Overig
alle pijlers
Mirlo's inloophuis: hangbank voor probleemgevallen
vrijdag 15 augustus 2008 om 13:59
Via dit forum wil ik graag mijn ongenoegen uiten over het feit dat mijn riante woonruimte wordt misbruikt door probleemgevallen. In de loop van de jaren dat ik hier woon, heb ik al meerdere problematisch en aparte gevallen over de vloer gehad.
In 2006 begon het met een Turkse vriend van mijn moeder die altijd beweerde dat het gras in Turkije groener was dan hier. Uitermate vermoeiend soms.
Jaarlijks krijg ik mijn hippie-papa op bezoek, waar ik altijd uitermate van geniet, maar waar ik ook redelijk wereldvreemd van wordt. De discussies over Nietzsche zijn op den duur vermoeiend.
Nu heb ik Yasmijn bij mij in huis wonen. Op zich niks aan de hand, zou je zeggen. Ware het niet dat ik elke dag moet aanhoren welke kwaaltjes ze nu weer heeft (gekneusde ribben, sproeidiarree en andere trauma's). Daarnaast ben ik van alle perikelen in relationele en Ex-relationele sfeer op de hoogte.
Ik weet alle intieme details van de hele vriendenclub. Dit betekent dat ik mij uitermate verantwoordelijk voel voor het welzijn van de vriendenclub. Een last op de schouders van een jonge meid. Tranen heb ik gelaten om de plotselinge en explosieve groei richting de volwassenheid. Als dit het volwassen leven is, wil ik hier niet toe behoren.
Help mij. Geef me tips. Hoe moet ik met deze situatie omgaan?
Veel liefs van een verward meisje.
In 2006 begon het met een Turkse vriend van mijn moeder die altijd beweerde dat het gras in Turkije groener was dan hier. Uitermate vermoeiend soms.
Jaarlijks krijg ik mijn hippie-papa op bezoek, waar ik altijd uitermate van geniet, maar waar ik ook redelijk wereldvreemd van wordt. De discussies over Nietzsche zijn op den duur vermoeiend.
Nu heb ik Yasmijn bij mij in huis wonen. Op zich niks aan de hand, zou je zeggen. Ware het niet dat ik elke dag moet aanhoren welke kwaaltjes ze nu weer heeft (gekneusde ribben, sproeidiarree en andere trauma's). Daarnaast ben ik van alle perikelen in relationele en Ex-relationele sfeer op de hoogte.
Ik weet alle intieme details van de hele vriendenclub. Dit betekent dat ik mij uitermate verantwoordelijk voel voor het welzijn van de vriendenclub. Een last op de schouders van een jonge meid. Tranen heb ik gelaten om de plotselinge en explosieve groei richting de volwassenheid. Als dit het volwassen leven is, wil ik hier niet toe behoren.
Help mij. Geef me tips. Hoe moet ik met deze situatie omgaan?
Veel liefs van een verward meisje.
woensdag 15 oktober 2008 om 19:16
Ik krijg morgen de sleutels! Moet even een vloer uitzoeken.
Die moet dan gelegd worden maar Yaspaps is ook druk met zijn eigen verhuizing, dus het zal allemaal niet direct gaan.
Maar dat maakt niet uit, alle tijd.
Onder de brug is het nog steeds warm en droog.
O, en Mirlo, de kasten moeten weer heel autistisch in elkaar .
Denk dat de wetenschapper daar ook wel mee wil helpen.
Die moet dan gelegd worden maar Yaspaps is ook druk met zijn eigen verhuizing, dus het zal allemaal niet direct gaan.
Maar dat maakt niet uit, alle tijd.
Onder de brug is het nog steeds warm en droog.
O, en Mirlo, de kasten moeten weer heel autistisch in elkaar .
Denk dat de wetenschapper daar ook wel mee wil helpen.
Geen bijzonderheden
woensdag 15 oktober 2008 om 19:22
quote:yasmijn schreef op 15 oktober 2008 @ 19:18:
Zam, hoe laat ben je er zaterdag? Misschien kunnen we voor het feestje met zijn allen eten?
Ik slaap bij Yaspaps die avond.
Noodzaak. Hier komen gasten die mijn kamer nodig hebben
Zal ik wat eerder komen? Uurtje of ...??
Ik heb de week daarna een hele week VRIJ. Ik wil met vakantie!!!
Zam, hoe laat ben je er zaterdag? Misschien kunnen we voor het feestje met zijn allen eten?
Ik slaap bij Yaspaps die avond.
Noodzaak. Hier komen gasten die mijn kamer nodig hebben
Zal ik wat eerder komen? Uurtje of ...??
Ik heb de week daarna een hele week VRIJ. Ik wil met vakantie!!!
woensdag 15 oktober 2008 om 20:26
Hoorde ik ergens mijn naam?
Je geheugen laat je een beetje in steek. We zijn heel die Ikea (en het was een heul grote) doorgelopen om eenmaal in het restaurant tot de ontdekking te komen dat we het te druk vonden om daar te gaan eten. Toen hebben we uiteindelijk maar bij de burger king gegeten, nadat jij eerst nog even die ballenbak in was gedoken.
Zoiets was het toch
Je geheugen laat je een beetje in steek. We zijn heel die Ikea (en het was een heul grote) doorgelopen om eenmaal in het restaurant tot de ontdekking te komen dat we het te druk vonden om daar te gaan eten. Toen hebben we uiteindelijk maar bij de burger king gegeten, nadat jij eerst nog even die ballenbak in was gedoken.
Zoiets was het toch
