Psyche
alle pijlers
Autisme, Wie ook? Deel 2
vrijdag 5 mei 2017 20:31
zaterdag 6 mei 2017 11:27
quote:hondenmens schreef op 05 mei 2017 @ 16:35:
[...]
Ik erger me wel vaak aan rijgedrag van anderen. Bijvoorbeeld als ik ingehaald word terwijl ik op dat moment al 10 km te hard rijd. Maar het is niet dat ik gefrustreerd raak dan. Wel als iemand commentaar heeft op mijn rijgedrag. Ik rijd dan ook het liefst alleen.
Je ergert je aan een ander omdat hij zich niet aan de regels houdt, wanneer je zélf je niet aan de regels houdt?
Dat snap ik dan niet.
[...]
Ik erger me wel vaak aan rijgedrag van anderen. Bijvoorbeeld als ik ingehaald word terwijl ik op dat moment al 10 km te hard rijd. Maar het is niet dat ik gefrustreerd raak dan. Wel als iemand commentaar heeft op mijn rijgedrag. Ik rijd dan ook het liefst alleen.
Je ergert je aan een ander omdat hij zich niet aan de regels houdt, wanneer je zélf je niet aan de regels houdt?
Dat snap ik dan niet.
zaterdag 6 mei 2017 11:31
quote:hondenmens schreef op 05 mei 2017 @ 18:47:
[...]
Dank je. Aan ene kant doet mijn moeder ook veel voor me. Zij gaat daar uit zichzelf in plaats van mij zitten, terwijl ze aan het revalideren is van een knie operatie. Ze kan nog niet ver lopen en autorijden, maar kan mentaal meer hebben dan ik. Mijn moeder is de eindverantwoordelijke van deze hondjes. Ze wonen bij mij, maar staan op haar naam. Dat is nog van de tijd dat ik bij haar woonde. Toen ze mij vroeg om te komen wist ze nog niet dat het ging uitlopen. Neem ik haar niet kwalijk. Maar ik vind dat ze mij ook na hooguit een uur wachten naar huis kon laten gaan en mijn stiefvader vragen. Want hij kwam haar toch bij mij thuis ophalen. Het is een kwartiertje verder rijden. Ze weet dat ik zulke dingen lastig vind.
Ik vind dit wel een interessante situatie, die ik eerlijk gezegd niet goed begrijpen kan.
Je kent je eigen moeite met wachten. Prima. Maar je verwacht dat je moeder toch, al weet je dat zij herstellende is van een knie-operatie, de situatie voor je oplost en het jou makkelijker maakt. Bijvoorbeeld door je stiefvader het voor je te laten oplossen.
Ik begrijp dat niet. Waarom zou een ander iets ongemakkelijks moeten doen, omdat jij niet ongemakkelijk wilt zijn? Welk recht heb jij boven een ander om niet zo lang ongemakkelijk te hoeven zijn?
[...]
Dank je. Aan ene kant doet mijn moeder ook veel voor me. Zij gaat daar uit zichzelf in plaats van mij zitten, terwijl ze aan het revalideren is van een knie operatie. Ze kan nog niet ver lopen en autorijden, maar kan mentaal meer hebben dan ik. Mijn moeder is de eindverantwoordelijke van deze hondjes. Ze wonen bij mij, maar staan op haar naam. Dat is nog van de tijd dat ik bij haar woonde. Toen ze mij vroeg om te komen wist ze nog niet dat het ging uitlopen. Neem ik haar niet kwalijk. Maar ik vind dat ze mij ook na hooguit een uur wachten naar huis kon laten gaan en mijn stiefvader vragen. Want hij kwam haar toch bij mij thuis ophalen. Het is een kwartiertje verder rijden. Ze weet dat ik zulke dingen lastig vind.
Ik vind dit wel een interessante situatie, die ik eerlijk gezegd niet goed begrijpen kan.
Je kent je eigen moeite met wachten. Prima. Maar je verwacht dat je moeder toch, al weet je dat zij herstellende is van een knie-operatie, de situatie voor je oplost en het jou makkelijker maakt. Bijvoorbeeld door je stiefvader het voor je te laten oplossen.
Ik begrijp dat niet. Waarom zou een ander iets ongemakkelijks moeten doen, omdat jij niet ongemakkelijk wilt zijn? Welk recht heb jij boven een ander om niet zo lang ongemakkelijk te hoeven zijn?
zaterdag 6 mei 2017 11:54
quote:Case-je schreef op 06 mei 2017 @ 11:31:
[...]
Ik vind dit wel een interessante situatie, die ik eerlijk gezegd niet goed begrijpen kan.
Je kent je eigen moeite met wachten. Prima. Maar je verwacht dat je moeder toch, al weet je dat zij herstellende is van een knie-operatie, de situatie voor je oplost en het jou makkelijker maakt. Bijvoorbeeld door je stiefvader het voor je te laten oplossen.
Ik begrijp dat niet. Waarom zou een ander iets ongemakkelijks moeten doen, omdat jij niet ongemakkelijk wilt zijn? Welk recht heb jij boven een ander om niet zo lang ongemakkelijk te hoeven zijn?Ik moet eerlijk zeggen dat ik er ook zo over denk... Het leven bestaat nou eenmaal ook uit minder leuke dingen die nu eenmaal moeten gebeuren. Je kunt niet altijd andere mensen de kolen voor je uit het vuur laten halen. En dan vervolgens verwachten dat je moeder zich verder nergens mee bemoeit. Aan de ene kant blijf je heel afhankelijk van haar, door haar dingen voor je op te laten knappen, maar aan de andere kant mag ze zich niet met andere dingen bemoeien. Dat is heel dubbel.
[...]
Ik vind dit wel een interessante situatie, die ik eerlijk gezegd niet goed begrijpen kan.
Je kent je eigen moeite met wachten. Prima. Maar je verwacht dat je moeder toch, al weet je dat zij herstellende is van een knie-operatie, de situatie voor je oplost en het jou makkelijker maakt. Bijvoorbeeld door je stiefvader het voor je te laten oplossen.
Ik begrijp dat niet. Waarom zou een ander iets ongemakkelijks moeten doen, omdat jij niet ongemakkelijk wilt zijn? Welk recht heb jij boven een ander om niet zo lang ongemakkelijk te hoeven zijn?Ik moet eerlijk zeggen dat ik er ook zo over denk... Het leven bestaat nou eenmaal ook uit minder leuke dingen die nu eenmaal moeten gebeuren. Je kunt niet altijd andere mensen de kolen voor je uit het vuur laten halen. En dan vervolgens verwachten dat je moeder zich verder nergens mee bemoeit. Aan de ene kant blijf je heel afhankelijk van haar, door haar dingen voor je op te laten knappen, maar aan de andere kant mag ze zich niet met andere dingen bemoeien. Dat is heel dubbel.
zaterdag 6 mei 2017 16:17
Los van de twee voorgaande berichten.quote:hondenmens schreef op 05 mei 2017 @ 17:05:
... Maar ik ben dan gewoon gefrustreerd dat alles zo tegengaat en ik nog niks aan mijn dag gehad heb. Dat vind ik op zo'n moment dan vervelender dan wat mijn hondjes moeten ondergaan. Omdat ik hun pijn niet voel. Ik ben toch wel erg op mezelf gericht.
Als je dit zelf beseft, heb je ook de kans om iets te veranderen aan je gedrag.
Ik herken dit trouwens wel. Als mijn dag niet min of meer loopt zoals ik hem gepland had, dan wordt ik daar lastig van. Ik denk niet dat je hier ondankbaar bent, maar wel dat je moeite hebt om je aan te passen aan de gewijzigde situatie.
In mijn omgeving weten ze dat ik slecht reageer op plotse veranderingen maar ik probeer dit dan te compenseren door anderen zoveel als mogelijk te helpen op de dagen dat het wel vlotjes loopt. Ergens hoop ik dat dit elkaar wat in evenwicht houdt, maar natuurlijk zou het beter zijn als het onverwachtse niet zo'n sterke invloed had.
... Maar ik ben dan gewoon gefrustreerd dat alles zo tegengaat en ik nog niks aan mijn dag gehad heb. Dat vind ik op zo'n moment dan vervelender dan wat mijn hondjes moeten ondergaan. Omdat ik hun pijn niet voel. Ik ben toch wel erg op mezelf gericht.
Als je dit zelf beseft, heb je ook de kans om iets te veranderen aan je gedrag.
Ik herken dit trouwens wel. Als mijn dag niet min of meer loopt zoals ik hem gepland had, dan wordt ik daar lastig van. Ik denk niet dat je hier ondankbaar bent, maar wel dat je moeite hebt om je aan te passen aan de gewijzigde situatie.
In mijn omgeving weten ze dat ik slecht reageer op plotse veranderingen maar ik probeer dit dan te compenseren door anderen zoveel als mogelijk te helpen op de dagen dat het wel vlotjes loopt. Ergens hoop ik dat dit elkaar wat in evenwicht houdt, maar natuurlijk zou het beter zijn als het onverwachtse niet zo'n sterke invloed had.
zaterdag 6 mei 2017 16:43
quote:Case-je schreef op 06 mei 2017 @ 11:31:
[...]
Ik vind dit wel een interessante situatie, die ik eerlijk gezegd niet goed begrijpen kan.
Je kent je eigen moeite met wachten. Prima. Maar je verwacht dat je moeder toch, al weet je dat zij herstellende is van een knie-operatie, de situatie voor je oplost en het jou makkelijker maakt. Bijvoorbeeld door je stiefvader het voor je te laten oplossen.
Ik begrijp dat niet. Waarom zou een ander iets ongemakkelijks moeten doen, omdat jij niet ongemakkelijk wilt zijn? Welk recht heb jij boven een ander om niet zo lang ongemakkelijk te hoeven zijn?
Mijn moeder is iemand die gauw zegt: "Ik doe het wel". Ook voor anderen. Ik heb niet gezegd dat zij die hondjes moest komen ophalen bij mij. Dat wilde ze zelf. Zij kan mentaal gewoon meer af dan ik. Hoe ouder ik word hoe meer vervelende dingen me gaan tegenstaan.
Valdemar: Op wat voor manier help je die anderen dan?
[...]
Ik vind dit wel een interessante situatie, die ik eerlijk gezegd niet goed begrijpen kan.
Je kent je eigen moeite met wachten. Prima. Maar je verwacht dat je moeder toch, al weet je dat zij herstellende is van een knie-operatie, de situatie voor je oplost en het jou makkelijker maakt. Bijvoorbeeld door je stiefvader het voor je te laten oplossen.
Ik begrijp dat niet. Waarom zou een ander iets ongemakkelijks moeten doen, omdat jij niet ongemakkelijk wilt zijn? Welk recht heb jij boven een ander om niet zo lang ongemakkelijk te hoeven zijn?
Mijn moeder is iemand die gauw zegt: "Ik doe het wel". Ook voor anderen. Ik heb niet gezegd dat zij die hondjes moest komen ophalen bij mij. Dat wilde ze zelf. Zij kan mentaal gewoon meer af dan ik. Hoe ouder ik word hoe meer vervelende dingen me gaan tegenstaan.
Valdemar: Op wat voor manier help je die anderen dan?
zaterdag 6 mei 2017 20:11
Ik ben goed in de praktische zaken en cijfers. Klussen, huishouden, financiën etc., daarop kunnen ze altijd op mij rekenen en heb ik een hoge draagkracht, dus ik speel vooral mijn goede kanten uit. Zolang ik dit in kan plannen hoeven ze dit maar te vragen.
Doe je dit trouwens zelf ook niet? Je biedt je toch ook aan als vrijwilliger bij de activiteiten van je moeder?
Doe je dit trouwens zelf ook niet? Je biedt je toch ook aan als vrijwilliger bij de activiteiten van je moeder?
zaterdag 6 mei 2017 23:05
quote:Valdemar_II schreef op 06 mei 2017 @ 20:11:
Ik ben goed in de praktische zaken en cijfers. Klussen, huishouden, financiën etc., daarop kunnen ze altijd op mij rekenen en heb ik een hoge draagkracht, dus ik speel vooral mijn goede kanten uit. Zolang ik dit in kan plannen hoeven ze dit maar te vragen.
Doe je dit trouwens zelf ook niet? Je biedt je toch ook aan als vrijwilliger bij de activiteiten van je moeder?Ik doe het loopwerk bij dat vrijwilligerswerk terwijl mijn moeder aan het loket zit. Zij doet het contact. In praktisch werk als klussen ben ik dan juist niet goed. Maar dat hoeven wij daar niet te doen. Mijn huishouden en financiën kan ik wel.
Ik ben goed in de praktische zaken en cijfers. Klussen, huishouden, financiën etc., daarop kunnen ze altijd op mij rekenen en heb ik een hoge draagkracht, dus ik speel vooral mijn goede kanten uit. Zolang ik dit in kan plannen hoeven ze dit maar te vragen.
Doe je dit trouwens zelf ook niet? Je biedt je toch ook aan als vrijwilliger bij de activiteiten van je moeder?Ik doe het loopwerk bij dat vrijwilligerswerk terwijl mijn moeder aan het loket zit. Zij doet het contact. In praktisch werk als klussen ben ik dan juist niet goed. Maar dat hoeven wij daar niet te doen. Mijn huishouden en financiën kan ik wel.
zondag 7 mei 2017 01:50
zondag 7 mei 2017 09:33
Hondenmens, ik bedoel mijn bericht aan jou niet aanvallend en ik ben blij dat Valdemar reageerde zoals hij deed.
Ik denk wel dat het belangrijk is dat je in de gaten houdt waar je grenzen liggen, maar ook die van een ander. Je moeder doet veel voor je en zoals jij zegt, trekt zij ook veel naar zichzelf toe. Toch is het belangrijk dat je ook blijft kijken naar wat je zelf kunt en dat je daar duidelijk over bent. Je ouders zijn er niet voor eeuwig. Je kunt misschien ook tegen je moeder zeggen (in het geval van de gebitsreiniging van de honden) dat je zelf een ander moment regelt dat je zelf gaat. Dus ook grenzen naar je moeder/ouders trekken over wat zij voor je doen. Dan ben je minder afhankelijk en heb je meer controle over hoe dingen lopen.
Je zegt dat je steeds minder goed tegen vervelende dingen kunt. Niet onlogisch, maar vervelende dingen blijven er altijd en je zult toch enige frustratietolerantie moeten behouden.
Ik denk wel dat het belangrijk is dat je in de gaten houdt waar je grenzen liggen, maar ook die van een ander. Je moeder doet veel voor je en zoals jij zegt, trekt zij ook veel naar zichzelf toe. Toch is het belangrijk dat je ook blijft kijken naar wat je zelf kunt en dat je daar duidelijk over bent. Je ouders zijn er niet voor eeuwig. Je kunt misschien ook tegen je moeder zeggen (in het geval van de gebitsreiniging van de honden) dat je zelf een ander moment regelt dat je zelf gaat. Dus ook grenzen naar je moeder/ouders trekken over wat zij voor je doen. Dan ben je minder afhankelijk en heb je meer controle over hoe dingen lopen.
Je zegt dat je steeds minder goed tegen vervelende dingen kunt. Niet onlogisch, maar vervelende dingen blijven er altijd en je zult toch enige frustratietolerantie moeten behouden.
zondag 7 mei 2017 09:34
quote:hans66 schreef op 07 mei 2017 @ 01:50:
Ik liep van de week in Akihabara in Tokio rond. Ik had toch het idee dat ik niet overprikkeld was. Mijn kamergenoot in het hotel merkte toch dat ik onrustig sliep. Ik merkte daar niets van.
Ik ga ooit zelfstandig naar Tokio overigens.Dat betekent dan vast dat je het erg naar je zin hebt, dat je weer wilt gaan. Leuk! Fijne vakantie nog!
Ik liep van de week in Akihabara in Tokio rond. Ik had toch het idee dat ik niet overprikkeld was. Mijn kamergenoot in het hotel merkte toch dat ik onrustig sliep. Ik merkte daar niets van.
Ik ga ooit zelfstandig naar Tokio overigens.Dat betekent dan vast dat je het erg naar je zin hebt, dat je weer wilt gaan. Leuk! Fijne vakantie nog!
zondag 7 mei 2017 11:52
quote:Case-je schreef op 07 mei 2017 @ 09:33:
Hondenmens, ik bedoel mijn bericht aan jou niet aanvallend en ik ben blij dat Valdemar reageerde zoals hij deed.
Ik denk wel dat het belangrijk is dat je in de gaten houdt waar je grenzen liggen, maar ook die van een ander. Je moeder doet veel voor je en zoals jij zegt, trekt zij ook veel naar zichzelf toe. Toch is het belangrijk dat je ook blijft kijken naar wat je zelf kunt en dat je daar duidelijk over bent. Je ouders zijn er niet voor eeuwig. Je kunt misschien ook tegen je moeder zeggen (in het geval van de gebitsreiniging van de honden) dat je zelf een ander moment regelt dat je zelf gaat. Dus ook grenzen naar je moeder/ouders trekken over wat zij voor je doen. Dan ben je minder afhankelijk en heb je meer controle over hoe dingen lopen.
Je zegt dat je steeds minder goed tegen vervelende dingen kunt. Niet onlogisch, maar vervelende dingen blijven er altijd en je zult toch enige frustratietolerantie moeten behouden.Ik voelde me niet aangevallen hoor. Iedereen heeft zijn eigen kijk op dingen. Natuurlijk zijn mijn ouders er niet voor eeuwig. We kregen ooit op school een opdracht waarbij je eigenschappen moest aankruisen die bij jou passen. Eentje luidde: "Ik voel me gauw hulpeloos en heb dan liever dat anderen mijn problemen oplossen." Dat slaat wel op mij. Er staat in een uitslag van een onderzoek ook dat ik niet of nauwelijks in staat ben om zelf tot actie over te gaan. Ik ga dan alleen zitten malen, maar er komt niks uit.
Hondenmens, ik bedoel mijn bericht aan jou niet aanvallend en ik ben blij dat Valdemar reageerde zoals hij deed.
Ik denk wel dat het belangrijk is dat je in de gaten houdt waar je grenzen liggen, maar ook die van een ander. Je moeder doet veel voor je en zoals jij zegt, trekt zij ook veel naar zichzelf toe. Toch is het belangrijk dat je ook blijft kijken naar wat je zelf kunt en dat je daar duidelijk over bent. Je ouders zijn er niet voor eeuwig. Je kunt misschien ook tegen je moeder zeggen (in het geval van de gebitsreiniging van de honden) dat je zelf een ander moment regelt dat je zelf gaat. Dus ook grenzen naar je moeder/ouders trekken over wat zij voor je doen. Dan ben je minder afhankelijk en heb je meer controle over hoe dingen lopen.
Je zegt dat je steeds minder goed tegen vervelende dingen kunt. Niet onlogisch, maar vervelende dingen blijven er altijd en je zult toch enige frustratietolerantie moeten behouden.Ik voelde me niet aangevallen hoor. Iedereen heeft zijn eigen kijk op dingen. Natuurlijk zijn mijn ouders er niet voor eeuwig. We kregen ooit op school een opdracht waarbij je eigenschappen moest aankruisen die bij jou passen. Eentje luidde: "Ik voel me gauw hulpeloos en heb dan liever dat anderen mijn problemen oplossen." Dat slaat wel op mij. Er staat in een uitslag van een onderzoek ook dat ik niet of nauwelijks in staat ben om zelf tot actie over te gaan. Ik ga dan alleen zitten malen, maar er komt niks uit.
zondag 14 mei 2017 17:45
Dat laatste herken ik wel. Ik merk dat ik minder flexibel wordt naarmate ik nu ouder ben. Op zich wel logisch nu, met alle veranderingen in 1x. Ik ben blij dat veel dingen voor me geregeld zijn hier, dat men hier super behulpzaam is en dat de Nederlandse gemeenschap hier goed op elkaar past. Vrienden heb ik nog niet, maar het contact maken hier met mensen gaat vrij snel, is oppervlakkig maar altijd wel iemand die een activiteit wil ondermemen. Ik merk dat het ondernemen van dingen ook wel stress oplevert vooral in het begin. Als ik routine heb gevonden in de activiteit is het wat relaxter. Bijvoorbeeld naar het strand gaan is voor mij nu makkelijker dan in het begin.
Bijvoorbeeld duiken doe ik niet vaak. Het kost veel geld (huren van spullen) en op zekere hoogte ben ik afhankelijk van mensen qua vervoer (mijn auto is niet geschikt om natte duikspullen te vervoeren). Het leuke van duiken is dat uurtje in het water, de rest eromheen is wel een gedoe. Maar ik heb het toch maar geleerd en dan kom je erachter wat je leuk vind en minder leuk. I wil ook nog windsurfen proberen. Mijn gebrekkige motoriek is toch wel een ding met sporten merk ik, mijn rugafwijking helpt ook niet mee.
Ik doe nu veel meer thuis dingen: lezen, uitgebreid koken voor mezelf en huiswerk voor taalcursus. Gister naar een bbq op het strand geweest en dan gewoon paar uurtjes, en dan op tijd naar huis. Ik leer toch wat meer mijn grenzen.
Ik ben misschien van plan om wat meer te gaan schrijven in word, een beetje een dagboek vAn autisme en emigreren. Er zijn veel boeken over reizen en over autisme en wie weet is het ooit een leuke aanvulling als roman/zelfhulpboek. Een blog lijkt me ook leuk, al zijn er maar weinig mensen die geld kunnen verdienen als digital nomad qua bloggen
Bijvoorbeeld duiken doe ik niet vaak. Het kost veel geld (huren van spullen) en op zekere hoogte ben ik afhankelijk van mensen qua vervoer (mijn auto is niet geschikt om natte duikspullen te vervoeren). Het leuke van duiken is dat uurtje in het water, de rest eromheen is wel een gedoe. Maar ik heb het toch maar geleerd en dan kom je erachter wat je leuk vind en minder leuk. I wil ook nog windsurfen proberen. Mijn gebrekkige motoriek is toch wel een ding met sporten merk ik, mijn rugafwijking helpt ook niet mee.
Ik doe nu veel meer thuis dingen: lezen, uitgebreid koken voor mezelf en huiswerk voor taalcursus. Gister naar een bbq op het strand geweest en dan gewoon paar uurtjes, en dan op tijd naar huis. Ik leer toch wat meer mijn grenzen.
Ik ben misschien van plan om wat meer te gaan schrijven in word, een beetje een dagboek vAn autisme en emigreren. Er zijn veel boeken over reizen en over autisme en wie weet is het ooit een leuke aanvulling als roman/zelfhulpboek. Een blog lijkt me ook leuk, al zijn er maar weinig mensen die geld kunnen verdienen als digital nomad qua bloggen
zondag 14 mei 2017 17:51
Oeh en ik heb een boek gekocht op mn ereader. De boeken van mevrouw spek zijn helaas niet digitaal, dus toen maar 'niet ongevoelig' van iemand anders gelezen. Vond t wel een okee boek niet heel bijzonder. Heb dankzij dat boek wel gister een potje visoliecapsules gekocht met extra epa. Er zit een natuurvoedingswinkel bij mij in de straat. Ik ben benieuwd of ik er wat relaxter en flexibeler van word.
Mocht ik nog echte autismemedicatie willen proberen. Er is een hele aardige psychiater bij mij in de taalcursus die ik daar eventueel voor zou kunnen vragen. Nadeel is wel dat hij voor dezelfde werkgever werkt en datik dan in het systeem sta.
Zo einde ego rant. Ik ga zo lekker naar het strand beetje snorkelen en surfers kijken. Er zijn wedstrijden
Mocht ik nog echte autismemedicatie willen proberen. Er is een hele aardige psychiater bij mij in de taalcursus die ik daar eventueel voor zou kunnen vragen. Nadeel is wel dat hij voor dezelfde werkgever werkt en datik dan in het systeem sta.
Zo einde ego rant. Ik ga zo lekker naar het strand beetje snorkelen en surfers kijken. Er zijn wedstrijden
zondag 14 mei 2017 18:08
Fijn dat je je draai zo langzaamaan begint te vinden daar, Biobitch. Althans, die indruk krijg ik toch.
Mijn zus is ook autist en ook geëmigreerd. Zelf heb ik ook jaren in het buitenland aan de andere kant van de wereld gewoond. Mijn ervaring daarin is heel goed, net als die van mijn zus. Omdat je in een totaal andere cultuur bent, word je niet tegen de meetlat van 'wat hier gewoon is' aangehouden, want je bent hoe dan ook anders dan de cultuur waarin je terecht gekomen bent. Heel prettig.
Mijn zus is ook autist en ook geëmigreerd. Zelf heb ik ook jaren in het buitenland aan de andere kant van de wereld gewoond. Mijn ervaring daarin is heel goed, net als die van mijn zus. Omdat je in een totaal andere cultuur bent, word je niet tegen de meetlat van 'wat hier gewoon is' aangehouden, want je bent hoe dan ook anders dan de cultuur waarin je terecht gekomen bent. Heel prettig.
zondag 14 mei 2017 18:28
zondag 14 mei 2017 23:16
Ik had als opdracht van mijn behandelaar dat ik mensen moest aankijken op straat.
Toen ging ik met mijn partner op vakantie naar Thailand, maar als je die straatverkopers daar aankijkt heb je al bijna 3 jurken gekocht, dus ik had juist een mooi excuus om ook even vakantie te houden wat betreft de therapie
Toen ging ik met mijn partner op vakantie naar Thailand, maar als je die straatverkopers daar aankijkt heb je al bijna 3 jurken gekocht, dus ik had juist een mooi excuus om ook even vakantie te houden wat betreft de therapie
dinsdag 16 mei 2017 12:13
Dat zei mijn behandelaar/diagnosesteller ook paar maandjes terug. Alleen mijn land valt onder het Nederlandse koninkrijk, men spreekt hier de taal en het stikt er van de Nederlanders die eigenlijk een eigen gemeenschap vormen tussen de locals. Dus die vergelijking gaat helaas niet op. Maar ook als je een beetje apart bent dan als men me leert kennen vinden ze me wel oke.Case-je schreef: ↑14-05-2017 18:08Fijn dat je je draai zo langzaamaan begint te vinden daar, Biobitch. Althans, die indruk krijg ik toch.
Mijn zus is ook autist en ook geëmigreerd. Zelf heb ik ook jaren in het buitenland aan de andere kant van de wereld gewoond. Mijn ervaring daarin is heel goed, net als die van mijn zus. Omdat je in een totaal andere cultuur bent, word je niet tegen de meetlat van 'wat hier gewoon is' aangehouden, want je bent hoe dan ook anders dan de cultuur waarin je terecht gekomen bent. Heel prettig.
Het is een gaan en komen van mensen dus kan altijd weer nieuwe mensen 'proberen'
vrijdag 19 mei 2017 17:56
vrijdag 19 mei 2017 18:22
vrijdag 19 mei 2017 20:35
Ik slik geen medicatie, direct gerelateerd aan autisme. Ik geloof dat astma en allergie percentueel meer bij autisten voorkomt dan bij niet-autisten. Daar heb ik wel medicatie tegen: inhalatiemedicatie en een neusspray. Mijn psycholoog zei vroeger, dat ik rustig en relaxed ben. Ik denk dat ik ook erg gestructureerd en/of systematisch denk.lisa198 schreef: ↑19-05-2017 17:56Door het nieuwe forum kom ik nog nauwelijks op het forum. Ik vind het zo onhandig en onoverzichtelijk. Jullie ook last van?
Zijn er onder jullie medicatie slikkers? Ik slik nu anti psychotica en ben net begonnen met een nieuw soort (wat eigenlijk voor epilepsie is).
Ik moet ook wennen aan het forum. Ik deel de ergernissen die veel forummers hebben die met dit nieuwe forum werden geconfronteerd. Het is nogal een chaos. Ik ben het niet eens op de wijze waarop het nieuwe forum uitgerold werd.
Met één ding ben ik wel blij, maar dat komt door mijn kennis van vreemde talen. Van mijn favoriete talen (Russisch, soms Oekraïens en Japans) kan ik weer hun schrift gebruiken. Ik vind het onlogisch om ons schrift te gebruiken als dat feitelijk in die talen niet gebeurt. Vreemde namen kan ik ook weer correct spellen, zoals Erdoğan (boogje boven de g) en Binali Yıldırım (i zonder punten).
World of Warcraft: Legion
zaterdag 20 mei 2017 09:02
Ik forum vaak mobiel, maar dat kan met dit forum vooralsnog niet omdat er een blok over alle functionaliteiten heen staat waardoor ik niets meer kan. Daarnaast doen bepaalde linkjes het niet eens, zoals "toon meer" onder de onderwerpen waar je actief in bent.
Maar ze hebben me verteld dat ze nog druk bezig zijn.
Verder ben ik in afwachting van bericht omtrent doorverwijzing voor behandeling (CGT). En liever eerder dan later want zo lekker loopt het niet...
Maar ze hebben me verteld dat ze nog druk bezig zijn.
Verder ben ik in afwachting van bericht omtrent doorverwijzing voor behandeling (CGT). En liever eerder dan later want zo lekker loopt het niet...
