Overig
alle pijlers
Praten over jezelf in de je-vorm
donderdag 8 oktober 2009 om 22:13
Een vrouw op tv vertelt> Ja, en dan denk je bij jezelf, dat je het toch anders moet doen. Dat had je niet verwacht. Dat het je zo zou aangrijpen....
En ze heeft het over zichzelf!
Waarom praten we niet gewoon weer in de ik-vorm? Wat is daar mis mee?
Betrap jij jezelf er ook op? Waarom doen we dat eigenlijk?
En ze heeft het over zichzelf!
Waarom praten we niet gewoon weer in de ik-vorm? Wat is daar mis mee?
Betrap jij jezelf er ook op? Waarom doen we dat eigenlijk?
donderdag 8 oktober 2009 om 22:16
Je kent toch wel de psychologische verklaring hiervoor: je als het om daden gaat waar je je niet mee identificeert, ik als het om daden gaat waar je je wel mee indentificeert.
Of je als iets heel erg aangrijpend is en je dreigt te stikken in emoties als je er ik van maakt.
Sinds ik deze these ken betrap ik mezelf wel eens op een je. En het klopt.
Of je als iets heel erg aangrijpend is en je dreigt te stikken in emoties als je er ik van maakt.
Sinds ik deze these ken betrap ik mezelf wel eens op een je. En het klopt.
donderdag 8 oktober 2009 om 22:16
Ik doe het zelf ook. Was me er niet van bewust tot ik in een trainingstraject iedere keer op m'n vingers werd getikt.... 6 volle trainingsdagen lang . Vaak neem ik daarmee (onbewust) een beetje afstand van wat ik vertel, merk ik. Het voelt dan alsof je minder hoeft te staan voor wat je zegt?
(Nu probeer ik dus wel bewust het woordje 'ik' te gebruiken en zeker als ik iets vertel dat belangrijk voor mij is, let ik er bewust op. Komt van anderen ook fijner over. Bovendien: als ik iets eigenlijk niet wil/durf te zeggen, moet ik het gewoon niet zeggen. En niet zo'n rare tussenvorm gebruiken)
(Nu probeer ik dus wel bewust het woordje 'ik' te gebruiken en zeker als ik iets vertel dat belangrijk voor mij is, let ik er bewust op. Komt van anderen ook fijner over. Bovendien: als ik iets eigenlijk niet wil/durf te zeggen, moet ik het gewoon niet zeggen. En niet zo'n rare tussenvorm gebruiken)
Dat zeg ik....
donderdag 8 oktober 2009 om 22:17
Neen. Ik doe daar niet aan mee en krijg ware braakneigingen als een ander dit doet. Mijn indruk is overigens dat deze vorm vaak wordt gebruikt bij onderwerpen die een meer dan gemiddeld schaamtegevoel oproepen bij de spreker. Door in de tweede persoon te spreken lijkt dat schaamte-oproepend gedrag dan ineens veelvoorkomend. "Je" hebt er immers ook last van.
donderdag 8 oktober 2009 om 22:17
donderdag 8 oktober 2009 om 22:20
donderdag 8 oktober 2009 om 22:31
externalisatie is inderdaad de verklaring.
door "je" te zeggen, ipv ik komt het emotioneel minder dichtbij.
Echter wat mij steeds vaker opvalt (op tv bijv als de mening/beleving van de "gewone man of vrouw" gevraagd wordt)
is dat vooral veel mensen uit de wat lagere sociale milieu's het doen.
Net als dat ken ik niet ipv dat kan ik niet.
Of; "net als mij"
Misschien hebben zij het gewoon nooit geleerd?
Ik denk dit al langer, maar heb het nooit durven uitspreken, vind het behoorlijk denigrerend en zo bedoel ik het niet.
Het valt mij wél op.
(En nu in het forum spreek ik het maar eens uit)
door "je" te zeggen, ipv ik komt het emotioneel minder dichtbij.
Echter wat mij steeds vaker opvalt (op tv bijv als de mening/beleving van de "gewone man of vrouw" gevraagd wordt)
is dat vooral veel mensen uit de wat lagere sociale milieu's het doen.
Net als dat ken ik niet ipv dat kan ik niet.
Of; "net als mij"
Misschien hebben zij het gewoon nooit geleerd?
Ik denk dit al langer, maar heb het nooit durven uitspreken, vind het behoorlijk denigrerend en zo bedoel ik het niet.
Het valt mij wél op.
(En nu in het forum spreek ik het maar eens uit)
donderdag 8 oktober 2009 om 22:37
