Psyche
alle pijlers
Geen Innerlijke monoloog
zaterdag 17 oktober 2020 11:31
Dag iedereen,
Een paar jaar geleden ontdekte ik dat mijn denken misschien anders is dan dat van de meeste mensen, ik heb namelijk geen innerlijke monoloog,ik heb geen stem in mijn hoofd die constant wat zegt, mijn hoofd is bijna altijd leeg. Bovendien kan ik ook niet visualiseren. Het is niet dat ik helemaal niet kan visualiseren. Als ik bijvoorbeeld aan een appel denk, dan moet ik echt mijn best doen om het beeld vast te houden na ongeveer 1 a 2 seconden is het beeld meestal weg en bovendien is het beeld ook vrij wazig dit heb ik met alles.
Zelfs als ik een innerlijke monoloog wil moet ik mijn best doen als ik stop met concentreren, dan verdwijnt de stem in mijn hoofd het blijft niet automatisch hangen het gaat gewoon niet van zelf. Ik heb ook moeite met onthouden vaak schrijf ik dingen op of praat ik hardop tegen mezelf om enigszins wat te onthouden.
Ik hoop met dit topic mensen te vinden met een soortgelijk probleem, en wil ik ook weten hoe sommige van jullie denken in het algemeen denken jullie allemaal met beelden en een monoloog?
Een paar jaar geleden ontdekte ik dat mijn denken misschien anders is dan dat van de meeste mensen, ik heb namelijk geen innerlijke monoloog,ik heb geen stem in mijn hoofd die constant wat zegt, mijn hoofd is bijna altijd leeg. Bovendien kan ik ook niet visualiseren. Het is niet dat ik helemaal niet kan visualiseren. Als ik bijvoorbeeld aan een appel denk, dan moet ik echt mijn best doen om het beeld vast te houden na ongeveer 1 a 2 seconden is het beeld meestal weg en bovendien is het beeld ook vrij wazig dit heb ik met alles.
Zelfs als ik een innerlijke monoloog wil moet ik mijn best doen als ik stop met concentreren, dan verdwijnt de stem in mijn hoofd het blijft niet automatisch hangen het gaat gewoon niet van zelf. Ik heb ook moeite met onthouden vaak schrijf ik dingen op of praat ik hardop tegen mezelf om enigszins wat te onthouden.
Ik hoop met dit topic mensen te vinden met een soortgelijk probleem, en wil ik ook weten hoe sommige van jullie denken in het algemeen denken jullie allemaal met beelden en een monoloog?
dinsdag 20 oktober 2020 00:44
Ik slik dagelijks antidepressiva en het zorgt ervoor dat ik nog een beetje stabiel ben. Maar het eeuwige gelul in mijn hoofd blijft.Rachmaninoff schreef: ↑20-10-2020 00:40Shit is dat. Herkenbaar helaas. Vooral als ik net wakker ben, en begin dan maar eens vol goede moed aan de dag. Volgens mij zijn de stofjes die je nodig hebt om je goed te voelen in de ochtend helemaal uit balans.
Antidepressiva hielp bij mij tegen de drukte in mijn hoofd maar dat is ook heel raar hoor, ook niet echt leuk. Ik raakte haast in paniek van de stilte.
Kan me voorstellen dat de stilte ook weer voor paniek zorgt.
dinsdag 20 oktober 2020 00:50
Ik heb het maar een korte tijd geprobeerd, ik werd er helemaal raar van. Het is maar zoals het is. Ik merk dat ik veel aan muziek heb. Ik wil eens echt proberen on aardige dingen tegen mezelf te zeggen ookal meen ik er geen klap van. Als ik een muziekstuk opnieuw en opnieuw en opnieuw speel kan ik het automatisch spelen, zoals je ook weet in welke lade de messen en vorken liggen. Dat moet toch ook kunnen werken met gedachten, zal het niet?
dinsdag 20 oktober 2020 01:32
Op youtube vond ik video's van iemand die precies beschrijft wat ik heb, hij noemt het blank mind.
https://www.youtube.com/watch?v=l48EpMJ53wg
https://www.youtube.com/watch?v=OVUVYj7ZyLA
https://www.youtube.com/watch?v=l48EpMJ53wg
https://www.youtube.com/watch?v=OVUVYj7ZyLA
dinsdag 20 oktober 2020 06:13
Ik heb zelf 5 gesprekken van 2 uur per keer gehad. Met 2 psychologen en een psychiater. Heel vragenlijsten ingevuld. Over kindertijd, puberteit, en volwassenheid. Over communicatie, vriendschappen, waar ik in vastloop, hoe ik reageer op dingen e.d.
Ook zijn er gesprekken met familieleden geweest over hoe ik was toen ik klein was. Als baby zijnde, peuter en kleuter.
Aan de hand daarvan concluderen ze of de dingen die passen bij autisme al je hele leven aanwezig zijn. Ik vond het echt een intensief traject.
dinsdag 20 oktober 2020 08:36
Dat is vrij uitgebreid en deze diagnose krijg je meestal niet zomaar. Voor de diagnose autisme moeten de symptomen zo heftig zijn dat het je ernstig belemmerd op één en vaak meerdere levensgebieden. (Dus als iemand zegt van HaHa ik heb ook autisme, omdat ze sociaal onhandig doen, dan is dat altijd zo’n
moment.)Ook moet er aangetoond zijn dat deze symptomen al aanwezig zijn geweest sinds de geboorte. Er moet uitgesloten worden dat de symptomen zijn veroorzaakt door een trauma.
Ik kreeg eerst een vragenlijst met 800 vragen over mijn persoonlijkheid. Daarna meerdere testen bij een psycholoog, ik moest tekeningen interpreteren en ook zelf maken. Ik kreeg bijvoorbeeld de opdracht: “teken jezelf”. Hoe uitgebreid je dat dan tekent zegt wat over je zelfbewustzijn (uiteraard vertellen ze niks van te voren en geven ze je 0 aanwijzingen wat de bedoeling is met de tekeningen dus soms denk je echt wtf verwachten jullie nou van me haha). Ik moest ook wat cognitieve testen maken en een iq test. Er was ook een test waarbij je simpele zinnen naar eigen creativiteit moest aanvullen. Bijvoorbeeld:
Pietje .....
Het huis is ....
Ik heb een hekel aan ....
Het gras is ....
Nou het wijst dus op autisme als je al die zinnen heel kort aanvult (bijvoorbeeld “het gras is groen” ipv “het gras in de ochtendzon deed mij herinneren aan de tijd uit mijn jeugd, in het stadspark, waar we verstoppertje speelden”)
En zo waren er nog wel meer van die testjes. Ze proberen er eigenlijk achter te komen hoe jouw hersenen werken, hoe bewust je bent van de omgeving en van jezelf, hoeveel fantasie je hebt.
Daarna kwamen nog echte gesprekken die heel gericht waren op autisme. Ze gingen na aan welke kenmerken ik allemaal voldeed. Ook kwam er nog een gesprek met mijn ouders omdat ze zeker moeten weten dat je in je kindertijd ook al zo was.
Ik moest zoveel mogelijk rapportages meenemen van bijvoorbeeld de basisschool, de kinderopvang etc. Alles wat ik maar had liggen.
Al met al was het best intensief, er gingen een paar maanden overheen.
Bij autisme zijn de hersenen trouwens wel anders en dat zou volgens mijn ook te zien kunnen zijn bij een scan (not sure though) maar anders zijn ze sowieso. Het zijn niet gewoon wat ongelukkig uitgepakte karaktereigenschappen zeg maar.
dinsdag 20 oktober 2020 08:56
Doggo schreef: ↑20-10-2020 08:36Dat is vrij uitgebreid en deze diagnose krijg je meestal niet zomaar. Voor de diagnose autisme moeten de symptomen zo heftig zijn dat het je ernstig belemmerd op één en vaak meerdere levensgebieden. (Dus als iemand zegt van HaHa ik heb ook autisme, omdat ze sociaal onhandig doen, dan is dat altijd zo’n
Ook moet er aangetoond zijn dat deze symptomen al aanwezig zijn geweest sinds de geboorte. Er moet uitgesloten worden dat de symptomen zijn veroorzaakt door een trauma.
Ik kreeg eerst een vragenlijst met 800 vragen over mijn persoonlijkheid. Daarna meerdere testen bij een psycholoog, ik moest tekeningen interpreteren en ook zelf maken. Ik kreeg bijvoorbeeld de opdracht: “teken jezelf”. Hoe uitgebreid je dat dan tekent zegt wat over je zelfbewustzijn (uiteraard vertellen ze niks van te voren en geven ze je 0 aanwijzingen wat de bedoeling is met de tekeningen dus soms denk je echt wtf verwachten jullie nou van me haha). Ik moest ook wat cognitieve testen maken en een iq test. Er was ook een test waarbij je simpele zinnen naar eigen creativiteit moest aanvullen. Bijvoorbeeld:
Pietje .....
Het huis is ....
Ik heb een hekel aan ....
Het gras is ....
Nou het wijst dus op autisme als je al die zinnen heel kort aanvult (bijvoorbeeld “het gras is groen” ipv “het gras in de ochtendzon deed mij herinneren aan de tijd uit mijn jeugd, in het stadspark, waar we verstoppertje speelden”)
En zo waren er nog wel meer van die testjes. Ze proberen er eigenlijk achter te komen hoe jouw hersenen werken, hoe bewust je bent van de omgeving en van jezelf, hoeveel fantasie je hebt.
Daarna kwamen nog echte gesprekken die heel gericht waren op autisme. Ze gingen na aan welke kenmerken ik allemaal voldeed. Ook kwam er nog een gesprek met mijn ouders omdat ze zeker moeten weten dat je in je kindertijd ook al zo was.
Ik moest zoveel mogelijk rapportages meenemen van bijvoorbeeld de basisschool, de kinderopvang etc. Alles wat ik maar had liggen.
Al met al was het best intensief, er gingen een paar maanden overheen.
Bij autisme zijn de hersenen trouwens wel anders en dat zou volgens mijn ook te zien kunnen zijn bij een scan (not sure though) maar anders zijn ze sowieso. Het zijn niet gewoon wat ongelukkig uitgepakte karaktereigenschappen zeg maar.
Nou dat dus
dinsdag 20 oktober 2020 10:33
dinsdag 20 oktober 2020 10:53
Dat is erg lastig om mee om te gaan lijkt me. Heb je dit altijd al gehad? Wat ik fascinerend vind is dat de problemen die je er door ondervindt hetzelfde zijn als bij een te 'vol' hoofd.deize96 schreef: ↑20-10-2020 01:32Op youtube vond ik video's van iemand die precies beschrijft wat ik heb, hij noemt het blank mind.
https://www.youtube.com/watch?v=l48EpMJ53wg
https://www.youtube.com/watch?v=OVUVYj7ZyLA
dinsdag 20 oktober 2020 10:58
Het lijkt mij dus heerlijk om een leeg hoofd te kunnen hebben. Wat een rust moet dat geven. Mijn hoofd is bomvol met een miljoen gedachten die allemaal door elkaar heen blazen. Het enige moment dat ik 'nergens' aan denk is als ik een serie of film kijk die ik echt leuk vind. Dan denk ik nog steeds heel veel (wat ik van een bepaalde scène of een bepaald gesprek vind, hoe dat vertaalt naar mijzelf/mijn leven, dat soort dingen), maar dat loopt meer naast elkaar, ofzo? Moeilijk uit te leggen. Die gedachten zijn niet dusdanig op de voorgrond dat ik daar bewust mee bezig ben.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
dinsdag 20 oktober 2020 11:10
En onee, als hij maar niet dit doet want dan gebeurt er zus en zo, en dan doet Pietje dat en dan eindigt de serie zo. Hee, het klopte precies wat ik dacht.mcsteamy schreef: ↑20-10-2020 10:58Het lijkt mij dus heerlijk om een leeg hoofd te kunnen hebben. Wat een rust moet dat geven. Mijn hoofd is bomvol met een miljoen gedachten die allemaal door elkaar heen blazen. Het enige moment dat ik 'nergens' aan denk is als ik een serie of film kijk die ik echt leuk vind. Dan denk ik nog steeds heel veel (wat ik van een bepaalde scène of een bepaald gesprek vind, hoe dat vertaalt naar mijzelf/mijn leven, dat soort dingen), maar dat loopt meer naast elkaar, ofzo? Moeilijk uit te leggen. Die gedachten zijn niet dusdanig op de voorgrond dat ik daar bewust mee bezig ben.
dinsdag 20 oktober 2020 12:53
Oohhh, maar dat heb ik ook. Ik wijk op bepaalde gebieden echt af van de norm, maar ik ben echt geen autist. Ik ben me zeer bewust van de emoties van anderen(want daar richt autisme zich toch vnl op) en die erken ik ook, maar dus herkennen is wel lastig, want ik heb er zelf niet zo'n last van.Rachmaninoff schreef: ↑20-10-2020 00:10Geen idee, ze zullen analyseren wat je zegt neem ik aan. Ik wilde er mee zeggen dat zo'n diagnose niet in één dag met één test komt. Verder weet ik er ook het fijne niet van. Het is ook maar een schaal he waar de één wat hoger scoort als de ander. Of ik het label gekregen zou hebben weet ik niet maar ik merk wel degelijk dat ik wat hoger op die schaal scoor dan anderen in mijn omgeving.
Mijn buurman heeft Asperger en dat is toch wel iets heel anders, daar herken ik me totaal niet in. Ik heb het vermoeden dat dat label gewoon heel snel gebruikt wordt.
dinsdag 20 oktober 2020 13:15
Oeps! Ik vul die zinnen ook met 1 woord aan....
Ik fantaseer wel af en toe, maar dat is ook niet gedetailleerd, maar verder heb ik weinig fantasie. Ik zou niet eens weten hoe ik mezelf zou moeten tekenen. Ik ben totaal niet creatief of kunstzinnig, maar ik ben ontzettend goed met data en getallen.
Ik bind over activiteiten en niet over emoties.
Ik ben nou ineens nieuwsgierig of ik ook met autisme gediagnosticeerd zou worden.
Maar wellicht moet ik het label "autisme" anders interpreteren en zijn het ouders die hun kinderen dan maar te pas en te onpas dat label geven, zonder dat dat officieel gedaan is, om raar gedrag van hun kind te kunnen rechtvaardigen.
dinsdag 20 oktober 2020 13:20
dinsdag 20 oktober 2020 13:22
Een tijdje geleden kwam ik een soortgelijke video tegen, over iemand die geen 'internal monologue' heeft. Is dat iets soortgelijks? Misschien vind je dat ook boeiend om te zien. Ik vond het echt interessant hoe we met onze innerlijke gedachtewereld zoveel verschillen per mens!deize96 schreef: ↑20-10-2020 01:32Op youtube vond ik video's van iemand die precies beschrijft wat ik heb, hij noemt het blank mind.
https://www.youtube.com/watch?v=l48EpMJ53wg
https://www.youtube.com/watch?v=OVUVYj7ZyLA
https://youtu.be/u69YSh-cFXY
dinsdag 20 oktober 2020 13:32
Als u er kleuren bij denkt, heet dat synesthesie, geloof ik.
Wat is de vraag die ik niet weet maar wel moet stellen?
dinsdag 20 oktober 2020 13:34
Ik bedacht een keer dat ik het "dubbel-denken" kon noemen: Alles eerst bedenken voordat ik het zeg.Lafae schreef: ↑19-10-2020 06:40Ja, denken in concepten is denken zonder tussenstap. Wat grappig dat mensen vragen hoe je kan leven zonder inner voiceIk vraag me juist het omgekeerde af: hoe kun je leven met alleen een inner voice? Dat is zo... langzaam. Dan kost denken toch ontzettend veel tijd en energie? Hoe houd je dan ruimte over om dingen te bedenken buiten het hier en nu?
En bij als ik iets doe, met mezelf overleggen.
En soms ben ik inderdaad lang aan het twijfelen.
Maar ik overleg niet de hele tijd met mezelf, soms heeft iets anders mijn aandacht.
Wat is de vraag die ik niet weet maar wel moet stellen?
dinsdag 20 oktober 2020 13:36
Ik heb een diagnose in het ASS, en ik heb dus een uitgebreide interne dialoog.eennieuwbegin schreef: ↑19-10-2020 20:31Ok, ik vind dit dus ook best bhoeiend. Heb dit soort gesprekken ook regelmatig met mensen.
Ik heb geen interne monoloog. Ik 'hoor' mezelf ook niet.
Beelden zien kan ik ook niet, gezichten voor de geest halen is helemaal onmogelijk. Zelfs van familieleden of vrienden die ik meerdere keren per week zie.
Dat is dan gewoon een vraag gezicht, zonder ogen ofzo. Heel raar. Een grote vlek.
Net als inbeelden waar je trek in hebt qua avondeten. Kan ik niet. Ik pak gewoon wat. Vaak plan ik al vooruit. En als ik daar op de avond zelf geen zin in heb, jammer dan.
Geleide meditaties kan ik niks mee, ik kan het niét voor me zien. Het lukt me gewoon niet.
Nu is me door een psycholoog verteld dat dit te maken kan hebben met m'n ASS. Geen idee of dit klopt, dus ben wel benieuwd of meer autisten dit ook hebben. Amper tot niet dingen in kunnen beelden, geen interne monoloog hebben e.d.
In beelden denken kan ik ook wel.
Wat is de vraag die ik niet weet maar wel moet stellen?
dinsdag 20 oktober 2020 13:56
Maar als ik een tekst lees of schrijf, dus ook de reacties hier op Viva, lees ik dit 'hardop' voor in mijn hoofd. Ben nu wel benieuwd of (veel) anderen dat dan ook doen, nooit bij stilgestaan dat anderen dat misschien anders heel anders doen 
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
dinsdag 20 oktober 2020 14:03
Rachmaninoff schreef: ↑20-10-2020 11:10En onee, als hij maar niet dit doet want dan gebeurt er zus en zo, en dan doet Pietje dat en dan eindigt de serie zo. Hee, het klopte precies wat ik dacht.
Ik kan het dus niet eens uittypen, zo veel verschillende gedachten schieten door mijn hoofd.
Als ik dan toch aan het vragen ben: ik zing ook regelmatig in mijn hoofd. Maar soms zing ik iets en denk ik tegelijkertijd (aan) iets anders. Doen/'kunnen' meer mensen dat?
Voor mij is alles zo vanzelfsprekend. Ook dat gedachten echt van hot naar her schieten, en weer terug, terwijl het allemaal niets met elkaar te maken heeft. Er is nog een ouder topic over dit onderwerp, over hoe mensen denken en beelden vormen. Hier werd ook uitvoerig gepraat over bijv. het vormen van een beeld wanneer iemand zegt: "denk eens aan het strand". Sommigen zien dan blijkbaar het woord uitgeschreven (echt??), anderen zien zichzelf op een strand. Ik besefte toen dat ik een vrij rijke beeldvorming heb (ik zie een strand, zee, boulevard, kinderen, dieren, etc.), maar dat ik bijv. mezelf niet zie. Kan ik wel, maar doe ik in 1e instantie niet. En sommigen kunnen zich de warmte of geur voorstellen, dat heb ik dan weer niet. Wel zijn het vaak plekken waar ik al eens geweest ben, of een combinatie van meerdere plekken. Zelden een random strand dat ik nog nooit gezien heb. Zo interessant!
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
dinsdag 20 oktober 2020 14:03
Alle vooroordelen over autisme in één post.....spell68 schreef: ↑20-10-2020 12:53Oohhh, maar dat heb ik ook. Ik wijk op bepaalde gebieden echt af van de norm, maar ik ben echt geen autist. Ik ben me zeer bewust van de emoties van anderen(want daar richt autisme zich toch vnl op) en die erken ik ook, maar dus herkennen is wel lastig, want ik heb er zelf niet zo'n last van.
Mijn buurman heeft Asperger en dat is toch wel iets heel anders, daar herken ik me totaal niet in. Ik heb het vermoeden dat dat label gewoon heel snel gebruikt wordt.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
dinsdag 20 oktober 2020 14:16
Nou, niet dus want zoals we net probeerden uit te leggen is dat daar een enorm onderzoek aan vooraf gaat.spell68 schreef: ↑20-10-2020 12:53Oohhh, maar dat heb ik ook. Ik wijk op bepaalde gebieden echt af van de norm, maar ik ben echt geen autist. Ik ben me zeer bewust van de emoties van anderen(want daar richt autisme zich toch vnl op) en die erken ik ook, maar dus herkennen is wel lastig, want ik heb er zelf niet zo'n last van.
Mijn buurman heeft Asperger en dat is toch wel iets heel anders, daar herken ik me totaal niet in. Ik heb het vermoeden dat dat label gewoon heel snel gebruikt wordt.
Als je er zelf niet zo'n last van hebt kom je zeer waarschijnlijk ook niet in zo'n onderzoek terecht. Ik had wel moeite met functioneren in deze maatschappij, dat is de reden dat ik daar terecht kwam.
Ik herken best emoties bij anderen trouwens en stroom er zelf regelmatig over van die van mezelf. Ik weet alleen niet altijd precies hoe ik hoor te reageren op die van een ander in de zin van moet ik nu een arm om diegene leggen, en dat soort zaken vind ik ook ongemakkelijk want ik verander in een houten klaas bij knuffels en omhelzingen van mensen die niet dichtbij me staan. Zelfs met mijn ouders knuffelde ik nooit. Maar goed, ik weet niet of ik dat label had gekregen en of het bij mij misschien ook meer sociale angst is aangezien ik het onderzoek heb afgekapt.
