Hoe kom ik af van “nu maakt het toch niks meer uit”

"Mijn allergrootste valkuil tijdens het ‘afvallen’ is de gedachte dat als ik mij eens laat gaan, dat het dan niks meer uitmaakt en dan kan ik dooreten"


als een autoband lek is, steek je de andere 3 toch ook niet lek

elke maaltijd is weer een nieuwe kans om het ' goed ' te doen! En als je wil snaaien: eet eerst een vullende maaltijd en daarna een klein stukje chocola bijvoorbeeld. Je zit al vol dus gaat geen hele reep eten, maar je kan toch genieten van dat kleine stukje.

Door het niet te zien als valkuil maar gewoon met jezelf afspreken dat je één a twee keer per week wat mag snaaien.

Ik dieet zelf niet maar doe 3x per week aan krachttrainig en cardio en eet gewoon van alles wat minder. Ik wil wat vet kwijt namelijk en wat meer spieren opbouwen. Wat mij ook helpt is om aan snaaigoed cijfers te geven. Enkel als het een 9 of 10 waard is, is het voor mij de moeite om te "cheaten". Bijvoorbeeld, een gebakje is voor mij maar een 6. Die sla ik daarom af. Ik heb dan liever s'avonds een paar m&m's die ik een 9 vind.

Ik herken het! Maar stap 1 is onderzoeken of hier sprake is van binge-eating of overeten. Hoewel ik zelf het verschil ook niet 100% ken, is er bij mij denk ik sprake van overeten. Bij binge eating adviseer ik je echt om professionele hulp te zoeken!

Het gaat hier iets beter sinds ik het dieet-denken probeer los te laten. Ik doe nu aan Intuitief of mindful eten, of hoe je het ook wil noemen.

Ik MAG dus gerust een hele reep chocola eten, maar ik zal me waarschijnlijk daarna vol en vermoeid voelen en de volgende dag zal ik zwaarder zijn als ik op de weegschaal sta. Ik heb ook gemerkt dat ik slechter slaap als ik veel suiker heb genuttigd. Allemaal logische consequenties. Als ik een paar blokjes chocola neem, is de consequentie stukken minder groot. Maar ik ga echt niet direct dood als ik overeet en ik ben echt heus nog steeds lief, leuk en knap met mijn kilo's teveel, dus ik probeer het ook te relativeren. Mijn overeten komt uiteindelijk ook voort uit perfectionisme, dus dat probeer ik los te laten. Ik mag er zijn in al mijn vormen en met al mijn eetbehoeftes.

Ik mag dus alles van mezelf, maar maak bewustere keuzes. Ik probeer zo die negatieve cyclus te doorbreken van
- streng voor mezelf zijn, puur gedreven op discipline die niet eeuwig blijft
- gedachtes zoals: ik heb zoooo'n behoefte aan X, ik heb het verdiend, ik heb al zo hard gewerkt (mezelf zielig vinden), ik heb dit nu ECHT even nodig zodat ik het daarna weer kan volhouden, blablabla breindiarree
- gedachtes zoals: ik neem één stukje en dan moet het klaar zijn (alsof ik iets stouts doe, en mezelf al straf voordat ik het in mijn mond heb gestopt)
- mezelf daarna vies, slecht, lelijk, mislukt voelen
- mezelf behandelen als een soort klein kind en een strenge moeder spelen die dan weer gaat vertellen dat het zo ECHT niet meer kan.
- uiteindelijk ga ik tegen die moeder-stem rebelleren en krijg ik JUIST de neiging om ongezond te eten.

Bovenstaande probeer ik om te draaien naar:
- Lief zijn voor mezelf, soms is dat met een reep chocola, andere keer is het liever voor mezelf om een salade te eten. Een tussenweg zou kunnen zijn om een fairtrade, luxe, pure chocoladereep voor mezelf te kopen in plaats van zo'n suikerige supermarktreep. Of stapje hoger: mezelf trakteren op een lekker gebakje op het terras en daar dan extra goed van genieten in plaats van in m'n bed een zak chips naar binnen schuiven.
- Gedachtes omdraaien naar vertrouwen dat ik het allerbeste weet wat goed is voor mijn lijf en geest. En dat ik ontzettend goed en zorgzaam ben voor mijn lijf en ervoor zorg, voor zowel de lange termijn als de korte termijn. Hierdoor maak ik bewustere keuzes.
- Achteraf objectief reflecteren op mijn eetkeuzes. Hoe voel ik me na dit eten? Hoe komt dat? Wat zou ik een andere keer anders kunnen doen? Vaak kom ik er dan achter dat ik eerder iets had moeten toevoegen in plaats van weglaten. In plaats van vijf pannenkoeken met stroop voel ik me achteraf lichamelijk/fysiek stukken beter als ik die stroop vervang voor frambozen en er daarnaast een flinke bak skyr bij eet. Dan kan ik alsnog genieten van pannenkoeken, maar zonder de enorme suikerdip erna én ik ben gezonder bezig én ik zit veel sneller vol en eigenlijk merk ik dan dat ik na twee pannenkoeken echt wel ontzettend verzadigd ben.

Maar het is echt een proces hoor!!

Het is een typische dieetgedachte, waar heel veel mensen last van hebben. Ik denk dat de sleutel onder meer zit in jezelf toestaan om bepaalde dingen te eten en om eten niet meer in 'goed' en 'fout' in te delen. Maar makkelijk is dat proces niet. Die dieetgedachten zitten inmiddels zo'n beetje in ons dna.

Of nou ja, eigenlijk wat @Yasminmax veel uitgebreider uitlegt.

Ik heb daar helemaal geen afspraken over gemaakt en als het een week of een paar weken wat minder gaat is je poging echt nog niet mislukt. Je kunt jezelf altijd gewoon weer herpakken, dan duurt het afvallen maar wat langer. Het is zowiezo geen race. Het zou toch zonde zijn om etentjes af te zeggen omdat het niet in je eet schema past of die lekkere taart bij een verjaardag af te slaan?

Ik moet wel zeggen dat ik het in het begin wel had hoor, van ojee zal ik dat ene stuk taart wel nemen etc. Maar al snel was ik er achter dat het wel leuk moet blijven anders houd ik het niet vol.

Wil je afvallen omdat je overgewicht hebt? Wil je afvallen omdat jij vindt dat je er dan beter uitziet? Wil je afvallen omdat je daardoor gezonder bent?

Vooral die laatste was destijds voor mij belangrijk. Dus dat hield ik mezelf voor.

Ik hou elke dag calorieën bij. Dat is even wat werk, maar als ik precies weet wat erin gaat heb ik er zicht op. Dus hoe vaak mag ik snaaien, als er ruimte voor is binnen mijn calorieën voor die dag.

Maar goed, ik ben daar nog maar twee maanden mee bezig, dat is ook niet per se iets dat je jarenlang blijft doen. Maar wellicht dat het voor nu even een oplossing is? En dat je dan ook ziet of je teveel hebt gegeten en dat je het de volgende dag beter in balans kunt houden.

Ik zou zeggen, download Lifesum, track alles wat je eet, dan zul je zien dat het echt wel uitmaakt of je een schaaltje chips of de hele zak eet.

Ik weet niet hoe je het nu doet, maar ga inderdaad calorieën tracken, want dat geeft inzicht. En doe kennis op, want dat helpt ook. Je hebt een overschot van ongeveer 8000 calorieën nodig om een kilo aan te komen, maar dus ook een tekort van ongeveer 8000 kcal om een kilo af te vallen. Als je dat in je achterhoofd houdt dan kom je er al snel achter dat het dus wel degelijk iets uitmaakt als je je laat gaan en niet stopt.

Mijniebelle schreef: ↑

29-02-2024 23:12

Ik hou elke dag calorieën bij. Dat is even wat werk, maar als ik precies weet wat erin gaat heb ik er zicht op. Dus hoe vaak mag ik snaaien, als er ruimte voor is binnen mijn calorieën voor die dag.

Maar goed, ik ben daar nog maar twee maanden mee bezig, dat is ook niet per se iets dat je jarenlang blijft doen. Maar wellicht dat het voor nu even een oplossing is? En dat je dan ook ziet of je teveel hebt gegeten en dat je het de volgende dag beter in balans kunt houden.

Ik ben bijna een jaar bezig met calorieën bijhouden (14 maart 2023 begonnen). Ondertussen 26 kilo afgevallen en tevreden (1.65m en 55kg nu) maar ik blijf het bijhouden omdat ik 'op gewicht blijven' nog spannend vind als ik dat niet meer zou doen. Het is ook gewoon geworden voor me, zit helemaal in m'n systeem dus ik denk dat het echt wel heel lang vol te houden is als je het een fijn gevoel vindt

En verder volg ik Lot Beukers op instagram, aan haar tips heb ik heel veel gehad. Ze is wel behoorlijk hard en heel eerlijk. Daar moet je tegen kunnen, ik vind het prettig dat ze nergens omheen draait

Ik denk dat de gedachte erachter zou kunnen zijn dat je weliswaar een keer faalt, maar dat dat minder pijn doet als je meteen veel voordeel uit dat falen haalt. Het voordeel bestaat uit het verschansen van een grote "buit" wat veel troost geeft. Je maag is gevuld en het dilemma is weg.

Bijna altijd als ik drie chocolaatjes eet in plaats van die ene geplande, heeft dat geen gevolgen op de weegschaal. Het is ook maar ongeveer honderd kilocalorieën. Het is vrij lastig hoor, want je hersenen herkennen de zoete en vette smaak als "supervoedsel" waar je meteen energie van krijgt en dus van overleeft. Die zeggen "jaaaaaa".

Alleen op de veel langere termijn is je systeem er niet blij mee vanwege de vervettende werking. Maar tegen die tijd is je reproductieve periode voorbij; je hebt kinderen gemaakt en die grootgebracht dus heeft het evolutionair geen voordeel om slank, gezond en lang te leven.

Geen troep in huis halen. Ook niet voor bezoek / visite.
En iedere dag iets aan training of lichaamsbeweging doen.

Wandelen, traplopen, fietsen of thuis buikspieroefeningen of kniebuigingen doen, het kost niks en met 10 minuten ben je al een hele eind!

Ik heb gemerkt dat ik erg verslaafd was aan suiker. Heb een maand geen suiker gegeten en inmiddels weer wel. Maar ik merk dat ik veel beter een paar snoepjes of een stukje chocolade kan eten. Eerder ging ik maar door tot het op was ‘want was toch al bezig’. Mijn relatie met eten is verbeterd.

Ook als ik iets eet als een gebakje oid wat tegenvalt dan stop ik want het is me de calorieën niet waard. Eerder vond ik het dan zonde oid, onzin natuurlijk.

Ik denk dat door misschien te streng voor jezelf te zijn sla je sneller door. Ik track ook mijn eten maar op momenten als ik toch al bezig was had ik maling aan welke ruimte ik heb op de dag voor snacks. Ik moest eerst echt mijn relatie met eten verbeteren. Nu val ik af, langzaam maar misschien wel met een meer houdbare aanpak.

Ik vond dat verhaal van suiker is verslavend altijd bullshit. Maar nu kijk ik veel podcasts van Zoe op youtube waarbij voedselwetenschappers en artsen van Harvard en Stanford en King College aan het woord komen en die durf ik wel te vertrouwen want er zijn heel veel kwakzalvers die zich met eten bezig houden.

Ik geloof er nu wel in dat ultra-processed food (ook chocolade) is gemaakt om je veel te laten eten en dat je lichaam echt op suiker en vet aanslaat.

De gedachte 'nu is het toch al verpest en ik kan ik net zo goed dooreten' is wel een beetje een verslavingsgedachte. Rokers en alcoholisten herkennen dat wel.
Dus je moet jezelf niet te hard vallen en ik denk ook niet dat je het met 'een andere manier van denken' kunt oplossen.
Het probleem is niet cognitief en te beredeneren, het zijn mechanismen in je brein en je lichaam en zit veel op gevoelsniveau.

De oplossing van die professoren is ook dat je geen 'restrictieve diëten' moet volgen, dus ook geen calorieën tellen.
Wat je wel kunt doen is jezelf volproppen met heel veel verschillende goed voedsel ('eet 30 verschillende planten per week' is een van de slogans) en veel bewegen op een manier waar je plezier in hebt.

Ik merk bij mezelf dat mijn snaaidrang dan minder wordt. Maar zodra ik op mijn werk een paas-eitje pak, pak ik er daarna (stiekem....... ook verslavingsgedrag) nog 10.

Mijniebelle schreef: ↑

29-02-2024 23:12

Ik hou elke dag calorieën bij. Dat is even wat werk, maar als ik precies weet wat erin gaat heb ik er zicht op. Dus hoe vaak mag ik snaaien, als er ruimte voor is binnen mijn calorieën voor die dag.

Maar goed, ik ben daar nog maar twee maanden mee bezig, dat is ook niet per se iets dat je jarenlang blijft doen. Maar wellicht dat het voor nu even een oplossing is? En dat je dan ook ziet of je teveel hebt gegeten en dat je het de volgende dag beter in balans kunt houden.

Dit doe ik nu ook een maand of 6. Ik ben nu bijna 5 kilo kwijt en ben nu bijna klaar, nog een halve kilo. En ik deed het ook zo, dat ik dan kon zien of er nog ruimte was voor iets lekkers. Ik heb het de afgelopen maanden ook niet echt zwaar gevonden en heb al helemaal geen honger geleden. Alleen veel minder tussendoortjes, veel minder vaak koken met veel room of kaas, minder vaak uit eten, dat soort dingen. Maar niet 'nooit'. Dus als het gebakje op een verjaardag er heerlijk uitzag, of zelfgemaakt was, neem ik een klein stukje. En ik ga ook nog wel borrelen met bier en bitterballen.

Door het in te voeren lukt het me om dat binnen de perken te houden. Ik ga nu met calorieën om zoals met geld: vind ik het waard om hier mijn calorieën aan te besteden. Dat lijkt wel aardig duurzaam te werken.

Ik zeg ook niet tegen mensen "ik ben aan de lijn". Ook niet tegen mezelf. Ik ben gewoon weer normaal aan het eten, en daar hoort jezelf wat beperken bij en jezelf af en toe wat extra toestaan

Ik volg nu het dieet van project gezond. Sinds 17 januari bezig en 4,5 kilo kwijt.
Voor mij is het fijn dat ik een dagmenu krijg en dus weet wat ik mag en niet mag. Er zitten ook snackmomenten in. Soms wat chips of noten maar wel weer beperkt qua gewicht en calorieën.
Het helpt mij dat in na dat ene bakje chips niet nog een tweede pak want wat maakt het nog uit, ik ben toch al de fout in gegaan. Nee ik mocht die chips dus niks fout.

Als je alles zeker wil weten omdat je echt geen idee hebt waar je gewicht aan te danken is, dan zou ik wel een week of drie, vier alle calorieën heel nauwgezet berekenen en noteren. Maar om dat voortaan de rest van je leven te doen, is niet erg opbeurend. Meestal ga je over op vaste gerechten, waarvan je het calorieënaantal kent, en als dat goed gaat ga je schatten. Soms word je slordig in het schatten en dan moet je compensatiedagen inlassen. Dat laatste doe ik. Zo eens per twee, drie maanden blijk ik toch teveel trek te hebben gehad en toch wat teveel gesmokkeld. Dan maak ik kort een corrigerende beweging en weg is het probleempje weer. Ik heb tegenwoordig echt een makkelijk leven.

Ik hoorde dat Oprah Winfrey over is gegaan op Ozempic en omdat dat bij haar veel minder wilskracht vergde dan beperkingen door een dieet heeft ze haar positie als belangrijkste vrouw bij Weight Watchers opgezegd en haar aandelen weggeschonken aan een liefdadige instelling. Ik weet niet of ze nu een hoge positie heeft bij Ozempic. Ze zullen wel blij met haar zijn. Beroemde vrouw; dat is een levende reclame.

Anjer29 schreef: ↑

29-02-2024 23:55

En verder volg ik Lot Beukers op instagram, aan haar tips heb ik heel veel gehad. Ze is wel behoorlijk hard en heel eerlijk. Daar moet je tegen kunnen, ik vind het prettig dat ze nergens omheen draait

Dank je wel voor deze tip, heb haar opgezocht en inderdaad ze zegt goede dingen.

Celine29 schreef: ↑

29-02-2024 21:57

Hoe kom ik van deze gedachte af?

Door te meten. Meten is weten.

'Nu maakt het toch niets meer uit' is de instinctieve roep van je lichaam om te eten, eten, eten. Heel herkenbaar en ik trap er ook regelmatig in. Normaal gesproken hou ik mijn calorie-inname namelijk nauwkeurig bij met een app. Daardoor weet ik precies hoeveel calorieën ik nodig hebt om op gewicht te blijven. En daardoor weet ik dus ook precies wanneer ik genoeg gegeten heb en is het makkelijker om die zak chips bijvoorbeeld te laten staan.

Maar soms heb ik een dag waarop ik de calorieën niet goed kan bijhouden, wanneer ik uit eten ben geweest bijvoorbeeld. Paradoxaal genoeg heb ik dan waarschijnlijk al teveel gegeten maar omdat ik het niet kan quantificeren heb ik geen weerwoord tegen de (valse) roep van mijn lichaam om eer meer meer!

Dus voor mij werkt het meten heel goed tegen een lichaam dat me de hele tijd wijs wil maken dat het toch niks meer uitmaakt.

Mijniebelle schreef: ↑

29-02-2024 23:12

Ik hou elke dag calorieën bij. Dat is even wat werk, maar als ik precies weet wat erin gaat heb ik er zicht op. Dus hoe vaak mag ik snaaien, als er ruimte voor is binnen mijn calorieën voor die dag.

Maar goed, ik ben daar nog maar twee maanden mee bezig, dat is ook niet per se iets dat je jarenlang blijft doen. Maar wellicht dat het voor nu even een oplossing is? En dat je dan ook ziet of je teveel hebt gegeten en dat je het de volgende dag beter in balans kunt houden.

Precies, dit helpt mij ook. Ik denk ook niet dat dit iets is wat ik jarenlang blijf doen, maar het geeft me veel inzicht. Soms denk ik: oh ik heb een tosti gegeten, of aan de chips gezeten, het is nu toch al verpest. Maar als ik het invoer, blijkt het soms echt nog mee te vallen, of kan ik met een kleine aanpassing de dag erna in balans blijven. Het helpt me goed om de mindset gezond en gebalanceerd te houden, omdat ik met afvallen vaak ook de neiging heb om veel te weinig te eten. Dat voorkom ik dus ook door alles netjes in te voeren. Ik gebruik daar de app Eetmeter voor.

Als je een eetstoornis hebt zou ik echter naar een psycholoog en/of diëtist gaan, een app kan triggerend zijn.