Psyche
alle pijlers
1 van een tweeling maar toch niet
maandag 16 oktober 2017 11:22
Toen ik een jaar of 6 ofzo was ,
Zaten we met familie bij ons thuis.
Opeens zegt mijn nichtje dat ik anders een broer of zus zou hebben gehad...
Huh?????? WTF...
Mijn moeder woof het wat weg.
Ik was dus idd tweeling , 1 was 3maanden en gestorven in mijn moeders buik.
Ze dacht dat ze niet meer zwanger was....mijn moeder ging gewoon naar huis, je had toen nog geen echo apparaten Maarr HALLO IK ZIT ER NOG IN![😢]()
natuurlijk weet ik daar niks meer van.
.
Maar heb me altijd "alleen" gevoeld
Denk zomaar eens dat ik daardoor best wel wat klAchtsn heb...
Miss onzin... Geen idde
Zijn er meer mensen die dit kennen?
Zaten we met familie bij ons thuis.
Opeens zegt mijn nichtje dat ik anders een broer of zus zou hebben gehad...
Huh?????? WTF...
Mijn moeder woof het wat weg.
Ik was dus idd tweeling , 1 was 3maanden en gestorven in mijn moeders buik.
Ze dacht dat ze niet meer zwanger was....mijn moeder ging gewoon naar huis, je had toen nog geen echo apparaten Maarr HALLO IK ZIT ER NOG IN
natuurlijk weet ik daar niks meer van.
.
Maar heb me altijd "alleen" gevoeld
Denk zomaar eens dat ik daardoor best wel wat klAchtsn heb...
Miss onzin... Geen idde
Zijn er meer mensen die dit kennen?
maandag 16 oktober 2017 18:59
Mijn verloskundige vertelde dat heel veel zwangerschappen beginnen als tweelingzwangerschap en dat een vruchtje stopt met groeien.
Juist door al die vroege echo's zien ze het vaker en vaak ook bij dezelfde vrouwen.
Mijn eerste twee zwangerschappen waren tweelingzwangerschappen waarvan beide keren maar 1 geboren is.
Het heeft een naam, Vanishing Twin Syndroom.
Wat ik er mee wil zeggen, ik denk niet dat al die mensen weten dat ze nog een tweeling zouden hebben, want is niet vastgesteld, en daardoor ook niet weten wat ze missen en dus gewoon gelukkig zijn.
Ik wil, net als andere mensen in dit topic, zeggen dat je wellicht een reden hebt gevonden om je gevoel te verklaren, echter lost dit je probleem niet op. Je hebt hulp nodig.
Sterkte.
Juist door al die vroege echo's zien ze het vaker en vaak ook bij dezelfde vrouwen.
Mijn eerste twee zwangerschappen waren tweelingzwangerschappen waarvan beide keren maar 1 geboren is.
Het heeft een naam, Vanishing Twin Syndroom.
Wat ik er mee wil zeggen, ik denk niet dat al die mensen weten dat ze nog een tweeling zouden hebben, want is niet vastgesteld, en daardoor ook niet weten wat ze missen en dus gewoon gelukkig zijn.
Ik wil, net als andere mensen in dit topic, zeggen dat je wellicht een reden hebt gevonden om je gevoel te verklaren, echter lost dit je probleem niet op. Je hebt hulp nodig.
Sterkte.
maandag 16 oktober 2017 19:05
Door dit al je andere helft te noemen, hang je er veel gewicht aan. Het is niet je andere helft. Je bent in z´n geheel een volledig persoon en mist niet de helft van je persoonlijkheid. Weet je wel niet hoeveel mensen er op deze aardkloot rondlopen waarvan er in de buik een dubbele bevruchting was maar niet heeft doorgezet. Dat zijn er heel veel. En dat is van de mensen die het weten. Maar er zijn minstens evenzoveel mensen die het niet weten, omdat het vruchtje dat gestopt is met groeien verdwenen is zonder miskraamklachten.yoshe schreef: ↑16-10-2017 13:29Ik denk niet dat het onzin is TO, ik herken er deels ook wel wat in.
Je zou je eens kunnen gaan verdiepen in familie-opstellingen, middels een opstelling zou je zelf ook afscheid kunnen nemen van je andere helft (broer of zus). Ik denk dat het je goed kan helpen. Ik heb verschillende familie opstellingen gezien en meegedaan en wat er daar gebeurt is slecht verklaarbaar, maar helpt een heleboel mensen wel verder. Google hier eens over en besluit voor jezelf of dit iets is wat je verder kan helpen.
maandag 16 oktober 2017 19:56
Ok....
Ik wil de lieve mensen bedanken die niks naars hebben gezegd...
De mensen die dat niet deden is voor mij op dit moment als een messensteek
Daarom zei ik laat maar want ik voelde al dat het verkeerd wordt opgevat.
Dat gepraat over wel of geen echo in die tijd.....daar gaat het niet om.
Het zal idd met mijn depressie te maken hebben en ben ook al zo lang op zoek naar hoe wat wanneer waar..
Heb dat wel eens gelezen, en gehoord dat iets missen daar van komt.
Ik denk dat ok idd dit schrijf om dit dan de schuld te geven, idd zo werkt het niet
Vandaag helemaal van het padje af,
Door gestopt met citalopram.
De details zal ik jullie besparen..
vandaar dat ik hoopte op JA dat is het.
Sorry
Ik wil de lieve mensen bedanken die niks naars hebben gezegd...
De mensen die dat niet deden is voor mij op dit moment als een messensteek
Daarom zei ik laat maar want ik voelde al dat het verkeerd wordt opgevat.
Dat gepraat over wel of geen echo in die tijd.....daar gaat het niet om.
Het zal idd met mijn depressie te maken hebben en ben ook al zo lang op zoek naar hoe wat wanneer waar..
Heb dat wel eens gelezen, en gehoord dat iets missen daar van komt.
Ik denk dat ok idd dit schrijf om dit dan de schuld te geven, idd zo werkt het niet
Vandaag helemaal van het padje af,
Door gestopt met citalopram.
De details zal ik jullie besparen..
vandaar dat ik hoopte op JA dat is het.
Sorry
maandag 16 oktober 2017 20:57
Zo lang je hoopt dat het iets buiten jezelf is zal er geen verandering zijn in je klachten. Jij gaat over jouw leven, jij bent de enige die de regie en de verantwoordelijkheid heeft over jouw leven.
En bespreek de medicatie met je psychiater. Ook jij gaat daarover, als je van het padje raakt, moet je actie ondernemen en aan de bel trekken.
En bespreek de medicatie met je psychiater. Ook jij gaat daarover, als je van het padje raakt, moet je actie ondernemen en aan de bel trekken.
dinsdag 17 oktober 2017 01:46
Sterkte. Het feit alleen al dat je toen je een jaar of 6 was te horen kreeg dat je eigenlijk deel uitmaakte van een tweeling, kan natuurlijk invloed hebben op hoe je je voelt. Ik snap niet waarom mensen daar hier zo raar over doen. Het maakt niet zoveel uit of je je echt iets zou kunnen herinneren van dat gevoel dat je eigenlijk een tweeling-helft was of niet. En het maakt ook niet uit of er nou wel of geen echo's werden gemaakt in die tijd. Feit is dat jij je eenzaam voelt en dat je blijkbaar vanaf ongeveer je zesde gedacht hebt dat je op de 1 of andere manier niet helemaal volledig ter wereld bent gekomen. Natuurlijk heeft dat invloed op hoe je je voelt.
Ik hoop dat je daarover kunt praten met je psychiater (ik neem aan dat je die hebt, aangezien je iets over medicatie meldt). Hopelijk kan zij of hij je helpen om met deze gevoelens om te leren gaan.
En voor wat het waard is: ik ken van dichtbij iemand die 100 % zeker deel heeft uitgemaakt van een tweeling en op een zeker punt in het leven leed onder het knagende gevoel 'waarom moest mijn wederhelft dood en niet ik'. Dat zullen vast ook veel mensen hier onzinnig vinden, maar het was een heel reële zorg voor diegene. Erover praten met een hulpverlener heeft diegene zeker geholpen om over dit en andere schuldgevoelens heen te kunnen groeien. Ik hoop dat jou dat op zekere dag ook gaat lukken.
Ik hoop dat je daarover kunt praten met je psychiater (ik neem aan dat je die hebt, aangezien je iets over medicatie meldt). Hopelijk kan zij of hij je helpen om met deze gevoelens om te leren gaan.
En voor wat het waard is: ik ken van dichtbij iemand die 100 % zeker deel heeft uitgemaakt van een tweeling en op een zeker punt in het leven leed onder het knagende gevoel 'waarom moest mijn wederhelft dood en niet ik'. Dat zullen vast ook veel mensen hier onzinnig vinden, maar het was een heel reële zorg voor diegene. Erover praten met een hulpverlener heeft diegene zeker geholpen om over dit en andere schuldgevoelens heen te kunnen groeien. Ik hoop dat jou dat op zekere dag ook gaat lukken.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
