel een gesprekje met de juf aan zou gaan en haar vragen of ze weet wat positieve stimulans inhoud.

Suusenco: ik ben het met je eens... heb ook wel eens een artikel gelezen dat we door het hoge aantal vrouwen in het onderwijs, het onderwijs zelf ook vervrouwlijkt hebben en eigenlijk van jongetjes eisen zich te gedragen als bijna-meisjes. Bij mijn dochter in de klas zie ik ook het verschil tussen jongens en meiden heel duidelijk. Mijn jongste is ook zoals die jongetjes in de klas. Hij kijkt nu nog de kat uit de boom, maar ik herken het gedrag in andere situaties en verbaas me erover. Mijn dochter heeft het ook vaak over wat de jongetjes nu weer hebben uitgespookt en wanneer ze op het 'apart-zit'-stoeltje moesten...

quote:lisa schreef op 19 november 2008 @ 09:52:



Dus het kan ook bij haar liggen. Probeer objectief te kijken en vraag inderdaad raad,



Dit zou ik ook onderzoeken inderdaad. Wat de vorige poster (suusenco?) schreef dat hoor ik wel vaker. Niet specifiek over jongetjes gedrag, maar wel dat 'afwijkend' gedrag door juffen als lastig wordt ervaren. Nu kan het natuurlijk best zijn dat jouw zoon anders is dan andere kindjes en een andere aanpak nodig heeft, maar het feit dat de juf zo negatief is en steeds zegt dat ze veel tijd en energie in hem moet stoppen, geeft mij het idee dat vooral zíj er last van heeft. En niet dat ze zich zorgen maakt om je zoontje. Beetje lastig uit te leggen, hopelijk snap je het.

Daarom zou ik het gesprek aangaan, om haar tips te geven hoe ze wel met hem om kan gaan en proberen de positieve dingen van hem te laten zien. Leg het in eerste instantie bij haar neer en help haar daar bij.

Tja, mijn zoon (nu 11) had ook zo'n juf toen hij naar de basisschool ging. Nu is hij druk, dat geef ik toe, maar niet alle kindjes zijn nu eenmaal hetzelfde.

Als het goed is, leren de juffen op de PABO hoe hier mee om te gaan. Echter, op veel basisscholen heerst een zgn. "meisjescultuur". Meisjes zijn vaak wat rustiger en gehoorzamer dan jongens.

De jongens die nóg iets drukker zijn dan de andere jongens, worden snel bestempeld als "afwijkend". ADHD is ook zo'n mooi etiket dat al snel op het voorhoofd van je kind wordt geplakt als het anders is dan andere kinderen.



Wij hebben een aantal jaar moeten discussiëren voordat de intern begeleider zich erbij neerlegde dat wij onze zoon geen Ritalin gingen geven.

Nog steeds gaat elk 10-minuten gesprek over zijn gedrag. Als ik het gesprek probeer te brengen op leerprestaties, wordt dat al snel van tafel geveegd (want dat is allemaal dik in orde).

Gelukkig zijn ze op zijn school nu aan hem gewend en kunnen ze ook zijn grappige, sociale en lieve kant zien.



Ik zou zeggen: laat je niet gek maken, volg je eigen gevoel (is mijn kind écht zo anders dan andere kinderen) en doe wat jou goed lijkt.

Sosofie.....



Toen ik de titel van je topic las dacht ik, o jeeeee....dit gaat vást over een kind dat zijn klasgenootjes terroriseert, de juf bij haar keel grijpt en niet los wil laten, het onderwijzersteam tegen elkaar opzet, de directie manipuleert, betrapt is bij een poging de school in brand te steken....maar wat blijkt?



Hij kan niet drie kwartier op zijn stoel in de kring zitten?

Hij belooft dat hij drie kwartier ergens mee speelt op een vaste plek, en dat lukt niet?



Het kind is vier, zit nét een paar weken op school...

Heeft de juf wel genoeg talent om om te gaan met kinderen, vraag ik me af.

Als ze net zoals tegen jou alleen maar de negatieve kanten weet te noemen, zal er aan haar aanpak wel iets schorten.



Misschien is je zoontje beter op zijn plaats en voelt hij zich meer thuis bij een andere juf in een andere klas, misschien is het handig om eens rond te kijken op andere scholen.



Zoals jij het beschrijft ligt het niet echt aan je zoon, ieder kind is anders, ze hebben allemaal wel hun eigenaardigheidjes.

Mijn dochter werd in het begin een vlinder genoemd door haar juf; ze deed 5 minuutjes iets en daarna fladderde ze een beetje door de klas. Zij hield het ook niet meteen 3 kwartier vol. Lijkt me ook volstrekt normaal voor een vers kleutertje.

hoi hier een juf. Ik vind 3 kwartier voor de jongste kleuters erg lang om stil te zitten. Ik heb meestal een kring van max. een half uur en dan snel aan de gang. Jammer dat je eerste ervaring zo negatief is. Je zou een ochtend mee kunnen kijken maar dan op de achtergrond door bijv. een kiertje van het raam. Of een video opname laten maken zodat je zelf ook zijn gedrag kunt zien. Want een obsevant kan jou veel dingen vertelllen die je misschien helemaal niet herkent en dan is het nog moeilijk voor jou om te praten over iets wat voor jou niet leeft. Bij zo'n video opname kan je dan zelf zien wat er aan de hand is volgens hun.

Soms reageren kinderen heel anders omdat ze ineens in een grotere groep zitten dan op het KDV op PSZ. Ze willen hun plekje veroveren (haantjes gedrag). Het is waar dat sommige juffen minder hebben met het stoere jongens gedrag maar zo zijn er ook juffen die niks met het getut van meisjes hebben.

Wanneer je het gevoel hebt dat ze speciaal een negatief beeld van jou kind hebben omdat ze hem niet zo mogen dan zou ik plaatsing in een andere groep aanvragen. Hier moet over te praten zijn lijkt mij.



succes !!

Wanneer jij zo overtuigd bent dat er niets mis is met je zoon dan kan je toch ook zonder moeite een begeleider mee laten kijken op school. Ik neem aan dat het een extern persoon is die verstand van zaken heeft!



Je zegt dat zij peuterjuf zegt dat het een volstrekt normaal jochie is maar een peuterschool (of creche) is wel even wat anders dan de basisschool. Mijn dochter was op de creche superzelfstandig, haantje de voorste, echt de leider van de groep. Nu op de basisschool (sinds augustus) is daar weinig van over. Ze is onzeker en verlegen.



Ik bedoel mijn posting niet negatief maar kinderen kunnen door b.v onzekerheid anders reageren dan dat je van ze gewend bent.

De meningen van andere proffesionals is natuurlijk belangrijk maar ik heb nou niet begrepen dat ze hem in de klas hebben gehad. Of een half uurtje in de kring met hem hebbben gezeten.



Ik vind het wel vreemd dat in de meeste postings de juf er meteen van langs krijgt. Ze benoemd een situatie die vervelnd is en ik kan me niet voorstellen dat zij dit niet weloverwogen communiceerd met de ouders. Is het echt alleen negatief wat ze verteld? Of onhoudt je die dingen het beste?



Hij is er pas een paar weken en moet wennen. De school zal echt het beste met hem voor hebben en hem willen helpen te kijken hoe het voor je zoon uitdagend en leuk wordt in de kleuterklas. Blijf serieus naar elkaar luisteren en dam komt het goed!

Misschien speelt het feit mee dat hij nuniet meer de oudste is maar de jongste. Daar hebben de meeste kinderen wel moeite mee en misschien hij net een tikkeltje meer?

Die meisjes cultuur herken ik absoluut niet. Heb gisteren nog op school (kleuterklas) meegeholpen in een groepje met twee jongens en twee meisjes. De druktste waren de meiden. Een jongetje heeft heel rustig meegekeken en geknipt en de ander had alleen maar oog voor het nietapparaat wat hij na een kwartier gesloopt had. ( overigens een appartaat waar hij zich niet aan kon bezeren,..)

La India, het gaat toch vooral om gangbaar als jongens- en meidengedrag genoemd wordt. Mijn zoon zou in jouw voorbeeld zeker degene met het nietapparaat geweest zijn, hij is ook niet zo'n drukke. Ik dacht trouwens van wel, voor hij naar school ging, maar toen ik in die klas kwam vorig jaar... daar stuiterden met name de jongens echt om je oren!



Ik kan me ook moeilijk voorstellen dat een juf van een verse kleuter verwacht dat hij metee geconcentreerd is etc. Maar als haar insteek zo negatief is... slecht hoor.

xx lisa.

Eens met La India, juf krijgt er wel érg van langs hier, en dat op basis van informatie die hoe goed bedoeld ook, natuurlijk ook gekleurd is. Ik kan me voorstellen dat het niet leuk is om wat minder positief nieuws over je kind te horen, maar aan de andere kant is dit wel iemand die dag in dag uit vierjarigen (én jongens) in de klas heeft en dus heus wel ervaring heeft in wat een vierjarige wel en niet kan. Op zich past de opmerking van de 2 vriendinnen/kleuterjuf ook wel in het beeld van de juf: "iets meer sturing dan normaal" Neem daarbij in ogenschouw dat vriendinnen hem wellicht al langer kennen en dus zijn gedrag ook al langer gewend zijn én dat ze als vriendin sowieso het iets rooskleuriger zullen brengen, en dan lijkt het wel heel erg op het verhaal van juf: druk en slecht luisteren. En in de kleuterklas zijn de eisen nou eenmaal hoger dan thuis of op de psz: er moet "gewerkt" worden en de andere kleuters moeten zich ook kunnen concentreren.



Al met al zou mijn advies zijn om weer uit die verdedigingshouding te stappen en open te staan voor de mogelijkheid dat juf misschien best een punt heeft (zij het dat ze dat misschien wat tactischer kan brengen, maar soit). Zo'n intern begeleider lijkt mij dan een prima voorstel: een objectief iemand die weet wat je kan en mag verwachten van een kleuter. Zelf meekijken heeft geen nut, dan is een kind altijd anders.

He Sosofie, ik herken het helemaal. Onze jongste is na de zomervakantie begonnen op de basisschool. Hij was al veel naar de peuterspeelzaal en kinderopvang geweest, en daar geen noemenswaardige problemen. Ja, het is een pittig jongetje met een eigen willetje, dat wel.



In de klas laat hij volgens de juf "jong" gedrag zien. Geen speelgoed willen delen, stampvoeten als iets anders gaat als hij wil, soms een kind slaan, in de kring storende geluiden maken.



Omdat zijn broer officieel autisme heeft, gaan dan bij ons wel alarmbellen af. Ik zit echt te twijfelen, is het nu wennen en dwarsigheid of zit er nu een klein beetje van autisme bij. Want dat zit wel bij ons in de familie. Maar tot nu toe ging op de peuterspeelzaal alles goed.



De intern begeleidster heeft hem geobserveerd in de klas en daar hebben we volgende week een gesprek over. Ondertussen hebben we wel besloten hem op de wachtlijst te laten zetten voor een onderzoek naar autisme. Die wachtlijst is behoorlijk lang, maar dan staat hij er maar vast voor de zekerheid op.



Met de juf hebben we afgesproken dat ze hem wat meer struktuur biedt. Dus een vast plekje in de klas in plaats van elke dag een andere stoel. Bij overgangssituaties duidelijk vertellen wat er nu gaat gebeuren. Tot nu toe gaat alles met de juf in goed overleg. Hopelijk valt het gesprek volgende week mee....