Overig
alle pijlers
Gerucht over diefstal; wat zou jij doen?
woensdag 21 mei 2025 om 20:17
Mijn dochter vertelde dat het broertje (14) van haar vriendin gisteren een scooter heeft gestolen. Dat vertelde vriendin vandaag op school. Samen met een vriend, zijn er mee gaan rijden, ten val gekomen, geen letsel, wel schade. Een gedetailleerd verhaal over hun avonturen.
Dochter zei “dat is die scooter die op social media langs kwam, met de vraag of iemand hem heeft gezien”. Schijnbaar zijn er beelden gedeeld, volgens mij van de scooter zelf, niet van de daders. Ik heb de oproep niet gezien maar met een beetje speurwerk vast te vinden. Klinkt als een aannemelijk verhaal.
Dochter is 16. Toen ik vroeg: weten zijn ouders dit, sloeg de schrik haar om het hart. “Mama!! Jij gaat toch geen contact opnemen?? Als je dat doet, vertel ik je nóóit meer iets!!!”.
Ik heb last van dit soort verhalen. Ik word boos van mensen die vinden dat ze aan andermans spullen mogen zitten. Of plezier halen uit het vernielen van andermans eigendom.
Ik vraag me af; moet ik hier nou iets mee?
Ik ken de ouders niet echt. Weet wie ze zijn (aardige mensen) en waar ze wonen, maar verder niet. Ik zit er eigenlijk niet op te wachten om ze hierover te benaderen. Ten eerste vergeeft dochter me dat nooit. Kan je je vriendin harder te verraden door tegen je moeder door te vertellen wat haar broertje heeft gedaan, die vervolgens de ouders belt?
En wat moet ik zeggen: hallo, met de moeder van xxxx, ik heb gehoord dat jullie zoon een scooter heeft gestolen, ik zou graag willen dat jullie je melden bij de politie?
Moet er niet aan denken.
Dan de optie: politie bellen en vertellen wat ik weet. Maar jeetje, het is een gerucht! Straks heeft die jongen niks gedaan en zijn het stoere verhalen. Aan de andere kant; elk aanknopingspunt is er eentje en als je dit soort stoere verhalen vertelt mag je op z’n minst wat vragen beantwoorden.
Of niets doen. Ook dat zit me niet helemaal lekker merk ik. Iemand die keihard heeft gespaard voor een scooter, die is gejat en mogelijk weten tig mensen wie het gedaan heeft maar niemand zegt iets.
Kortom, geen enkele optie voelt goed. Liever had ik dit stomme verhaal nooit gehoord.
Ik ben benieuwd. Wat zou jij doen? Ene oor in, andere uit? Voel jij je verantwoordelijk iets te doen met dit soort verhalen en zo ja, wat dan? Of is dit veel te weinig informatie om überhaupt iets mee te doen?
Dochter zei “dat is die scooter die op social media langs kwam, met de vraag of iemand hem heeft gezien”. Schijnbaar zijn er beelden gedeeld, volgens mij van de scooter zelf, niet van de daders. Ik heb de oproep niet gezien maar met een beetje speurwerk vast te vinden. Klinkt als een aannemelijk verhaal.
Dochter is 16. Toen ik vroeg: weten zijn ouders dit, sloeg de schrik haar om het hart. “Mama!! Jij gaat toch geen contact opnemen?? Als je dat doet, vertel ik je nóóit meer iets!!!”.
Ik heb last van dit soort verhalen. Ik word boos van mensen die vinden dat ze aan andermans spullen mogen zitten. Of plezier halen uit het vernielen van andermans eigendom.
Ik vraag me af; moet ik hier nou iets mee?
Ik ken de ouders niet echt. Weet wie ze zijn (aardige mensen) en waar ze wonen, maar verder niet. Ik zit er eigenlijk niet op te wachten om ze hierover te benaderen. Ten eerste vergeeft dochter me dat nooit. Kan je je vriendin harder te verraden door tegen je moeder door te vertellen wat haar broertje heeft gedaan, die vervolgens de ouders belt?
En wat moet ik zeggen: hallo, met de moeder van xxxx, ik heb gehoord dat jullie zoon een scooter heeft gestolen, ik zou graag willen dat jullie je melden bij de politie?
Moet er niet aan denken.
Dan de optie: politie bellen en vertellen wat ik weet. Maar jeetje, het is een gerucht! Straks heeft die jongen niks gedaan en zijn het stoere verhalen. Aan de andere kant; elk aanknopingspunt is er eentje en als je dit soort stoere verhalen vertelt mag je op z’n minst wat vragen beantwoorden.
Of niets doen. Ook dat zit me niet helemaal lekker merk ik. Iemand die keihard heeft gespaard voor een scooter, die is gejat en mogelijk weten tig mensen wie het gedaan heeft maar niemand zegt iets.
Kortom, geen enkele optie voelt goed. Liever had ik dit stomme verhaal nooit gehoord.
Ik ben benieuwd. Wat zou jij doen? Ene oor in, andere uit? Voel jij je verantwoordelijk iets te doen met dit soort verhalen en zo ja, wat dan? Of is dit veel te weinig informatie om überhaupt iets mee te doen?
woensdag 21 mei 2025 om 21:52
Ik zou dochter vragen: stel dat jij met heel hard werken en sparen die scooter had gekocht, en hij is gestolen. Dus het was jouw scooter. En een andere moeder zou weten wie hem gestolen had. Wat vind jij dan dat die moeder moet doen?
Edit: en dit bedoel ik als een serieus gesprek. Niet even tussen neus en lippen door. Laat dochter maar even serieus nadenken wat “het juiste” is in alle posities.
Edit: en dit bedoel ik als een serieus gesprek. Niet even tussen neus en lippen door. Laat dochter maar even serieus nadenken wat “het juiste” is in alle posities.
ginevra wijzigde dit bericht op 21-05-2025 21:54
26.61% gewijzigd
woensdag 21 mei 2025 om 21:59
Dit inderdaad. Wat een nare situatie.meisje85 schreef: ↑21-05-2025 21:05Ik zou denk ik toch iets minder waarde hechten aan "mijn dochter vergeeft het me nooit". Ik zou in ieder geval nog wat langer praten met dochter. Dat dit geen leuke, avontuurlijke verhalen zijn. Dat de jongens misschien jong zijn, maar dat het hoe dan ook niet de bedoeling is dat ze van anderen stelen en het vervolgens kapot maken en daarvoor geen verantwoordelijkheid nemen. Plus rijden zonder rijbewijs en onverzekerd rijden. Op z'n minst zou ik dochter meer doordringen van de ernst van het geheel. Dat er ook een verantwoordelijkheid op je kan rusten als je ergens weet van hebt; wanneer kijk je weg, wanneer doe je er iets mee? En dat het misschien wel wat veel gevraagd is van vriendin om zoiets met iemand te delen en te verwachten dat een ander dat dus ook maar voor zich houdt. Ik denk eerlijk gezegd dat als je er echt even de tijd voor neemt, je samen echt wel tot een passende actie komt.
woensdag 21 mei 2025 om 22:16
Ik heb één keer het vertrouwen van mijn dochter beschaamd toen ze me verteld had dat haar vriendinnetje (toen 15) al weken in spanning zat en aan het lijnen was voor een fotoshoot met een oudere man die ze via Insta kende en die haar na schooltijd zou ophalen in een ‘wit busje’.
Heb de ouders van dat meisje gebeld. Kon anders niet meer slapen.
Maar een scooter? Nee. Dat zou ik niet als mijn verantwoordelijkheid zien.
Heb de ouders van dat meisje gebeld. Kon anders niet meer slapen.
Maar een scooter? Nee. Dat zou ik niet als mijn verantwoordelijkheid zien.
woensdag 21 mei 2025 om 22:18
Dank voor de reacties tot nu toe! Fijn om te lezen.
Ik denk dat het met het “moreel kompas” van mijn dochter wel goed zit. Ze snapt heel goed hoe vervelend dit is voor het slachtoffer, hoe gevaarlijk het is als je onverzekerd rond rijdt, wat er allemaal had kunnen gebeuren, etc. En ook hoe ze zich zou voelen als het haar scooter was.
En ondanks dat zal ze niet zeggen; mam, bel die ouders maar. Ik weet niet of ze ooit nog naar school zou durven. Ik denk dat haar angst voor de impact hiervan, groter is dan de behoefte om aan de bel te trekken. Ik snap dat ook wel, voor een puber.
En de impact op haar vertrouwen in mij, ik denk niet dat me het dat waard is. Meewegende dat ik niet eens zeker weet of het verhaal waar is en het kind in kwestie ook niet ken. Ik voel me in die zin een betrokkene in de buitenste kring zeg maar.
Ik zag te laat dat ik in mijn poll de optie “contact opnemen met ouders” niet heb genoemd. Jammer, ben wel benieuwd.
Maar nog steeds voelt niets doen niet fijn. Ik twijfel tussen de optie om contact op te nemen met de politie en door te geven wat ik weet. Voelt als “het goede doen” zonder dat mijn kind daar consequenties van ondervindt.
Ik denk dat het met het “moreel kompas” van mijn dochter wel goed zit. Ze snapt heel goed hoe vervelend dit is voor het slachtoffer, hoe gevaarlijk het is als je onverzekerd rond rijdt, wat er allemaal had kunnen gebeuren, etc. En ook hoe ze zich zou voelen als het haar scooter was.
En ondanks dat zal ze niet zeggen; mam, bel die ouders maar. Ik weet niet of ze ooit nog naar school zou durven. Ik denk dat haar angst voor de impact hiervan, groter is dan de behoefte om aan de bel te trekken. Ik snap dat ook wel, voor een puber.
En de impact op haar vertrouwen in mij, ik denk niet dat me het dat waard is. Meewegende dat ik niet eens zeker weet of het verhaal waar is en het kind in kwestie ook niet ken. Ik voel me in die zin een betrokkene in de buitenste kring zeg maar.
Ik zag te laat dat ik in mijn poll de optie “contact opnemen met ouders” niet heb genoemd. Jammer, ben wel benieuwd.
Maar nog steeds voelt niets doen niet fijn. Ik twijfel tussen de optie om contact op te nemen met de politie en door te geven wat ik weet. Voelt als “het goede doen” zonder dat mijn kind daar consequenties van ondervindt.
woensdag 21 mei 2025 om 22:25
Vreselijk dat soort dingen! Goed dat je ingegrepen hebt.Claire45 schreef: ↑21-05-2025 22:16Ik heb één keer het vertrouwen van mijn dochter beschaamd toen ze me verteld had dat haar vriendinnetje (toen 15) al weken in spanning zat en aan het lijnen was voor een fotoshoot met een oudere man die ze via Insta kende en die haar na schooltijd zou ophalen in een ‘wit busje’.
Heb de ouders van dat meisje gebeld. Kon anders niet meer slapen.
Maar een scooter? Nee. Dat zou ik niet als mijn verantwoordelijkheid zien.
Zo’n soortgelijke hadden wij in de brugklas ook. Een vriendinnetje die via internet ging afspreken met een veel oudere kerel die wel duidelijk was over zijn intenties. Toen heb ik ouders ingeseind, ongeacht wat dochter daarvan vond. Precies wat je zegt; ik kon niet meer slapen van het idee wat er allemaal zou kunnen gebeuren en stel dat het mis gaat: dat ik het wist en liet gebeuren. Dochter snapte toen (gelukkig) wel waarom ik ingreep.
woensdag 21 mei 2025 om 22:32
Dochter is 16. Dat is geen kleintje meer, maar wel nog heel belangrijk dat je haar leert hoe juiste keuzes te maken.
Ik zou een goed gesprek met haar aan proberen te gaan. Het vertrouwen van onze kinderen in ons is me het allerbelangrijkst - ik zou dat niet zomaar schaden. Maar haar wel uitleggen dat het me heel erg dwars zit dat ik dit weet. Dat iemand veel hard werk (want geld) erin heeft gestoken om die scooter te kunnen kopen, dat het heel verkeerd is om daar dan zo mee om te gaan en te stelen. Niet grappig, vooral heel verdrietig voor de persoon van wie de scooter is. En dat mijn rechtsvaardigheidsgevoel me ook zegt dat ik daar de gedupeerde van op de hoogte hoor te stellen, als ik deze kennis heb.
En dan vragen wat dochter van mijn gevoelens daarover vindt. Wellicht voelt ze zelf van binnen wel hetzelfde, maar is ze bang voor ruzie met vriendin, of iets anders. Dan kun je daarover samen in gesprek om te kijken hoe je dat voorkomt en toch het juiste kunt doen.
Ik zou een goed gesprek met haar aan proberen te gaan. Het vertrouwen van onze kinderen in ons is me het allerbelangrijkst - ik zou dat niet zomaar schaden. Maar haar wel uitleggen dat het me heel erg dwars zit dat ik dit weet. Dat iemand veel hard werk (want geld) erin heeft gestoken om die scooter te kunnen kopen, dat het heel verkeerd is om daar dan zo mee om te gaan en te stelen. Niet grappig, vooral heel verdrietig voor de persoon van wie de scooter is. En dat mijn rechtsvaardigheidsgevoel me ook zegt dat ik daar de gedupeerde van op de hoogte hoor te stellen, als ik deze kennis heb.
En dan vragen wat dochter van mijn gevoelens daarover vindt. Wellicht voelt ze zelf van binnen wel hetzelfde, maar is ze bang voor ruzie met vriendin, of iets anders. Dan kun je daarover samen in gesprek om te kijken hoe je dat voorkomt en toch het juiste kunt doen.
woensdag 21 mei 2025 om 22:58
Eenbeetjevanditendat schreef: ↑21-05-2025 22:18Dank voor de reacties tot nu toe! Fijn om te lezen.
Ik denk dat het met het “moreel kompas” van mijn dochter wel goed zit. Ze snapt heel goed hoe vervelend dit is voor het slachtoffer, hoe gevaarlijk het is als je onverzekerd rond rijdt, wat er allemaal had kunnen gebeuren, etc. En ook hoe ze zich zou voelen als het haar scooter was.
En ondanks dat zal ze niet zeggen; mam, bel die ouders maar. Ik weet niet of ze ooit nog naar school zou durven. Ik denk dat haar angst voor de impact hiervan, groter is dan de behoefte om aan de bel te trekken. Ik snap dat ook wel, voor een puber.
En de impact op haar vertrouwen in mij, ik denk niet dat me het dat waard is. Meewegende dat ik niet eens zeker weet of het verhaal waar is en het kind in kwestie ook niet ken. Ik voel me in die zin een betrokkene in de buitenste kring zeg maar.
Ik zag te laat dat ik in mijn poll de optie “contact opnemen met ouders” niet heb genoemd. Jammer, ben wel benieuwd.
Maar nog steeds voelt niets doen niet fijn. Ik twijfel tussen de optie om contact op te nemen met de politie en door te geven wat ik weet. Voelt als “het goede doen” zonder dat mijn kind daar consequenties van ondervindt.
Je morele kompas is duidelijk stuk. En je bent te bang voor je dochter. Echt slappe hap dit.
Trek je grote mevrouwen-broek aan en doe wat juist is. Daar heeft je dochter wat aan. Nu leer je haar weg te kijken.
woensdag 21 mei 2025 om 23:10
Wauw, wat een oordeel. “Mijn moreel kompas is duidelijk stuk”. Ik vind je conclusie nogal wat, maar goed.Taskmaster schreef: ↑21-05-2025 22:58Je morele kompas is duidelijk stuk. En je bent te bang voor je dochter. Echt slappe hap dit.
Trek je grote mevrouwen-broek aan en doe wat juist is. Daar heeft je dochter wat aan. Nu leer je haar weg te kijken.
Ik begrijp dat jij niet kiest voor niets doen, of politie bellen. Maar contact opnemen met ouders. Klopt dat? Wat zou je precies zeggen in dat gesprek? Ik vind deze optie het lastigst omdat ik (naast de impact voor mijn dochter) niet zo goed weet wat ik zeggen moet. Hoe zou jij dat aanpakken?
De opening is duidelijk:
“Hallo met X. De moeder van Y (anders hebben deze mensen geen idee wie ik ben). Mijn dochter vertelde mij , dat jullie dochter op het schoolplein vertelt dat jullie zoon een scooter heeft gestolen”
En dan???
- klopt dat??
- nou, daar vind ik nogal wat van!
- als dat waar is, geef ik jullie x dagen om de politie te bellen!
- ik wil graag dat jullie met je kind in gesprek gaan over de impact hiervan.
Oprecht; ik ben benieuwd hoe je dit ziet. Als ik de politie bel, heb ik het idee dat er nog objectief naar mijn signaal gekeken wordt.
Als ik ouders bel en die zeggen “oh nee hoor, misverstand, onze dochter kletst maar wat” of een “wie denk je dat je bent bemoeizuchtige idioot, om ons met zo’n verhaal te bellen over schoolplein praatjes”.
Wat dan? Is het dan afgedaan? Of ga ik dan hogerop en de politie betrekken? (Alles nog steeds gebaseerd op een schoolplein verhaal over een kind wat ik niet ken).
eenbeetjevanditendat wijzigde dit bericht op 21-05-2025 23:36
40.66% gewijzigd
woensdag 21 mei 2025 om 23:10
Ik zou het vooral een opvoedingsding maken tussen jou en je dochter.
En hoe zij zich zou voelen als haar spullen gejat worden en mensen zouden niks zeggen. Ze is 16, ze zal het zelf mogen gaan leren. Welke opties heeft ze? Kan ze die vriendin te begrenzen door aan te geven dat ze van dit soort gedoe niks wil horen. Of wat zou ze zelf tegen die vriendin kunnen zeggen? Zoiets.. en hoe jullie daar als gezin tegenover staan. Hoe sta jij erin to, valt het je op dat je de bal vooral bij anderen legt, je dochter, hoe die ouders zouden kunnen doen, dit forum… en meestal in niet weten en vervolgens in onmogelijkheden als iemand tips geeft?Jij zit hier mee, of je blijft met het vervelende gevoel zitten of je handelt op de manier waarop je jezelf in de spiegel kan aankijken. Tot nu klinkt het allemaal een beetje drama-achtig.
En hoe zij zich zou voelen als haar spullen gejat worden en mensen zouden niks zeggen. Ze is 16, ze zal het zelf mogen gaan leren. Welke opties heeft ze? Kan ze die vriendin te begrenzen door aan te geven dat ze van dit soort gedoe niks wil horen. Of wat zou ze zelf tegen die vriendin kunnen zeggen? Zoiets.. en hoe jullie daar als gezin tegenover staan. Hoe sta jij erin to, valt het je op dat je de bal vooral bij anderen legt, je dochter, hoe die ouders zouden kunnen doen, dit forum… en meestal in niet weten en vervolgens in onmogelijkheden als iemand tips geeft?Jij zit hier mee, of je blijft met het vervelende gevoel zitten of je handelt op de manier waarop je jezelf in de spiegel kan aankijken. Tot nu klinkt het allemaal een beetje drama-achtig.
heksenkaas wijzigde dit bericht op 21-05-2025 23:27
35.56% gewijzigd
woensdag 21 mei 2025 om 23:19
Precies dit.
Het gaat niet om een geweldsdelict, moord of iets anders gruwelijks.
Ik zou wel vertellen tegen mijn dochter dat ik dit soort dingen niet meer van haar wil weten.
Heal the world, make it a better place.
woensdag 21 mei 2025 om 23:25
Ja, zo ging het hier ook: dochter was boos maar begreep uiteindelijk wel waarom ik ondanks haar smeekbedes toch die ouders belde (die heel blij waren), en hoewel de vriendschap met het vriendinnetje wel een tijd onder spanning stond, is ook dat uiteindelijk goed gekomen.Eenbeetjevanditendat schreef: ↑21-05-2025 22:25Vreselijk dat soort dingen! Goed dat je ingegrepen hebt.
Zo’n soortgelijke hadden wij in de brugklas ook. Een vriendinnetje die via internet ging afspreken met een veel oudere kerel die wel duidelijk was over zijn intenties. Toen heb ik ouders ingeseind, ongeacht wat dochter daarvan vond. Precies wat je zegt; ik kon niet meer slapen van het idee wat er allemaal zou kunnen gebeuren en stel dat het mis gaat: dat ik het wist en liet gebeuren. Dochter snapte toen (gelukkig) wel waarom ik ingreep.
Het verschil met de scooter is dat ik de diefstal niet meer had kunnen voorkomen, dat is al gebeurd, terwijl ik het vriendinnetje nog kon behoeden voor iets verschrikkelijks. Ook vind ik de vertrouwensband met mijn dochter belangrijker dan gedoe om een scooter; dat komt echt wel uit, ook zonder bemoeienis van buitenstaanders. Als het al op Facebook of Instagram is gedeeld, wordt de dader waarschijnlijk wel gepakt.
woensdag 21 mei 2025 om 23:46
Huh? Je vindt de vertrouwensband het belangrijkst, dus wil je dit soort dingen niet weten? Je wil dat ze alles aan je kan vertellen, en daarom moet ze het niet meer vertellen?
donderdag 22 mei 2025 om 00:12
Wat moet je als moeder met zo'n bericht? Ik wil mijn dochter niet verraden, wil dat ze mij vertrouwt, maar ik wil niet worden betrokken bij dit soort dingen waar ik niks mee kan.
Dochter mag me alles vertellen, maar dit is niet levensbedreigend, laat ze dit soort dingen met vrienden bespreken. Ik zou het niet willen weten, zou in gewetensnood komen en zou me klem voelen zitten tussen mijn dochter en mijn geweten waarbij mijn dochter het zou winnen, maar als moeder wil ik niet bij dit soort dingen worden betrokken.
Heal the world, make it a better place.
donderdag 22 mei 2025 om 00:29
Ik vind dat ook een lastige. Aan de ene kant ben ik blij dat dochter veel deelt thuis. Dat ze open is over wat ze meemaakt en zich veilig genoeg voelt om dat thuis te bespreken.
En aan de andere kant heeft het me al meer dan eens dilemma’s opgeleverd. Zoals nu
Omdat ik dus niet zo goed ben in het van me af laten glijden.
Mijn moeder is vrij recent overleden en in de fase van terminale zorg, werk, een gezin draaiende houden speelde er ook zo’n verhaal. Ik kon het er niet bij hebben. De ellende van een ander waar ik me dan verantwoordelijk voor voel. Toen heb ik de keuze gemaakt; ik heb genoeg aan m’n eigen sores, nu mag een andere ouder (als die andere kinderen het überhaupt thuis vertellen).
En aan de andere kant heeft het me al meer dan eens dilemma’s opgeleverd. Zoals nu
Omdat ik dus niet zo goed ben in het van me af laten glijden. Mijn moeder is vrij recent overleden en in de fase van terminale zorg, werk, een gezin draaiende houden speelde er ook zo’n verhaal. Ik kon het er niet bij hebben. De ellende van een ander waar ik me dan verantwoordelijk voor voel. Toen heb ik de keuze gemaakt; ik heb genoeg aan m’n eigen sores, nu mag een andere ouder (als die andere kinderen het überhaupt thuis vertellen).
donderdag 22 mei 2025 om 03:23
Mijn ervaring: als het rondgaat op het schoolplein, zijn er al 101 Snapchats over gemaakt en doen al tig ‘spill the tea’ achtige powerpointpresentaties met stemmig muziekje op TikTok de ronde. Dus die naam is inmiddels al rond gezongen.
En ook in mijn ervaring: 50% van de roddels zijn waar en 50% zijn niet waar (en blijkt Jopie achteraf enkel bij de voetbaltraining te hebben opgeschept dat hij heus ook wel een scooter kan jatten).
Maar als de oudere zus het weet en deelt met derden: da’s een kwestie van 1 minuut te lang moeten wachten voor een gesloten badkamerdeur in de ochtend dankzij broertje en de hele familie weet het.
Concreet: ik zou er niets mee doen als mijn kind het ook alleen maar heeft van horen zeggen,
En ook in mijn ervaring: 50% van de roddels zijn waar en 50% zijn niet waar (en blijkt Jopie achteraf enkel bij de voetbaltraining te hebben opgeschept dat hij heus ook wel een scooter kan jatten).
Maar als de oudere zus het weet en deelt met derden: da’s een kwestie van 1 minuut te lang moeten wachten voor een gesloten badkamerdeur in de ochtend dankzij broertje en de hele familie weet het.
Concreet: ik zou er niets mee doen als mijn kind het ook alleen maar heeft van horen zeggen,
donderdag 22 mei 2025 om 05:40
Best raar, dus als je dochter er over zou willen praten met jou geef jij niet thuis. Ook deze moeilijke dingen horen bij opvoeden toch?Judith86 schreef: ↑22-05-2025 00:12Wat moet je als moeder met zo'n bericht? Ik wil mijn dochter niet verraden, wil dat ze mij vertrouwt, maar ik wil niet worden betrokken bij dit soort dingen waar ik niks mee kan.
Dochter mag me alles vertellen, maar dit is niet levensbedreigend, laat ze dit soort dingen met vrienden bespreken. Ik zou het niet willen weten, zou in gewetensnood komen en zou me klem voelen zitten tussen mijn dochter en mijn geweten waarbij mijn dochter het zou winnen, maar als moeder wil ik niet bij dit soort dingen worden betrokken.
donderdag 22 mei 2025 om 05:50
Je vroeg het niet aan mij maar als ik de ouders zou bellen zou ik zeggen dat het verhaal rondgaat dat hun zoon een scooter heeft gestolen en dat ze er inmiddels ook een ongeluk(je)mee hebben gehad en dat je, als het jou kind zou betreffen, je dit graag had willen weten dus dat je ze daarom belt.Eenbeetjevanditendat schreef: ↑21-05-2025 23:10Wauw, wat een oordeel. “Mijn moreel kompas is duidelijk stuk”. Ik vind je conclusie nogal wat, maar goed.
Ik begrijp dat jij niet kiest voor niets doen, of politie bellen. Maar contact opnemen met ouders. Klopt dat? Wat zou je precies zeggen in dat gesprek? Ik vind deze optie het lastigst omdat ik (naast de impact voor mijn dochter) niet zo goed weet wat ik zeggen moet. Hoe zou jij dat aanpakken?
De opening is duidelijk:
“Hallo met X. De moeder van Y (anders hebben deze mensen geen idee wie ik ben). Mijn dochter vertelde mij , dat jullie dochter op het schoolplein vertelt dat jullie zoon een scooter heeft gestolen”
En dan???
- klopt dat??
- nou, daar vind ik nogal wat van!
- als dat waar is, geef ik jullie x dagen om de politie te bellen!
- ik wil graag dat jullie met je kind in gesprek gaan over de impact hiervan.
Oprecht; ik ben benieuwd hoe je dit ziet. Als ik de politie bel, heb ik het idee dat er nog objectief naar mijn signaal gekeken wordt.
Als ik ouders bel en die zeggen “oh nee hoor, misverstand, onze dochter kletst maar wat” of een “wie denk je dat je bent bemoeizuchtige idioot, om ons met zo’n verhaal te bellen over schoolplein praatjes”.
Wat dan? Is het dan afgedaan? Of ga ik dan hogerop en de politie betrekken? (Alles nog steeds gebaseerd op een schoolplein verhaal over een kind wat ik niet ken).
En met je dochter zou ik het gesprek voeren; wat als iemand haar scooter jat waar ze tig avonden voor heeft moeten vakkenvullen? Wat als haar broertje een ongeluk maakt waarbij hij of anderen ernstig gewond raken met een gestolen scooter en mensen wisten ervan maar zeiden niets? Dat jij als ouder dat soort dingen graag wél hoort om die reden.
donderdag 22 mei 2025 om 06:45
Purplepeanut schreef: ↑22-05-2025 05:40Best raar, dus als je dochter er over zou willen praten met jou geef jij niet thuis. Ook deze moeilijke dingen horen bij opvoeden toch?
Mijn dochter is nog jong, maar ze mag letterlijk alles tegen me zeggen. Als ze zestien is en ze komt met dit verhaal, dan zou ik de vertrouwensband met mijn dochter belangrijker vinden dan het bellen van de politie.
Maar als je zestien bent, weet je heel goed, dat je als ouders in sommige gevallen de politie, school of ouders van een klasgenoot wel móet bellen. Dus ik zou tegen mij dochter zeggen, dat ze me alles mag vertellen, maar dat ze ook moet snappen dat als zij mij bijvoorbeeld vertelt dat er iets vreselijks is gebeurd, dat ze mij dan nog steeds kan vertrouwen, maar dat ik dan niks anders kan doen dan ingrijpen en dus de politie bellen.
Dat snap je zeker als je zestien bent.
In dit geval is het een roddel en zou ik niks doen. Maar als ze me zou vertellen 'Mam, er gaan roddels rond dat er morgen een scholier in elkaar wordt geslagen, hij wordt opgewacht na schooltijd', ja dan licht ik school in.
Als je dat niet wilt als zestienjarige, dan moet je zoiets niet tegen je ouders vertellen.
Heal the world, make it a better place.
donderdag 22 mei 2025 om 08:11
Eenbeetjevanditendat schreef: ↑21-05-2025 23:10Wauw, wat een oordeel. “Mijn moreel kompas is duidelijk stuk”. Ik vind je conclusie nogal wat, maar goed.
Ik begrijp dat jij niet kiest voor niets doen, of politie bellen. Maar contact opnemen met ouders. Klopt dat? Wat zou je precies zeggen in dat gesprek? Ik vind deze optie het lastigst omdat ik (naast de impact voor mijn dochter) niet zo goed weet wat ik zeggen moet. Hoe zou jij dat aanpakken?
De opening is duidelijk:
“Hallo met X. De moeder van Y (anders hebben deze mensen geen idee wie ik ben). Mijn dochter vertelde mij , dat jullie dochter op het schoolplein vertelt dat jullie zoon een scooter heeft gestolen”
En dan???
- klopt dat??
- nou, daar vind ik nogal wat van!
- als dat waar is, geef ik jullie x dagen om de politie te bellen!
- ik wil graag dat jullie met je kind in gesprek gaan over de impact hiervan.
En dan niks. Je hebt het gemeld, klaar. Ik zou overigens niet zeggen dat jouw dochter het heeft gehoord van hun dochter. Gewoon wat neutraler, 'het verhaal gaat rond dat jullie zoon met een vriendje een scooter heeft gejat en kapot gemaakt, ik vind dat jullie dat moeten weten en daarom bel ik'. En meer niet. Je hoeft daar verder niet iets van te vinden, de politie te bellen of hun kind te spreken. Dat is aan de ouders zelf.
Coffee is never my cup of tea
donderdag 22 mei 2025 om 08:23
Je kan toch de politie bellen en melden wat er rondgaat? Zij zoeken het uit, of niet, en jij hebt je ding gedaan. Klopt het verhaal, dan weet de politie waar ze moeten zijn en dan gebeurt het juiste.
En blijkt het toch niet waar te zijn, dan gebeurt er niets met die jongen. Je dochter hoeft het niet te weten.
En blijkt het toch niet waar te zijn, dan gebeurt er niets met die jongen. Je dochter hoeft het niet te weten.
Creativiteit is de adem van de ziel – dus adem elke dag!
donderdag 22 mei 2025 om 08:50
In deze situatie zou ik op alledrie de vragen met "ja" antwoorden. Bij de situatie die Claire45 noemt niet en dan zou ik dus wel ingrijpen.Natsuro schreef: ↑21-05-2025 21:49De test voor je integriteit bestaat uit drie vragen die je jezelf kan stellen:
1 Kan ik mezelf nog in de spiegel aankijken? – Ben je nog trots op jezelf als je in de spiegel kijkt? Voelt het goed in je geweten?
2. Kan ik het uitleggen? – Kun je aan anderen uitleggen wat je doet of hebt gedaan, zonder je te schamen of iets achter te houden?
3. Kan ik het verantwoorden? – Zou je het later kunnen verantwoorden aan je vrienden of familie (collega's, leidinggevende) als het bekend wordt dat je er van op de hoogte was
donderdag 22 mei 2025 om 08:54
Overdrijf niet zo. Ze is niet bang voor haar dochter, ze vind het belangrijk dat die haar iets in vertrouwen kan vertellen. Ik vind dat toch echt belangrijker dan de scooter van een onbekende, hoe vervelend ook.Taskmaster schreef: ↑21-05-2025 22:58Je morele kompas is duidelijk stuk. En je bent te bang voor je dochter. Echt slappe hap dit.
Trek je grote mevrouwen-broek aan en doe wat juist is. Daar heeft je dochter wat aan. Nu leer je haar weg te kijken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
