Autisme wie ook? Deel 4

01-08-2018 08:14 3005 berichten
Alle reacties Link kopieren
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434

Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
Alle reacties Link kopieren
Soms als ik jullie berichten lees twijfel ik zo over of mijn diagnose wel klopt. Ik ben motorisch gewoon goed, heb tijdens schooltijden nooit problemen gehad (op ieder gebied) en ik raak enorm graag geprikkeld.
Wat ik wel moeilijk vind is om te raden of iemand een grapje maakt of niet. Soms ligt het erboven op en begrijp ik het echt wel, maar meestal wacht ik andermans reactie af om te kijken of het grapje is of niet. Terwijl ik zelf graag grapjes maak.

Sinds een maand ben ik zonder anti psychotica (eerst een heel klein beetje afgebouwd daarna in 1 keer gestopt). Ik had gedacht echt niet zonder te kunnen maar het gaat heel goed. Ik slik nu wel sinds 3 weken Prozac, wat voor mij echt geweldig helpt! Ik voel me ontzettend vrolijk, ontspannen en gelukkig.
Het enige dat ik wilde is dat mijn kind plezier zou leren krijgen in het leven. Leren genieten van dingen en er op uit gaan. Mensen ontmoeten, ervaring op doen.
Met thuiszitten wordt je wereld beperkt en ik wilde het niet zover laten komen.
Geen eenzaamheid!

Genieten kon hij niet, nergens van en dat is de laatste jaren erger geworden. Zwaar depressief.
Hij heeft werk, heeft een stuk of 3 goede vrienden met wie hij regelmatig afspreekt maar hij voelt zich ondanks deze vriendschappen die al een jaar of 5 duren, altijd een buitenstaander. Weet zich geen houding te geven. Op welk moment kap je een gesprek af, op welk moment zeg je gedag als de afspraak ten einde loopt. Hoe begin je sowieso een gesprek.

Solomio ik kan het hier niet met hem over hebben. Hij sluit zich helemaal voor mij af.
Sporadisch contact, paar keer per jaar. Op mijn verzoek en via zijn begeleider. Hem spreek ik zo een beetje om de 2 maanden om te zien of alles nog ok is met mijn zoon.

Heb ik spijt hem tot veel te verplichten, jazeker. Maar we moeten dan terug in de tijd, eind jaren 90, begin 2000. ASS was toen nog niet zoveel over bekend, dat kwam medio 2000.

Ik was een moeder die haar kind wilde zien lachen en plezier zien hebben ipv helemaal alleen op de wereld. En nog steeds wil ik hem zien lachen en gelukkig zien maar het zal nooit gebeuren.
Alle reacties Link kopieren
Ik kan niet meer koprollen, daar ga ik echt van overgeven. Ik loop scheef, sta scheef. Steunzolen en scoliose. Houd mn pen ook gek vast, mede door over strekkende vingers waardoor 'de goede manier' zeer doet.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
Renee_XX schreef:
22-07-2019 20:15
Het enige dat ik wilde is dat mijn kind plezier zou leren krijgen in het leven. Leren genieten van dingen en er op uit gaan. Mensen ontmoeten, ervaring op doen.
Met thuiszitten wordt je wereld beperkt en ik wilde het niet zover laten komen.
Geen eenzaamheid!
...

Ik was een moeder die haar kind wilde zien lachen en plezier zien hebben ipv helemaal alleen op de wereld. En nog steeds wil ik hem zien lachen en gelukkig zien maar het zal nooit gebeuren.
Heb je al eens getracht om dit uit een ander perspectief te bekijken?
Ik ervaar geen eenzaamheid wanneer ik geen direct contact heb met mensen, omdat ik dit wel heb met anderen via het web of een connectie ervaar met wat ik lees van personen die al lang niet meer onder ons zijn. Contact is bij mij niet beperkt tot onze fysieke ruimte, maar strekt zich uit tot mensen met eenzelfde gedachtegang.

Voor mij is geluk en genieten een bijkomstigheid en niet het streefdoel, dat alles tegenwoordig moet draaien om persoonlijk geluk is voor mij een extreme vorm van hedonisme.

Is het niet goed genoeg als je zoon zich kan standhouden, als hij een bijdrage kan leveren en tevreden is met zijn leven?
Renee_XX schreef:
22-07-2019 20:15
Het enige dat ik wilde is dat mijn kind plezier zou leren krijgen in het leven. Leren genieten van dingen en er op uit gaan. Mensen ontmoeten, ervaring op doen.
Met thuiszitten wordt je wereld beperkt en ik wilde het niet zover laten komen.
Geen eenzaamheid!

Genieten kon hij niet, nergens van en dat is de laatste jaren erger geworden. Zwaar depressief.
Hij heeft werk, heeft een stuk of 3 goede vrienden met wie hij regelmatig afspreekt maar hij voelt zich ondanks deze vriendschappen die al een jaar of 5 duren, altijd een buitenstaander. Weet zich geen houding te geven. Op welk moment kap je een gesprek af, op welk moment zeg je gedag als de afspraak ten einde loopt. Hoe begin je sowieso een gesprek.

Solomio ik kan het hier niet met hem over hebben. Hij sluit zich helemaal voor mij af.
Sporadisch contact, paar keer per jaar. Op mijn verzoek en via zijn begeleider. Hem spreek ik zo een beetje om de 2 maanden om te zien of alles nog ok is met mijn zoon.

Heb ik spijt hem tot veel te verplichten, jazeker. Maar we moeten dan terug in de tijd, eind jaren 90, begin 2000. ASS was toen nog niet zoveel over bekend, dat kwam medio 2000.

Ik was een moeder die haar kind wilde zien lachen en plezier zien hebben ipv helemaal alleen op de wereld. En nog steeds wil ik hem zien lachen en gelukkig zien maar het zal nooit gebeuren.
Zat hij niet op internet en te gamen? Dat hoor je van jongens met ASS toch heel vaak. Dat zijn ook sociale contacten ook al kun je verder lekker als hermit in je eigen huis blijven.
Alle reacties Link kopieren
Valdemar_II schreef:
22-07-2019 23:40
Heb je al eens getracht om dit uit een ander perspectief te bekijken?
Ik ervaar geen eenzaamheid wanneer ik geen direct contact heb met mensen, omdat ik dit wel heb met anderen via het web of een connectie ervaar met wat ik lees van personen die al lang niet meer onder ons zijn. Contact is bij mij niet beperkt tot onze fysieke ruimte, maar strekt zich uit tot mensen met eenzelfde gedachtegang.

Voor mij is geluk en genieten een bijkomstigheid en niet het streefdoel, dat alles tegenwoordig moet draaien om persoonlijk geluk is voor mij een extreme vorm van hedonisme.

Is het niet goed genoeg als je zoon zich kan standhouden, als hij een bijdrage kan leveren en tevreden is met zijn leven?
Een bijdrage moeten leveren (aan wat? De maatschappij?) kan ook veel druk geven. Hij heeft er niet om gevraagd om deel uit te maken van deze wereld, hoezo is hij daar dan iets aan verplicht? Zo kun je ook denken.
Wel eens met wat je zegt over eenzaamheid en perspectief. Ik heb een goede vriend met ass, die ik nog maar zelden zie omdat hij ook voor een soort kluizenaarsbestaan heeft gekozen. Het zou mijn keuze niet zijn, maar hij is er gelukkig mee. Heeft wel online contacten, oa via een spel, maar weinig behoefte aan real life en het wordt hem ook snel teveel als er iemand op bezoek komt.
.
Alle reacties Link kopieren
femke09 schreef:
22-07-2019 11:42
Renee_XX :hug:
Toch doet een ouder datgene waarvan hij/zij denkt dat het goed is voor het kind, dat mag je jezelf niet al te kwalijk nemen. En dat je er nu anders tegenaan kijkt, dat is veel mensen niet eens gegeven. Het bezorgd jou een extra schuldgevoel, maar is eigenlijk juist iets positiefs.
Mee eens, ja.
.
impala schreef:
23-07-2019 00:28
Een bijdrage moeten leveren (aan wat? De maatschappij?) kan ook veel druk geven. Hij heeft er niet om gevraagd om deel uit te maken van deze wereld, hoezo is hij daar dan iets aan verplicht? Zo kun je ook denken.
...
Eens, alleen is het voor mij vanzelfsprekend om een bijdrage te leveren als je geniet van de voordelen. Zelfs al heeft hij niet gekozen voor dit bestaan, dan kan hij toch in de mate van het mogelijke een bijdrage leveren aan onze samenleving.
Alle reacties Link kopieren
Valdemar_II schreef:
23-07-2019 00:41
Eens, alleen is het voor mij vanzelfsprekend om een bijdrage te leveren als je geniet van de voordelen. Zelfs al heeft hij niet gekozen voor dit bestaan, dan kan hij toch in de mate van het mogelijke een bijdrage leveren aan onze samenleving.

Voor mij was dit ook vanzelfsprekend om een bijdrage te doen. Maar in mijn geval ik kon niet echt iets heb zelfs geen rijbewijs, ik zei niets tegen niemand. En beschutte werkplaatsen in België zitten overvol, (noemde mij te traag als reden dat ik niet mocht komen). Waar ik dus al vrij snel bijna meteen naar uitkering gestuurd werd na school die pas op 21 start. Terwijl ik via mijn vader toch ineens wel 4 dagen per week kon mee kledingbakken leegmaken als vrijwilliger en al zwijgend, en mensen daar snapten niet dat ik te traag was. Op die manier was ik dus aan het werken zonder iets al 3 jaar tot 21, en dan voor een bedrag van in de 900 euro uitkering nog tot mijn 23. Maar uiteindelijk werd dit voor mij eerder pure frustratie, het levert mij financieel niets op aangezien mijn ouders ook niet zo veel hebben. En ik kan blijkbaar ook alleen maar via computer communiceren aangezien ik in school nooit iets zei, bij kledingbakken ook niet. Ik bedoel maar misschien kan die persoon ook wel werken, maar waar laten ze je heel de dag doen zonder iets te moeten zeggen. Zo een werknemer tenzij hij echt in iets extreem moeilijk uitblinkt. Vind echt niet zo snel werk denk ik.
Hoe gaan jullie eigenlijk met bepaalde emoties om, zoals irritatie, boosheid etc?
Vind dit vaak moeilijk te 'reguleren'.
Heb hier regelmatig last van en kan bijvoorbeeld ook zweetbuien hierdoor krijgen.
Ook sociale omgang vind ik erg lastig.
Met de meeste mensen heb ik niet eens echt problemen, maar sommige personen kunnen echt op mijn irritaties werken.
Dat zegt natuurlijk ook weer wat over mezelf.
Vind het best lastig om mijn gevoelens te uiten en heb vaak de neiging tot pleasen en dingen te zeggen die de ander graag lijkt te willen horen.
Dat moet ik echt gaan veranderen en meer lef gaan tonen hierin.
anoniem_64bba64a29e4a wijzigde dit bericht op 23-07-2019 09:14
1.14% gewijzigd
Valdemar_II schreef:
23-07-2019 00:41
Eens, alleen is het voor mij vanzelfsprekend om een bijdrage te leveren als je geniet van de voordelen. Zelfs al heeft hij niet gekozen voor dit bestaan, dan kan hij toch in de mate van het mogelijke een bijdrage leveren aan onze samenleving.
Ik vind dat niet vanzelfsprekend. Toen ik het nog kon was dat puur uit eigenbelang voor t geld.
Alle reacties Link kopieren
Valdemar_II schreef:
23-07-2019 00:41
Eens, alleen is het voor mij vanzelfsprekend om een bijdrage te leveren als je geniet van de voordelen. Zelfs al heeft hij niet gekozen voor dit bestaan, dan kan hij toch in de mate van het mogelijke een bijdrage leveren aan onze samenleving.
De crux is natuurlijk 'in de mate van het mogelijke'.

Ik werk niet, omdat na diverse pogingen bleek dat dat niet ging.

Volgens sommigen draag ik dus niets bij aan onze maatschappij, ik kost alleen maar.

Heeft mij jaren gekost om tevreden te zijn met wat ik wel kan.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.

David Dunning
Solomio schreef:
23-07-2019 09:23
De crux is natuurlijk 'in de mate van het mogelijke'.

Ik werk niet, omdat na diverse pogingen bleek dat dat niet ging.

Volgens sommigen draag ik dus niets bij aan onze maatschappij, ik kost alleen maar.

Heeft mij jaren gekost om tevreden te zijn met wat ik wel kan.
Had het duidelijker moeten omschrijven, want een bijdrage kan uit zoveel meer bestaan dan betaalde arbeid.
Alle reacties Link kopieren
Valdemar_II schreef:
23-07-2019 09:28
Had het duidelijker moeten omschrijven, want een bijdrage kan uit zoveel meer bestaan dan betaalde arbeid.
En als iemand als een kluizenaar gaat leven ga ik er toch vanuit dat ook dat de maximale bijdrage is die iemand kan leveren.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.

David Dunning
Valdemar_II schreef:
23-07-2019 09:28
Had het duidelijker moeten omschrijven, want een bijdrage kan uit zoveel meer bestaan dan betaalde arbeid.
Ik geef mensen handige/leuke reistips via forums. Dat is mijn huidige bijdrage ;-D
Alle reacties Link kopieren
Vanmorgen te horen gekregen dat mijn behandelaar een andere functie krijgt en op een andere locatie gaat werken. Ik vind dit zo moeilijk, laatste 6 jaar stond hij altijd voor mij klaar en hij heeft mij zo goed geholpen. Heb het er echt even moeilijk mee.
-
anoniem_383717 wijzigde dit bericht op 23-07-2019 21:30
Reden: -
0.00% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Hoi LiVictor, dit topic bestaat vooral uit mensen die zelf ASS hebben, velen hebben geen kinderen.
Als je met andere ouders van kinderen met ASS wilt 'praten' kun je denk ik beter op de Kinderpijler kijken of daar zelf een topic openen.
Hier is bijv een topic: kinderen/kleuter-met-autisme-asperger/l ... ges/445153

Wat mijzelf betreft: ik ben pratend geboren zo'n beetje, dus ja, ik praatte wel met 3.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.

David Dunning
Oke, sorry voor het plaatsen dan.
Bericht heb ik gewijzigd, wou iets van herkenning...
anoniem_383717 wijzigde dit bericht op 23-07-2019 21:35
18.37% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
LiVictor schreef:
23-07-2019 21:31
Oke, sorry voor het plaatsen dan.
Bericht heb ik gewijzigd.
Hoef je geen sorry voor te zeggen, want ik kan me voorstellen dat je behoefte hebt aan andere ervaringen.
Vandaar dat ik aangeef dat je wrsch elders meer kans hebt.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.

David Dunning
Alle reacties Link kopieren
lisa198 schreef:
23-07-2019 13:27
Vanmorgen te horen gekregen dat mijn behandelaar een andere functie krijgt en op een andere locatie gaat werken. Ik vind dit zo moeilijk, laatste 6 jaar stond hij altijd voor mij klaar en hij heeft mij zo goed geholpen. Heb het er echt even moeilijk mee.
:hug:
Alle reacties Link kopieren
Hoort misschien niet helemaal hier thuis, maar ik heb blijkbaar ADD als gevolg van ASS. Over ADD, nou ja, ADHD dan (want daar gaan de meeste boeken over) ben ik nu aan het lezen, 'opgeruimd leven met ADHD', op aanraden van mijn huisarts. Ik ben in hoofdstuk drie en zit almaar te gniffelen, zoveel herkenbaarheid en handige tips, leuk!

Bij het breed sociaal loket in de gemeente kennen ze het boek niet (huisarts had het ook daar aanbevolen) jammer genoeg. Ik ben toch al bang dat de gegeven hulp niet op mij aan zal sluiten, gewoon omdat ook kennis over ASS daar mist. En je hoeft mij geen standaard trucjes mee te geven want daar ben ik slim genoeg voor, het gaat erom dat ik het niet van de grond krijg. De meeste mensen zeggen dan: nou, dan máák je toch zin? Of ze hebben een stuk 'just do it' mentaliteit. En die ontbreekt bij mij volledig, dat is nu juist het probleem!

De toegewezen hulpverlener is momenteel zoek, dus een eerste afspraak laat nog even op zich wachten. Ik ben benieuwd, misschien niet van tevoren al tegenop zien, misschien valt het mee en heb ik er wat aan.
Alle reacties Link kopieren
femke09 schreef:
23-07-2019 21:48
Hoort misschien niet helemaal hier thuis, maar ik heb blijkbaar ADD als gevolg van ASS. Over ADD, nou ja, ADHD dan (want daar gaan de meeste boeken over) ben ik nu aan het lezen, 'opgeruimd leven met ADHD', op aanraden van mijn huisarts. Ik ben in hoofdstuk drie en zit almaar te gniffelen, zoveel herkenbaarheid en handige tips, leuk!

Bij het breed sociaal loket in de gemeente kennen ze het boek niet (huisarts had het ook daar aanbevolen) jammer genoeg. Ik ben toch al bang dat de gegeven hulp niet op mij aan zal sluiten, gewoon omdat ook kennis over ASS daar mist. En je hoeft mij geen standaard trucjes mee te geven want daar ben ik slim genoeg voor, het gaat erom dat ik het niet van de grond krijg. De meeste mensen zeggen dan: nou, dan máák je toch zin? Of ze hebben een stuk 'just do it' mentaliteit. En die ontbreekt bij mij volledig, dat is nu juist het probleem!

De toegewezen hulpverlener is momenteel zoek, dus een eerste afspraak laat nog even op zich wachten. Ik ben benieuwd, misschien niet van tevoren al tegenop zien, misschien valt het mee en heb ik er wat aan.
Dat is lastig met een dubbele diagnose. Hulpverleners hebben vaak wel één specialiteit, maar twee dan weer niet.

Overigens zouden ze sowieso natuurlijk moeten kijken naar wat jij nodig hebt, ongeacht de diagnose.

Wat je schrijft, over dingen niet van de grond krijgen herken ik wel, dat past zeker bij ASS.

Wij hadden ooit een systeemtherapeut die niet zei 'dan maak je maar zin', maar ze zei: 'zonder zin kan het ook'. Dat vind ik een veel fijnere manier om ernaar te kijken.
Sommige dingen moeten nu eenmaal.

Ik ben zelf een grootmeester in uitstellen, of vooral in niet weten hoe te beginnen.

Op een ander topic ging het o.a. over wat ouders met hun kinderen doen in de vakantie. Daar zijn mensen die elke dat eropuit gaan, kinderen die daar ook van genieten.
Dat staat zo ontzettend ver van mij af.
Iets ondernemen kost mij zo veel energie, dat kan ik hooguit 1x per week.

Toen de kinderen nog klein waren ging ik wel dagjes met ze op stap, maar zij vonden dat zo mogelijk nog erger dan ik, dus daar ben ik mee gestopt.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.

David Dunning
Alle reacties Link kopieren
femke09 schreef:
23-07-2019 21:48
Hoort misschien niet helemaal hier thuis, maar ik heb blijkbaar ADD als gevolg van ASS. Over ADD, nou ja, ADHD dan (want daar gaan de meeste boeken over) ben ik nu aan het lezen, 'opgeruimd leven met ADHD', op aanraden van mijn huisarts. Ik ben in hoofdstuk drie en zit almaar te gniffelen, zoveel herkenbaarheid en handige tips, leuk!

Bij het breed sociaal loket in de gemeente kennen ze het boek niet (huisarts had het ook daar aanbevolen) jammer genoeg. Ik ben toch al bang dat de gegeven hulp niet op mij aan zal sluiten, gewoon omdat ook kennis over ASS daar mist. En je hoeft mij geen standaard trucjes mee te geven want daar ben ik slim genoeg voor, het gaat erom dat ik het niet van de grond krijg. De meeste mensen zeggen dan: nou, dan máák je toch zin? Of ze hebben een stuk 'just do it' mentaliteit. En die ontbreekt bij mij volledig, dat is nu juist het probleem!

De toegewezen hulpverlener is momenteel zoek, dus een eerste afspraak laat nog even op zich wachten. Ik ben benieuwd, misschien niet van tevoren al tegenop zien, misschien valt het mee en heb ik er wat aan.
Geweldig boek is dat, ik heb het ook al een paar keer getipt. Eerste keer ook dat precies mijn probleem met beslissen werd beschreven. Dat je zo lang bezig bent met afwegen, dat je uiteindelijk uit pure stress maar wat doet om ervan af te zijn. Dat lijkt dan impulsief, maar is juist het gevolg van teveel nadenken. Dus veel meer ass dan adhd, zou je denken. Maar volgens mij hebben ass, adhd en add (en hoogbegaafdheid en hoogsensitief zijn) veel meer raakvlakken dan veel mensen denken.

Ik las pas geleden 'Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit'. Dat was ook een en al herkenning.. Misschien ook wat voor jou.
.
Alle reacties Link kopieren
Upward_spiral schreef:
23-07-2019 08:36
Hoe gaan jullie eigenlijk met bepaalde emoties om, zoals irritatie, boosheid etc?
Vind dit vaak moeilijk te 'reguleren'.
Heb hier regelmatig last van en kan bijvoorbeeld ook zweetbuien hierdoor krijgen.
Ook sociale omgang vind ik erg lastig.
Met de meeste mensen heb ik niet eens echt problemen, maar sommige personen kunnen echt op mijn irritaties werken.
Dat zegt natuurlijk ook weer wat over mezelf.
Vind het best lastig om mijn gevoelens te uiten en heb vaak de neiging tot pleasen en dingen te zeggen die de ander graag lijkt te willen horen.
Dat moet ik echt gaan veranderen en meer lef gaan tonen hierin.
Zie mijn 'woede' topic. Ik ben snel geirriteerd, kan ook heel vals reageren. Al let ik er nu veel meer op.

Ik ben ook vrij dwingend. Heb echt moeten leren slijmen en dingen verpakken alsof ze een gunst zijn, ookal moet het gewoon gebeuren.
Sugar and spice, and everything nice.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven