Kinderen
alle pijlers
zwanger zonder samenwonen
vrijdag 2 januari 2009 om 21:20
Help ik heb raad nodig!
mijn vriendin en ik hebben nu anderhalf jaar wat met elkaar, maar wonen nog niet samen. Nu wil zij al een tijdje erg graag samen proberen om zwanger te worden.
(Ze heeft reeds 35 lentes mogen meemaken, dus de bioklok tikt hard.)
Op zich wil ik dit ook graag en zie ik dat helemaal zitten met haar.
Ik heb haar ook reeds ten huwelijk gevraagd, waarop ze ja zei.
Ik heb 1 grote MAAR: ik zie graag eerst dat wij samenwonen voordat zij zwanger wordt.
We hebben dat nu 2x geprobeerd en beide keren hield zij dit nog geen week vol.
Ze wil het wel, maar is gewoon nog erg gehecht aan haar vrije eenpersoonsleventje en wil samenwonen daarom liever uitstellen totdat ze ook echt zwanger is.
Nu vraag ik me af: is ze dan wel al toe aan zwanger worden?
Hoe kan ze weten dat ze het samenwonen wel aan kan zodra ze zwanger is?
Zij wil evenmin als ik in haar eentje een kind opvoeden, maar lijkt dit wel minder zwaar op te vatten dan ik.
Ik heb mijn grens hierin heel duidelijk aan haar aangegeven, maar het lijkt steeds meer (elke maand weer) spanning te geven die niet erg gezond is voor onze relatie. Ook het nachtelijke leven floreert er niet door.
Ik krijg nu de neiging om als ze er nog weer over begint (en het voelt dan als een verwijt dat ik nog niet zou willen) ONTZETTEND KWAAD te worden, om het dan nog 1X HEEL DUIDELIJK te stellen dat voor mij de juiste volgorde samenwonen-zwanger een VOORWAARDE is.
Heb ik nu een plank voor mijn kop?
Of gebruik ik gewoon mijn verstand?
groeten,
Mark
PS
het helpt al een beetje om dit op te schrijven, maar het geeft me ook een brok in mijn keel, want ik houd van haar en wil haar niet kwijt!
mijn vriendin en ik hebben nu anderhalf jaar wat met elkaar, maar wonen nog niet samen. Nu wil zij al een tijdje erg graag samen proberen om zwanger te worden.
(Ze heeft reeds 35 lentes mogen meemaken, dus de bioklok tikt hard.)
Op zich wil ik dit ook graag en zie ik dat helemaal zitten met haar.
Ik heb haar ook reeds ten huwelijk gevraagd, waarop ze ja zei.
Ik heb 1 grote MAAR: ik zie graag eerst dat wij samenwonen voordat zij zwanger wordt.
We hebben dat nu 2x geprobeerd en beide keren hield zij dit nog geen week vol.
Ze wil het wel, maar is gewoon nog erg gehecht aan haar vrije eenpersoonsleventje en wil samenwonen daarom liever uitstellen totdat ze ook echt zwanger is.
Nu vraag ik me af: is ze dan wel al toe aan zwanger worden?
Hoe kan ze weten dat ze het samenwonen wel aan kan zodra ze zwanger is?
Zij wil evenmin als ik in haar eentje een kind opvoeden, maar lijkt dit wel minder zwaar op te vatten dan ik.
Ik heb mijn grens hierin heel duidelijk aan haar aangegeven, maar het lijkt steeds meer (elke maand weer) spanning te geven die niet erg gezond is voor onze relatie. Ook het nachtelijke leven floreert er niet door.
Ik krijg nu de neiging om als ze er nog weer over begint (en het voelt dan als een verwijt dat ik nog niet zou willen) ONTZETTEND KWAAD te worden, om het dan nog 1X HEEL DUIDELIJK te stellen dat voor mij de juiste volgorde samenwonen-zwanger een VOORWAARDE is.
Heb ik nu een plank voor mijn kop?
Of gebruik ik gewoon mijn verstand?
groeten,
Mark
PS
het helpt al een beetje om dit op te schrijven, maar het geeft me ook een brok in mijn keel, want ik houd van haar en wil haar niet kwijt!
vrijdag 2 januari 2009 om 22:43
Ik kan me goed voorstellen dat je graag in één huis wilt leven met je vriendin als jullie aan kinderen beginnen. Dat het oefenen met samenwonen niet goed ging, kan ook liggen aan de manier waarop jullie hebben geoefend. Ik neem aan dat de een dan bij de ander ging logeren? Wie erg aan zijn/haar eigen ruimte/spullen/tijd is gehecht, zit elkaar dan namelijk eerder in de weg dan wanneer je samen op een nieuwe plek begint, of samen op vakantie gaat. Probeer uit te vinden wat er misging en zorg dat je die fout niet nog eens maakt.
Bovendien is het natuurlijk onzin dat je je 'halve-single-leven' op moet geven als je gaat samenwonen. Je hoeft toch niet alle tijd samen door te brengen als je dat niet wilt? Wij hebben in elk geval onze eigen vrienden en bezigheden, kunnen los van elkaar af en toe een weekeind tot een maand weg en hebben bovendien een leuk gezin met vier kinderen.
Bovendien is het natuurlijk onzin dat je je 'halve-single-leven' op moet geven als je gaat samenwonen. Je hoeft toch niet alle tijd samen door te brengen als je dat niet wilt? Wij hebben in elk geval onze eigen vrienden en bezigheden, kunnen los van elkaar af en toe een weekeind tot een maand weg en hebben bovendien een leuk gezin met vier kinderen.
vrijdag 2 januari 2009 om 22:48
Ik ken een stel die zijn blijven latten, ook toen er kinderen kwamen. De ouders wisselden elkaar af in het huis waar de baby was. In het andere huis was volop tijd voor werken, uitslapen, tijdschriften lezen, kletsen met vrienden en vriendinnen... Zoals zij het vertellen, was het voor hun in die tijd en situatie de allerbeste oplossing. De ouder bij het kind, zorgde volledig voor het kind. De ouder in het andere huis kon zijn of haar eigen gang gaan. Had die ouder zin om met z'n drieën te zijn, dan kon hij of zij natuurlijk altijd aanschuiven in dat huis.
Ik wil maar zeggen: het kan op meer manieren. Het grote verschil is echter: zij waren het er allebei over eens dat dit een goede oplossing was.
Ik wil maar zeggen: het kan op meer manieren. Het grote verschil is echter: zij waren het er allebei over eens dat dit een goede oplossing was.
vrijdag 2 januari 2009 om 23:03
quote:Mark33 schreef op 02 januari 2009 @ 22:41:
Je bent een wijs mens als je je eigen beweegredenen 100% eerlijk kunt beschouwen.
Tot nu toe is zij mij heel eerlijk overgekomen, ook naar mij toe.
Veel van de dingen die hierboven worden beschreven hebben wij ook al samen bepraat, ook zaken als "het gaat alleen om de zaadjes".
En om dan zonder met verwijten te beginnen elkaar echt te horen en te begrijpen...... zware kunst.
We zien allebei dat er iets nodig is:
- haar bereidheid om los te willen laten wat haar zo dierbaar is.
- een compromis á la Tientje79 of Intiem, waarbij ik inlever, (vandaar ook mijn aanwezigheid op dit forum om hierover te brainstormen.)
Ik hoop dat het gewoon tijd nodig heeft. En dan niet teveel tijd, want die is juist de oorzaak van deze questie.
Misschien een beetje een out-of-the-box suggestie, maar is het een idee om het gesprek over jullie standpunt en vooral de onderliggende motieven te voeren met een onafhankelijke buitenstaander? Voor hetzelfde geld denken jullie hetzelfde, maar begrijpen jullie elkaar gewoon niet goed. Soort mediation, maar dan anders. Buitenstaanders horen, zien en voelen soms nét even iets meer en anders dan jullie zelf. Je zit in een kringetje en ik denk echt dat je iets moet dóen om het op te lossen, ik vrees dat het maar gewoon op zijn beloop te laten geen oplossing biedt. Misschien eerder zelfs een verwijdering want als je geen stap naar elkaar maakt, zul je eerder verharden in je eigen standpunt.
Zonde, zeker als er zoveel liefde is!
Je bent een wijs mens als je je eigen beweegredenen 100% eerlijk kunt beschouwen.
Tot nu toe is zij mij heel eerlijk overgekomen, ook naar mij toe.
Veel van de dingen die hierboven worden beschreven hebben wij ook al samen bepraat, ook zaken als "het gaat alleen om de zaadjes".
En om dan zonder met verwijten te beginnen elkaar echt te horen en te begrijpen...... zware kunst.
We zien allebei dat er iets nodig is:
- haar bereidheid om los te willen laten wat haar zo dierbaar is.
- een compromis á la Tientje79 of Intiem, waarbij ik inlever, (vandaar ook mijn aanwezigheid op dit forum om hierover te brainstormen.)
Ik hoop dat het gewoon tijd nodig heeft. En dan niet teveel tijd, want die is juist de oorzaak van deze questie.
Misschien een beetje een out-of-the-box suggestie, maar is het een idee om het gesprek over jullie standpunt en vooral de onderliggende motieven te voeren met een onafhankelijke buitenstaander? Voor hetzelfde geld denken jullie hetzelfde, maar begrijpen jullie elkaar gewoon niet goed. Soort mediation, maar dan anders. Buitenstaanders horen, zien en voelen soms nét even iets meer en anders dan jullie zelf. Je zit in een kringetje en ik denk echt dat je iets moet dóen om het op te lossen, ik vrees dat het maar gewoon op zijn beloop te laten geen oplossing biedt. Misschien eerder zelfs een verwijdering want als je geen stap naar elkaar maakt, zul je eerder verharden in je eigen standpunt.
Zonde, zeker als er zoveel liefde is!
vrijdag 2 januari 2009 om 23:12
ik heb een beetje moeite om te snappen hoe iemand wel een kind wil opvoeden, maar tegelijkertijd het al niet aankan om "het halve single leven op te geven". als je een kind hebt, ben je moeder. en moeder ben je 24 uur per dag. ook als je kind bij vader is. als je een kind krijgt, moet je veel meer opgeven dan je halve single leven. als je dat niet kan/wilt, dan ben je er nog niet aan toe om moeder te zijn. of je nou 35 bent of niet. ik zou me daar eerlijk gezegd meer zorgen over maken dan over de vorm waarin jullie je relatie gieten als er een kind komt.
vrijdag 2 januari 2009 om 23:21
vrijdag 2 januari 2009 om 23:26
Vrienden van mij zijn gaan samenwonen toen zij 7 maanden zwanger was. Hij kwam net uit een relatie met samenwonen en wilde niet meteen een andere vrouw in zijn huis, maar het eerst eigen maken. Gaat prima tussen die 2/3.
Ik vind dat hier nogal snel conclusies worden getrokken of de dame in kwestie al dan niet een kind zou kunnen opvoeden. Samenwonen met een man is echt wel wat anders dan met een kind. En zelfs daarbij weet niemand of dat gaat gebeuren of dat ze een gezin gaan vormen dat in een huis leeft. Erg voorbarig allemaal.
Ik vind dat hier nogal snel conclusies worden getrokken of de dame in kwestie al dan niet een kind zou kunnen opvoeden. Samenwonen met een man is echt wel wat anders dan met een kind. En zelfs daarbij weet niemand of dat gaat gebeuren of dat ze een gezin gaan vormen dat in een huis leeft. Erg voorbarig allemaal.
vrijdag 2 januari 2009 om 23:27
quote:Mark33 schreef op 02 januari 2009 @ 23:21:
verharden en verwijderen is inderdaad het laatste wat ik wil.
Misschien heb je wel gelijk over die mediator.
En dat huisje wisselen van Appelsientje zou ik zelf niet zomaar bedacht hebben.
Ben blij met jullie tips en bedankt dat jullie de moeite namen mijn verhaal te lezen.Succes, ben benieuwd hoe het afloopt! Wel stoer dat je het hier gewoon durft te vragen - niet elke man staat open voor een 360 graden feedback...
verharden en verwijderen is inderdaad het laatste wat ik wil.
Misschien heb je wel gelijk over die mediator.
En dat huisje wisselen van Appelsientje zou ik zelf niet zomaar bedacht hebben.
Ben blij met jullie tips en bedankt dat jullie de moeite namen mijn verhaal te lezen.Succes, ben benieuwd hoe het afloopt! Wel stoer dat je het hier gewoon durft te vragen - niet elke man staat open voor een 360 graden feedback...
zaterdag 3 januari 2009 om 00:00
quote:moedertje2007 schreef op 02 januari 2009 @ 21:35:
Hallo,
De manier wáárop je de voorwaarde wilt stellen ben ik het niet mee eens maar ik kan me heel goed voorstellen dat het voor jou erg belangrijk is, juist ook omdat het eerdere keren mis is gegaan.... Jullie hebben tijd nodig om aan elkaar te wennen, zónder kindje.
Ze kan heeel goed toe zijn aan zwanger worden maar misschien nog niet toe aan samenwonen....en is ze dat straks wel dan?......ze moet onvoorwaardelijk voor JOU gaan en niet vooral voor jullie kindje (ja natuurlijk wel, maar bedoel dat ze éérst voor jou moet kiezen door samen te gaan wonen en als dat goed gaat kunnen jullie proberen een kindje te krijgen....zoek eerst uit of het samenwonen lukt!!!!
Sterkte met het overtuigen van je vriendin...Ze moet helemaal niet per definitie eerst voor hem kiezen door samen te gaan wonen en als dat goed gaat proberen een kindje te krijgen. Er zijn ook andere opties mogelijk, mits voor beide partijen akkoord. Dat TO dat als voorwaarde ziet, wil niet zeggen dat zij dat ook moet doen. Gewoon helder bespreken dus. Hup, samen aan tafel en toekomstvisie bespreken. Dan wordt vanzelf duidelijk of jullie uberhaupt op één lijn zitten / kunnen komen en vanuit dat punt kun je verder gaan denken (al dan niet over een toekomst samen).
Hallo,
De manier wáárop je de voorwaarde wilt stellen ben ik het niet mee eens maar ik kan me heel goed voorstellen dat het voor jou erg belangrijk is, juist ook omdat het eerdere keren mis is gegaan.... Jullie hebben tijd nodig om aan elkaar te wennen, zónder kindje.
Ze kan heeel goed toe zijn aan zwanger worden maar misschien nog niet toe aan samenwonen....en is ze dat straks wel dan?......ze moet onvoorwaardelijk voor JOU gaan en niet vooral voor jullie kindje (ja natuurlijk wel, maar bedoel dat ze éérst voor jou moet kiezen door samen te gaan wonen en als dat goed gaat kunnen jullie proberen een kindje te krijgen....zoek eerst uit of het samenwonen lukt!!!!
Sterkte met het overtuigen van je vriendin...Ze moet helemaal niet per definitie eerst voor hem kiezen door samen te gaan wonen en als dat goed gaat proberen een kindje te krijgen. Er zijn ook andere opties mogelijk, mits voor beide partijen akkoord. Dat TO dat als voorwaarde ziet, wil niet zeggen dat zij dat ook moet doen. Gewoon helder bespreken dus. Hup, samen aan tafel en toekomstvisie bespreken. Dan wordt vanzelf duidelijk of jullie uberhaupt op één lijn zitten / kunnen komen en vanuit dat punt kun je verder gaan denken (al dan niet over een toekomst samen).
Fortis et liber
zaterdag 3 januari 2009 om 00:03
Als ze met haar normale gevoel al niet kan samenwonen, vraag ik me af of ze in zwangere staat wèl opeens kan samenwonen. Aangezien gevoelens tijdens een zwangerschap meestal alle kanten op gaan (hormonaal). Veel stellen ervaren dat het tijdens zwangerschap extra moeilijk is om samen in een huis te leven zonder al te veel ruzie.
Dus Mark, ik vind jouw standpunt (eerst samenwonen, dan zwanger worden) volledig begrijpelijk en ook verstandig.
Dus Mark, ik vind jouw standpunt (eerst samenwonen, dan zwanger worden) volledig begrijpelijk en ook verstandig.
zaterdag 3 januari 2009 om 07:22
quote:Mark33 schreef op 02 januari 2009 @ 23:21:
verharden en verwijderen is inderdaad het laatste wat ik wil.
Misschien heb je wel gelijk over die mediator.
En dat huisje wisselen van Appelsientje zou ik zelf niet zomaar bedacht hebben.
Ben blij met jullie tips en bedankt dat jullie de moeite namen mijn verhaal te lezen.Het valt me op dat je op geen één van de opmerkingen in gaat dat als je vriendin al niet met 'n volwassene wil samenleven, dat ze het dan wel heel zwaar gaat krijgen met 'n kind. Hoe denk je dat op te lossen? Of vindt je 't geen bezwaar mocht ze het bij jou dumpen als het haar vrijheid teveel beperkt?
verharden en verwijderen is inderdaad het laatste wat ik wil.
Misschien heb je wel gelijk over die mediator.
En dat huisje wisselen van Appelsientje zou ik zelf niet zomaar bedacht hebben.
Ben blij met jullie tips en bedankt dat jullie de moeite namen mijn verhaal te lezen.Het valt me op dat je op geen één van de opmerkingen in gaat dat als je vriendin al niet met 'n volwassene wil samenleven, dat ze het dan wel heel zwaar gaat krijgen met 'n kind. Hoe denk je dat op te lossen? Of vindt je 't geen bezwaar mocht ze het bij jou dumpen als het haar vrijheid teveel beperkt?
