Overig
alle pijlers
Ergenissen bij supermarkt
woensdag 4 maart 2015 om 20:06
In het kader van "onbelangrijk, maar toch even lekker zeuren"... Heb me net kapot geërgerd bij de supermarkt! Stond netjes in de rij bij de kassa te wachten totdat ik mijn spullen op de band kon zetten, met nog twee wachtenden voor me. Komt er achter mij een man staan met een kar vol boodschappen. Op dat moment gaat de kassa naast ons open, de kassiere zegt dat de volgende aan de beurt is en ja hoor... mijnheer racet als een gek met zijn kar naar die kassa en gaat doodgemoedereerd zijn kar staan uitladen zonder op of om te kijken. Ik vind dat zo aso!
Lijkt me toch niet meer dan normaal dat je op zijn minst degene die voor je staat vraagt of hij of zij naar die kassa wil of ligt dat nou aan mij?
Naar aanleiding hiervan vraag ik me wel af of er nog meer mensen zich ergeren aan andere mensen in de supermarkt. Barst los zou ik zeggen
Lijkt me toch niet meer dan normaal dat je op zijn minst degene die voor je staat vraagt of hij of zij naar die kassa wil of ligt dat nou aan mij?
Naar aanleiding hiervan vraag ik me wel af of er nog meer mensen zich ergeren aan andere mensen in de supermarkt. Barst los zou ik zeggen
vrijdag 31 juli 2015 om 00:59
quote:guirne schreef op 30 juli 2015 @ 10:12:
Ik heb maar 1 echte terugkerende ergernis in de supermarkt: de eeuwige plastic tasjes kopers!
Mensen, mensen, er komt een eind aan de fossiele brandstoffen en die rotzooi die we met zijn allen maken verdwijnt niet op magische wijze in de kliko, stop er mee!
Je kunt bij de Hema en Kruidvat van die opvouwbare tasjes kopen die gewoon in je jaszak of handtas passen, gebruik ze!! Vergeten? Nee, laksheid is het, je bent je portomonee toch ook niet vergeten?
Zo, ook weer even gezegd. Bij "mijn" supermarkt staat een tassenbol, als je thuis veel plastic tasjes hebt waar je vanaf wilt dan doneer je ze in deze bol. En als er iemand boodschappen komt doen maar perongeluk een tasje vergeten is kan diegene er gratis eentje uit de tassenbol pakken. Zo hoef je geen extra tasjes te kopen en worden de bestaande tasjes hergebruikt. (behalve natuurlijk als je de pech hebt dat er niets in ligt, maar het idee is opzich best leuk).
Ik heb maar 1 echte terugkerende ergernis in de supermarkt: de eeuwige plastic tasjes kopers!
Mensen, mensen, er komt een eind aan de fossiele brandstoffen en die rotzooi die we met zijn allen maken verdwijnt niet op magische wijze in de kliko, stop er mee!
Je kunt bij de Hema en Kruidvat van die opvouwbare tasjes kopen die gewoon in je jaszak of handtas passen, gebruik ze!! Vergeten? Nee, laksheid is het, je bent je portomonee toch ook niet vergeten?
Zo, ook weer even gezegd. Bij "mijn" supermarkt staat een tassenbol, als je thuis veel plastic tasjes hebt waar je vanaf wilt dan doneer je ze in deze bol. En als er iemand boodschappen komt doen maar perongeluk een tasje vergeten is kan diegene er gratis eentje uit de tassenbol pakken. Zo hoef je geen extra tasjes te kopen en worden de bestaande tasjes hergebruikt. (behalve natuurlijk als je de pech hebt dat er niets in ligt, maar het idee is opzich best leuk).
vrijdag 31 juli 2015 om 03:46
quote:_blabla_ schreef op 31 juli 2015 @ 00:59:
[...]
Bij "mijn" supermarkt staat een tassenbol, als je thuis veel plastic tasjes hebt waar je vanaf wilt dan doneer je ze in deze bol. En als er iemand boodschappen komt doen maar perongeluk een tasje vergeten is kan diegene er gratis eentje uit de tassenbol pakken. Zo hoef je geen extra tasjes te kopen en worden de bestaande tasjes hergebruikt. (behalve natuurlijk als je de pech hebt dat er niets in ligt, maar het idee is opzich best leuk).Ik zal misschien wel te wantrouwend zijn maar ik zou dat nooit pakken. Je weet nooit waar zo'n tasje geweest is en wat erin gezeten heeft.
[...]
Bij "mijn" supermarkt staat een tassenbol, als je thuis veel plastic tasjes hebt waar je vanaf wilt dan doneer je ze in deze bol. En als er iemand boodschappen komt doen maar perongeluk een tasje vergeten is kan diegene er gratis eentje uit de tassenbol pakken. Zo hoef je geen extra tasjes te kopen en worden de bestaande tasjes hergebruikt. (behalve natuurlijk als je de pech hebt dat er niets in ligt, maar het idee is opzich best leuk).Ik zal misschien wel te wantrouwend zijn maar ik zou dat nooit pakken. Je weet nooit waar zo'n tasje geweest is en wat erin gezeten heeft.
vrijdag 31 juli 2015 om 08:32
Ik meerdere winkels hier waar er al jaren eentje staat, met iedere keer als ik er ben een wisselend aantal tassen erin, dus ik denk dat het (meestal) wel goed gaat. Want als er regelmatig "geëxplodeerde yoghurt tassen" in zitten zou een winkelier denk ik niet geneigd zijn om de tassenbol te laten staan in de winkel, want een gratis iets waar mensen regelmatig boos of gefrustreerd over worden kun je beter opruimen dan laten staan.
vrijdag 31 juli 2015 om 14:22
vrijdag 31 juli 2015 om 14:38
Zo'n tassenbol heeft hier ooit eens gestaan bij een supermarkt maar daar zijn ze snel van teruggekomen, iedereen plempte daar afgedankte tasjes in, het ene zakje rook naar friet, het volgende naar haring, daar wil je ook je boodschappen niet in kwijt, ook niet in een zakje waar nog een verloren en geplette aardbei in ronddobbert. Kraaktasjes gebruik ik als vuilniszak, ze passen meestal precies in de pedaalemmer, dan hebben ze in ieder geval een tweede leven maar de meeste zakjes weiger ik, meestal doe ik bewust boodschappen en dan heb ik mijn eigen tas(sen). Verder heb ik meestal zo'n opvouwbaar nylon ding bij me.
verba volant, scripta manent.
vrijdag 31 juli 2015 om 22:22
quote:JoniJoni schreef op 30 juli 2015 @ 12:46:
[...]
Zit jij aan de kassa? Hoe flauw je de grap ook vind, het lijkt me prettiger voor beide kanten als je even lacht dan dat je strak voor je uit gaat zitten kijken en op de reactie van de klant gaat zitten wachten, want die zal niet er niet echt gezelliger op worden als hij jou chaggerijnig vind.
Plastic tasjes hergebruik ik altijd als pedaalemmerzakje als ik ze aanneem, maar bij mij in mijn handtas zitten ook altijd twee nylon tasjes, ideaal. In de auto liggen ook altijd grote boodschappentassen.Nee, ik zit niet aan de kassa gelukkig.
[...]
Zit jij aan de kassa? Hoe flauw je de grap ook vind, het lijkt me prettiger voor beide kanten als je even lacht dan dat je strak voor je uit gaat zitten kijken en op de reactie van de klant gaat zitten wachten, want die zal niet er niet echt gezelliger op worden als hij jou chaggerijnig vind.
Plastic tasjes hergebruik ik altijd als pedaalemmerzakje als ik ze aanneem, maar bij mij in mijn handtas zitten ook altijd twee nylon tasjes, ideaal. In de auto liggen ook altijd grote boodschappentassen.Nee, ik zit niet aan de kassa gelukkig.
Ja en?
zaterdag 1 augustus 2015 om 16:16
Verse ergernis, maar met bevredigende afloop
Ik sta met vriend en 2,3 boodschapjes in een lange rij voor de enige geopende kassa. Achter ons sluiten twee volgetatoeëerde anabolen Arnolds aan met een pak Nutrilon in hun kolenschoppen van handen, en bespreken luidkeels in het plaatselijke dialect de voordelen van een paar scheppen babyvoeding in je ochtendbrinta. Op zichzelf natuurlijk prima (ik zat in gedachten al te rekenen hoeveel hongerige Chinese baby's er gevoed hadden kunnen worden met de babymelkpoeder die zij kennelijk in hun biceps hadden gepompt, maar dat is mijn losgeslagen fantasie). Dan opent er een nieuwe kassa en het meisje wuift naar ons: "de eerstvolgende mag hier aansluiten!"
Arnold 1 beent er, na een korte blik op ons (eveneens aanstalten makend om naar de nieuwe kassa te gaan), kordaat naartoe. Na mijn opgewekte "Ah, dat zijn wij!" maakt hij zich breed en gaat hij wijdbeens lopen, zodat ik er amper langs kan, en pleurt zijn Nutrilon voor op de band. Maar dan heb je echt een hele slechte aan mij. Ik glip breed grijzend langs hem heen, leg mijn spullen vóór die van hem op de band en reik naar mijn vriend, die wat verbouwereerd (want: geen supermarktskills, aangezien ik altijd de boodschappen doe) is achtergebleven. "Geef maar schat, dan leg ik die erbij."
De Arnolds moeten zich nu wel gewonnen geven en grijpen naar misogynie, het laatste redmiddel van marginale mannen die gezichtsverlies dreigen te lijden. "Hebbie haast wijffie?" vraagt Arnold 2, extra popi jopi, op een toon alsof ik een enorm zuur zeikwijf ben. "Ja, want we hebben ijs en dat smelt", glimlach ik breed, zijn toon negerend. "En wij waren eerder, dat weten jullie zelf ook wel hè ."
Dat komt me op nog meer vrouwonvriendelijk gemurmel over zeikwijven en ongesteldheid te staan, maar geen van de Arnolds durft nog rechtstreeks het woord tot mij te richten en ik voel me uiterst triomfantelijk dat ik die kleerkasten heb getrotseerd. In de auto schiet mijn vriend hardop in de lach. "Zo, kleine relnicht, en nu gauw die ijsjes thuisbrengen ANDERS SMELTEN ZE!!!!"
Nou, ik zit lekker een ijsje te eten. En wel een hele minuut eerder dan wanneer ik me had laten onderschoffelen door die twee volwassen baby's.
Ik sta met vriend en 2,3 boodschapjes in een lange rij voor de enige geopende kassa. Achter ons sluiten twee volgetatoeëerde anabolen Arnolds aan met een pak Nutrilon in hun kolenschoppen van handen, en bespreken luidkeels in het plaatselijke dialect de voordelen van een paar scheppen babyvoeding in je ochtendbrinta. Op zichzelf natuurlijk prima (ik zat in gedachten al te rekenen hoeveel hongerige Chinese baby's er gevoed hadden kunnen worden met de babymelkpoeder die zij kennelijk in hun biceps hadden gepompt, maar dat is mijn losgeslagen fantasie). Dan opent er een nieuwe kassa en het meisje wuift naar ons: "de eerstvolgende mag hier aansluiten!"
Arnold 1 beent er, na een korte blik op ons (eveneens aanstalten makend om naar de nieuwe kassa te gaan), kordaat naartoe. Na mijn opgewekte "Ah, dat zijn wij!" maakt hij zich breed en gaat hij wijdbeens lopen, zodat ik er amper langs kan, en pleurt zijn Nutrilon voor op de band. Maar dan heb je echt een hele slechte aan mij. Ik glip breed grijzend langs hem heen, leg mijn spullen vóór die van hem op de band en reik naar mijn vriend, die wat verbouwereerd (want: geen supermarktskills, aangezien ik altijd de boodschappen doe) is achtergebleven. "Geef maar schat, dan leg ik die erbij."
De Arnolds moeten zich nu wel gewonnen geven en grijpen naar misogynie, het laatste redmiddel van marginale mannen die gezichtsverlies dreigen te lijden. "Hebbie haast wijffie?" vraagt Arnold 2, extra popi jopi, op een toon alsof ik een enorm zuur zeikwijf ben. "Ja, want we hebben ijs en dat smelt", glimlach ik breed, zijn toon negerend. "En wij waren eerder, dat weten jullie zelf ook wel hè ."
Dat komt me op nog meer vrouwonvriendelijk gemurmel over zeikwijven en ongesteldheid te staan, maar geen van de Arnolds durft nog rechtstreeks het woord tot mij te richten en ik voel me uiterst triomfantelijk dat ik die kleerkasten heb getrotseerd. In de auto schiet mijn vriend hardop in de lach. "Zo, kleine relnicht, en nu gauw die ijsjes thuisbrengen ANDERS SMELTEN ZE!!!!"
Nou, ik zit lekker een ijsje te eten. En wel een hele minuut eerder dan wanneer ik me had laten onderschoffelen door die twee volwassen baby's.
Real friends don't rub it in. They rub it out.
zaterdag 1 augustus 2015 om 16:21
quote:ZusterPetronella schreef op 01 augustus 2015 @ 16:16:
Verse ergernis, maar met bevredigende afloop
Ik sta met vriend en 2,3 boodschapjes in een lange rij voor de enige geopende kassa. Achter ons sluiten twee volgetatoeëerde anabolen Arnolds aan met een pak Nutrilon in hun kolenschoppen van handen, en bespreken luidkeels in het plaatselijke dialect de voordelen van een paar scheppen babyvoeding in je ochtendbrinta. Op zichzelf natuurlijk prima (ik zat in gedachten al te rekenen hoeveel hongerige Chinese baby's er gevoed hadden kunnen worden met de babymelkpoeder die zij kennelijk in hun biceps hadden gepompt, maar dat is mijn losgeslagen fantasie). Dan opent er een nieuwe kassa en het meisje wuift naar ons: "de eerstvolgende mag hier aansluiten!"
Arnold 1 beent er, na een korte blik op ons (eveneens aanstalten makend om naar de nieuwe kassa te gaan), kordaat naartoe. Na mijn opgewekte "Ah, dat zijn wij!" maakt hij zich breed en gaat hij wijdbeens lopen, zodat ik er amper langs kan, en pleurt zijn Nutrilon voor op de band. Maar dan heb je echt een hele slechte aan mij. Ik glip breed grijzend langs hem heen, leg mijn spullen vóór die van hem op de band en reik naar mijn vriend, die wat verbouwereerd (want: geen supermarktskills, aangezien ik altijd de boodschappen doe) is achtergebleven. "Geef maar schat, dan leg ik die erbij."
De Arnolds moeten zich nu wel gewonnen geven en grijpen naar misogynie, het laatste redmiddel van marginale mannen die gezichtsverlies dreigen te lijden. "Hebbie haast wijffie?" vraagt Arnold 2, extra popi jopi, op een toon alsof ik een enorm zuur zeikwijf ben. "Ja, want we hebben ijs en dat smelt", glimlach ik breed, zijn toon negerend. "En wij waren eerder, dat weten jullie zelf ook wel hè ."
Dat komt me op nog meer vrouwonvriendelijk gemurmel over zeikwijven en ongesteldheid te staan, maar geen van de Arnolds durft nog rechtstreeks het woord tot mij te richten en ik voel me uiterst triomfantelijk dat ik die kleerkasten heb getrotseerd. In de auto schiet mijn vriend hardop in de lach. "Zo, kleine relnicht, en nu gauw die ijsjes thuisbrengen ANDERS SMELTEN ZE!!!!"
Nou, ik zit lekker een ijsje te eten. En wel een hele minuut eerder dan wanneer ik me had laten onderschoffelen door die twee volwassen baby's.
Verse ergernis, maar met bevredigende afloop
Ik sta met vriend en 2,3 boodschapjes in een lange rij voor de enige geopende kassa. Achter ons sluiten twee volgetatoeëerde anabolen Arnolds aan met een pak Nutrilon in hun kolenschoppen van handen, en bespreken luidkeels in het plaatselijke dialect de voordelen van een paar scheppen babyvoeding in je ochtendbrinta. Op zichzelf natuurlijk prima (ik zat in gedachten al te rekenen hoeveel hongerige Chinese baby's er gevoed hadden kunnen worden met de babymelkpoeder die zij kennelijk in hun biceps hadden gepompt, maar dat is mijn losgeslagen fantasie). Dan opent er een nieuwe kassa en het meisje wuift naar ons: "de eerstvolgende mag hier aansluiten!"
Arnold 1 beent er, na een korte blik op ons (eveneens aanstalten makend om naar de nieuwe kassa te gaan), kordaat naartoe. Na mijn opgewekte "Ah, dat zijn wij!" maakt hij zich breed en gaat hij wijdbeens lopen, zodat ik er amper langs kan, en pleurt zijn Nutrilon voor op de band. Maar dan heb je echt een hele slechte aan mij. Ik glip breed grijzend langs hem heen, leg mijn spullen vóór die van hem op de band en reik naar mijn vriend, die wat verbouwereerd (want: geen supermarktskills, aangezien ik altijd de boodschappen doe) is achtergebleven. "Geef maar schat, dan leg ik die erbij."
De Arnolds moeten zich nu wel gewonnen geven en grijpen naar misogynie, het laatste redmiddel van marginale mannen die gezichtsverlies dreigen te lijden. "Hebbie haast wijffie?" vraagt Arnold 2, extra popi jopi, op een toon alsof ik een enorm zuur zeikwijf ben. "Ja, want we hebben ijs en dat smelt", glimlach ik breed, zijn toon negerend. "En wij waren eerder, dat weten jullie zelf ook wel hè ."
Dat komt me op nog meer vrouwonvriendelijk gemurmel over zeikwijven en ongesteldheid te staan, maar geen van de Arnolds durft nog rechtstreeks het woord tot mij te richten en ik voel me uiterst triomfantelijk dat ik die kleerkasten heb getrotseerd. In de auto schiet mijn vriend hardop in de lach. "Zo, kleine relnicht, en nu gauw die ijsjes thuisbrengen ANDERS SMELTEN ZE!!!!"
Nou, ik zit lekker een ijsje te eten. En wel een hele minuut eerder dan wanneer ik me had laten onderschoffelen door die twee volwassen baby's.
zaterdag 1 augustus 2015 om 17:36
En dan nóg iets meegemaakt toen ik net even terugging naar de dierenwinkel: ik sta af te rekenen bij een frisse jonge blom en ineens komt er achter haar zo'n viezig ventje aanlopen (ongezond/pafferig, samengeknepen varkensoogjes en zo'n blik alsof hij zichzelf aan het bevredigen is) en die gaat, terwijl zij mijn spullen scant, van achteren tegen haar aan staan wrijven en over haar kont staan strelen. En niet even vluchtig, nee, de hele ronding van de bil langs met die worstenvingertjes en daarna nog een wellustig kneepje op de plek waar haar spijkerbroek naar binnen begint te vouwen.
Zij leek het prima te vinden dus ze zullen wel een stel zijn (qua leeftijd lagen ze niet ver uit elkaar) maar o, wat werd ik ineens onpasselijk. Dat kwam ook omdat ik hém zo onsmakelijk vond en elke gedachte aan seksuele handelingen (of zelfs maar een kopje koffie drinken) met zo'n figuur me een beetje onwel maakt, maar ik vind dit ook niet heel gepast gedrag zo voor de snufferd van de klant.
Of ben ik dan heel puriteins?
Real friends don't rub it in. They rub it out.
zaterdag 1 augustus 2015 om 22:25
quote:ZusterPetronella schreef op 01 augustus 2015 @ 17:36:
En dan nóg iets meegemaakt toen ik net even terugging naar de dierenwinkel: ik sta af te rekenen bij een frisse jonge blom en ineens komt er achter haar zo'n viezig ventje aanlopen (ongezond/pafferig, samengeknepen varkensoogjes en zo'n blik alsof hij zichzelf aan het bevredigen is) en die gaat, terwijl zij mijn spullen scant, van achteren tegen haar aan staan wrijven en over haar kont staan strelen. En niet even vluchtig, nee, de hele ronding van de bil langs met die worstenvingertjes en daarna nog een wellustig kneepje op de plek waar haar spijkerbroek naar binnen begint te vouwen.
Zij leek het prima te vinden dus ze zullen wel een stel zijn (qua leeftijd lagen ze niet ver uit elkaar) maar o, wat werd ik ineens onpasselijk. Dat kwam ook omdat ik hém zo onsmakelijk vond en elke gedachte aan seksuele handelingen (of zelfs maar een kopje koffie drinken) met zo'n figuur me een beetje onwel maakt, maar ik vind dit ook niet heel gepast gedrag zo voor de snufferd van de klant.
Of ben ik dan heel puriteins?Nonnen horen niet aan seks te denken, dat weet je toch wel?
En dan nóg iets meegemaakt toen ik net even terugging naar de dierenwinkel: ik sta af te rekenen bij een frisse jonge blom en ineens komt er achter haar zo'n viezig ventje aanlopen (ongezond/pafferig, samengeknepen varkensoogjes en zo'n blik alsof hij zichzelf aan het bevredigen is) en die gaat, terwijl zij mijn spullen scant, van achteren tegen haar aan staan wrijven en over haar kont staan strelen. En niet even vluchtig, nee, de hele ronding van de bil langs met die worstenvingertjes en daarna nog een wellustig kneepje op de plek waar haar spijkerbroek naar binnen begint te vouwen.
Zij leek het prima te vinden dus ze zullen wel een stel zijn (qua leeftijd lagen ze niet ver uit elkaar) maar o, wat werd ik ineens onpasselijk. Dat kwam ook omdat ik hém zo onsmakelijk vond en elke gedachte aan seksuele handelingen (of zelfs maar een kopje koffie drinken) met zo'n figuur me een beetje onwel maakt, maar ik vind dit ook niet heel gepast gedrag zo voor de snufferd van de klant.
Of ben ik dan heel puriteins?Nonnen horen niet aan seks te denken, dat weet je toch wel?
zondag 2 augustus 2015 om 08:23
quote:phoebe1982 schreef op 05 maart 2015 @ 08:42:
[...]
Aaahh dat meen je niet... dat vind ik toch wel heel erg..
Tja bij de Aldi is het bekend dat het snel moet.. zo zijn de regels...
(terwijl 1 van de gebroeders Albrecht, de oprichters, allang dood is dus ik snap
er de logica niet van maar goed)Tja zo zijn de regels daar en daar worden ze vorstelijk voor betaald. Veel beter als de gemiddelde supermarkt.
[...]
Aaahh dat meen je niet... dat vind ik toch wel heel erg..
Tja bij de Aldi is het bekend dat het snel moet.. zo zijn de regels...
(terwijl 1 van de gebroeders Albrecht, de oprichters, allang dood is dus ik snap
er de logica niet van maar goed)Tja zo zijn de regels daar en daar worden ze vorstelijk voor betaald. Veel beter als de gemiddelde supermarkt.
zondag 2 augustus 2015 om 13:51
zondag 2 augustus 2015 om 13:59
zondag 2 augustus 2015 om 14:18
zondag 2 augustus 2015 om 15:37
Afgelopen week wilde ik in de plaatselijke kringloopwinkel een vaasje afrekenen. Voor me stond een dame van middelbare leeftijd, modern gekleed, dure tas (dat weet ik omdat ie al heel lang op mijn verlanglijst staat en waarschijnlijk altijd blijft). Ze had best veel spullen, en bij elk item probeerde ze er wat af te pingelen. Let wel, dit is een kringloopwinkel die draait op vrijwilligers en waarvan de opbrengsten naar een ziekenhuis in Afrika gaan.
En, het was centen-werk, een boekje van 1 euro wilde ze voor 60 cent etc. Het duurde enorm lang, het werd gewoon gênant, de meneer achter de kassa was niet zo adrem en hij gaf maar toe om er vanaf te zijn. Uiteindelijk had ze dan d'r felbegeerde spullen (toch wel minstens in totaal 5 euro afgedongen), vervolgens eist ze bijna dat iemand van de winkel mee de spullen draagt naar d'r auto: een gloednieuwe Range Rover.
En, het was centen-werk, een boekje van 1 euro wilde ze voor 60 cent etc. Het duurde enorm lang, het werd gewoon gênant, de meneer achter de kassa was niet zo adrem en hij gaf maar toe om er vanaf te zijn. Uiteindelijk had ze dan d'r felbegeerde spullen (toch wel minstens in totaal 5 euro afgedongen), vervolgens eist ze bijna dat iemand van de winkel mee de spullen draagt naar d'r auto: een gloednieuwe Range Rover.
zondag 2 augustus 2015 om 16:03
quote:clemance schreef op 02 augustus 2015 @ 15:37:
Afgelopen week wilde ik in de plaatselijke kringloopwinkel een vaasje afrekenen. Voor me stond een dame van middelbare leeftijd, modern gekleed, dure tas (dat weet ik omdat ie al heel lang op mijn verlanglijst staat en waarschijnlijk altijd blijft). Ze had best veel spullen, en bij elk item probeerde ze er wat af te pingelen. Let wel, dit is een kringloopwinkel die draait op vrijwilligers en waarvan de opbrengsten naar een ziekenhuis in Afrika gaan.
En, het was centen-werk, een boekje van 1 euro wilde ze voor 60 cent etc. Het duurde enorm lang, het werd gewoon gênant, de meneer achter de kassa was niet zo adrem en hij gaf maar toe om er vanaf te zijn. Uiteindelijk had ze dan d'r felbegeerde spullen (toch wel minstens in totaal 5 euro afgedongen), vervolgens eist ze bijna dat iemand van de winkel mee de spullen draagt naar d'r auto: een gloednieuwe Range Rover. Geld maakt gierig
Afgelopen week wilde ik in de plaatselijke kringloopwinkel een vaasje afrekenen. Voor me stond een dame van middelbare leeftijd, modern gekleed, dure tas (dat weet ik omdat ie al heel lang op mijn verlanglijst staat en waarschijnlijk altijd blijft). Ze had best veel spullen, en bij elk item probeerde ze er wat af te pingelen. Let wel, dit is een kringloopwinkel die draait op vrijwilligers en waarvan de opbrengsten naar een ziekenhuis in Afrika gaan.
En, het was centen-werk, een boekje van 1 euro wilde ze voor 60 cent etc. Het duurde enorm lang, het werd gewoon gênant, de meneer achter de kassa was niet zo adrem en hij gaf maar toe om er vanaf te zijn. Uiteindelijk had ze dan d'r felbegeerde spullen (toch wel minstens in totaal 5 euro afgedongen), vervolgens eist ze bijna dat iemand van de winkel mee de spullen draagt naar d'r auto: een gloednieuwe Range Rover. Geld maakt gierig
