Overig
alle pijlers
Hoe om te gaan met demente oma?
maandag 5 oktober 2009 om 10:44
Toevallig hier een vergelijkbare situatie.
Mijn moeder is dement en vorige week is een dierbare vriend van haar overleden.
In overleg met de verpleging heb ik het mijn moeder nog niet verteld, omdat mijn moeder het momenteel al erg moeilijk heeft. Haar gehoorapparaat is stuk en dus hoort ze niks. Daar wordt ze erg onrustig en somber van, dus als haar gehoorapparaat weer gemaakt is ga ik haar pas vertellen dat die vriend dood is.
Blijf ik trouwens heel lastig vinden, dat zoiets 'onbenulligs' als een kapot gehoorapparaat ervoor zorgt dat zoiets 'belangrijks' als een overlijden daarvoor moet wijken.
Mijn moeder wist wel dat die vriend ziek was en vroeg af en toe aan mij hoe het nou met hem ging. 't Blijft altijd maar raden wat ze wel en wat ze niet onthoudt. Ik denk dat ze het zeker zal onthouden als ik vertel dat die vriend overleden is.
In jouw geval zou ik denk ik ook afwachten of je oma erover begint. Ik probeer in de 'gesprekken' met mijn moeder haar zoveel mogelijk te volgen, anders raakt ze erg in de war en wordt ze heel onrustig.
Mijn moeder is dement en vorige week is een dierbare vriend van haar overleden.
In overleg met de verpleging heb ik het mijn moeder nog niet verteld, omdat mijn moeder het momenteel al erg moeilijk heeft. Haar gehoorapparaat is stuk en dus hoort ze niks. Daar wordt ze erg onrustig en somber van, dus als haar gehoorapparaat weer gemaakt is ga ik haar pas vertellen dat die vriend dood is.
Blijf ik trouwens heel lastig vinden, dat zoiets 'onbenulligs' als een kapot gehoorapparaat ervoor zorgt dat zoiets 'belangrijks' als een overlijden daarvoor moet wijken.
Mijn moeder wist wel dat die vriend ziek was en vroeg af en toe aan mij hoe het nou met hem ging. 't Blijft altijd maar raden wat ze wel en wat ze niet onthoudt. Ik denk dat ze het zeker zal onthouden als ik vertel dat die vriend overleden is.
In jouw geval zou ik denk ik ook afwachten of je oma erover begint. Ik probeer in de 'gesprekken' met mijn moeder haar zoveel mogelijk te volgen, anders raakt ze erg in de war en wordt ze heel onrustig.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
maandag 5 oktober 2009 om 10:47
Dat ligt aan de mate van dementie.
Het gaat er vooral om dat je de persoon geen verdriet doet en onnodig leed veroorzaakt.
Je hebt verschillende methodes om er mee om te gaan.
ROT (realiteits orientatie training) waarbij je bij het hier en nu blijft. Dit wordt vooral toegepast bij mensen die in de eerste fase van het dementie proces zitten.
Validation wat inhoud mee te gaan in de belevingswereld van de dementerende.
Dit is bij mensen die verder in het dementieproces zitten en die je veel leed zou aandoen door telkens de waarheid te moeten vertellen . Dus telkens weer opnieuw vertellen dat haar zoon dood is.
Dit kan haar veel pijn doen en het kan zijn dat ze het niet meer snapt en totaal in de war raakt.
Zo zijn er nog meer methoden die je zeker tegenkomt als je gaat zoeken op dementie en de omgangsmethoden.
Ook kun je advies vragen aan de verzorgenden/arts/geriater als ze daarmee te maken heeft.
Sterkte.
Het gaat er vooral om dat je de persoon geen verdriet doet en onnodig leed veroorzaakt.
Je hebt verschillende methodes om er mee om te gaan.
ROT (realiteits orientatie training) waarbij je bij het hier en nu blijft. Dit wordt vooral toegepast bij mensen die in de eerste fase van het dementie proces zitten.
Validation wat inhoud mee te gaan in de belevingswereld van de dementerende.
Dit is bij mensen die verder in het dementieproces zitten en die je veel leed zou aandoen door telkens de waarheid te moeten vertellen . Dus telkens weer opnieuw vertellen dat haar zoon dood is.
Dit kan haar veel pijn doen en het kan zijn dat ze het niet meer snapt en totaal in de war raakt.
Zo zijn er nog meer methoden die je zeker tegenkomt als je gaat zoeken op dementie en de omgangsmethoden.
Ook kun je advies vragen aan de verzorgenden/arts/geriater als ze daarmee te maken heeft.
Sterkte.
maandag 5 oktober 2009 om 10:50
Wacht maar af, als ze er over begint is het goed,
als ze er niet over begint hoef je haar niets te vertellen, ze wordt er alleen maar onrustig en verdrietig van, daar heb jij en je oma niks aan.
Als ze er wel over begint geef haar dan de gelegenheid om verdriet te hebben, laat haar maar praten.
Sterkte
als ze er niet over begint hoef je haar niets te vertellen, ze wordt er alleen maar onrustig en verdrietig van, daar heb jij en je oma niks aan.
Als ze er wel over begint geef haar dan de gelegenheid om verdriet te hebben, laat haar maar praten.
Sterkte
maandag 5 oktober 2009 om 11:03
Mijn oma is jarenlang heftig dement geweest. Ik heb er nooit een probleem van gemaakt. Ik vertelde gewoon alles wat ik aan haar kwijt wilde en besloot om het me niet persoonlijk aan te trekken wanneer ze iets vergat. Dat klinkt heel stom, maar helpt wel ontzettend om er mee om te gaan.
Er waren dagen dat ik om de 5 minuten hetzelfde aan het vertellen was. 'Hoe gaat het op school?' En dan vertelde ik gewoon weer hoe het op school ging. Haar dochter werd altijd boos wanneer haar moeder iets vergat en zei dan altijd 'Verdomme moe, dat heb ik je 5 minuten geleden nog verteld'. En juist dat onthield mijn oma! Dan zei ze; wat is Ria toch chagrijnig de laatste tijd
.
Ik zou het vertellen, maar wanneer ze er dan later over begint gewoon zeggen dat het goed gaat met de persoon in kwestie. Zo hebben wij het tenminste aangepakt toen haar zus overleed.
Er waren dagen dat ik om de 5 minuten hetzelfde aan het vertellen was. 'Hoe gaat het op school?' En dan vertelde ik gewoon weer hoe het op school ging. Haar dochter werd altijd boos wanneer haar moeder iets vergat en zei dan altijd 'Verdomme moe, dat heb ik je 5 minuten geleden nog verteld'. En juist dat onthield mijn oma! Dan zei ze; wat is Ria toch chagrijnig de laatste tijd
.Ik zou het vertellen, maar wanneer ze er dan later over begint gewoon zeggen dat het goed gaat met de persoon in kwestie. Zo hebben wij het tenminste aangepakt toen haar zus overleed.
Poelepoelepoelepoes!
maandag 5 oktober 2009 om 13:22
Mijn oma is al jaren overleden, maar zij was ook zo dement als een deur. Ze was het al een beetje, toen mijn opa nog leefde. Maar toen hij kwam te overlijden, is het erger geworden.
Ze zag mij aan voor haar nichtje, begon te vloeken, terwijl ze voor haar doen best christelijk was. Vroeg ontelbare keren per dag waar haar man (mijn opa) was, hoe laat hij uit zijn werk kwam, want het eten verpieterde als hij te laat kwam. Slaan deed ze ook nog wel eens. Rookte in haar bed, liep op d'r nachtjapon naar buiten, om boodschappen te halen. Ze was incontinent enz enz...
Heb zelfs een keer gehad, dat ze in de asbak gepoept had, omdat ze niet meer wist waar de wc was.
Mijn moeder, zus en ik waren 24/7 met haar bezig, want in een tehuis stoppen wilde mijn moeder niet.
9 maanden nadat mijn opa overleed, is mijn oma in haar slaap gestorven. Wat een last er toen van mijn schouders viel. Ik wens geen 1 (klein) kind dit toe. Vond het loeizwaar!
Sterkte!
Ze zag mij aan voor haar nichtje, begon te vloeken, terwijl ze voor haar doen best christelijk was. Vroeg ontelbare keren per dag waar haar man (mijn opa) was, hoe laat hij uit zijn werk kwam, want het eten verpieterde als hij te laat kwam. Slaan deed ze ook nog wel eens. Rookte in haar bed, liep op d'r nachtjapon naar buiten, om boodschappen te halen. Ze was incontinent enz enz...
Heb zelfs een keer gehad, dat ze in de asbak gepoept had, omdat ze niet meer wist waar de wc was.
Mijn moeder, zus en ik waren 24/7 met haar bezig, want in een tehuis stoppen wilde mijn moeder niet.
9 maanden nadat mijn opa overleed, is mijn oma in haar slaap gestorven. Wat een last er toen van mijn schouders viel. Ik wens geen 1 (klein) kind dit toe. Vond het loeizwaar!
Sterkte!
maandag 5 oktober 2009 om 13:26
Mijn schoonmoeder is twee weken geleden overleden en zij was ook dement.
Het heeft geen nut erover te beginnen, omdat ze het mogelijk zelf alweer is vergeten. Het beste kun je met haar meepraten.
Dus als ze zegt dat ze opa ziet. Meepraten en vragen wat opa dan doet. Mijn schoonmoeder zag zelfs onze overleden dochter in de kamer zitten en vroeg toen wat zij voor beroep had? Ehh mijn dochter was 11 toen ze overleed. Wie zag oma dan zitten?
De eerste keer was het best heftig, maar daarna wen je er aan.
Ze was ook altijd op opa aan het mopperen dat ie weer te laat thuis was en dan zeker weer in de kroeg was blijven hangen? Wij konden ons niet heugen dat opa ooit in de kroeg kwam, dus soms was het best wel komisch.
Het heeft geen nut erover te beginnen, omdat ze het mogelijk zelf alweer is vergeten. Het beste kun je met haar meepraten.
Dus als ze zegt dat ze opa ziet. Meepraten en vragen wat opa dan doet. Mijn schoonmoeder zag zelfs onze overleden dochter in de kamer zitten en vroeg toen wat zij voor beroep had? Ehh mijn dochter was 11 toen ze overleed. Wie zag oma dan zitten?
De eerste keer was het best heftig, maar daarna wen je er aan.
Ze was ook altijd op opa aan het mopperen dat ie weer te laat thuis was en dan zeker weer in de kroeg was blijven hangen? Wij konden ons niet heugen dat opa ooit in de kroeg kwam, dus soms was het best wel komisch.
maandag 5 oktober 2009 om 19:49
Mijn oma is ook dement, ze is 83 en woont in een verpleeghuis. Ze herkent me meestal nog wel, maar de ene keer ben ik een nichtje, dan een goede vriendin. Ik laat het maar zo. Als ze over haar ouders begint, laat ik haar gewoon praten. Als er mensen binnenkomen zijn dat altijd vrienden of bekenden. Ik praat maar gewoon mee. Het blijkt heel frustrerend te zijn voor een dementerende als ze in verwarring worden gebracht. Vaak hoor je ook dat ze als persoon veranderen. Mijn oma was altijd heel lief, en nu is ze zo mogelijk nog liever, altijd vrolijk, blij en dankbaar. Ik hou heel veel van mijn oma en het doet me verdriet dat ze niet gewoon van haar oude dag mag genieten, dat ze haar knusse huisje met haar mooie spulletjes niet meer heeft, bah, het is afschuwelijk, dementie.
maandag 5 oktober 2009 om 19:51
maandag 5 oktober 2009 om 19:54
het beste is gewoon mee praten. Vragen ze of die persoon nou nog leeft of niet kan je eerlijk zeggen dat de persoon inderdaad overleden is. Zegt diegene dat ze zit te wachten tot ie nou eens thuis komt, dan gewoon meepraten en dat er is afgesproken dat ie vanavond thuis komt.
Anders maak je ze onnodig verdrietig, en beseffen ze op dat moment hoe erg ze in de war zijn en daar snappen ze niets van. Ook al zijn ze het een uur later alweer vergeten.
Anders maak je ze onnodig verdrietig, en beseffen ze op dat moment hoe erg ze in de war zijn en daar snappen ze niets van. Ook al zijn ze het een uur later alweer vergeten.
maandag 5 oktober 2009 om 20:30
Mijn oma is ook dement, errug ver weg al. Ik maak haar helemaal blij als ik kom, want dat is dan al zoooo lang geleden. Ik maak t mezelf het gemakkelijkst door gewoon met haar mee te praten. Opa is naar het werk (zijn enige werk is nog madeliefjes omhoog duwen, maar goed) ja, Opa is naar het werk. Haar oudste dochter is al overleden, maar die komt straks uit school, ja, die komt straks uit school.
Na een half uurtje moet ik even adem gaan halen, rondje lopen en kom daarna haar kamer binnen. Owww, wat fijn dat je er bent, helemaal blij. Na weer een half uurtje ga ik even naar het toilet, 2 minuten later is ze me vergeten.
(Ik zeg dus nooit dat ik wegga, doet niemand van ons overigens, want dan wordt ze erg verdrietig.)
Na een half uurtje moet ik even adem gaan halen, rondje lopen en kom daarna haar kamer binnen. Owww, wat fijn dat je er bent, helemaal blij. Na weer een half uurtje ga ik even naar het toilet, 2 minuten later is ze me vergeten.
(Ik zeg dus nooit dat ik wegga, doet niemand van ons overigens, want dan wordt ze erg verdrietig.)
Er zijn momenten waar je intens van geniet, tel die momenten en je leeft!
dinsdag 6 oktober 2009 om 09:48
Ik denk dat de waarheid vertellen (als ze al ernstige dementie heeft) juist erg wreed is. Bij mensen met dementie blijft het gevoel tot bijna het einde toe intact. Dus als je vertelt dat er iemand is overleden, wordt je oma heel verdrietig. Na een tijdje weet ze niet meer dat er iemand dood is, maar nog wel steeds heel verdrietig (zonder dat zij weet waarom). Dus wat wil je dan, dat je oma zich prettig voelt en niet niet (onze) waarheid weet of dat ze zich rot voelt?
Wellicht kan je eens kijken op de website van Alzheimer Nederland www.alzheimer-nederland.nl Daar is heel veel informatie te vinden, ook over dit soort. Ze hebben ook regionale afdelingen die alzheimer café's organiseren en waar je dit soort vragen kunt stellen en ervaringen van anderen kan horen. Ik weet niet waar je woont maar in Brabant worden netwerken opgericht over juist de sociale kant van dementie voor mensen die met dementie te maken hebben.
Succes.
Wellicht kan je eens kijken op de website van Alzheimer Nederland www.alzheimer-nederland.nl Daar is heel veel informatie te vinden, ook over dit soort. Ze hebben ook regionale afdelingen die alzheimer café's organiseren en waar je dit soort vragen kunt stellen en ervaringen van anderen kan horen. Ik weet niet waar je woont maar in Brabant worden netwerken opgericht over juist de sociale kant van dementie voor mensen die met dementie te maken hebben.
Succes.
dinsdag 6 oktober 2009 om 11:56
Is er bij jou in de buurt een alzheimercafe?
Ga daar eens heen dan, het heeft weinig met cafe te maken,maar het is een bijeenkomst voor familieleden en vrienden van dementerenden. Iedere maand word ter een ander thema besproken van bezoek aan dementerenden tot geldzaken of wetten.
Daar merk je ook dat je niet de enige bent die moeite heeft met die rotziekte.
Ga daar eens heen dan, het heeft weinig met cafe te maken,maar het is een bijeenkomst voor familieleden en vrienden van dementerenden. Iedere maand word ter een ander thema besproken van bezoek aan dementerenden tot geldzaken of wetten.
Daar merk je ook dat je niet de enige bent die moeite heeft met die rotziekte.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
