Psyche
alle pijlers
Helemaal klaar met 2010!
vrijdag 24 december 2010 om 01:35
Nog 8 volle dagen en dan is dit jaar voorbij, eindelijk, ik ben er klaar mee.
Begin van dit jaar leek 2010 het mooiste jaar van ons leven te worden, na jaren van proberen en 3 x IVF was ik zwanger. Wat een geluk. Maar met de 12 wkn echo bleek het hartje van ons kindje niet meer te kloppen, we waren kapot maar vastbesloten om onze kinderwens niet op te geven. Dus weer aan de hormonen, weer die punctie weer de spanning of het gelukt is of niet... En, niet te geloven ik was 3 mnd na de curettage weer zwanger. Maar ook nu, vlak voor de magische 12 wkn grens ging het wéér mis. Alsof mijn hart uit mijn lichaam werd gerukt, zelden zo hard geschreeuwd als toen. Ik kon gewoon niet meer. Zo leeg, zo zonder toekomst perspectief, zó alleen.
Want hoe lief, zorgzaam en sterk mijn lief ook is, deze pijn kan hij niet wegnemen van me. Mijn lichaam faalt. Mijn lijf krijgt het niet voor elkaar een zwangerschap te voldragen. Zo voelt het.
De heren doktoren noemen het pech hebben.
6 weken later moesten we onze hond laten inslapen en op diezelfde dag voelde ik een knobbel in mijn borst. Je kon me opvegen. Na een echo en biopsie werd besloten dat rottige ding operatief te verwijderen omdat de patholoog kanker niet kon uitsluiten. Na de operatie kreeg ik het goede nieuws dat het geen borstkanker was. Erg opgelucht natuurlijk.
Ik ben klaar met dit jaar, helemaal klaar!
Wie telt er met me af?
Wie is er ook zo verdomde klaar met dit jaar?
Begin van dit jaar leek 2010 het mooiste jaar van ons leven te worden, na jaren van proberen en 3 x IVF was ik zwanger. Wat een geluk. Maar met de 12 wkn echo bleek het hartje van ons kindje niet meer te kloppen, we waren kapot maar vastbesloten om onze kinderwens niet op te geven. Dus weer aan de hormonen, weer die punctie weer de spanning of het gelukt is of niet... En, niet te geloven ik was 3 mnd na de curettage weer zwanger. Maar ook nu, vlak voor de magische 12 wkn grens ging het wéér mis. Alsof mijn hart uit mijn lichaam werd gerukt, zelden zo hard geschreeuwd als toen. Ik kon gewoon niet meer. Zo leeg, zo zonder toekomst perspectief, zó alleen.
Want hoe lief, zorgzaam en sterk mijn lief ook is, deze pijn kan hij niet wegnemen van me. Mijn lichaam faalt. Mijn lijf krijgt het niet voor elkaar een zwangerschap te voldragen. Zo voelt het.
De heren doktoren noemen het pech hebben.
6 weken later moesten we onze hond laten inslapen en op diezelfde dag voelde ik een knobbel in mijn borst. Je kon me opvegen. Na een echo en biopsie werd besloten dat rottige ding operatief te verwijderen omdat de patholoog kanker niet kon uitsluiten. Na de operatie kreeg ik het goede nieuws dat het geen borstkanker was. Erg opgelucht natuurlijk.
Ik ben klaar met dit jaar, helemaal klaar!
Wie telt er met me af?
Wie is er ook zo verdomde klaar met dit jaar?
vrijdag 31 december 2010 om 19:38
Lieve meisjes,
Nog maar een paar uurtjes... Wat hoop ik met heel mijn hart dat dit jaar, ook voor jullie, een beter jaar gaat worden. Daar proost ik vanavond op. Zal aan jullie denken.
En @sha-la, de rollercoaster was dit jaar net iets te heftig om de mooie momenten naar boven te kunnen halen, maar zou dat eigenlijk wel moeten doen
Nog maar een paar uurtjes... Wat hoop ik met heel mijn hart dat dit jaar, ook voor jullie, een beter jaar gaat worden. Daar proost ik vanavond op. Zal aan jullie denken.
En @sha-la, de rollercoaster was dit jaar net iets te heftig om de mooie momenten naar boven te kunnen halen, maar zou dat eigenlijk wel moeten doen
vrijdag 31 december 2010 om 19:43
vrijdag 31 december 2010 om 22:53
vrijdag 31 december 2010 om 23:40
Hey QOH, het is vreemd he? Wij doen he-le-maal niets nu. Maar we voelen ons er goed bij, er is even geen feestgevoel. Was vandaag ook huilerig. Mijn man en ik hebben net een pijl de lucht ingeschoten met daarop een brief met al onze wensen voor het nieuwe jaar. Dat voelde goed! Hoe heb jij het daar?
Nog 20 minuten en je kunt "opnieuw" beginnen....
Pf... opeens vind ik het zo'n terminaal gedoe, terwijl het aftellen alle andere jaren zoveel leuker was!
Nog 20 minuten en je kunt "opnieuw" beginnen....
Pf... opeens vind ik het zo'n terminaal gedoe, terwijl het aftellen alle andere jaren zoveel leuker was!
zaterdag 1 januari 2011 om 13:54
