Psyche
alle pijlers
Autisme,wie ook?
donderdag 8 oktober 2015 23:30
quote:ducktape schreef op 08 oktober 2015 @ 21:43:
Ik heb twee maanden terug de stap naar de huisarts gewaagd. Ik had altijd het gevoel anders te zijn, paste niet in groepen, sociaal liet het te wensen over en nog een heel rijtje.. Had het er al vaak met mijn vriend over gehad en was er eigenlijk zwaar van overtuigd dat het inderdaad wel autisme zou zijn. Uiteindelijk heb ik de stap naar de huis arts gezet omdat ik wou weten of ik daadwerkelijk "wat mankeer" of dat ik gewoon gek ben (in de zin van dat ik sociaal oa niet spoor). Ik wou gewoon voor mezelf de bevestiging, dat zou namelijk zo veel verklaren..
Ha heeft me doorverwezen naar de geestelijke gezondheidszorg en daar heb ik twee gesprekken gehad. Deze waren eigenlijk meer een vooronderzoek voor hun, mocht het erop lijken dat het daadwerkelijk autisme was, dan zou ik me officieel kunnen laten testen.
Na deze twee gesprekken waren ze er wel over uit dat het Asperger zou zijn. Echter was het maar de vraag of ik dit ook daadwerkelijk officieel zou laten testen. Als uit die officiële test zou komen dat het inderdaad Autisme zou zijn, dan krijg je overal een aantekening. Die stempel, want dat is het dan wel, blijft je je hele leven achter volgen.
Ik heb er dus wel voor gekozen om me NIET officieel te laten testen. Ik wou voor mezelf gewoon een bevestiging dat ik niet gek ben, maar dat er gewoon een reden is voor mijn afwijkende gedrag. Ik kan me tot noch toe prima redden en mocht ik in de toekomst toch behoefte hebben aan enige begeleiding of wat dan ook, dan kan ik me altijd nog officieel laten diagnosticeren.
Ik heb het verder ook niemand verteld, heb toch het gevoel dat je er altijd op aangekeken wordt. Ik red me er prima mee, en gelukkig kan ik samen met mijn vriend stomme grappen over maken..
Meer mensen die zich onofficieus hebben laten testen en het niet officieel gemaakt hebben?
Herken je jezelf nu in het beeld van Asperger? Heeft dat je al iets geholpen?
Wat bedoel je concreet met 'dan krijg je overal een aantekening'? Waar en wanneer, in welke documenten of wat dan ook krijg je naar jouw idee dan zomaar de aantekening ' deze persoon heeft autisme'?
Wees je er overigens wel van bewust dat mocht je - zoals je zegt - mogelijk in de toekomst alsnog hulp of begeleiding willen verkrijgen en je moet dan alsnog het traject van onderzoeken en diagnostiek door, je rustig heeeeeeel veel maanden zo niet een jaar verder bent. En na diagnose moet dan de hulpvraag nog uitgezet worden, heb je regelmatig ook nog met wachtlijsten te maken - terwijl je misschien dan al veel langer hulp nodig had gehad of had willen krijgen.
Ik heb twee maanden terug de stap naar de huisarts gewaagd. Ik had altijd het gevoel anders te zijn, paste niet in groepen, sociaal liet het te wensen over en nog een heel rijtje.. Had het er al vaak met mijn vriend over gehad en was er eigenlijk zwaar van overtuigd dat het inderdaad wel autisme zou zijn. Uiteindelijk heb ik de stap naar de huis arts gezet omdat ik wou weten of ik daadwerkelijk "wat mankeer" of dat ik gewoon gek ben (in de zin van dat ik sociaal oa niet spoor). Ik wou gewoon voor mezelf de bevestiging, dat zou namelijk zo veel verklaren..
Ha heeft me doorverwezen naar de geestelijke gezondheidszorg en daar heb ik twee gesprekken gehad. Deze waren eigenlijk meer een vooronderzoek voor hun, mocht het erop lijken dat het daadwerkelijk autisme was, dan zou ik me officieel kunnen laten testen.
Na deze twee gesprekken waren ze er wel over uit dat het Asperger zou zijn. Echter was het maar de vraag of ik dit ook daadwerkelijk officieel zou laten testen. Als uit die officiële test zou komen dat het inderdaad Autisme zou zijn, dan krijg je overal een aantekening. Die stempel, want dat is het dan wel, blijft je je hele leven achter volgen.
Ik heb er dus wel voor gekozen om me NIET officieel te laten testen. Ik wou voor mezelf gewoon een bevestiging dat ik niet gek ben, maar dat er gewoon een reden is voor mijn afwijkende gedrag. Ik kan me tot noch toe prima redden en mocht ik in de toekomst toch behoefte hebben aan enige begeleiding of wat dan ook, dan kan ik me altijd nog officieel laten diagnosticeren.
Ik heb het verder ook niemand verteld, heb toch het gevoel dat je er altijd op aangekeken wordt. Ik red me er prima mee, en gelukkig kan ik samen met mijn vriend stomme grappen over maken..
Meer mensen die zich onofficieus hebben laten testen en het niet officieel gemaakt hebben?
Herken je jezelf nu in het beeld van Asperger? Heeft dat je al iets geholpen?
Wat bedoel je concreet met 'dan krijg je overal een aantekening'? Waar en wanneer, in welke documenten of wat dan ook krijg je naar jouw idee dan zomaar de aantekening ' deze persoon heeft autisme'?
Wees je er overigens wel van bewust dat mocht je - zoals je zegt - mogelijk in de toekomst alsnog hulp of begeleiding willen verkrijgen en je moet dan alsnog het traject van onderzoeken en diagnostiek door, je rustig heeeeeeel veel maanden zo niet een jaar verder bent. En na diagnose moet dan de hulpvraag nog uitgezet worden, heb je regelmatig ook nog met wachtlijsten te maken - terwijl je misschien dan al veel langer hulp nodig had gehad of had willen krijgen.
donderdag 8 oktober 2015 23:39
quote:Bambi schreef op 08 oktober 2015 @ 23:30:
[...]
Herken je jezelf nu in het beeld van Asperger? Heeft dat je al iets geholpen?
Wat bedoel je concreet met 'dan krijg je overal een aantekening'? Waar en wanneer, in welke documenten of wat dan ook krijg je naar jouw idee dan zomaar de aantekening ' deze persoon heeft autisme'?
Wees je er overigens wel van bewust dat mocht je - zoals je zegt - mogelijk in de toekomst alsnog hulp of begeleiding willen verkrijgen en je moet dan alsnog het traject van onderzoeken en diagnostiek door, je rustig heeeeeeel veel maanden zo niet een jaar verder bent. En na diagnose moet dan de hulpvraag nog uitgezet worden, heb je regelmatig ook nog met wachtlijsten te maken - terwijl je misschien dan al veel langer hulp nodig had gehad of had willen krijgen.
Ja, ik herken me zeker in het beeld van Asperger. Ik had mezelf allang gediagnostiseerd voor ik naar de huisarts ging. Alles was zo logisch.
Maargoed, zelfdiagnose is geen diagnose dus heb ik wel de gang naar de ha gezet.
Over die aantekening..
Dat is wat de vrouw mij vertelde bij mijn tweede gesprek. Ze vertelde dat ik inderdaad door kon voor de officiële diagnose, maar dat je zodra je een diagnose had, je dit in de verdere loop van je leven tegen kon komen bij werk/hypotheek/weet ik 't. Dat is wat zij mij verteld heeft.
Ik ben juist meer daar heen gegaan om het voor mezelf bevestigd te krijgen. Dat mijn vermoedens juist waren. Niet zozeer omdat ik behoefte aan hulp heb.
Ze zeggen wel eens dat een 'slimme' autist zijn omgeving kopieert.
Ik heb het gevoel dat ik hetzelfde doe, maar dat het laatste stukje af en toe niet gekopieerd kan worden. Dat ik daar tekort schiet. Dat zijn de punten waar ik last heb het 'autisme'. Beetje raar verwoord, maar zo ervaar ik het.
Ik merk daar dat ik anders ben dan anderen, maar vind het nog niet zodanig storend dat ik daar meteen wat aan wil laten doen.
Mensen moeten me maar nemen zoals ik ben en anders hebben ze pech. Ben ik ondertussen heel makkelijk in geworden.
[...]
Herken je jezelf nu in het beeld van Asperger? Heeft dat je al iets geholpen?
Wat bedoel je concreet met 'dan krijg je overal een aantekening'? Waar en wanneer, in welke documenten of wat dan ook krijg je naar jouw idee dan zomaar de aantekening ' deze persoon heeft autisme'?
Wees je er overigens wel van bewust dat mocht je - zoals je zegt - mogelijk in de toekomst alsnog hulp of begeleiding willen verkrijgen en je moet dan alsnog het traject van onderzoeken en diagnostiek door, je rustig heeeeeeel veel maanden zo niet een jaar verder bent. En na diagnose moet dan de hulpvraag nog uitgezet worden, heb je regelmatig ook nog met wachtlijsten te maken - terwijl je misschien dan al veel langer hulp nodig had gehad of had willen krijgen.
Ja, ik herken me zeker in het beeld van Asperger. Ik had mezelf allang gediagnostiseerd voor ik naar de huisarts ging. Alles was zo logisch.
Maargoed, zelfdiagnose is geen diagnose dus heb ik wel de gang naar de ha gezet.
Over die aantekening..
Dat is wat de vrouw mij vertelde bij mijn tweede gesprek. Ze vertelde dat ik inderdaad door kon voor de officiële diagnose, maar dat je zodra je een diagnose had, je dit in de verdere loop van je leven tegen kon komen bij werk/hypotheek/weet ik 't. Dat is wat zij mij verteld heeft.
Ik ben juist meer daar heen gegaan om het voor mezelf bevestigd te krijgen. Dat mijn vermoedens juist waren. Niet zozeer omdat ik behoefte aan hulp heb.
Ze zeggen wel eens dat een 'slimme' autist zijn omgeving kopieert.
Ik heb het gevoel dat ik hetzelfde doe, maar dat het laatste stukje af en toe niet gekopieerd kan worden. Dat ik daar tekort schiet. Dat zijn de punten waar ik last heb het 'autisme'. Beetje raar verwoord, maar zo ervaar ik het.
Ik merk daar dat ik anders ben dan anderen, maar vind het nog niet zodanig storend dat ik daar meteen wat aan wil laten doen.
Mensen moeten me maar nemen zoals ik ben en anders hebben ze pech. Ben ik ondertussen heel makkelijk in geworden.
vrijdag 9 oktober 2015 00:26
Heel goed wat je zegt, dat mensen je maar moeten nemen zoals je bent. Zo is het en niet anders.
En aan Asperger zitten ook hele goede, unieke kanten. Heb je die ook bij jezelf al ontdekt?
Verder ben je mens, zoals ieder ander en heeft ieder zo z'n eigen mankementen.
Zolang je functioneert zoals jij dat wil, het leven leidt zoals jij dat wil is er niets aan de hand toch?
Wat betreft je angst dat een officiële diagnose autisme/ASS je zal achtervolgen, mogelijk tegen je zal werken in de toekomst omdat deze stempel naar boven zou komen bij werk of wat dan ook: Dat is echt onzin.
Zolang jij niets vertelt (en waarom zou je ook) staat dit echt niet ergens gedocumenteerd.
Ander verhaal wordt het als je zichtbaar sociaal zeer onhandig gedrag vertoont en men je gedrag nogal vreemd of kenmerkend autistisch vindt maar dat gebeurt dan ook wel zonder officiële diagnose natuurlijk.
Wijsheid gewenst in elk geval.
1 van mijn naaste dierbaren zit qua diagnose o.a. in hetzelfde spectrum dus het onderwerp ligt me aan het hart.
En aan Asperger zitten ook hele goede, unieke kanten. Heb je die ook bij jezelf al ontdekt?
Verder ben je mens, zoals ieder ander en heeft ieder zo z'n eigen mankementen.
Zolang je functioneert zoals jij dat wil, het leven leidt zoals jij dat wil is er niets aan de hand toch?
Wat betreft je angst dat een officiële diagnose autisme/ASS je zal achtervolgen, mogelijk tegen je zal werken in de toekomst omdat deze stempel naar boven zou komen bij werk of wat dan ook: Dat is echt onzin.
Zolang jij niets vertelt (en waarom zou je ook) staat dit echt niet ergens gedocumenteerd.
Ander verhaal wordt het als je zichtbaar sociaal zeer onhandig gedrag vertoont en men je gedrag nogal vreemd of kenmerkend autistisch vindt maar dat gebeurt dan ook wel zonder officiële diagnose natuurlijk.
Wijsheid gewenst in elk geval.
1 van mijn naaste dierbaren zit qua diagnose o.a. in hetzelfde spectrum dus het onderwerp ligt me aan het hart.
vrijdag 9 oktober 2015 00:52
quote:hans66 schreef op 08 oktober 2015 @ 22:24:
[...]
Die diagnose is inderdaad een nadeel, terwijl dat niet zou moeten zijn, dus terwijl dat een voordeel zou moeten zijn, omdat een gerichte behandeling of vaardigheidscursussen etc. mogelijk moet zijn zodat men vooruitgang kan boeken. Helaas is de realiteit anders. Het is een schandaal dat in 1944 Hans Asperger onderzoek deed naar autisme (dat feit op zich uiteraard niet), maar wel dat er sindsdien niet veel is veranderd.
Wat jammer dat jij dit zo ervaart. Ben ik het totaal niet met je eens namelijk.
Er is op werkelijk alle mogelijke gebieden hulp, educatie, trainingen, workshops, praktische begeleiding en andersoortige ondersteuning voor mensen met ASS. Autisme heeft gelukkig ook niet meer het stigma wat het in de jaren '50 van de vorige eeuw had. Toen werd men verstandelijk gehandicapt bevonden en mocht je je tijd op een niet al te prettige, allesbehalve humane manier uitzitten in een psychiatrische instelling. Gewoon weggestopt dus.
Nu is er heel veel meer duidelijkheid, openheid en positieve benadering over en jegens mensen met autisme.
Coline de Bruin met haar 'Geef me de 5', om maar een voorbeeld te noemen. Volle congreszalen.
[...]
Die diagnose is inderdaad een nadeel, terwijl dat niet zou moeten zijn, dus terwijl dat een voordeel zou moeten zijn, omdat een gerichte behandeling of vaardigheidscursussen etc. mogelijk moet zijn zodat men vooruitgang kan boeken. Helaas is de realiteit anders. Het is een schandaal dat in 1944 Hans Asperger onderzoek deed naar autisme (dat feit op zich uiteraard niet), maar wel dat er sindsdien niet veel is veranderd.
Wat jammer dat jij dit zo ervaart. Ben ik het totaal niet met je eens namelijk.
Er is op werkelijk alle mogelijke gebieden hulp, educatie, trainingen, workshops, praktische begeleiding en andersoortige ondersteuning voor mensen met ASS. Autisme heeft gelukkig ook niet meer het stigma wat het in de jaren '50 van de vorige eeuw had. Toen werd men verstandelijk gehandicapt bevonden en mocht je je tijd op een niet al te prettige, allesbehalve humane manier uitzitten in een psychiatrische instelling. Gewoon weggestopt dus.
Nu is er heel veel meer duidelijkheid, openheid en positieve benadering over en jegens mensen met autisme.
Coline de Bruin met haar 'Geef me de 5', om maar een voorbeeld te noemen. Volle congreszalen.
vrijdag 9 oktober 2015 01:04
De scheidslijn tussen autismespectrum; asperger of adhd etc. en wat normaal is, zit hem in in het bureau.
Zit je achter het bureau als huisarts of therapeut ben je normaal, zit je aan de andere kant, zal er wel iets niet goed zijn.
Echt, er zijn weinig zogenaamde professionals die geen issues hebben maar ze zitten wel aan de goede kant van het bureau. En die zitten daar vooral voor zichzelf, niet voor jou.
Leer daarvan.
Zit je achter het bureau als huisarts of therapeut ben je normaal, zit je aan de andere kant, zal er wel iets niet goed zijn.
Echt, er zijn weinig zogenaamde professionals die geen issues hebben maar ze zitten wel aan de goede kant van het bureau. En die zitten daar vooral voor zichzelf, niet voor jou.
Leer daarvan.
Voortaan hier oostenwind en alle ruimte aan bodemloze putten van pure slechtheid. Juli 2020
vrijdag 9 oktober 2015 01:11
quote:Bambi schreef op 09 oktober 2015 @ 00:52:
[...]
Wat jammer dat jij dit zo ervaart. Ben ik het totaal niet met je eens namelijk.
Er is op werkelijk alle mogelijke gebieden hulp, educatie, trainingen, workshops, praktische begeleiding en andersoortige ondersteuning voor mensen met ASS. Autisme heeft gelukkig ook niet meer het stigma wat het in de jaren '50 van de vorige eeuw had. Toen werd men verstandelijk gehandicapt bevonden en mocht je je tijd op een niet al te prettige, allesbehalve humane manier uitzitten in een psychiatrische instelling. Gewoon weggestopt dus.
Nu is er heel veel meer duidelijkheid, openheid en positieve benadering over en jegens mensen met autisme.
Coline de Bruin met haar 'Geef me de 5', om maar een voorbeeld te noemen. Volle congreszalen.
Maar Bambi,
toen was autisme nog het echte, klassieke autisme en dat is helaas een zware psychiatrische stoornis.
Het "autisme" waar de GGZ rovers zich op gestort hebben zijn gewoon mensen die niet bij het gemiddelde horen. Dat heeft niets met een psychiatrische stoornis te maken.
Je hebt gelijk wat betreft het "wegstoppen" en er ging/gaat veel mis in instellingen.
Maar nu worden mensen weggestopt in uitkeringen.
[...]
Wat jammer dat jij dit zo ervaart. Ben ik het totaal niet met je eens namelijk.
Er is op werkelijk alle mogelijke gebieden hulp, educatie, trainingen, workshops, praktische begeleiding en andersoortige ondersteuning voor mensen met ASS. Autisme heeft gelukkig ook niet meer het stigma wat het in de jaren '50 van de vorige eeuw had. Toen werd men verstandelijk gehandicapt bevonden en mocht je je tijd op een niet al te prettige, allesbehalve humane manier uitzitten in een psychiatrische instelling. Gewoon weggestopt dus.
Nu is er heel veel meer duidelijkheid, openheid en positieve benadering over en jegens mensen met autisme.
Coline de Bruin met haar 'Geef me de 5', om maar een voorbeeld te noemen. Volle congreszalen.
Maar Bambi,
toen was autisme nog het echte, klassieke autisme en dat is helaas een zware psychiatrische stoornis.
Het "autisme" waar de GGZ rovers zich op gestort hebben zijn gewoon mensen die niet bij het gemiddelde horen. Dat heeft niets met een psychiatrische stoornis te maken.
Je hebt gelijk wat betreft het "wegstoppen" en er ging/gaat veel mis in instellingen.
Maar nu worden mensen weggestopt in uitkeringen.
Voortaan hier oostenwind en alle ruimte aan bodemloze putten van pure slechtheid. Juli 2020
vrijdag 9 oktober 2015 07:17
quote:Bambi schreef op 08 oktober 2015 @ 22:43:
Helder Solo, ik snap je en mee eens. Je schrijft dat de eerste psychiater van je zoon aangaf dat er voor de diagnose PDD-NOS minder kenmerken nodig zijn dan voor Asperger of klassiek autisme. En dat in jouw ervaring de diagnostiek bij jouw zoon nogal subjectief en behoorlijk afhankelijk was van de onderzoeker: Dat is precies wat ik bedoelde te zeggen.
PDD-NOS bestaat niet, ook niet in DSM-IV. Het is niets. Het is geen echte diagnose zoals Asperger of klassiek autisme. Het geeft alleen aan dat er ontwikkelingsstoornissen (PDD) zijn geconstateerd door een (kinder)psychiater op het moment van testen/onderzoeken en bijvoorbeeld belangrijke aspecten zoals de (zeer jonge?)leeftijd/achtergrond/omgevingsfactoren van de (meestal jeugdige) onderzochte speelden hierin geen enkele rol. En was er ook nog sprake van een momentopname. Heel ongenuanceerd en eigenlijk weinig wetenschappelijk want ongefundeerd. Een ontwikkelingsstoornis (PDD dus) kan ook volkomen los staan van autisme.
PDD-NOS als term is alleen in het leven geroepen om declaraties richting de verzekeraar te kunnen verantwoorden, het weg te kunnen boeken. Want bij een diagnose door een (kinder)psychiater kunnen medicijnen (Risperdal, Straterra) worden voorgeschreven. Voornamelijk de farmaceutische industrie had belang bij de term PDD-NOS.Kleine correcte: PDD-NOS staat zeer zeker wel in de DSM-IV.
Helder Solo, ik snap je en mee eens. Je schrijft dat de eerste psychiater van je zoon aangaf dat er voor de diagnose PDD-NOS minder kenmerken nodig zijn dan voor Asperger of klassiek autisme. En dat in jouw ervaring de diagnostiek bij jouw zoon nogal subjectief en behoorlijk afhankelijk was van de onderzoeker: Dat is precies wat ik bedoelde te zeggen.
PDD-NOS bestaat niet, ook niet in DSM-IV. Het is niets. Het is geen echte diagnose zoals Asperger of klassiek autisme. Het geeft alleen aan dat er ontwikkelingsstoornissen (PDD) zijn geconstateerd door een (kinder)psychiater op het moment van testen/onderzoeken en bijvoorbeeld belangrijke aspecten zoals de (zeer jonge?)leeftijd/achtergrond/omgevingsfactoren van de (meestal jeugdige) onderzochte speelden hierin geen enkele rol. En was er ook nog sprake van een momentopname. Heel ongenuanceerd en eigenlijk weinig wetenschappelijk want ongefundeerd. Een ontwikkelingsstoornis (PDD dus) kan ook volkomen los staan van autisme.
PDD-NOS als term is alleen in het leven geroepen om declaraties richting de verzekeraar te kunnen verantwoorden, het weg te kunnen boeken. Want bij een diagnose door een (kinder)psychiater kunnen medicijnen (Risperdal, Straterra) worden voorgeschreven. Voornamelijk de farmaceutische industrie had belang bij de term PDD-NOS.Kleine correcte: PDD-NOS staat zeer zeker wel in de DSM-IV.
vrijdag 9 oktober 2015 07:55
quote:hans66 schreef op 08 oktober 2015 @ 22:19:
[...]
Ik herken dat ook. Bang wat anderen van mij vinden, in het bijzonder van vrouwen. Als vrouwen mij aanstaren, weet ik nooit wat ik ervan moet denken. Als ik naar een vrouw kijk, kijkt ze snel de andere kant op, alsof ze door mij betrapt werd. Ze zou mij leuk kunnen vinden, maar zonder ooit een relatie te hebben gehad, twijfel of dat echt zo is. Mannen die mij aanstaren vind ik minder lastig, tenzij ze dat lang of doordringend doen, maar dat gebeurt zelden. De meeste mensen die mij aanstaren zijn vrouwen.
Ik ben zelf vrouw en vind andere vrouwen meestal ook 'eng', vrouwen communiceren op veel meer niveaus dan ik kan lezen.
Mannen zijn wat dat betreft gemakkelijker, bij hen weet je ook veel vlugger wat je aan ze hebt.
Mijn vriendinnen zijn ook allemaal vrouwen die een wat 'brutere' manier van communiceren hebben, die kan ik iets makkelijker lezen dan vrouw-vrouwen.
[...]
Ik herken dat ook. Bang wat anderen van mij vinden, in het bijzonder van vrouwen. Als vrouwen mij aanstaren, weet ik nooit wat ik ervan moet denken. Als ik naar een vrouw kijk, kijkt ze snel de andere kant op, alsof ze door mij betrapt werd. Ze zou mij leuk kunnen vinden, maar zonder ooit een relatie te hebben gehad, twijfel of dat echt zo is. Mannen die mij aanstaren vind ik minder lastig, tenzij ze dat lang of doordringend doen, maar dat gebeurt zelden. De meeste mensen die mij aanstaren zijn vrouwen.
Ik ben zelf vrouw en vind andere vrouwen meestal ook 'eng', vrouwen communiceren op veel meer niveaus dan ik kan lezen.
Mannen zijn wat dat betreft gemakkelijker, bij hen weet je ook veel vlugger wat je aan ze hebt.
Mijn vriendinnen zijn ook allemaal vrouwen die een wat 'brutere' manier van communiceren hebben, die kan ik iets makkelijker lezen dan vrouw-vrouwen.
vrijdag 9 oktober 2015 08:03
quote:Bambi schreef op 09 oktober 2015 @ 00:26:
Wat betreft je angst dat een officiële diagnose autisme/ASS je zal achtervolgen, mogelijk tegen je zal werken in de toekomst omdat deze stempel naar boven zou komen bij werk of wat dan ook: Dat is echt onzin.
Zolang jij niets vertelt (en waarom zou je ook) staat dit echt niet ergens gedocumenteerd.
Ander verhaal wordt het als je zichtbaar sociaal zeer onhandig gedrag vertoont en men je gedrag nogal vreemd of kenmerkend autistisch vindt maar dat gebeurt dan ook wel zonder officiële diagnose natuurlijk.
Wijsheid gewenst in elk geval.
1 van mijn naaste dierbaren zit qua diagnose o.a. in hetzelfde spectrum dus het onderwerp ligt me aan het hart.
Dit dus.
Ik heb er eigenlijk geen seconde over getwijfeld om me te laten testen.
Mijn huisarts weet het, de kinderarts-specialist, en een aantal vriendinnen/kennissen, en uiteraard mijn man en kinderen.
Ik heb hen dit allemaal zelf verteld, omdat het me op een bepaalde manier nuttig/nodig/relevant leek dat mensen die informatie hadden.
De kinderarts heb ik het vb. verteld omdat ik merkte dat we elkaar niet altijd even goed begrepen. Sinds zij het weet communiceert ze duidelijker, is wel zo prettig en belangrijk voor het welzijn van de kinderen.
Maar die informatie staat nergens in een soort centraal register oid, mijn bank en verzekeringen bijvoorbeeld weten het niet, die informatie is voor hen totaal niet relevant - rekening houdend dat ik een 'normaal' leven leid, werk, een gezin heb, geen medicijnen slik...
Ik heb aan de diagnose eigenlijk alleen maar positieve gevolgen gehad. Je bepaalt zelf aan wie je het vertelt en als je daar een beetje voorzichtig mee omgaat, kan er imo weinig fout gaan.
Wat betreft je angst dat een officiële diagnose autisme/ASS je zal achtervolgen, mogelijk tegen je zal werken in de toekomst omdat deze stempel naar boven zou komen bij werk of wat dan ook: Dat is echt onzin.
Zolang jij niets vertelt (en waarom zou je ook) staat dit echt niet ergens gedocumenteerd.
Ander verhaal wordt het als je zichtbaar sociaal zeer onhandig gedrag vertoont en men je gedrag nogal vreemd of kenmerkend autistisch vindt maar dat gebeurt dan ook wel zonder officiële diagnose natuurlijk.
Wijsheid gewenst in elk geval.
1 van mijn naaste dierbaren zit qua diagnose o.a. in hetzelfde spectrum dus het onderwerp ligt me aan het hart.
Dit dus.
Ik heb er eigenlijk geen seconde over getwijfeld om me te laten testen.
Mijn huisarts weet het, de kinderarts-specialist, en een aantal vriendinnen/kennissen, en uiteraard mijn man en kinderen.
Ik heb hen dit allemaal zelf verteld, omdat het me op een bepaalde manier nuttig/nodig/relevant leek dat mensen die informatie hadden.
De kinderarts heb ik het vb. verteld omdat ik merkte dat we elkaar niet altijd even goed begrepen. Sinds zij het weet communiceert ze duidelijker, is wel zo prettig en belangrijk voor het welzijn van de kinderen.
Maar die informatie staat nergens in een soort centraal register oid, mijn bank en verzekeringen bijvoorbeeld weten het niet, die informatie is voor hen totaal niet relevant - rekening houdend dat ik een 'normaal' leven leid, werk, een gezin heb, geen medicijnen slik...
Ik heb aan de diagnose eigenlijk alleen maar positieve gevolgen gehad. Je bepaalt zelf aan wie je het vertelt en als je daar een beetje voorzichtig mee omgaat, kan er imo weinig fout gaan.
vrijdag 9 oktober 2015 08:07
quote:kopjekoffie70 schreef op 09 oktober 2015 @ 01:04:
De scheidslijn tussen autismespectrum; asperger of adhd etc. en wat normaal is, zit hem in in het bureau.
Zit je achter het bureau als huisarts of therapeut ben je normaal, zit je aan de andere kant, zal er wel iets niet goed zijn.
Echt, er zijn weinig zogenaamde professionals die geen issues hebben maar ze zitten wel aan de goede kant van het bureau. En die zitten daar vooral voor zichzelf, niet voor jou.
Leer daarvan.
Paranoia staat ook in de DSM.
Wat een negatief verhaal doe jij zeg. Ik heb nog geen hulpverlener getroffen die zichzelf 'normaal' vond.
De scheidslijn tussen autismespectrum; asperger of adhd etc. en wat normaal is, zit hem in in het bureau.
Zit je achter het bureau als huisarts of therapeut ben je normaal, zit je aan de andere kant, zal er wel iets niet goed zijn.
Echt, er zijn weinig zogenaamde professionals die geen issues hebben maar ze zitten wel aan de goede kant van het bureau. En die zitten daar vooral voor zichzelf, niet voor jou.
Leer daarvan.
Paranoia staat ook in de DSM.
Wat een negatief verhaal doe jij zeg. Ik heb nog geen hulpverlener getroffen die zichzelf 'normaal' vond.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
vrijdag 9 oktober 2015 08:13
quote:MonicaGeller schreef op 09 oktober 2015 @ 08:03:
[...]
Dit dus.
Ik heb er eigenlijk geen seconde over getwijfeld om me te laten testen.
Mijn huisarts weet het, de kinderarts-specialist, en een aantal vriendinnen/kennissen, en uiteraard mijn man en kinderen.
Ik heb hen dit allemaal zelf verteld, omdat het me op een bepaalde manier nuttig/nodig/relevant leek dat mensen die informatie hadden.
De kinderarts heb ik het vb. verteld omdat ik merkte dat we elkaar niet altijd even goed begrepen. Sinds zij het weet communiceert ze duidelijker, is wel zo prettig en belangrijk voor het welzijn van de kinderen.
Maar die informatie staat nergens in een soort centraal register oid, mijn bank en verzekeringen bijvoorbeeld weten het niet, die informatie is voor hen totaal niet relevant - rekening houdend dat ik een 'normaal' leven leid, werk, een gezin heb, geen medicijnen slik...
Ik heb aan de diagnose eigenlijk alleen maar positieve gevolgen gehad. Je bepaalt zelf aan wie je het vertelt en als je daar een beetje voorzichtig mee omgaat, kan er imo weinig fout gaan.
Ik heb ook een aantal mensen welke ik het wel graag zou willen vertellen. Alleen maar omdat ze dan meer begrip krijgen (hopelijk) voor wie ik ben. Mijn relatie met hen is prima, maar denk wel meer begrip te kweken hierdoor.
Enig nadeel is dat ik hen daar mee niet vertrouw. Ik ben veel te bang dat zij het niet voor zich kunnen houden en binnen no-time de hele vereniging het weet. Wat ik dan weer niet wil.
Zelfs mijn ouders weten het niet.. Mijn moeder wist wel dat ik bij de ha ben geweest en doorgestuurd ben, maar niet wat nou de uiteindelijke uitslag is.
Zij heeft er niet naar gevraagd en ik praat nooit zo openlijk. Bij ons thuis wordt sowieso weinig openlijk gepraat.
Dus ik zie er ook nog wel tegen op om het haar/hen te vertellen.
[...]
Dit dus.
Ik heb er eigenlijk geen seconde over getwijfeld om me te laten testen.
Mijn huisarts weet het, de kinderarts-specialist, en een aantal vriendinnen/kennissen, en uiteraard mijn man en kinderen.
Ik heb hen dit allemaal zelf verteld, omdat het me op een bepaalde manier nuttig/nodig/relevant leek dat mensen die informatie hadden.
De kinderarts heb ik het vb. verteld omdat ik merkte dat we elkaar niet altijd even goed begrepen. Sinds zij het weet communiceert ze duidelijker, is wel zo prettig en belangrijk voor het welzijn van de kinderen.
Maar die informatie staat nergens in een soort centraal register oid, mijn bank en verzekeringen bijvoorbeeld weten het niet, die informatie is voor hen totaal niet relevant - rekening houdend dat ik een 'normaal' leven leid, werk, een gezin heb, geen medicijnen slik...
Ik heb aan de diagnose eigenlijk alleen maar positieve gevolgen gehad. Je bepaalt zelf aan wie je het vertelt en als je daar een beetje voorzichtig mee omgaat, kan er imo weinig fout gaan.
Ik heb ook een aantal mensen welke ik het wel graag zou willen vertellen. Alleen maar omdat ze dan meer begrip krijgen (hopelijk) voor wie ik ben. Mijn relatie met hen is prima, maar denk wel meer begrip te kweken hierdoor.
Enig nadeel is dat ik hen daar mee niet vertrouw. Ik ben veel te bang dat zij het niet voor zich kunnen houden en binnen no-time de hele vereniging het weet. Wat ik dan weer niet wil.
Zelfs mijn ouders weten het niet.. Mijn moeder wist wel dat ik bij de ha ben geweest en doorgestuurd ben, maar niet wat nou de uiteindelijke uitslag is.
Zij heeft er niet naar gevraagd en ik praat nooit zo openlijk. Bij ons thuis wordt sowieso weinig openlijk gepraat.
Dus ik zie er ook nog wel tegen op om het haar/hen te vertellen.
vrijdag 9 oktober 2015 09:06
quote:kopjekoffie70 schreef op 09 oktober 2015 @ 01:11:
[...]
Maar Bambi,
toen was autisme nog het echte, klassieke autisme en dat is helaas een zware psychiatrische stoornis.
Het "autisme" waar de GGZ rovers zich op gestort hebben zijn gewoon mensen die niet bij het gemiddelde horen. Dat heeft niets met een psychiatrische stoornis te maken.
Je hebt gelijk wat betreft het "wegstoppen" en er ging/gaat veel mis in instellingen.
Maar nu worden mensen weggestopt in uitkeringen.
Tja, ik heb dan wel geen klassiek autisme, dus ik val dan onder het 'autisme' dat jij benoemd, maar ik heb er toch echt last van. Daarom overweeg ik nu naar de huisarts te gaan. Niet omdat ik zonodig een etiketje wil, of omdat de 'GGZ rovers' mij een etiketje opleggen.
Daarnaast klopt je beeld van uitkeringen niet denk ik. Je krijgt met autisme niet zonder meer een uitkering. Ja, met klassiek autisme icm een verstandelijke beperking. Als je 'slechts' Asperger hebt en beetje normaal kunt functioneren krijg je geen uitkering.
[...]
Maar Bambi,
toen was autisme nog het echte, klassieke autisme en dat is helaas een zware psychiatrische stoornis.
Het "autisme" waar de GGZ rovers zich op gestort hebben zijn gewoon mensen die niet bij het gemiddelde horen. Dat heeft niets met een psychiatrische stoornis te maken.
Je hebt gelijk wat betreft het "wegstoppen" en er ging/gaat veel mis in instellingen.
Maar nu worden mensen weggestopt in uitkeringen.
Tja, ik heb dan wel geen klassiek autisme, dus ik val dan onder het 'autisme' dat jij benoemd, maar ik heb er toch echt last van. Daarom overweeg ik nu naar de huisarts te gaan. Niet omdat ik zonodig een etiketje wil, of omdat de 'GGZ rovers' mij een etiketje opleggen.
Daarnaast klopt je beeld van uitkeringen niet denk ik. Je krijgt met autisme niet zonder meer een uitkering. Ja, met klassiek autisme icm een verstandelijke beperking. Als je 'slechts' Asperger hebt en beetje normaal kunt functioneren krijg je geen uitkering.
vrijdag 9 oktober 2015 09:07
quote:MonicaGeller schreef op 09 oktober 2015 @ 07:55:
[...]
Ik ben zelf vrouw en vind andere vrouwen meestal ook 'eng', vrouwen communiceren op veel meer niveaus dan ik kan lezen.
Mannen zijn wat dat betreft gemakkelijker, bij hen weet je ook veel vlugger wat je aan ze hebt.
Mijn vriendinnen zijn ook allemaal vrouwen die een wat 'brutere' manier van communiceren hebben, die kan ik iets makkelijker lezen dan vrouw-vrouwen.Zo herkenbaar!
[...]
Ik ben zelf vrouw en vind andere vrouwen meestal ook 'eng', vrouwen communiceren op veel meer niveaus dan ik kan lezen.
Mannen zijn wat dat betreft gemakkelijker, bij hen weet je ook veel vlugger wat je aan ze hebt.
Mijn vriendinnen zijn ook allemaal vrouwen die een wat 'brutere' manier van communiceren hebben, die kan ik iets makkelijker lezen dan vrouw-vrouwen.Zo herkenbaar!
vrijdag 9 oktober 2015 11:55
quote:lechatrose schreef op 09 oktober 2015 @ 09:06:
Daarnaast klopt je beeld van uitkeringen niet denk ik. Je krijgt met autisme niet zonder meer een uitkering. Ja, met klassiek autisme icm een verstandelijke beperking. Als je 'slechts' Asperger hebt en beetje normaal kunt functioneren krijg je geen uitkering.
Omdat werkgevers deze mening niet hebben, kan het zijn dat deze groep autisten (Asperger of HFA) tussen wal en schip vallen. De Sociale Dienst vindt dat je met Asperger kunt werken, maar de werkgevers vinden van niet. Daar sta je dan... De overheid weet blijkbaar niet alles van autisme.
Ik vind eveneens dat ik met geringe aanpassingen (en misschien nog wat cursussen op sociaal en communicatief gebied) ook een reguliere baan aankan, maar veel bedrijven zitten niet om op mij te wachten door hun beeld van autisme. Ik vind dat het anders moet, maar de realiteit is nu eenmaal zo, en gaat niet veranderen voordat ik 65 of 67 ben, en met pensioen ga (of eerder via de VUT).
Daarnaast klopt je beeld van uitkeringen niet denk ik. Je krijgt met autisme niet zonder meer een uitkering. Ja, met klassiek autisme icm een verstandelijke beperking. Als je 'slechts' Asperger hebt en beetje normaal kunt functioneren krijg je geen uitkering.
Omdat werkgevers deze mening niet hebben, kan het zijn dat deze groep autisten (Asperger of HFA) tussen wal en schip vallen. De Sociale Dienst vindt dat je met Asperger kunt werken, maar de werkgevers vinden van niet. Daar sta je dan... De overheid weet blijkbaar niet alles van autisme.
Ik vind eveneens dat ik met geringe aanpassingen (en misschien nog wat cursussen op sociaal en communicatief gebied) ook een reguliere baan aankan, maar veel bedrijven zitten niet om op mij te wachten door hun beeld van autisme. Ik vind dat het anders moet, maar de realiteit is nu eenmaal zo, en gaat niet veranderen voordat ik 65 of 67 ben, en met pensioen ga (of eerder via de VUT).
World of Warcraft: Legion
vrijdag 9 oktober 2015 12:02
quote:hans66 schreef op 09 oktober 2015 @ 11:55:
[...]
Omdat werkgevers deze mening niet hebben, kan het zijn dat deze groep autisten (Asperger of HFA) tussen wal en schip vallen. De Sociale Dienst vindt dat je met Asperger kunt werken, maar de werkgevers vinden van niet. Daar sta je dan... De overheid weet blijkbaar niet alles van autisme.
Ik vind eveneens dat ik met geringe aanpassingen (en misschien nog wat cursussen op sociaal en communicatief gebied) ook een reguliere baan aankan, maar veel bedrijven zitten niet om op mij te wachten door hun beeld van autisme. Ik vind dat het anders moet, maar de realiteit is nu eenmaal zo.
Maar je moet bij een sollicitatie toch niet vertellen dat je autisme hebt?
Ik wist het niet eens zelf toen ik voor mijn huidige baan solliciteerde, en ook nu weet mijn werkgever het niet. Ik doe mijn job blijkbaar goed genoeg om te mogen blijven, dus mijn autisme is voor werkgever niet relevant.
[...]
Omdat werkgevers deze mening niet hebben, kan het zijn dat deze groep autisten (Asperger of HFA) tussen wal en schip vallen. De Sociale Dienst vindt dat je met Asperger kunt werken, maar de werkgevers vinden van niet. Daar sta je dan... De overheid weet blijkbaar niet alles van autisme.
Ik vind eveneens dat ik met geringe aanpassingen (en misschien nog wat cursussen op sociaal en communicatief gebied) ook een reguliere baan aankan, maar veel bedrijven zitten niet om op mij te wachten door hun beeld van autisme. Ik vind dat het anders moet, maar de realiteit is nu eenmaal zo.
Maar je moet bij een sollicitatie toch niet vertellen dat je autisme hebt?
Ik wist het niet eens zelf toen ik voor mijn huidige baan solliciteerde, en ook nu weet mijn werkgever het niet. Ik doe mijn job blijkbaar goed genoeg om te mogen blijven, dus mijn autisme is voor werkgever niet relevant.
vrijdag 9 oktober 2015 12:39
quote:Bambi schreef op 08 oktober 2015 @ 23:11:
[...]
Nee hoor. Daar hoef je niet bang voor te zijn.
De te betalen premie voor de levensverzekering die gekoppeld is aan je hypotheek kán iets hoger zijn, meer niet.
Op het aanvraagformulier voor de levensverzekering worden namelijk vragen gesteld als 'bent u momenteel onder behandeling van een psychiater', 'slikt u momenteel medicatie' en 'heeft u een psychiatrische aandoening'. Met de diagnose autisme hóef je op dat moment natuurlijk helemaal niet onder behandeling te zijn van een psych, hoef je geen medicatie te slikken en een psychiatrische aandoening is het nu ook weer niet.
Zo wordt bijvoorbeeld ook gevraagd of je rookt. En hoeveel alcohol je wekelijks nuttigt. Een roker betaalt ook een hogere premie.
Logisch ook, bij het afsluiten van een levensverzekering, het is slechts risico analyse van de verzekeraar.
Het is dus wél een psychische aandoning (en dat is de vraag die gesteld wordt) en je wordt er op afgewezen voor een levensverzekering.
Het niet melden staat gelijk aan fraude plegen en raad ik niemand aan. Ik weet waar ik over praat, zowel man als ik zijn vanwege Asperger diagnose afgewezen voor de levensverzekering.
[...]
Nee hoor. Daar hoef je niet bang voor te zijn.
De te betalen premie voor de levensverzekering die gekoppeld is aan je hypotheek kán iets hoger zijn, meer niet.
Op het aanvraagformulier voor de levensverzekering worden namelijk vragen gesteld als 'bent u momenteel onder behandeling van een psychiater', 'slikt u momenteel medicatie' en 'heeft u een psychiatrische aandoening'. Met de diagnose autisme hóef je op dat moment natuurlijk helemaal niet onder behandeling te zijn van een psych, hoef je geen medicatie te slikken en een psychiatrische aandoening is het nu ook weer niet.
Zo wordt bijvoorbeeld ook gevraagd of je rookt. En hoeveel alcohol je wekelijks nuttigt. Een roker betaalt ook een hogere premie.
Logisch ook, bij het afsluiten van een levensverzekering, het is slechts risico analyse van de verzekeraar.
Het is dus wél een psychische aandoning (en dat is de vraag die gesteld wordt) en je wordt er op afgewezen voor een levensverzekering.
Het niet melden staat gelijk aan fraude plegen en raad ik niemand aan. Ik weet waar ik over praat, zowel man als ik zijn vanwege Asperger diagnose afgewezen voor de levensverzekering.
vrijdag 9 oktober 2015 12:49
quote:MonicaGeller schreef op 09 oktober 2015 @ 12:02:
Maar je moet bij een sollicitatie toch niet vertellen dat je autisme hebt?Dat doe ik ook niet, en dat deed ik ook niet. Maar ik kan mij een topic herinneren op een autistenforum. Iemand werd ervan beticht dat hij verzwegen had, dat hij autisme had. Dat had hij op het sollicitatiegesprek moeten vertellen. Ja, en als je dat vertelt, verklein je de kans dat je aangenomen wordt. Een dilemma dus.
Maar je moet bij een sollicitatie toch niet vertellen dat je autisme hebt?Dat doe ik ook niet, en dat deed ik ook niet. Maar ik kan mij een topic herinneren op een autistenforum. Iemand werd ervan beticht dat hij verzwegen had, dat hij autisme had. Dat had hij op het sollicitatiegesprek moeten vertellen. Ja, en als je dat vertelt, verklein je de kans dat je aangenomen wordt. Een dilemma dus.
World of Warcraft: Legion
vrijdag 9 oktober 2015 12:57
quote:Yasha schreef op 09 oktober 2015 @ 12:39:
Het is dus wél een psychische aandoning (en dat is de vraag die gesteld wordt) en je wordt er op afgewezen voor een levensverzekering.
Het niet melden staat gelijk aan fraude plegen en raad ik niemand aan. Ik weet waar ik over praat, zowel man als ik zijn vanwege Asperger diagnose afgewezen voor de levensverzekering.Ik zou voor mijzelf niet zien waarom mijn autisme een psychische aandoening is. Ik heb geen ernstige psychische of psychiatrische klachten, zoals depressie of suïcidale neigingen. Wat ik wel bij mijzelf zie is verlegenheid en last hebben van stigma. Voor de rest word ik niet door mijn autisme beperkt; over een heleboel zaken kan ik mijn eigen regie voeren. Een tijd geleden heeft een psycholoog mij verteld dat ik geen psychiatrische afwijkingen heb "in de breedste zin des woords", noch voel ik dat ook zo.
Het is dus wél een psychische aandoning (en dat is de vraag die gesteld wordt) en je wordt er op afgewezen voor een levensverzekering.
Het niet melden staat gelijk aan fraude plegen en raad ik niemand aan. Ik weet waar ik over praat, zowel man als ik zijn vanwege Asperger diagnose afgewezen voor de levensverzekering.Ik zou voor mijzelf niet zien waarom mijn autisme een psychische aandoening is. Ik heb geen ernstige psychische of psychiatrische klachten, zoals depressie of suïcidale neigingen. Wat ik wel bij mijzelf zie is verlegenheid en last hebben van stigma. Voor de rest word ik niet door mijn autisme beperkt; over een heleboel zaken kan ik mijn eigen regie voeren. Een tijd geleden heeft een psycholoog mij verteld dat ik geen psychiatrische afwijkingen heb "in de breedste zin des woords", noch voel ik dat ook zo.
World of Warcraft: Legion
vrijdag 9 oktober 2015 12:59
quote:hans66 schreef op 09 oktober 2015 @ 12:57:
[...]
Ik zou voor mijzelf niet zien waarom mijn autisme een psychische aandoening is. Ik heb geen ernstige psychische of psychiatrische klachten, zoals depressie of suïcidale neigingen. Wat ik wel bij mijzelf zie is verlegenheid en last hebben van stigma. Voor de rest word ik niet door mijn autisme beperkt; over een heleboel zaken kan ik mijn eigen regie voeren. Een tijd geleden heeft een psycholoog mij verteld dat ik geen psychiatrische afwijkingen heb "in de breedste zin des woords", noch voel ik dat ook zo.Toch een beetje tegenstrijdig: de diagnose autisme staat in de DSM, wat toch echt het handboek is voor psychiatrische aandoeningen.
[...]
Ik zou voor mijzelf niet zien waarom mijn autisme een psychische aandoening is. Ik heb geen ernstige psychische of psychiatrische klachten, zoals depressie of suïcidale neigingen. Wat ik wel bij mijzelf zie is verlegenheid en last hebben van stigma. Voor de rest word ik niet door mijn autisme beperkt; over een heleboel zaken kan ik mijn eigen regie voeren. Een tijd geleden heeft een psycholoog mij verteld dat ik geen psychiatrische afwijkingen heb "in de breedste zin des woords", noch voel ik dat ook zo.Toch een beetje tegenstrijdig: de diagnose autisme staat in de DSM, wat toch echt het handboek is voor psychiatrische aandoeningen.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
vrijdag 9 oktober 2015 13:07
quote:Solomio schreef op 09 oktober 2015 @ 12:59:
[...]
Toch een beetje tegenstrijdig: de diagnose autisme staat in de DSM, wat toch echt het handboek is voor psychiatrische aandoeningen.
Dit.
Ik beschouw het toch wel als een psychiatrische aandoening, waar ik verdomde veel last van heb.
Als ik wil leven zoals niet-autisten dat doen, en dat wordt ook van mij verwacht, dan ga ik continue serieus boven mijn draagkracht.
Ik vergelijk het voor mezelf met iemand met een geamputeerd been met prothese:
Trek er een broek over, en niemand ziet het, en er wordt verwacht dat je mee met anderen stapt en loopt en springt, en in zekere zin kun je dat ook, alleen kost het je 100 keer meer moeite en energie en heb je na die 'verkwikkende' wandeling niet meer de energie om nog vrolijk met de groep uiteten te gaan en word je daar raar op bekeken.
[...]
Toch een beetje tegenstrijdig: de diagnose autisme staat in de DSM, wat toch echt het handboek is voor psychiatrische aandoeningen.
Dit.
Ik beschouw het toch wel als een psychiatrische aandoening, waar ik verdomde veel last van heb.
Als ik wil leven zoals niet-autisten dat doen, en dat wordt ook van mij verwacht, dan ga ik continue serieus boven mijn draagkracht.
Ik vergelijk het voor mezelf met iemand met een geamputeerd been met prothese:
Trek er een broek over, en niemand ziet het, en er wordt verwacht dat je mee met anderen stapt en loopt en springt, en in zekere zin kun je dat ook, alleen kost het je 100 keer meer moeite en energie en heb je na die 'verkwikkende' wandeling niet meer de energie om nog vrolijk met de groep uiteten te gaan en word je daar raar op bekeken.
