Psyche
alle pijlers
broer verloren
vrijdag 24 september 2010 om 22:13
Hallo alemaal,
Bijna 3 weken geleden heb ik mijn broer verloren, ik kan het nog steeds niet begrijpen, zo onwerkelijk........... een vreselijk gemis.
Toen die zaretdag, belde zijn zakenpartner mij op, hij had een afspraaks "s morgens met Bert (mijn broer) de deur ging niet open, telefoon werd niet opgenomen. De alarmbellen gingen toen al rinkelen bij mij. Bert lag in scheiding en had het heel zwaar, niet alleeen door de scheiding, ook om dingen die hij verzwegen had voor zijn vrouw, hij had mij dat allemaal verteld, maar ik kon daar verder ook niets mee, gezegd tegen Bert, geef het een plaats, je kunt toch verder met je leven, je hebt 2 scheten van dochterst, kom op ga ervoor, iedreen maakt fouten. Maar blijkbaar kon hij het echt niet meer aan. Ik heb hem thuis gevonden, zelfmoord gepleegd. Ik zit nu zo vol met vregen, verwijten, verdiet, boosheid, komplete achtbaan in mijn hoofd. Hij had al eerder aangeegeven dat hij eruit wilde stappen, had al eerder een poging gedaan, maar nog wil je dan nog niet onder ogen zien hoe diep het zit........ De laatse 4 maanden had ik intensief contact met mijn broer, hij belde wel 6 x per dag, tot ik erzelf bijna aaan onderdoor ging. Ik heb gezegd, broertje, je zusje rukt het ook niet meer, please geef mij ook wat rust. Hij had ondertussen wel aal proffessionele hulp., nu de verwijten , had ik maar nog meer met hem gepraat, maar ook ben ik boos, ik,was de enige persoon die zijn sleutel van thuis had, dat hij mij dat aangedaan heeft, het zal voor altijd op mijn netvlies branden.Ik weet dat hij dat niet heef,tingezien op dat moment , maar toch........ ik blijf met zoveel vragen zitten, waarom, waarom, Hoe moet ik nu omgaan met dit verdriet, boosheid, vragen, heb ik niet genoeg gedaan.?????Nog steeds kan ik het niet beseffen, mijn broertje die mij door eeen heeeel diep gehaald heeft is er niet meer..............................
Bijna 3 weken geleden heb ik mijn broer verloren, ik kan het nog steeds niet begrijpen, zo onwerkelijk........... een vreselijk gemis.
Toen die zaretdag, belde zijn zakenpartner mij op, hij had een afspraaks "s morgens met Bert (mijn broer) de deur ging niet open, telefoon werd niet opgenomen. De alarmbellen gingen toen al rinkelen bij mij. Bert lag in scheiding en had het heel zwaar, niet alleeen door de scheiding, ook om dingen die hij verzwegen had voor zijn vrouw, hij had mij dat allemaal verteld, maar ik kon daar verder ook niets mee, gezegd tegen Bert, geef het een plaats, je kunt toch verder met je leven, je hebt 2 scheten van dochterst, kom op ga ervoor, iedreen maakt fouten. Maar blijkbaar kon hij het echt niet meer aan. Ik heb hem thuis gevonden, zelfmoord gepleegd. Ik zit nu zo vol met vregen, verwijten, verdiet, boosheid, komplete achtbaan in mijn hoofd. Hij had al eerder aangeegeven dat hij eruit wilde stappen, had al eerder een poging gedaan, maar nog wil je dan nog niet onder ogen zien hoe diep het zit........ De laatse 4 maanden had ik intensief contact met mijn broer, hij belde wel 6 x per dag, tot ik erzelf bijna aaan onderdoor ging. Ik heb gezegd, broertje, je zusje rukt het ook niet meer, please geef mij ook wat rust. Hij had ondertussen wel aal proffessionele hulp., nu de verwijten , had ik maar nog meer met hem gepraat, maar ook ben ik boos, ik,was de enige persoon die zijn sleutel van thuis had, dat hij mij dat aangedaan heeft, het zal voor altijd op mijn netvlies branden.Ik weet dat hij dat niet heef,tingezien op dat moment , maar toch........ ik blijf met zoveel vragen zitten, waarom, waarom, Hoe moet ik nu omgaan met dit verdriet, boosheid, vragen, heb ik niet genoeg gedaan.?????Nog steeds kan ik het niet beseffen, mijn broertje die mij door eeen heeeel diep gehaald heeft is er niet meer..............................
zaterdag 25 september 2010 om 07:55
Helaas zelf ook meegemaakt met een goede vriendin,zelfmoord,jaren en jaren geleden.
Heb me ook jaren schuldig hieraan gevoeld,denk dat iedereen dat heeft in deze situatie(had ik maar,had ik niet beter)
Ik kreeg in een gesprek met een psychiater hierover te horen
"Je kan nog zo je best doen,als iemand dit echt wil,houd je hem/haar toch niet tegen.
En de meeste(gelukte) zelfmoordpogingen zijn zelfs vaak mensen waar je het nooit van had verwacht".
Daar had en heb ik veel aan gehad,dat gesprek....liep echt vast in mijn schuldgevoel toen...
Het blijft een vraagteken waarom,en daar krijg je nooit antwoord op.......omdat ze die niet gaven aan je,en er nu niet meer zijn,zelfs als ze afscheidbrieven schrijven,zijn die vaak onduidelijk....
Wat wel helpt is veel erover praten,forummen en hulp zoeken hierin,er zijn groepen voor rouwverwerking bij zelfdoding....
Heel veel sterkte
Heb me ook jaren schuldig hieraan gevoeld,denk dat iedereen dat heeft in deze situatie(had ik maar,had ik niet beter)
Ik kreeg in een gesprek met een psychiater hierover te horen
"Je kan nog zo je best doen,als iemand dit echt wil,houd je hem/haar toch niet tegen.
En de meeste(gelukte) zelfmoordpogingen zijn zelfs vaak mensen waar je het nooit van had verwacht".
Daar had en heb ik veel aan gehad,dat gesprek....liep echt vast in mijn schuldgevoel toen...
Het blijft een vraagteken waarom,en daar krijg je nooit antwoord op.......omdat ze die niet gaven aan je,en er nu niet meer zijn,zelfs als ze afscheidbrieven schrijven,zijn die vaak onduidelijk....
Wat wel helpt is veel erover praten,forummen en hulp zoeken hierin,er zijn groepen voor rouwverwerking bij zelfdoding....
Heel veel sterkte
zaterdag 25 september 2010 om 08:01
quote:dreamer schreef op 24 september 2010 @ 22:17:
Lieve Lenny, geef alsjeblieft niet jezelf de schuld. Jij hebt gedaan wat je kon, hij heeft gedaan wat hij wilde. Ik sluit me hierbij aan. Lenny en Medje, heel veel sterkte en blijf erover praten. Liefs .
Lieve Lenny, geef alsjeblieft niet jezelf de schuld. Jij hebt gedaan wat je kon, hij heeft gedaan wat hij wilde. Ik sluit me hierbij aan. Lenny en Medje, heel veel sterkte en blijf erover praten. Liefs .
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zaterdag 25 september 2010 om 08:23
Vandaag is het 4 weken geleden, fijn om jullie reacties te lezen, ik weet ook, dat hij het echt heeft gewild,wie er ook met hem gepraat zou hebben. Hij was (achteraf gezien) al afscheid aan het nemen, bv hij had mij nog een berichtje gestuurd via facebook en zijn profielfoto was verwijderd, op zijn werk had hij al zijn gegevens en bestanden op de pc van zijn zakenpartner over gezet en zo meer dingen.
gisteren heeft mijn schoonzusje nog een brief op zijn pc gevonden waar hij schrijft waarom hij het niet meer zag zitten,hij had al een brief achtergelaten, maar die was zeer netjes geschreven en deze was erg heftig. Weten jullie er komt geen eind aan, elke dag komen er meer puzzelstukjes van dingen waar hij blijkbaar mee bezig was de laatste weken, wat we niet geweten hebben. Zo wordt het steeds moeilijker om het een plekj te geven.
Ik heb alleen nog mijn vader, mijn moeder is 5 jaar geleden overleden en we proberen elkaar zoveel mogelijk te steunen. Ik heb kontakt met de huisarts waar ik nu elke wek even naar toe ga en verder hele lieve collega:s waar ik mee kan praten en mijn schoonzusje waar ik goed mee overweg kan.
Zo het weekend is weer begonnen, pffff zal wel weer pittig worden om door te komen
gisteren heeft mijn schoonzusje nog een brief op zijn pc gevonden waar hij schrijft waarom hij het niet meer zag zitten,hij had al een brief achtergelaten, maar die was zeer netjes geschreven en deze was erg heftig. Weten jullie er komt geen eind aan, elke dag komen er meer puzzelstukjes van dingen waar hij blijkbaar mee bezig was de laatste weken, wat we niet geweten hebben. Zo wordt het steeds moeilijker om het een plekj te geven.
Ik heb alleen nog mijn vader, mijn moeder is 5 jaar geleden overleden en we proberen elkaar zoveel mogelijk te steunen. Ik heb kontakt met de huisarts waar ik nu elke wek even naar toe ga en verder hele lieve collega:s waar ik mee kan praten en mijn schoonzusje waar ik goed mee overweg kan.
Zo het weekend is weer begonnen, pffff zal wel weer pittig worden om door te komen
zaterdag 25 september 2010 om 10:27
Lenny, het is nu allemaal nog maar pas geleden. En als er elke keer weer nieuwe info boven tafel komt, dan blijf je er mee bezig op een andere manier dan alleen met rouwen. Het is fijn dat je het in je omgeving zo goed kunt bespreken, maar hou jezelf goed in de gaten. Als vriendinnen er genoeg van gaan krijgen terwijl jij er nog niet klaar mee bent, zoek dan professionele hulp. Dit soort dingen zijn zo ingrijpend dat de meeste mensen dat niet goed kunnen verwerken zonder daar wat hulp bij te krijgen.
zaterdag 25 september 2010 om 11:45
Ook ik wil je heel veel sterkte wensen quote:nummerzoveel schreef op 25 september 2010 @ 10:27:
Als vriendinnen er genoeg van gaan krijgen terwijl jij er nog niet klaar mee bent, zoek dan professionele hulp. Dit soort dingen zijn zo ingrijpend dat de meeste mensen dat niet goed kunnen verwerken zonder daar wat hulp bij te krijgen.
Hier ben ik het helemaal mee eens, gewoon zeggen tegen de huisarts hoor.
Blijven praten tegen iedereen.
Als vriendinnen er genoeg van gaan krijgen terwijl jij er nog niet klaar mee bent, zoek dan professionele hulp. Dit soort dingen zijn zo ingrijpend dat de meeste mensen dat niet goed kunnen verwerken zonder daar wat hulp bij te krijgen.
Hier ben ik het helemaal mee eens, gewoon zeggen tegen de huisarts hoor.
Blijven praten tegen iedereen.
woensdag 29 september 2010 om 20:19
Pffffffff zit er nu ff echt doorheen, de 2 kleintjes van mijn broer, zitten op mijn Kinderdagverblijf, toen ik met de oudste fff een momentje voor ons tweetjes had, kreeg ik het echt te zwaar,wat mis ik mijn broer nu, deze momenten hadden we samen kunnen beleven, nu kan ik het niet meer delen, ik kan alleen maar denken, broetje ik mis je vreselijk en had ik je maar over vandaag kunnen vertellen, was zo fijn. Ik hebaltijd huisje , boompje willen hebben, maar door omstandigheden is het er helaas niet van kunnen komen en als ik dan die 2 lieve nichtjes zie, heb ik het soms echt heel zwaar. Het gemis brgint nu echt, met dikke tranen
woensdag 29 september 2010 om 20:24
Lieve Lenny,
heel veel sterkte, ik hoop dat je kracht vindt om door te gaan, en het is heel logisch en normaal dat je nu(en de komende tijd) ontzettend veel verdriet zult hebben, laat dat ook toe...
Ik heb er geen woorden voor... die arme meisjes...
knuffel ze maar veel.. en zorg dat jij ook veel geknuffeld wordt...
heel veel sterkte, ik hoop dat je kracht vindt om door te gaan, en het is heel logisch en normaal dat je nu(en de komende tijd) ontzettend veel verdriet zult hebben, laat dat ook toe...
Ik heb er geen woorden voor... die arme meisjes...
knuffel ze maar veel.. en zorg dat jij ook veel geknuffeld wordt...
