Psyche
alle pijlers
Heimwee?
donderdag 29 juli 2010 om 21:59
Wat is dat toch met mij? Als klein kind al kon ik nooit zonder mijn familie lang weg. En al ging ik met mijn familie weg, na een week werd ik chagerijnig en wilde ik naar huis.
Schoolkampen, bij vriendinnetjes blijven slapen? Als kind / puber had ik er een pest hekel aan! Altijd voelde ik me ellendig.
Nu ben ik 21. En deze zomer ging het toch kriebelen. Ik ben 4 jaar samen met mijn vriend. Nog nooit echt samen op vakantie geweest. Vakantie geboekt, gelijk ook voor het eerst kamperen. Geweldig. Man wat had ik er zin in!
Zo gezegd, zo gedaan. Een weekje zouden we gaan. Zaterdag tot zaterdag. En nu zit ik alweer thuis dit berichtje te typen. Dinsdagavond in huilen uit gebarsten. En waarom? Ik had het erg leuk met mijn lief. We deden allemaal leuke dingen. Zelfs nog die ochtend van plekje gewisseld, zodat we meer zon hadden. Beter kon niet dus.
Wat is dat toch? Heeft iemand hier ervaring mee, zelf heimwee? En hoe kom ik er van af/ ga ik er het beste mee om? Het lijkt me toch niet dat ik nooit op vakantie zal kunnen gaan??
Liefs
Schoolkampen, bij vriendinnetjes blijven slapen? Als kind / puber had ik er een pest hekel aan! Altijd voelde ik me ellendig.
Nu ben ik 21. En deze zomer ging het toch kriebelen. Ik ben 4 jaar samen met mijn vriend. Nog nooit echt samen op vakantie geweest. Vakantie geboekt, gelijk ook voor het eerst kamperen. Geweldig. Man wat had ik er zin in!
Zo gezegd, zo gedaan. Een weekje zouden we gaan. Zaterdag tot zaterdag. En nu zit ik alweer thuis dit berichtje te typen. Dinsdagavond in huilen uit gebarsten. En waarom? Ik had het erg leuk met mijn lief. We deden allemaal leuke dingen. Zelfs nog die ochtend van plekje gewisseld, zodat we meer zon hadden. Beter kon niet dus.
Wat is dat toch? Heeft iemand hier ervaring mee, zelf heimwee? En hoe kom ik er van af/ ga ik er het beste mee om? Het lijkt me toch niet dat ik nooit op vakantie zal kunnen gaan??
Liefs
donderdag 29 juli 2010 om 22:08
Pff hoe voelde ik me, niet op mijn plek, niet op mijn gemak. Alsof ik ergens ben waar ik niet wil zijn. Mijn vriend was ontzettend lief. Die troostte me, en wilde me op allerlei manieren opvrolijken.
Ja ik vind het moeilijk precies te omschrijven hoe ik me dan voel. Het gebeurt meestal wel op de rustige momenten, dit keer vlak na het eten toen we nog even wat zaten te lezen. Maarja ik kan ook niet al die momenten ontwijken...
Ja ik vind het moeilijk precies te omschrijven hoe ik me dan voel. Het gebeurt meestal wel op de rustige momenten, dit keer vlak na het eten toen we nog even wat zaten te lezen. Maarja ik kan ook niet al die momenten ontwijken...
donderdag 29 juli 2010 om 22:10
donderdag 29 juli 2010 om 22:10
quote:calvijn1 schreef op 29 juli 2010 @ 22:06:
Tijd om volwassen te worden.
Jammer voor jouw vriend dat je ook zijn vakantie hebt verpest.
Mijn vriend was degene die heeft doorgezet om naar huis te gaan. Hij wilde dat ik me op mijn gemak voelde. En ik deed na die huilbui weer gezellig en maakte plannen voor de rest van de week. Maar hij stond er op dat we naar huis gingen, omdat hij zag dat ik me niet fijn voelde.
En dat ik al naar oplossingen zoek voor het probleem, geeft denk ik ook al wel aan dat ik er volwassen genoeg in sta om er wat aan te doen om dit in de toekomst te voorkomen.
Tijd om volwassen te worden.
Jammer voor jouw vriend dat je ook zijn vakantie hebt verpest.
Mijn vriend was degene die heeft doorgezet om naar huis te gaan. Hij wilde dat ik me op mijn gemak voelde. En ik deed na die huilbui weer gezellig en maakte plannen voor de rest van de week. Maar hij stond er op dat we naar huis gingen, omdat hij zag dat ik me niet fijn voelde.
En dat ik al naar oplossingen zoek voor het probleem, geeft denk ik ook al wel aan dat ik er volwassen genoeg in sta om er wat aan te doen om dit in de toekomst te voorkomen.
donderdag 29 juli 2010 om 22:12
quote:nummerzoveel schreef op 29 juli 2010 @ 22:10:
Maar toen? Je vertelde het aan je vriend, hij trooste je, en.... Jij zei 'ik wil naar huis' en hij zei 'ok, ik zal de tent even opruimen'?Nee ik zei dat ik ons hondje zo mistte, en de thuis. Hij zei dat ik moest zeggen als ik naar huis wilde. En de rest staat in mijn vroige post beschreven.
Maar toen? Je vertelde het aan je vriend, hij trooste je, en.... Jij zei 'ik wil naar huis' en hij zei 'ok, ik zal de tent even opruimen'?Nee ik zei dat ik ons hondje zo mistte, en de thuis. Hij zei dat ik moest zeggen als ik naar huis wilde. En de rest staat in mijn vroige post beschreven.
donderdag 29 juli 2010 om 22:13
quote:nouschi schreef op 29 juli 2010 @ 22:10:
Ga je wat vaker een lang weekend of midweek. Er is niemand van wie jij op vakantie moet toch. Je vriend kan eventueel met andere vrienden een week of 2/3 weggaan als hij wel heel graag wil.Nee, ik moet niet. En mijn vriend kan prima met vrienden op vakantie. Maar ik wil het gewoon graag leuk vinden. Ik kan er op momenten ook best van genieten. Vandaar dat ik naar een oplossing wil zoeken. En ik hoop wat ervaringen te horen.
Ga je wat vaker een lang weekend of midweek. Er is niemand van wie jij op vakantie moet toch. Je vriend kan eventueel met andere vrienden een week of 2/3 weggaan als hij wel heel graag wil.Nee, ik moet niet. En mijn vriend kan prima met vrienden op vakantie. Maar ik wil het gewoon graag leuk vinden. Ik kan er op momenten ook best van genieten. Vandaar dat ik naar een oplossing wil zoeken. En ik hoop wat ervaringen te horen.
donderdag 29 juli 2010 om 22:13
Hmm, dat lijkt me wel erg lastig. En ook wel echt iets waar je iets aan moet doen, want je kunt natuurlijk niet je hele leven aan huis gekluisterd zitten (nou ja, dat kan wel, maar of het ook wenselijk is...).
Kun je niet proberen om je gedachten te verzetten als je de heimwee voelt opkomen? Om er niet aan toe te geven en/of erin te blijven hangen, zeg maar? Ben je misschien ergens bang voor (ik roep maar wat, hoor), voel je je niet veilig?
Ik denk wel dat je het zelf blijft voeden als je eraan toegeeft en gaat zitten mokken. Want dan kom je in een negatieve spiraal terecht en vind je al snel niks meer leuk, zolang je niet thuis bent.
Kun je niet proberen om je gedachten te verzetten als je de heimwee voelt opkomen? Om er niet aan toe te geven en/of erin te blijven hangen, zeg maar? Ben je misschien ergens bang voor (ik roep maar wat, hoor), voel je je niet veilig?
Ik denk wel dat je het zelf blijft voeden als je eraan toegeeft en gaat zitten mokken. Want dan kom je in een negatieve spiraal terecht en vind je al snel niks meer leuk, zolang je niet thuis bent.
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
donderdag 29 juli 2010 om 22:15
Dat je naar huis bent gegaan is niet heel handig; nu leer je jezelf niet dat heimwee overgaat en dat je huis niet instort als jij er een week niet bent. Je vriend bedoelt het vast heel goed, hoor, daar niet van. Volgende keer dan maar een weekendje doen en dat volhouden, hoe dan ook. Stapje voor stapje opbouwen, tenminste, als je dat wil.
donderdag 29 juli 2010 om 22:16
Tja... ik herken het wel, in die zin dat ik ook heeeeeeeeeeel erg last heb gehad van heimwee tot mijn 20e ongeveer. Nog steeds vind ik het trouwens niet fijn als mijn ouders op vakantie gaan, ook al blijf ik thuis.
Ik denk inderdaad dat calvijn wel een beetje gelijk heeft, het is een stap in het volwassen worden. Als je meer je eigen leven gaat leiden, meer zelf de baas bent, ga je je meer realiseren dat je het ook zelf kunt. Ik denk namelijk eigenlijk dat heimwee ook een soort gewenning is, gewend zijn aan je eigen rituelen etc. Als je zelfstandig bent kun je die rituelen gewoon meenemen.
Echte tips heb ik niet, behalve er niet te veel aan toe geven. Je gaat niet dood als je heimwee hebt, probeer gewoon zo veel mogelijk afleiding te zoeken. En naar huis gaan, tja, ik had het zelf niet gedaan. Het zou voor mij voelen als een afgang, als toegeven aan de onmacht...
Ik denk inderdaad dat calvijn wel een beetje gelijk heeft, het is een stap in het volwassen worden. Als je meer je eigen leven gaat leiden, meer zelf de baas bent, ga je je meer realiseren dat je het ook zelf kunt. Ik denk namelijk eigenlijk dat heimwee ook een soort gewenning is, gewend zijn aan je eigen rituelen etc. Als je zelfstandig bent kun je die rituelen gewoon meenemen.
Echte tips heb ik niet, behalve er niet te veel aan toe geven. Je gaat niet dood als je heimwee hebt, probeer gewoon zo veel mogelijk afleiding te zoeken. En naar huis gaan, tja, ik had het zelf niet gedaan. Het zou voor mij voelen als een afgang, als toegeven aan de onmacht...
donderdag 29 juli 2010 om 22:16
Dat is idd waar ik bang voor ben Chryssa, dat ik straks niks meer leuk vind als ik niet thuis ben. We hebben die avond ook niks besloten. En de volgende dag zijn we gewoon weer leuke dingen gaan doen. Het weer erg gezellig gemaakt. Maar op de een of andere manier kwam het telkens terug. En ging het eigenlijk niet meer echt helemaal weg.
Ik weet ook wel dat ik misschien had moeten doorzetten en toch tot zaterdag had moeten blijven. Maar, zoiezo wilde vriend niet, ik wil het graag leuk hebben op vakantie. Als ik het niet leuk heb, wat is dan de zin van blijven?
Ik weet ook wel dat ik misschien had moeten doorzetten en toch tot zaterdag had moeten blijven. Maar, zoiezo wilde vriend niet, ik wil het graag leuk hebben op vakantie. Als ik het niet leuk heb, wat is dan de zin van blijven?
donderdag 29 juli 2010 om 22:17
Ik denk dat je inderdaad het beste kunt beginnen met kortere vakanties (weekendje) en het dan langzaam opbouwen. En bespreek vantevoren met elkaar wat je doet als je een 'heimwee moment' krijgt. Jullie zijn nu direct naar huis gegaan, maar ik denk dat je het beter nog even had kunnen proberen. Best kans dat het moment ook weer voorbij had gegaan en je daarna nog een leuke vakantie had kunnen hebben. Spreek bijv. met elkaar af dat je pas naar huis gaat als het nare gevoel na een dag nog niet weg is. En doe ondertussen leuke dingen, zodat je het ook de kans geeft om dat gevoel weer voorbij te laten gaan.
donderdag 29 juli 2010 om 22:18
Het is heel lief van je vriend dat hij zoveel rekening met je houdt, maar ik kan me wel voorstellen dat het voor hem toch echt niet leuk is. Natuurlijk wil hij niet dat je je onprettig voelt, maar jij wilt toch ook zijn vakantie niet voor hem verpesten?
Je hondje en de tuin missen is vervelend, maar niet onoverkomelijk. Ze lopen namelijk niet weg en als je na een weekje thuiskomt, zijn ze er gewoon weer. Iedere keer toegeven aan die heimwee maakt je ook niet sterker en het zorgt er niet voor dat je je een beetje los kan maken van de dingen.
Je hondje en de tuin missen is vervelend, maar niet onoverkomelijk. Ze lopen namelijk niet weg en als je na een weekje thuiskomt, zijn ze er gewoon weer. Iedere keer toegeven aan die heimwee maakt je ook niet sterker en het zorgt er niet voor dat je je een beetje los kan maken van de dingen.
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
donderdag 29 juli 2010 om 22:19
quote:nummerzoveel schreef op 29 juli 2010 @ 22:17:
Ik denk dat je inderdaad het beste kunt beginnen met kortere vakanties (weekendje) en het dan langzaam opbouwen. En bespreek vantevoren met elkaar wat je doet als je een 'heimwee moment' krijgt. Jullie zijn nu direct naar huis gegaan, maar ik denk dat je het beter nog even had kunnen proberen. Best kans dat het moment ook weer voorbij had gegaan en je daarna nog een leuke vakantie had kunnen hebben. Spreek bijv. met elkaar af dat je pas naar huis gaat als het nare gevoel na een dag nog niet weg is. En doe ondertussen leuke dingen, zodat je het ook de kans geeft om dat gevoel weer voorbij te laten gaan.
We zijn niet meteen naar huis gegaan. Ik heb het nog even aangekeken. Het nare gevoel was na een dag nog niet weg,
Maar idd die kortere vakantie klinkt als een goede. En ook het afspreken wat te doen op een heimwee moment.
Ik denk dat je inderdaad het beste kunt beginnen met kortere vakanties (weekendje) en het dan langzaam opbouwen. En bespreek vantevoren met elkaar wat je doet als je een 'heimwee moment' krijgt. Jullie zijn nu direct naar huis gegaan, maar ik denk dat je het beter nog even had kunnen proberen. Best kans dat het moment ook weer voorbij had gegaan en je daarna nog een leuke vakantie had kunnen hebben. Spreek bijv. met elkaar af dat je pas naar huis gaat als het nare gevoel na een dag nog niet weg is. En doe ondertussen leuke dingen, zodat je het ook de kans geeft om dat gevoel weer voorbij te laten gaan.
We zijn niet meteen naar huis gegaan. Ik heb het nog even aangekeken. Het nare gevoel was na een dag nog niet weg,
Maar idd die kortere vakantie klinkt als een goede. En ook het afspreken wat te doen op een heimwee moment.
donderdag 29 juli 2010 om 22:21
quote:Stephanietje schreef op 29 juli 2010 @ 22:16:
Echte tips heb ik niet, behalve er niet te veel aan toe geven. Je gaat niet dood als je heimwee hebt, probeer gewoon zo veel mogelijk afleiding te zoeken. En naar huis gaan, tja, ik had het zelf niet gedaan. Het zou voor mij voelen als een afgang, als toegeven aan de onmacht...Dat voelt het voor mij ook zeker. En ik voel me ook enorm schuldig.
Echte tips heb ik niet, behalve er niet te veel aan toe geven. Je gaat niet dood als je heimwee hebt, probeer gewoon zo veel mogelijk afleiding te zoeken. En naar huis gaan, tja, ik had het zelf niet gedaan. Het zou voor mij voelen als een afgang, als toegeven aan de onmacht...Dat voelt het voor mij ook zeker. En ik voel me ook enorm schuldig.
