Psyche
alle pijlers
Grenzen blijven aangeven; contact moeder en zusje hersteld
vrijdag 31 oktober 2025 om 20:08
Ik plaats deze topic niet omdat ik wil klagen. Ik weet dat ik de afgelopen tijd erg ben gegroeid en veel inzichten heb gekregen. Hulp van een psycholoog heb ik al maar zie ik pas over 2 weken. Maar soms denk ik, ben ik te hard? Of had ik het anders moeten aanpakken?
Alvast mijn excuses als het een lang topic wordt, ik probeer het zo goed mogelijk uit te leggen en hoop niet dat het te verwarrend overkomt en dat het duidelijk is.
Een hele tijd geleden had ik hier een topic geplaatst dat ik het contact had verbroken met moeder en zusje. Zie onderstaand topic.
https://forum.viva.nl/psyche/contact-ve ... #p35620435
Heeft een jaar geduurd toen ik dacht; ik ben er aan toe wetende dat ze waarschijnlijk weer terug zullen vallen in oude patronen. In het begin was het leuk en gezellig, probeerde het rustig aan te doen en merkte dat op dat moment, dat zusje normaal deed en toen wel even mjjn grenzen respecteerde.
Soms merkte ik wel wat meer irritatie, Toen ik grenzen aangaf, reageerde ze er goed op, maar de de laatste tijd merk ik gewoon dat bepaalde patronen weer terug komen. Soms denk ik; of voelt dat zo en moet ik er niet zwaar aan tillen. Mijn psycholoog zei ook; wees niet verbaasd dat weer hetzelfde gebeurd als toen. Blijf je grenzen aangeven, blijf er boven staan etc. In het begin leek het allemaal leuk.
Maar nu het volgende;
Sinds mei dit jaar contact met ze. In het begin was het zo leuk en gezellig, merkte wel dat ze wat voorzichtig waren. Ik moest mijn grenzen blijven aangeven.
Maar ik merk gewoon nu de laatste tijd erg veel irritatie naar mijn zusje toe, dat gevoel dat ze weer terug valt in oude patronen. Dat gevoel dat ze niks respecteert en mij aan het uittestten is.
Een paar voorbeelden van de afgelopen week;
Afgelopen maandag vroeg ze wat ik op mijn verjaardag wou waarbij ik aangaf dat ik het niet vier en alleen ouders uitnodig.
Dit heb ik haar eerder verteld. Kreeg een korte reactie en daarna vroeg ze; kom je dus ook niet op mijn verjaardag, en die van.... haar vriend etc. Ze heeft het waarschijnlijk gehoord van mijn moeder en ze wist het ook wel. Ik zei nee kom alleen op kinderverjaardagen.
En misschien is dat heel raar voor sommigen en dat ik 1 lijn moet trekken maar mijn tantezeggertjes betekenen veel voor mij en zijn zich er niet bewust van. En daarin tegen heb ik geen zin in die negatieve sfeer, begrijp mij niet verkeerd. Gelijk een reactie wat is dat nou weer voor iets geks. En daarna was het een paar dagen stil
Mijn oudste 2 broers komen ook niet op verjaardagen van ons, nou 1 daarvan soms wel als het hem uitkomt en daar wordt niet moeilijk over gedaan.
Dinsdag; Ja en met sint Maarten eten ze lekker bij ons. Terwijl ik van te voren aan mijn moeder vroeg mag ik bij jullie eten met sint maarten? Mocht wel en nu eten ze opeens bii mijn zusje. Zegt ze; Ja maar moeder was het vergeten. En dit zegt ze elke keer dus als ik wat wil doen met moeder. Laatste keer had ik afgesproken met moeder om naar tuincentrum te gaan tot dat zusje vroeg mag ik mee met.... mijn tantezeggertje dus? Ik had het liever niet en wou met moeder, ook omdat tantezeggertje eerst naar school moest en ik wilde niet zo laat weg. En opeens weer woorden van ja je kan ook wel op een andere dag want ik ga altijd boodschappen doen met moeder op vrijdag en ik kan niet op een andere dag. Ik ben bij mijn standpunt gebleven. En opeens kon mijn zusje wel op een andere dag boodschappen doen en kon ik met moeder naar tuincentrum.
En gisteren vroeg ik aan haar iets, waarbij ik 1 letter was vergeten in dat woord. Zei ze nee wel dat en dat whahaha er achter aan Omdat ik de N was vergeten. Ik was er even klaar mee en heb niet gereageerd, ook omdat ik naar deeltijd moest. Zij maakt ook zoveel spelfouten, maar daar val ik ook niet over. Toen ik thuis kwam zag ik nog een appje van haar, maar dat doet ze vaker als ik even nier meer reageer. Misschien haar manier van aandacht of controle willen hebben?
Ik heb er niet oo gereageerd omdat ik merkte dat irritatie hoog zat en ik was moe. Later op de avond vertelde ze weer iets maar niet gereageerd omdat ik ook ging slapen.
Maar voor mij voelde dat ze een reactie aan het uitlokken was en dat ze zich misschien afgewezen voelde. Terwijl ik zoiets had van hoef ook niet altijd te reageren terwijl zij soms ook dagen niet reageer. In het begin heb ik dat ook aan haar aangegeven dat we niet altijd contact hoeven.
Ik merk gewoon weer dat ze steeds bij mij komt als ze wat nodig heeft.
Vanochtend weer; vier jij je vandaag wel of niet? Anders ga ik volgende week weg. Niet op gereageerd. Toen vroeg ze wanneer gaan we hems ontbijten en toen zei ik; ik weet het niet. Toen zei ze okidokie dan ga ik eerst met... en toen vroeg ze weer over mijn verjaardag. Niet op gereageerd.
Ik merk nu precies dezelfde patronen als toen, nu ook merk ik veel irritatie en heb ik geen zin om alles uit te leggen maar blijf dicht bij mezelf.
Waarom ik jullie deze voorbeelden laat zien? Misschien ben ik onrealistisch, til ik er te zwaar en moet ik het maar laten gaan, terwijl ik ergens wel weer dat mijn gevoel vaak klopt. Maar misschien kijken jullie er toch anders tegen aan...
Ik merk soms nog veel jaloezie vanaf haar kant. En dit gaat niet over 1 nacht ijs.
3 jaar geleden heb ik een hoekbank gewonnen maar werd niet door mijn zusje en haar vriend gegund waardoor ze die bedrijf hebben gemaild dat ik niet eerlijk was en vals speelde. Hun deden ook mee aan die actie en vonden dat hun het hadden verdiend.
Maar uiteindelijk hwb ik hem toch gekregen.
Ik wist ergens heus wel dat ze blijft hangen in haar gedrag en nu ik mijn grenzen probeer aan te geven.... als ik afstand neem dan komt ze juist bij mij
Maar is het zo raar dat ik mij hier aan erger? Merk veel irritatie en boosheid. Mijn band met zusje zal nooit worden zoals het was. Merk ook dat ze mij alleen nodig heeft wanneer het haar uitkomt.
Op dit moment is mijn moeder nog aardig ok en doet ze tot nu toe normaal tegen mij
Wat ik met dit topic wil is ook meer herkenning, en misschien maak ik mij te druk om niks maar soms kost mij dat wel energie en denk ik; misschien moet ik niet gaan zeuren.
Daarin tegen voel ik mij steeds sterker worden, geniet ik meer van het leven en voel ik mij evenveel waard als een ander
Alvast mijn excuses als het een lang topic wordt, ik probeer het zo goed mogelijk uit te leggen en hoop niet dat het te verwarrend overkomt en dat het duidelijk is.
Een hele tijd geleden had ik hier een topic geplaatst dat ik het contact had verbroken met moeder en zusje. Zie onderstaand topic.
https://forum.viva.nl/psyche/contact-ve ... #p35620435
Heeft een jaar geduurd toen ik dacht; ik ben er aan toe wetende dat ze waarschijnlijk weer terug zullen vallen in oude patronen. In het begin was het leuk en gezellig, probeerde het rustig aan te doen en merkte dat op dat moment, dat zusje normaal deed en toen wel even mjjn grenzen respecteerde.
Soms merkte ik wel wat meer irritatie, Toen ik grenzen aangaf, reageerde ze er goed op, maar de de laatste tijd merk ik gewoon dat bepaalde patronen weer terug komen. Soms denk ik; of voelt dat zo en moet ik er niet zwaar aan tillen. Mijn psycholoog zei ook; wees niet verbaasd dat weer hetzelfde gebeurd als toen. Blijf je grenzen aangeven, blijf er boven staan etc. In het begin leek het allemaal leuk.
Maar nu het volgende;
Sinds mei dit jaar contact met ze. In het begin was het zo leuk en gezellig, merkte wel dat ze wat voorzichtig waren. Ik moest mijn grenzen blijven aangeven.
Maar ik merk gewoon nu de laatste tijd erg veel irritatie naar mijn zusje toe, dat gevoel dat ze weer terug valt in oude patronen. Dat gevoel dat ze niks respecteert en mij aan het uittestten is.
Een paar voorbeelden van de afgelopen week;
Afgelopen maandag vroeg ze wat ik op mijn verjaardag wou waarbij ik aangaf dat ik het niet vier en alleen ouders uitnodig.
Dit heb ik haar eerder verteld. Kreeg een korte reactie en daarna vroeg ze; kom je dus ook niet op mijn verjaardag, en die van.... haar vriend etc. Ze heeft het waarschijnlijk gehoord van mijn moeder en ze wist het ook wel. Ik zei nee kom alleen op kinderverjaardagen.
En misschien is dat heel raar voor sommigen en dat ik 1 lijn moet trekken maar mijn tantezeggertjes betekenen veel voor mij en zijn zich er niet bewust van. En daarin tegen heb ik geen zin in die negatieve sfeer, begrijp mij niet verkeerd. Gelijk een reactie wat is dat nou weer voor iets geks. En daarna was het een paar dagen stil
Mijn oudste 2 broers komen ook niet op verjaardagen van ons, nou 1 daarvan soms wel als het hem uitkomt en daar wordt niet moeilijk over gedaan.
Dinsdag; Ja en met sint Maarten eten ze lekker bij ons. Terwijl ik van te voren aan mijn moeder vroeg mag ik bij jullie eten met sint maarten? Mocht wel en nu eten ze opeens bii mijn zusje. Zegt ze; Ja maar moeder was het vergeten. En dit zegt ze elke keer dus als ik wat wil doen met moeder. Laatste keer had ik afgesproken met moeder om naar tuincentrum te gaan tot dat zusje vroeg mag ik mee met.... mijn tantezeggertje dus? Ik had het liever niet en wou met moeder, ook omdat tantezeggertje eerst naar school moest en ik wilde niet zo laat weg. En opeens weer woorden van ja je kan ook wel op een andere dag want ik ga altijd boodschappen doen met moeder op vrijdag en ik kan niet op een andere dag. Ik ben bij mijn standpunt gebleven. En opeens kon mijn zusje wel op een andere dag boodschappen doen en kon ik met moeder naar tuincentrum.
En gisteren vroeg ik aan haar iets, waarbij ik 1 letter was vergeten in dat woord. Zei ze nee wel dat en dat whahaha er achter aan Omdat ik de N was vergeten. Ik was er even klaar mee en heb niet gereageerd, ook omdat ik naar deeltijd moest. Zij maakt ook zoveel spelfouten, maar daar val ik ook niet over. Toen ik thuis kwam zag ik nog een appje van haar, maar dat doet ze vaker als ik even nier meer reageer. Misschien haar manier van aandacht of controle willen hebben?
Ik heb er niet oo gereageerd omdat ik merkte dat irritatie hoog zat en ik was moe. Later op de avond vertelde ze weer iets maar niet gereageerd omdat ik ook ging slapen.
Maar voor mij voelde dat ze een reactie aan het uitlokken was en dat ze zich misschien afgewezen voelde. Terwijl ik zoiets had van hoef ook niet altijd te reageren terwijl zij soms ook dagen niet reageer. In het begin heb ik dat ook aan haar aangegeven dat we niet altijd contact hoeven.
Ik merk gewoon weer dat ze steeds bij mij komt als ze wat nodig heeft.
Vanochtend weer; vier jij je vandaag wel of niet? Anders ga ik volgende week weg. Niet op gereageerd. Toen vroeg ze wanneer gaan we hems ontbijten en toen zei ik; ik weet het niet. Toen zei ze okidokie dan ga ik eerst met... en toen vroeg ze weer over mijn verjaardag. Niet op gereageerd.
Ik merk nu precies dezelfde patronen als toen, nu ook merk ik veel irritatie en heb ik geen zin om alles uit te leggen maar blijf dicht bij mezelf.
Waarom ik jullie deze voorbeelden laat zien? Misschien ben ik onrealistisch, til ik er te zwaar en moet ik het maar laten gaan, terwijl ik ergens wel weer dat mijn gevoel vaak klopt. Maar misschien kijken jullie er toch anders tegen aan...
Ik merk soms nog veel jaloezie vanaf haar kant. En dit gaat niet over 1 nacht ijs.
3 jaar geleden heb ik een hoekbank gewonnen maar werd niet door mijn zusje en haar vriend gegund waardoor ze die bedrijf hebben gemaild dat ik niet eerlijk was en vals speelde. Hun deden ook mee aan die actie en vonden dat hun het hadden verdiend.
Maar uiteindelijk hwb ik hem toch gekregen.
Ik wist ergens heus wel dat ze blijft hangen in haar gedrag en nu ik mijn grenzen probeer aan te geven.... als ik afstand neem dan komt ze juist bij mij
Maar is het zo raar dat ik mij hier aan erger? Merk veel irritatie en boosheid. Mijn band met zusje zal nooit worden zoals het was. Merk ook dat ze mij alleen nodig heeft wanneer het haar uitkomt.
Op dit moment is mijn moeder nog aardig ok en doet ze tot nu toe normaal tegen mij
Wat ik met dit topic wil is ook meer herkenning, en misschien maak ik mij te druk om niks maar soms kost mij dat wel energie en denk ik; misschien moet ik niet gaan zeuren.
Daarin tegen voel ik mij steeds sterker worden, geniet ik meer van het leven en voel ik mij evenveel waard als een ander
vrijdag 31 oktober 2025 om 23:15
Misschien kan het je helpen om, als je dicht bij jezelf wilt blijven, de ander zijn mening te gunnen.
Bijvoorbeeld als jij je verjaardag met enkel je ouders wilt vieren, dan zou je tegen je zus kunnen zeggen: meer mensen wordt het me te druk (= bij jezelf blijven).
Je zus kan dat raar/gek/overdreven vinden, dat is vervelend maar ja, het is je gewoon te druk (= jouw grens).
Dan blijf je dus bij jezelf, je legt het uit en dan is het aan haar of ze je uitleg accepteert of niet. Het is voor jou niet leuk als ze het stom vindt, en dat kan je zelfs begrijpen (ze is teleurgesteld, had op je verjaardag willen komen), maar het blijft te druk.
Ik zeg maar wat, misschien zou je bijvoorbeeld met je zus in het dorp/de stad koffie met gebak kunnen gaan gebruiken, dan trakteer jij voor je verjaardag.
Is een stuk rustiger en dan kom je haar toch wat tegemoet. Als je dat zou willen/kunnen.
Maar goed, zoiets hoef je alleen te proberen als je toch graag de banden aan wilt halen.
Bijvoorbeeld als jij je verjaardag met enkel je ouders wilt vieren, dan zou je tegen je zus kunnen zeggen: meer mensen wordt het me te druk (= bij jezelf blijven).
Je zus kan dat raar/gek/overdreven vinden, dat is vervelend maar ja, het is je gewoon te druk (= jouw grens).
Dan blijf je dus bij jezelf, je legt het uit en dan is het aan haar of ze je uitleg accepteert of niet. Het is voor jou niet leuk als ze het stom vindt, en dat kan je zelfs begrijpen (ze is teleurgesteld, had op je verjaardag willen komen), maar het blijft te druk.
Ik zeg maar wat, misschien zou je bijvoorbeeld met je zus in het dorp/de stad koffie met gebak kunnen gaan gebruiken, dan trakteer jij voor je verjaardag.
Is een stuk rustiger en dan kom je haar toch wat tegemoet. Als je dat zou willen/kunnen.
Maar goed, zoiets hoef je alleen te proberen als je toch graag de banden aan wilt halen.
vrijdag 31 oktober 2025 om 23:37
Je verwachtingen liggen onrealistisch hoog. Je gaat in therapie, deelt dat niet. Verteld je moeder met een verstandelijke beperking en je zus met een achterstand ( wat betekent dat?) dat je dingen anders wilt. En dan moeten zij in de houding springen?
Verdiep je eens in wat een verstandelijke beperking betekent? Je doet alsof ze jou moedwillig schade berokkenen maar waarschijnlijk handelen ze naar hun mogelijkheden. Het zegt niets over hoeveel ze van je houden / jaloezie ect.
Jij positioneert je zelf nu als de betere. De gene met de touwtjes in handen die t contact ook weer kan verbreken.
Terwijl zij misschien niet goed begrijpen wat ze verkeerd doen.
Contact met je familie is heel waardevol en soms is het nodig daar met een bepaalde mildheid in te staan. Dat wil niet zeggen dat je je grenzen niet mag aangeven. Maar dat kun je doen en tegelijkertijd rustig blijven zonder al die boosheid. Zeker met een verstandelijke beperking is veel herhaling nodig. Dus ja je moet je zus misschien wel vaker zeggen dat je je verjaardag niet viert.
Je moeder overziet de planning waarschijnlijk sowieso al niet.
Ik denk dat het kan zijn dat hun helemaal niet snappen wat jij zo lastig vind en je krijgt geen erkenning voor je boosheid.
En zoek een betere therapeut deze zegt hele rare dingen
Verdiep je eens in wat een verstandelijke beperking betekent? Je doet alsof ze jou moedwillig schade berokkenen maar waarschijnlijk handelen ze naar hun mogelijkheden. Het zegt niets over hoeveel ze van je houden / jaloezie ect.
Jij positioneert je zelf nu als de betere. De gene met de touwtjes in handen die t contact ook weer kan verbreken.
Terwijl zij misschien niet goed begrijpen wat ze verkeerd doen.
Contact met je familie is heel waardevol en soms is het nodig daar met een bepaalde mildheid in te staan. Dat wil niet zeggen dat je je grenzen niet mag aangeven. Maar dat kun je doen en tegelijkertijd rustig blijven zonder al die boosheid. Zeker met een verstandelijke beperking is veel herhaling nodig. Dus ja je moet je zus misschien wel vaker zeggen dat je je verjaardag niet viert.
Je moeder overziet de planning waarschijnlijk sowieso al niet.
Ik denk dat het kan zijn dat hun helemaal niet snappen wat jij zo lastig vind en je krijgt geen erkenning voor je boosheid.
En zoek een betere therapeut deze zegt hele rare dingen
where ever you go, go with your heart
zaterdag 1 november 2025 om 02:51
Nou het klinkt allemaal wat beperkt hoor.Paulowna schreef: ↑31-10-2025 21:37Ja het is misschien vermoeiend. Ik hou de appjes altijd netjes. Als ik nee zeg, wordt ze boos en teleurgesteld. En als ik even niet reageer wordt ze opdringerig. Maar ik hoef toch niet elke dag te appen met haar? Welke gekke afspraken zie je?.
En moeilijk gedoe om verjaardagen.... ? Mijn psycholoog zei dicht bij jezelf blijven en jezelf afvragen; waar doe je je zelf recht mee? Het is geen verplichting om iets te doen wat een ander graag wilt... ik geef mijn grenzen aan, maar mijn zusje heeft ook een achterstand in haar gedrag.
zaterdag 1 november 2025 om 06:31
Ik heb al aangegeven dat ik het te druk vindt maar dan wordt er gezegd; je bent nog jong, hoezo kun je niet tegen drukte?zakdoek schreef: ↑31-10-2025 23:15Misschien kan het je helpen om, als je dicht bij jezelf wilt blijven, de ander zijn mening te gunnen.
Bijvoorbeeld als jij je verjaardag met enkel je ouders wilt vieren, dan zou je tegen je zus kunnen zeggen: meer mensen wordt het me te druk (= bij jezelf blijven).
Je zus kan dat raar/gek/overdreven vinden, dat is vervelend maar ja, het is je gewoon te druk (= jouw grens).
Dan blijf je dus bij jezelf, je legt het uit en dan is het aan haar of ze je uitleg accepteert of niet. Het is voor jou niet leuk als ze het stom vindt, en dat kan je zelfs begrijpen (ze is teleurgesteld, had op je verjaardag willen komen), maar het blijft te druk.
Mijn oudste broer viert het ook niet echt, alleen vader en ene broer komen daar wel maar komem ook niet op verjaardagen. Ik snap niet waarom het een verplichting is, om naar al die verjaardagen heen te gaan.
Ik zeg maar wat, misschien zou je bijvoorbeeld met je zus in het dorp/de stad koffie met gebak kunnen gaan gebruiken, dan trakteer jij voor je verjaardag.
Is een stuk rustiger en dan kom je haar toch wat tegemoet. Als je dat zou willen/kunnen.
Maar goed, zoiets hoef je alleen te proberen als je toch graag de banden aan wilt halen.
Ik heb haar idd al aangegeven om samen ergens wat te gaan drinken, maar dat wou ze niet en vond ze dom.
Het ligt ingewikkelder dan het is.
Band met zusje zal nooit meer worden zoals het was. Daar is teveel voor gebeurd. Keer op keer krijg ik naar mijn hoofd geslingerd wat ik fout doe, als ik bijvoorbeeld iets niet wil kunnen ze geen nee accepteren. Maar ik wil ook gewoon niet dat haar vriend komt op verjaardag. Ze kraakten alles af wat ik heb en hebben mij destijds gekleineerd met je hoort niet meer bij de familie enzo
paulowna wijzigde dit bericht op 01-11-2025 06:56
5.82% gewijzigd
zaterdag 1 november 2025 om 06:40
Omdat ik misschien zo reageer op zusje komt omdat ik dan al wat overprikkeld was en daardoor meer prikkels krijg door teveel overvraging. Dan blijft ze door terwijl ik al aangaf, zullen we even stoppen met appen?
Maar alles wat ik aangeef wordt soms ook afgekraakt. Als ik nee zeg. Krijgen we woorden. Ik wil gewoon niet meer diegene zijn die altijd maar ja zei om de andere te plezieren, omdat ik bang was dat ze boos worden. Er is toen veel misbruik van mij gemaakt. Ik blijf het herhalen maar ze kunnen het niet accepteren. Ook als ik zeg dat ik moe ben, dat kan niet, want ben nog jong.
Ik heb mijn ouders niet verteld over mijn autisme, en dat wil ik misschien doen maar ben bang voor hun reactie.
Maar alles wat ik aangeef wordt soms ook afgekraakt. Als ik nee zeg. Krijgen we woorden. Ik wil gewoon niet meer diegene zijn die altijd maar ja zei om de andere te plezieren, omdat ik bang was dat ze boos worden. Er is toen veel misbruik van mij gemaakt. Ik blijf het herhalen maar ze kunnen het niet accepteren. Ook als ik zeg dat ik moe ben, dat kan niet, want ben nog jong.
Ik heb mijn ouders niet verteld over mijn autisme, en dat wil ik misschien doen maar ben bang voor hun reactie.
zaterdag 1 november 2025 om 08:55
To; je schrijft hier een aantal dingen die van groot belang zijn in jouw proces. Ook richting de reageerders hier.
Je schrijft: ik voel me door jullie aangevallen. Je kan onmogelijk een topic openen en alleen antwoorden krijgen die passen bij jouw zienswijze. Zoveel mensen, zoveel meningen.
Je hebt blijkbaar een diagnose van autisme maar dat weten je ouders en zusje niet. Toch is dat autisme een groot onderdeel waarom je reageert zoals je reageert.
Daarnaast vind ik ook dat je het onnodig moeilijk maakt en je in het kader van grenzen bewaken wel ineens heel erg eenzijdig beredeneerd. Je bekijkt alles alleen nog maar in een negatief daglicht vanuit hun, zonder daarin enige flexibiliteit te tonen.
Je zegt dat ze niet willen veranderen en jij wel veranderd bent maar wellicht hebben zij helemaal geen idee waarom of wat ze zouden moeten veranderen… en vinden zij hoe zij zijn gewoon prima.
Je schrijft: ik voel me door jullie aangevallen. Je kan onmogelijk een topic openen en alleen antwoorden krijgen die passen bij jouw zienswijze. Zoveel mensen, zoveel meningen.
Je hebt blijkbaar een diagnose van autisme maar dat weten je ouders en zusje niet. Toch is dat autisme een groot onderdeel waarom je reageert zoals je reageert.
Daarnaast vind ik ook dat je het onnodig moeilijk maakt en je in het kader van grenzen bewaken wel ineens heel erg eenzijdig beredeneerd. Je bekijkt alles alleen nog maar in een negatief daglicht vanuit hun, zonder daarin enige flexibiliteit te tonen.
Je zegt dat ze niet willen veranderen en jij wel veranderd bent maar wellicht hebben zij helemaal geen idee waarom of wat ze zouden moeten veranderen… en vinden zij hoe zij zijn gewoon prima.
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
zaterdag 1 november 2025 om 10:03
Daar sluit ik me bij aan.
Wat ik lees is dat jij nu grenzen aangeeft maar je wil eigenlijk nog steeds hun goedkeuring voor de keuzes die jij maakt.
Heb je je al eens afgevraagd waarom je dat wil? In onze familie vindt ook iedereen van alles van elkaar (en dus van mij) maar hun goedkeuring heb ik niet nodig. Ik sta stevig in mijn schoenen, ik maak mijn keuzes bewust en sta daar achter. Heb alleen mijn eigen goedkeuring nodig.
Van mijn familie heb ik wel nodig dat ze mijn grenzen respecteren, maar ik heb zelf invloed op hoe ik die aangeef.
Zo app jij dat je wil stoppen met appen en dat ze dan toch doorgaan. Maar jij kan ook gewoon ‘dag!’ appen en je telefoon wegleggen.
Neem zelf de regie.
Wat ik lees is dat jij nu grenzen aangeeft maar je wil eigenlijk nog steeds hun goedkeuring voor de keuzes die jij maakt.
Heb je je al eens afgevraagd waarom je dat wil? In onze familie vindt ook iedereen van alles van elkaar (en dus van mij) maar hun goedkeuring heb ik niet nodig. Ik sta stevig in mijn schoenen, ik maak mijn keuzes bewust en sta daar achter. Heb alleen mijn eigen goedkeuring nodig.
Van mijn familie heb ik wel nodig dat ze mijn grenzen respecteren, maar ik heb zelf invloed op hoe ik die aangeef.
Zo app jij dat je wil stoppen met appen en dat ze dan toch doorgaan. Maar jij kan ook gewoon ‘dag!’ appen en je telefoon wegleggen.
Neem zelf de regie.
•
zaterdag 1 november 2025 om 10:26
Nee hoor, contact met familie is helemaal niet per definitie waardevol. Je kunt heel goed uit een kutfamilie komen. Die je zoals TO al schrijft, kleineert, een zwager die sexueel grensoverschrijdende gedrag laat zien.Skawa schreef: ↑31-10-2025 23:37Je verwachtingen liggen onrealistisch hoog. Je gaat in therapie, deelt dat niet. Verteld je moeder met een verstandelijke beperking en je zus met een achterstand ( wat betekent dat?) dat je dingen anders wilt. En dan moeten zij in de houding springen?
Verdiep je eens in wat een verstandelijke beperking betekent? Je doet alsof ze jou moedwillig schade berokkenen maar waarschijnlijk handelen ze naar hun mogelijkheden. Het zegt niets over hoeveel ze van je houden / jaloezie ect.
Jij positioneert je zelf nu als de betere. De gene met de touwtjes in handen die t contact ook weer kan verbreken.
Terwijl zij misschien niet goed begrijpen wat ze verkeerd doen.
Contact met je familie is heel waardevol en soms is het nodig daar met een bepaalde mildheid in te staan. Dat wil niet zeggen dat je je grenzen niet mag aangeven. Maar dat kun je doen en tegelijkertijd rustig blijven zonder al die boosheid. Zeker met een verstandelijke beperking is veel herhaling nodig. Dus ja je moet je zus misschien wel vaker zeggen dat je je verjaardag niet viert.
Je moeder overziet de planning waarschijnlijk sowieso al niet.
Ik denk dat het kan zijn dat hun helemaal niet snappen wat jij zo lastig vind en je krijgt geen erkenning voor je boosheid.
En zoek een betere therapeut deze zegt hele rare dingen
Mijn eigen visie: als het jou te veel moeite kost om het contact met je zus of moeder leuk te houden, dan kun je het beter op een heel laag pitje zetten of toch weer verbreken. Ikzelf ga om met mensen omdat ik het leuk vind, omdat ik energie haal uit ons contact. Zo niet, dan stop ik ermee, want zoveel energie heb ik niet over.
zaterdag 1 november 2025 om 10:55
Paulowna schreef: ↑31-10-2025 21:29Dat ik veranderd ben, willen en kunnen ze niet accepteren. Hun willen er zelf geen moeite.voor doen, en zoals altijd leggen ze de schuld bij mij. En ergens wist ik ook wel.dat ze nooit zullen veranderen.
Maar ik wil nu meer afstand nemen en daar niet zo druk om maken en weinig laten beïnvloeden door hun.
Hier ligt misschien de grootste uitdaging voor jou. Jij maakt een transformatie door eigenlijk. Terwijl de rest (jouw moeder en zusje) niet wensen te veranderen of zich aan te passen. Zelfs niet eens een klein beetje. Dat is volgens mij waar jij nu tegenaan loopt. En daarvan uit zul je keuzes moeten maken. En dat is moeilijk. En dat doe je niet vanuit hoogmoed, arrogantie, jezelf beter dan de ander voelen etc. Maar omdat iemand niet meer in jouw leven past.
Vooral een negatieve invloed op je heeft. En nogmaals, dit is heel moeilijk hoor. Een bloedverwant afstoten. Je bent dan niet die lieve dochter en leuke zus. Bespreek dit ook met je therapeut. Want veel zieke familierelaties worden in stand gehouden vanuit schuldgevoel.
zaterdag 1 november 2025 om 10:57
Het kost idd soms veel moeite en energie, maar er is zoveel gebeurd en niet alleen maar dat. Maar zodra ik wat afstand neem en contact op laag pitje zet, dan trekt mijn zusje veel aan mij.martje55 schreef: ↑01-11-2025 10:26Nee hoor, contact met familie is helemaal niet per definitie waardevol. Je kunt heel goed uit een kutfamilie komen. Die je zoals TO al schrijft, kleineert, een zwager die sexueel grensoverschrijdende gedrag laat zien.
Mijn eigen visie: als het jou te veel moeite kost om het contact met je zus of moeder leuk te houden, dan kun je het beter op een heel laag pitje zetten of toch weer verbreken. Ikzelf ga om met mensen omdat ik het leuk vind, omdat ik energie haal uit ons contact. Zo niet, dan stop ik ermee, want zoveel energie heb ik niet over.
Ook als ik aangeef dat ik wat minder wil appen, wordt ze beetje boos. Ik merk gewoon dat ze alleen bij mij komt wanneer ze wat van mij nodig heeft en ja mijn zusje straalt niet bepaald positieve energie uit. Ze vroeg 3x of ik mijn verjaardag vierde, waarop ik steeds duidelijk zei nee dit jaar hou ik het klein maar als ze het de 3e keer weer gaat vragen reageer ik er niet op omdst, e verwachten en denken die draait wel weer bij omdat ik dat voorheen wel deed eerst nee zeggen later ja. En dan krijg ik weer verwijten naar mij toe.
Maar met haar vriend heb ik geen klik door alles wat hij bij mij heeft gedaan
zaterdag 1 november 2025 om 11:06
Paulowna, familie kies je niet. En ze kunnen als parasieten op je blijven zitten. Ik kom uit een nest van 5 kinderen. Op de wereld gezet door een vrouw die het leven in haar eentje eigenlijk al niet aankon. Ze wilde een groot gezin om een leegte te vullen. Wij zijn daar alle 5 slachtoffer van geworden.
zaterdag 1 november 2025 om 11:07
In het het begin toen ik contact met ze opnam merkte ik eerst wel meer voorzichtigheid vanuit hun kant en was het leuk, toen respecteerde ze mijn grenzen meer. Maar ik merk nu de laatste tijd, vooral bij zusje dat ze er niet meer kan dealen. Het is natuurlijk helemaal niet zo dat ik denk; ik heb mijn grenzen, hun moeten maar luister naar wat ik wil anders houdt het op, maar probeer een tussen weg te vinden.Hallodaar schreef: ↑01-11-2025 10:55Hier ligt misschien de grootste uitdaging voor jou. Jij maakt een transformatie door eigenlijk. Terwijl de rest (jouw moeder en zusje) niet wensen te veranderen of zich aan te passen. Zelfs niet eens een klein beetje. Dat is volgens mij waar jij nu tegenaan loopt. En daarvan uit zul je keuzes moeten maken. En dat is moeilijk. En dat doe je niet vanuit hoogmoed, arrogantie, jezelf beter dan de ander voelen etc. Maar omdat iemand niet meer in jouw leven past.
Vooral een negatieve invloed op je heeft. En nogmaals, dit is heel moeilijk hoor. Een bloedverwant afstoten. Je bent dan niet die lieve dochter en leuke zus. Bespreek dit ook met je therapeut. Want veel zieke familierelaties worden in stand gehouden vanuit schuldgevoel.
Maar op dit moment zullen ze er ook vast van uit gaan, oh ze zegt het wel maar draait wel weer bij omdat ik voorheen altijd eerst nee zei en later ja. En ja zei uit schuldgevoel en om iedereen tevreden te houden. Ik voel mij vaak schuldig omdat ik mensen teleur moet stellen. Wil altijd aardig en leuk gevonden worden etc maar dat gaat de laatste tijd wel beter.
En dat ik dit jaar er voor kies om alleen ouders uit te nodigen, is meer omdat ik niet veel drukte wil en prikkels. En geen negatieve energie wil. Al die jaren deed ik dat wel omdat het zo ideaalbeeld was en verwacht dat je je verjaardag gaat vieren.
Het is ingewikkeld, ik ben altijd wel een beetje het zwarte schaap in de familie geweest, maar ik merk gewoon dat ik nu meer mijn eigen grenzen aan moet geven en steviger in mijn schoenen moet staan.
Het is nog een lange weg te gaan, maar dit zal ik de volgende keer ook met mijn psycholoog bespreken
zaterdag 1 november 2025 om 11:21
Ja dat klopt, ze zijn 2 handen op 1 buik.
Daarom zijn ze 2 jaar geleden, dichterbij mijn ouders gaan wonen zodat mijn moeder vaak kan oppassen. Mijn moeder haar gezondheid gaat ook achteruit.
Op 1 of andere manier kom ik er niet echt tussen, als ik wat met moeder wil doen, wil zusje mee maar als ik wat met zusje wil doen, wil ze ook vaak dat moeder mee gaat. Ze doen veel dingen samen, maar als mijn moeder een keer niet kan dan ben ik er wel goed voor en vraagt ze mij om het op te knappen maar daar heb ik dan weinig zin in, en zeg ik ook gewoon nee. Soms hoor ik weinig van haar alleen als het haar uit komt maar als ik even niet reageer, dan wordt ze opdringerig
zaterdag 1 november 2025 om 11:22
Paulowna schreef: ↑01-11-2025 11:07In het het begin toen ik contact met ze opnam merkte ik eerst wel meer voorzichtigheid vanuit hun kant en was het leuk, toen respecteerde ze mijn grenzen meer. Maar ik merk nu de laatste tijd, vooral bij zusje dat ze er niet meer kan dealen. Het is natuurlijk helemaal niet zo dat ik denk; ik heb mijn grenzen, hun moeten maar luister naar wat ik wil anders houdt het op, maar probeer een tussen weg te vinden.
Maar op dit moment zullen ze er ook vast van uit gaan, oh ze zegt het wel maar draait wel weer bij omdat ik voorheen altijd eerst nee zei en later ja. En ja zei uit schuldgevoel en om iedereen tevreden te houden. Ik voel mij vaak schuldig omdat ik mensen teleur moet stellen. Wil altijd aardig en leuk gevonden worden etc maar dat gaat de laatste tijd wel beter.
En dat ik dit jaar er voor kies om alleen ouders uit te nodigen, is meer omdat ik niet veel drukte wil en prikkels. En geen negatieve energie wil. Al die jaren deed ik dat wel omdat het zo ideaalbeeld was en verwacht dat je je verjaardag gaat vieren.
Het is ingewikkeld, ik ben altijd wel een beetje het zwarte schaap in de familie geweest, maar ik merk gewoon dat ik nu meer mijn eigen grenzen aan moet geven en steviger in mijn schoenen moet staan.
Het is nog een lange weg te gaan, maar dit zal ik de volgende keer ook met mijn psycholoog bespreken
Jii bent met jezelf aan het werk. En ik denk dat je daardoor géén compleet ander persoon wordt. Maar er worden wél lagen afgepeld. Je veranderd wél in je gedrag denk ik. Bedenk wel dat dit voor je naasten ook heel erg wennen kan zijn. Ze jouw proces wellicht niet altijd even goed begrijpen. Probeer dit bespreekbaar te maken. Als ze daar vervolgens niks mee willen hebben ze zelf de keuze gemaakt.
zaterdag 1 november 2025 om 11:25
Ik zou dit echt zsm vertellen, dan snappen ze ook waar jouw reacties vandaan komen.
Het is voor hen veel makkelijker te accepteren dat dingen zijn zoals ze zijn als ze weten waar het vandaan komt. En nee daarmee zeg ik niet dat het alleen aan jou ligt.
zaterdag 1 november 2025 om 11:30
Dit ga ik misschien op den duur wel doen, maar nu nog niet.
Dit komt ook omdat ik in het verleden vaak dingen heb verteld en dat werd vaak tegen mij gebruikt als we woorden kregen. Dan lag het aan mij of dat het mijn eigen schuld is, ook door de gebeurtenissen die in het verleden is gebeurd.
zaterdag 1 november 2025 om 11:36
Vanuit eigen ervaring kan ik jou vertellen dat dingen durven bespreken, juist die verlichting geeft. Hoeven helemaal geen zware sessies te zijn hoor.
Kan gewoon een klein moment zijn, waarin je voor even, misschien slechts één minuut, al je trots en ego durft los te laten. En je even écht durft te zeggen hoe je je voelt.
zaterdag 1 november 2025 om 11:44
Paulowna schreef: ↑01-11-2025 11:21Ja dat klopt, ze zijn 2 handen op 1 buik.
Daarom zijn ze 2 jaar geleden, dichterbij mijn ouders gaan wonen zodat mijn moeder vaak kan oppassen. Mijn moeder haar gezondheid gaat ook achteruit.
Op 1 of andere manier kom ik er niet echt tussen, als ik wat met moeder wil doen, wil zusje mee maar als ik wat met zusje wil doen, wil ze ook vaak dat moeder mee gaat. Ze doen veel dingen samen, maar als mijn moeder een keer niet kan dan ben ik er wel goed voor en vraagt ze mij om het op te knappen maar daar heb ik dan weinig zin in, en zeg ik ook gewoon nee. Soms hoor ik weinig van haar alleen als het haar uit komt maar als ik even niet reageer, dan wordt ze opdringerig
Herkenbaar wederom.
Zie inmiddels ook wel dat mijn moeder een soort van front probeert te vormen. Héél close met mijn jongste zusje. Ook een Barba mamma voor de kids van zusje. Terwijl ze destijds naar de mijne nauwelijks omkeek. Heel erg mind fuck.
zaterdag 1 november 2025 om 11:58
Ken je de 'kapotte grammofoonplaat'-techniek?
Die lijkt me heel geschikt voor jou in relatie tot je zus.
Google daar eens op, of bespreek het eens met je therapeut. Misschien kunnen jullie eens samen oefenen hoe dat werkt.
Mijn ervaring is dat het vooral bij drammerige mensen heel effectief is omdat je zonder ruzie bij je eigen grens kunt blijven. Het kan je veel rust in het contact geven.
Die lijkt me heel geschikt voor jou in relatie tot je zus.
Google daar eens op, of bespreek het eens met je therapeut. Misschien kunnen jullie eens samen oefenen hoe dat werkt.
Mijn ervaring is dat het vooral bij drammerige mensen heel effectief is omdat je zonder ruzie bij je eigen grens kunt blijven. Het kan je veel rust in het contact geven.
zaterdag 1 november 2025 om 12:07
Het is alsof je doof bent, dat niet vertelt, maar wel als grens stelt dat iedereen gebarentaal moet gebruiken. En als ze dan zeggen; wat een onzin, vindt jij dat ze geen rekening met je houden. Ik snap wel dat je er huiverig voor bent, door eerdere ervaringen. Maar dan moet jij ook begrijpen dat zij het niet helemaal kunnen snappenPaulowna schreef: ↑01-11-2025 11:30Dit ga ik misschien op den duur wel doen, maar nu nog niet.
Dit komt ook omdat ik in het verleden vaak dingen heb verteld en dat werd vaak tegen mij gebruikt als we woorden kregen. Dan lag het aan mij of dat het mijn eigen schuld is, ook door de gebeurtenissen die in het verleden is gebeurd.
zaterdag 1 november 2025 om 12:08
Vanuit mijn eigen ervaring kan ik dan weer zeggen dat je bij sommige mensen uit zelfbescherming gewoon niet zoveel van jezelf moet laten zien en dat het slopend is om je hele leven dingen van mensen te verwachten terwijl ze je elke keer teleurstellen.Hallodaar schreef: ↑01-11-2025 11:36Vanuit eigen ervaring kan ik jou vertellen dat dingen durven bespreken, juist die verlichting geeft. Hoeven helemaal geen zware sessies te zijn hoor.
Kan gewoon een klein moment zijn, waarin je voor even, misschien slechts één minuut, al je trots en ego durft los te laten. En je even écht durft te zeggen hoe je je voelt.
En misschien ook nog dat overal een enorm zwaar en moeilijk verhaal van maken sowieso niet zo gezellig is.
Si abra la puerta hay lobos.
zaterdag 1 november 2025 om 12:35
In dat geval zou ik het idd nu niet vertellen. Je geeft hen ammunitie en het risico bestaat dat inderdaad alles dat 'wringt' op je autisme geschoven wordt.Paulowna schreef: ↑01-11-2025 11:30Dit ga ik misschien op den duur wel doen, maar nu nog niet.
Dit komt ook omdat ik in het verleden vaak dingen heb verteld en dat werd vaak tegen mij gebruikt als we woorden kregen. Dan lag het aan mij of dat het mijn eigen schuld is, ook door de gebeurtenissen die in het verleden is gebeurd.
To, ik zou contact met zus zo minimaal mogelijk houden. Been stijf houden ivm verjaardagen. Ook geen initiatief nemen om iets te gaan drinken ofzo.
Als je een afspraak maakt met moeder: vooraf aan haar duidelijk maken dat je graag quality time will met haar, zonder zus erbij.
zaterdag 1 november 2025 om 12:51
Ik probeer nu ook mijn been stijf te houden maar mijn zusje kan soms dringerig over komen. Ik heb idd wel tegen haar gezegd dat ik wel wat kan gaan drinken met gebak en ik trakteer maar nog geen reactie. Dat is soms ook haar manier ik reageer niet meer dan doe ik het ook niet.aliva schreef: ↑01-11-2025 12:35In dat geval zou ik het idd nu niet vertellen. Je geeft hen ammunitie en het risico bestaat dat inderdaad alles dat 'wringt' op je autisme geschoven wordt.
To, ik zou contact met zus zo minimaal mogelijk houden. Been stijf houden ivm verjaardagen. Ook geen initiatief nemen om iets te gaan drinken ofzo.
Als je een afspraak maakt met moeder: vooraf aan haar duidelijk maken dat je graag quality time will met haar, zonder zus erbij.
Ik weet nog een paar jaar geleden, was ik op een doordeweekse dag jarig, had alleen ouders uitgenodigd voor koffie en gebak en dat weekend zou iedereen komen. Maar zusje zo; aah mogen wij ook niet even komen? We blijven niet lang en hoeven geen gebak. Ik zei eerst nee en ze bleef zeuren masr uiteindelijk zei ik ja omdat ik mij ook schuldig voelde waarbij ze wel lang bleef.
En 3 jaar geleden met kerst werd ik ook soort door haar gemanipuleerd doordat ik mijn mening gaf ze wou gelijk hebben en ik kreeg geen woordt er tussen ik moest mijn mond houden en werd uitgescholden en ben toen boos naar huis ging. Ze is iemand die vaak haar zin kan door drijven en daarom probeer ik nu meer afstand te nemen omdat ik nu weer merk dat bepaalde patronen terug komen. En het is echt niet zo dat ik denk; ik heb mijn grenzen, wat ik zeg gebeurd ook, maar op deze manier krijg ik geen ruimte, en als ik het al aangeeft krijg ik verwijten
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
