Psyche
alle pijlers
ADD / ADHD.....
dinsdag 8 mei 2007 om 09:16
Weet niet of dit de goede pijler is....
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
dinsdag 8 mei 2007 om 16:26
Oude discussie die nu naar boven is gehaald gaat over ADD/ADHD bij kinderen. Ik denk dat jij ervaringen wilt uitwisselen met volwassenen die het hebben. ER zijn inderdaad oude topics die daar wel over gaan bijvoorbeeld vandaag begonnen met ritalin.
Ik heb een tijd geleden ook de diagnose ADD gekregen. Ik had last van concentratieproblemen en innerlijke onrust.
Moet wel zeggen dat ik niet helemaal 100% vertrouw op de diagnose want de klachten die ik heb komen bij heel veel aandoeningen voor.
Een aantal klachten had ik ook als een kind en dat is wél een goede aanwijzing voor het hebben van ADD/ADHD.
Kan nu inderdaad heel veel dingen plaatsen die in het verleden niet goed gingen op werk/relatie etc gebied.
Ik heb een tijd geleden ook de diagnose ADD gekregen. Ik had last van concentratieproblemen en innerlijke onrust.
Moet wel zeggen dat ik niet helemaal 100% vertrouw op de diagnose want de klachten die ik heb komen bij heel veel aandoeningen voor.
Een aantal klachten had ik ook als een kind en dat is wél een goede aanwijzing voor het hebben van ADD/ADHD.
Kan nu inderdaad heel veel dingen plaatsen die in het verleden niet goed gingen op werk/relatie etc gebied.
dinsdag 8 mei 2007 om 23:12
Hoi..
Ik denk dat ik ADD heb.. of misschien hoop ik het meer, omdat er dan een diagnose gesteld kan worden aan mijn "mislukte leven". Als ik de symptomen bekijk online, herken ik mezelf erin.
Er gaat veel mis in mijn leven, klinkt dramatisch he. Maar ik heb nog nooit een baan kunnen behouden voor langere tijd, overal hebben ze wel problemen met me. Dat is maar een klein voorbeeld, maar een groot probleem voor mij. Komt het ooit goed met me?
Liefs,
Mayana
Ik denk dat ik ADD heb.. of misschien hoop ik het meer, omdat er dan een diagnose gesteld kan worden aan mijn "mislukte leven". Als ik de symptomen bekijk online, herken ik mezelf erin.
Er gaat veel mis in mijn leven, klinkt dramatisch he. Maar ik heb nog nooit een baan kunnen behouden voor langere tijd, overal hebben ze wel problemen met me. Dat is maar een klein voorbeeld, maar een groot probleem voor mij. Komt het ooit goed met me?
Liefs,
Mayana
woensdag 9 mei 2007 om 09:02
Hier nog iemand die bij zichzelf veel overeenkomsten ziet met AD(H)D.
Ben ervoor bij de dokter geweest die terug zou bellen, maar dat nooit heeft gedaan. En aangezien ik een hekel heb aan bellen (soort irrationele angst voor de telefoon) en dingen waar ik tegenop zie uitstel heb ik hem ook niet teruggebeld
.
Maar mijn moeder zei wel dat ik het (nu ze erover nadacht) als kind ook allemaal al had.
Ben ervoor bij de dokter geweest die terug zou bellen, maar dat nooit heeft gedaan. En aangezien ik een hekel heb aan bellen (soort irrationele angst voor de telefoon) en dingen waar ik tegenop zie uitstel heb ik hem ook niet teruggebeld
.Maar mijn moeder zei wel dat ik het (nu ze erover nadacht) als kind ook allemaal al had.
donderdag 10 mei 2007 om 09:22
Bedankt voor jullie reacties!
Ik heb meer met ADD dan ADHD, ben erg druk in m'n hoofd, maar heb toch ook wel enorm drukke buien...
Heb het topic "Vandaag begonnen met Ritalin" gelezen, maar vind daar niet een antwoord op m'n vraag in terug. En idd de andere topic gaat over kinderen met ADHD. Alhoewel ik me ook regelmatig als een klein kind gedraag...
Verder kijk ik regelmatig op het forum bij www.levente.nl, maar dat is echt erg onoverzichtelijk. Vandaar dat ik hier een nieuwe topic heb geopend.
Ik wil graag weten wat voor jullie of bekenden van jullie de reden was dat je jezelf hebt laten onderzoeken. Dit proces duurt namelijk toch gauw een jaar of 2 heb ik het idee en is behoorlijk confronterend. Wordt je er nou echt gelukkiger van als je op papier hebt staan dat je idd een stoornis hebt? Ga je dan ineens verder met medicijnen?
Medicatie is ook niet echt goed voor je, dus nu is mijn keuze om ermee te leren leven en er veel over proberen te lezen om het te begrijpen. Maar ik vraag me dus af of mijn keuze zal veranderen door het te laten onderzoeken.
Dus even een korte samenvatting:
Wie wilt zijn / haar ervaring met mij delen over waarom jij jezelf hebt laten onderzoeken en ben je met de diagnose uiteindelijk gelukkiger dan zonder?
Ik heb meer met ADD dan ADHD, ben erg druk in m'n hoofd, maar heb toch ook wel enorm drukke buien...
Heb het topic "Vandaag begonnen met Ritalin" gelezen, maar vind daar niet een antwoord op m'n vraag in terug. En idd de andere topic gaat over kinderen met ADHD. Alhoewel ik me ook regelmatig als een klein kind gedraag...
Verder kijk ik regelmatig op het forum bij www.levente.nl, maar dat is echt erg onoverzichtelijk. Vandaar dat ik hier een nieuwe topic heb geopend.
Ik wil graag weten wat voor jullie of bekenden van jullie de reden was dat je jezelf hebt laten onderzoeken. Dit proces duurt namelijk toch gauw een jaar of 2 heb ik het idee en is behoorlijk confronterend. Wordt je er nou echt gelukkiger van als je op papier hebt staan dat je idd een stoornis hebt? Ga je dan ineens verder met medicijnen?
Medicatie is ook niet echt goed voor je, dus nu is mijn keuze om ermee te leren leven en er veel over proberen te lezen om het te begrijpen. Maar ik vraag me dus af of mijn keuze zal veranderen door het te laten onderzoeken.
Dus even een korte samenvatting:
Wie wilt zijn / haar ervaring met mij delen over waarom jij jezelf hebt laten onderzoeken en ben je met de diagnose uiteindelijk gelukkiger dan zonder?
donderdag 10 mei 2007 om 09:38
Voor mij was de diagnose ad(h)d (dus het op een papiertje hebben staan) erg belangrijk: drie jaar geleden was het nl nog zo dat ritalin alleen voorgeschreven mocht worden op basis van de diagnose adhdh.
Wat bedoel je met 'een proces van zo'n twee jaar'? Bedoel je daarmee dat het zo lang duurt om te onderzoeken of je het hebt of niet?
Ik ben blij dat die medicijnen er zijn, zonder die medicijnen was het een stuk slechter met me gegaan, was ik er misschien zelfs niet meer geweest.
Wat bedoel je met 'een proces van zo'n twee jaar'? Bedoel je daarmee dat het zo lang duurt om te onderzoeken of je het hebt of niet?
Ik ben blij dat die medicijnen er zijn, zonder die medicijnen was het een stuk slechter met me gegaan, was ik er misschien zelfs niet meer geweest.
donderdag 10 mei 2007 om 11:00
De reden waarom ik mij heb laten onderzoeken is dat ik mijn hele leven tegen bepaalde dingen ben aangelopen. Ik wist dat er iets mis was maar kon dat niet goed plaatsen. Had bijvoorbeeld veel moeite met mijn aandacht bij dingen houden, instructies opvolgen. Ook sociale contacten liepen eigenlijk niet zo lekker omdat ik het moeilijk vond om mee te doen in gesprekken.
Heb dus mijn hele leven het gevoel gehad dat er veel langs mij heen ging.
Een paar jaar geleden las ik een artikel over ADD en herkende mijzelf daar sterk in. Heb er toen eigenlijk niets mee gedaan. Vorig jaar had ik in zoverre last van concentratieproblemen en rusteloosheid dat ik de stap gewaagd heb. Duurde inderdaad een hele tijd, denk dat er zes maanden heeft gezeten dus mijn eerste telefoontje en de diagnose. Kon daarna trouwens wel gelijk aan de slag met gesprekken, groepen en medicatie.
Voor mij is het deels een opluchting dat veel van mijn problemen kwamen door een neurologisch probleem en dat er medicatie bestaat die dat probleem (deels) kan opheffen. Tegelijkertijd is het ook confronterend om te beseffen dat je "niet normaal" bent en dat je je hele leven medicijnen zal moeten slikken om je normaal te voelen.
Medicatie is trouwens geen wondermiddel..je moet heel veel foute patronen zelf doorbreken, de medicatie ondersteunt je hierbij alleen, creeert als het ware een basis om je leven weer op de rails te krijgen.
Omdat ADD/ADHD een neurologisch probleem is, denk ik dat het heel lastig is om het te behandelen zonder medicatie. Wat is eigenlijk jouw probleem met medicatie?
f
Heb dus mijn hele leven het gevoel gehad dat er veel langs mij heen ging.
Een paar jaar geleden las ik een artikel over ADD en herkende mijzelf daar sterk in. Heb er toen eigenlijk niets mee gedaan. Vorig jaar had ik in zoverre last van concentratieproblemen en rusteloosheid dat ik de stap gewaagd heb. Duurde inderdaad een hele tijd, denk dat er zes maanden heeft gezeten dus mijn eerste telefoontje en de diagnose. Kon daarna trouwens wel gelijk aan de slag met gesprekken, groepen en medicatie.
Voor mij is het deels een opluchting dat veel van mijn problemen kwamen door een neurologisch probleem en dat er medicatie bestaat die dat probleem (deels) kan opheffen. Tegelijkertijd is het ook confronterend om te beseffen dat je "niet normaal" bent en dat je je hele leven medicijnen zal moeten slikken om je normaal te voelen.
Medicatie is trouwens geen wondermiddel..je moet heel veel foute patronen zelf doorbreken, de medicatie ondersteunt je hierbij alleen, creeert als het ware een basis om je leven weer op de rails te krijgen.
Omdat ADD/ADHD een neurologisch probleem is, denk ik dat het heel lastig is om het te behandelen zonder medicatie. Wat is eigenlijk jouw probleem met medicatie?
f
donderdag 10 mei 2007 om 11:30
Het hóeft niet heel lang te duren voordat de diagnose gesteld wordt, bij mij was het zo binnen een maandje bekeken.
De medicatie is voor mij trouwens wel een wondermiddel, van heel veel klachten heb ik geen last meer. Ben nu tijdelijk gestopt ivm zwangerschap en borstvoeding, en een gedeelte wordt nu opgevangen door seroxat. Heel erg helpen doet dat niet.
De medicatie is voor mij trouwens wel een wondermiddel, van heel veel klachten heb ik geen last meer. Ben nu tijdelijk gestopt ivm zwangerschap en borstvoeding, en een gedeelte wordt nu opgevangen door seroxat. Heel erg helpen doet dat niet.
vrijdag 11 mei 2007 om 09:17
@ Katrina: Ik denk dat ik gewoon te weinig voorlichting heb gehad wat betreft medicatie. Maar wat ook meespeelt is dat je dmv medicatie "normaal"moet functioneren. En ik heb een hekel aan wat men noemt "normaal" zijn. Ik ben gewoon zo geboren en doe bepaalde dingen nou eenmaal heel anders dan anderen. Niet alleen negatief, het heeft ook zeker z'n positieve kanten. Mij lijkt het fijn als ik die positieve kanten leer benadrukken en een manier leer om met die negatieve kanten om te gaan zonder al te veel pillen in m'n lijf...
@ Fleurtje: Dus het kan ook snel, zo'n diagnose stellen, lees ik terug in jouw verhaal. Maar volg jij nu nog steeds therapie oid, of gebruik je alleen medicijenen? En vindt je jezelf niet heel erg veranderd onder invloed van die medicijnen?
Toch fijn om er zo over te kunnen praten met jullie! In mijn omgeving lijken ze het wel een beetje eng te vinden als ik erover wil praten. Als ik zeg ADD of ADHD denk te hebben zegt men al gauw: "Jij bent nou eenmaal een beetje vreemd, tegenwoordig heeft iedereen wel wat."
@ Fleurtje: Dus het kan ook snel, zo'n diagnose stellen, lees ik terug in jouw verhaal. Maar volg jij nu nog steeds therapie oid, of gebruik je alleen medicijenen? En vindt je jezelf niet heel erg veranderd onder invloed van die medicijnen?
Toch fijn om er zo over te kunnen praten met jullie! In mijn omgeving lijken ze het wel een beetje eng te vinden als ik erover wil praten. Als ik zeg ADD of ADHD denk te hebben zegt men al gauw: "Jij bent nou eenmaal een beetje vreemd, tegenwoordig heeft iedereen wel wat."
vrijdag 11 mei 2007 om 09:33
quote: geen123 reageerde
@ Fleurtje: Dus het kan ook snel, zo'n diagnose stellen, lees ik terug in jouw verhaal. Maar volg jij nu nog steeds therapie oid, of gebruik je alleen medicijenen? En vindt je jezelf niet heel erg veranderd onder invloed van die medicijnen?
Als je bij een specialist in adhd gaat, kan het zelfs in een middagje.
Ik volg geen therapie, ik gebruik(te) alleen de ritalin. Ik ben wel veranderd, maar ten goede: Niet meer druk in mijn hoofd, geen stemmingswisselingen meer, niet meer depressief, betere concentratie, vrolijker.
@ Fleurtje: Dus het kan ook snel, zo'n diagnose stellen, lees ik terug in jouw verhaal. Maar volg jij nu nog steeds therapie oid, of gebruik je alleen medicijenen? En vindt je jezelf niet heel erg veranderd onder invloed van die medicijnen?
Als je bij een specialist in adhd gaat, kan het zelfs in een middagje.
Ik volg geen therapie, ik gebruik(te) alleen de ritalin. Ik ben wel veranderd, maar ten goede: Niet meer druk in mijn hoofd, geen stemmingswisselingen meer, niet meer depressief, betere concentratie, vrolijker.
vrijdag 11 mei 2007 om 09:35
quote:@ Katrina: Ik denk dat ik gewoon te weinig voorlichting heb gehad wat betreft medicatie. Maar wat ook meespeelt is dat je dmv medicatie "normaal"moet functioneren. En ik heb een hekel aan wat men noemt "normaal" zijn. Ik ben gewoon zo geboren en doe bepaalde dingen nou eenmaal heel anders dan anderen.
Ik denk dat je dat idd kunt zeggen als je er zelf verder niet zoveel last van hebt, dan kun je idd die keuze maken. Je kunt een hekel aan 'normaal' hebben, maar als je suicidaal wordt, dan is die keuze snel gemaakt.
Ws zou ik dezelfde keuze als jij maken, als ik in jouw situatie was.
Ik denk dat je dat idd kunt zeggen als je er zelf verder niet zoveel last van hebt, dan kun je idd die keuze maken. Je kunt een hekel aan 'normaal' hebben, maar als je suicidaal wordt, dan is die keuze snel gemaakt.
Ws zou ik dezelfde keuze als jij maken, als ik in jouw situatie was.
vrijdag 11 mei 2007 om 13:54
Fleurtje heeft helemaal gelijk in wat zij zegt...als je de klachten goed kan hanteren en ook de positieve aspecten die bij ADD/ADHD horen waardeert kan ik me goed voorstellen dat je niet voor medicatie kiest.
In mijn geval is het zo dat ik zodanig hinder heb van mijn klachten dat ik wel voor de optie ritalin kies.
Mijn omgeving heb ik trouwens niets verteld. Je wordt al zo snel in een hokje geplaatst... Daarbij komt ook nog dat ik echt een sloom, teruggetrokken meisje ben. Niemand die gelooft dat ik AD(H)D heb..
In mijn geval is het zo dat ik zodanig hinder heb van mijn klachten dat ik wel voor de optie ritalin kies.
Mijn omgeving heb ik trouwens niets verteld. Je wordt al zo snel in een hokje geplaatst... Daarbij komt ook nog dat ik echt een sloom, teruggetrokken meisje ben. Niemand die gelooft dat ik AD(H)D heb..
vrijdag 11 mei 2007 om 16:14
Van mij zouden mensen het ook niet denken (kat-uit-de-boom, introvert etc.).
Maar thuis... oeioeioei... Dat kan echt ontzettend explosief zijn. Nogal flinke schommelingen in gemoedstoestand...
Snel afgeleid, geen prioriteiten kunnen stellen (leuke onnozele dingen moeten gelijk, terwijl belangrijke dingen steeds vooruitgeschoven worden). Heel erg kunnen focussen op iets en dan helemaal uit mijn doen zijn als het niet loopt zoals ik het in mijn hoofd heb. Zo heb ik 's ochtends mijn routine en als ik daarvan af moet wijken dan begint mijn dag al slecht, dan weet ik niet meer wat ik moet doen....
En nog veel meer...
Maar thuis... oeioeioei... Dat kan echt ontzettend explosief zijn. Nogal flinke schommelingen in gemoedstoestand...
Snel afgeleid, geen prioriteiten kunnen stellen (leuke onnozele dingen moeten gelijk, terwijl belangrijke dingen steeds vooruitgeschoven worden). Heel erg kunnen focussen op iets en dan helemaal uit mijn doen zijn als het niet loopt zoals ik het in mijn hoofd heb. Zo heb ik 's ochtends mijn routine en als ik daarvan af moet wijken dan begint mijn dag al slecht, dan weet ik niet meer wat ik moet doen....
En nog veel meer...
vrijdag 11 mei 2007 om 16:30
Biebeltje...ik herken het helemaal! Ik kan er ook niet tegen als dingen anders lopen dan ik gepland had, raak er helemaal van slag door. Bij anderen komt het dan heel inflexibel over.
Ook het verhaal van heel rustig in de buitenwereld maar wél echt kunnen exploderen bij mensen die je heel na staan (bijv ouders) herken ik.
Mijn ouders kunnen zich daarom wel heel goed vinden bij de ADD diagnose.
Ook het verhaal van heel rustig in de buitenwereld maar wél echt kunnen exploderen bij mensen die je heel na staan (bijv ouders) herken ik.
Mijn ouders kunnen zich daarom wel heel goed vinden bij de ADD diagnose.
zaterdag 12 mei 2007 om 08:49
Hoi meiden....
Ook hier een en al herkenning....
Ik moet dinsdag naar de psych terug en zal dan waarschijnlijk aan de medicatie gaan.
Bij mij was het in een uurtje duidelijk voor de arts, hij had wel al mijn dossier van de ggd van vroeger opgevraagd en het dossier van de psychologe en relatietherapeut doorgespit. In het ggd dossier had hij gelezen dat ze op mijn 9de hadden genoteerd mogelijk M.B.D. (minimal brain damage). Zo noemden ze vage dingen als ADHD vroeger weleens. Daarna moest ik goed nadenken of ik medicatie wil gaan proberen. Ook ga ik nog uitgebreid onderzocht worden op de ADHD poli, maar daar is een lange wachtlijst en kan ik pas in juli/augustus terecht. Vandaar dat ik van hem alvast met Ritalin mag beginnen.
Ik denk dat ik het op dit moment ook wel nodig heb, want op deze manier gaat het mis in mijn relatie, werk en opleiding.
Ik ben er trouwens achter gekomen dat ik misschien wel eens adhd kon hebben door mijn zoontje van 7, hij heeft al sinds zijn 4de de diagnose.
Elke keer als wij op school gesprekken hebben over hem, dan moest ik gewoon huilen van alle herkenning (zo was ik vroeger als kind ook) en ben ik heel erg blij dat ze het bij hem zo vroeg ontdekt hebben en dat hij extra begeleiding krijgt op school, maar ook oh zo verdrietig dat ik zelf vroeger die begeleiding niet heb gehad!
Oei beetje lang verhaal....
tot later!
Ook hier een en al herkenning....
Ik moet dinsdag naar de psych terug en zal dan waarschijnlijk aan de medicatie gaan.
Bij mij was het in een uurtje duidelijk voor de arts, hij had wel al mijn dossier van de ggd van vroeger opgevraagd en het dossier van de psychologe en relatietherapeut doorgespit. In het ggd dossier had hij gelezen dat ze op mijn 9de hadden genoteerd mogelijk M.B.D. (minimal brain damage). Zo noemden ze vage dingen als ADHD vroeger weleens. Daarna moest ik goed nadenken of ik medicatie wil gaan proberen. Ook ga ik nog uitgebreid onderzocht worden op de ADHD poli, maar daar is een lange wachtlijst en kan ik pas in juli/augustus terecht. Vandaar dat ik van hem alvast met Ritalin mag beginnen.
Ik denk dat ik het op dit moment ook wel nodig heb, want op deze manier gaat het mis in mijn relatie, werk en opleiding.
Ik ben er trouwens achter gekomen dat ik misschien wel eens adhd kon hebben door mijn zoontje van 7, hij heeft al sinds zijn 4de de diagnose.
Elke keer als wij op school gesprekken hebben over hem, dan moest ik gewoon huilen van alle herkenning (zo was ik vroeger als kind ook) en ben ik heel erg blij dat ze het bij hem zo vroeg ontdekt hebben en dat hij extra begeleiding krijgt op school, maar ook oh zo verdrietig dat ik zelf vroeger die begeleiding niet heb gehad!
Oei beetje lang verhaal....
tot later!
zaterdag 12 mei 2007 om 09:49
Hallo,
ik vind het wel leuk dat dit onderwerp geopend werd.
Ik heb vorig jaar contact opgenomen met een psycholoog van het ADHD netwerk voor volwassenen. Ik had al langer het vermoeden dat ik ADHD/ADD heb en was al een jaar aan het nadenken of ik dan medicatie zou willen (want ja, medicatie betekent voor mij toegeven dat je gek bent, ahum verkeerder veronderonderstelling natuurlijk, wist ik ook, maar gevoel is niet altijd zelfde als ratio)
Ik heb mijn huisarts moeten overtuigen bijna om me door te sturen, hij wilde namelijk eerst proefmedicatie ritalin geven (redenering: als het werkt, dan weet je dat je ADHD hebt) zucht.
Ik heb prettige gesprekken met een psycholoog uit het ADHD netwerk gehad, doorgestuurd naar psychiater en binnen 2 maanden gestart met medicatie en oh, zo blij, Rust in mijn hoofd, aan dingen kunnen beginnen (doorzetten zoals iedereen zonder ADHD het noemt) en ook dingen afronden en niet als een kip zonder kop vanallen willen doen maar eigenlijk ondertussen niets doen en met veel energie toch dingen doen die gedaan moeetn worden.
Het kan dus snel gaan gelukkig het stellen van de diagnose.
Ik nog een paar gesprekken met de psycholoog en ik zit er over na te denken om eens naar zo'n ADHD café te gaan (zie de website van impulsdigitaal). Ik zou toch best eens in een groep wat verhalen willen horen en delen, herkenning, niet alles steeds hoeven uitleggen. Zijn jullie daar wel eens naar toe geweest?
ik vind het wel leuk dat dit onderwerp geopend werd.
Ik heb vorig jaar contact opgenomen met een psycholoog van het ADHD netwerk voor volwassenen. Ik had al langer het vermoeden dat ik ADHD/ADD heb en was al een jaar aan het nadenken of ik dan medicatie zou willen (want ja, medicatie betekent voor mij toegeven dat je gek bent, ahum verkeerder veronderonderstelling natuurlijk, wist ik ook, maar gevoel is niet altijd zelfde als ratio)
Ik heb mijn huisarts moeten overtuigen bijna om me door te sturen, hij wilde namelijk eerst proefmedicatie ritalin geven (redenering: als het werkt, dan weet je dat je ADHD hebt) zucht.
Ik heb prettige gesprekken met een psycholoog uit het ADHD netwerk gehad, doorgestuurd naar psychiater en binnen 2 maanden gestart met medicatie en oh, zo blij, Rust in mijn hoofd, aan dingen kunnen beginnen (doorzetten zoals iedereen zonder ADHD het noemt) en ook dingen afronden en niet als een kip zonder kop vanallen willen doen maar eigenlijk ondertussen niets doen en met veel energie toch dingen doen die gedaan moeetn worden.
Het kan dus snel gaan gelukkig het stellen van de diagnose.
Ik nog een paar gesprekken met de psycholoog en ik zit er over na te denken om eens naar zo'n ADHD café te gaan (zie de website van impulsdigitaal). Ik zou toch best eens in een groep wat verhalen willen horen en delen, herkenning, niet alles steeds hoeven uitleggen. Zijn jullie daar wel eens naar toe geweest?
zaterdag 12 mei 2007 om 10:56
Ik heb een tijdje terug ergens gelezen dat AD(H)D als het goed is erfelijk is.
Helaas is mijn man zo iemand die niet in psychologen en psychiaters gelooft. Volgens hem ben je of gezond, of helemaal geschift en dan moet je maar opgenomen worden. Iets ertussenin kent hij niet.
Je moet mij ook niet vragen wat ik morgen of volgende week precies ga doen met mijn vrije tijd. Wil je afspreken? Prima, wie het eerst komt, eerst maalt. Iets afgesproken dan staat dat ook vast, houd ik er rekening mee.
Ik wil rekeningen ook gelijk betalen omdat het anders een zooitje wordt (kan nooit iets vinden in die papiertroep, administratie is een ramp). Dus dan probeer ik dingen heel krampachtig te doen, maar dat duurt nooit lang en het is weer chaos.
Maar een van de vervelendste dingen is dat ik niet echt kan genieten van iets (sex bijvoorbeeld)
Erg impulsief, krijg ik iets in mijn hoofd dan moet het NU!!!! Dan moet ook echt alles aan de kant en ben ik alleen met dat ene bezig.
Vermoeiend hoor!!! Droom ook iedere nacht en dat kan mijn hele dag verpesten als ik 'verkeerd' wakker word.
Helaas is mijn man zo iemand die niet in psychologen en psychiaters gelooft. Volgens hem ben je of gezond, of helemaal geschift en dan moet je maar opgenomen worden. Iets ertussenin kent hij niet.
Je moet mij ook niet vragen wat ik morgen of volgende week precies ga doen met mijn vrije tijd. Wil je afspreken? Prima, wie het eerst komt, eerst maalt. Iets afgesproken dan staat dat ook vast, houd ik er rekening mee.
Ik wil rekeningen ook gelijk betalen omdat het anders een zooitje wordt (kan nooit iets vinden in die papiertroep, administratie is een ramp). Dus dan probeer ik dingen heel krampachtig te doen, maar dat duurt nooit lang en het is weer chaos.
Maar een van de vervelendste dingen is dat ik niet echt kan genieten van iets (sex bijvoorbeeld)
Erg impulsief, krijg ik iets in mijn hoofd dan moet het NU!!!! Dan moet ook echt alles aan de kant en ben ik alleen met dat ene bezig.
Vermoeiend hoor!!! Droom ook iedere nacht en dat kan mijn hele dag verpesten als ik 'verkeerd' wakker word.
zaterdag 12 mei 2007 om 11:00
Ow, haha, ook zo grappig: Je vertelt iemand iets en die snapt je niet/kan je niet volgen. Terwijl het voor jou heel duidelijk is allemaal. Mijn collega schoot laatst in de lach omdat ik iets vertelde, we over andere dingen hadden gesproken en ik ineens nog een toevoeging gaf op waar we het daarvoor over hadden. (Gelukkig kan hij me wel volgen, want hij is zelf ook wel aardig druk).
Ik noem het maar dat ik niet in tune ben met mijn hersenen
Ik noem het maar dat ik niet in tune ben met mijn hersenen
zaterdag 12 mei 2007 om 11:43
Ik werk in het onderwijs en herken adhd vrij vlot. toen ik mijn leerde kennen heb ik na verloop van tijd geopperd of hij mss adhd had. Hij was toen al in de veertig. hij heeft zich laten testen wat ongeveer een half jaar duurde en toen kwam er inderdaad adhd uit.
Nu loop ik zelf bij een psych ivm een burnout en die opperde dat ik misschien ook adhd heb.
Ik moest enorm lachen omdat ik daar nl nooit aan gedacht heb.
Eigenlijk geloof ik het niet maar mss herkennen jullie dit:
-Als ik ergens voor ga dan ga ik er ook 100% voor en anders niet.
-Ik kan naar de tv kijken en diep in gedachten zijn waardoor ik geen idee heb waar de tv over gaat.
-ik kan geen boek meer lezen alleen tijdschriften.
-ik kan geen agenda bijhouden
-toch vergeet ik afspraken zelden.
-als schoolkind kletste ik veel en lette weinig op waardoor ik lager werd ingeschat.
-ik kan niet niks doen, dus niet liggen zonnen. Dan moet ik bv een tijdschrift lezen,een spelletje doen, met iemand kletsen.
-ik heb veel behoefte aan sporten, voel me schuldig als ik dat een paar dagen niet doe.
-ik heb een hekel aan grote gezelschappen
-kan erg verstrooid zijn
-ik heb een hekel aan post en wacht er tot het laatst mee om het te openen.
Zelf geloof ik niet in de adhd maar denk eventueel aan add. ik maak mij zorgen over mijn concentratie en dat is ook de enige reden waarom ik ritalin zou gaan gebruiken.
Nu loop ik zelf bij een psych ivm een burnout en die opperde dat ik misschien ook adhd heb.
Ik moest enorm lachen omdat ik daar nl nooit aan gedacht heb.
Eigenlijk geloof ik het niet maar mss herkennen jullie dit:
-Als ik ergens voor ga dan ga ik er ook 100% voor en anders niet.
-Ik kan naar de tv kijken en diep in gedachten zijn waardoor ik geen idee heb waar de tv over gaat.
-ik kan geen boek meer lezen alleen tijdschriften.
-ik kan geen agenda bijhouden
-toch vergeet ik afspraken zelden.
-als schoolkind kletste ik veel en lette weinig op waardoor ik lager werd ingeschat.
-ik kan niet niks doen, dus niet liggen zonnen. Dan moet ik bv een tijdschrift lezen,een spelletje doen, met iemand kletsen.
-ik heb veel behoefte aan sporten, voel me schuldig als ik dat een paar dagen niet doe.
-ik heb een hekel aan grote gezelschappen
-kan erg verstrooid zijn
-ik heb een hekel aan post en wacht er tot het laatst mee om het te openen.
Zelf geloof ik niet in de adhd maar denk eventueel aan add. ik maak mij zorgen over mijn concentratie en dat is ook de enige reden waarom ik ritalin zou gaan gebruiken.
