Psyche
alle pijlers
De flapuit
maandag 16 december 2019 02:28
Ik ben een ontzettende flapuit. Soms brengt dit heel erg veel voordelen met zich mee, maar steeds vaker gaat het me tegenstaan. Denk aan aan ongevraagde mening of feedback. De bemoeial.
Soms brengt het mij in de problemen, bijvoorbeeld op werk. Ik ben heel impulsief en dit in combinatie met vrijwel alles zeggen wat ik denk, werkt niet. In het begin hebben mensen vaak bewondering (of voelen zich geïntimideerd), maar later gaan ze zich vaak storen en nemen ze meer afstand.
Vroeger was ik helemaal niet zo, maar toen durfde ik juist niets te zeggen. Ik zou zo graag een middenweg willen vinden, maar ik weet niet hoe. Ik pieker mij ‘s avonds vaak suf over wat ik gezegd heb en hoe dom dit was, of misschien overkwam op een ander. Ik slaap slecht, neem het ook mee het weekend in. Soms bied ik wel mijn excuus aan, voor mijn gedrag. Anderzijds denk ik ook dat ik soms teveel invul hoe een ander over mij denkt.
Ik zou heel graag tips willen hoe ik mijzelf beter kan beheersen en minder die vervelende flapuit kan zijn (en tot 10 tellen werkt niet, dan wordt het echt een woordenkots wat er in 1x uitkomt).
Soms brengt het mij in de problemen, bijvoorbeeld op werk. Ik ben heel impulsief en dit in combinatie met vrijwel alles zeggen wat ik denk, werkt niet. In het begin hebben mensen vaak bewondering (of voelen zich geïntimideerd), maar later gaan ze zich vaak storen en nemen ze meer afstand.
Vroeger was ik helemaal niet zo, maar toen durfde ik juist niets te zeggen. Ik zou zo graag een middenweg willen vinden, maar ik weet niet hoe. Ik pieker mij ‘s avonds vaak suf over wat ik gezegd heb en hoe dom dit was, of misschien overkwam op een ander. Ik slaap slecht, neem het ook mee het weekend in. Soms bied ik wel mijn excuus aan, voor mijn gedrag. Anderzijds denk ik ook dat ik soms teveel invul hoe een ander over mij denkt.
Ik zou heel graag tips willen hoe ik mijzelf beter kan beheersen en minder die vervelende flapuit kan zijn (en tot 10 tellen werkt niet, dan wordt het echt een woordenkots wat er in 1x uitkomt).
maandag 16 december 2019 06:06
Ik zou heel graag tips willen hoe ik mijzelf beter kan beheersen en minder die vervelende flapuit kan zijn (en tot 10 tellen werkt niet, dan wordt het echt een woordenkots wat er in 1x uitkomt).
Huh? Want in plaats van nadenken over wat je wil zeggen en wat voor effect het gaat hebben, spaar je alles op en zeg je het alsnog maar dan snel, ofzo?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
maandag 16 december 2019 07:00
Wat voor voordelen had dit dan? Ik merk vaak aan mensen die bij voorbaat al zeggen een flapuit te zijn, dat als reden opvoeren om alles maar te kunnen roepen (eigenlijk op het onbeschofte af) en zich erachter verschuilen dat ze geen filter hebben, niet tot 10 kunnen tellen, noem het maar op.
Tot een jaar of 20 kan het nog charmant zijn, daarna word je geacht volwassen te zijn en zijn de meeste mensen er niet van gediend om door zo'n "flapuit" beledigd te worden.
Je weet dus al dat je te ver gaat, probeer toch maar tot 10-100 te tellen, oefening baart kunst.
Tot een jaar of 20 kan het nog charmant zijn, daarna word je geacht volwassen te zijn en zijn de meeste mensen er niet van gediend om door zo'n "flapuit" beledigd te worden.
Je weet dus al dat je te ver gaat, probeer toch maar tot 10-100 te tellen, oefening baart kunst.
maandag 16 december 2019 07:01
Thuissituatie; van altijd overwegen welke keuze je maakt thuiswonende, naar de anonieme grote stad met keuze vrijheid (dit is meer dan 10 jaar geleden). Daarnaast ben ik verhuisd van de randstad naar het Noorden en heb ik het idee dat mensen erger vinden (4 jaar geleden).Maud*de*Braose schreef: ↑16-12-2019 06:26Wat is er veranderd, dat je nu wel zo bent en voorheen niet?
maandag 16 december 2019 07:09
Als de gevolgen van je flapuit gedrag ernstig genoeg voor je zijn, los je het wel op.
Ik raad je aan op Google te zoeken op "emotionele bankrekening", dan ga je begrijpen wat jouw impulsieve uitspraken met andere mensen doen en hoe ze daardoor naar je kijken (iemand om te mijden). Dat wil je toch niet?
Ik raad je aan op Google te zoeken op "emotionele bankrekening", dan ga je begrijpen wat jouw impulsieve uitspraken met andere mensen doen en hoe ze daardoor naar je kijken (iemand om te mijden). Dat wil je toch niet?
Love is the meaning of life
maandag 16 december 2019 07:27
Dat is vervelend inderdaad.
Ik heb zo iemand gekend, zij had adhd en kón niet dingen voor zich houden. Ook al wist ze dat het niet handig was, het was of móest het er gewoon uit. Ze was daardoor erg ontactisch en soms kwetsend.
Wat gebeurt er als je tot tien telt en een paar keer heel diep in en uit ademt?
Ik heb zo iemand gekend, zij had adhd en kón niet dingen voor zich houden. Ook al wist ze dat het niet handig was, het was of móest het er gewoon uit. Ze was daardoor erg ontactisch en soms kwetsend.
Wat gebeurt er als je tot tien telt en een paar keer heel diep in en uit ademt?
maandag 16 december 2019 07:28
Bedankt voor je reactie! Ik ga hier over lezen.elfjetwaalfje schreef: ↑16-12-2019 07:09Als de gevolgen van je flapuit gedrag ernstig genoeg voor je zijn, los je het wel op.
Ik raad je aan op Google te zoeken op "emotionele bankrekening", dan ga je begrijpen wat jouw impulsieve uitspraken met andere mensen doen en hoe ze daardoor naar je kijken (iemand om te mijden). Dat wil je toch niet?
Nee, natuurlijk wil ik dit niet en ik heb ook gewoon een relatie en een grote vriendengroep. Misschien lijkt het nu iets drastischer geschetst dan het is, aan de reacties die ik hier krijg te zien. Ik wil er ook graag aan werken, daarom weergeef ik mijn verhaal ook.
Over hierboven:
Het is niet zo dat ik er een sport van maak om mensen te beledigen en mij dan verschuil achter dat ik een flapuit ben. Het is niet zo dat ik met mijn gehele groep collega’s in de clinch lig, ik merk alleen vaker dat bepaalde mensen zich oncomfortabel voelen bij mij. Ik moet gewoon beter mijn plek weten wanneer ik wel of niet iets zeg; soms is goed bedoelt advies ook niet gewenst advies.
maandag 16 december 2019 07:32
Dankjewel voor je reactie! Soms voelt het zo: alsof het eruit moet. En ik ben ook heel goed in zeggen wat veel mensen denken. Bijvoorbeeld (stom, kinderachtig voorbeeld): aan twee personen vragen of ze een relatie hebben. Iedereen praat erover, maar niemand weet het zeker. Ik vraag het dan gewoon. Dat is natuurlijk helemaal niet mijn plek om me er mee te bemoeien. Achteraf denk ik dan: had lekker iemand anders laten vragen, bemoei je er niet mee.Blijenvrij schreef: ↑16-12-2019 07:27Dat is vervelend inderdaad.
Ik heb zo iemand gekend, zij had adhd en kón niet dingen voor zich houden. Ook al wist ze dat het niet handig was, het was of móest het er gewoon uit. Ze was daardoor erg ontactisch en soms kwetsend.
Wat gebeurt er als je tot tien telt en een paar keer heel diep in en uit ademt?
Nou ik probeer dat heus, maar dan komt het er aan het eind van de dag misschien (heus niet altijd) vervelender uit dan gewenst.
maandag 16 december 2019 07:40
Omdat je 'vroeger niet zo was" zoals je zelf schrijft lijkt het me dat er toch iets aan te doen is.
Of heb je een of andere aandoening?
Zo niet, dan gewoon je mond houden en eerst nadenken. Mensen van ongevraagd advies voorzien vind ik sowieso een vervelende eigenschap.
Dat vindt bijna niemand prettig.
Of heb je een of andere aandoening?
Zo niet, dan gewoon je mond houden en eerst nadenken. Mensen van ongevraagd advies voorzien vind ik sowieso een vervelende eigenschap.
Dat vindt bijna niemand prettig.
maandag 16 december 2019 07:48
Klip schreef: ↑16-12-2019 07:28Bedankt voor je reactie! Ik ga hier over lezen.
Nee, natuurlijk wil ik dit niet en ik heb ook gewoon een relatie en een grote vriendengroep. Misschien lijkt het nu iets drastischer geschetst dan het is, aan de reacties die ik hier krijg te zien. Ik wil er ook graag aan werken, daarom weergeef ik mijn verhaal ook.
Over hierboven:
Het is niet zo dat ik er een sport van maak om mensen te beledigen en mij dan verschuil achter dat ik een flapuit ben. Het is niet zo dat ik met mijn gehele groep collega’s in de clinch lig, ik merk alleen vaker dat bepaalde mensen zich oncomfortabel voelen bij mij. Ik moet gewoon beter mijn plek weten wanneer ik wel of niet iets zeg; soms is goed bedoelt advies ook niet gewenst advies.
Dan is het tijd om er iets aan te doen, als je mensen van je afstoot.
En op advies zitten de meesten helemaal niet te wachten. Mensen willen soms hun verhaal kwijt, het adviserende kan snel overkomen als betweterigheid.
In een andere reactie schrijf je dat je zegt wat iedereen denkt. Maar weet je dat of denk je te weten wat iedereen denkt? En waarom zou jij degene moeten zijn die dan iets roept.
Zoals ik je lees voel je niet aan wanneer je wel en niet iets moet zeggen. Je doet het vaak wel, met gevolg dat mensen afstand van je nemen. En je kent niet 'je plek', voelt niet aan wanneer en tegen wie je wel of niet iets moet zeggen.
Ik heb er zelf niets mee, maar sommigen zweren bij Mindfulness. Is dat iets voor je?
Goed dat je zelf inziet dat dit niet fijn leven zo is. Voor jezelf niet, en net zo goed voor de ander niet.
maandag 16 december 2019 07:51
Ik vind het nogal aanmatigend, van die mensen die denken alles maar te moeten zeggen. Wie denk je dan dat je bent?
Toen het ooit niet zo goed met me ging vroeg een collega die ik maar heel oppervlakkig kende op een nieuwjaarsbijeenkomst hoe het met me ging. Gewoon zo'n standaardvraag waar je altijd "goed" op antwoord. Maar voor haar was dat blijkbaar geen normale sociale omgang, maar een excuus om zich met mijn sores te bemoeien, want ze keek me aan en zei "ik zie aan je ogen dat dat niet zo is". Echt, flikker op zeg en bemoei je met je eigen zaken. Ik kan me dus heel goed voorstellen dat mensen je op een gegeven moment vermijden. Je houdt je niet aan de (ongeschreven) regels van sociale omgang en dat vinden mensen vervelend.
Toen het ooit niet zo goed met me ging vroeg een collega die ik maar heel oppervlakkig kende op een nieuwjaarsbijeenkomst hoe het met me ging. Gewoon zo'n standaardvraag waar je altijd "goed" op antwoord. Maar voor haar was dat blijkbaar geen normale sociale omgang, maar een excuus om zich met mijn sores te bemoeien, want ze keek me aan en zei "ik zie aan je ogen dat dat niet zo is". Echt, flikker op zeg en bemoei je met je eigen zaken. Ik kan me dus heel goed voorstellen dat mensen je op een gegeven moment vermijden. Je houdt je niet aan de (ongeschreven) regels van sociale omgang en dat vinden mensen vervelend.
maandag 16 december 2019 08:13
Of je realiseren dat het niet gevraagd hoeft te worden. Als mensen daar iets over kwijt willen zeggen ze dat zelf wel.Klip schreef: ↑16-12-2019 07:32Dankjewel voor je reactie! Soms voelt het zo: alsof het eruit moet. En ik ben ook heel goed in zeggen wat veel mensen denken. Bijvoorbeeld (stom, kinderachtig voorbeeld): aan twee personen vragen of ze een relatie hebben. Iedereen praat erover, maar niemand weet het zeker. Ik vraag het dan gewoon. Dat is natuurlijk helemaal niet mijn plek om me er mee te bemoeien. Achteraf denk ik dan: had lekker iemand anders laten vragen, bemoei je er niet mee.
Nou ik probeer dat heus, maar dan komt het er aan het eind van de dag misschien (heus niet altijd) vervelender uit dan gewenst.
Wat je beschrijft vind ik nogal kinderlijk. Alsof je nog niet volwassen genoeg bent om gepaste distantie te bewaren.
Wat iemand hier al zei: onder de twintig kom je daar mee weg en is het soms nog wel charmant, daarboven meestal gewoon irritant.
Het helpt je niet om je te realiseren hoe andere mensen naar je kijken?
maandag 16 december 2019 08:38
Dit.
Ales maar eruit flappen onder het mom van: Ik ben nu eenmaal eerlijk en heb het hart op de tong, is vooral onvolwassen en totaal niet inlevend
Zulke mensen gruw ik van
maandag 16 december 2019 08:53
Begin eens met jezelf elke keer de vraag te stellen “Is het belangrijk, en waarom?” voordat je iets zegt of vraagt.
Is het belangrijk om te weten of twee mensen een relatie hebben? Waarom? Verandert het iets? Voor wie?
Is het belangrijk dat mensen overal jouw mening over weten? Waarom? Vallen er doden als ze niet weten hoe jij er over denkt?
Is het belangrijk om te weten of twee mensen een relatie hebben? Waarom? Verandert het iets? Voor wie?
Is het belangrijk dat mensen overal jouw mening over weten? Waarom? Vallen er doden als ze niet weten hoe jij er over denkt?
maandag 16 december 2019 09:18
Klip schreef: ↑16-12-2019 07:01Thuissituatie; van altijd overwegen welke keuze je maakt thuiswonende, naar de anonieme grote stad met keuze vrijheid (dit is meer dan 10 jaar geleden). Daarnaast ben ik verhuisd van de randstad naar het Noorden en heb ik het idee dat mensen erger vinden (4 jaar geleden).
Als het in je thuissituatie kon, dan kun je het nu toch ook nog? Of is er een deur geopend, die je niet meer kunt sluiten?
Doe bij elke uitspraak alsof je (strenge?) ouders voor je staan en je houdt je in?
Succes
Vervelend als je op die manier mensen afstoot.
Ik herken dat flapuit wel een beetje, trouwens. Moet af en toe ook even slikken, om een bepaalde opmerking in te houden.
Later is nu
maandag 16 december 2019 10:42
maandag 16 december 2019 10:59
Als dat het criterium wordt, kun je niks meer zeggen. Dooie boel wordt het dan.Nummer*Zoveel schreef: ↑16-12-2019 08:53Begin eens met jezelf elke keer de vraag te stellen “Is het belangrijk, en waarom?” voordat je iets zegt of vraagt.
Is het belangrijk om te weten of twee mensen een relatie hebben? Waarom? Verandert het iets? Voor wie?
Is het belangrijk dat mensen overal jouw mening over weten? Waarom? Vallen er doden als ze niet weten hoe jij er over denkt?
Een flapuit wordt door de een minder en door ander meer gewaardeerd. Maar als je merkt dat je teveel of de verkeerde mensen gaat afstoten, kan het geen kwaad om wat te dimmen. Ik vind het zelf ook nog wel eens lastig balanceren
.
maandag 16 december 2019 11:11
Klip schreef: ↑16-12-2019 07:32Dankjewel voor je reactie! Soms voelt het zo: alsof het eruit moet. En ik ben ook heel goed in zeggen wat veel mensen denken. Bijvoorbeeld (stom, kinderachtig voorbeeld): aan twee personen vragen of ze een relatie hebben. Iedereen praat erover, maar niemand weet het zeker. Ik vraag het dan gewoon. Dat is natuurlijk helemaal niet mijn plek om me er mee te bemoeien. Achteraf denk ik dan: had lekker iemand anders laten vragen, bemoei je er niet mee.
Nou ik probeer dat heus, maar dan komt het er aan het eind van de dag misschien (heus niet altijd) vervelender uit dan gewenst.
Wie heeft jou de taak gegeven het geweten en de spreekbuis van jou omgeving te zijn ? Ik haal uit jou reacties dat je er een eer in stelt dat jij wél eerlijk bent en recht door zee, in tegenstelling tot de rest van de wereld. Je bent er trots op.
Terwijl je in je bovenstaande reactie het punt totaal mist. Mensen roddelen om verbinding met elkaar te creëeren. Niet om ‘de waarheid’ op tafel te krijgen. Jou collega’s praten over Marie en Karel van de afdeling boekhouding omdat het puur vermaak is. ‘Hebben ze nu wel of geen relatie ? Nou volgens mij wel hoor, want gisteren zag ik .... enz.’
Het is echt heel raar dat jij dat dan aan die mensen gaat vragen.
Ik denk, nogmaals, dat jij dat heel stoer en dapper vindt van jezelf. Als dat zo is denk ik dat je dat moet herzien.
