Schreeuwende buurvrouw

Hallo allemaal,



ik heb sinds een aantal weken een schreeuwende buurvrouw. Met name 's nachts. Sinds vandaag weet ik zeker dat zij het is. Ik had steeds al het vermoeden dat zij het was, maar kon nog niet goed plaatsen waar het vandaan kwam. Bovendien ga ik midden in de nacht echt niet naar buiten. Door het geschreeuw, wat behoorlijk angstaanjagend is, lig ik al verstijfd in bed en dan durf ik zeker niet buiten te kijken. Vanmorgen was het negen uur en dus al licht buiten en ben ik zodra ik een schreeuw hoorde naar buiten gegaan. Nu ben ik blij dat ik eindelijk weet wie het doet, maar goed wat nu verder. Het is duidelijk dat deze vrouw psychisch niet stabiel is. Het geschreeuw is een angstaanjagend: "AAAAAAAAAAAAAAAH, AAAAAAAAAAAH". Een paar keer achter elkaar en met tussenpozen van soms vijf minuten, soms een kwartier/ half uur. Het is een vrouw die geen werk heeft. De hele dag fiets of wandelt. Ze heeft stickers op de buitenmuur om aardstralen te neutraliseren. Een paar maanden terug had ze bij een andere buurvrouw aangebeld of die fiets die in het poortje stond van haar was en of zij die weg kon halen. Zij had er 's nachts niet van kunnen slapen. Ze was namelijk allergisch voor ijzer vertelde ze. De straling van het ijzer was dwars door de muur gegaan. En ze kon de fiets niet zelf wegzetten. Ze vertelde dat ze het laatste half jaar erg kwetsbaar was doordat ze ziek was geweest. Dit laatste bevestigde mijn vermoeden dat zij opgenomen is geweest, want ik heb haar een bepaalde periode niet gezien. Dit laatste is dus niet zeker. Maar goed, al met al een labiele vrouw, een vrouw in geestelijke nood en ik vraag mij dan ook af of zij mogelijk psychotisch is of aan het worden is.





Wat zouden jullie doen? Naast dat ik medelijden voel, ben ik ook erg boos. Zij houdt mij uit mijn slaap en ik word er angstig van waardoor ik mij naar voel. Ik heb al met een andere buurvrouw overlegd en zij wil evt wel samen met mij bij haar aanbellen. We zijn van plan om te vragen of zij er mee wil stoppen en dat we begrijpen dat dat waarschijnlijk moeilijk is voor haar. Dat als het haar zelf niet lukt, zij hulp moet gaan zoeken. Evt. wil ik die ook voor haar zoeken maar daar houdt het voor mij op. Ik wil er verder niks mee te maken hebben. Ik heb vanmorgen ook de regio politie gebeld om advies te vragen maar helaas was de wijkagent vandaag afwezig. Ik heb een bericht achter gelaten en hij belt mij terug.



Het liefste zou ik vandaag aanbellen en er over beginnen. Ik krijg vannacht namelijk mijn nichtjes van 11 en 9 te logeren en ik wil niet zij het horen. Hebben jullie nog tips?

Ben er zelf te nuchter voor maar ik geloof wel dat er mensen zijn die paranormaal begaafd zijn en/ of hypergevoelig zijn. Maar in haar geval is ze er in doorgeschoten.



Apart, he dat zij wel heeft nagegaan of iemand er last van heeft. Ze is zich dus in elk geval wel degelijk bewust van haar schreeuwen (soms heb je ook dat mensen de volgende dag niks meer weten van het schreeuwen). En ze kan het controleren, want ik heb vannacht niks gehoord.



De ambulante zorg gaat bij haar langs voor een beoordeling. En ik vraag mij inderdaad af in hoeverre zij open staat voor de reguliere hulp. De wijkagent heeft aangeven dat ik gewoon weer moet bellen, desnoods 112.

quote:bermuda schreef op 05 januari 2009 @ 19:29:

"Normale" mensen die paranormale gaven zouden hebben (ok, ik geloof hier niet in, maar ok) die zouden toch niet tegen de buurvrouw die ze nauwelijks kennen zo'n uitgebreid en verward verhaal op lopen hangen.....Precies. Dat denk ik al sinds ik hier ben komen wonen, twee jaar geleden. Toen ze mij een kwartier uitleg gaf, over hoe je het beste een hangslot gebruikt, had ik meteen al zo iets van: dit klopt niet en dus hou ik haar al lang in de gaten...

Hallo,



even een update. Ik hoor de buurvrouw 's nachts niet meer schreeuwen gelukkig. Maar nu kwam ik haar gisteren weer tegen en groette haar. Ze groette niet en keek mij alleen boos aan. Toen ze aan mij voorbij was, kwam ze terug en zei dat ze nog wat kwijt wilde. Namelijk dat ze vond dat ik zo bot was geweest de vorige keer. Zij had iets verteld waar ze met weinig mensen over sprak en ik was zomaar weggelopen en dat had haar pijn gedaan. Ik keek haar niet begrijpend aan...



Naar mijn idee ben ik heel begripvol geweest en ik ben absoluut er de persoon niet naar om zo maar weg te lopen. Dat zou ik echt nooit doen. Ze zei dat ik het gesprek nog even had samengevat en daarna had gegroet en weg was gelopen. Ja, dat klopt. Ik heb heel bewust aan het eind nog even samengevat en ook benadrukt hoe ik er in stond, aangezien ik naast dat ik bezorgd was om haar toch ook voor mijzelf wilde dat het schreeuwen zou stoppen. Ik heb zoiets gezegd als "Erg vervelend voor je, ik hoop dat je er hulp voor kan vinden maar ook dat het schreeuwen stopt of eventueel overdag". En in die samenvatting hield ik even vooral rekening met mezelf. Daar was ik eigenlijk best trots op, omdat ik normaal moeite heb om duidelijk te zeggen was IK wil.



Ik was er helemaal beduusd van. Maar goed. Dit laat ik maar lekker bij haar. Het zegt iets over haar fijngevoeligheid.



Vandaag was er een andere buurvrouw aan de deur die haar een uur daarvoor had horen en zien scheeuwen (ongeveer 18:00). Toen ze thuis kwam en langs het huis van de schreeuwende buurvrouw (ik noem haar maar even zo, omdat ik het nu over meerdere buurvrouwen heb) liep, hoorde ze haar schreeuwen en zag haar zitten op de bank in foetus houding, hartverscheurend te schreeuwen. Zij wist nog niet van de entiteiten en wilde overleggen of ze aan moest bellen of om haar te troosten oid.



Terwijl wij stonden te praten, kwam de schreeuwende buurvrouw langs. En het stomme is dan durf je niet rechtstreeks te zeggen of het gesprek aan te gaan. Dan voelde het zo drie tegen een (want de buurman stond er ook bij). Maar dit voelde helemaal lullig. Ik kan er niks aan doen maar voel mij toch schuldig, dat ik achter haar rug om sta te kletsen. Maar aan de andere kant moet ik het ook kunnen relativeren en zelf weet met welke intentie ik dit doe en heb gedaan.



Tot de volgende update!

Volgens mij trekt de politie ook alles na. De wijkagent vertelde in elk geval dat hij zou kijken of zij ergens in behandeling is en evt de behandelaar inseinen. En in het geval er geen behandelaar was, zou er iemand van een ambulant team naar toe gaan. Een team van de GGZ neem ik aan. Zou een huisarts ook onder een behandelaar vallen vroeg ik mij af? Die kan natuurlijk ook aardig wat vertellen.



Ik vond het zelf niet goed voelen om haar helemaal niet te spreken. Sowieso ben ik voor mijzelf blij dat ik nu weet waar het vandaan komt. Ik ga mij er verder niet mee in laten en laat het mooi zo.

Nee, ik heb de laatste weken geen last van haar. Ik hoor haar 's nachts niet meer schreeuwen. Ik weet dat ze het overdag nog wel eens doet. Andere buren hebben haar horen en zien schreeuwen in huis.



Afgelopen week belde de wijkagent weer. Hij vroeg hoe het ging. Ik heb aangegeven dat het probleem voor mij is opgelost maar voor buurvrouw nog niet. Hij vertelde dat hij mw. had nagetrokken en de GGZ erop af had gestuurd. Hij wist niet of die al langs was geweest.



Ik vond het erg netjes dat hij nog een keer belde om te checken! Wanneer ik weer last had, moest ik zeker de politie of hem bellen. Voelt wel fijn.