Psyche
alle pijlers
En wanneer ga IK het maken?
zondag 16 januari 2011 om 15:15
Zondagmiddag en ik surf wat over internet. Ik heb laatst toegang aangevraagd voor een site waar veel oude bekenden op schrijven, uit mijn studententijd. Vrienden en gewoon bekenden. Mensen die ik nog zie, mensen die ik al jaren niet gezien heb.
En waar ik bang voor was gebeurde: er wordt gemeld dat X (een oude scharrel) gaat trouwen in land Y, dat P (ook ooit mee gerotzooid) en zijn vrouw hun eerste kindje hebben.
Meldingen over buitenlandreisjes die 'even bij het werk horen', huizen kopen, goede banen, blabla.
Verstandelijk wéét ik dat al die dingen niet automatisch gelukkig maken en dat iedereen kans heeft morgen iets ergs te krijgen... maar toch. Het contrast met mijn eigen leven is ineens zo groot.
Ooit stonden we op dezelfde lijn, hadden we dezelfde ambities, waren we even intelligent (en dat zijn we nog)... maar verder is mijn leven zo anders.
Door ziekte ben ik destijds niet afgestudeerd, wat wonen betreft woon ik net weer op mezelf, nog in de troep van de verhuizing.... weer gaan werken vind ik moeilijk, studeer wel weer wat maar met moeite.... Ik weet dat ik ergens nog de ambitie heb van vroeger maar de maanden gaan voorbij en op sommige vlakken kom ik zo langzaam vooruit.
Meestal ben ik heel blij met de dingen die ik nu hier heb (en dat ben ik ook echt) maar misschien moet ik ook een keer openlijk balen van alles wat ik niet heb.... en misschien vind ik dan de kracht om daar ook voor te werken.
Ik hoop dat ik niet heel zielig overkom. Maar ik heb gewoon een verdrietig moment op deze zondagmiddag. En dat wilde ik even kwijt.
En waar ik bang voor was gebeurde: er wordt gemeld dat X (een oude scharrel) gaat trouwen in land Y, dat P (ook ooit mee gerotzooid) en zijn vrouw hun eerste kindje hebben.
Meldingen over buitenlandreisjes die 'even bij het werk horen', huizen kopen, goede banen, blabla.
Verstandelijk wéét ik dat al die dingen niet automatisch gelukkig maken en dat iedereen kans heeft morgen iets ergs te krijgen... maar toch. Het contrast met mijn eigen leven is ineens zo groot.
Ooit stonden we op dezelfde lijn, hadden we dezelfde ambities, waren we even intelligent (en dat zijn we nog)... maar verder is mijn leven zo anders.
Door ziekte ben ik destijds niet afgestudeerd, wat wonen betreft woon ik net weer op mezelf, nog in de troep van de verhuizing.... weer gaan werken vind ik moeilijk, studeer wel weer wat maar met moeite.... Ik weet dat ik ergens nog de ambitie heb van vroeger maar de maanden gaan voorbij en op sommige vlakken kom ik zo langzaam vooruit.
Meestal ben ik heel blij met de dingen die ik nu hier heb (en dat ben ik ook echt) maar misschien moet ik ook een keer openlijk balen van alles wat ik niet heb.... en misschien vind ik dan de kracht om daar ook voor te werken.
Ik hoop dat ik niet heel zielig overkom. Maar ik heb gewoon een verdrietig moment op deze zondagmiddag. En dat wilde ik even kwijt.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 17 januari 2011 om 14:20
quote:driewieler schreef op 16 januari 2011 @ 17:37:
En ik vind het nog zieliger om allerlei "keerzijden" te benoemen van de personen die het in andermans ogen hebben gemaakt. Puur om het draaglijk te maken. Kom op.
Eensch! Niet dat bovenstaande op Moonlight slaat, volgens mij, maar op de mensen die hier roepen dat de mensen die het gemaakt hebben vast niet echt zo gelukkig zijn als je denkt. Nou, misschien zijn ze dat wel. En wat dan nog?
Moonlight, ik denk dat het belangrijk is om je te realiseren dat iedereen wel eens dit soort dingen voelt, of je nou objectief gezien 'achter loopt' of niet. Zo werk ik me bijvoorbeeld een slag in de rondte in de creatieve sector, en ziet het er niet naar uit dat ik ooit een stabiel en hoog genoeg inkomen zal hebben om een huis te kopen. Dat vind ik an sich helemaal niet erg, want ik ben heel gelukkig in wat ik doe, maar ik kan dan wel even een tikje jaloers zijn als iemand z'n ouders een huis voor m kopen omdat hij dat zelf niet kan. Maar zo is het. Sommige mensen krijgen vanalles in de schoot geworpen, en anderen niet. En het heeft geen enkele zin in daarbij stil te blijven staan. Je moet het doen met jouw leven.
En dat weet je ook best, volgens mij, en ik vind het ook volkomen legaal om daar soms van te balen. Maar probeer dat binnen de perken te houden, want gelukkiger word je er niet van
En ik vind het nog zieliger om allerlei "keerzijden" te benoemen van de personen die het in andermans ogen hebben gemaakt. Puur om het draaglijk te maken. Kom op.
Eensch! Niet dat bovenstaande op Moonlight slaat, volgens mij, maar op de mensen die hier roepen dat de mensen die het gemaakt hebben vast niet echt zo gelukkig zijn als je denkt. Nou, misschien zijn ze dat wel. En wat dan nog?
Moonlight, ik denk dat het belangrijk is om je te realiseren dat iedereen wel eens dit soort dingen voelt, of je nou objectief gezien 'achter loopt' of niet. Zo werk ik me bijvoorbeeld een slag in de rondte in de creatieve sector, en ziet het er niet naar uit dat ik ooit een stabiel en hoog genoeg inkomen zal hebben om een huis te kopen. Dat vind ik an sich helemaal niet erg, want ik ben heel gelukkig in wat ik doe, maar ik kan dan wel even een tikje jaloers zijn als iemand z'n ouders een huis voor m kopen omdat hij dat zelf niet kan. Maar zo is het. Sommige mensen krijgen vanalles in de schoot geworpen, en anderen niet. En het heeft geen enkele zin in daarbij stil te blijven staan. Je moet het doen met jouw leven.
En dat weet je ook best, volgens mij, en ik vind het ook volkomen legaal om daar soms van te balen. Maar probeer dat binnen de perken te houden, want gelukkiger word je er niet van
maandag 17 januari 2011 om 15:17
En daarbij, is eerder gezegd, wat is "het gemaakt" hebben". Ik heb dat huis, die baan, die relatie, de tripjes, die dure bak. Maar om nu te zeggen dat ik het heb gemaakt? Mwoah, dat valt best mee hoor. Ik heb nog zoveel doelen. En als die behaald zijn, komen er vanzelf wel nieuwe doelen om de hoek kijken. Daarbij kijk ik niet naar een ander,
Wat die heeft boeit me niet zo.
Wat die heeft boeit me niet zo.
woensdag 19 januari 2011 om 11:25
Nou lieve Moon,
Hier dan zo iemand 'die heeft en krijgt wat haar hartje begeert'. En weet je hoe?
Door jou.
Dankzij jou (en onze lieve IBI) ben ik uit het dal gekomen. Jullie hebben het overwonnen, jij studeert, IBI werkt, jij op jezelf, IBI die een huis kocht dus ik ga ook voor dat soort dingen. (Een vieze afkijkerT ben ik )
Mocht je nog zo'n zondag krijgen: dankzij jou leef ik nog, heb ik hulp gezocht en vecht ik voor een mooi en goed leven. Je bent een topper!
En je weet wat ze zeggen: langzaam kauwen is beter voor je spijsvertering. Dus langzaam leven .........
Hier dan zo iemand 'die heeft en krijgt wat haar hartje begeert'. En weet je hoe?
Door jou.
Dankzij jou (en onze lieve IBI) ben ik uit het dal gekomen. Jullie hebben het overwonnen, jij studeert, IBI werkt, jij op jezelf, IBI die een huis kocht dus ik ga ook voor dat soort dingen. (Een vieze afkijkerT ben ik )
Mocht je nog zo'n zondag krijgen: dankzij jou leef ik nog, heb ik hulp gezocht en vecht ik voor een mooi en goed leven. Je bent een topper!
En je weet wat ze zeggen: langzaam kauwen is beter voor je spijsvertering. Dus langzaam leven .........
woensdag 19 januari 2011 om 11:48
Tja, dat mensen die het gemaakt hebben ook weleens problemen hebben is waar maar "arme" mensen hebben natuurlijk ook problemen, misschien nog wel meer.
Maar als je zelf niet veel waarde aan status hecht, heeft het geen zin op je blind te staren op die grote auto. Dat is dan idd niet zaligmakend.
Vergelijken met mensen die iets gelukt is wat je zelf graag zou hebben en kijken hoe ze dat gedaan hebben is misschien nog niet zo verkeerd.
Maar als je zelf niet veel waarde aan status hecht, heeft het geen zin op je blind te staren op die grote auto. Dat is dan idd niet zaligmakend.
Vergelijken met mensen die iets gelukt is wat je zelf graag zou hebben en kijken hoe ze dat gedaan hebben is misschien nog niet zo verkeerd.
Voortaan hier oostenwind en alle ruimte aan bodemloze putten van pure slechtheid. Juli 2020
woensdag 19 januari 2011 om 23:12
En TO, weet je nou al wanneer je het gemaakt hebt? 
Ik weet zelf ook nog niet wanneer ik het gemaakt heb. Ik denk wanneer ik de liefde van mijn leven gevonden heb, maar daar heb juist weer bij gefaald ben ik bang. Maar ik krijg vast een herkansing en daar ga ik gewoon weer helemaal voor!
Ik denk dat je moet kijken naar wat je zelf graag wilt bereiken in het leven. Kijken naar wat voor jou zelf voor belang is, waar je van droomt, waar je warm voor loopt en je dan vervolgens daar op richten. Is een erg leuk onderzoekje kan ik je vertellen. Ik heb dat eind 2009 / begin 2010 en ik moet zeggen dat het verhelderend en motiverend werkt. Het geeft je ook meer richting en focus in je leven.
Ik ben benieuwd waar jij warm voor loopt...
Ik weet zelf ook nog niet wanneer ik het gemaakt heb. Ik denk wanneer ik de liefde van mijn leven gevonden heb, maar daar heb juist weer bij gefaald ben ik bang. Maar ik krijg vast een herkansing en daar ga ik gewoon weer helemaal voor!
Ik denk dat je moet kijken naar wat je zelf graag wilt bereiken in het leven. Kijken naar wat voor jou zelf voor belang is, waar je van droomt, waar je warm voor loopt en je dan vervolgens daar op richten. Is een erg leuk onderzoekje kan ik je vertellen. Ik heb dat eind 2009 / begin 2010 en ik moet zeggen dat het verhelderend en motiverend werkt. Het geeft je ook meer richting en focus in je leven.
Ik ben benieuwd waar jij warm voor loopt...
donderdag 20 januari 2011 om 11:53
Hoi allemaal,
Bedankt voor alle reacties. Ik heb momenteel thuis helaas geen internet. In de bieb kan ik alleen lezen, maar niet schrijven op het forum. Dus ik heb niet eerder kunnen reageren.
Ik merk dat het me opgelucht heeft dit topic te openen. Omdat ik dat stukje 'pijn en frustratie' meestal niet wil laten zien, want eigenlijk mag ik niet klagen want ik heb zoveel wél.... blablabla...
Als je dan toch eens woorden geeft aan dat verdriet dan is dat best prettig.
Daar komt bij dat ik zondag juist wél iets gemaakt heb, feitelijk. We hadden een activiteit van mijn vrijwilligerswerk. Vier jaar geleden zijn we begonnen met 3 personen in een rommelige organisatie met deze activiteiten, we hebben best wat kritiek gehad.... maar nu gaat het goed. Onder andere dankzij de zeer prettige samenwerking die we nu hebben maar ook door hard werken en door niet op te geven.
Zondag werden we al bedolven onder de complimenten en de hele week horen we nog positieve dingen. Niks negatiefs gewoon. (En dat is echt wel eens anders geweest).
Toen dacht ik ook: ik ben in het topic niet volledig geweest... we hebben echt iets veranderd hier.
Maar bovenstaande brengt helaasch geen brood op de plank. Dus ik moet toch verder kijken
Deze week gaat alles sowieso iets beter. Vorige week was ik ziek en ik wist niet zeker of het griep was of iets anders. Het was niet overduidelijk griep (terwijl dat wel heerst) en ik was even bang dat het weer een soort oververmoeidheidsdip was omdat ik mogelijk te hard van stapel was gelopen in het nieuwe jaar.
'Gelukkig' kreeg ik maandag vanuit het niets ontzettende spierpijn.....en dat hoort bij de griep die hier heerst.
Dus niet te hard van stapel gelopen, niet oververmoeid.
Er liggen nog steeds veel things-to-do, dat wel. Dus nu is het zaak dat ik daarmee aan de slag ga (in een hoger tempo dan ik tot nu toe deed).
Sorry ik weet niet of ik vandaag tijd vind om echt op jullie posts te reageren. Ik ben nu even bij mijn ouders maar als ik weer naar huis ga weet ik niet of ik daar weer internet heb.
Bedankt voor alle reacties. Ik heb momenteel thuis helaas geen internet. In de bieb kan ik alleen lezen, maar niet schrijven op het forum. Dus ik heb niet eerder kunnen reageren.
Ik merk dat het me opgelucht heeft dit topic te openen. Omdat ik dat stukje 'pijn en frustratie' meestal niet wil laten zien, want eigenlijk mag ik niet klagen want ik heb zoveel wél.... blablabla...
Als je dan toch eens woorden geeft aan dat verdriet dan is dat best prettig.
Daar komt bij dat ik zondag juist wél iets gemaakt heb, feitelijk. We hadden een activiteit van mijn vrijwilligerswerk. Vier jaar geleden zijn we begonnen met 3 personen in een rommelige organisatie met deze activiteiten, we hebben best wat kritiek gehad.... maar nu gaat het goed. Onder andere dankzij de zeer prettige samenwerking die we nu hebben maar ook door hard werken en door niet op te geven.
Zondag werden we al bedolven onder de complimenten en de hele week horen we nog positieve dingen. Niks negatiefs gewoon. (En dat is echt wel eens anders geweest).
Toen dacht ik ook: ik ben in het topic niet volledig geweest... we hebben echt iets veranderd hier.
Maar bovenstaande brengt helaasch geen brood op de plank. Dus ik moet toch verder kijken
Deze week gaat alles sowieso iets beter. Vorige week was ik ziek en ik wist niet zeker of het griep was of iets anders. Het was niet overduidelijk griep (terwijl dat wel heerst) en ik was even bang dat het weer een soort oververmoeidheidsdip was omdat ik mogelijk te hard van stapel was gelopen in het nieuwe jaar.
'Gelukkig' kreeg ik maandag vanuit het niets ontzettende spierpijn.....en dat hoort bij de griep die hier heerst.
Dus niet te hard van stapel gelopen, niet oververmoeid.
Er liggen nog steeds veel things-to-do, dat wel. Dus nu is het zaak dat ik daarmee aan de slag ga (in een hoger tempo dan ik tot nu toe deed).
Sorry ik weet niet of ik vandaag tijd vind om echt op jullie posts te reageren. Ik ben nu even bij mijn ouders maar als ik weer naar huis ga weet ik niet of ik daar weer internet heb.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 20 januari 2011 om 19:56
Ik kwam weer even buurten omdat ik wel die herkenning vond in je topic. Ik heb besloten dat ik voor volgende week toch ga proberen 1 tentamen te maken (een essay schrijven) omdat toch trots te zijn op mezelf. Kleine stapjes. En dan kom ik er ook wel, misschien duurt het dan idd heel erg lang, maar ik kom er wel. HOop dat jij ook je stapjes gaat vinden om er te komen.
maandag 24 januari 2011 om 01:33
Succes alvast met het essay.
Ik ben nog wel van plan hier uitgebreid te gaan reageren op de reacties. Maar daar moet ik echt voor gaan zitten dan, en de confrontatie aangaan met mezelf om het zo maar even te zeggen. Daarvoor heb ik het moment nog niet gevonden.
Ik heb dit weekend weer vrijwel niks gedaan voor mijn cursus. Ik moet de knop eens om zetten. Heb vandaag wel wat dingen in het huishouden gedaan, dat is ook nuttig.
Verder was ik heel moe, ik weet ook niet precies waarvan.
Morgenochtend sporten en ik hoop dat ik daarna even flink kan focussen op dat huiswerk.
Ik ben nog wel van plan hier uitgebreid te gaan reageren op de reacties. Maar daar moet ik echt voor gaan zitten dan, en de confrontatie aangaan met mezelf om het zo maar even te zeggen. Daarvoor heb ik het moment nog niet gevonden.
Ik heb dit weekend weer vrijwel niks gedaan voor mijn cursus. Ik moet de knop eens om zetten. Heb vandaag wel wat dingen in het huishouden gedaan, dat is ook nuttig.
Verder was ik heel moe, ik weet ook niet precies waarvan.
Morgenochtend sporten en ik hoop dat ik daarna even flink kan focussen op dat huiswerk.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 24 januari 2011 om 01:53
maandag 24 januari 2011 om 02:10
maandag 24 januari 2011 om 09:46
quote:driewieler schreef op 16 januari 2011 @ 17:37:
En ik vind het nog zieliger om allerlei "keerzijden" te benoemen van de personen die het in andermans ogen hebben gemaakt. Puur om het draaglijk te maken. Kom op.
Erg eens!
Ieder huisje heeft een kruisje hoor. Ik ben erg gelukkig met man en kind, leuke baan, tof huis, etc etc. Maar heb ik nooit ellende gehad? Ik vind het aan arrogantie grenzen om maar te bepalen dat iemand die het wel heeft 'gemaakt' het allemaal aan is komen waaien en diegene nooit obstakels heeft gekend.
Richt je op jezelf en niet op wat een ander heeft.
En ik vind het nog zieliger om allerlei "keerzijden" te benoemen van de personen die het in andermans ogen hebben gemaakt. Puur om het draaglijk te maken. Kom op.
Erg eens!
Ieder huisje heeft een kruisje hoor. Ik ben erg gelukkig met man en kind, leuke baan, tof huis, etc etc. Maar heb ik nooit ellende gehad? Ik vind het aan arrogantie grenzen om maar te bepalen dat iemand die het wel heeft 'gemaakt' het allemaal aan is komen waaien en diegene nooit obstakels heeft gekend.
Richt je op jezelf en niet op wat een ander heeft.
maandag 24 januari 2011 om 16:04
Lovestar
Ik zit aan de studie, zowaar.
Had een slechte start vanochtend. De CV was kapot (gisteren al) dus ik werd wakker in een koud huis en constateerde al snel dat ik ook vandaag niet zou kunnen douchen.
Heb de schaatsles laten schieten. Ik weet dat ik het deze week mag inhalen dus dat leek me voor één keer een betere optie. Ben weer mijn warme bed in gekropen en toen ik opnieuw wakker werd stond er een CV-monteurs-busje voor de deur. Lang leve mijn huisbaas!
Het heeft nog wel even geduurd voor de verwarming het weer deed maar nu is mijn huis weer warm. En zit ik dus aan de studie. Ik heb wel moeite met de concentratie... maar gelukkig moet er nog genoeg gebeuren in het huishouden dus dat kan mooi tussendoor....
Ik zit aan de studie, zowaar.
Had een slechte start vanochtend. De CV was kapot (gisteren al) dus ik werd wakker in een koud huis en constateerde al snel dat ik ook vandaag niet zou kunnen douchen.
Heb de schaatsles laten schieten. Ik weet dat ik het deze week mag inhalen dus dat leek me voor één keer een betere optie. Ben weer mijn warme bed in gekropen en toen ik opnieuw wakker werd stond er een CV-monteurs-busje voor de deur. Lang leve mijn huisbaas!
Het heeft nog wel even geduurd voor de verwarming het weer deed maar nu is mijn huis weer warm. En zit ik dus aan de studie. Ik heb wel moeite met de concentratie... maar gelukkig moet er nog genoeg gebeuren in het huishouden dus dat kan mooi tussendoor....
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 28 januari 2011 om 22:17
Jemig, wat is dit herkenbaar!...
Beetje late reactie van mij misschien, maar ik wilde toch nog even reageren.
Allereerst ben ik blij te lezen dat het weer wat beter met je gaat! Hoop dat dat ook even zo mag blijven en dat je je studie kunt afronden.
Ik herken het vergelijken met anderen wel...zeker op momenten dat het me allemaal even flink tegenzit, lijkt het plotseling anderen enorm voor de wind te gaan.
Ik heb enorm geworsteld in mijn leven (eigenlijk vanaf de puberteit) en nog steeds heb ik het gevoel voor alles drie keer harder te moeten knokken dan anderen. In het verleden heb ik ook het een en ander meegemaakt waardoor ik in psychische problemen ben geraakt, waarvoor ik inmiddels al jaren in therapie ben. Dat...samen met werken en studeren maakt het leven niet bepaald makkelijk. Maar daar zul jij alles van weten.
Vandaag kreeg ik te horen dat ik 200 euro per maand aan studieschuld moet gaan aflossen, terwijl ik nu een schamel inkomen ontvang van het UWV. Ik weet echt van gekheid niet waar ik het zoeken moet. Ik kan het nevernooit niet betalen en het idee nog 7 jaar 200 euro pm te moeten aflossen maakt me gek.
Nee, een eigen huis (huur of koop) zit er voorlopig niet in. Vakantie gaat de komende jaren ook niet gebeuren. Ik mag blij zijn als ik een beetje een leuke baan kan vinden waar ik mijn talenten in kwijt kan. Ik zal de komende jaren genoegen moeten nemen met om de zoveel jaar/maanden gedwongen te moeten verhuizen...niet wetende waar ik dan weer terecht kom.
Ik dacht echt dat ik nu in de opwaartse spiraal zat...dat ik eindelijk eens een baan kon vinden die ik echt leuk vind, dat ik eindelijk eens een eigen huurhuisje zou kunnen betrekken, dat ik eindelijk eens wat meer aan mezelf toe zou kunnen komen, mijn passie beter kon ontwikkelen, mijn plannen en idealen nastreven en waar gaan maken... het zit er voorlopig niet in.
Nou kan ik me voorstellen dat ik op dit moment wat verbitterd overkom, of 'zielig', wat ik zeker niet wil zijn. Maar op dit moment voel ik me even niet zo optimistisch over mijn leven en mijn toekomst.
Ook ik gun anderen alle goeds en ik ben ook blij als mijn vrienden het goed doen. Ik zou alleen zelf ook eens wat meer 'geluk' willen hebben, wat meer 'voorspoed'...
Soms.. schuif ik alle schuld af op mijn jeugd, die naar de klote is gegaan, op het gebrek aan steun van m'n ouders en dan ben ik zó kwaad. Zo kwaad op waar ik zelf geen controle over heb gehad, maar waar ik nu zoveel last van heb. Het beïnvloedt mijn hele leven.
Hmmm, dit is niet zo'n opbeurend bericht besef ik, sorry
Ik moets het zelf misschien ook even kwijt en herkende me in je verhaal.
Beetje late reactie van mij misschien, maar ik wilde toch nog even reageren.
Allereerst ben ik blij te lezen dat het weer wat beter met je gaat! Hoop dat dat ook even zo mag blijven en dat je je studie kunt afronden.
Ik herken het vergelijken met anderen wel...zeker op momenten dat het me allemaal even flink tegenzit, lijkt het plotseling anderen enorm voor de wind te gaan.
Ik heb enorm geworsteld in mijn leven (eigenlijk vanaf de puberteit) en nog steeds heb ik het gevoel voor alles drie keer harder te moeten knokken dan anderen. In het verleden heb ik ook het een en ander meegemaakt waardoor ik in psychische problemen ben geraakt, waarvoor ik inmiddels al jaren in therapie ben. Dat...samen met werken en studeren maakt het leven niet bepaald makkelijk. Maar daar zul jij alles van weten.
Vandaag kreeg ik te horen dat ik 200 euro per maand aan studieschuld moet gaan aflossen, terwijl ik nu een schamel inkomen ontvang van het UWV. Ik weet echt van gekheid niet waar ik het zoeken moet. Ik kan het nevernooit niet betalen en het idee nog 7 jaar 200 euro pm te moeten aflossen maakt me gek.
Nee, een eigen huis (huur of koop) zit er voorlopig niet in. Vakantie gaat de komende jaren ook niet gebeuren. Ik mag blij zijn als ik een beetje een leuke baan kan vinden waar ik mijn talenten in kwijt kan. Ik zal de komende jaren genoegen moeten nemen met om de zoveel jaar/maanden gedwongen te moeten verhuizen...niet wetende waar ik dan weer terecht kom.
Ik dacht echt dat ik nu in de opwaartse spiraal zat...dat ik eindelijk eens een baan kon vinden die ik echt leuk vind, dat ik eindelijk eens een eigen huurhuisje zou kunnen betrekken, dat ik eindelijk eens wat meer aan mezelf toe zou kunnen komen, mijn passie beter kon ontwikkelen, mijn plannen en idealen nastreven en waar gaan maken... het zit er voorlopig niet in.
Nou kan ik me voorstellen dat ik op dit moment wat verbitterd overkom, of 'zielig', wat ik zeker niet wil zijn. Maar op dit moment voel ik me even niet zo optimistisch over mijn leven en mijn toekomst.
Ook ik gun anderen alle goeds en ik ben ook blij als mijn vrienden het goed doen. Ik zou alleen zelf ook eens wat meer 'geluk' willen hebben, wat meer 'voorspoed'...
Soms.. schuif ik alle schuld af op mijn jeugd, die naar de klote is gegaan, op het gebrek aan steun van m'n ouders en dan ben ik zó kwaad. Zo kwaad op waar ik zelf geen controle over heb gehad, maar waar ik nu zoveel last van heb. Het beïnvloedt mijn hele leven.
Hmmm, dit is niet zo'n opbeurend bericht besef ik, sorry
Ik moets het zelf misschien ook even kwijt en herkende me in je verhaal.
vrijdag 28 januari 2011 om 23:25
Prima hoor, dat je hier van je af schrijft.
Wat je zegt over dat verbitterd overkomen snap ik ook wel. Zelf durf ik mijn eigen topic nauwelijks terug te lezen, omdat ik normaal niet zo negatief ben, maar hier wel even in een negatieve bui alles achter elkaar heb gezet. En het heeft me wel opgelucht, eigenlijk.
Het gaat best goed hoor, de laatste tijd. Met ups en downs, maar het gemiddelde ligt een heel stuk hoger dan de laatste jaren.
Maar af en toe moet er ook wat negativiteit uit.
Die studieschuld: Bij mijn weten hoef je niet te betalen als je van een minimum leeft. Ik denk dat je even contact moet opnemen met het IBG/DUO. Ze doen dan een draagkrachtmeting ofzoiets. Echt even navragen hoor!
Ik heb niet zoveel inspiratie om meer te schrijven op het moment. Ik heb een deel van mijn studieboek doorgenomen vanavond... yeah!
Vanmiddag was ik nog even heel sip omdat er vanavond een feest is (niet aan denken Moon!) aan de andere kant van het land waar ik misschien heen zou gaan, maar niet gedaan heb dus. Maar zo is de avond nuttig besteed.
(en sorry heb nog steeds niet gereageerd op een aantal mensen maar daarvoor moet ik even in the mood zijn)
Wat je zegt over dat verbitterd overkomen snap ik ook wel. Zelf durf ik mijn eigen topic nauwelijks terug te lezen, omdat ik normaal niet zo negatief ben, maar hier wel even in een negatieve bui alles achter elkaar heb gezet. En het heeft me wel opgelucht, eigenlijk.
Het gaat best goed hoor, de laatste tijd. Met ups en downs, maar het gemiddelde ligt een heel stuk hoger dan de laatste jaren.
Maar af en toe moet er ook wat negativiteit uit.
Die studieschuld: Bij mijn weten hoef je niet te betalen als je van een minimum leeft. Ik denk dat je even contact moet opnemen met het IBG/DUO. Ze doen dan een draagkrachtmeting ofzoiets. Echt even navragen hoor!
Ik heb niet zoveel inspiratie om meer te schrijven op het moment. Ik heb een deel van mijn studieboek doorgenomen vanavond... yeah!
Vanmiddag was ik nog even heel sip omdat er vanavond een feest is (niet aan denken Moon!) aan de andere kant van het land waar ik misschien heen zou gaan, maar niet gedaan heb dus. Maar zo is de avond nuttig besteed.
(en sorry heb nog steeds niet gereageerd op een aantal mensen maar daarvoor moet ik even in the mood zijn)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zaterdag 29 januari 2011 om 09:36
quote:Moonlight82 schreef op 28 januari 2011 @ 23:25:
Wat je zegt over dat verbitterd overkomen snap ik ook wel. Zelf durf ik mijn eigen topic nauwelijks terug te lezen, omdat ik normaal niet zo negatief ben, maar hier wel even in een negatieve bui alles achter elkaar heb gezet. En het heeft me wel opgelucht, eigenlijk.
Ik moest hier wel om lachen. Heb precies hetzelfde met wat ik gister-avond schreef...
Gelukkig schijnt de zon weer, nieuwe dag, frisse lucht! En is het gevoel van gister-avond weer een beetje naar de achtergrond verdwenen.
Wat betreft die studieschuld...draagkrachtmeting had ik idd aangevraagd, maar die is afgewezen, omdat ik volgens hun berekeningen 200 euro zou moeten kunnen missen op mijn uitkering. Ik vind het belachelijk en volgens mij klopt er echt iets niet, maar ik heb het ze helemaal laten uitleggen hoe de berekeningen zijn gemaakt en ik moet zeggen...die kloppen wel. Ik kan het alleen echt niet betalen en dat is nu wel kopzorg nummer 1. Geldproblemen vind ik echt verschrikkelijk. Ik heb m'n auto maar te koop gezet, terwijl ik die eigenlijk niet kan missen, maar ik moet toch iets.
Nou ja, ik zal niemand hier verder vermoeien met mijn sores op dit gebied. Maar ik kan hier wel eens goed gefrustreerd van worden.
Fijn dat je kon en wilde reageren Moonlight, terwijl je zo hard aan je studie zit Knap dat je de verleiding van een feestje kan weerstaan!
Wat je zegt over dat verbitterd overkomen snap ik ook wel. Zelf durf ik mijn eigen topic nauwelijks terug te lezen, omdat ik normaal niet zo negatief ben, maar hier wel even in een negatieve bui alles achter elkaar heb gezet. En het heeft me wel opgelucht, eigenlijk.
Ik moest hier wel om lachen. Heb precies hetzelfde met wat ik gister-avond schreef...
Gelukkig schijnt de zon weer, nieuwe dag, frisse lucht! En is het gevoel van gister-avond weer een beetje naar de achtergrond verdwenen.
Wat betreft die studieschuld...draagkrachtmeting had ik idd aangevraagd, maar die is afgewezen, omdat ik volgens hun berekeningen 200 euro zou moeten kunnen missen op mijn uitkering. Ik vind het belachelijk en volgens mij klopt er echt iets niet, maar ik heb het ze helemaal laten uitleggen hoe de berekeningen zijn gemaakt en ik moet zeggen...die kloppen wel. Ik kan het alleen echt niet betalen en dat is nu wel kopzorg nummer 1. Geldproblemen vind ik echt verschrikkelijk. Ik heb m'n auto maar te koop gezet, terwijl ik die eigenlijk niet kan missen, maar ik moet toch iets.
Nou ja, ik zal niemand hier verder vermoeien met mijn sores op dit gebied. Maar ik kan hier wel eens goed gefrustreerd van worden.
Fijn dat je kon en wilde reageren Moonlight, terwijl je zo hard aan je studie zit Knap dat je de verleiding van een feestje kan weerstaan!
