Kinderen
alle pijlers
Zoontje van ruim 4 met problemen op de basis...
donderdag 15 januari 2009 om 08:53
Hallo allemaal,
Mijn zoontje gaat sinds een aantal maanden naar de basischool. Het betreft een protestants chr. basisschool. Nu is mijn zoontje vrij druk en eigenwijs van aard en ik was er al bang voor, maar de Interne Begeleider aldaar heeft ons als ouders bij hem geroepen voor een gesprek over ons zoontje. Zijn gedrag is namelijk opvallen voor hun. Opvallend in de zin van impulsief: hij ziet iets en wil er ook direct wat mee doen, denk dan niet na. In de kring stilzitten etc is ook lastig. Kortom, men ervaart nu al problemen. Ik moet zeggen dat het me wel verbaasd dat ze zo snel al hiermee komen, hij gaat immers nog maar net 3 maandjes naar school, waarvan ook nog de drukste maanden vh jaar! Hij reageert nou eenmaal wat heftig op zulke gebeurtenissen. Ik zit er dus wat mee dat ik wat druk voel van school, ik wil zo graag dat ze hem wel de tijd gunnen. Nu hebben we tot begin maart gekregen, beter zijn gedrag dan niet, volgen er wsl onderzoeken. Brrrr, toch wel spannend allemaal en erg vervelend. Je wilt zo graag dat je kind gewoon mee kan komen!
Opvallend is wel dat hij erg pienter is en verbaal zeer sterk. Het is ook een lekker sociaal, extravert kind maar hij heeft nou eenmaal geen rem. Vaart ook echt zijn eigen koers en tja, das best lastig!
Zijn er hier mama's die hier ervaring mee hebben of wellicht tips voor mij?
Ik zit soms al helemaal vooruit te lopen op zaken en denk dan gelijk dat hij niet kan blijven op deze school....
gr!
Mijn zoontje gaat sinds een aantal maanden naar de basischool. Het betreft een protestants chr. basisschool. Nu is mijn zoontje vrij druk en eigenwijs van aard en ik was er al bang voor, maar de Interne Begeleider aldaar heeft ons als ouders bij hem geroepen voor een gesprek over ons zoontje. Zijn gedrag is namelijk opvallen voor hun. Opvallend in de zin van impulsief: hij ziet iets en wil er ook direct wat mee doen, denk dan niet na. In de kring stilzitten etc is ook lastig. Kortom, men ervaart nu al problemen. Ik moet zeggen dat het me wel verbaasd dat ze zo snel al hiermee komen, hij gaat immers nog maar net 3 maandjes naar school, waarvan ook nog de drukste maanden vh jaar! Hij reageert nou eenmaal wat heftig op zulke gebeurtenissen. Ik zit er dus wat mee dat ik wat druk voel van school, ik wil zo graag dat ze hem wel de tijd gunnen. Nu hebben we tot begin maart gekregen, beter zijn gedrag dan niet, volgen er wsl onderzoeken. Brrrr, toch wel spannend allemaal en erg vervelend. Je wilt zo graag dat je kind gewoon mee kan komen!
Opvallend is wel dat hij erg pienter is en verbaal zeer sterk. Het is ook een lekker sociaal, extravert kind maar hij heeft nou eenmaal geen rem. Vaart ook echt zijn eigen koers en tja, das best lastig!
Zijn er hier mama's die hier ervaring mee hebben of wellicht tips voor mij?
Ik zit soms al helemaal vooruit te lopen op zaken en denk dan gelijk dat hij niet kan blijven op deze school....
gr!
donderdag 15 januari 2009 om 15:38
Zou het ook niet zo kunnen zijn dat het gesprek erop is gericht om je zoon zo goed mogelijk te kunnen laten leren? Dat het niet erg is dat hij drukker is, maar dat het hem kan belemmeren in zijn leren. En dat zou jammer zijn, als het verder wel een pienter jong is.
Dus dat ze op school handreikingen zoeken om je kind zo goed mogelijk te begeleiden zonder zijn 'anders zijn' eruit te filteren?
Dus dat ze op school handreikingen zoeken om je kind zo goed mogelijk te begeleiden zonder zijn 'anders zijn' eruit te filteren?
donderdag 15 januari 2009 om 15:39
quote:missmysterious31 schreef op 15 januari 2009 @ 08:53:
Nu hebben we tot begin maart gekregen, beter zijn gedrag dan niet, volgen er wsl onderzoeken. Brrrr, toch wel spannend allemaal en erg vervelend. Je wilt zo graag dat je kind gewoon mee kan komen!
Ik kan me voorstellen dat het lastig is om zo'n bericht te krijgen van de school. Toch zeg je zelf al dat deze constatering gedaan is in de drukste maanden die een kind kan hebben op de basisschool goed van de school dat ze hem observeren. Moet wel zeggen dat ik zelden een jongen van 4 meemaak die netjes blijft zitten, niet nieuwsgierig is en niets doet met prikkels van nieuw materiaal..
Hoe komt het dat dit voor jou confronterend is? Welk gedrag vertoont hij thuis en hoe lang is dat dan al?
Heb je adviezen gekregen van de school om 'anders' met je kind om te gaan? Of wordt er verwacht dat jij bepaalde stappen neemt om zijn gedrag te veranderen?
Wat voor test nemen ze af in maart als het niet "beter" gaat?
En hoewel het door topicopener helemaal niet aan de orde is gebracht:
Snel van een school afmoeten is tegenwoordig niet meer aan de orde. Zogenaamde Rugzakkinderen krijgen genoeg ondersteuning om met het reguliere basisonderwijs mee te draaien.
Als je zoon het gewoon naar zijn zin heeft zou ik mij geen zorgen maken en het afwachten tot maart.
Succes.
p.s. misschien war veel vragen..ben aan het afstuderen als Pedagoog. Verklaard een beetje
Nu hebben we tot begin maart gekregen, beter zijn gedrag dan niet, volgen er wsl onderzoeken. Brrrr, toch wel spannend allemaal en erg vervelend. Je wilt zo graag dat je kind gewoon mee kan komen!
Ik kan me voorstellen dat het lastig is om zo'n bericht te krijgen van de school. Toch zeg je zelf al dat deze constatering gedaan is in de drukste maanden die een kind kan hebben op de basisschool goed van de school dat ze hem observeren. Moet wel zeggen dat ik zelden een jongen van 4 meemaak die netjes blijft zitten, niet nieuwsgierig is en niets doet met prikkels van nieuw materiaal..
Hoe komt het dat dit voor jou confronterend is? Welk gedrag vertoont hij thuis en hoe lang is dat dan al?
Heb je adviezen gekregen van de school om 'anders' met je kind om te gaan? Of wordt er verwacht dat jij bepaalde stappen neemt om zijn gedrag te veranderen?
Wat voor test nemen ze af in maart als het niet "beter" gaat?
En hoewel het door topicopener helemaal niet aan de orde is gebracht:
Snel van een school afmoeten is tegenwoordig niet meer aan de orde. Zogenaamde Rugzakkinderen krijgen genoeg ondersteuning om met het reguliere basisonderwijs mee te draaien.
Als je zoon het gewoon naar zijn zin heeft zou ik mij geen zorgen maken en het afwachten tot maart.
Succes.
p.s. misschien war veel vragen..ben aan het afstuderen als Pedagoog. Verklaard een beetje
donderdag 15 januari 2009 om 15:39
donderdag 15 januari 2009 om 15:58
quote:sosofie schreef op 15 januari 2009 @ 14:55:
Het kleuteronderwijs op een reguliere basisschool lijkt ingericht te zijn op 1 model jongste kleuter: het kind komt verlegen binnen en neemt een afwachtende houding aan, het kind kan een half uur in de kring zitten en speelt een half uur in 1 hoek, zonder daarbij door de klas te wandelen. Het kind houdt van knutselen en tekenen en interesseert zich nog niet voor schrijven en rekenen en lezen. Het kind heeft weinig behoefte aan lichamelijk contact of grof-motorische activiteiten etc.
Hutten bouwen, timmeren, dansen, stoeien, speelgoed op een andere manier gebruiken dan het bedoeld is volgens de juf, een ander verhaal verzinnen bij een prentenboek.... het is allemaal uit den boze. Dat onze zoon moeite heeft met het kringgebeuren, luidruchtig is en zich niet volgens de boekjes ontwikkelt (wel lezen, niet knutselen etc.) is reden genoeg om er een IB'er op te zetten...
Gek, dat wat jij nu opnoemt is precies het tegenovergestelde van mijn zoon. Mjin zoon heeft een hekel aan knutselen en freubelen, maar vindt taal en lezen dan weer reuze interessant. Overigens is mij verteld dat kinderen van rond de 4 nog heel individualistisch zijn. Stop een paar 4 jarigen in een hoek en ze gaan allemaal zelf spelen. Dat 'samen spelen' zou zich pas zo rond een jaar of 6 gaan ontwikkelen (is mij verteld). Ik heb trouwens weer geen moeite met het feit dat een IB-er mijn zoon gaat observeren. Zelf denk ik dat de soep niet zo heet gegeten wordt als ie wordt opgediend.
Het kleuteronderwijs op een reguliere basisschool lijkt ingericht te zijn op 1 model jongste kleuter: het kind komt verlegen binnen en neemt een afwachtende houding aan, het kind kan een half uur in de kring zitten en speelt een half uur in 1 hoek, zonder daarbij door de klas te wandelen. Het kind houdt van knutselen en tekenen en interesseert zich nog niet voor schrijven en rekenen en lezen. Het kind heeft weinig behoefte aan lichamelijk contact of grof-motorische activiteiten etc.
Hutten bouwen, timmeren, dansen, stoeien, speelgoed op een andere manier gebruiken dan het bedoeld is volgens de juf, een ander verhaal verzinnen bij een prentenboek.... het is allemaal uit den boze. Dat onze zoon moeite heeft met het kringgebeuren, luidruchtig is en zich niet volgens de boekjes ontwikkelt (wel lezen, niet knutselen etc.) is reden genoeg om er een IB'er op te zetten...
Gek, dat wat jij nu opnoemt is precies het tegenovergestelde van mijn zoon. Mjin zoon heeft een hekel aan knutselen en freubelen, maar vindt taal en lezen dan weer reuze interessant. Overigens is mij verteld dat kinderen van rond de 4 nog heel individualistisch zijn. Stop een paar 4 jarigen in een hoek en ze gaan allemaal zelf spelen. Dat 'samen spelen' zou zich pas zo rond een jaar of 6 gaan ontwikkelen (is mij verteld). Ik heb trouwens weer geen moeite met het feit dat een IB-er mijn zoon gaat observeren. Zelf denk ik dat de soep niet zo heet gegeten wordt als ie wordt opgediend.
donderdag 15 januari 2009 om 16:22
quote:Mille schreef op 15 januari 2009 @ 15:32:
Whopper, dan projecteer je eigenlijk je eigen ervaring op het schoolsysteem in het algemeen.
En dat schoolsysteem was in de tijd dat Anton Heijboer en Herman Brood op de lagere school zaten echt niet meer gericht op individuen dan nu hoor. Ik gok dat ze zomaar wel eens een flink deel van hun schooltijd opd e gang doorgebracht kunnen hebben.
Dat denk ik ook ja. Maar dat is toch ook heel logisch? Ik heb slechte ervaringen met het niet nemen van een kind zoals het is, dan is het toch voor mij duidelijk dat er wat meer tolerantie moet komen en dat niet elk kind dat afwijkt in een hokje moet worden gestopt? Zie ik het nu zo verkeerd?
Extreme gevallen daargelaten, dat had ik al gezegd, maar kinderen worden tegenwoordig maar om de minste scheet in een hokje gestopt. En dat vind ik jammer.
Whopper, dan projecteer je eigenlijk je eigen ervaring op het schoolsysteem in het algemeen.
En dat schoolsysteem was in de tijd dat Anton Heijboer en Herman Brood op de lagere school zaten echt niet meer gericht op individuen dan nu hoor. Ik gok dat ze zomaar wel eens een flink deel van hun schooltijd opd e gang doorgebracht kunnen hebben.
Dat denk ik ook ja. Maar dat is toch ook heel logisch? Ik heb slechte ervaringen met het niet nemen van een kind zoals het is, dan is het toch voor mij duidelijk dat er wat meer tolerantie moet komen en dat niet elk kind dat afwijkt in een hokje moet worden gestopt? Zie ik het nu zo verkeerd?
Extreme gevallen daargelaten, dat had ik al gezegd, maar kinderen worden tegenwoordig maar om de minste scheet in een hokje gestopt. En dat vind ik jammer.
donderdag 15 januari 2009 om 16:30
Tja, ik vind het dus wel meevallen met dat kinderen in hokje stoppen door scholen. Sterker nog, vaak zijn het ook ouders zelf die allerlei etiketten op hun kinderen plakken, van Hoog Sensitief tot Nieuwetijdskinderen en wat er nog meer allemaal aan dergelijke termen bestaat.
En voor mij staat in een hokje stoppen ook nog eens los van nemen zoals je bent. Mijn oudste heeft dit jaar de diagnose ADD gekregen. Dat maakt haar niet anders en we accepteren haar net als voorheen gewoon als wie ze is. Maar het geeft wel een bepaalde duidelijkheid, ook voor haarzelf.
Zo is er jarenlang met de beste bedoelingen door allerlei leerkrachten tegen haar gezegd dat ze meer kon dan eruit kwam. Met het idee waarschijnlijk ook nog dat dat een positieve benadering was; zo van 'je kunt het wel, je bent best een slimme meid!'.
Maar zij heeft dat juist heel moeilijk gevonden want door die ADD-problematiek kon er ook echt niet meer uitkomen en voelde ze zich dus tekort schieten. Ze had het gevoel dat ze als lui werd gezien. Nu weet ze zelf ook hoe het komt.
En voor mij staat in een hokje stoppen ook nog eens los van nemen zoals je bent. Mijn oudste heeft dit jaar de diagnose ADD gekregen. Dat maakt haar niet anders en we accepteren haar net als voorheen gewoon als wie ze is. Maar het geeft wel een bepaalde duidelijkheid, ook voor haarzelf.
Zo is er jarenlang met de beste bedoelingen door allerlei leerkrachten tegen haar gezegd dat ze meer kon dan eruit kwam. Met het idee waarschijnlijk ook nog dat dat een positieve benadering was; zo van 'je kunt het wel, je bent best een slimme meid!'.
Maar zij heeft dat juist heel moeilijk gevonden want door die ADD-problematiek kon er ook echt niet meer uitkomen en voelde ze zich dus tekort schieten. Ze had het gevoel dat ze als lui werd gezien. Nu weet ze zelf ook hoe het komt.
donderdag 15 januari 2009 om 16:43
Mille, hoe oud is je dochter?
Wanneer begon het vermoeden van ADD?
Inderdaad is het erg 'prettig' als je zelf weet hoe het kan komen dat je er niet uithaalt wat erin zit. Tegen mij is dit zinnetje ook regelmatig gebezigd en ik dacht ook dat ik lui was. Overigens vond ik dat geen probleem, ik had naast school andere dingen te doen en eigenlijk vond ik elk cijfer hoger dan een 6- verspilde tijd, bij wijze van spreken. Maar dat kan ook een houding geweest zijn die ik me heb aangemeten, omdat ik zelf echt niet wist waarom ik er dan niet 'meer uithaalde'.
Kort door de bocht dan want ik kan hier wel honderd pagina's over voltypen.
Waar het denk ik bij TO om gaat, en ook bij mij en mijn zoon, is dat je ook niet te snel conclusies wilt gaan trekken. En het zal vaak best moeilijk zijn het moment te bepalen waarop actie vereist is.
xx lisa.
Wanneer begon het vermoeden van ADD?
Inderdaad is het erg 'prettig' als je zelf weet hoe het kan komen dat je er niet uithaalt wat erin zit. Tegen mij is dit zinnetje ook regelmatig gebezigd en ik dacht ook dat ik lui was. Overigens vond ik dat geen probleem, ik had naast school andere dingen te doen en eigenlijk vond ik elk cijfer hoger dan een 6- verspilde tijd, bij wijze van spreken. Maar dat kan ook een houding geweest zijn die ik me heb aangemeten, omdat ik zelf echt niet wist waarom ik er dan niet 'meer uithaalde'.
Kort door de bocht dan want ik kan hier wel honderd pagina's over voltypen.
Waar het denk ik bij TO om gaat, en ook bij mij en mijn zoon, is dat je ook niet te snel conclusies wilt gaan trekken. En het zal vaak best moeilijk zijn het moment te bepalen waarop actie vereist is.
xx lisa.
donderdag 15 januari 2009 om 16:50
quote:traincha2 schreef op 15 januari 2009 @ 15:58:
[...]
Gek, dat wat jij nu opnoemt is precies het tegenovergestelde van mijn zoon. Mjin zoon heeft een hekel aan knutselen en freubelen, maar vindt taal en lezen dan weer reuze interessant. .Dan lijken onze zoons dus op elkaar en zijn ze geen modelkinderen waar het systeem op gebaseerd is....
[...]
Gek, dat wat jij nu opnoemt is precies het tegenovergestelde van mijn zoon. Mjin zoon heeft een hekel aan knutselen en freubelen, maar vindt taal en lezen dan weer reuze interessant. .Dan lijken onze zoons dus op elkaar en zijn ze geen modelkinderen waar het systeem op gebaseerd is....
donderdag 15 januari 2009 om 16:52
Lisa, ze is nu 13 en zit in 2 HAVO. De diagnose werd halverwege de brugklas gesteld. Tja, en wanneer het vermoeden begon? Eigenlijk is ze altijd duidelijk slecht geconcentreerd geweest en heeft ze altijd veel moeite gehad met dingen structureren, enz. Maar ja, voor een kind van 6, 7 is dat nog wel normaal, op een gegeven moment gaat het toch wel erg opvallen, en dan duurt het nog even voor je denkt 'en nu moet er echt wat gebeuren'.
Ze is ook behoorlijk slim en heeft daar ook wel het een en ander mee kunnen compenseren. Uit alle testen kwam ook dat ze makkelijk VWO zou moeten kunnen. Tja, nu doet ze zonder medicatie lekker HAVO. Dan maar een stapje minder hard en geen troep in zo'n hard groeiend lijf.
Maar goed, bij haar gaat het om dat verschil, bij een ander misschien om het verschil tussen regulier of speciaal onderwijs.
Ze is ook behoorlijk slim en heeft daar ook wel het een en ander mee kunnen compenseren. Uit alle testen kwam ook dat ze makkelijk VWO zou moeten kunnen. Tja, nu doet ze zonder medicatie lekker HAVO. Dan maar een stapje minder hard en geen troep in zo'n hard groeiend lijf.
Maar goed, bij haar gaat het om dat verschil, bij een ander misschien om het verschil tussen regulier of speciaal onderwijs.
donderdag 15 januari 2009 om 16:56
Ja, ook dat is een overweging, dat laatste wat je zegt. Zo is elke omstandigheid ook weer anders.
Sosofie en Traincha, mijn zoon is ook geen knutselaar. Hij vindt het af en toe best leuk om samen wat te tekenen of kleien, maar lang duurt dat nooit.
Sportief bezig zijn, behalve zwemmen, is er ook niet zo bij.
Hij is daarentegen geïnteresseerd in spelletjes, de ruimte, treinen, vulkanen etc. Ook verkleden en rollespellen met andere kinderen vindt hij heerlijk.
En hij heeft wél veel behoefte aan lichamelijk contact, geeft een ander kind ook een knuffel zoals wij dat thuis veel doen. Sommigen zijn daar niet van gediend en dat moet hij dan weer leren.
xx lisa.
Sosofie en Traincha, mijn zoon is ook geen knutselaar. Hij vindt het af en toe best leuk om samen wat te tekenen of kleien, maar lang duurt dat nooit.
Sportief bezig zijn, behalve zwemmen, is er ook niet zo bij.
Hij is daarentegen geïnteresseerd in spelletjes, de ruimte, treinen, vulkanen etc. Ook verkleden en rollespellen met andere kinderen vindt hij heerlijk.
En hij heeft wél veel behoefte aan lichamelijk contact, geeft een ander kind ook een knuffel zoals wij dat thuis veel doen. Sommigen zijn daar niet van gediend en dat moet hij dan weer leren.
xx lisa.
donderdag 15 januari 2009 om 16:59
Traincha en Sosofie: mijn dochter idem dito; ze wordt in mei 5 en probeert nu werkelijk overal al of ze woorden kan lezen en is heel erg met taal, lezen etc bezig.
Ze heeft vorige week helemaal in de clinch gelegen met haar juf over het knutselen van een of ander ding. Nou is dochter behalve slim, ook erg eigenwijs en dat is niet altijd de meest handige combinatie. Zeker niet bij een juf van 61 die erg houdt van volgzame kinderen.
Het begint dochter ook op te vallen dat bij die juf zij wel erg vaak overgeslagen wordt als er iets te vertellen valt in de kring of er iets speciaals te doen is.
Gevolg: zij gooit haar kont tegen de krib!
Ze heeft vorige week helemaal in de clinch gelegen met haar juf over het knutselen van een of ander ding. Nou is dochter behalve slim, ook erg eigenwijs en dat is niet altijd de meest handige combinatie. Zeker niet bij een juf van 61 die erg houdt van volgzame kinderen.
Het begint dochter ook op te vallen dat bij die juf zij wel erg vaak overgeslagen wordt als er iets te vertellen valt in de kring of er iets speciaals te doen is.
Gevolg: zij gooit haar kont tegen de krib!
donderdag 15 januari 2009 om 17:15
quote:Mille schreef op 15 januari 2009 @ 16:30:
Tja, ik vind het dus wel meevallen met dat kinderen in hokje stoppen door scholen. Sterker nog, vaak zijn het ook ouders zelf die allerlei etiketten op hun kinderen plakken, van Hoog Sensitief tot Nieuwetijdskinderen en wat er nog meer allemaal aan dergelijke termen bestaat.
Mee eens over de ouders.
Over scholen weet ik te weinig maar mijn mening wordt gekleurd door berichten die hier als paddestoelen uit de grond schieten over allerlei rugzakkindjes, onderzoeken en intern begeleiders, over juffen die met de moeders willen praten en moeders die dan meteen over de kook gaan maar niet te spreken. Misschien is het gewoon mijn perceptie en zet ik door ervaringen uit het verleden mijn hakken in het zand.
Tja, ik vind het dus wel meevallen met dat kinderen in hokje stoppen door scholen. Sterker nog, vaak zijn het ook ouders zelf die allerlei etiketten op hun kinderen plakken, van Hoog Sensitief tot Nieuwetijdskinderen en wat er nog meer allemaal aan dergelijke termen bestaat.
Mee eens over de ouders.
Over scholen weet ik te weinig maar mijn mening wordt gekleurd door berichten die hier als paddestoelen uit de grond schieten over allerlei rugzakkindjes, onderzoeken en intern begeleiders, over juffen die met de moeders willen praten en moeders die dan meteen over de kook gaan maar niet te spreken. Misschien is het gewoon mijn perceptie en zet ik door ervaringen uit het verleden mijn hakken in het zand.
donderdag 15 januari 2009 om 17:24
Tja, vaak wordt er natuulijk ook juist een topic geopend over de dingen die opvallen of problemen die er spelen he. Ik heb nog bijster weinig "Help, mijn kind is zo normaal en op school gaat het allemaal gewoon z'n gangetje'-topics voorbij zien komen, terwijl dat bij de meerderheid toch wel het geval zal zijn
En inderdaad, misschien zijn het ook onderwerpen die jou wat meer opvallen
En inderdaad, misschien zijn het ook onderwerpen die jou wat meer opvallen
donderdag 15 januari 2009 om 17:50
quote:Liv schreef op 15 januari 2009 @ 15:05:
[...]
Uitbesteed? Hoe kun je nou iets uitbesteden waar je niet eens de bevoegdheid voor hebt? Bedoel je soms doorverwijzen? (en in dat geval hoeft de school helemaal niks te betalen hoor, dat is, ik meen, awbz)
Als de school een intelligentieonerzoek wil laten afnemen (meestal door de schoolbegeleidingsdienst), kost het wel degelijk geld: daar gaat een flink (want die onderzoeken zijn duur!) deel van het zorgbudget heen.
Alleen via de preventieve ambulante begeleiding kan zo'n onderzoek nog wel eens zonder kosten voor de school.
Wanneer er onderzoek gedaan moet worden naar bijv. gedrag, of het onderzoek vindt plaats in het kader van een rugzakaanvraag, dan gaat dat idd. niet van het schoolbudget.
Overigens lees ik hier ook dat scholen kinderen niet zouden verwijzen i.v.m. de telling. Die scholen zullen vast wel bestaan, maar als een kind 'geschikt' is voor het speciaal (basis)onderwijs dan willen de meeste scholen écht wel doorverwijzen, omdat zo'n kind vaak veel meer zorg en aandacht nodig heeft en het heel frustrerend is als je die zorg niet kunt bieden. De regels voor verwijzing worden wel steeds strenger dus men zal er alleen aan beginnen als het enige kans van slagen heeft.
Je wordt trouwens als school op dit punt ook beoordeeld door de inspectie: als je méér dan 1 kind per schooljaar doorverwijst naar het speciaal basisonderwijs moet je dat verantwoorden en loop je 'risico' op een slechte beoordelimg.
[...]
Uitbesteed? Hoe kun je nou iets uitbesteden waar je niet eens de bevoegdheid voor hebt? Bedoel je soms doorverwijzen? (en in dat geval hoeft de school helemaal niks te betalen hoor, dat is, ik meen, awbz)
Als de school een intelligentieonerzoek wil laten afnemen (meestal door de schoolbegeleidingsdienst), kost het wel degelijk geld: daar gaat een flink (want die onderzoeken zijn duur!) deel van het zorgbudget heen.
Alleen via de preventieve ambulante begeleiding kan zo'n onderzoek nog wel eens zonder kosten voor de school.
Wanneer er onderzoek gedaan moet worden naar bijv. gedrag, of het onderzoek vindt plaats in het kader van een rugzakaanvraag, dan gaat dat idd. niet van het schoolbudget.
Overigens lees ik hier ook dat scholen kinderen niet zouden verwijzen i.v.m. de telling. Die scholen zullen vast wel bestaan, maar als een kind 'geschikt' is voor het speciaal (basis)onderwijs dan willen de meeste scholen écht wel doorverwijzen, omdat zo'n kind vaak veel meer zorg en aandacht nodig heeft en het heel frustrerend is als je die zorg niet kunt bieden. De regels voor verwijzing worden wel steeds strenger dus men zal er alleen aan beginnen als het enige kans van slagen heeft.
Je wordt trouwens als school op dit punt ook beoordeeld door de inspectie: als je méér dan 1 kind per schooljaar doorverwijst naar het speciaal basisonderwijs moet je dat verantwoorden en loop je 'risico' op een slechte beoordelimg.
donderdag 15 januari 2009 om 17:59
quote:digijuf schreef op 15 januari 2009 @ 17:50:
[...]Je wordt trouwens als school op dit punt ook beoordeeld door de inspectie: als je méér dan 1 kind per schooljaar doorverwijst naar het speciaal basisonderwijs moet je dat verantwoorden en loop je 'risico' op een slechte beoordelimg.Datzelfde heb ik inderdaad in andere bewoordingen vanmiddag ook al aangevoerd als argument tegen de stelling dat scholen bij het minste of geringste zouden doorverwijzen, maar ik wist even niet meer precies hoe het zat. Duidelijk zo
[...]Je wordt trouwens als school op dit punt ook beoordeeld door de inspectie: als je méér dan 1 kind per schooljaar doorverwijst naar het speciaal basisonderwijs moet je dat verantwoorden en loop je 'risico' op een slechte beoordelimg.Datzelfde heb ik inderdaad in andere bewoordingen vanmiddag ook al aangevoerd als argument tegen de stelling dat scholen bij het minste of geringste zouden doorverwijzen, maar ik wist even niet meer precies hoe het zat. Duidelijk zo
donderdag 15 januari 2009 om 18:32
Ik heb het tijdens het laatste inspectiebezoek van onze school meegemaakt. We hadden in dat jaar 2 kinderen doorverwezen, maar bij 1 daarvan waren we al een jaar bezig, om met ouders te praten over toestemming voor verwijzing. Omdat dat dat niet zo makkelijk ging, was de verwijzing over de vakantie heengetild en hadden we dus dat jaar ineens 2 verwijzingen. Gelukkig vond de inspecteur dat genoeg argument, maar hij vroeg er stevig op door!
donderdag 15 januari 2009 om 18:49
TO: Ik ga je topic volgen want überstuiteraar Zwiepje gaat in februari naar school en ik verwacht hetzelfde. Echter, ik ken mijn kind en heb de school al van tevoren op de hoogte gebracht van wat ze kunnen verwachten en hoe ze dit het beste met hem aan kunnen pakken. Ook zijn ze op het kdv en wij thuis hem enorm aan het trainen geweest met goed luisteren naar de juf en alle schoolregels een beetje leren kennen.
De insteek van het gesprek kan dus twee dingen zijn:
1). Hij is druk, hoe kunnen we hem het beste leren iets rustiger te worden, op welke aanpak reageert hij het beste?
2) Hij is druk, er is iets misschien mis, we willen hem laten testen.
Let op, 1 kan wel leiden tot 2. Ik heb dit verhaal min of meer meegemaakt op de creche en kan je de volgende adviezen geven:
1) Bereid je goed voor. Neem alle mogelijke scenario's door, bedenk wat je ervan vindt en hoe je wil reageren. Doe dit want op het moment zelf ben je toch zo emotioneel dat je niet zo goed de reactie kan bedenken die je eigenlijk wil geven.
2) Maak ALTIJD na afloop een verslag van het gesprek en stuur die naar de juf en ib-er op. (Een goede school maakt zelf ook een verslag).
3) Luister goed naar wat ze zeggen. Je zegt zelf dat je weet dat je kind druk is. Ze verzinnen het niet, ook al is het misschien niet wat je wil horen, het is wel zo dat er een probleem is. Het enige waar er over te discussieren valt is: hoe groot het probleem is, wat de oorzaak is en hoe het aan te pakken.
4) Denk aan de lange termijn. Hiermee bedoel ik dat je niet met dingen moet instemmen zonder van tevoren met de school doorgenomen te hebben wat er daarna moet gebeuren.
5) Hou controle. Dus geen observaties zonder jouw toestemming, geen testen helemaal niets zonder dat je ervan afweet. Het blijft jouw kindje.
6) Probeer er objectief naar te kijken. De school heeft vast wel een punt. Je bent gauw emotioneel betrokken maar je moet niet ontkennen wat waar is. Daar is niemand mee gebaat.
7) Volg je gevoel. Ben je van mening dat de school niet juist handelt, het probleem verkeerd ziet, een verkeerde aanpak heeft whatever: zeg het. En doe wat je kan. Ervaring leert mij dat je gevoel heel erg goed te vertrouwen is wat je kind betreft.
8) Sta open voor de nieuwe ideeen van de school. Soms komen ze met iets waar je nooit aan gedacht zou hebben maar wat wel waar kan zijn. Ga niet gelijk ervan uit dat het anders is of niet van toepassing zal zijn op jouw kind.
Heel veel sterkte in ieder geval. En misschien valt het echt reuze mee. Overigens, iedereen is zo lovend over dat de school na drie maanden aan de bel trekt hier. Ik vind dat al te laat. Waarom heb jij niet bij het ophalen te horen gekregen dat hij erg druk is, dat dit misschien een probleem is? Waarom komt dit nu een beetje onverwacht op je bord te liggen. Ik heb de afspraak gemaakt dat ik bij the first sign of trouble gelijk op de hoogte wordt gebracht. Gewoon omdat ik het me geen tweede keer laat overkomen dat de school( in mijn geval creche) met mijn kind gaat aanmodderen, totaal verkeerde beslissingen neemt, zonder dat ik weet dat er een probleem is. Maak heldere afspraken! En laat je vooral niet onder de stoel praten door de ib-er.
En wellicht valt het immens mee.
De insteek van het gesprek kan dus twee dingen zijn:
1). Hij is druk, hoe kunnen we hem het beste leren iets rustiger te worden, op welke aanpak reageert hij het beste?
2) Hij is druk, er is iets misschien mis, we willen hem laten testen.
Let op, 1 kan wel leiden tot 2. Ik heb dit verhaal min of meer meegemaakt op de creche en kan je de volgende adviezen geven:
1) Bereid je goed voor. Neem alle mogelijke scenario's door, bedenk wat je ervan vindt en hoe je wil reageren. Doe dit want op het moment zelf ben je toch zo emotioneel dat je niet zo goed de reactie kan bedenken die je eigenlijk wil geven.
2) Maak ALTIJD na afloop een verslag van het gesprek en stuur die naar de juf en ib-er op. (Een goede school maakt zelf ook een verslag).
3) Luister goed naar wat ze zeggen. Je zegt zelf dat je weet dat je kind druk is. Ze verzinnen het niet, ook al is het misschien niet wat je wil horen, het is wel zo dat er een probleem is. Het enige waar er over te discussieren valt is: hoe groot het probleem is, wat de oorzaak is en hoe het aan te pakken.
4) Denk aan de lange termijn. Hiermee bedoel ik dat je niet met dingen moet instemmen zonder van tevoren met de school doorgenomen te hebben wat er daarna moet gebeuren.
5) Hou controle. Dus geen observaties zonder jouw toestemming, geen testen helemaal niets zonder dat je ervan afweet. Het blijft jouw kindje.
6) Probeer er objectief naar te kijken. De school heeft vast wel een punt. Je bent gauw emotioneel betrokken maar je moet niet ontkennen wat waar is. Daar is niemand mee gebaat.
7) Volg je gevoel. Ben je van mening dat de school niet juist handelt, het probleem verkeerd ziet, een verkeerde aanpak heeft whatever: zeg het. En doe wat je kan. Ervaring leert mij dat je gevoel heel erg goed te vertrouwen is wat je kind betreft.
8) Sta open voor de nieuwe ideeen van de school. Soms komen ze met iets waar je nooit aan gedacht zou hebben maar wat wel waar kan zijn. Ga niet gelijk ervan uit dat het anders is of niet van toepassing zal zijn op jouw kind.
Heel veel sterkte in ieder geval. En misschien valt het echt reuze mee. Overigens, iedereen is zo lovend over dat de school na drie maanden aan de bel trekt hier. Ik vind dat al te laat. Waarom heb jij niet bij het ophalen te horen gekregen dat hij erg druk is, dat dit misschien een probleem is? Waarom komt dit nu een beetje onverwacht op je bord te liggen. Ik heb de afspraak gemaakt dat ik bij the first sign of trouble gelijk op de hoogte wordt gebracht. Gewoon omdat ik het me geen tweede keer laat overkomen dat de school( in mijn geval creche) met mijn kind gaat aanmodderen, totaal verkeerde beslissingen neemt, zonder dat ik weet dat er een probleem is. Maak heldere afspraken! En laat je vooral niet onder de stoel praten door de ib-er.
En wellicht valt het immens mee.
donderdag 15 januari 2009 om 18:57
quote:Mille schreef op 15 januari 2009 @ 15:30:
[...]
Nee, ik spreek mezelf niet tegen (fijn dat jij dat voor me kunt bepalen), ik leg uit dat die wachtlijsten er wel zijn (al is het ook niet overal), maar dat die vaak niet voor alle groepen gelden. Voor het voortgezet speciaal onderwijs geldt hetzelfde; ook daar heb je extra aanmeldingen van kinderen die het op de basisschool nog wel konden bolwerken, maar stuklopen op het regulier voortgezet onderwijs systeem.
Waar haal jij vandaag dat die wachtlijsten er meestal (en wat is meestal) al vanaf groep 2 zijn? En waar haal je al die andere wijsheden vandaan? Ik vind het helemaal niet erg om ongelijk te krijgen en ook niet om eventueel mijn mening te herzien, maar ben dan wel benieuwd naar onderbouwing.
Waar ik het vandaan haal? Nou, das niet zo moeilijk hoor. Ten eerste heb ik zelf een kind op speciaal onderwijs (eerst "gewoon" speciaal onderwijs, daarna cluster 4), ten tweede ben je daar zo achter als je spreekt met andere ouders: op school, via internet, andere media, noem maar op......(edit: vergeet nog de adjunct directrice van de speciale basisschool van mijn zoontje te noemen: ieder jaar zijn het er meer, aldus de directrice en de wachtlijsten worden steeds langer..........)
Ik bepaal inderdaad dat jij jezelf tegenspreekt, dat doe je namelijk wel: je zegt dat scholen niet zo snel doorsturen en dat CvI's ook niet zomaar kinderen in aanmerking laten komen: waar komen dan die wachtlijsten vandaan? Of wil je beweren dat het aantal kinderen met "afwijkingen" de laatste jaren explosief is gestegen?
Denk dat het ergens anders in zit (neem aan dat je wel kunt bedenken wat dat dan is............)
[...]
Nee, ik spreek mezelf niet tegen (fijn dat jij dat voor me kunt bepalen), ik leg uit dat die wachtlijsten er wel zijn (al is het ook niet overal), maar dat die vaak niet voor alle groepen gelden. Voor het voortgezet speciaal onderwijs geldt hetzelfde; ook daar heb je extra aanmeldingen van kinderen die het op de basisschool nog wel konden bolwerken, maar stuklopen op het regulier voortgezet onderwijs systeem.
Waar haal jij vandaag dat die wachtlijsten er meestal (en wat is meestal) al vanaf groep 2 zijn? En waar haal je al die andere wijsheden vandaan? Ik vind het helemaal niet erg om ongelijk te krijgen en ook niet om eventueel mijn mening te herzien, maar ben dan wel benieuwd naar onderbouwing.
Waar ik het vandaan haal? Nou, das niet zo moeilijk hoor. Ten eerste heb ik zelf een kind op speciaal onderwijs (eerst "gewoon" speciaal onderwijs, daarna cluster 4), ten tweede ben je daar zo achter als je spreekt met andere ouders: op school, via internet, andere media, noem maar op......(edit: vergeet nog de adjunct directrice van de speciale basisschool van mijn zoontje te noemen: ieder jaar zijn het er meer, aldus de directrice en de wachtlijsten worden steeds langer..........)
Ik bepaal inderdaad dat jij jezelf tegenspreekt, dat doe je namelijk wel: je zegt dat scholen niet zo snel doorsturen en dat CvI's ook niet zomaar kinderen in aanmerking laten komen: waar komen dan die wachtlijsten vandaan? Of wil je beweren dat het aantal kinderen met "afwijkingen" de laatste jaren explosief is gestegen?
Denk dat het ergens anders in zit (neem aan dat je wel kunt bedenken wat dat dan is............)
donderdag 15 januari 2009 om 19:01
quote:Mille schreef op 15 januari 2009 @ 15:37:
Tabel 3.2a Totaal aantal leerlingen op de onderzoekslijsten op 1 oktober 2000 t/m 2007
2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007
Aantal leerlingen op een onderzoekslijst 1.292 1.030 1.062 837 529 604 652 599
Aantal samenwerkingsverbanden -167 161 150 120 114 122 138 met een onderzoekslijst
Voor Liv. Ik hoop dat de lay-out een beetje goed uitpakt, maar dit is van de onderwijs-inspectie. Je ziet dat de wachtlijsten elk jaar korter worden.Zo,je huiswerk gedaan? vergeet je niet erbij te vermelden dat er steeds meer scholen voor speciaal onderwijs komen? En dat de scholen die er al zijn enorm uitbreiden? Maakt het plaatje wellicht een beetje anders he?
Tabel 3.2a Totaal aantal leerlingen op de onderzoekslijsten op 1 oktober 2000 t/m 2007
2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007
Aantal leerlingen op een onderzoekslijst 1.292 1.030 1.062 837 529 604 652 599
Aantal samenwerkingsverbanden -167 161 150 120 114 122 138 met een onderzoekslijst
Voor Liv. Ik hoop dat de lay-out een beetje goed uitpakt, maar dit is van de onderwijs-inspectie. Je ziet dat de wachtlijsten elk jaar korter worden.Zo,je huiswerk gedaan? vergeet je niet erbij te vermelden dat er steeds meer scholen voor speciaal onderwijs komen? En dat de scholen die er al zijn enorm uitbreiden? Maakt het plaatje wellicht een beetje anders he?
donderdag 15 januari 2009 om 19:26
Mille:
"Inspectierapport wachtlijsten en thuiszitters in het (v)so op 16 januari 2006
Uit de rapportage over de wachtlijsten in het (v)so komt naar voren dat deze in cluster 2 en 3 licht zijn gedaald. In cluster 4 daarentegen zijn de wachtlijsten, net als vorig jaar sterk toegenomen. Dit geldt met name voor het aantal geïndiceerde leerlingen dat wacht op plaatsing in het (v)so, dat is gestegen van 603 leerlingen in 2005 naar 1130 in 2006. Het aantal leerlingen op een plaatsingslijst in het inspectierapport benadert de schatting die de WEC-raad u op 12 april 2006 heeft toegestuurd, waarin wordt gesproken van 1267 leerlingen per 1 augustus 2006. Het aantal leerlingen op een aanmeldings- en onderzoekslijst is 15% gedaald ten opzichte van vorig jaar. Deze daling wordt gerealiseerd door de afname van leerlingen op onderzoeks- en plaatsingslijsten in cluster 3. In cluster 2 is het aantal leerlingen op deze lijsten nagenoeg gelijk gebleven. Voor cluster 4 geldt dat in het vso de onderzoeks- en plaatsingslijsten zijn gedaald maar in het so zijn gestegen."
"Inspectierapport wachtlijsten en thuiszitters in het (v)so op 16 januari 2006
Uit de rapportage over de wachtlijsten in het (v)so komt naar voren dat deze in cluster 2 en 3 licht zijn gedaald. In cluster 4 daarentegen zijn de wachtlijsten, net als vorig jaar sterk toegenomen. Dit geldt met name voor het aantal geïndiceerde leerlingen dat wacht op plaatsing in het (v)so, dat is gestegen van 603 leerlingen in 2005 naar 1130 in 2006. Het aantal leerlingen op een plaatsingslijst in het inspectierapport benadert de schatting die de WEC-raad u op 12 april 2006 heeft toegestuurd, waarin wordt gesproken van 1267 leerlingen per 1 augustus 2006. Het aantal leerlingen op een aanmeldings- en onderzoekslijst is 15% gedaald ten opzichte van vorig jaar. Deze daling wordt gerealiseerd door de afname van leerlingen op onderzoeks- en plaatsingslijsten in cluster 3. In cluster 2 is het aantal leerlingen op deze lijsten nagenoeg gelijk gebleven. Voor cluster 4 geldt dat in het vso de onderzoeks- en plaatsingslijsten zijn gedaald maar in het so zijn gestegen."
donderdag 15 januari 2009 om 19:40
@ Mille, lees dit anders nog even.....
http://www.minocw.nl/documenten/brief2k ... -26075.pdf
Duidelijk toch?
http://www.minocw.nl/documenten/brief2k ... -26075.pdf
Duidelijk toch?
donderdag 15 januari 2009 om 20:12
quote:return_of_kreng schreef op 15 januari 2009 @ 15:32:
IK denk dat als ik die diagnose eerder had gehad, zowel de omgeving als ikzelf aners met mijn gedrag had kunne leren omgaan, en dat was voor mij beter geweest.
Misschien had een diagnose mij juist gehoplen met het geaccepteerd krijgen van wie ik was. Ik ben liever iemand met een gedragsstoornis dan een lastig onhandelbaar kutkind.
Of je had van jongs af aan medicijnen gehad, met onbekende lange termijn gevolgen. En je had nooit gewoon hoeven leren leven met je beperkingen. En je hebt het over accepteren van wie je was, dus je ziet ADHD niet als iets wat je hebt (een ziekte) maar als iets wat onderdeel is van wie je bent? Dan snap ik zeker niet waarom je zo hamert op een diagnose (oftewel een naam voor een ziekte).
Het label ADHD iets niets anders dan een verzamelnaam voor een groep problemen, en niet een onderliggende oorzaak van die problemen. Die is namelijk helemaal niet bekend, in de psychiatrie is gewoon afgesproken om het ADHD te noemen als je bepaalde symptomen samen ziet. Waarom zou je er dan beter mee om kunnen gaan? Waarom zou je beter om kunnen gaan met ADHD, dan met concentratieproblemen en rusteloosheid? De uitingsvorm blijft hetzelfde, ongeacht het label dat je er op plakt. Misschien klinkt ADHD wat meer als iets medisch, waar je dus zelf geen invloed op kunt uitoefenen?
IK denk dat als ik die diagnose eerder had gehad, zowel de omgeving als ikzelf aners met mijn gedrag had kunne leren omgaan, en dat was voor mij beter geweest.
Misschien had een diagnose mij juist gehoplen met het geaccepteerd krijgen van wie ik was. Ik ben liever iemand met een gedragsstoornis dan een lastig onhandelbaar kutkind.
Of je had van jongs af aan medicijnen gehad, met onbekende lange termijn gevolgen. En je had nooit gewoon hoeven leren leven met je beperkingen. En je hebt het over accepteren van wie je was, dus je ziet ADHD niet als iets wat je hebt (een ziekte) maar als iets wat onderdeel is van wie je bent? Dan snap ik zeker niet waarom je zo hamert op een diagnose (oftewel een naam voor een ziekte).
Het label ADHD iets niets anders dan een verzamelnaam voor een groep problemen, en niet een onderliggende oorzaak van die problemen. Die is namelijk helemaal niet bekend, in de psychiatrie is gewoon afgesproken om het ADHD te noemen als je bepaalde symptomen samen ziet. Waarom zou je er dan beter mee om kunnen gaan? Waarom zou je beter om kunnen gaan met ADHD, dan met concentratieproblemen en rusteloosheid? De uitingsvorm blijft hetzelfde, ongeacht het label dat je er op plakt. Misschien klinkt ADHD wat meer als iets medisch, waar je dus zelf geen invloed op kunt uitoefenen?
donderdag 15 januari 2009 om 20:21
Ik moet zeggen dat ik me deels toch wel in Whopper kan vinden. Ook ik heb het idee dat we steeds meer allemaal gemiddeld moeten worden. Zo werd ik laatst door de schoolverpleegkundige gebeld omdat de juf zich zorgde maakte over de motorische ontwikkeling van mijn zoon. Prima dat ze dat signaleren, en ik ga er ook heus naar laten kijken, maar aan de andere kant denk ik ook dat we nu eenmaal niet allemaal acrobaat kunnen worden.
Ik heb trouwens ook ervaring met gesprekken op school in verband met een druk kind. Die gesprekken voelen als een soort functioneringsgesprek, alleen dan een waar ik in tegenstelling tot op mijn werk wel met knikkende knieen naartoe ga. En dat ligt niet aan de school, maar aan mijn eigen onzekerheden en gevoeligheden. Toch zijn mijn ervaringen positief. Ik ben ook al meteen aangesproken op het gedrag van mijn zoon, maar had al snel veel vertrouwen in de kleuterjuf. Zij heeft het goed aangepakt volgens mij, en nu hij in groep 3 zit gaat het beter voor mijn gevoel. Het is een kleine klas (11 leerlingen) en groep 3 heeft veel meer structuur dan groep 1/2, en bovendien houdt hij veel meer van leren dan van knutselen en spelen. Het is gewoon geen kind om kleuter te zijn.
Ik heb trouwens ook ervaring met gesprekken op school in verband met een druk kind. Die gesprekken voelen als een soort functioneringsgesprek, alleen dan een waar ik in tegenstelling tot op mijn werk wel met knikkende knieen naartoe ga. En dat ligt niet aan de school, maar aan mijn eigen onzekerheden en gevoeligheden. Toch zijn mijn ervaringen positief. Ik ben ook al meteen aangesproken op het gedrag van mijn zoon, maar had al snel veel vertrouwen in de kleuterjuf. Zij heeft het goed aangepakt volgens mij, en nu hij in groep 3 zit gaat het beter voor mijn gevoel. Het is een kleine klas (11 leerlingen) en groep 3 heeft veel meer structuur dan groep 1/2, en bovendien houdt hij veel meer van leren dan van knutselen en spelen. Het is gewoon geen kind om kleuter te zijn.
