Lijf & Lijn
alle pijlers
Eet problematiek en zo onzeker
zaterdag 17 juni 2017 om 19:11
Hoi allemaal,
Vorig jaar heb ik ruim een jaar hulp gehad bij een 'eetstoornis', de huisarts gaf het ook wel de stempel boulimia nervosa, al voel ik daar zelf weinig voor..
Ik heb nooit de indruk gehad dat deze gesprekken/therapie enigzins een positieve bijdrage geleverd heeft aan mijn situatie, ik ben vorig jaar dan ook op eigen houtje gestopt. Heb geprobeerd een degelijker eet patroon aan te nemen en niet meer te compenseren, dit ging goed.. Ik ben 1.84cm en 90 kg.. In februari woog ik 98 kg en stoorde mij vreselijk aan mijn gewicht maar vooral hoe ik er uit zie/zag.. Ik ben 10kg afgevallen met behulp van een voedingsconsulente.. ook toen bleef het compenseren uit.. echter nu begin ik weer terug te vallen in mijn oude gedrag.. Ik eet weer veel te veel ongezond voedsel en ben alweer 2 kilo aangekomen.. Ik baal zo stevig van mezelf en haat wat ik in de spiegel zie.. Ik wil me ook gewoon eens mooi voelen en gelukkig met wie ik ben maar elke dag is weer een stuggle.. Heb het gevoel dat mijn hele leven draait om eten en afvallen en mijn onzekerheid en haat van wat ik in de spiegel zie.. Ik begin de grip weer te verliezen en weet niet meer wat te doen.. Ik moet woensdag weer wegen maar durf eigenlijk niet heen omdat ik weer aangekomen ben en om bij haar nou met de billen bloot te gaan over datgene waar ik dagelijks mee struggle.. weet ook niet of ik dat wel durf en wil.. Hulp heb ik al eerder gehad en ook daar had ik geen baat bij.. Stoppen met wegen en de begeleiding van de voedingsconsulente haalt wel de druk er af maar geeft anderzijds des te meer een vrijbrief alles maar te eten wat ik wil.. Ik heb een hele moeilijke tijd gehad, mijn vader is verongelukt en mijn moeder heeft haar kinderen op straat gezet.. en elke professional waarbij je aanklopt schuift het op je verleden.. Komt het daar allemaal vandaan? Ik weet het niet.. Ik voel me radeloos en hopeloos verloren. Hebben jullie tips of deelt iemand zijn verhaal met mij? Hoor graag van jullie
#klaagverhaal
Bedankt voor het lezen, fijn weekend verder.
Liefs, mij.
Vorig jaar heb ik ruim een jaar hulp gehad bij een 'eetstoornis', de huisarts gaf het ook wel de stempel boulimia nervosa, al voel ik daar zelf weinig voor..
Ik heb nooit de indruk gehad dat deze gesprekken/therapie enigzins een positieve bijdrage geleverd heeft aan mijn situatie, ik ben vorig jaar dan ook op eigen houtje gestopt. Heb geprobeerd een degelijker eet patroon aan te nemen en niet meer te compenseren, dit ging goed.. Ik ben 1.84cm en 90 kg.. In februari woog ik 98 kg en stoorde mij vreselijk aan mijn gewicht maar vooral hoe ik er uit zie/zag.. Ik ben 10kg afgevallen met behulp van een voedingsconsulente.. ook toen bleef het compenseren uit.. echter nu begin ik weer terug te vallen in mijn oude gedrag.. Ik eet weer veel te veel ongezond voedsel en ben alweer 2 kilo aangekomen.. Ik baal zo stevig van mezelf en haat wat ik in de spiegel zie.. Ik wil me ook gewoon eens mooi voelen en gelukkig met wie ik ben maar elke dag is weer een stuggle.. Heb het gevoel dat mijn hele leven draait om eten en afvallen en mijn onzekerheid en haat van wat ik in de spiegel zie.. Ik begin de grip weer te verliezen en weet niet meer wat te doen.. Ik moet woensdag weer wegen maar durf eigenlijk niet heen omdat ik weer aangekomen ben en om bij haar nou met de billen bloot te gaan over datgene waar ik dagelijks mee struggle.. weet ook niet of ik dat wel durf en wil.. Hulp heb ik al eerder gehad en ook daar had ik geen baat bij.. Stoppen met wegen en de begeleiding van de voedingsconsulente haalt wel de druk er af maar geeft anderzijds des te meer een vrijbrief alles maar te eten wat ik wil.. Ik heb een hele moeilijke tijd gehad, mijn vader is verongelukt en mijn moeder heeft haar kinderen op straat gezet.. en elke professional waarbij je aanklopt schuift het op je verleden.. Komt het daar allemaal vandaan? Ik weet het niet.. Ik voel me radeloos en hopeloos verloren. Hebben jullie tips of deelt iemand zijn verhaal met mij? Hoor graag van jullie
#klaagverhaal
Bedankt voor het lezen, fijn weekend verder.
Liefs, mij.
Make the most of it.
zaterdag 17 juni 2017 om 19:38
Jeetje, wat vervelend voor je. Heb even een nieuwe Nick aangemaakt omdat het anders wat te herkenbaar is. Super knap dat je je probleem onder ogen komt, en jammer dat zo met je eetprobleem en je zelfbeeld worsteld. Ik heb zelf een eetstoornis (NAO) en ben hiervoor onder behandeling. Je mag me een PM sturen als je mijn verhaal wil weten of gewoon even je eetgestoorde ei kwijt wil. 
zaterdag 17 juni 2017 om 19:47
Wat ontzettend heftig voor je! Geen (omgevings) ervaring met eetstoornissen en dergelijke maar rationeel gezien zou het goed kunnen dat het uit het verleden komt dat je zo met je eten om gaat. Niet bewust natuurlijk, maar het is niet niks als je vader verongelukt en je moeder je op straat zet!
En dan nog dit (ik denk dat je een vrouw bent?): Tijdens je cyclus houd je makkelijk tot wel 5kg (!) vocht vast tijdens je menstruatie. Dat komt door de wisselende hormoonspiegels in lijf die alles regelen. Neem dat met je mee als je woensdag weer heen gaat, het kan ook zijn dat je niet bent aangekomen ondertussen he? En die voedingsconsulent is er voor jou en voor jou alleen. Zij heeft vaker met dit bijltje gehakt en moet jou goed kunnen begeleiden in dit proces. Kan je het goed met haar vinden? Denk je dat je het met haar kunt bespreken wat er nu in je omgaat?
En dan nog dit (ik denk dat je een vrouw bent?): Tijdens je cyclus houd je makkelijk tot wel 5kg (!) vocht vast tijdens je menstruatie. Dat komt door de wisselende hormoonspiegels in lijf die alles regelen. Neem dat met je mee als je woensdag weer heen gaat, het kan ook zijn dat je niet bent aangekomen ondertussen he? En die voedingsconsulent is er voor jou en voor jou alleen. Zij heeft vaker met dit bijltje gehakt en moet jou goed kunnen begeleiden in dit proces. Kan je het goed met haar vinden? Denk je dat je het met haar kunt bespreken wat er nu in je omgaat?
zaterdag 17 juni 2017 om 20:02
zaterdag 17 juni 2017 om 20:19
Een eetstoornis komt vaak voort uit een enorme drang om controle te behouden. Bij jou lijkt het een spanningsveld van controle behouden en complete controle verliezen en die dan soms weer te compenseren (met sport/overgeven/etc?). Waarna er een ontzettend schuldgevoel komt.
Om eerlijk te zijn is er een kans dat veel van de oorsprong in het verleden ligt. Hoe vroeger de eetstoornis is begonnen, hoe groter die kans. Dus ik denk zelf dat therapie wel heel belangrijk is om die problemen aan te pakken, in combinatie met eet consulent misschien. Kijk anders eens of er een psychologisch centrum bij jou in de buurt zit gespecialiseerd in eetstoornissen.
Ik weet zelf hoe moeilijk het is, ik heb al 20+ jaren eetstoornissen, steeds verschillende, dus ik ken het gevoel. Ik heb nu voor mijn gevoel voor het eerst in mijn leven een stabiele relatie met eten. Hoewel het altijd moeilijk zal blijven.
Om eerlijk te zijn is er een kans dat veel van de oorsprong in het verleden ligt. Hoe vroeger de eetstoornis is begonnen, hoe groter die kans. Dus ik denk zelf dat therapie wel heel belangrijk is om die problemen aan te pakken, in combinatie met eet consulent misschien. Kijk anders eens of er een psychologisch centrum bij jou in de buurt zit gespecialiseerd in eetstoornissen.
Ik weet zelf hoe moeilijk het is, ik heb al 20+ jaren eetstoornissen, steeds verschillende, dus ik ken het gevoel. Ik heb nu voor mijn gevoel voor het eerst in mijn leven een stabiele relatie met eten. Hoewel het altijd moeilijk zal blijven.
zondag 18 juni 2017 om 01:06
@oddish, ik ben inderdaad een vrouw.. natuurlijk zou het zo kunnen zijn dat ik schommel door hormonen maar ik weet ook dat ik me anderzijds weer vreselijk heb laten gaan.. Ik denk dat ik woensdag heen moet gaan en haar moet uitleggen hoe de situatie echt in elkaar zit.. anders houd ik niet alleen mezelf maar ook haar voor de gek en kan ze me onmogelijk helpen.. maarja anderzijds ben ik ook weer niet iemand die zoiets aan de grote klok hangt.. weg blijven is ook geen optie want zoals ik al zei dan is de druk er wel af maar des te groter word de vrijbrief weer om op ongestoord te eten.. Je snapt het gewoon niet hé, hoe moeilijk kan het zijn om die reep chocolade bijv te laten liggen? Ik kan daar gewoon niet bij maar het is wel de realiteit.. blijf steeds naar eten grijpen..
Make the most of it.
zondag 18 juni 2017 om 01:09
@Elmervrouw, bedankt voor je bericht.
Mijn verleden is inderdaad alles behalve gemakkelijk geweest en al klinkt het droog.. emotioneel gezien voel ik me vrij goed heb ik het idee altijd.. Tuurlijk is het moeilijk om al op jonge leeftijd geen ouders meer te hebben en zou je dat graag anders willen.. en heb je ook zeker verdrietige dagen maar er is ook een stuk acceptatie.. het is wat het is en het is goed zo.. Pap is verongelukt die kon het niet helpen en mijn moeder is nog altijd een volwassen vrouw en als zij hiervoor kiest moet zij dat doen, ik wil wel wat van mijn leven maken... alleen die enorme onzekerheid en afgunst die ik voel tegenover mezelf en die continue strubbelingen met mijn gewicht en eten maken me gek..
Mijn verleden is inderdaad alles behalve gemakkelijk geweest en al klinkt het droog.. emotioneel gezien voel ik me vrij goed heb ik het idee altijd.. Tuurlijk is het moeilijk om al op jonge leeftijd geen ouders meer te hebben en zou je dat graag anders willen.. en heb je ook zeker verdrietige dagen maar er is ook een stuk acceptatie.. het is wat het is en het is goed zo.. Pap is verongelukt die kon het niet helpen en mijn moeder is nog altijd een volwassen vrouw en als zij hiervoor kiest moet zij dat doen, ik wil wel wat van mijn leven maken... alleen die enorme onzekerheid en afgunst die ik voel tegenover mezelf en die continue strubbelingen met mijn gewicht en eten maken me gek..
Make the most of it.
zondag 18 juni 2017 om 20:15
Wacht even. Je had/hebt een eetprobleem. Desondanks is het je een hele tijd (maanden!) gelukt om het eetpbrobleem de baas te blijven en gezond (?) met eten om te gaan. Nu heb je een terugval en lijk je het gevoel te hebben hopeloos/terug bij af te zijn. Maar eigenlijk was je toch hartstikke goed bezig? Het is te verwachten dat je terugvalt, maar de kunst is om dat gewoon waar te nemen en de draad weer op te pakken, zonder oordeel, zonder verwijt, zonder meteen bang te zijn dat je terug bij af bent. Je was hartstikke goed bezig, dat mag je juist vieren! Een terugval is óke, juist dan heb je niet een verwijtende stem van jezelf nodig, maar meer compassie en meer liefde. Blijkbaar had je het moeilijk, je viel terug, wees niet boos op jezelf, maar extra liefdevol. En gewoon weer doorgaan zoals je hiervoor deed. Want dat is goed voor jou, je gezondheid en je lichaam.
Eetproblemen hebben vaak hun wortels in onze emoties zitten. Een vader die verongelukt en een moeder die haar kinderen op straat zetten zijn beide niet niks. Een moeder die zoiets doet was in de jaren daarvoor misschien ook niet de meest emotioneel beschikbare moeder. Het betekent niet per se dat iets een trauma is geweest, maar hoe je geleerd hebt met emoties om te gaan hangt vaak samen met eetproblematiek.
Ohja en zo lang jij jezelf met afgunst benadert, jezelf niet de moeite waard vindt, zul je waarschijnlijk je heil blijven zoeken in eten.
Succes weer met het oppakken, wees extra lief voor jezelf in plaats van extra streng
Eetproblemen hebben vaak hun wortels in onze emoties zitten. Een vader die verongelukt en een moeder die haar kinderen op straat zetten zijn beide niet niks. Een moeder die zoiets doet was in de jaren daarvoor misschien ook niet de meest emotioneel beschikbare moeder. Het betekent niet per se dat iets een trauma is geweest, maar hoe je geleerd hebt met emoties om te gaan hangt vaak samen met eetproblematiek.
Ohja en zo lang jij jezelf met afgunst benadert, jezelf niet de moeite waard vindt, zul je waarschijnlijk je heil blijven zoeken in eten.
Succes weer met het oppakken, wees extra lief voor jezelf in plaats van extra streng
