Kinderen
alle pijlers
Zwanger en emotioneel instabiel
donderdag 7 augustus 2008 om 11:22
Sinds kort ben ik zwanger. Ondanks dat mijn partner en ik nog niet zo lang bijelkaar zijn, is het gewenst.
Normaal gesproken ben ik al zeer gevoelig voor stemmingswisselingen tijdens pms en zo nu en dan een depri bui.
Sinds ik zwanger ben, is het echter zo heftig dat ik met mijn ziel onder mijn arm loop en mijn relatie ook niet veel meer kan hebben.
Mijn vriend is min of meer het type eeuwige vrijgezel (geweest). Voor hem is het besef ook wennen, naast een drukke baan.
Zijn niet zo leuke gedrag en opmerkingen soms ( bv. over de wulpsheid van een vrouw terwijl ik het over de baby heb) irriteren me en kan ik moeilijk loslaten. Het baart me soms zorgen. Misschien is het toch niet het vadertype? Toch is hij lief, doet ontzettend zijn best en is geduldig.
Met mij gaat het niet goed. Ik zit sinds kort zonder werk en dat helpt niet. Hele dagen alleen ( heb ook geen zin mensen op te zoeken) en gierende hormonen zorgen ervoor dat het 's avonds tot ruzies komt. Ik wil aandacht, gehoord en serieus genomen worden.
Hij wil tv kijken.
Verder weet ik niet hoe ik dingen moet aanpakken op het moment juist omdat ik me zo waardeloos voel. Dat de relatie eronder lijdt, vind ik pijnlijk maar ik kan er niks aan doen. Ondertussen wordt mijn vriend negatiever over mij en ik vervolgens weer gevoeliger. En dingen die gezegd worden tijdens ruzies blijven hangen.
Wat kan ik doen tegen die buien?
Een kind hoort in een leuk gezinnetje.
Normaal gesproken ben ik al zeer gevoelig voor stemmingswisselingen tijdens pms en zo nu en dan een depri bui.
Sinds ik zwanger ben, is het echter zo heftig dat ik met mijn ziel onder mijn arm loop en mijn relatie ook niet veel meer kan hebben.
Mijn vriend is min of meer het type eeuwige vrijgezel (geweest). Voor hem is het besef ook wennen, naast een drukke baan.
Zijn niet zo leuke gedrag en opmerkingen soms ( bv. over de wulpsheid van een vrouw terwijl ik het over de baby heb) irriteren me en kan ik moeilijk loslaten. Het baart me soms zorgen. Misschien is het toch niet het vadertype? Toch is hij lief, doet ontzettend zijn best en is geduldig.
Met mij gaat het niet goed. Ik zit sinds kort zonder werk en dat helpt niet. Hele dagen alleen ( heb ook geen zin mensen op te zoeken) en gierende hormonen zorgen ervoor dat het 's avonds tot ruzies komt. Ik wil aandacht, gehoord en serieus genomen worden.
Hij wil tv kijken.
Verder weet ik niet hoe ik dingen moet aanpakken op het moment juist omdat ik me zo waardeloos voel. Dat de relatie eronder lijdt, vind ik pijnlijk maar ik kan er niks aan doen. Ondertussen wordt mijn vriend negatiever over mij en ik vervolgens weer gevoeliger. En dingen die gezegd worden tijdens ruzies blijven hangen.
Wat kan ik doen tegen die buien?
Een kind hoort in een leuk gezinnetje.
donderdag 7 augustus 2008 om 11:47
Geef je vriend de ruimte om aan het idee te wennen. Mijn man is een schat, maar hij had zeker de eerste helft van de zwangerschap geen idee wat hij over de baby moest 'bepraten'. Het was nog zo onwerkelijk voor hem. Hij raakte zelfs liever niet mijn buik aan. Pas toen de schopjes van de baby door mijn buik heen voelbaar waren, raakte hij een beetje betrokken.
Zoals je zelf al aangeeft: Bedenk dat jij niet de enige bent met ingewikkelde emoties rond dit gebeuren; ook bij je vriend is er een heel proces bezig. Daardoor kan hij soms wat vreemd uit de hoek komen, dat had mijn man ook. En dat onderlinge onbegrip gaf bij ons ook spanningen, met name in het eerste trimester van de zwangerschap.
Probeer toch wat vaker je schouders over dingen op te halen, in plaats van er bovenop te zitten. Jullie komen vanzelf in rustiger vaarwater als de zwangerschap vordert.
En zo lang als je vriend niet weet wat hij over de baby moet praten, gebruik je gewoon dit forum om over je zwangerschap te kletsen.
Ik zou op dit moment zéker nog geen conclusies trekken over zijn geschiktheid als vader! Mijn man heeft zich na de bevalling ontpopt tot een fantastisch toegewijde vader. Achteraf gezien was het dus alleen de zwangerschap waar hij weinig mee kon, want het kind dat eruit is voortgekomen vindt hij geweldig.
Zoals je zelf al aangeeft: Bedenk dat jij niet de enige bent met ingewikkelde emoties rond dit gebeuren; ook bij je vriend is er een heel proces bezig. Daardoor kan hij soms wat vreemd uit de hoek komen, dat had mijn man ook. En dat onderlinge onbegrip gaf bij ons ook spanningen, met name in het eerste trimester van de zwangerschap.
Probeer toch wat vaker je schouders over dingen op te halen, in plaats van er bovenop te zitten. Jullie komen vanzelf in rustiger vaarwater als de zwangerschap vordert.
En zo lang als je vriend niet weet wat hij over de baby moet praten, gebruik je gewoon dit forum om over je zwangerschap te kletsen.
Ik zou op dit moment zéker nog geen conclusies trekken over zijn geschiktheid als vader! Mijn man heeft zich na de bevalling ontpopt tot een fantastisch toegewijde vader. Achteraf gezien was het dus alleen de zwangerschap waar hij weinig mee kon, want het kind dat eruit is voortgekomen vindt hij geweldig.
donderdag 7 augustus 2008 om 11:49
Babylove, wat vervelend voor je dat je zo'n last van de hormonen hebt nu tijdens je zwangerschap. Probeer jezelf echter wel te realiseren dat het je hormonen zijn die je zo doen voelen. Dit is niet hoe jij normaal bent. En dit is ook niet de vrouw waar je vriend zo veel van houdt.
Probeer voor jezelf een dagindeling te maken, maak zin om dingen te ondernemen, en als dat niet lukt ga je tegen je zin, maar ga wat DOEN. Het is niet gek dat jullie ruzie maken, want als ik zo tussen de regels lees, gooi jij op het moment dat hij thuiskomt een bak verwijten over hem heen die de sfeer thuis echt niet ten goede komen.Je zegt dat jij er niks aan kan doen dat de relatie er onder lijdt, maar dat is niet zo. Want jij bent wel degene die last heeft van die buien. Hoe vervelend dat ook is, kun je niet van je vriend verwachten dat hij zich in alles aanpast aan jou om het jou maar zo gemakkelijk mogelijk te maken, zo werkt het niet in een relatie.
En bedenk je ook: hij is een man. Hij kan NOG zo begrijpend zijn, maar hij kan NIET voelen wat er in jou omgaat. En maakt daardoor soms verkeerde opmerkingen (been there, done that, manlief was ook gek op mijn ronde vormen terwijl ik me een megakoe voelde, wat HAATTE ik hem dan...)
Overigens misschien een troost: zo rond de 16-18 weken stabiliseren de hormonen zich en zul je er waarschijnlijk een heel stuk minder last van hebben....
Probeer voor jezelf een dagindeling te maken, maak zin om dingen te ondernemen, en als dat niet lukt ga je tegen je zin, maar ga wat DOEN. Het is niet gek dat jullie ruzie maken, want als ik zo tussen de regels lees, gooi jij op het moment dat hij thuiskomt een bak verwijten over hem heen die de sfeer thuis echt niet ten goede komen.Je zegt dat jij er niks aan kan doen dat de relatie er onder lijdt, maar dat is niet zo. Want jij bent wel degene die last heeft van die buien. Hoe vervelend dat ook is, kun je niet van je vriend verwachten dat hij zich in alles aanpast aan jou om het jou maar zo gemakkelijk mogelijk te maken, zo werkt het niet in een relatie.
En bedenk je ook: hij is een man. Hij kan NOG zo begrijpend zijn, maar hij kan NIET voelen wat er in jou omgaat. En maakt daardoor soms verkeerde opmerkingen (been there, done that, manlief was ook gek op mijn ronde vormen terwijl ik me een megakoe voelde, wat HAATTE ik hem dan...)
Overigens misschien een troost: zo rond de 16-18 weken stabiliseren de hormonen zich en zul je er waarschijnlijk een heel stuk minder last van hebben....
Om een kort verhaal lang te maken...
donderdag 7 augustus 2008 om 12:06
Hele dagen alleen thuiszitten, daar kunnen maar weinig mensen tegen hoor.
Probeer toch iets te doen, al is het maar 1 fing per dag. Bewegen houdt je ook beter in conditie tijdens je zwangerschap.
Dat je je nu emotioneel voelt hoeft niet te betekenen dat dat de rest van de zwangerschap ook zo zal zijn. Misschien komt er straks een periode dat je je aperelaxed voelt - wat er ook gebeurt. Kan ook (had ik namelijk).
Ja en je vriend is een type waar je ook niet echt meteen relaxed van wordt. Das jammer maar daar kan je even niets aan doen en moet je je bij neerleggen. Hem veranderen lukt toch niet.
Mannen vinden het soms wat moeilijk zich in het begin iets voor te stellen bij een zwangerschap. Mijne had niets met mn buik, en praatte er ook niet tegen enzo. Dat vond ie maar raar. Seks wilde hij ook niet meer op den duur.
Nu is hij echt dolgelukkig met zn kindje en het is het mooiste wat hem ooit is overkomen zegt hij. En hij heeft ook gewoon weer zin in seks gekregen gelukkig
Probeer toch iets te doen, al is het maar 1 fing per dag. Bewegen houdt je ook beter in conditie tijdens je zwangerschap.
Dat je je nu emotioneel voelt hoeft niet te betekenen dat dat de rest van de zwangerschap ook zo zal zijn. Misschien komt er straks een periode dat je je aperelaxed voelt - wat er ook gebeurt. Kan ook (had ik namelijk).
Ja en je vriend is een type waar je ook niet echt meteen relaxed van wordt. Das jammer maar daar kan je even niets aan doen en moet je je bij neerleggen. Hem veranderen lukt toch niet.
Mannen vinden het soms wat moeilijk zich in het begin iets voor te stellen bij een zwangerschap. Mijne had niets met mn buik, en praatte er ook niet tegen enzo. Dat vond ie maar raar. Seks wilde hij ook niet meer op den duur.
Nu is hij echt dolgelukkig met zn kindje en het is het mooiste wat hem ooit is overkomen zegt hij. En hij heeft ook gewoon weer zin in seks gekregen gelukkig
donderdag 7 augustus 2008 om 12:17
Bedankt voor de reacties! Dat helpt al.
Ik ben me ook bewust van de onredelijkheid. Want al doet hij precies wat ik wil dan weet ik er nog een draai aan te geven waardoor het weer niet goed is. Vermoeiend om zo te zijn en toch doe ik het.
Dat ik meer moet stilstaan bij zijn gevoelens, daar ben ik het ook mee eens. Gaan we proberen;)
Meer doen is eveneens een goed plan. Heb drie uur geslapen vannacht maar heb vanmiddag een gesprek voor een kleine opdracht en vanavond een drankje ( ranja) met een vriend.
Het liefst zou ik het afzeggen, doe ik niet.
16-18 weken lijkt zooo ver weg...wish me luck
Ik ben me ook bewust van de onredelijkheid. Want al doet hij precies wat ik wil dan weet ik er nog een draai aan te geven waardoor het weer niet goed is. Vermoeiend om zo te zijn en toch doe ik het.
Dat ik meer moet stilstaan bij zijn gevoelens, daar ben ik het ook mee eens. Gaan we proberen;)
Meer doen is eveneens een goed plan. Heb drie uur geslapen vannacht maar heb vanmiddag een gesprek voor een kleine opdracht en vanavond een drankje ( ranja) met een vriend.
Het liefst zou ik het afzeggen, doe ik niet.
16-18 weken lijkt zooo ver weg...wish me luck
donderdag 7 augustus 2008 om 12:23
Hoi Babylove, klote he die hormonen. Maak je vriend ook duidelijk dat je voorlopig niet jezelf bent en dat ie daarom maar een ietsje meer rekening met je moet houden. En zelf toch proberen iets vaker je in te houden, hoe moeilijk ook.
Het gaat echt beter worden, bij mij was het al wel eerder hoor, met een een week of 12. Hoe ver ben je nu?
Ik zit er nu ook weer middenin, vreselijk, maar het gaat echt straks beter!
Het gaat echt beter worden, bij mij was het al wel eerder hoor, met een een week of 12. Hoe ver ben je nu?
Ik zit er nu ook weer middenin, vreselijk, maar het gaat echt straks beter!
donderdag 7 augustus 2008 om 12:26
Ik herken het wel hoor. Maar het is niet goed.
Kijk, als je iets wil bereiken bij je vriend, zal je dit toch eerst zelf moeten inzetten. Dus, laat hem even bijkomen van zijn werk. Vraag er eens naar. Heb je enig flauw idee wat er bij hem speelt op zijn werk? Weet je wat hem bezig houdt?
De interesse die jij van hem wil, zou fijn zijn als hij dat ook van jou krijgt. Wisselwerking.
Zodra je als een klein kind om aandacht gaat zeuren, krijg je een averechts effect.
Wil je complimenten? Geef complimenten
Wil je aandacht? Geef dan aandacht (niet opdringerig)
Wil je dat hij meeleeft? Leef dan mee met hem.
En dan niet volgens je eigen invulling, maar die van hem. Jij bent emotioneel waar hij begrip voor moet hebben. Jij moet begrijpen dat hij er waarschijnlijk veel pragmatischer inzit.
Er gaat vaak veel mis door eigen emoties, assumpties, interpertaties, gevoelens te projecteren op een ander en dat uit zich in verwijt. Zonde.
Kijk, als je iets wil bereiken bij je vriend, zal je dit toch eerst zelf moeten inzetten. Dus, laat hem even bijkomen van zijn werk. Vraag er eens naar. Heb je enig flauw idee wat er bij hem speelt op zijn werk? Weet je wat hem bezig houdt?
De interesse die jij van hem wil, zou fijn zijn als hij dat ook van jou krijgt. Wisselwerking.
Zodra je als een klein kind om aandacht gaat zeuren, krijg je een averechts effect.
Wil je complimenten? Geef complimenten
Wil je aandacht? Geef dan aandacht (niet opdringerig)
Wil je dat hij meeleeft? Leef dan mee met hem.
En dan niet volgens je eigen invulling, maar die van hem. Jij bent emotioneel waar hij begrip voor moet hebben. Jij moet begrijpen dat hij er waarschijnlijk veel pragmatischer inzit.
Er gaat vaak veel mis door eigen emoties, assumpties, interpertaties, gevoelens te projecteren op een ander en dat uit zich in verwijt. Zonde.
donderdag 7 augustus 2008 om 17:11
Dat ben ik met jullie eens hoor. Juist daarom vind ik het vervelend want: Ik luister namelijk daadwerkelijk naar zijn verhalen en reageer er dan ook op.
Andersom schort het daar nog al eens aan. Dit vond ik al langer vervelend maar nu val ik er eerder en harder over.
Ik weet dat hij geïnteresseerd en meelevend kan zijn als gesprekspartner t.o.v. anderen.
Dat steekt dan.
Maar goed, eerst de puinhoop aan mijn kant van de schutting opruimen. Ik ga proberen:
- irritaties gelijk loslaten i.p.v. laten escaleren
- uit het putje komen
- meer activiteiten
Ik weet nog maar 2 weken dat ik zwanger ben dus de 12 halen is een enorme uitdaging. Die hormonen zijn killing en het is me VS them. Grr
Andersom schort het daar nog al eens aan. Dit vond ik al langer vervelend maar nu val ik er eerder en harder over.
Ik weet dat hij geïnteresseerd en meelevend kan zijn als gesprekspartner t.o.v. anderen.
Dat steekt dan.
Maar goed, eerst de puinhoop aan mijn kant van de schutting opruimen. Ik ga proberen:
- irritaties gelijk loslaten i.p.v. laten escaleren
- uit het putje komen
- meer activiteiten
Ik weet nog maar 2 weken dat ik zwanger ben dus de 12 halen is een enorme uitdaging. Die hormonen zijn killing en het is me VS them. Grr
