Dat stomme rijbewijs

Hoe laat moet je?

Drackie schreef: ↑

19-10-2025 17:53

Morgen laatste rijles, overmorgen examen. Ik ben zooo zenuwachtig.

Ik zou vooral incalculeren wat het ergste is dat er kan gebeuren?

Dat je niet slaagt? Dat heb je al eerder gehad en de wereld vergaat niet.
Dat je je theorie opnieuw moet doen? Daar ben je al 2 keer in geslaagd, dus een derde keer moet ook wel lukken.

Ik zou er dus gewoon vanuit gaan dat je zakt.
Als je bij mirakel toch slaagt is dat geweldig fantastisch.

Hoogstens poog je die auto heel te houden tijdens het examen en niet teveel brokken te maken.

Ikzelf had al 10 keer de handdoek gesmeten. Dan maar geen rijbewijs.
Zegt iemand zonder rijbewijs die héél goed weet dat ze gewoon niet aan rijlessen moet beginnen.
Niet medisch gezien, niet ASS-gezien.

Het is dus al geweldig dat je zover geraakt bent .
Maar als er al een volgende poging tot examen komt - als je dit keer weer zakt - zou ik die instructeur diets maken dat jij bepaalt wanneer de volgende keer is dat je het een kans wil geven.
Dan desnoods maar een paar maanden wachten en extra oefenen als de wachtlijsten voor examen doen zo lang zijn.

(Waarschijnlijk een tikje mijn ASS dat ik van tevoren liever uitga van worst case scenario's.
Als het dan misloopt ... geen man overboord. Dit was ingecalculeerd. Je voelde je zelf niet klaar en bent gewoon onder druk gezet door de lesgever om maar zo snel mogelijk examen te doen.
Als het wél ineens mysterieus zou lukken ... geweldig.)

Flink wat bananen inslaan. Dat schijnt te helpen.

Drackie schreef: ↑

19-10-2025 18:14

Om 9:50 dus gelukkig wel lekker op tijd!

Oh, vroeg op de ochtend scheelt wel. Dat is na de spits en het humeur nog niet verpest aan het eind van de dag. Ik heb bij het CBR toch altijd het idee dat er een quotum gehaald moet worden (zal vast niet iedereen het mee eens zijn).

hvm schreef: ↑

19-10-2025 18:29

Oh, vroeg op de ochtend scheelt wel. Dat is na de spits en het humeur nog niet verpest aan het eind van de dag. Ik heb bij het CBR toch altijd het idee dat er een quotum gehaald moet worden (zal vast niet iedereen het mee eens zijn).

Haha niet alleen niet mee eens maar gewoon 100% onwaar.

Grappig dat dit beeld zo hardnekkig blijft bestaan. Denk je niet dat rijscholen dan al lang aan de bel hadden getrokken? Wanneer een leerling van mij onterecht zou zakken, ga ik in gesprek met de examinator, vervolgens de regiomanager van het CBR en als dat niets doet aan foutieve uitslagen bij die examinator, een landelijke klacht indienen.

Overigens worden door het CBR slagingspercentages per examinator bijgehouden en bij afwijkingen volgt er een gesprek, monitoren via andere examinator danwel een eventueel bijscholingstraject.

Drackie schreef: ↑

19-10-2025 18:12

Het ergste dat er wat mij betreft kan gebeuren is dat ik nog steeds niet van die schijtlessen af ben. Ik heb er zo genoeg van en ik vind het, als adhd’er en vermoedelijk ook ass’er, zo’n mentale belasting. Het zou echt heel veel schelen als dat uit mijn agenda zou verdwijnen. Ik ga er verder ook wel vanuit dat ik zak eigenlijk, maar desondanks hóóp ik natuurlijk van niet en zou het wel een teleurstelling zijn.

Beh, dat zei mijn zoon (net als jij ADHD en wrs ASS) ook toen ie een paar weken terug voor de vierde keer op moest. En raai es wat: hij slaagde. Ik heb nog nooit zo'n blij ei uit de lesauto zien stappen als die dag . En nu heeft ie een eigen autootje en knort overal heen

Drackie schreef: ↑

19-10-2025 19:32

Oooh wat fijn voor hem!!! Gefeliciteerd! Ik hoop het zo en tegelijkertijd ben ik zo bang om teveel te hopen en dat het dan enorm gaat tegenvallen. Pas nadat ik dit topic had geopend en de bemoedigende reacties las dacht ik: ‘stel nou dat ik wél slaag?’ Daar had ik eigenlijk nog niet eens over nagedacht. Ik vind het eng om die gedachte toe te laten.

Oh snap ik. Wij hebben zoon niet eens meer succes gewenst die vierde keer, uit angst de boel te jinxen Maar toen kreeg ie een examinator die hem helemaal op zijn gemak wist te stellen en ze hadden nog een paar gemeenschappelijke kennissen ook dus daar zaten ze onder het rijden gezellig over te roddelen en toen bleek ie ineens geslaagd . En het is natuurlijk helemaal niet uitgesloten dat zoiets ook voor jou in het verschiet ligt.

MrsM schreef: ↑

19-10-2025 18:44

Haha niet alleen niet mee eens maar gewoon 100% onwaar.

Grappig dat dit beeld zo hardnekkig blijft bestaan. Denk je niet dat rijscholen dan al lang aan de bel hadden getrokken? Wanneer een leerling van mij onterecht zou zakken, ga ik in gesprek met de examinator, vervolgens de regiomanager van het CBR en als dat niets doet aan foutieve uitslagen bij die examinator, een landelijke klacht indienen.

Overigens worden door het CBR slagingspercentages per examinator bijgehouden en bij afwijkingen volgt er een gesprek, monitoren via andere examinator danwel een eventueel bijscholingstraject.

Nou, dat vind ik eigenlijk een hele opluchting om te horen.

hvm schreef: ↑

19-10-2025 19:38

Nou, dat vind ik eigenlijk een hele opluchting om te horen.

Ja op de een of andere manier moet ik die mythe altijd ontkrachten bij iedereen. Geen idee waar die vandaan komt.

Drackie schreef: ↑

19-10-2025 18:14

Om 9:50 dus gelukkig wel lekker op tijd!

Dat is een fijne tijd idd!

Veel succes! Als je merkt dat je "vastloopt" probeer dan in je hoofd jezelf een soort van "rijles" te geven, dat kan soms weleens helpen.

MrsM schreef: ↑

19-10-2025 19:41

Ja op de een of andere manier moet ik die mythe altijd ontkrachten bij iedereen. Geen idee waar die vandaan komt.

Mijn zoon liep het ook al te beweren toen ie voor de derde keer gezakt was
Maar toen ik hem vroeg hoe ze dan bepaalden wie er dan zo nodig moesten zakken voor dat quotum moest ie me het antwoord schuldig blijven . Ik denk dat een heleboel van die gedachten ingegeven worden door frustratie. Het is nou eenmaal ruk om meerdere keren te zakken voor een praktijkexamen en dan is het wel bevredigend om een mooie complottheorie te verzinnen of zo.

Lady*Voldemort schreef: ↑

19-10-2025 19:48

Mijn zoon liep het ook al te beweren toen ie voor de derde keer gezakt was
Maar toen ik hem vroeg hoe ze dan bepaalden wie er dan zo nodig moesten zakken voor dat quotum moest ie me het antwoord schuldig blijven . Ik denk dat een heleboel van die gedachten ingegeven worden door frustratie. Het is nou eenmaal ruk om meerdere keren te zakken voor een praktijkexamen en dan is het wel bevredigend om een mooie complottheorie te verzinnen of zo.

Ik zou het ook niet weten waar het vandaan komt. Die verhalen gingen gewoon rond. Maar wel fijn om te horen dat het niet waar is.

hvm schreef: ↑

19-10-2025 20:01

Ik zou het ook niet weten waar het vandaan komt. Die verhalen gingen gewoon rond. Maar wel fijn om te horen dat het niet waar is.

Ik wil best geloven dat het 30 jaar geleden wel een keer gebeurde.
Toen hoorde ik het ook wel eens zeggen dat je best examen kon doen op een vrijdag.
Want dat ze net iets minder nauw keken als ze hun cijfers die week nog niet gehaald hadden.

Maar ik hoop dat het anno 2025 toch iets professioneler is.

Wissewis schreef: ↑

19-10-2025 20:12

Ik wil best geloven dat het 30 jaar geleden wel een keer gebeurde.
Toen hoorde ik het ook wel eens zeggen dat je best examen kon doen op een vrijdag.
Want dat ze net iets minder nauw keken als ze hun cijfers die week nog niet gehaald hadden.

Maar ik hoop dat het anno 2025 toch iets professioneler is.

Ja herinner mij er maar weer aan wat mijn leeftijd is.

Hier ook zon verhaal. Jaren over gedaan en continue gestopt en opnieuw begonnen. 4e keer met slechtste rit geslaagd. En ik heb geleerd dat juist de fouten die ik maakte mij hebben doen slagen. Want... ik loste ze op. Mijn 3e (eennalaatste) examen reed ik de perfecte rit. Mijn instructeur was ook flink pissig dat ik gezakt was. Maar mijn laatste examinator gaf ook aan dat ik door de stress zo dichtklapte dat hij zich af en toe afvroeg of er wel iemand thuis was hahahaha. (En dat die twijfel bij de perfecte rit zonder bijzonderheden dus blijft bestaan. Want ja ik reed veilig maar er gebeurde ook niks. Die examinator zag een brok ellende en stress naast zich die zich krampachtig aan de regels wilde houden :') )Op de momenten dat ik met een foutje van mij of anderen moest dealen was hij overtuigd dat ik kan rijden. En dat was dat...

Je zegt dat je instructeur niet zomaar wil/kan/mag verzetten, toch? De plek is gereserveerd voor jou. Dat had je instructeur niet gedaan als die had gedacht dat jij sowieso zou zakken. Dan had je instructeur wel iemand op laten gaan die meer kans maakte. Dus je instructeur gelooft in de basis dat jij het kunt halen. En die heeft ervoor geleerd. Misschien helpt dat je zelfvertrouwen iets.

Drackie schreef: ↑

20-10-2025 01:07

Dat is dus niet helemaal zo. De wachttijden bij het CBR zijn zo lang dat examens vaak gereserveerd worden voor een moment dat de instructeur denkt dat je er klaar voor zult zijn. Het eerste examen was ik er in elk geval absoluut niet klaar voor en het tweede examen eigenlijk ook niet echt.

Kan dat ook gedeeltelijk je onrust verklaren? Dat je het gevoel hebt dat je deze datum vooral vanwege de logistiek hebt?

Succes in ieder geval! Ik vond het ook stressvol, lessen en examen doen, maar terugkijkend heb ik er enorm veel aan gehad dat ik gezakt ben en nog langer moest lessen. Ik heb in die latere lessen het zelfvertrouwen opgedaan dat ik nodig had (hoewel ik nog steeds zenuwachtig was voor het examen en bang was dat ik het niet had gehaald). Op dat moment voelde het alleen maar kut en frustrerend en wilde ik écht niet meer, maar uiteindelijk hielp het juist.

Ik heb mijn rijbewijs de 3de keer gehaald. Behalve dat ik rijangst had -angst voor het verkeer eigenlijk, omdat andere weggebruikers onvoorspelbaar kunnen zijn- en auto rijden/lessen niet leuk maar eng vond, had ik ook nog eens vreselijke faalangst. Dus dat was best wel dramatisch.

Ook ik ben meerdere keren van rijschool gewisseld & uiteindelijk gegaan voor een automaat rijbewijs ipv schakel. En gelukkig de juiste instructrice gevonden. Een wat oudere dame, die zich verdiept heeft in hoe je het beste met angst kan omgaan (een van haar kleinkinderen heeft een angststoornis). Zij is heel duidelijk, kalmerend & geruststellend. En opbeurend trouwens. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik toch mijn angst kon overwinnen.

Hoe dan ook: de eerste twee praktijkexamens heb ik verpest doordat ik door de zenuwen voor het examen, hele rare dingen ging doen, wat ik tijdens de lessen niet deed. Zoals van de stress te vluchtig (niet goed genoeg) kijken. Dan ga je natuurlijk nooit slagen. En van de stress klapte ik dicht & durfde ik bijvoorbeeld niet in te halen op de snelweg. Wat ik tijdens de lessen natuurlijk juist prima deed, anders had ze me nooit opgegeven voor het examen. Mijn instructrice vond juist dat ik zeer goed & veilig reed, veel beter dan veel leerlingen die wel in 1x hun rijbewijs haalden. Ik had de eerste keer makkelijk kunnen slagen, als ik had gereden zoals ik de lessen reed. Maar helaas, ik liet het absoluut niet zien tijdens de eerste twee examens. In tegendeel zelfs. Dat maakte me heel verdrietig & wanhopig. Want door de drukte kon er steeds pas máánden verder een herexamen gepland worden. Het heeft zoveel geld gekost. Uiteindelijk hebben al die extra lessen me wel ontzettend veel ervaring gegeven.

Je hoeft een examen overigens helemaal niet foutloos te rijden. Op een bijzondere verrichting kan je bijvoorbeeld niet eens zakken, als je de verrichting maar veilig uitvoert. Het belangrijkste is dat je veilig rijdt. Goed kijkt & anticipeert (en verder kijkt dan alleen de auto voor je). Als je dat doet, voel je je ook besluitvaardiger.

De sleutel voor mijn succes was echt HEEL. GOED. KIJKEN. Altijd & overal. Dan weet je namelijk precies wat er om je heen gebeurd. Invoegen op de snelweg vond ik ook ontzettend eng, maar tijdens het laatste examen haalde ik rust & zelfvertrouwen uit het feit dat, als ik maar goed genoeg kijk, ik heel goed overzicht heb & prima inschattingen kan maken. Dus aan het begin als je de invoegstrook op rijdt, kijken hoe het verkeer is op de snelweg, genoeg snelheid maken (aangepast op het verkeer op de snelweg) & goed kijken of je kan invoegen. In je binnenspiegel kan je trouwens perfect zien hoe ver je achterligger bij je vandaan is. Als die afstand in orde is: richting aangeven, nog eens kijken (het hele riedeltje dus: voor, binnenspiegel, linker buitenspiegel, over de linkerschouder kijken) & gaan. Als je ziet dat het kan, kan je ook besluitvaardig zijn: ga ervoor.

Inhalen op de snelweg vond ik ook heel eng, ook daarvoor gold: als je goed kijkt, weet je of het kan. Voor mij hielp het om -vlak voordat ik ging inhalen- nog net iets meer afstand te nemen van mijn voorganger. Zodat ik voor mijn gevoel wat meer ruimte had bij het inhalen. Sowieso altijd voldoende afstand houden, ook na het inhalen bij het terug invoegen goed kijken of er genoeg afstand is tussen jou en je achterligger. Dus heel bewust & goed kijken, voldoende afstand houden en “vooruit kijken” (anticiperen op wat er komt) gaf mij rust.

De examinator gaf mij trouwens ook enorm veel rust. De eerste twee examinatoren waren ook goed, aan hun heeft het niet gelegen. Maar de derde was zo vriendelijk, begripvol & geruststellend. Hij vroeg van te voren goed uit wat er de eerste twee keer mis was gegaan en hoe dat kwam. Daar hield hij ook rekening mee (hij koos niet de meest complexe route, wel gewoon een examenroute natuurlijk) en hij stelde me echt helemaal op m’n gemak. Het werd uiteindelijk een super goede rit. De snelweg was niet rustig, maar ook niet vreselijk druk. Ondanks de korte invoegstrook liep het op rolletjes. Inhalen ook. Alles zat mee die dag. Ik heb zodra ik mijn rijbewijs had, dezelfde week nog een auto gekocht & alles ging en gaat nog steeds prima. Lang verhaal kort: er is dus hoop, zet ‘m op!

Oh ja: ik had ook totáál geen vertrouwen in het derde examen. Ik wist 100% zeker dat ik weer zou gaan zakken als ik opnieuw overgenomen zou worden door de faalangst. Mijn instructrice is de laatste keer zelfs niet meegegaan, omdat ze het te moeilijk vond om mij zo te zien. Toch is het helemaal goed gekomen. Ik kalmeerde mezelf door me helemaal vast te bijten in mijn kijk techniek, afstand houden & “vooruit kijken” (anticiperen). Dat was voor mij echt de magische houvast. Ik geloof dat ik in het begin wel even een black out kreeg toen hij vragen ging stellen over het dashboard (ik wist alles maar vergat het geloof ik allemaal ter plekke, ik weet niet eens meer wat hij vroeg). Maar zodra ik ging rijden, kon ik me gelukkig focussen op wat mij houvast gaf. Waardoor mijn focus niet meer op mijn faalangst lag.